E-mail: secretary@ccg.org

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

naruszenia praw autorskich.

Jakub 2:23 i spełniło się słowo Pisma: "wierzył Abraham Bogu, i za to został pobożny, i nazwany przyjacielem Bożym" (Standardowe poprawione wydanie Biblii).

Jednak jest znaczące, że Abraham został nazwany przyjacielem bożym. Słowa te byli powiedziane wielkim, wszechmogącym, wszechobecnym Panem. nie była to ocena jego stosunków z Bogiem, co wyszła z ust samego Abrahama. To powiedział Pan:

Jakub podał cytat z księgi Izajasza 41.

Trzeba zwrócić uwagę, co Bóg powiedział o Abrahamie w księdze Rodzaju 26.tutaj Bóg rozmawia z Izaakiem, potwierdzając te obietnicy, co dał Abrahamowi. Potem obietnicy te przeszli do Izaaka (Rod. 26:3-5).

Prorok Amos postulował pytanie retoryczne:

Amos 3 Czy pojdą dwoje razem, jeżeli się nie domówili?

Bóg wyprowadził Izrael z Egiptu i poprowadził na górę Synaj, gdzie dał ludziom Prawo. W Jego przykazaniach obiecał chronić je i błogosławić je. A ludzi obiecali podlegać Jemu i przestrzegać Jego prawa. Między synami Izraelu a Bogiem była zawarta umowa. Sens jej był w tym, że obie strony ustalili plan, według którego Bóg ustalił drogę do nowego życia w ziemi Obiecanej. Jednak Izrael nie spełnił danego słowa i odszedł drogi, co dał mu Pan. Synowie Izraelu niejednokrotnie powtarzali będziemy spełniać obowiązki, jesteśmy zgodni, jednak słowa ich brzmieli niepewnie, więc Izrael i Bóg nie mogli iść wybraną drogą obok.

W tym stosunku Izrael poruszył testament swego prarodzicieła Abrahama, który:

• Zostawił swój dom i poszedł tam, dokąd pokazał mu Bóg;
• Ujawnił naturę Boga i zawarł z nim umowę
• Szedł drogami prawa Bożego i wyrzekł się drogi tego świata

Abraham był w długiej nienaruszalnej zgodzie z Bogiem, a to był jeden z faktów, co doprowadził do przyjacielstwa Boga a Abrahama.

Dla nas chrześcijan jest bardzo ważna ta zgoda, którą zawieramy z Bogiem pod czas chrztu. Mówimy: tak, pójdziemy za Tobą! Będziemy spełniać twoją wole.

Innym bardzo ważnym momentem, który powoduje przyjaźń jest wierność i niezawodność. Dla nas przyjaciele - to ludzi, co zostali wierni wam nawet wtedy, gdy przyjdzie czas decydujący.

• Prawdziwi przyjaciele podtrzymują siebie na wzajem
• Prawdziwi przyjaciele poświęcają siebie nawzajem
• Prawdziwi przyjaciele - tacy, na których zawsze można polegać, i ci, co zawsze przyjdą z pomocą w razie potrzeby.

Ofiara, którą Chrystus złożył za nas powinna wywoływać w nas chęć być wiernymi i pewnymi (Jan 15:14).

Kiedy Chrystus przygotowywał się oddać swe życie za nasze grzechy, on mówił nam, że taż za niego powinniśmy iść na wszystko, być wiernymi i oddanymi Jemu.

Abraham tak postąpił, jak powiedział mu Bóg, i przygotował się do ofiara Izaaka. Wykazał oddanie swemu stwórcę. Pokazał, że na nam można polegać, t.z Bóg może być pewien w tym, że ten człowiek potrafi spełnić każde, jakkolwiek trudne zadanie. Takim czynem bóg uważał Abrahama swym przyjacielem.

Ostatnim składnikiem długiej i niezawodnej przyjaźni jest zdolność ludzi ufać sobie nawzajem.

Ten aspekt jest ciasno związany z dwoma poprzednimi cechami. Nasi najbliżsi przyjaciele - to ci ludzi, którym możemy swobodnie ufać. oni ci, komu możemy okazać swe osobiste poglądy i uczucia. Przy tam możemy być pewni, że oni nas nie zdradzą.

Z prawdziwymi przyjaciółmi możemy rozmawiać o tym, o czym myślimy, możemy się podzielić naszymi radościami, planami, i nawet naszymi smutkami i biedami. Jeżeli przyjaźń jest wystarczająco głęboka, to przyjaciele nic nie kryją jeden od drugiego. Chrystus opisał taką sytuację (Jan 15:15).

Podobnie temu, jak Bóg poprzez Chrystusa proponuje swoją przyjaźń, ponieważ chcę nam ufać, takim czynem powinniśmy wrócić mu swe zaufanie. Możemy mówić do niego, okazywać Mi swą duszę i mówić o wszystkich naszych potrzebach i dążeniach.