(Wydanie 1.0 19940625)

W tym artykule jest rozpatrywana kultowa etymologia krzyża w kontekście historycznym, a także rola, którą odgrywał krzyż w kultach do chrześcijańskich. Autor także mówi o stosunku krzyża i Drugiego przykazania.

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

W Berry (encyklopedia "Heraldyka") jest upominanie o 385 różnych krzyżach. większość z nich była używana jako ozdoba czy w heraldyce (ERE, Krzyż, tom 4, str. 324 i t.d.). istnieje dziewięć rodzajów krzyżów, mających pewien sens religijny.

Krzyż ukorzenił się w Chrześcijaństwie. Jednak wczesne chrześcijaństwo od początku nie rozpatrywało tą religię kultu jako prawdziwie chrześcijańską. Tradycyjnie byli obrazoburcami, aktywnie występując przeciwko krzyżów w kościołach, co powołują się na pogańskie korzeni krzyża. Nawet więcej, niektórzy z chrześcijan, co przestrzegali sobotę, byli skazane na tortury za to, że próbowali wyrażać swe nie przyjęcie pseudo chrześcijańskiej symboliki. Wandale także byli obrazoburcami, co niszczyli idoli, którym oddawali cześć grecy i rzymianie.

Krzyż ma stosunek bezpośredni do kultu słońca. Szliman zauważał, że obraz krzyża był obecny na wszystkich wyrobach z gliny i wrzecionach, znalezionych pobliżu od Troady (w regionie Troi)(ERE, tam że, str. 325).ten wizerunek był przeplatany z dyskiem słonecznym. Czasem można zobaczyć, że te dwa elementy dekoracyjne są zestawiane.

Krzyż zwykle stawiali obok rozstaju drogi, takim czynem krzyż stał się obiektem oddawania czci.

Naj wczesnym obrazem krzyża uważają hieroglif chiński, oznaczający słowo ziemia. Hieroglif ten przedstawia ideogram w kształcie różnostronnego krzyża w kwadracie.

Jest trudne to zaprzeczyć. Ponieważ nie jest dla nikogo tajemnicą, że krzyż przyszedł do chrześcijaństwa z kultów mistycznych. Z czasem ta kultowa realia zajęła bardziej mocne pozycji, ale wczesne kościoły Boga nigdy nie czcili krzyż jako boski symbol. takie formy oddawania czci pogańskiej jak niedzielne mszę, Pascha Pogańska i Wielkanoc byli zapożyczone z kultów słonecznych.

Znak krzyża zawsze był przyjmowany w mitologii wielostronnie. I jako symbol nieśmiertelności i życia wiecznego, i jako symbol wcielenia Bóstwa. Ponieważ pojęcie "Bóstwo" rozumie "nieśmiertelność" (jak obowiązkowy atrybut Bóstwa), krzyż jest symbolem, z jednej strony, przejawu Boskiego, a z innej - przezwyciężenie śmierci, właściwej tej koniecznej realności; przecież tak duchowość, jak i nieskończoność są atrybutami Bóstwa (porównamy w tym związku kulty umierających i zmartwychwstałych bogów: Ozyrysa, Wakha, Dyonisa, Attisa i in., to znaczy wyższość życia nad śmiercią). Krzyż także symbolizuje nowe Drzewo życia "zamiast" tego, które pozostało w straconym Raju (patrz. Rodzaju, rozd. 2).

Sobór ustalił, że kult Latry jedyny należy naturze boskiej. Więc byli ustalone obiekty i formy oddania czci, co nie odpowiadali naturze boskiej. Ale twierdzenie, że oddanie czci obrazom śmiertelnych ludzi jest sprzeczne z prawdziwą nauką Biblii. Koncepcja tego, że obrazy mogą być nasycone naturą boską są absurdalne. Modlitwa, nawet do ducha umarłego świętego, co jest terminem, który poszerza się na wszystkich wybrańców, jest nie tylko nie biblijna, ale demonstruje całkowite niezrozumienie nauk biblijnych, które dotyczą zmartwychwstania. Rzeczywiście, stronnika poprosili by modlić się idee, która zwrócona do Boga, możliwie pod opieką Chrystusa, oczekując zmartwychwstania. Istota sama po sobie nie zna nic. koncepcja ta jest absurdalną dla chrześcijaństwa i może dotyczyć animistskiej kosmologii kultów Misteria. Takie niezrozumienie zrodziło błędy soborów w Niceę I i Konstantynopolu I. Doprowadziło to do całkowitego niezrozumienia nauki biblijnej o naturze boskiej, którą panują wszyscy wybrańcy.

Z powiedzianego wyżej można zrobić wniosek, że wykorzystanie krzyża filozoficznie jest zaprzeczone przez chrześcijaństwo - nie tylko na tych podstawach, ale także temu, że koncepcja, wymienione wyżej, które logicznie należą Bogowi i są prostą prerogatywą Boga, w tam symbolizmie są przepisywane Chrystusowi, jak byli przypisywane bogom Misteria.

Zmartwychwstanie odbywa się jako akt władzy bożej. Tylko Bóg jest nieśmiertelny (1 Tym. 6:16). Chrystus posłusznie spełnia wolę, oddając swe życie tej władze (Jan 10:18). Zmartwychwstanie jest aktem władzy bożej, ponieważ on jedyny jest nieśmiertelny (1 Tym. 6:16). Ale Syn boży, boski i niewinny Męczennik, co przelał swą krew na przyrządzie męczennictwa za grzechy wszystkiego rodu ludzkiego, dzięki temu zrobił krzyż symbolem najwyższego honoru i sławy, symbolem odkupującej błogości, zbawienia i życia wiecznego. Krzyż jest często upominany w Piśmie Świętym dla oznaczenia odkupującej ofiary krzyżowej Pana Jezusa Chrystusa i Jego podporządkowanie swemu Ojcu nawet po śmierci (Tes. 2:8). Chrystus, który ofiaruje, oni wszyscy, kto ofiaruje, są jednego (KJV) pochodzenia (enos pantes) (do Heb. 2:11 ESV). Wykorzystanie termina (enos pantes) oznacza, że oni wszyscy od jednego, całkiem, we wszystkich stosunkach, wszystkimi drogami (Taiers). NIV próbuje zmienić tekst, tłumacząc go jak z jednej rodziny.

Przypisywanie krzyża Chrystusowi, jak obraza obiektu oddania czci jest naruszeniem drugiego przykazania. ta koncepcja czy doktryna przypisuje ciężki grzech Chrystusowi, który staje się równy Bogu, chociaż Biblia twierdzi, że on nie był takim (Jan 14:28, Tes. 2:6). Takie koncepcji nie byli wykorzystywane kościołem w ciągu pierwszych dwóch wieków i byli rozpatrywane jak bałwochwalstwo. Wielu z naszych ludzi byli skazani na męki za to, że odmówili się przyjęciu krzyża jako symbolu wiary.