Chrześcijańskie Kościoły Boga

[014z]

Wnioski: Psalmów, rozdział 8 [014z]

(Wydanie 1.0 20000907)

 

 

Psalmów, rozdział 8 - to bardzo ważny tekst, związany z proroctwami biblijnymi. Ma pierwszorzędne znaczenie dla rozumienia istoty Boga, wojska niebios i tej nici, co związuje Zbawiciela i ludzkość w ogóle.

 

Chrześcijańskie Kościoły Boga

 

PO Boć 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA

E-mail: secretary@ccg.org

(Wszystkie prawa zastrzeżone 2000 CCG, Wnoski Patty Gamber pod red. Wade Cox)

(tł. 2002)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

naruszenia praw autorskich.

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

 

Psalmów 8

Szczególny interes dla nas przedstawia tekst Jana 5:18. Żydzi zwracają się do Chrystusa, którego Bóg wzniósł do elohima, znając go prawdziwą istotę. Zbawiciel twierdzi, że Pan jest jego Ojcem, a ponieważ słowa te zostali wypowiedziane nie w języku greckim, a aramejskim, to jest zrozumiale, że w tym tekście powinno być słowo "elohimowie", które później i zostało przetłumaczone jako "anioły".

Żydzi, co żyli za czasów Jezusa Chrystusa rozumieli słowo "elohimowie" w jego znaczeniu starego testamentu, t.z. "bogowie" lub istoty duchowe, które stworzył Pan Wszechmogący.

Oprócz tego żydzi, co żyli za czasów Jezusa Chrystusa uważali imię to oznaczeniem Wielkiego Anioła Starego Testamentu, który przekazał Prawo Boże Mojżeszowi. Anioł ten również był elohimem. Członkowie wczesnego kościoła uważali, że Wielki Anioł Starego Testamentu był wczesnym wcieleniem Jezusa Chrystusa.

W Psalmów 45:6-7 jest upominanie o Mesjaszu, synu Bożym. Z listu do żydów 1:8-9 widzimy, że takie rozumienie (starego testamentu) było właściwe żydom tych czasów. Ponieważ o tym świadczy to, że Chrystus wspomina się jako elohim.

W wierszu 5 księgi Przysłów 30:4-5 imię Jedynego Prawdziwego Boga Eloacha jest używane w liczbie pojedynczej.

Kiedy Stary Testament był tłumaczony na grecki, t.z. było gotowane wydanie "Septuagina", słowa (słowo w liczbie mnogiej - uwaga tłumacza) "synowie boga "zostało przetłumaczone jako aggelos"; termin ten uważali za ekwiwalent hebrajskiego pojęcia "elohim". Właśnie stąd w języku angielskim zjawiło się słowo "angel".

Urywek Psalmów 8:4-6 jest podany w księdze listu do Hebrajczyków 2:6-8, tak że czwarty wiersz dotyczy śmiertelnego człowieka enosz i adam w tekście hebrajskim.

W tekście listu do Hebrajczyków 2:9 widzimy, że za zniesienie śmierci jest wsławiony Jezus, który nie dużo został poniżony przed aniołami (elohim), żeby Jemu, według łaski bożej otrzymać śmierć za wszystkich. Ten fragment jest zgodny z tym, co czytamy w liście do Tesaloniczan 2:5-9, gdzie wyraźnie widać idee o przerodzeniu człowieka.

Po tym, jak Chrystus zmarł, On otworzył się Synem Bożym w silę, w duchu świątyni, poprzez zmartwychwstanie (do Rzym. 1:4), temu i Bóg Ojciec wzniósł Go i dał mu imię wyżej od wszystkich imion (Tes. 2:9).

Słowo, przetłumaczone jako "anioły (angelos)" w księdze Psalmów 8 i liście do hebrajczyków jest niczym innym jak tłumaczenie na grecki słowa "elohim" lub po aramejsku -bogi. Dla tłumaczy było wygodnie zachować greckie słowo "aggelos" (posłannik), podając go jako "anioł", zrobili oni to świadomie, żeby ukryć prawdziwy sens pojęcia "elohim" w znaczeniu "synowie boga". pojęcie to jest przeciwstawiane pojęciu "eloach", Bogu Najwyższemu. Widocznie tłumacze mieli celem ukryć prawdziwą naturę istoty boskiej, jego mnogą naturę, żeby czytelnicy mogli lepiej zrozumieć ustrój królestwa niebiańskiego.

Bulingier podaje objaśnienia w Słowniku Kieszonkowym biblijnych pojęć i terminów: synowie Boże wszyscy są elohimowie, jak staje zrozumiale z porównawczej analizy Starego Testamentu. Kapłanie kościoła w pełnej mierze rozumieli znaczenie terminu "elohim" w stosunku Chrystusa, posłannika bożego.

Termin "syn człowieczy" (w angielskim używa się bez rodzajnika) jest spotykane w tekście księgi Psalmów 8. W tym słowie tkwi sens "władza na ziemi". Termin ten jest trzykrotnie spotykany w tym samym sensie w liście do hebrajczyków; we wszystkich przypadkach idzie mowa o Mesjaszu.

W tekście 8:6 rozumie się władza, dana Adamowi i stracona przez niego w jego grzechu. Cel zbawienia syna człowieczego jest w tym, żeby odnowić tą władzę jako część umysłu bożego (Heb. 2:1-9).

Chrystus został człowiekiem, On zmarł, żeby wszystkich pogodzić z Bogiem (por. Heb. 2:10-13). Chrystus wygłasza nasze imiona wśród wiernych elohimów, on nie wstydzi się nazywać nas braćmi.

Bog czuje szczególną sympatię do potomków Abrahama, których zrobi kapłanami w Chrystusie, i będziemy rządzić z Nim (Apok. 20 .4).

Członkowie wczesnego kościoła rozumieli, że ten, kto przekazał prawo boże w ręce Mojżesza był nikim innym jak Chrystusem. Wielkie zbawienie o którym idzie mowa jest możliwe tylko za pomocą Ducha świętego, który zszedł na nas po śmierci Chrystusa i jego zmartwychwstaniu.

Nikt nie przychodzi do Chrystusa inaczej, jak poprzez Boga, będąc powołanym, i nikt nie może przyjść do Boga inaczej, jak poprzez Chrystusa. Te wszystkie wyższe celi można osiągnąć tylko za pośrednictwem Ducha Świętego, którego możemy otrzymać dzięki posłuszeństwu, a potem dzięki naszemu dążeniu razem z Bogiem.

Swym posłuszeństwem Prawu Bożemu, będąc synem człowieczym, Chrystus położył drogę do zmartwychwstania dla wszystkiej ludzkości i pocztu upadłych. On pogodził ich wszystkich z Ojcem najwyższym, Eloachiem, tak że Duch Święty i Bóg Najwyższy mogą zostać wszystkim we wszystkim (do Ef. 4:6).