(Wydanie 1.0 19950729)

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Melchizedek jest dla wielu dziwną osobistością w Piśmie Świętym. O nim w Biblii jest wspominane tylko trzy razy: Rod. 14:18-20; Ps. 109:4 i Heb. 7:1-7. Pismo nie przedstawia ni jego biografii, ni pochodzenia, nie narodu, skąd poszedł. Prawo być nosicielem prawdziwej wiary i oddawania czci Bogu, twórcę nieba i ziemi, było dane nie tylko potomkom Abrahama, ale i przedstawicielom innych narodów. Tacy są Job, pobożny mąż z ziemi Uc; Jofor, kapłan madiamski; nawet Balaam, syn Weorów z Mezopotamii, i szereg innych, czyje imiona nie znamy. Temu nie ma nic dziwnego w tym, że Melchizedek, z pochodzenia nie żyd, był kapłanem Boga i dokonywał mszę jeszcze do tego, jak kolano Lewiego zostało oddzielone od kapłaństwa, przekazywanego w spadku.

Zgodnie z innym podaniem należał on do rodziny Chama lub Iafeta. Ale ani jedno ani drugie podanie nie istnieli w wiek apostolski. Niektórzy twierdzili, że w osobie Melchizedeka rozumie się wcielony anioł lub inna nadprzyrodzona istota, co żyła pewien czas wśród ludzi. W końcu byli ludzi, co widzieli w osobie Melchizedeka zjawienie Syna Bożego Starego Testamentu. Jedna sekta, pod nazwą melchisedian, twierdziła, że był on wcieleniem pewnej siły boskiej lub nawet Ducha Świętego. pewne jest, że Melchizedek był prosty potomek Adama według przyrodniego pochodzenia od niego, ale nic nie znamy o nim, oprócz tego, że był on osobą wielką i znaczącą. Zresztą samo przemilczenie Pisma Świętego o nim już samo po sobie jest znaczące. Piszący Psalmy prorokował o Mesjaszu, że jest On kapłan na wieki w czynie Melchizedeka (Ps. 109:4), i piszący listy do Hebrajczyków niejednokrotnie wskazuje na to, że to proroctwo s pełna spełniło się na Jezusie Chrystusie (Heb. 5:5-10, 6:20, 7:21). Jak i Melchizedek Pan Jezus Chrystus jest carem i Arcykapłanem (Zach. 6:12-13); podobnie do Melchizedeka On jest niezrównanie wyżej Abrahama lub jego potomków. Jest wieczny tak samo, jak i Melchizedek jest przedstawiany bez ojca, matki, krewnych, nie mającym ani początku dniej, ani końca życia (Heb. 7:3). "Będąc podobnym Synu Bożemu, wspomina o nim w końcu apostoł Paweł, przebywa on kapłanem na zawsze".

Abram (Abraham) zostawił Arana po śmierci Farry w Pt.+427. Miał on siedemdziesiąt pięć lat (Rod. 12:4). Jesteśmy pewni w tym, że po śmierci Farry i po tym, jak Abraham zajął Hanaan, żyli patriarchowie na imiona Sim, Afraksad, Sala i Ewer. Sim był najstarszym. Z księgi rodzaju 9:26 Jahwe (lub Jehowah) jest utożsamiany z Bogiem Sima i Jafet żył w jego namiotach. Sim jest błogosławiony, chociaż Iafet jest starszy (Rod. 10:22). Temu Sim był kapłanem Najwyższego za czasów Abrahama.

Melchizedek jako Mesjasz (Zbawiciel)

Mesjasza także utożsamiają z Melchizedekiem. Oba porównania są błędne. Melchizedek oznacza "mój car" - "pobożność, lub "mój car" - sprawiedliwość (pojęcia pobożności i sprawiedliwości synonimiczne, patrz Werms, Zwoje morza martwego w języku angielskim). Gdyby Melchizedek był Mesjaszem, to powstał by problem z wcieleniem i ofiarowaniem. Chrześcijańskie przypuszczenie, że Melchizedek jest Mesjaszem pochodzi od błędnego rozumienia tekstu Listu do hebrajczyków 7:3. Terminy bez ojca, bez matki i rodu (apator i inne) pochodzą od niezbędności zapisać pochodzenie Aarona (Nehem. 7:64) dla duchowieństwa lewickiego. Terminy początek dniej i koniec życia dotyczą niezbędności zaczynać spełnienie obowiązków w trzydzieści lat i odchodzić od spraw w pięćdziesiąt (Liczb 4:47). Arcykapłan był spadkobiercą swego poprzednika w dniu jego śmierci. Melchizedek nie miał podobnej wymogi. List do hebrajczyków zapisał, że był on mężczyzną (Heb. 7:4).był on stworzony jako Syn Boga (Heb. 7:3), jednak nie był on Synem Boga, który był jeszcze jednym kapłanem (Heb. 7:11). Takim czynem wszyscy wybrańcy mogą być członkami duchowieństwa, będąc jako Synowie Boga, niezależnie od rodowódă i wieku, będąc kontynuowany w wieczności. Możemy tylko przypuszczać, kim był Melhizedek. Są informację o Melchizedeku - Michale, który jest nazwany w "Kumrańskich rękopisach" także Elohimem i El (to znaczy Bóg), będzie dana władza sądu nad ludźmi, przebaczenia grzechów i odkupienia. Filon Aleksandryjski upomina Melchizedeka w swych trzech księgach. Tłumaczy on tekst księgi Rodzaju w swój sposób i widzi w parze - kapłanie boski Logos - zamysł i obraz wszystkiego stworzonego. W jednej z wariacji "Księgi Enocha" u tylko zmarłej synowej Nojego w dziwny sposób rodzi się dziecko ze znakiem kapłaństwa na piersiach, chłopczyk odrazu zaczyna mówić i sławić boga. noj i jego brat Nir, czyja żona i urodziła chłopczyka po śmierci, nazywają go Melchizedekiem. We śnie Nir dowiaduje się o nabliżającym się potopie i o tym, że Michał uratuje chłopczyka, zabierze go do Raju. Z czasem Melchizedek zostaje głównym kapłanem wśród ludzi, a w dni ostatnie jawi się w tej jakości jeszcze jeden raz. takim czynem zgodnie z tym tekstem Melchizedek ma zjawić się na Ziemi trzy razy: rodzony przed Potopem, po Potopie - wielki kapłan, w Końcu Świata - kapłan mesianiczny, co można przypuścić z listu do żydów 7:6-8).

W rozdziale siódmym listu do Hebrajczyków mówi się o stosunkach Melchizedeka a kapłaństwa. Esen nieprawidłowo tłumaczy tekst, po mesjańsku, jak zawierający elementy współczesnego fundamentalizmu. List do żydów wydaje się napisany dlatego, żeby naprawić ten błąd, ale jest źle tłumaczone. Midrasz nalega, że był on Szem (Raszy), carem nad pobożnym miejscem (Abraham ibn Ezra i Nachmanides). Było to miejsce, gdzie miał być zbudowany Kościół dla Boskiej Obecności, które Midrasz utożsamia z Jerozolimą w całości, bazując się na tekście "pobożność, zawarta w niej". Znaczące, że imię szatana "Melkiresza" oznacza mój władza - bezprawie (patrz D. T. Molik Czasopismo badań żydowskiej historii i kultury, 1972r, str. 126-135 i Werms, str. 252253). Bez żadnej wątpliwości mamy sprawę z bitwą dni ostatnich między szatanem a Mesjaszem, jak o tym jest napisane w wydaniu DSS.

Do Hebrajczyków 7:3

Apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków djae wyczerpującą charakterystykę osoby Melchizedeka, nazywając go "wielkim". Jest on wielki temu, że był najbardziej wyraźnym pierwowzorem Pana Jezusa Chrystusa, zawierając w sobie służenie cara i kapłana. Paweł pojaśniał, że imię Melchizedek oznacza "car prawdy", a czyn "car Salima" - "car świata". Imię to jest typowo semickiego pochodzenia i bliskie imieniu "Adonisdek", które nosił car Jerozolimy w dni Jezusa Nawina (J. Nawin 10:1,3,5,23). Nie ma wątpliwości i w tym, że Salim, w którym panował Melchizedek, - to miasto Jerozolima. O tym świadczą dawne egipskie papirusy czasów faraona Amenifisa IV i historyczne notatki Jozefa Flawia. A Asaf śmiało śpiewa o Bogu: "I było w Salimie mieszkanie go, przebywanie go na Syonie" (Ps. 75:3).

Zachariaszowi było przeznaczono znanie o tym, że anioł Jahwe był Elohimem, i że dom Dawida (dawno zmarł) składał się z elohimów, co byli w istocie, częścią doma Dawida (Zach. 12:8).

W końcu okresu biblijnego Zachariasz pisał niby o ostatniej księdze, która miała być napisana (około 410-3 r. przed n.e. Dod. 77 "towarzysz biblisty"). Logiczny łańcuch wydarzeń takim czynem nie był uszkodzony w ciągu okresu ustalenia kanonu starego testamentu.

Na zakończenie trzeba powiedzieć, że w ciągu dwóch tysiąc lat w Kościele Boga bardzo ostrożnie patrzą na zdanie o tożsamości Mesjasza i Melchizedeka. Zdanie to podzielają tylko niektórzy sekty Judejczyków jasne jest, że Mesjasz nie był Melchizedekiem, nawet więcej, było źle zrozumiane darowanie życia wiecznego poprzez Ducha Świętego w Melchizedeku. Jednak to nie tak ważne dla wiary. Narzucać tą rolę Mesjaszowi oznaczało by raczej mówić przeciwko rozpowszechnieniu kapłaństwa na wybrańców jako elohimów, niż odwrotnie. Podobny punkt widzenia jest bazowany na wąskim rozumieniu jednego wiersza.