(Wydanie 1.0 19940521)

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Wydanie ISBE objaśnia pojęcie "elohim". "żydowskie słowo (Elohim) oznacza mnogość, i nie zważając nato, że w większości przypadków słowo to jest używane dla oznaczenia pojęcia bóg", może ono być wykorzystywane w liczbie mnogiej". Takim czynem może mieć stosunek do innych bogów (Wyj. 20:3; Nawin 24:16), obce bogowie (Jerem.5:7, bogi narodów (Iz. 38:18)(ISBE tom 2, str. 505. Bóg sam przyznaje takim czynem, że oprócz niego istnieje jeszcze ktoś, kto jest mu równy. Można podać mnóstwo fragmentów Starego Testamentu, w których słowo "elohim" używa się jako wyrażenie mnóstwa bogów.

Tłumaczenie rosyjskie daje zniekształcone przedstawienie o tym, cp jest powiedziane w oryginale hebrajskim, używając zamiast liczby mnogiej "bogi" - pojedynczą "bóg". Tak opowiadając, że naród wymagał os Aarona zrobić bogów dla oddawania czci, tłumacz zamienia elohim "bogiem" (Wyjścia 32:1). Tak on robi niejednokrotnie. W Psałterzu, na przykład, mówi się: "Jest elohim, co sądzi na ziemi" (57:12). A w rosyjskim tekście jest napisane: "Jest bóg, co sądzi na ziemi". To, że tutaj elohim oznacza bogów, a nie boga, jest podkreślane tym, że są nazywane "sędzi" w liczbie mnogiej - "szoftem". W niektórych przypadkach falsyfikacja jest robiona za dopomogą zamiany słowa "bogi" słowem "anioły". W rosyjskim tłumaczeniu Psałterza jest powiedziano na przykład: "Nie wielu pomniejszył ty jego (człowieka) przed aniołami" (8:6). A trzeba czytać "… przed bogami (elohim)". To po prosty falsyfikacja. Ale nie można nie zaznaczyć, że w pewnych przypadkach tłumacz prosto podaje tekst w jego mnogo boskim sensie. W rosyjskim tłumaczenie tegoż Psałterza, na przykład, w jednym miejscu jest powiedziano: "Bóg stał w poczcie bogów: wśród bogów ogłosił sąd"(81:1); w danym przypadku słowo elohim jest poprawnie przetłumaczone, w jego konkretnym poli teistycznym znaczeniu.

Binitaryści (stronnicy dogmatu dwu jedynego boga) zostali nową konfesją, która miała nowy i progresywny pogląd, bazowany na zasadach pogańskich i teologicznych poglądach dogmatu boga w trójce jedynego. te poglądy biorą początek od czasów, kiedy oddawali cześć Attisu w Grecji i Adonisu w Rzymie. Trynitarzy (stronnicy dogmatu Boga w trójce jedynego) i trynitaryzm jako taki (dogmat Boga w trójce jedynego) powstali nie wcześniej niż w 391r. Konstanty II i Konstancyj także bli stronnikami unataryzmu, który wtedy był znany pod nazwami "arianizm" i "ewsebianizm". Spółki, które przestrzegali lub spowiadali wyżej podane nauki, byli nazywane "arianami" lub "ewsebianami". Takich później nazywali stronicy dogmatu w trójce świętej jedynego (trynitarzy". W rzeczywistości to był tylko wybieg, za pomocą którego afanasianie chcieli dyskredytować imiona Aria i ewsewia i nagrodzić złą sławą spółkę, która była bardziej starą i miała głębsze pojmowanie kanonicznych tekstów Biblii, niż spółka afanezjan, co przestrzegała doktrynę o stworzeniu Chrystusa, wychodząc z listu do Hebrajczyków 3:2; Przysłów 8:22; Jana 16:28; 20:17. Kościół Boga w ciągu dwu tysiąc leć przestrzegał dogmatu unitarian, zgodnie z którym Bóg Ojciec stoi na ciele Poczta elohimów, jak o tym można sądzić z Kol. 1:15; Apok. 3:14.

Kościoły unitarzy byli kościołami narodowymi, nie uczestniczyli w życiu politycznym kraju i nie dążyli do światowego rządu. Kościół Rzymski chciał rządzić światem i oni wymyślili sposoby realizacji swych daleko idących planów.

Reorganizacja wybrańców w nasze czasy jest bazowana na pojęciu istoty Jedynego Prawdziwego Boga i Jego syna Jezusa Chrystusa, który jes podstawą życia wiecznego (Jan 17:3; 1 Jan 5:20).

W liście do 2 Tesaloniczan 2:3 jest źle użyty termin "odstąpienie" lub "powstanie" jako zmniejszenie liczby wybrańców, ale mowa idzie o "apostazji", apostazji lub odstąpieniu od prawdy. Więc wybrańcy zostaną wygnani z wiernych, kiedy Chrystus zostanie do wieczny z Bogiem. Kiedy kościół przyjmie tą błędną doktrynę, wygłosi ona swe prawa, dane jej Bogiem, zmieniając lata i czasy (Dan. 2:21) - (prerogatywa Boga) i prawa, gnieść świętych (Dan. 7:25). Nie prawnik stanie na czele kościoła i przywłaszczy prawa i pełnomocnictwa, które należą Chrystusowi. I będzie wtedy wygłoszona błędna doktryna Boga w trójce jedynego.

Biblia twierdzi, że Ojciec większy od Syna (Jan 14:28(, że "głowa Chrystusowi - Bóg" (1 Kor. 11:3), że u Syny i Ojca różne woli (Łukasz 22:42) i różne znania (Mark 13:32). Na ostatnie pytanie apologety Trójcy próbowali odpowiedzieć następnie: najwyższy, wszechwiedzący i jedyno istniejący Ojcu Bóg - Syn "zniszczył siebie samego, przyjął obraz niewolnika, został podobny do ludzi i z wyglądu do nich podobny, został posłuszny nawet do śmierci"(Tes. 2:7, por. Heb. 2:9), a temu, kiedy został w ciele, to rzeczywiście został mniejszy od Ojca, będąc przed tym równym Mu (por. Heb. 13:8).

W liście do Tesaloniczan 2:6-7 (standardowe wydanie poprawione) widzimy, że Chrystus nie szukał równości z Bogiem, był on posłuszny. Wybrańcy także posłuszni Bogu. 1 do Koryntian 11:3 -tutaj jest pokazana hierarchia niebios, która jednoznacznie wyklucza równość Boga i Chrystusa. Arytmetyka jest prosta: jeden = jednemu, i oddawać cześć Trójce lub Chrystusowi oznacza popierać Pierwsze Przykazanie.

W artykule Binitaryzm i trynitaryzm (76) są dwa załączniki, na które warto zwrócić uwagę: "Logiczne nie uzasadnienie dogmatu o Bogu w trójce jedynemu" i "Pytania do trynitarzy".