W tym artykule jest rozpatrywana rola przykazań błogości i ich sens. Autor także podaje kilka tez o kościele i jego roli prowadzącej.

E-mail: secretary@ccg.org

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

naruszenia praw autorskich.

Błogości - to błogosławieństwa jego kościoła, jego narodu. Służą modelem, przykładem dla wybrańców. Jednak w głównym prądzie chrześcijaństwa jest im udzielano niedostatnią uwagę; tam oni są przedstawiane jako kazanie dla biednych.

Celem tej pracy jest objaśnić, jakie wnioski możemy wyciągnąć z tego kazania, jak o tym jest napisane w Ewangelii wg. Mateusza 5:1-12. Chrystus tutaj zwraca się do kościoła, który dla uczniów jest twierdzą Bożą. Potem mówi zdanie o soki (Mat. 5:13-16).

Jednak Chrystus nie kończy swoje kazanie na tym. Większość chrześcijan nie zwracali uwagi na ten moment. Ale to nie jest dopuszczalne. Chrystus mówi nie tak prosto, a przestrzega pewną kolejność, próbując donieść do nas pewną informację. Kontynuuje swe kazanie (Mat. 5:17-20).

Prawo - to kategoria całości. Nie straci żadnej swej części, nie zmienił się ani na jotę. Nie przestrzegamy teraz prawa ofiarowania, ponieważ my - to kościół. Kiedy przyjdzie Mesjasz, on od nowa pokaże nam świat. Ale my nie możemy tego zrobić. Mesjasz został pomazany ofiarą, złożoną jeden raz i na zawsze. Było to jedyne prawo, spełnione w całości. Inne podane prawa nie są wykorzystywane temu, że na przykład więcej nie mamy niewolników. Ale tam, gdzie oni są, prawo to pozostaje w sile.

Więc widzimy, że być biednym duchem nie oznacza być niedalekim w sensie duchowym, ale być biednym w imię interesów bliźniego, Jezusa Chrystusa, podporządkują służbie społeczeństwa swą osobę i swe własne interesy.

Drugie przykazanie błogości brzmi następująco: są błogi ci, co płaczą, ponieważ zostaną pocieszone. Skąd się wziął ten, kto płace? Kim jest ? czemu jest błogi? Czy płacze o jakiejś swej biedzie? Księga proroka Jezehela 9:4 pojaśnia nam, co ma na uwadze. A Chrystus pojaśniał sens tego, o czym mówił Jezechiel (Jez. 9:1-11).

Proces ten zaczął się z wierzchu wybrańców i doszedł do naszych ludzi. Możemy płakać, wyrażać skruchę. ten, kto nie płacze i nie pokutuje, zostanie zabity. Dotyczy to kobiet, mężczyzn i dzieci. Sprawa nie w słabości. Naród ten zostanie rzucony na kolana za pomocą miecza.

Trzecie przykazanie błogości brzmi następnie: Błogi są łagodni, ponieważ dziedziczą ziemię. Jak możemy poprzedzić naród i świat, jeżeli powinniśmy być łagodni? Co oznacza być łagodnym? Czy łagodny znaczy słaby? Nie! Łagodność nie jest słabością.

Z pierwszego listu do Koryntian, rodz. 13 staje się jasne, co miał na uwadze Chrystus, kiedy mówił o łagodności i dziedziczeniu ziemi. Łagodność także kiedy stawisz siebie niżej swych braci.

Świat idzie do upadku. Całe społeczeństwo, a szczególnie gromady, mówiąca po angielsku, stale degraduje. Mózg człowieka podlega systematycznemu niszczeniu pod wpływem nidzkiej próby filmów holiwódskich, w których dużo gwałtu.

Już w tym wieku Europa dwukrotnie zaczynała wojnę sama z sobą. Potem było 50 lat zimniej wojny, spowodowanej Drugą Wojną Światową. Teraz jesteśmy na granice tego, żeby wrócić do epoki barbarzyństwa.

Z Psalmów 119 widzimy, że mowa idzie o nauce prawa, gdzie pobożność wynika z samego prawa.

W przykazaniu błogości jest klucz. Klucz do tego, żeby zostać solą ziemi i światem kościoła. Możemy zostać światem dla pogan (nie Judejczyków).

Piąte przykazanie błogości: Błogi są miłościwi (patrz także Zach. 7:8-10).

Zgodnie z poglądami niektórych kościołów trynitarzy nie powinniśmy przestrzegać zasady wiary do tych, kto do niej nie należy. Z nimi trzeba postępować inaczej. W stosunku do wdów, biednych, sierot to nie jest tak. Bóg nie jest przyjemny (Dzieje 10:34).

Przyjdzie czas, kiedy Pan nie będzie słuchać. On nie usłyszy płacz narodów, co przewrócą swe serce w kamień (Zach. 7:11-14).

Spustoszenie i wojna obrócą się na tych, kto nie słyszy słowa Bożego.

Szóste przykazanie błogości brzmi tak: Błogi są czyści sercem, ponieważ zobaczą Boga.

Paweł i Jan tak mówią, ponieważ tylko Bóg ma silę duchową. Powinniśmy być gotowi do spotkania z Bogiem, a dla tego powinna w nas bać siła duchowa. Pojawi się ona tylko po zmartwychwstaniu.

Siódme przykazanie błogości: Błogi są stróże pokoju, ponieważ zostaną synami bożymi.

Żeby być dziećmi Boga powinniśmy być łagodzicielami, przejawiając owoce Ducha Świętego.

Przedstawiając ósme przykazanie błogości Chrystus mówił: Błogi są wygnani za wiarę, ponieważ ich jest Królestwo Niebios.

Dzieje opisują męczennictwo Stefana. Zwrócenie do tego faktu pomoże nam zrozumieć ósmą błogość.

Kiedy on skończył, członkowie rady wpadli w gniew i skrzypieli zębami.

Chrystus powiedział: "bądźcie radośni tym, Że zostaniecie wynagrodzeni na niebie, ponieważ przed wami oni prześladowali proroków, jak będą i was prześladować". Jest nam wyznaczoną nieść ciężar prześladowania w świecie nadziei. Róbcie wszystko dla spełnienia spraw Bożych.