(Wydanie 1.1 20000925-20000925)

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 1998 Wade Cox)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Jest napisane:

(17) Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.

Powtórnego Prawa 5:21

Do Rzymian 7:7

Pierwsze Wielkie przykazanie

Wg. Mateusza 22:36-38

Wg. Mateusza 5:17-32

Powt. Prawa 27:26

(26) Przeklęty, kto nie trzyma się nakazów tego Prawa i nie wypełnia ich. A cały lud powie: Amen.

Potem Bóg wzywa Swego zwolnionego dla celi, dla których właśnie i był zbawiony. Bóg bierze na siebie zbawienie, kiedy nastąpi jego własny odpowiedni czas. Dziesiąte przykazanie uczy cierpieniu i wytrwałości w wole Boga.

Monoteizm a Politeizm.

Monoteizm jest systemem, w którym cała wola podporządkuje się woli jednego prawdziwego Boga, który posłał Jezusa Chrystusa (Jan 17:3).

Powstanie woli.

Liczb 11:1-35

(1) Lecz lud zaczął szemrać przeciw Panu narzekając, że jest mu źle. Gdy to usłyszał Pan, zapłonął gniewem. Zapalił się przeciw nim ogień Pana i zniszczył ostatnią część obozu. (2) Lud wołał do Mojżesza, a on wstawił się do Pana i wygasł ogień. (3) Dlatego też dano temu miejscu nazwę Tabeera, gdyż ogień Pana wśród nich zapłonął. (4) Tłum pospolitego ludu, który był wśród nich, ogarnęła żądza. Izraelici również zaczęli płakać, mówiąc: Któż nam da mięsa, abyśmy jedli? (5) Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek. (6) Tymczasem tu giniemy, pozbawieni tego wszystkiego. Oczy nasze nie widzą nic poza manną. (7) Manna zaś była podobna do nasion kolendra i miała wygląd bdelium. (8) Ludzie wychodzili i zbierali ją, potem mełli w ręcznych młynkach albo tłukli w moździerzach. Gotowali ją w garnkach lub robili z niej podpłomyki; smak miała taki jak ciasto na oleju. (9) Gdy nocą opadała rosa na obóz, opadała równocześnie i manna. (10) Mojżesz usłyszał, że lud narzeka rodzinami - każda u wejścia do swego namiotu. Wtedy rozpalił się potężnie gniew Pana, a także wydało się to złe Mojżeszowi. (11) Rzekł więc Mojżesz do Pana: Czemu tak źle się obchodzisz ze sługą swoim, czemu nie darzysz mnie życzliwością i złożyłeś na mnie cały ciężar tego ludu? (12) Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem, żeś mi powiedział: Noś go na łonie swoim, jak nosi piastunka dziecię, i zanieś go do ziemi, którą poprzysiągłem dać ich przodkom? (13) Skądże wezmę mięsa, aby dać temu całemu ludowi? A przecież przeciw mnie podnoszą skargę i wołają: Daj nam mięsa do jedzenia! (14) Nie mogę już sam dłużej udźwignąć troski o ten lud, już mi nazbyt ciąży. (15) Skoro tak ze mną postępujesz, to raczej mnie zabij, jeśli darzysz mnie życzliwością, abym nie patrzył na swoje nieszczęście. (16) Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Zwołaj mi siedemdziesięciu mężów spośród starszych Izraela, o których wiesz, że są starszymi ludu i nadzorcami, i przyprowadź ich do Namiotu Spotkania; niech tam staną razem z tobą. (17) Wtedy Ja zstąpię i będę z tobą mówił; wezmę z ducha, który jest w tobie, i dam im, i będą razem z tobą dźwigać ciężar ludu, a ty go sam już więcej nie będziesz musiał dźwigać. (18) Ludowi zaś powiedz: Oczyśćcie się na jutro, a będziecie jeść mięso. Narzekaliście przed Panem i wołaliście: Kto nam da mięso, abyśmy jedli? O, jak nam dobrze było w Egipcie! Teraz da wam Pan mięso do jedzenia. (19) Będziecie je spożywać nie tylko przez jeden dzień albo dwa, albo pięć czy dziesięć lub dwadzieścia, (20) lecz przez cały miesiąc, aż wam przez nozdrza wyjdzie i przejmie was wstrętem; odrzuciliście bowiem Pana, który jest pośrodku was, i narzekaliście przed Nim mówiąc: Dlaczego wyszliśmy z Egiptu? (21) Odpowiedział Mojżesz: Sześćset tysięcy mężów pieszych liczy ten lud, pośród którego jestem, a ty mówisz: Dam im mięso i jeść będą przez cały miesiąc! (22) Gdyby się zabiło dla nich wszystkie owce i woły, czyżby to wystarczyło? Albo gdyby się wszystkie ryby morskie złowiło, czyż będzie im dosyć? (23) Pan jednak odpowiedział Mojżeszowi: Czyż ręka Pana jest zbyt krótka? Zobaczysz, czy mowa moja się spełni, czy też nie. (24) I wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana. Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu. (25) A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim. Wziął z ducha, który był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak. (26) Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie. (27) Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi: Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie. (28) Jozue, syn Nuna, który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i rzekł: Mojżeszu, panie mój, zabroń im! (29) Ale Mojżesz odparł: Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha! (30) Po czym udał się Mojżesz razem ze starszymi z powrotem do obozu. (31) Podniósł się wiatr zesłany przez Pana i przyniósł od morza przepiórki, i zrzucił na obóz z obu jego stron na dzień drogi, i pokryły ziemię na dwa łokcie wysoko. (32) Ludzie byli na nogach przez cały dzień, przez noc i następny dzień, i zbierali przepiórki. Kto mało zebrał, przyniósł najmniej dziesięć chomerów. I rozłożyli je wokół obozu. (33) Mięso jeszcze było między ich zębami, jeszcze nie przeżute, gdy już zapalił się gniew Pana przeciw ludowi i uderzył go Pan wielką plagą. (34) Dlatego też nazwano to miejsce Kibrot-Hattaawa, bo tam pochowano ludzi, których opanowało pożądanie. (35) Z Kibrot-Hattaawa ruszył lud do Chaserot i tam rozbili obóz.

Powt. Prawa 18:10-15

Bóg ustała Swój system zgodnie ze Swoim czasem i Swoim kalendarzem, a nie z Bogiem tego światu. Właśnie dlatego pełny kalendarz systemu świata, łącznie z fałszywym kalendarzem Gillelskiego systemu Talmudskiego Judaizmu powinien zostać odrzucony i dokonany powrót do kalendarza czasów Świątyni (Kapłańska 23:1-44; Liczb 15:3; 29:39; 1 kron. 23:31; Ezdr. 3:5; Nehem. 10:33). Kalendarz słoneczny i żydowski gillelski kalendarz sprzeczne z wolą Boga i Bóg powiedział, że nienawidzi ich święta ( Is.1:14) ponieważ pobrudzili święta Boga.

Cały system przestrzegania Niedzieli jest bazowany na teologii pogańskiej, sprzecznej z wolą Boga i jego prawami, które są podane w Czwartym przykazaniu (praca Prawo i Czwarte przykazanie (№256)). Cała teologia w obronę oddawania czci w niedzielę jest bazowana na zniekształceniu Pisma Świętego i istniejącego ustroju, w którym Sobota była siódmym dniem.

Drugie wielkie przykazanie

Jest napisane:

Wg. Mateusza 22:39

Do Rzymian 13:9

Siła narodu jest bazowana na wolnych i niepodległych ludziach. Niewola - to przekleństwo dla systemu Boga i ducha rodziny, co znajduje się w koncepcji synów Boga. Chęć wykorzystania ludzkiej pracy przeszkadza przestrzeganiu prawa.

Powt. Prawa 23:15-16

Chrystus ma co powiedzieć o naszym stosunku do tych przestępstw i o naszej miłości ku bliźniemu, i zdolności do przebaczenia. Ale prawo istnieje dlatego, żeby go wykorzystywać w odpowiednich warunkach.

Do Efezjan 5:5

Wg. Mateusza 20:13-16

Wszyscy pracujemy za to samą opłatę. Wszyscy zostaniemy wynagrodzeni zbawieniem, co jest darem laski Bożej. Nie jest ważne, jak długo i ciężko pracujemy w winnice Boga. Wynagrodzeniem są również talenty i miasta. Jednak jesteśmy całkowicie zbawieni poprzez krew Chrystusa, jak wynagrodzeniem za naszą pracę. Pokora Prawom Boga nie gwarantuje zbawienia i życia wiecznego. Jednak pokora przykazaniom Boga i świadectwu Jezusa Chrystusa jest drogą do utrzymywania łaski i wiecznego zbawienia. Nie będziecie zbawieni przestrzegając prawo. Nie zostaniecie zbawieni poprzez uczynki. Jednak utrzymacie swoją pozycje w królestwie zgodnie z waszą pokorą przykazaniom Boga i świadectwom Jezusa Chrystusa ( Apok. 12:17; 14:12) i jest to główną różnicą, która nie jest rozumiana głównym wyznaniem Chrześcijaństwa Niedzielnego, rabinistycznym Judaizmem i Chadytycznym Islamem. Wiara bez uczynków jest martwą (Jak 2:17).

Prawo nie pozwała, żeby na kimkolwiek się odbijała chciwość lub zniewaga. Próba sprostować zbawienie dla nie żydów i oskarżenie ich w lichwiarstwie, dochodząc nawet do zaprzeczania tego, że ich życia będą uratowani pod czas klęsk żywiołowych, jak na przykład widzieliśmy w Judaizmie Talmudu (Prawo i Szóste Przykazanie (259)), jest dużym przekręceniem praw Boga i bluźnierstwem przeciw Jego systemu miłości i porządku. Jest to powodem, z którego Mesjasz osądził faryzeuszy i przyczyną, dlaczego zabili go, a nie wyrazili skruchę. Ta sama zła świadomość spowodowała złe nastawienie do Judaizmu w Islamie i prześladowania w Chrześcijaństwie.

Chciwość jako Zabójstwo

To jest postępowanie, co nas bezcześci.

Wg. Mateusza 15:10-20

Widzimy tutaj siłę myśli oraz chciwości we wpływie na naszą duchowość.

Micheasza 2:1-2

Odbiło się to na żonie Achawa Jezewelę (1 Król. 21:1-29) a także na Dawidzie z żoną Uriją (2 Sam. 11:1-12:9). W obydwu przypadkach chciwość doprowadziła do zabójstwa z powodu fałszywego świadectwa oraz przewyższenia władzy i pełnomocnictw przeciw wiernemu człowieku. W każdym przypadku Pan wykorzystał proroka dla rozstrzygnięcia przewyższenia władzy.

Chciwość jako cudzołóstwo

Naruszenie dziesiątego przykazania odbywa się w następujących przypadkach.

Wg. Mateusza 5:27-28

To prawo najwyższe loży nacisk na przygotowanie umysłu i ducha dla roli syna Boga.

Chciwość jako złodziejstwo

Chciwość również prowadzi do złodziejstwa, jak widzieliśmy wyżej na przykładzie Achaba. Chciwość prowadzi do naruszenia praw Boga i utracie miejsca w królestwie, jak widzieliśmy na przykładzie Aszana.

Cała struktura dziesiątego przykazania jest kluczem do przeznaczenia i ducha prawa. Więc prawo pochodzi od Boga i jest podtrzymywane duchową doskonałością dziesiątego przykazania.

Kapłańska 6:1-7

Widzieliśmy, że tekst ten prowadzi do fizycznego odnowienia w prawie i ósmym przykazaniu. Tekst wierszy 6 oraz 7 proponuje sposób naprawienia naruszenia dziesiątego przykazania i jego wpływ na umysł i stan duchowy.

Grzech staje między nami a Bogiem, dlatego ginie naród i ludzi zostają zgubione dla pierwszego Zmartwychwstania.

Kapłańska 20:10-11

To jest surowa kara. Chrystus pokazał, że to bała ostatnia sankcja prawa. On pokazał, jak zostało wstrzymane wykonanie kary, gdy kobieta, co popełniła go, wyraziła skruchę, i on mówił, że kto bez grzechu, niech pierwszy rzuci w niego kamień. możemy tylko zrobić wniosek o tym, co się tam wydarzyło. Tłum, ujawniony we własnym grzechu, rozproszył się (Jan 8:1-11). Ten sposób wykorzystania prawa pokazuje nam jego kierunek i wykorzystanie.

Rozpowszechnienie słowa brat na cudzoziemca i tymczasowo żyjącego na ziemi widzimy w następnym tekście. Tak jest wzbronione rozpowszechnienie lichwiarstwa i wzbogacenia wśród wszystkich narodów, łącznie z obcokrajowcami i tymczasowo żyjącymi z nami.

Kapłańska 25:35-55

(35) Jeżeli brat twój zubożeje i ręka jego osłabnie, to podtrzymasz go, aby mógł żyć z tobą przynajmniej jak przybysz lub osadnik. (36) Nie będziesz brał od niego odsetek ani lichwy. Będziesz się bał Boga swego i pozwolisz żyć bratu z sobą. (37) Nie będziesz mu dawał pieniędzy na procent. Nie będziesz mu dawał pokarmu na lichwę. (38) Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, aby dać wam ziemię Kanaan i aby być waszym Bogiem! (39) Jeżeli brat z powodu ubóstwa sprzeda się tobie, nie będziesz nakładał na niego pracy niewolniczej. (40) Będziesz się z nim obchodził jak z najemnikiem albo jak z osadnikiem. Będzie służyć tobie tylko do roku jubileuszowego. (41) Wtedy wyjdzie od ciebie razem ze swymi dziećmi i wróci do swojej rodziny, do posiadłości swoich przodków. (42) Bo oni są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej, nie powinni więc być sprzedawani jak niewolnicy. (43) Nie będziesz się z nim obchodził srogo. Będziesz się bał swego Boga. (44) Kiedy będziecie potrzebowali niewolników i niewolnic, to będziecie ich kupowali od narodów, które są naokoło was. (45) Także będziecie kupowali dzieci przychodniów osiadłych wśród was, przychodniów i potomków ich, urodzonych w waszym kraju. Ci będą waszą własnością. (46) Zostawicie ich w dziedzictwie waszym synom, aby ich posiadali na własność, na zawsze. Będziecie ich uważać za niewolników. Ale z braćmi Izraelitami nie będziecie się obchodzili srogo. (47) Jeżeli cudzoziemiec osiadły u ciebie wzbogaci się, a brat twój zubożeje i sprzeda siebie cudzoziemcowi osiadłemu u ciebie albo potomkowi cudzoziemca, (48) to ten, który się sprzedał, może być wykupiony. Jeden z braci jego wykupi go. (49) Także jego stryj albo syn jego stryja może go wykupić, albo którykolwiek z jego krewnych z jego rodziny wykupi go, albo też on sam siebie wykupi, jeżeli będzie na to go stać. (50) Wtedy wspólnie ze swym nabywcą obliczy czas od roku, w którym sprzedał siebie, aż do roku jubileuszowego: cena, za którą się sprzedał, będzie odpowiednia do liczby lat. Czas jego niewoli będzie mu policzony za dni najemnika. (51) Jeżeli jeszcze dużo lat jest do jubileuszu, to odpowiednio do ich liczby zwiększy cenę wykupu. (52) Ale jeżeli pozostaje niewiele lat do roku jubileuszowego, obliczy je i odpowiednio do liczby tych lat zapłaci swój wykup. (53) Będzie u ciebie jako najemnik, rok po roku. Nie będą się z nim srogo obchodzić w twej obecności. (54) Jeżeli zaś w ten sposób nie będzie wykupiony, to wyjdzie na wolność w roku jubileuszowym razem ze swoimi dziećmi. (55) Moimi bowiem niewolnikami są Izraelici. Oni są moimi niewolnikami, ci, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, wasz Bóg!

Widzieliśmy wpływ tego ustawodawstwa Księgi Kapłańskiej 25:35-55 w Prawie i Ósmym przykazaniu. Cel tego ustawodawstwa - pokazać na ile cennym jest obywatelstwo Izraela. Nikt nie może być obywatelem i zostawać bałwochwalcą. Zaprzeczenie tego, że zbawienie w Jezusie rozpowszechnia się i na nie żydów pochodziło od chęci zaprzeczać zbawienie dla narodów i odebrać ich własność za pomocą niesprawiedliwości. Pozycjs ta istnieje i dzisiaj.

Wszystkim ludziom sądzono zostać synami Boga, i naród powinien przygotowywać ich do tego. Zbawienie zostało dane i nie żydom, i wszyscy powinni się cieszyć , że to było pozwolono.

Z tekstu Wyjścia 22:1-15 (Prawo i Osme Przykazanie (261)) widzieliśmy ustawodawstwo dla wyrównania szkody z powodu złodziejstwa. Wiele z tego tekstu poświęcono stratom, co są wynikiem naruszenia dziesiątego przykazania i oszustwa. Tekst również posiada rozdział, poświęcony niesprawiedliwym wymaganiom, które niby się odwołują na prawo. Jeżeli osoba pretenduje na jakąkolwiek własność, co jest niesprawiedliwe, trzeba go ukarać grzywną za takie wymaganie (Wyjścia 22:9). Kara ta służy dla zniechęcenia do prób zdobycia za pomocą fałszywych wymagań. Wszystkie straty, spowodowane chciwością, mają być pobożne zgodnie z prawem, a fałszywe wymagania, dokonywane z chciwości powinni być karane.

W tym tekście również zwracamy się do pojęcia zbytków i uszkodzeń poprzez ogień. Pojęcie odpowiedniej troski o majątku, zgodnie z jego wartością również znajduję się w dziesiątym przykazaniu. Troska o majątku bliźniego swego idzie od miłości i zmartwienia. Podpalenie jest chorobą, która jednak jest mierzona w stratach. To również jest złodziejstwem, ale często zwykłe zniszczenie z powodu zazdrości. Zazdrość wynika od chęci mieć to, co jest u drugiego. Zazdrość - to chęć zniszczyć to, co posiada inny, wyłącznie dlatego, że to jest niedostępne dla pierwszego. Takie naruszenie dziesiątego przykazania jest poważnym problemem stosunków między ludźmi, i nie pozwala takiemu człowieku wejść do królestwa Boga.

Chciwość jak fałszywe świadectwo

Chciwość prowadzi do kradzieży ziem i spadku, środków istnienia i środków życia.

Powt. Prawa 27:17

Powt. Prawa 19:14

Duch i sens prawa poszerza się na ochronę majątku waszego wroga tak samo, jak i waszego brata i kiedy rozpowszechniamy Prawo Boga po całemu światu w duchu, pełnimy wolę Boga.

Powt.prawa 22:1-4

Zlikwidujcie wszystkie uszkodzenia, które widzicie i nie czekajcie kiedy was o to poproszą. Bronicie bliźniego swego, jak siebie samego.

Duchowe aspekty Prawa ogólnie.

Człowiek nie powinien dorabiać się na zbytkach drugiego.

Złodziejstwo

Również on nie powinien dorabiać się za pomocą złodziejstwa lub lichwiarstwa, które są chęcią wykorzystywać pracę innego człowieka.

Wyjścia 22:25

Nie można wykorzystywać zastaw, co przeszkadza komfortu człowieka lub jego życiu lub dobrobytu. Nie przeszkadzać jemu w zdobyciu środków do życia.

Wyjścia 22:26-27

Chciwość nie pozwala człowieku wejść do królestwa Boga i prowadzi do naruszenia przykazań i prawa.