(Wydanie 1.0 19940416)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

A innemu powiedział: idź za mną. Ten powiedział: Panie! pozwól mi przed tym pójść i pochować ojca mego. Ale Jezus powiedział jemu: pozwól martwym chować swych martwych, a ty idź i głoś Królestwo Boże. Jeszcze inny powiedział: pójdę za tobą, Panie! Ale przed tym pozwól mi pożegnać się z rodziną moją. Ale Jezus mu odpowiedział: nikt, co położył swą rękę na pług i patrzący wstecz, nie pewny dla Królestwa bożego. Oznacza to, że powinniśmy we wszystkim być podobne i podporządkowywać się Zbawicielu i we wszystkim iść za nim. Innymi słowami spełniać sprawę Zbawiciela, związane z rozpowszechnieniem słowa bożego, z oświeceniem ludzi. Słowa "idź za mną" także wskazują na to, że Zbawiciel woła do spełnienia długa Apostolskiego, i nie pozwała odwlekać się od tego ważnego zadania. Ale dlatego, żeby stale iść za zbawicielem trzeba być z nim obok. Temu odpowiedź Zbawiciela, dana oddanemu uczniu ma tak proste jak i przenośne znaczenie. Iść za Zbawicielem oznacza w prostym znaczeniu być obok z Nim pod czas bycia Go na ziemi wśród ludzi. W przenośnym sensie iść za Zbawicielem oznacza, pełnić służby Apostolskie, na które ten uczeń jest powołany. To znaczy poszerzać naukę Chrystusa wśród ludzi i oświecać ich słowem bożym. A także samemu prowadzić pobożny tryb życia według praw Bożych. Innymi słowami iść za Zbawicielem, kontynuować jego sprawę oświecenia ludzi. Taka wszechstronna i głęboka odpowiedź, co ma prosty sens i przenośny, została dana Zbawicielem swemu uczniu w tym wierszu. Na przykładzie tego ucznia Zbawiciel również odpowiedział tym ludziom, którzy szukają odpowiedzi na pytanie, jak prawidłową postępować, zajmując się świeckimi sprawami w tym przypadku, gdy przeszkadzają one spełnieniu służby Bożej, czy podporządkować swoją wolę służeniu Bogu, a na drugi plan odsunąć spełnienie spraw świeckich? Temu w tym wierszu i idzie mowa o tym, co przede wszystkim ma spełniać pobożny człowiek, sprawy Boże czy świeckie? Co mogą oznaczać słowa: pozwólcie martwym chować swych martwych? okoliczności, poprzedzające te słowa pokazują, że nie mogli oni wyrażać osądzenie temu, kto patrzył jak na obowiązek synowskiego oddania na pogrzeb swego ojca, ale zawierają głęboką myśl, którą można zrozumieć tylko po bardziej pełnym zapoznaniu z życiem duchowym. Rzeczywiście, tylko życie duchowe jest prawdziwe; takie życie jest normalnym życiem ducha; jego istnienie na ziemi jest tylko tymczasowe; to rodzaj śmierci, jeżeli porównać ją z wspaniałością i aktywnością życia duchowego. Ciało służy tylko grubym ubraniem, w które ubiera się duch; to łańcuch, co przywiązuje go do kuli ziemskiej, i jest on szczęśliwy pozbyć się jego. Szacunek, który okazywano martwym jest dokonywany do ciała tylko temu, że przypomina o pozostawiwszy go duchu, ta powaga analogiczna uczuciu do przedmiotów, co należały zmarłemu, do których dotykał i które zachowują jako świątynie. właśnie to człowiek nie mógł zrozumieć sam. Jezus objaśnia to jemu, mówiąc: nie dbaj o ciele, ale więcej myśl o duchu, powiedz ludziom, że ich ojczyzna nie na ziemi, a na Niebie, ponieważ tylko tam jest życie prawdziwe.