Wchodzenia Mojżesza [070]

Wchodzenia Mojżesza

Historia zbawienia ludzkości zaczyna się w microkosmie od wyjścia Izraela z Egiptu.

Mojżesz został wyznaczony elohimem lub bogiem nad Egiptem a także faraonem. On mówił w imieniu Boga. Aaron został wyznaczony jego prorokiem; i oni zostali skierowani, żeby wyprowadzić Izrael z Egiptu.

Wyjście w rzeczywistości zaczęło się z nowi miesiąca Abib, kiedy przeciwstawienie Mojżesza i Faraona miało apogeum. Pełna informacja o przeciwstawieniu jest podany w artykule Mojżesz i bogowie Egiptu [105].

15 Abiba, pierwszego miesiąca Izrael został wyprowadzony z Egiptu po tym; jak Anioł Śmierci przyszedł do Izraelu. Synowie Izraela skropili krwią Baranka paschalnego futryny i belki drzwi. Ofiara ta była złożona dlatego, żeby wskazać na to, że Jezus Chrystus zostanie ich Mesjaszem, i zbawicielem wszystkiej ludzkości.

Niniejszy kalendarz jest składany zgodnie z Prawami Boga i jeżeli porównać go z kalendarzem Islamu, staje widoczna kolejność wydarzeń i ich znaczenie. Okres obliczenia gomorów – to kolejność modlitw i przygotowania do przyjęcia Ducha Świętego w Pięćdziesiątnicę, Święto Tygodni, lub Ad el Fitr. Ten system świąt zaczyna się z nowi trzeciego miesiąca Siwana, który jest świętem Pana. Te miesięcy zaczynają się ze zbieżności, a nie z tego momentu; kiedy zostaje widać nowy księżyc. Nazwa Ramadan pochodzi od słowa “upał” i jest związywana z przyjściem letnich miesięcy, z Pięćdziesiątnicą w Siwanie.

W 30 roku naszej ery Chrystus zmartwychwstał pod koniec dnia sobotniego, o 9 rano w niedzielę on wzniósł się na niebo, jako ofiara na święto Wiązania snopów. To było pod czas mszy kościelnej na cześć Wiązania snopów, święta zbioru pierwszych owoców urodzaju Izraela.

To wchodzenie w niedzielę stało początkiem obliczenia gomorów do Pięćdziesiątnicy. Okres obliczenia trwał pięćdziesiąt dniej i kończył się w niedzielę w Siwanie, trzecim miesiącu. Z obliczeń zrobionych na podstawie Ewangelia i księgi Dziejów Świętych Apostoli można zrobić wniosek, że Chrystus był w ciągu czterdziestu dniej na ziemi po powrocie z tronu Boga i Błogości po tym, jak został przyjęty, jako nasza ofiara. Te czterdzieści dniej on przygotowywał Kościół, na czole którego on stał do przyjęcia Ducha Świętego w Pięćdziesiątnicę. Te czterdzieści dniej zaczynają się od wieczora jego powrotu w końcu pierwszego dnia tygodnia. W ten rok, 30 rok naszej ery, ten dzień trafił na 18 Abiba. Zostawało 11 dniej Abiba i 29 dniej Iara. Wszystkiego + 40 dniej. Takim czynem jego wchodzenie odbyło się na początku nowi trzeciego miesiąca, który w Judei był nazywany Siwanem, a w Izmailie Ramadanem. Więc początek nowi trzeciego miesiąca oznaczało ostatnie wchodzenie Chrystusa. A apostołowie w tym okresie w ciągu trzeciego miesiąca modlili się i pościli dla przyjęcia Ducha Świętego na Pięćdziesiątnicę, co zdarzyło się dziewięć dniej później, w niedzielę.

Okres ten stał się podstawą obrzędu obchodzenia kościołem otrzymania Prawa w Pięćdziesiątnicę. Post Mojżesza trwał czterdzieści dniej i czterdzieści nocy. Jednak zakończenie pierwszego okresu obowiązków trafiało na obliczenie gomorów, i on nie był na górze w ciągu całego tego okresu aż do nowi Siwana, trzeciego miesiąca. Okres jego obowiązków, które składali się z przestrzegania postu, zakończył się z pierwszym proroctwem o Prawie na Synaju przed czwartym wchodzeniem Mojżesza i jego późniejszym powrotem z prawami Boga. Pierwszy okres czterdziestodniowy zaczął się z nowią Iara, lub Zifa, lub Szabana, drugiego miesiąca i trwał aż do Pięćdziesiątnicy. To podstawa postu podczas Ramadanu w Islamie. Post bierze swą nazwę z modlitw Mojżesza i z odtworzenia dziejów Chrystusa przed jego wzniesieniem. To nie taki post, jak w Islamie, gdzie jedzenie można spożywać wieczorem, po zachodzie słońca i do jego wschodu. W kościele Boga są ludzi, którzy przestrzegają post w ciągu dniej i nocy tego okresu i nie robią tego w inni dni. Obaj sposoby są do przyjęcia. Okres modlitw i poświęcenia trwa podczas obliczenia gomorów, zaczynając ze święta Przaśników. Oblicza się od święta Wiązania Snopów, ale nie wcześniej niż 21 Abiba lub Nisana w Judei, lub Rahab w Islamie. Mojżesz zaczął obliczenie gomorów od święta Przaśników w Abibie. Okres składał się z pięćdziesięciu dniej od święta Wiązania Snopów do Pięćdziesiątnicy- temu pierwszy okres był nie czterdzieści dniej. Jeżeli uważać, że okres kończy się na Pięćdziesiątnicę z prawem, to on powinien był trwać do nowi Iara, pierwszego dnia drugiego miesi_b9ca. Mojżesz nie był na Górze Bożej. On powinien był wyprowadzić Izrael i mnóstwo ludzi różnych plemion, którzy powinni byli mnożyć się pod władzą Chrystusa, żeby przyciągnąć wybrańców z nie żydów z Egiptu i przeprowadzić przez pustynię do Góry bożej i Prawu. Naród w ostatni dzień przeszedł niewielki dystans, podchodząc do miejsca Prawa w pierwszy dzień miesiąca Siwana, już będąc pobliżu góry. Na drodze do Pięćdziesiątnicy (patrz Pięćdziesiątnica na Synaju [115]), awangard miał być na Synaju nieco wcześniej ariergarda, i nawet większość powinna była zostawić poprzedni tabor. Mojżesz nie pościł się cały ten czas. Plątanina powstaje z powodu ilości jego wchodzeń i przy określeniu momentu, kiedy skończyli się czterdzieści dni. On wchodził na górę w ciągu pełnych czterdziestu dniej w końcu, Siwana lub Ramadanu. Obliczenie na pewno trzeba zacząć od 20 Siwana, licząc siedem dniej ognia i dymu, po tym, jak starsi jedli z elohimem, którym był Jehowa, i który mówił w obliczu Wojska Jehowy.

To wszystko było robione dlatego, żeby nauczyć nas ofiarom i poświęceniom, niezbędnym żeby wejść do królestwa Bożego. W Izraelu był obchodzony okres obliczenia gomorów. Jezus Chrystus i Kościół także obchodzili ten okres. Chrystus oddał swe życie, żebyśmy mogli mieć życie wieczne u Boga. Kościół został przygotowany i przyjął Duch Święty w Pięćdziesiątnicę.

Jest jasne, że w nasze dni, będąc osłabiony fizycznie i duchowo, nie możemy pościć się w ciągu czterdziestu dniej i nocy, nie przyjmując jedzenia lub wody. Tak samo nie mogła pościć się większość ludzi za czasów Chrystusa i później. Właśnie temu podczas postu e okresie obliczenia gomorów ludzi nie pościli się w ciągu całego okresu. To jak długo i jak często ludzi się pością zależało od ich duchowego oddania. Tak w Judei, jak i w Ismaile była praktyka, kiedy ludzi pościli się w dzień i spożywali jedzenie w nocy. To było podstawą praktyki przestrzegania postu dwa razy w tygodniu. Praktyka ta została rozpowszechniona w Kościele. Obliczenie gomorów w Pięćdziesiątnicę i post Mojżesza zostali przewróceni poganami w Wielki post. Ten post, który był obchodzony na miesiąc wcześniej był poświęcony innym bogom i kończył się pogańskim świętem Paschy (patrz artykuł Pochodzenie Bożego Narodzenia i Paschy [235]).

Ludzi decydowali, w jaki dni się pościć i przygotowywać się do Pięćdziesiątnicy, która była świętem urodzaju Kościoła. Te praktyka poszerzyła się na Ismail i na kościół arabski. Takim czynem ludzi sami mogli decydować, kiedy w ciągu czterdziestu dniej oni będą pościć i służyć mszę. Koran mówi, że w przypadku, jeżeli nie pościcie się w określone dni, powinniście to robić później.

Trzeba pamiętać, że okres Święta kończył się po obliczeniu gomorów, temu post nie był przestrzegany pod czas święta Przaśników, do 22 Abiba (lub 22 Rachaba w Ismaile) i pod czas obchodzenia Pięśdziesiątnicy, która była świętem Tygodni, a nie postem według Prawa Bożego (wyjątek spożywanie ciasta z droży). Zwykle to było robiono dlatego, żeby być następcą Mojżesza, i zaczyna się ten okres od nowi Iara, i kończy się na Pięćdziesiątnicę, która była świętem Tygodni w Izraelu, lub Ad El Fitr w Izmaile. Święto siedmiu sobót obliczenia gomorów poprzedzał Hare 622 roku naszej ery. Haira - to droga spółki proroka z Mekki do Medyny.

Drugi post Mojżesza, który trwał w ciągu czterdziestu dnie po tym, jak Mojżesz powrócił do Palestyny, zaczyna się od Siwana w Pięćdziesiątnicę i trwa do czwartego miesiąca roku. dalej idzie ofiarowanie Chrystusa, koniec czterdziestu dniej nachodzenia na górze i dzień, kiedy zostali dane Prawa, trafią na koniec czwartego miesiąca, który został nazwany w imię boga Tammuza, lub po haldejsku - Dumuzi.

Określenie czasu wchodzenia Mojżesza ma duże znaczenie dla rozumienia tego, jak Bóg wpływa na sprawy Izraela. Na piętnasty dzień drugiego miesiąca, na który trafia Druga Pascha Bóg znów okazał swą obecność. Synowie Izraela zostawili Emil i weszli do pustyni Sin, co znajduję się między Emilem i Synem na piętnasty dzień drugiego miesiąca. W ten dzień cały naród Izraela powstał przeciwko Mojżesza i Barona (Wyj. 16:1+3). W wyniku Bóg dał im mnę, co trwałą w ciągu czterdziestu lat z tego dnia. Pan dał im wieczorem przepiórów w takiej ilości, że wielu z nich zmarli od przejadania. Na następny ranek, na szesnasty dzień, zaczęli oni jeść manę, i mieli chleb, i znali, że pan ich Jehowa, On był Bogiem (Wyjś. 16:13-16).

22 dzień drugiego miesiąca, Zifa lub Iara; w roku Wyjścia, trafił na sobotę, a na 21 dzień miesiąca drugiej Paschy zostało zebrano dwa razy więcej many, i sobota została świętą, a mana nie zepsuła się. Przepióry spadli wieczorem, po zakończeniu soboty, a mana zjawiła się w niedzielę. Więc druga Pascha także była czasem przygotowywania się i została zostawiona Panu.

Od tego momentu w pierwszy dzień tygodnia, na 23 dzień drugiego miesiąca poszli oni do Refidima, i nie mieli oni wody, i znów zaczęli oni narzekać na Mojżesza. Mojżeszowi było powiedziono stać przed skalą w Horiwie, i oni pili wodę ze skały. Oni wszyscy jedli jedzenie duchowe i pili ze skały, którą był Chrystus.

W Refidymie, 23 dnia, po tym, jak została im dana woda, napadł na nich Amalik. Po ciężkiej walce oni zwyciężyli, i Mojżesz zbudował ołtarz i nazwał go Jehowa- Nissi, ponieważ wojna między Nim i Amalikiem będzie trwać z rodu w rod (Wyjścia 17:15-16).

W Horiwie, przed Skalą Pana w Izraelu zostało uporządkowano sądownictwo, i starsi pobliżu skały w Horiwie zostali wyznaczeni sędziami Izraela. Jofor, kapłan madiamski, i teść Mojżesza złożył ofiarę za nich i przyszli oni jeść chleb z Mojżeszem przed Panem (Wyjś. 18:11-12).

W ostatnim tygodniu drugiego miesiąca zostali postawione naczelnik dziesiątki, pięćdziesiątki, setki i w Izraelu został ustalony sąd. Mojżesz rozpatrywał sprawy, które byli bardzo dla nich skomplikowane. A Jofor poszedł do swej ziemi (Wyjścia 18:24+27).

Potem na trzecią nów w ten sam dzień (to znaczy w pierwszy dzień nowi Siwana), kiedy oni zostawili Egipt, przyszli oni do pustyni Synajskiej (Weyjś. 19:1-2).

Wyjścia 19:1 (1) Było to w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu; w tym dniu przybyli oni na pustynię Synaj.

Oni poszli z Rufidyma i weszli do pustyni Synajskiej. I stali obozem e pustynie. Potem Izrael stał obozem przeciwko Góry Boga. Minęło więcej niż pięćdziesiąt lat po tym, jak oni wyszli z Egiptu i przyszli do góry Boga, żeby otrzymać Prawo.

A Mojżesz przygotowywał się w tym okresie obliczenia gomorów. W ciągu tego okresu mana była dawana z obliczenia jednego gomora na każdego człowieka w dzień. Była to miara jedzenia niebiańskiego, która była dawana Izraelu pod czas przygotowania do przyjścia do Ziemi Obiecanej.

W rok wyjścia dzień Pięćdziesiątnicy trafiał na niedzielę, 6-go Siwana. Okres między 1 a 6 Siwana przechodził w przegotowywaniu do otrzymania Prawa Bożego. Mojżesz chodził na Górę Bożą sześć razy.

Wchodzenia i powrót są opisywane w księdze Wyjścia:

Wchodzenie	Numer	Powrót
19:3-6	Pierwsze	19:7-8
19:8-13	Drugie	19:14-19
19:20-24	Trzecie	19:25
24:9-32:14	Czwarte	32:15-30
32:31-33	Piąte	32:34-34:3
0834:4-28	Szóste	34:29-35

Pierwsze, drugie i trzecie wchodzenia odbyli się w ciągu pierwszych sześciu dniej Siwana przed czwartym wchodzeniem.

Czwarte wchodzenie było po Pięćdziesiątnicę do końca Siwana i trwało czterdzieści dniej do końca Tammuza.

Dwa okresy po trzy wchodzenia są oznaczone dwoma wielkimi wydarzeniami, a właśnie& otrzymaniem Prawa i budową namiotu. Balingier z tego powodu podaje swoje notatki w komentarzach do księgi Wyjścia 19:3. otrzymanie Prawa i budowa Namiotu byli skierowane na to, żeby wygłosić o przyjściu Ducha Świętego poprzez Dzieje Chrystusa i zakończenie budowy Świątyni Bożej (my jesteśmy tą Świątynią) od Pięćdziesiątnicy 30 roku naszej ery.

Tymi wydarzeniami Bóg określił naród Izraela jako przeznaczony dla niego samego. Właśnie takie znaczenie mają słowa własne skarby, wykorzystanych w księdze Wyjścia 19:3. naród Izraela powinien stać pierwszym z narodów, którzy zostaną włączeni do Planu Zbawienia. W końcu cały świat powinien otrzymać zbawienie, jak mówią proroctwa, i ten proces zaczyna się od Pięćdziesiątnicy 30 roku naszej ery.

Wchodzenia od pierwszego do trzeciego

W ciągu pierwszych sześciu dniej trzeciego miesiąca Mojżesz wchodził i wracał z góry trzy razy. Czwarte i szóste wchodzenie oznaczone otrzymaniem pierwszego i drugiego kompletu tablic Prawa. Mojżesz był na górze Boga czterdzieści dniej i czterdzieści nocy i modlił się, ale on tam był nie do tego, jak zostali otrzymani pierwsze tablicy, i nie był on na Górze w trzecim miesiącu, Siwanie lub Ramadanie. Oprócz tego trzeci miesiąc nie zakończył się w tym momencie, kiedy zostali otrzymani Prawa. Oprócz tego drugie tablicy Prawa zostali dane nie w ciągu Siwana lub Ramadana. Więc zakończenie trzeciego miesiąca nie oznacza nic, oprócz nastąpienia nowi czwartego miesiąca.

Czwarte wchodzenie w trzecim i czwartym miesiącu

Czwarte wchodzenie widzieli starsi Izraele, którzy stali przed Bogiem. Samo prawo zostało dane pod czas poprzednich wydarzeń, ale tablicy jeszcze nie zostali zrobione. Mojżesz i starsi Izraele weszli na górę, a Elohim, którym był Anioł Oblicza Boga, jawił się starszym i Mojżeszowi. Mojżesz był ze starszymi, a potem zostawił ich z Aaronem i Orem, a sam z Jezusem poszedł na górę. W ciągu sześciu dniej obłok pokrywało Górę Bożą, a potem Bóg wezwał Mojżesza z obłoku. Mojżesz poszedł i był na górze czterdzieści dniej i czterdzieści nocy. Więc można zrobić wniosek, że ten czterdziestodniowy okres trwał dłużej niż Pięćdziesiątnica. Balingier uważa, że sześć dniej i siódmy z 20 po 25 i 26 Siwana trafia na czwartą sobotę Siwana (por. Wyjś. 24:16-18). Więc czterdzieści dniej na górze zaczynali się w końcu Siwana, a nie na początku. Prawdopodobnie nie mogli oni zacząć się wcześniej niż 13 dnia trzeciego miesiąca. Czterdzieści dniej, w ciągu których odbywali się wchodzenia, zakończyli się na dwudziesty dzień Siwana, niezależnie od tego, czy wchodzili oni w te czterdzieści lub nie, na nów piątego miesiąca Aba po czwartym miesiącu, który został nazwany według imienia boga Tammuza lub Dumuzi, co sięga korzeniami do babilońskiego systemu misteria i jest związany z oddawaniem czci Izraela.

Twierdzenie Izraela o tym, że Mojżesz był na górze w obłoku sześć dniej, a czterdzieści dniej zaczęli się na siódmy dzień, związany z niepotrzebnym odsyłaczem do księgi Wyjścia 24:15-18.

Więc wypróbowanie Izraela trwało z tego momentu, kiedy im po raz pierwszy zostało dane Prawo, kiedy Mojżesz czekał na kamienne tablicy i pod czas budowy Namiotu. On rozbił pierwsze tablicę wracając, znacznie później od Pięćdziesiątnicy, możliwie na początku nowi Aba. Takim czynem nas wypróbowywali w ciągu całego tego okresu. Mojżesz znów wszedł i znów otrzymał tablicy z prawami. I każdego razu Izrael był narażony na oczekiwanie i pokorę. Nie jesteśmy i my narażeni na wypróbowywania jak Kościół Boży.

To wszystko było robione, żeby dać nam przykład. Namiot został zbudowany jako przykład tego, co jest na niebiosach i co przyjdzie do nas, i dowód tego, że wejdziemy do Miasta Boga (patrz artykuł Miasto Boga [180]).

Mojżesz otrzymał kamienne tablicy, na których było napisane Prawo Boga w wyglądzie dziesięciu Przykazań. W tym czasie w Izraelu byli wypróbowywani kapłanie. Kiedy Mojżesz był z Elohimem, którym był Anioł lub posłaniec Wojska Jehowy, Izrael popadł w grzech. Synowie Izraela zapamiętali główne dziesięć Przykazań, które byli im dane mniej niż dwa miesiąca temu. Izrael od Praw Bożych wrócił do bałwochwalstwa. Oni już otrzymali Prawo w ustnej formie od Mojżesza przed tym, jak wszedł on na górę. On poszedł po dokładne wskazania według całego systemu Prawa i wrócił z Przykazaniami, wyrzeźbionymi ręką Boga. Starsi w rzeczywistości siedzieli i jedli z wielkim aniołem Prawa. To była ta skała duchowa, co była razem z Izraelem w pustynie (1Kor. 10:4)(Patrz artykuł Anioł Jahwe [024]). Aaron, ich główny, był na ich czole.

To ma duże znaczenie. Na kapłanów i starszych narodu zostało złożono odpowiedzialność za dobrobyt Izraela w obecności Mojżesza. Więc odpowiedzialność w nasze dni leży na Kościele i narodach. Prawa boże są pod ochroną Kościoła. Kościoły i kapłanie powinni nauczyć się zabezpieczać ich rozumienie i spełnienie. Kapłanie powinni bronić naukę.

W ostatnim tygodniu w końcu miesiąca Tammuz Mojżesz razem u Jezusem wrócili z Góry, i byli z nimi tablicy Prawa. Oni usłyszeli szum. Elohim, którego znamy jako Jezusa Chrystusa powiedział Mojżeszowi, po tym, jak napisał Prawa boże na tablicach:” I powiedział Pan Mojżeszowi: spiesz się zejść stąd, ponieważ zepsuł się twój naród”. Jezus powiedział, że słyszał krzyk w obozie, ale Mojżesz znał, co to było w rzeczywistości. Ten krzyk szedł od święta ludzi, którzy zrobili sobie złote cielę (patrz artykuł Złote cielę [222]). Odrzucili oni Prawa Boże i oddawali cześć według błędnego systemu. Aaron, kiedy został zapytany, po prostu powiedział: ”rzuciłem go do ognia, i wyszło tą cielę”.

Nie pobożni kapłanie często nauczają, że Prawa Boże zostali zakończeni w tych słowach. Oni uczyli, że Prawo zostało zakończone, kiedy Chrystus przyszedł, żeby wygłosić przyjście Ducha Świętego. Dlaczego Chrystus dał Prawo Mojżeszowi, a potem zabijał ludzi za nie pokorę, tylko dlatego, żeby pozwolić jego Kościołowi ich ignorować, kiedy on przyszedł, żeby dać ludzkości Duch Święty? Nas uczono, że Duch Święty jest niezbędny dla przestrzegania Prawa w poprawny sposób. Bez ducha Świętego niemożliwie poprawnie przestrzegać Prawo i rozumieć go.

Biblia wyraźnie mówi, że grzech – to naruszenie Prawa (1 Jana 3:4) i że powinniśmy podlegać i przestrzegać Przykazania Boże (1 Jan 5:2-3).

W ten wieczór, w końcu Tammzua i początku nowi miesiąca Aba; Mojżesz wrócił i znalazł Izrael w grzechu, i rozbił tablicę Prawa i przyciągnął kapłanów do odpowiedzialności. On wziął kilku Lewitów i zaczął zabijać przywódców herezji. On zabił 3000 bałwochwalców, a potem wrócił na Górę, żeby otrzymać nowe tablicę, nie zabrudzone grzechami społeczeństwa, jak to się zdarzyło w czwarty miesiąc Tammuz.

Bóg często działa jednocześnie z Jego Kościołem, żeby byli oni razem z upadkiem Izraela na Synaju do bałwochwalstwa. Tak okres złotego cięła, jak i zniszczenie tablic Prawa mieli miejsce w ostatnim tygodniu czwartego miesiąca, a kulminacją został pierwszy dzień piątego miesiąca Aba. Takim czynem doprowadza on nas do pokuty.

Piąte i szóste wchodzenie pod czas piątego i szóstego miesiąca i ich duchowe znaczenie

Piąte wchodzenie jest opisywane w księdze Wyjścia 32:31-33, a powrót - w Wyjścia 32:34-34:3.

Szóste wchodzenie jest opisywane w księdze Wyjścia 34:4-28, a powrót + w Wyjścia 34:29-35.

W ciągu piątego i szóstego miesięcy Mojżesz znów był na Górze Synaj z aniołem. Mojżesz otrzymał szczegóły Prawa, który powinien był kierować Izrael i cały świat w ciągu wielu lat, i który w końcu może rządzić światem i kierować go podczas tysiącletniego rządu Mesjasza i wybrańców, aż nie dojdą oni końca fizycznego istnienia ludzkości. Człowiek zostanie istotą duchową i zostanie nagrodzony życiem wiecznym, to znaczy nieśmiertelnością. Powinniśmy zostać bogami jak Chrystus, i zejdzie na nas sława od Boga i życie wieczne (Zach. 12:8 i artykuł Wybrańcy jako Elohim [001]).

Trzeba pamiętać, że Mojżesz zszedł z góry w końcu czwartego miesiąca, kiedy zobaczył, że Izrael popadł w grzech. Zabił on nie pobożnych dowódców, liczbą około trzech tysięcy, i znów wrócił na górę, żeby mówić z Chrystusem i otrzymać nowe tablicy i pełne objaśnienie całej treści Prawa Bożego z ust Jezusa Chrystusa.

Takim czynem Bóg wsławił Chrystusa, dał mu władzę, jak swemu przedstawicielu wśród ludzi, który oświetlił Mojżesza, i zrobił tak, żeby siał on światłem, żeby wszyscy mogli go widzieć, kiedy wraca on po rozmowie z nim. Właśnie temu Gedeon w rozmowie z aniołem Pana powiedział: “o mnie, Władca Panie! (Adonai Jehowa) temu, że widziałem Anioła Pana w oblicze”. I powiedział mu Pan: “Pokój z tobą, nie bój się, nie umrzesz”. Gedeon wiedział, że w pełnym wsławieniu człowiek może umrzeć, i wielu zmarło, kiedy stawali naprzeciwko takiej istoty, nadzielonej władzą. Gedeon pobudował ołtarz na tym miejscu i nazwał go Jehowa szalom, co oznacza Pan daje pokój. Istotą, którą widzieli Mojżesz i Gedeon był Książe Świata, który mówił w imieniu Jehowy Szalom, który był Jehową Wojska i Jedynym prawdziwym Bogiem.

Oczyszczenie Izraela od grzechu i przebaczenie

Pięty miesiąc lub Ab tradycyjnie jest miesiącem nieszczęść Izraela.

Trudności, które powstali z powodu upadku Lewitów pod kierownictwem Aarona, i starszych na Synaju dają nam zrozumieć, że z powodu nieobecności Chrystusa i w Kościele jest możliwa herezja nawet na najwyższym poziomie, i powinniśmy być od nich oczyszczeni. Większość kościołów, którzy pretendują na nazwę Chrześcijańskie, w rzeczywistości przejęli bardzo podobny system z kultów oddania czci Słońcu w niedzielę, obchodzenia Bożego Narodzenia i Paschy Boga w Trójcy świętej jedynego (patrz artykuł Pochodzenie Bożego Narodzenia i Paschy [235]).

Mojżesz oczyścił kierownictwo i wrócił do Chrystusa, i był tam czterdzieści dniej w ciągu Aba i Elula. Tak samo i Duch Święty stale oczyszcza kościół.

W miesiąc Abe Bóg często zwracał się do Izraelu. Zniszczenie Świątyni Babilończykami także było w tym miesiącu. Świątynia została zniszczona, a Izrael oddany do niewoli, ponieważ nie przestrzegali oni Praw Bożych prawidłowo, a zgodnie z Prawem sobota powinna być oddana ziemi.

Trzeba pamiętać, że w ciągu miesiąca Aba i w szóstym miesiącu Mojżesz był na gorze razrm z Chrystusem i otrzymał dokładne wskazówki co do tego, jak przestrzegać Prawo, jak Prawo jest rozmieszczone w Dziesięciu Przykazaniach, i jak zostało ono podzielone na Dwa Wielkie Przykazania. Na tych dwóch Wielkich Przykazaniach trzyma się cale Prawo i proroctwa. Pismo nie może być naruszone. Bóg nie dopuści zmniejszenia znaczenia Prawa w Jego Kościele na czole z Jezusen Chrystusem.

Zgodnie tradycjom żydowskim 9 Aba – to bardzo ważny dzień, ponieważ jest uważano, że w ten dzień zdarzyło się dużo wydarzeń, których w rzeczywistości nie było. Niektórzy twierdzą, że w ten dzień wrócili razwedciki, i odmówili się oni od Ziemi Obiecanej, ale Balingier na pewno bardziej prawidłowo datuje to wydarzenie miesiącem Elul. On twierdzi, że wydarzenie to miało miejsce w końcu Elula (patrz komentarz do Biblii, odsyl. Do księgi Liczb 13:25). W takim przypadku powinniśmy byli otrzymać w spadku system tysiącletniego rządu Mesjasza, jak widzimy z siódmego miesiąca, ale czy my wszyscy przyjęli Mesjasza, chociaż i zginął on czterdzieści jubileuszy temu. Świątynia Salomona była zniszczona Babilończykami w ten dzień w miesiącu Abe, i czasem są robione błędne wnioski o tym, że i drugi kościół został zniszczony w ten sam dzień. W rzeczywistości on został zbużony jako kara w 70 roku naszej ery, a świątynia w Geliopole, lub dawnym Goszenie w Egipcie został zamknięty na początku 71 roku naszej ery według nakazu imperatora Wespasiana. Świątynia w Egipcie była ostatnim miejscem, gdzie Judejczycy stale składali ofiary.

Znaczenie miesiąca Aba jest w tym, że zaczyna się on od razu po oddaniu czci nie pobożnemu bogu Tammuzu lub Dumuzi w Złotym Cielcu, kult którego dał nazwę miesiącu. Przejście do Aby (co jest korzeniem słowa “ojciec”) w rzeczywistości jest przejściem do oddawania czci jednemu ojcu. Dlatego nów miesiąca Aba - to czas dla pokuty i zmian. Dziesiątego Aba – to koniec okresu zmian- wielu z tych, co nie zmienili się, zostaną odrzuceni. Więc Babilończycy zniszczyli świątynie Salomona, ponieważ Judejczycy nie wyrazili skruchę. Zostali oni odrzuceni, a stary kościół całkowicie zniszczony. Leżał on w ruinach ponad wiek, a potem pod czas rządu Dariusza II, w 419 roku przed naszą erą został odbudowany (patrz artykuł Znak Jonasza i Historia Odnowienia kościoła [013]). Wielu z Chrześcijańskich grup religijnych błędnie odnoszą odnowienie kościoła do rządu Dariusza I wbrew wskazaniom biblijnym w księdze Ezdrasza.

Te wszystkie wydarzenia powinni służyć nam przykładem. Bóg pośle nam proroka Eliasza w ostatni dni przed Dniem Pana, i skieruje on serca ojców do synów, a synów do ojców, inaczej Bóg poślę na ziemię przekleństwa (Mal. 3:5-6).

Właśnie w tym miesiącu Ezdrasz i Nehemiasz zakończyli budowę ściany w Jerozolimie. Zaczęli oni budować ścianę w piątym miesiącu na drugi lub trzeci dzień, a zakończono to zostało po pięćdziesięciu dwóch dniach na dwudziesty pięty dzień szóstego miesiąca Elula. Innymi słowami była ona budowana od początku miesiąca Aba do końca Elula i do nowi Dnia Trąb. Określenie czasu jest badane w artykule Czytanie Prawa z Ezdraszem i Nehemjaszem [250]).

Mojżesz wrócił w końcu Elula, żeby spędzić razem z Izraelem święte dni siódmego miesiąca, którzy dochodzili kulminacji w dniu Święta Namiotów i Ostatni wielki dzień. Z tego momentu Izrael zaczął budować Skinię, budownictwo której zostało zakończono w pierwszy dzień pierwszego miesiąca następnego roku. Ten symbolizm został powtórzony pod czas Odnowienia Ezdrasza i Nehemjasza.

Święto Namiotów jest obchodzono zgodnie z Prawem pod czas odnowienia Ezdrasza i Nehemjasza po raz pierwszy w namiotach, zrobionych z gałęzi. To święto po raz pierwszy było obchodzone w namiotach i tak samo pod czas podbicia Hanaana Jezusem, synem Nuna.

W pierwszych notatkach temu faktu nie było przedzielono duże znaczenie, ale czy to tak w rzeczywistości? Co naprawdę to oznacza? A oznacza to, że święto to nie było obchodzone w namiotach, zrobionych z gałęzi w okresie Skinii nie za czasów Chrystusa, ni Szylona i Hewrona, ni sędzi lub carów Saula i Dawida, ni w czasy pierwszej świątyni i Salomona i wszystkich carów Judejskich, aż do zniszczenia świątyni Babilończykami.

To bardzo ważny fakt. To święto nie było obchodzone podobnie później ni w Judei, nie za czasów świątyni w ciągu dwóch tysięcy lat. Tak święto to było obchodzono tylko pod czas odnowienia Ezdrasza i Nehemjasza i tylko jeden rok, pod czas czytania Prawa pod czas Jubileuszu.

Co to znaczy, i na co wskazuje w planie zbawienia? oznacza to, że odnowienie w pełni odpowiada prawu, i że Jubileusz Ezdrasza położył początek obliczenia do odnowienia Mesjasza. Dzień odkupienia w 2026 roku stanie początkiem Jubileuszu, który zakończy się w 2027 roku. Ziemi w całym świecie zostaną odnowieni, i rośliny dadzą urodzaj pierwszego roku systemu tysiąclecia, którym będzie urodzaj jęczmieniu na święto Wiązania Snopów w miesiąc Abib 2028 roku.

Jubileusz, który zaczął się z odnowienia Ezdrasza i Nehemjasza, był pierwszy z czterdziestu dziewięciu jubileuszy, które prowadzą do odnowienia Mesjasza. Jezus Chrystus jako Mesjasz rodził sięw dziewiąty jubileusz od odnowienia i wygłosił dziewiąty jubileusz w 27 roku naszej ery przeczytawszy zwoje Izajasza i wygłosił lato Pana jako Jubileusz. Po Pasce 28 roku naszej ery on zaczął uczyć, kiedy Jan został aresztowany. Innymi słowami jego pasterstwo zaczęło się na początku dziesiątego jubileusza od odnowienia Ezdrasza i Nehemjasza. Czterdzieści jubileuszy w pustyni biorą początek od tego momentu i kończą się w 2027 roku na Jubileusz. Tysiącletni system zaczyna się od tego czasu i z odnowienia. Pięćdziesiąty Jubileusz + to Jubileusz Jubileuszy odnowienia Bożego. On zaczyna się w 2028 roku naszej ery i kończy się w 2077. pod czas tego Jubileuszu zostanie odnowiona płodność ziemi. Za ten czas, który został do 2027 roku ziemia będzie prawie całkowicie zniszczona. Ci, co nie wyrażą skruchę i nie ulegną Bogu, słuchając demonów, doprowadzą ją do prawie pełnego zniszczenia. Tak czy inaczej to się zdarzy.

A co dotyczy ściany i okresu odnowienia w piątym miesiącu Aba i szóstym - Elule? Budowa ściany symbolizuje przygotowanie do obrony narodu Bożego w okresie od Pięćdziesiątnicy do Święta Namiotów i tysiącletniego systemu Boga. Jaką ścianę budujemy? Miasto naszego Boga jest budowane według planu. Różne grupy, które pełnią różne zadania w różnych miejscach powinni budować oddzielne sekcję. Takim czynem za okres, który już przyszedł, zrobiono już dużo, i powstrzymać tą pracę jest ciężko. Ten okres był oznaczony Mojżeszem, kiedy był on na górze z Chrystusem. Oznaczało to, że powinniśmy pracować nas kościołem i Miastem Boga, chociaż Chrystus był z Bogiem, a nie w Jerozolimie. Tak samo, Ezdrasz mógł być w Babilonie z Artakserksem II, ale jednak mu było by poruczono pracę nad Świątynią bożą nawet nie zważając na to, że był on obywatelem innego państwa, któremu Bóg pozwolił kierować Judejczykami, tak samo, jak On pozwała Szatanowi rządzić światem, aż nie zjawią się na świat wybrańcy. Nawet Artakseriks odgrywał swą rolę w proroctwie Świątyni bożej.

Kir, który był pomazańcem Pana, nie należał do narodu Izraelu ale budował świątynię. Budowa zaczęła się za czasów Dariusza Gistaspa, ale nie została zakończona, i została powstrzymana Artakserksem I, i nie była wznawiana do czasów rządu Dariusza II, który w księdze Ezdrasza, rozdział 4 nazywają Dariuszem Perskim. Proces budowy jest bardzo ważny w pojmowaniu planu Boga. Temu ten proces i proroctwa byli nieprawidłowo tłumaczone i zniekształcane tak zwanym Chrześcijaństwem. Nawet niektóre kościoły Boga spowiadają błędną naukę z tego powodu, wbrew słowu bożemu, powtarzając błąd Trynitarzy. Tekst księgi proroka Daniela 9:25 był specjalnie źle przetłumaczony i błędnie datowany tak, żeby nie było możliwie zrozumieć całą treść proroctwa w całości. Czytajcie artykuł Znak Jonasza i historia Odnowienia Kościoła [013]. Znak Jonasza - to jedyny znak, dany kapłanom Chrystusa i Kościoła. Temu lepiej nam zrozumieć całą kolejność jak najlepiej, ponieważ innych znaków już nie będzie.

Nakaz budować świątynię Boga został dany za pięćdziesiąt dwa jubileuszy do Tysiąclecia Kirem. Budownictwo zaczęło się przy Gistapie , ale szło powoli, i żydzi nie żyli w Jerozolimie. Artakseroks I zatrzymał budownictwo z powodu bojów i nie było ono wznawiane do czasów Dariusza II Perskiego do 419 roku. Prorockie decyzji byli zrobione pod czas rządu Artakseriksa II, kiedy Nehemjasz został naznaczony głową Judei. Po zakończeniu pięćdziesięciu dwóch dniej ściany Miasta Boga zostali zbudowane. To było od Pięćdziesiątnicy, która symbolizuje początek zebrania wybrańców do okresu, który poprzedza tysiącletni system i zbieranie urodzaju świata, który symbolizuje siódmy miesiąc Tiszri.

Czas Diabla jest ograniczony, i trwa do końca 120 jubileuszy przeklętej ziemi. Ten czas już kończy się. Okres w 120 jubileuszy kończy się w 2027 roku i ten czas skraca się, aż miną ostatnie dni do 2027 roku. Nie znamy dokładnie, jakim będzie ten rok, kiedy świadkowie przyjadą do Jerozolimy w ciągu 1260 dniej, a potem 3,5 dnia (patrz artykuł Świadkowie [135]). Więc Mesjasz nie może i nie wróci, przynajmniej do tego momentu kiedy przejdzie 1263,5 dniej z tego momentu, jak świadkowie zajmą swe miejsce w Jerozolimie. Ale kiedy to się zdarzy, na pewno będziecie mogli poznać ten moment.

Teraz jasne, że okres z 1 Abiba do 21 Tiszri jest pełny symbolizmu, i że działalność Mojżesza w tym okresie jest odbiciem pracy Chrystusa z nami w granicach Planu Zbawienia.

Piąty i szósty miesiąc - to okres największej aktywności i pokuty. I jeżeli prześlijcie obrzęd chrztu – to dla was wszystko tylko się zaczyna. Temu obrzęd chrztu częściej odbywa się pod czas Paschy lub Święta namiotów. Od święta Namiotów zaczyna się przygotowanie do Paschy, a potem rozkrycie planu w postaci trzech świąt. Dzialalnośś Mojżesza pokazuje, co może być zrobione, i czego od nas oczekują. Wyjście nie było zakończono na Paschę, ono zaczęło się oświeceniem i świadectwem przed faraonem Egiptu i rozkrył się w trakcie wydarzeń do Ostatniego Wielkiego Dnia 21 dnia siódmego miesiąca.

Z tych czasów Izrael zaczął budować Skinię Bożą. Jesteśmy częściami skinii, która składa się ze zrobionych z naszej dobrej woli darów.

Skinia była budowana w okresie, zaczynając z końca okresu świąt i do 1 Abiba następnego roku (Wyjś. 40:2). Ten dzień i jest początkiem stworzenia i uświęcenia Kościoła Boga (patrz artykuł Uświęcenie Świątyni Boga [241]). Nowy rok - to święte zebranie Kościoła Boga, które zaczyna proces budowy Kościoła.

Plan Boga jest pokazywany w corocznych świętach, a wchodzenie Mojżesza pokazują, że możemy wejść w stosunki wsławienia z Bogiem poprzez Chrystusa. My, czyj los jest określony, zostaniemy wybrani i zawołani. Potem przebaczeni i wsławieni poprzez Chrystusa.

Przestrzegajcie soboty, nowi i święta Pana, żeby pamiętać dlaczego jesteśmy powołani. Jeżeli Bóg za nas, to kto może byś przeciwko?

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA