Chrześcijańskie Kościoły Boga

PRAWO I ÓSME PRZYKAZANIE [261]

(Wydanie 1.1 20000625-20000625)

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA

E-mail: secretary@ccg.org

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 1998 Wade Cox)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

naruszenia praw autorskich.

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Jest napisane: Nie będziesz kradł.

Prawo i Ósme Przykazanie.

Jest napisane: Nie będziesz kradł (Wyjścia 20:15; Powt. Prawa 5:19)

Kapłańska 19:11

(11) Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego.
Własność Boga.

Wszystkie rzeczy są w końcu własnością Boga. Bóg ustalił prawa związane z prawidłowym posiadaniem oraz wykorzystaniem jego własności. Bóg podzielił wszystko na dwie kategorii, według których własność się dzieli na taką, którą możemy wykorzystywać, i taką którą nie możemy. Bóg dokonał ten rozdział zgodnie z systemem reguł, według których powinniśmy żyć.

Ustalił prawa związane z otoczeniem. Istnieją prawa, które mówią o tym, co mamy spożywać, to znaczy prawa o odżywieniu. Istnieją prawa mówiące o tej części, co można spożywać, a także o tej, co się znajduje w stronie od celów Boga.

Wszystko jest skoncentrowane na Jedynym Prawdziwym Bogu i dlatego pierwsze przykazanie mówi o prawie dotyczącym własności Boga nazwanej Dziesięcina (patrz pracę Zbieranie dziesięciny(161)).

Pierwsze Przykazanie i Dziesięcina

Niezapłacenie dziesięciny jest uważane za kradzież.

Ks. Malachiasza 3:1-12

(1) Potem rzekłem: Słuchajcie, proszę, książęta Jakuba i wodzowie domu Izraela! Czy nie waszą jest rzeczą znać sprawiedliwość? (2) Wy, którzy macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło, którzy zdzieracie z nich skórę, a ciało ich aż do kości. (3) Bo ci, którzy jedzą ciało mego ludu i skórę z niego zdzierają, a kości mu łamią i tną na kawałki, jak w garnku, jak mięso w środku kotła, (4) wołać będą wówczas do Pana, ale im nie odpowie, lecz zakryje wówczas oblicze swe przed nimi za występki, które popełnili. (5) Tak mówi Pan przeciw prorokom, którzy zwodzą mój lud, którzy, gdy mają usta pełne, głoszą pokój, a jeśli kto nic nie włoży w ich usta ogłoszą wojnę przeciw niemu. (6) Przeto noc będzie dla was bez widzenia i ciemność dla was bez wieszczby; zajdzie słońce nad prorokami i zaćmi się dzień nad nimi. (7) Zawstydzą się wtedy widzący, wieszczkowie się zarumienią, i zasłonią wszyscy swe brody, bo nie będzie Bożej odpowiedzi. (8) Ja zaś zaprawdę pełen jestem mocy Ducha Pańskiego, sprawiedliwości i męstwa, abym ogłaszał Jakubowi jego występki, grzech jego - Izraelowi. (9) Słuchajcież tego, książęta domu Jakuba i wodzowie domu Izraela! Wy, którzy brzydzicie się sprawiedliwością i przekręcacie wszystko, co proste. (10) Wy, którzy krwią budujecie Syjon, a nieprawością Jeruzalem. (11) Książęta jego sądzą za podarunki, rozstrzygają kapłani jego za zapłatę, prorocy jego wieszczą za pieniądze, powołują się jednak na Pana, mówiąc: Czyż Pan nie jest wśród nas? Nie spadnie na nas nieszczęście. (12) Przeto z powodu was Syjon będzie jak pole zorany, Jeruzalem rumowiskiem się stanie, a góra świątyni - szczytem zalesionym.

Bóg ustalił system, który wymaga opłatę za ustanowienie oddawania czci Jemu, a także dla biednych, oraz dla nadania

możliwości Jego ludziom brać udział w Jego drogach i w Jego Świętach i Szabatach.

Ofiary dla Boga nie powinni mieć żadnej skazy.

Powtórnego Prawa 17:1-4

(1) Nie złożysz na ofiarę dla Pana, Boga swego, cielca lub mniejszego bydła, gdyby miały skazę lub jakikolwiek brak, gdyż brzydzi się tym Pan, Bóg twój. (2) Jeśli się znajdzie u ciebie w jednym z miast twoich, danych ci przez Pana, Boga twego, mężczyzna lub kobieta, ktoś, kto czynić będzie to, co jest złe w oczach Pana, Boga twego, przestępując Jego przymierze, (3) przechodząc do bogów obcych, by służyć im i oddawać pokłon, jak słońcu, księżycowi lub całemu wojsku niebieskiemu, czego nie nakazałem - (4) skoro ci to zostanie doniesione, wysłuchasz i zbadasz dokładnie sprawę. Jeśli okaże się prawdą, że taką ohydę popełniono w Izraelu

Wymaganie co do ofiary doskonalej, bez plam lub wstydu jest przeznaczone dla wybrańców, i w końcu dla calej ludzkości.

Jak jest płacona dziesięcina, tak ma być płacona cena spisu ludności Izraela. Niezapłacenie również jest kradzieżą.

Wykup ten został wniesiony przez Mesjasza, i dlatego nikt więcej nie prowadził spisu Izraela, i nikt nie zna wielkości wiary, ponieważ Zbawieniu teraz podlegają i nie żydzi. Wiara poszerza się i na nie żydów, i oni teraz mogą zostać częścią Świątyni Boga (1 Kor. 3:17).Logicznie, że jeżeli Mesjasz zapłacił za nas, nie mamy prawa wyrzekać się Świątyni.

Ci, którzy służą Świątyni mają prawo odżywiać się w niej.

2 list do Koryntian 9:9-14

(9) według tego, co jest napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki. (10) Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. (11) Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu. (12) Posługiwanie bowiem tej sprawie społecznej nie tylko uzupełnia to, na co nie stać świętych, lecz obfituje w liczne dziękczynienia składane Bogu. (13) Ci, którzy oddają się tej posłudze, wielbią Boga za to, żeście posłuszni w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa, a w prostocie stanowicie jedno z nimi i ze wszystkimi. (14) A w swych modlitwach za was okazują wam miłość z powodu przebogatej w was łaski Boga. (15) Dzięki Bogu za Jego dar niewypowiedziany.

Wynagrodzeniem, jak widzimy u Malachiasza i w Przysłowiach Salomona, jest płodność.

Ks. Przysłów 3:9-10

(9) Czcij Pana ofiarą z twego mienia i pierwocinami całego dochodu, (10) a twoje spichrze napełnią się zbożem i tłocznie przeleją się moszczem.

Ks. Przysłów 11:24-26

(24) Jeden jest hojny, a stale bogaty, a nad miarę skąpy zmierza do nędzy. (25) Człowiek uczynny dozna nasycenia, obfitować będzie, kto [bliźnich] napoi. (26) Naród przeklina kryjących swe zboże, błogosławi zaś tych, co je sprzedają.

Istnieje kilka obowiązków dla tych, kto żyje w społeczeństwie i błogosławieństwie.

Cale Prawo Boga jest skierowane do pobożności i do służenia Kościoła, co nie jest próżnym gadaniem oraz tradycją, ale wcieleniem pobożności oraz sprawiedliwości.

Ewangelia wg. Mateusza 23:23

Biada wam, uczeni w Piśmie i Faryzeusze obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru, i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać.

Kościół pod czas rządu Melchizedeka otrzymywał dziesięcinę od Lewiego. Z przyjściem Mesjasza Lewici ustalili nowy porządek kapłaństwa, częścią którego on właśnie i został. Lewi oddawał dziesięcinę Melchizedeku . "Mój Król jest prawdziwy" jest dziedziczoną nazwą księży Salema oraz Jerozolimy. Znaczenie to również miało imię Adoni-Zedeka, które znaczyło Pan mój jest Sprawiedliwy lub Panem Sprawiedliwości (Egosz. 10:1). To wszystko jest proroctwem włączenia ich do nowego porządku i wiary.

List do Hebrajczyków 7:1-10

(1) Ten to Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama, wracającego po rozgromieniu królów, i udzielił mu błogosławieństwa. (2) Jemu Abraham także wydzielił dziesięcinę z całego /łupu/. Imię jego najpierw oznacza króla sprawiedliwości, a następnie także króla Szalemu, to jest Króla Pokoju. (3) Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. (4) Rozważcie, jak wielki jest ten, któremu sam patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu. (5) Wprawdzie i ci z synów Lewiego, którzy otrzymują kapłaństwo, mają zgodnie z Prawem polecenie pobierania dziesięciny od ludu, to jest od braci swoich, chociaż i ci wywodzą się z rodu Abrahama. (6) Tamten, który nie wywodził się z ich rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił tego, który miał obietnice. (7) Nie ma zaś żadnej wątpliwości, iż to, co mniejsze, otrzymuje błogosławieństwo od tego, co wyższe. (8) Ponadto tu biorą dziesięciny ludzie, którzy umierają, tam zaś ten, o którym wydane jest świadectwo, że żyje. (9) I jeśli się można tak wyrazić, także Lewi, który pobiera dziesięciny, złożył dziesięcinę w osobie Abrahama. (10) Był bowiem jeszcze w lędźwiach praojca swego, gdy Melchizedek wyszedł mu na spotkanie.

Bardziej dokładnie temat ten jest rozpatrywany w pracę Melchizedek (128).

Bóg wymaga, żeby nakaz Powtórnego Prawa 14:28 był przestrzegany, i żeby przynosili dziesięcinę Bogowi trzeciego dnia.

Powtórnego Prawa 14:28

(28) Pod koniec trzech lat odłożysz wszystkie dziesięciny z plonu trzeciego roku i zostawisz w twych bramach.

Jest to dziesięcina trzeciego roku siedmioletniego cyklu i święta w bramach. To wszystko poprzedza drugą dziesięcinę, która się daję kapłanom dla pomocy biednym w ciągu siedmioletniego cyklu.

Amos również mówi o tym. Ofiara codzienna została zlikwidowana jeszcze ze zniszczeniem fizycznego Kościoła. Po zakończeniu Kościoła Ezechiela zostanie tylko ofiara poranna Taka kolejność ofiarowania została przesądzona Kościołem oraz urodzajami. Amos mówi o czasach do rujnacji w roku 70.

Bóg mówi, że dał on Izraelu czystość dziesięciny, ale oni jeszcze nie zwrócili ją (Amos 4:1-13). Ci, co gnębią biednych, sami nie zwrócili Bogu. Jedno idzie za drugim. Jeżeli oni obrabowali Boga, również mogą znęcać się nad Jego ludźmi, nad biednymi i sierotami.

Bądźcie ostrożni w odróżnieniu tego, co należy do Cezara, i tego, co należy do Boga (Mat.22:21; Mr. 12:17; Łk. 20:25).

Więc cała władza pochodzi od Boga, i wszyscy powinni przyjmować każdą władzę, jak daną Bogiem.

Dlatego wszyscy wierzący mają cały szereg obowiązków, które powinni spełniać przed Bogiem, oraz przed władzą, co podporządkuje się Jemu.

Najbardziej sprzyjającym jest system, którym kierują prorocy, jak również sędzi Izraela. Monarchia administracyjna została ustalona jak system drugorzędny oraz droższy.

1 Ks. Samuela 8:10-18

(10) I powtórzył Samuel wszystkie słowa Pana ludowi, który od niego zażądał króla. (11) Mówił: Oto jest prawo króla mającego nad wami panować: Synów waszych będzie on brał do swego rydwanu i swych koni, aby biegali przed jego rydwanem. (12) I uczyni ich tysiącznikami, pięćdziesiątnikami, robotnikami na roli swojej i żniwiarzami. Przygotowywać też będą broń wojenną i zaprzęgi do rydwanów. (13) Córki wasze zabierze do przyrządzania wonności oraz na kucharki i piekarki. (14) Zabierze również najlepsze wasze ziemie uprawne, winnice i sady oliwkowe, a podaruje je swoim sługom. (15) Zasiewy wasze i winnice obciąży dziesięciną i odda ją swoim dworzanom i sługom. (16) Weźmie wam również waszych niewolników, niewolnice, waszych najlepszych młodzieńców i osły wasze i zatrudni pracą dla siebie. (17) Nałoży dziesięcinę na trzodę waszą, wy zaś będziecie jego sługami. (18) Będziecie sami narzekali na króla, którego sobie wybierzecie, ale Pan was wtedy nie wysłucha.

Pod tym ciężarem Bóg nie usłyszy Izraela, i dlatego on ma być zaplaczony.

Czas-to pieniądze.

Dary oraz dziesięciny nie powinni być kasowane. Takie skasowanie jest kradzieżą.

Wyjścia 22:29-30

(29) To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz je Mnie. (30) Będziecie dla Mnie ludźmi świętymi. Nie będziecie spożywać mięsa zwierzęcia rozszarpanego przez dzikie zwierzęta, ale je rzucicie psom.

Na ósmy dzień cała młodzież Izraela zostanie oddana Panu - młode bydło oraz dzieci w duchowym oczyszczeniu i poświęceniu.

Wyjścia 23:17-19

(17) Trzy razy w roku zjawić się winien każdy twój mężczyzna przed Panem, Bogiem swoim. (18) Nie będziesz składał krwi mojej ofiary z chlebem kwaszonym i nie będziesz przechowywał do rana tłuszczu mojej świątecznej ofiary. (19) Przyniesiesz do domu Boga twego, Pana, pierwociny z płodów ziemi. I nie będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki.

Nie przyjście do Pana z darami, we wszystkich trzech przypadkach, jest powstaniem oraz kradzieżą.

Wyjścia 34:19-20

(19) Wszystko pierworodne do Mnie należy, a także pierworodny samiec z bydła, wołów i owiec. (20) Pierworodnego zaś osła wykupisz głową owcy, a jeślibyś nie wykupił, złamiesz mu kark. Wykupisz też pierworodnego syna swego, i nie wolno się ukazać przede Mną z pustymi rękami.

Nikt nie ma prawa zjawiać się przed Panem z pustymi rękoma. Wyjście z Izraela również jest kradzieżą.

Wyjścia 34:23-26

(23) Trzy razy w roku ukażą się wszyscy twoi mężczyźni przed obliczem Pana, Boga Izraela. (24) Ja bowiem wypędzę narody sprzed ciebie i rozszerzę twoje granice, i nikt nie będzie napadał na twój kraj, gdy ty trzy razy w roku pójdziesz, aby pokazać się przed obliczem Pana, Boga twego. (25) Krwi moich ofiar nie powinieneś składać razem z kwaszonym chlebem, i nic z ofiary paschalnej nie powinno pozostać na drugi dzień. (26) Najlepsze z pierwocin ziemi twojej winieneś przynieść do domu Pana, twego Boga. Nie będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki.

Dary mają być najlepszego gatunku, t.z. nie zepsute. Zepsuta ofiara lub zepsucie ofiary innych jest kradzieżą lub nieprawidłowym ofiarowaniem. To nie tylko złośliwa szkoda, to jest kradzież korzyści lub satysfakcji od czystej ofiary.

Powtórnego Prawa 14:22-29

(22) Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi. (23) Będziesz spożywał w obliczu Pana, Boga swego - na miejscu, które sobie obierze na mieszkanie dla imienia swojego - dziesięcinę z twego zboża, moszczu i oliwy, pierworodne z bydła i trzody, byś po wszystkie dni nauczył się bać Pana, Boga swego. (24) Jeśli daleka będzie twoja droga, nie zdołasz tego zanieść, ponieważ daleko będzie miejsce, które sobie obierze Pan, Bóg twój, by tam umieścić swe imię - gdy Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił - (25) zamienisz dziesięcinę na srebro, weźmiesz srebro w sakiewce do ręki i pójdziesz na miejsce, które sobie obierze Pan, Bóg twój. (26) Kupisz tam za srebro wszystko, czego pragnie twoja dusza: większe i mniejsze bydło, wino, sycerę, wszystko, czego życzy sobie twoja dusza, i spożyjesz tam w obliczu Pana, Boga swego. Będziesz się cieszył ty i twoja rodzina. (27) Nie opuścisz też lewity, który jest w twoich murach, bo nie ma on działu ani dziedzictwa z tobą. (28) Pod koniec trzech lat odłożysz wszystkie dziesięciny z plonu trzeciego roku i zostawisz w twych bramach. (29) Wtedy przyjdzie lewita, bo nie ma działu ani dziedzictwa z tobą, obcy, sierota i wdowa, którzy są w twoich murach, będą jedli i nasycą się, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, w każdej pracy twej ręki, której się podejmiesz.

Druga dziesięcina jest przeznaczona dla otrzymania satysfakcji od świąt Boga, które są obowiązkowe. Jeżeli miejsce składania ofiary znajduje się daleko, to dary mogą być zamienione w pieniądze, i wszystko co jest niezbędne kupić na miejscu. Teraz ludzi nie biorą ze sobą produkty ze sobą, oni biorą pieniądze i kupują wszystko co trzeba dla uroczystości. Więc nie widzimy bezpośredniego wskazania na niezbędność karmienia biednych. Środki tak samo jak i produkty, powinny być przekazywane wieczorem przed świętem dla tego, żeby można było udzielić pomocy jeszcze przed rozpoczęciem święta. Odmowa składania ofiary lub udzielenia pomoczy biednym i ubogim również jest kradzieżą.

Kradzież jako potrącenie lub zwrot Dziesięciny.

Potrącenie dziesięciny jest kradzieżą. Kiedy człowiek potrzebuje zwrócenia dziesięciny dla wykorzystywania w celach osobistych, wtedy ten zwrot powoduje karę. Gdy zwraca się którakolwiek z dziesięcin, karą jest dodawanie do tego zwrotu piątej części dziesięciny. Więc do każdej takiej dziesięciny są dodawane obowiązkowe dwadzieścia procentów.

Czas a kałędarz.

Bóg ustalił kalendarz na niebie. Bazuje się na fazach księżyca i ustała się według wyliczeń i Nowi. Nieprzestrzeganie kalendarza, co był pierwotny (nie żydowski kalendarz), jest kradzieżą czasu u Boga.

Nieprzestrzeganie Szabatu jest kradzieżą czasu u Boga. Od każdego jest wymagane poświęcenie tych dni nauce Boga Żywego i jego systemu. Co siedem lat na święto Roku Szabatu ma być czytane Prawo. Nieprzestrzeganie wszystkich szabatów i Prawa jest kradzieżą czasu Bożego, a znaczy - nie oddawaniem czci. Bóg wymaga od każdego człowieka oddawania czci Jemu w duchu i prawdzie.

Świątynia Boga

Bóg dał ludziom umiejętność i bogactwo, które oni mogą poświęcać Jego wielkiej sławie. Nie wykorzystanie

Umiejętności, danych Bogiem dla oddawania czci Jemu i Jego Systemu, również są kradzieżą.

Wyjścia 36:1-38

Besaleel, Oholiab i wszyscy biegli mężczyźni, którym Pan dał mądrość, rozum do poznania, niech wykonają wszelkie prace przy budowie świętego przybytku według wszystkich nakazów Pana. (2) Następnie wezwał Mojżesz Besaleela, Oholiaba i wszystkich biegłych w rzemiośle, których serce obdarzył Pan mądrością, wszystkich tych, których serce skłaniało, aby pójść do pracy nad wykonaniem dzieła. (3) Ci zaś przyjęli od Mojżesza wszelkie daniny, jakie znieśli Izraelici na dzieło budowy świętego przybytku, aby je wykonać; ponadto znosili im każdego dnia dalsze, dobrowolne dary. (4) Wtedy przyszli jak jeden mąż wszyscy biegli rzemieślnicy, wykonujący wszelkie prace przy budowie świętego przybytku, każdy od swojej pracy, którą wykonywał, (5) i tak powiedzieli do Mojżesza: Lud przynosi o wiele więcej niż potrzeba do wykonania prac, które Pan nakazał wykonać. (6) Wówczas Mojżesz wydał rozkaz, który ogłoszono w obozie: Ani mężczyźni, ani kobiety niech już nie znoszą darów na święty przybytek. Zaprzestał więc lud znoszenia darów. (7) Mieli bowiem dosyć wszystkiego do wykonania wszelkich prac, a nawet wiele zbywało. (8) Wszyscy najbieglejsi spośród pracowników wybudowali przybytek z dziesięciu tkanin z kręconego bisioru, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu, z cherubami wyszytymi przez biegłego tkacza. (9) Długość poszczególnych tkanin wynosiła dwadzieścia osiem łokci, a szerokość cztery łokcie; wszystkie zaś tkaniny miały jednakowe wymiary. (10) Pięć tkanin było powiązanych ze sobą jedna z drugą, podobnie drugie pięć tkanin było powiązanych jedna z drugą. (11) I przyszyto wstążki z fioletowej purpury na brzegach jednej tkaniny, gdzie winna być spięta, i tak też uczyniono na brzegach ostatniej tkaniny, gdzie winna być spięta. (12) Pięćdziesiąt wstążek przyszyli do jednej tkaniny i pięćdziesiąt wstążek do drugiej tkaniny w miejscu, gdzie mają być spięte, tak iż wstążki były przyszyte naprzeciw siebie. (13) Ponadto przyszyli pięćdziesiąt złotych kółek i związali tkaniny za pomocą tych kółek, tak że przybytek stanowił jedną całość. (14) Zrobiono również nakrycia z koziej sierści dla przybytku, a uczynili jedenaście nakryć. (15) Długość jednego nakrycia wynosiła trzydzieści łokci, a szerokość jednego nakrycia cztery łokcie, i te jedenaście nakryć miały jednakowe wymiary. (16) Powiązano ze sobą pięć nakryć osobno, a pozostałe sześć osobno. (17) I przyszyto pięćdziesiąt wstążek na brzegach jednego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte, i pięćdziesiąt wstążek na brzegach drugiego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte. (18) Ponadto przyszyto pięćdziesiąt kółek z brązu i w ten sposób związano nakrycia przybytku, że utworzyły jedną całość. (19) Oprócz tego uczyniono nakrycie na namiot ze skór baranich barwionych na czerwono i wreszcie nakrycie na wierzch ze skór delfinów. (20) I z drzewa akacjowego zrobiono deski na przybytek i ustawiono je pionowo. (21) Wysokość deski wynosiła dziesięć łokci, a szerokość jednej deski półtora łokcia. (22) Każda deska miała dwa czopy osadzone jeden naprzeciw drugiego; tak zrobiono u wszystkich desek przybytku. (23) A zrobiono dla przybytku dwadzieścia desek na ścianę południową (24) i czterdzieści podstaw srebrnych sporządzonych pod te dwadzieścia desek, na każdą deskę dwie podstawy na oba jej czopy. (25) A po drugiej stronie przybytku na ścianę północną zrobiono także dwadzieścia desek. (26) A do nich czterdzieści podstaw srebrnych, po dwie podstawy na każdą deskę. (27) A dla tylnej części przybytku na ścianę zachodnią sporządzono sześć desek. (28) Przy narożnikach tej tylnej ściany przybytku postawiono po dwie deski. (29) Przystawały one szczelnie do siebie na dole, a na górze równie szczelnie połączone były ze sobą za pomocą powiązania; tak też uczyniono z deskami na obu innych narożnikach. (30) I tak w tylnej ścianie przybytku było osiem desek, a podstaw srebrnych szesnaście, czyli po dwie podstawy na każdą deskę. (31) I zrobiono również poprzeczki z drzewa akacjowego dla powiązania desek, pięć dla jednej ściany przybytku, (32) a pięć poprzeczek dla desek drugiej ściany przybytku i pięć poprzeczek dla tylnej, czyli zachodniej ściany przybytku. (33) Poprzeczkę umieszczoną w pośrodku desek sporządzono w ten sposób, że przechodziła od końca do końca. (34) Deski pokryto złotem, a pierścienie dla osadzenia drewnianych wiązań zrobiono ze złota i poprzeczki pokryto złotem. (35) Zrobiono też zasłonę z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru z cherubami wyszytymi przez biegłego tkacza. (36) I zawieszono ją na czterech słupach z drzewa akacjowego pokrytych złotem. Haczyki do nich wykonano ze złota, a cztery podstawy zrobiono z brązu. (37) I uczyniono też zasłonę przy wejściu do przybytku z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru, wielobarwnie wyszywaną. (38) Ponadto uczyniono do niej pięć słupów i haczyki, i pokryto złotem ich głowice i klamry, a podstawy do nich były z brązu.

Kościół został zbudowany z rzeczy, danych wolnością i przeznaczonych dla systemu duchowego, którego ludzi mają przestrzegać z własnej woli. Centrum Kościoła i systemu oddawania czci była Arka przymierza. Jest ona wymieniona i w nowym systemie, gdzie Prawo Boże będzie się znajdowało w sercu każdego człowieka. Oni rzeczywiście zostali Arką i właśnie dlatego Arka została przeniesiona i ukryta (patrz pracę Arka Przymierza (196)). Będzie ona istnieć tylko w myślach i nigdzie więcej.

Wyjścia 37:1-29

Potem Besaleel zbudował arkę z drzewa akacjowego, której długość wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość i wysokość półtora łokcia. (2) I pokrył ją szczerym złotem wewnątrz i zewnątrz, i uczynił na niej dokoła złoty wieniec. (3) Odlał dla niej cztery pierścienie ze złota i przymocował je do czterech jej rogów: dwa pierścienie do jednego jej boku i dwa pierścienie do drugiego jej boku. (4) Również zrobił drążki z drzewa akacjowego i pokrył je złotem. (5) I do pierścieni na obu bokach arki włożył te drążki służące do jej przenoszenia. (6) Uczynił też przebłagalnię ze szczerego złota, a długość jej wynosiła dwa i pół łokcia, jej zaś szerokość półtora łokcia. (7) Dwa też cheruby wykuł ze złota, uczynił zaś je na obu końcach przebłagalni: (8) jednego cheruba na jednym końcu, a drugiego cheruba na drugim końcu przebłagalni. Wykonał cheruby razem z przebłagalnią na obu jej bokach. (9) Cheruby miały skrzydła rozpostarte ku górze i zakrywały nimi przebłagalnię. Twarze miały zwrócone jeden ku drugiemu, i ku przebłagalni były zwrócone twarze cherubów. (10) Zrobił też z drzewa akacjowego stół, którego długość wynosiła dwa łokcie, jego szerokość jeden łokieć i jego wysokość półtora łokcia. (11) Pokrył go szczerym złotem i uczynił na nim dokoła złoty wieniec. (12) I uczynił wokoło listwę na cztery palce szeroką, i zrobił złoty wieniec dokoła tej listwy. (13) Odlał następnie cztery złote pierścienie i przyprawił te pierścienie do czterech rogów stołu, gdzie się znajdują cztery jego nogi. (14) Blisko listwy znajdowały się pierścienie do włożenia w nie drążków z drzewa akacjowego do przenoszenia stołu. (15) A zrobił te drążki z drzewa akacjowego i pokrył je złotem. Przenoszono stół za ich pomocą. (16) Uczynił także ze szczerego złota naczynia do stołu, misy i czasze, dzbanki i patery do składania ofiar płynnych. (17) Zrobił też świecznik ze szczerego złota, z tego samego złota wykuł ten świecznik wraz z jego podstawą i trzonem; jego kielichy oraz pąki i kwiaty były z tej samej bryły. (18) Sześć ramion wychodziło z jego boków, trzy ramiona świecznika z jednego jego boku i trzy ramiona świecznika z drugiego jego boku. (19) I znajdowały się na jednym ramieniu trzy kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami, i trzy kielichy kształtu kwiatów migdałowych na drugim ramieniu z pąkami i kwiatami. Tak było na sześciu ramionach wychodzących ze świecznika. (20) Na świeczniku zaś były cztery kielichy kształtu kwiatów migdałowych z pąkami i kwiatami. (21) A pąk jeden był pod dwoma wychodzącymi z niego ramionami i jeden pąk pod dwoma następnymi jego ramionami. Tak było pod sześcioma ramionami wychodzącymi ze świecznika. (22) Pąki te i ramiona wychodziły z samego świecznika i były wykonane z tej samej bryły szczerego złota. (23) Uczynił ze szczerego złota siedem lamp oraz szczypce i popielnice do knotów. (24) Z talentu zaś szczerego złota wykonał świecznik i wszystkie przyrządy należące do niego. (25) Potem do spalania kadzidła zbudował z drzewa akacjowego ołtarz; jego długość wynosiła jeden łokieć, i jeden - jego szerokość, i był kwadratowy, a wysokości miał dwa łokcie. I wychodziły z niego rogi. (26) Pokrył go szczerym złotem, jego wierzch i jego boki wokoło, i jego rogi; uczynił na nim złoty wieniec dokoła. (27) Poniżej zaś tego wieńca na dwóch jego bokach umieścił dwa złote pierścienie na drążki, za pomocą których się go przenosi. (28) A drążki wykonał z drzewa akacjowego i pokrył złotem. (29) Sporządził również święty olej namaszczania oraz pachnące kadzidło, jak robi sporządzający wonności.

Nie istnieje innej rzeczy, podobnej do Miejsca Miłosiernego. Jest to pokrycie, i takie pokrycie ma dwu cherubinów nad nim, które są częścią Kościoła i tronu Boga. Jednym z takich mianowanych Cherubinów był Szatan (Iz. 14; Jez.28). drugim był Michał jako archanioł lub Mesjasz jako Jehowa-Eloim (Juda 9).

Wyjścia 38:1-31

(1) I zbudował ołtarz z drzewa akacjowego, mający pięć łokci długości i pięć łokci szerokości. Ołtarz był kwadratowy, na trzy łokcie wysoki. (2) I uczynił rogi na czterech narożnikach ołtarza, i wychodziły z niego, i pokrył je brązem. (3) I sporządził sprzęty do ołtarza, jak popielnice, łopatki, kropielnice, widełki i kadzielnice. Wszystkie jego sprzęty sporządził z brązu. (4) Z brązu też wykonał kratę do ołtarza w formie siatki, poniżej jego krawędzi od dołu aż do połowy wysokości. (5) Nad kratą zaś z brązu odlał cztery pierścienie na drążki na czterech rogach. (6) Zrobił zaś te drążki z drzewa akacjowego i pokrył je brązem. (7) I włożył te drążki do pierścieni znajdujących się po bokach ołtarza, aby go na nich przenosić. Uczynił zaś go z desek, tak aby wewnątrz był wydrążony. (8) I uczynił kadź z brązu z podstawą również z brązu, wykonaną z lusterek kobiet pełniących służbę przy wejściu do namiotu. (9) Następnie urządził dziedziniec przybytku po stronie południowej: zasłony dziedzińca były z kręconego bisioru, długie na sto łokci, (10) a dwadzieścia słupów i dwadzieścia podstaw było z brązu, oraz haczyki i klamry ze srebra. (11) Po stronie północnej zasłony były długie na sto łokci, a ponadto uczyniono dwadzieścia słupów, dwadzieścia podstaw z brązu oraz haczyki przy słupach i ich klamry ze srebra. (12) Po stronie zachodniej zasłona miała pięćdziesiąt łokci, a do tego uczyniono dziesięć słupów i dziesięć podstaw. Haczyki przy słupach i ich klamry były ze srebra. (13) Po stronie wschodniej zasłona miała również pięćdziesiąt łokci. (14) Zasłony na jedną ścianę boczną miały po piętnaście łokci, a do tego miały trzy słupy i trzy podstawy. (15) Zasłony zaś na drugą ścianę boczną wynosiły piętnaście łokci, a do tego miały też trzy słupy i trzy podstawy. (16) Wszystkie zasłony tworzące ogrodzenie dziedzińca były utkane z bisioru kręconego, (17) a podstawy do słupów były z brązu, haczyki zaś przy słupach oraz ich klamry ze srebra, także głowice ich były pokryte srebrem. Wszystkie słupy dziedzińca miały srebrne klamry. (18) Zasłona u wejścia na dziedziniec była z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu i z kręconego bisioru, wielobarwnie wyszywana, i miała dwadzieścia łokci szerokości i pięć łokci wysokości, zgodnie z rozmiarami innych zasłon dziedzińca. (19) Cztery słupy do niej i ich podstawy były wykonane z brązu, a haczyki przy nich ze srebra, pokrycie ich głowic oraz klamry były ze srebra. (20) Wszystkie paliki dziedzińca przybytku były z brązu. (21) Oto obliczenie wydatków na przybytek: na Przybytek Świadectwa, który na rozkaz Mojżesza wybudowali lewici pod nadzorem Itamara, syna Aarona kapłana. (22) A Besaleel, syn Uriego, syna Chura z pokolenia Judy, wykonał wszystko, co mu nakazał Pan przez Mojżesza, (23) a z nim pracował Oholiab, syn Achisamaka z pokolenia Dana, jako wybitny snycerz, tkacz wielobarwnie wyszywający przy pomocy fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu oraz bisioru. (24) Zużyli zaś wszystkiego złota na roboty przy budowie przybytku dwadzieścia dziewięć talentów z ofiar złożonych gestem kołysania i siedemset trzydzieści syklów, według wagi sykla przybytku. (25) A srebra od spisanych w zgromadzeniu było sto talentów i tysiąc siedemset siedemdziesiąt pięć syklów według wagi sykla przybytku. (26) Jeden beka, czyli na głowę pół sykla według wagi sykla przybytku pobierano od wszystkich, którzy podlegali spisowi, począwszy od lat dwudziestu i wzwyż, czyli od sześciuset trzech tysięcy pięciuset pięćdziesięciu mężczyzn. (27) Sto talentów srebra zużyto na odlanie podstaw do przybytku i podstaw do zasłon, sto talentów na sto podstaw, czyli po talencie na jedną podstawę. (28) Z tysiąca siedmiuset siedemdziesięciu pięciu syklów zrobiono haczyki do słupów i pokrycie na ich głowice i opatrzono je klamrami. (29) Brązu zaś, który złożono w ofierze gestem kołysania, było siedemdziesiąt talentów i dwa tysiące czterysta syklów. (30) Odlano z niego podstawy do bramy wejściowej do Namiotu Spotkania, ołtarz z brązu z kratą brązową na nim oraz wszelki sprzęt ołtarza, (31) podstawy dziedzińca, podstawy do bramy na dziedziniec, wszystkie paliki przybytku i wszystkie paliki dziedzińca.

Namiot w pustynie został zbudowany na składki lub ofiarowania spisu Izraela. Ofiary te byli przeznaczone dla kościoła w pustynie, i kościół był zrobiony z synów Boga, który zostali odpokutowani przez Mesjasza.

Ołtarz oraz świątyni zostali pokryte, talerze zrobione z tłuczonego szkła z wykorzystaniem lusterek kobiet zebrania. Wskazuje to na miejsce kobiet w Kościele Boga, a także synów w pustynie. Czterdziestu latam w pustynie odpowiada czterdzieści jubileuszy.

Obaj przewodnicy, Juda oraz Efraim, zostali powstrzymani od przyjścia do ziemi obiecanej, symbolami ich byli Kalev i Job.

Wyjścia 39:1-43

(1) Zrobili też szaty z drogocennej tkaniny do pełnienia służby w przybytku z fioletowej i czerwonej purpury oraz z karmazynu. Zrobili również szaty święte dla Aarona, jak to Pan nakazał uczynić Mojżeszowi. (2) Wykonali efod ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu oraz z kręconego bisioru. (3) Wykuli przeto cienkie blaszki ze złota i pocięli je na nitki, aby je można wpleść we fioletową i czerwoną purpurę, w karmazyn oraz bisior, sposobem biegłego tkacza. (4) Zrobili również dwa naramienniki spięte ze sobą, a spięte na obu górnych końcach. (5) A przepaska efodu, która się na nim znajduje, była wykonana tak samo z nici ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. (6) Obrobili też kamienie onyksowe, osadzone w złote oprawy, z wykutymi na nich, na wzór pieczęci, imionami synów Izraela. (7) Umieścili je na obu naramiennikach efodu jako kamienie pamięci o synach Izraela, jak nakazał Pan Mojżeszowi. (8) Uczynili też pektorał, wykonany przez biegłych tkaczy w ten sam sposób jak efod z nici ze złota, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. (9) Pektorał był kwadratowy, a długość jego i szerokość wynosiły jedną piędź. Był on podwójnie złożony. (10) Umieścili na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd; (11) w drugim rzędzie granat, szafir i beryl; (12) w trzecim rzędzie opal, agat, ametyst; (13) wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Były osadzone w oprawach ze złota w odpowiednich rzędach. (14) Kamienie te otrzymały imiona dwunastu synów Izraela; było ich dwanaście według ich imion; były ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem według dwunastu pokoleń. (15) Wykonali do pektorału dwa łańcuszki skręcone na kształt sznura ze szczerego złota. (16) Wykonali też do pektorału dwie złote oprawy i dwa złote pierścienie, i przymocowano oba te pierścienie na obu końcach pektorału. (17) Dwa złote sznury przewlekli przez oba pierścienie na obu końcach pektorału. (18) Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyli do obu opraw i przywiązali je do przedniego naramiennika efodu. (19) Wykonali dwa złote pierścienie i przymocowali je do obu górnych końców pektorału. (20) Wreszcie wykonali jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyli je do obu naramienników efodu na zewnętrznej stronie, w miejscu spięcia efodu z przepaską. (21) Potem związali pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury tak, aby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie, jak nakazał Pan Mojżeszowi. (22) Zrobili też suknię pod efod całą utkaną z fioletowej purpury. (23) I miała w środku otwór na głowę z obszywką dokoła otworu, jak przy otworze pancerza, aby się nie rozdarła. (24) Na dolnych jej krajach przyszyli jabłka granatu z fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu i kręconego bisioru. (25) Zrobili także dzwonki ze szczerego złota i przyszyli je między jabłkami granatu wokoło. (26) Dzwonek złoty i jabłko granatu następowały na przemian dokoła dolnego kraju sukni, przywdziewanej w czasie pełnienia służby, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. (27) Zrobili także tuniki tkane z bisioru dla Aarona i jego synów, (28) oraz tiarę z bisioru, mitry z bisioru i lniane spodnie z bisioru kręconego, (29) oraz pas z bisioru kręconego, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu, wielobarwnie wyszywany, jak Pan nakazał Mojżeszowi. (30) I zrobili też diadem ze szczerego złota, i wyrzeźbili na nim, jak się rzeźbi na pieczęci: Poświęcony dla Pana. (31) I przywiązali go sznurem z fioletowej purpury tak, aby był na tiarze i żeby na przedniej stronie tiary był umieszczony, jak Pan nakazał Mojżeszowi. (32) Tak wykonano wszelką robotę około budowy Namiotu Spotkania. Izraelici wykonali zaś wszystko tak, jak to nakazał Pan Mojżeszowi: tak wykonali. (33) I oddali przybytek Mojżeszowi wraz z namiotem i sprzętami, jak kółka, deski, poprzeczki, słupy, podstawy, (34) nakrycia, jedne ze skór baranich barwionych na czerwono, a drugie ze skór delfinów, oraz przykrywającą zasłonę, (35) Arkę Świadectwa z drążkami, przebłagalnię, (36) stół ze wszystkimi należącymi do niego sprzętami i chlebami pokładnymi, (37) i świecznik ze szczerego złota z lampami ustawionymi w szeregu oraz ze wszystkimi przyborami należącymi do niego, i olej do oświetlenia, (38) także ołtarz złoty i olej do namaszczania, pachnące kadzidło oraz zasłonę przy wejściu do namiotu, (39) ołtarz z brązu wraz z kratą z brązu i drążkami oraz wszystkie jego przybory, kadź i jej podstawę. (40) Zasłony dziedzińca, słupy i podstawy do nich, zasłony przy wejściu do dziedzińca, powrozy i paliki oraz wszystkie sprzęty potrzebne do służby w przybytku i w Namiocie Spotkania. (41) Szaty z drogocennej tkaniny do posługi w przybytku, szaty święte dla Aarona kapłana i szaty dla jego synów do sprawowania czynności kapłańskich. (42) Jak Pan nakazał Mojżeszowi, tak też wykonali wszystko Izraelici. (43) Gdy zaś ujrzał Mojżesz, że wszystko wykonali, jak nakazał Pan, udzielił im błogosławieństwa.

Kapłani podlegali Najwyższemu Kapłanowi, który stoi nad wszystkimi plemionami Izraela i na piersi u niego są rozmieszczone dwanaście kamieni, które są fundamentami, rozmieszczonymi w cztery rządy po trzy. Cztery dzielenia po trzy symbolizują dzielenie pod cztery żywe istoty. Dwie z nich zamieniają elohima. Je także widzieli w obliczu człowieka-lwa na murach Kościoła Ezechiela (Ez. 41:19). Dwanaście kamieni fundamentu to dwanaście przewodników dwunastu plemion w Mieście Boga (patrz pracę Miasto Boga (180)). W Apokalipsie 21:19-20 kamieni są liczone inaczej. W centrum kieszeni na piersiach są Urim i Tuwim. Te dwa kamieni są największą świątynią Boga (patrz również pracę Rzeczy święte dla Boga (184)). Sami plemiona są przegrupowane w królestwie, i na nich nałożone inne obowiązki, i rozmieszczone oni w innych miejscach, ale to już temat innej pracy. Miejsca w królestwie Boga uporządkowane przez Boga i udzielone Chrystusowi dla zapełnienia.

Twór

Twór jest własnością Boga, do którego należą ziemia i wszystko, co na niej, którą on dał człowieku dlatego, żeby on rządził wszystkim, wykorzystywał je, a także dbał o nim i bronił zgodnie z planem Boga (Rodzaju 1:26-31; Psalmów 24:1; 50:12; 1 Kor. 10:26-26-28).

Wyjścia 9:29

(29) Odpowiedział mu Mojżesz: Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę dłonie do Pana. Grzmoty ustaną, a gradu nie będzie więcej, byś poznał, że ziemia należy do Pana.

Narody nie boją się Pana, dlatego nie otrzymali jeszcze swego spadku (Wyjścia 9:29-35; praca Mojżesz i Bogowie Egiptu (105)).

Powinniśmy zostać bogami lub elohimami, ale zgodnie z wolą Boga, i nie za pomocą kradzieży. Ostatnie było powodem upadku Adama i Ewy (Rodzaju 3:5). Mistycyzm oraz próba być równym z Bogiem i byś jak Bóg, jest tym samym błędem, który popełniła Ewa, podjudzana przez szatana. Jesteśmy wszyscy wybrani, powołani, usprawiedliwieni oraz sławni (do Rzym. 8:29-30). Staliśmy nowymi ludźmi w zaproszeniu Boga zostać odnowionymi przez wiedzę. Zostali one dane bezpłatnie, ale nie mogą być otrzymani poprzez kradzież (Kol. 3:10).

Jest to tworem, który czeka na postanowienie synów Boga.

Do Rzymian 8:19-23

(19) Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. (20) Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, (21) że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. (22) Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. (23) Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała.

Wybrańcy nie mogą zniekształcać słowo Boga, ale powinni być szczere w rozmowie z Chrystusem (2 Kor. 5:17). Większa część świata zniekształciła słowo Boga i zmieniła czas i prawo. Oni wyrzucili Przykazania ze swoich struktur i próbują ukraść dar życia wiecznego, który był dany swobodnie przez Boga tym, którzy zostali wezwani zgodnie z jego celem.

Bóg woli posłuszeństwa więcej, niż ofiary.

Wyjścia 19:5

(5) Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia.

Co wymaga od nas Bóg?

Powtórnego Prawa 10:12-17

(12) A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, (13) strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra. (14) Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej. (15) Tylko do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich; po nich spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj. (16) Dokonajcie więc obrzezania waszego serca, nie bądźcie nadal ludem o twardym karku, (17) albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami, Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje podarków.

Powinniśmy przestrzegać Jego przykazania, nie zmieniając ich.

Rośliny a zwierze.

Bydło należy Bogu, ale można je wykorzystywać. Ustalony system ma być chroniony od uszkodzenia (Wyjścia 21: 23-28, praca Prawo i Szóste przykazanie(259)).

System ten pochodzi od Boga do kapłaństwa, do władz i do wszystkiego co jest na ziemi, łącznie z bydłem. Jest napisane: Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu. Czyż o woły troszczy się Bóg? (Powt. Prawa 25:4; 1 Kor. 9:9; 1 Tym.5:18).

Ten, kto nie zabezpiecza własną rodzinę, odrzuca wiarę gorzej od niewierzącego. Podobne niedbalstwo jest kradzieżą.

Kradzież w stosunku do Praw Jedzenia

Prawa Jedzenia są ustalone dla ich przestrzegania ludźmi. Ustalają oni reguły połączenia odżywiania i środowiska. Aspekty Praw Jedzenia rozglądano w pracach Prawa Jedzenia (15) oraz Prawo i Szóste Przykazanie (259). Spożycie jedzenia nieczystego jest nie tylko nierozsądne ze względu na zdrowie, jest ono kradzieżą z tworu Boga, który zbudował system planetarny. Nie ma żadnej wątpliwości co do uzasadnienia naukowego takiej celowości. Czyste bydło spożywa z łańcucha żywienia, którego kazano było trzymać się i człowieku.

Wyczerpanie planety jest skutkiem naszej kradzieży u Boga, wykorzystaniem tego, co było nam zakazano używać.

Etyka dotycząca otoczenia.

Istnieje szereg reguł odnośnie tego, co spożywać można, i czego nie wolno niszczyć w środowisku. Prawa co do tego, co można zabijać , a co nie wśród ptaków oraz zwierzy, są wykryte w pracy Prawo i Szóste Przykazanie (259). Nieprzestrzeganie zakazów co do otoczenia jest kradzieżą, która ma być skompensowana niewolą. Ziemia będzie miała swoje Szabaty (patrz niżej).

Własność społeczeństwa.

W dopełnieniu do uwagi co do środowiska naturalnego zgodnie z Prawem Boga istnieje uwaga co do własności społeczeństwa. Uwaga ta ma dwa aspekty.

Własność społeczna a prawo Obyczaju.

Pierwszy aspekt - to własność, którą posiada korona dla własnych celi. Drugi aspekt - to aspekt ogólnej własności, co posiada społeczeństwo. Pojęcie ogólnej własności opisane w biblii pod nazwą przedmieścia. To są ziemi miast Lewitów, gdzie może byś wypasane bydło. Pojęcie to wśród naszych ludzi zawsze było podtrzymywane prawem obyczaju. Przywłaszczenie przez koronę ziemi, co według sprawiedliwości należy do prostych ludzi, jest kradzieżą. Więc nabycie własności powinno się odbywać na sprawiedliwych zasadach. Podobnie ma być dokonywane miejskie planowanie co do podziału ogólnej ziemi. W biblii to się nazywa sprawiedliwe przedmieście.

Prywatna własność

Prawa indywiduum są ściśle związane z pojęciem prywatnej własności. Prawo własności uwidacznia się w biblii.

Prawo Własności.

Każda osoba ma prawo własności, które ujawnia się w miłości na wzajem.

Do Rzymian 13:8-10

(8)Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. (9)Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. (10)Miłośćnie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

Każdy człowiek powinien żyć w bezpieczeństwie, i nikt nie powinien go straszyć (Kapłańska 26:6).

Z pojawieniem krajów prawa ludzkie są ograniczone granicą i urzędem celnym. Przeniesienie granicy jest kradzieżą.

Powt. Prawa 19:14

(14) Nie przesuniesz miedzy swego bliźniego, postawionej przez przodków na dziedzictwie otrzymanym w kraju, danym ci w posiadanie przez Pana, Boga twego.

Z tego pochodzi prawo zwrotu ukradzionego, ponieważ ziemia nie przekazuje się na wieki.

I kto nie zpełni tego, zostanie przeklęty (Powt. Prawa 27:17; Pr: 22:28;23:10).

Przeniesienie znaku miedzy i wejście na pola sierot jest kradzieżą. Bóg chroni tych, kto został bez ojca. W tym, co się zdarzyło Job oskarża Boga (Joba 24:2). Na razie Bóg patrzy i sądzi.

Ograniczenie własności systemem jubileuszowym.

Kapłańska25:1-11

(1) Potem Pan powiedział do Mojżesza na górze Synaj: (2) Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą daję wam, wtedy ziemia będzie także obchodzić szabat dla Pana. (3) Sześć lat będziesz obsiewał swoje pole, sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę i będziesz zbierał jej plony, (4) ale w siódmym roku będzie uroczysty szabat dla ziemi, szabat dla Pana. Nie będziesz wtedy obsiewał pola ani obcinał winnicy, (5) nie będziesz żął tego, co samo wyrośnie na polu, ani nie będziesz zbierał winogron nieobciętych. To będzie rok szabatowy dla ziemi. (6) Szabat ziemi będzie służył wam za pokarm: tobie, słudze twemu, służącej twej, najemnikowi twemu i osiadłemu u ciebie, tym, którzy mieszkają u ciebie. (7) Cały jego plon będzie służyć za pokarm także twojemu bydłu i zwierzętom, które są w twoim kraju. (8) Policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. (9) Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi. (10) Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz - każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu. (11) Cały ten rok pięćdziesiąty będzie dla was rokiem jubileuszowym - nie będziecie siać, nie będziecie żąć tego, co urośnie, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron,

Odpowiedzialność ta wynika z własności na ziemię, która w końcu końców należy Bogu.

Kapłańska 25:23-28

(23) Nie wolno sprzedawać ziemi na zawsze, bo ziemia należy do Mnie, a wy jesteście u Mnie przybyszami i osadnikami. (24) Dlatego będziecie pozwalać na wykup wszelkich gruntów należących do was. (25) Jeżeli twój brat zubożeje i sprzeda swoją posiadłość, wtedy wystąpi jego najbliższy krewny jako "wykupujący" i odkupi ziemię sprzedaną przez brata. (26) Jeżeli zaś kto nie ma "wykupującego", ale sam zdobędzie dostateczne środki na wykup, (27) to obliczy lata od czasu sprzedaży, zwróci nabywcy gruntu nadwyżkę i wróci do swej posiadłości. (28) Jeżeli jednak nie będzie miał dostatecznych środków na wykup, w takim razie grunt pozostanie we władaniu nabywcy aż do roku jubileuszowego. W roku jubileuszowym grunt przejdzie znowu w posiadanie dawnego właściciela.

Ziemia poza "ogrodzonym" miastem nie może być utrzymywana wiecznie. Również są ograniczenia w strukturze własności ziemi. Zmienia się ono w zależności od odpowiedzialności.

Kapłańska 25:29-34

(29) Jeżeli kto sprzeda dom mieszkalny położony w mieście otoczonym murami, to będzie miał prawo do wykupu aż do końca roku sprzedaży: prawo wykupu będzie trwało cały rok. (30) Jeżeli dom nie będzie wykupiony przed upływem roku, w takim razie dom zbudowany w mieście warownym przejdzie na zawsze w posiadanie nabywcy i jego potomków. Nie wyjdzie z ich rąk w roku jubileuszowym. (31) Domy we wsiach, które nie są otoczone murami, będą traktowane na równi z własnością gruntową, a więc będą podlegały wykupowi, a w roku jubileuszowym wyjdą z rąk nabywcy. (32) Co się tyczy miast lewickich, to lewitom zawsze przysługuje prawo wykupu domów, które posiadają. (33) Jeżeli kto kupi od lewitów dom miejski, to posiadłość ta wyjdzie z jego rąk w roku jubileuszowym, bo domy miast lewickich są ich posiadłością pośród Izraelitów. (34) Także i pole położone koło ich miast nie będzie podlegało sprzedaży, bo ono jest ich posiadłością wieczystą.

Różnica między miastami ogrodzonymi i nie ogrodzonymi przesądza decyzje co do możliwości być zbawionym, a także być częścią odnowienia jubileuszowego. Tylko duże obszary ogrodzonych miast mogą być sprzedawane na zawsze. Miasta kapłanów łącznie z miastami-schroniskami, nie mogą być sprzedawane na zawsze, ale mogą w każdej chwili być rotowane przez kapłanów. żadny obszar poza miastem ogrodzonym, ani wieś, lub nie ogrodzone miasto, nie mogą być wyłączone z systemu jubileuszowego. Człowiek w sprzedanym na wieki mieście może uratować swoją własność w ciągu roku po sprzedaże. Inaczej ten majątek przechodzi we własność innej osoby na wieki. Żadna inna nieruchomość nie może być sprzedana na zawsze.

Jednolitość osoby.

W ciągu wieków człowiek handlował innymi ludźmi, a także brał ich jako najemnych robotników i obowiązywał pracować zgodnie z kontraktem. Piłkarzy są przykładem ludzi, co pracują według kontraktu, chociaż oni i są drogimi najemnikami.

Ludzi często przeżywają ciężki czasy i cierpią od tego. Prawo w niektórych miejscach wymaga, żebyśmy obronili człowieka, więc nieprzestrzeganie tego obowiązku jest rodzajem kradzieży.

Kapłańska 25:35-43

(35) Jeżeli brat twój zubożeje i ręka jego osłabnie, to podtrzymasz go, aby mógł żyć z tobą przynajmniej jak przybysz lub osadnik. (36) Nie będziesz brał od niego odsetek ani lichwy. Będziesz się bał Boga swego i pozwolisz żyć bratu z sobą. (37) Nie będziesz mu dawał pieniędzy na procent. Nie będziesz mu dawał pokarmu na lichwę. (38) Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, aby dać wam ziemię Kanaan i aby być waszym Bogiem! (39) Jeżeli brat z powodu ubóstwa sprzeda się tobie, nie będziesz nakładał na niego pracy niewolniczej. (40) Będziesz się z nim obchodził jak z najemnikiem albo jak z osadnikiem. Będzie służyć tobie tylko do roku jubileuszowego. (41) Wtedy wyjdzie od ciebie razem ze swymi dziećmi i wróci do swojej rodziny, do posiadłości swoich przodków. (42) Bo oni są moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej, nie powinni więc być sprzedawani jak niewolnicy. (43) Nie będziesz się z nim obchodził srogo. Będziesz się bał swego Boga.

Dlatego nikt z narodu nie może być oddany w zastaw. Zasada ta jest szczególnie ważna teraz, po wprowadzeniu Ewangelii w królestwo Boga. Ten, kto się nie zgodził byś częścią narodu i kościoła, zgodnie z prawem może być oddany w zastaw.

Kapłańska 25:44-46

(44) Kiedy będziecie potrzebowali niewolników i niewolnic, to będziecie ich kupowali od narodów, które są naokoło was. (45) Także będziecie kupowali dzieci przychodniów osiadłych wśród was, przychodniów i potomków ich, urodzonych w waszym kraju. Ci będą waszą własnością. (46) Zostawicie ich w dziedzictwie waszym synom, aby ich posiadali na własność, na zawsze. Będziecie ich uważać za niewolników. Ale z braćmi Izraelitami nie będziecie się obchodzili srogo.

Prawo to jest demonstracją widocznego przewagi przynależności do narodu Izraela.

Kapłańska 25:47-55

(47) Jeżeli cudzoziemiec osiadły u ciebie wzbogaci się, a brat twój zubożeje i sprzeda siebie cudzoziemcowi osiadłemu u ciebie albo potomkowi cudzoziemca, (48) to ten, który się sprzedał, może być wykupiony. Jeden z braci jego wykupi go. (49) Także jego stryj albo syn jego stryja może go wykupić, albo którykolwiek z jego krewnych z jego rodziny wykupi go, albo też on sam siebie wykupi, jeżeli będzie na to go stać. (50) Wtedy wspólnie ze swym nabywcą obliczy czas od roku, w którym sprzedał siebie, aż do roku jubileuszowego: cena, za którą się sprzedał, będzie odpowiednia do liczby lat. Czas jego niewoli będzie mu policzony za dni najemnika. (51) Jeżeli jeszcze dużo lat jest do jubileuszu, to odpowiednio do ich liczby zwiększy cenę wykupu. (52) Ale jeżeli pozostaje niewiele lat do roku jubileuszowego, obliczy je i odpowiednio do liczby tych lat zapłaci swój wykup. (53) Będzie u ciebie jako najemnik, rok po roku. Nie będą się z nim srogo obchodzić w twej obecności. (54) Jeżeli zaś w ten sposób nie będzie wykupiony, to wyjdzie na wolność w roku jubileuszowym razem ze swoimi dziećmi. (55) Moimi bowiem niewolnikami są Izraelici. Oni są moimi niewolnikami, ci, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, wasz Bóg!

Nie spełnienie obowiązku żyć zgodnie z prawem o czasie i prace członków Izraela jest kradzieżą. Dlatego niezbędne prawo pracy i przemysłu. Bóg włada Izraelem. Nie jakimś człowiekiem, a całym Izraelem, wszystko to należy Bogu i nie jest niewolniczym. Oni nie mogą być sprzedane jako niewolnicy, żadnym człowiekiem lub urzędem.

Prawo to zostanie odreustrowane w Izraelu po odnowieniu systemu Jubileuszowego, jak on mówi przez swego sługę Jeremjasza (Jer. 32:6-44).

Baranek uratował człowieka przed Bogiem, i jak widzimy z Pieśni Panu przyprowadzi go w Jego święte mieszkanie (Wyjścia 15:1-19).

Wyjścia 15:1-19

(1) Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim śpiewali taką pieśń ku czci Pana: Będę śpiewał ku czci Pana, który wspaniale swą potęgę okazał, gdy konia i jeźdźca jego pogrążył w morzu. (2) Pan jest moją mocą i źródłem męstwa! Jemu zawdzięczam moje ocalenie. On Bogiem moim, uwielbiać Go będę, On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał. (3) Pan, mocarz wojny, Jahwe jest imię Jego. (4) Rzucił w morze rydwany faraona i jego wojsko. Wyborowi jego wodzowie zginęli w Morzu Czerwonym. (5) Przepaści ich ogarnęły, jak głaz runęli w głębinę. (6) Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie, Prawica Twa, o Panie, starła nieprzyjaciół. (7) Pełen potęgi zniszczyłeś przeciwników Twoich, Twój gniew im okazałeś, a spalił ich jak słomę. (8) Pod tchnieniem Twoich nozdrzy spiętrzyły się wody, żywioły płynne stanęły jak wały, w pośrodku morza zakrzepły przepaści. (9) Mówił nieprzyjaciel: Będę ścigał, pochwycę, zdobycz podzielę, nasycę mą duszę, miecza dobędę, ręka moja ich zetrze. (10) Wionęło tchnienie Twoje i przykryło ich morze, zatonęli jak ołów pośród wód gwałtownych. (11) Któż jest pośród bogów równy Tobie, Panie, w blasku świętości, któż Ci jest podobny, straszliwy w czynach, cuda działający! (12) Prawicę swą wyciągnąłeś i pożarła ich ziemia. (13) Wiodłeś Twą łaską lud oswobodzony, przeprowadziłeś go Twą mocą w święte Twe mieszkanie. (14) Wieść tę narody przyjęły ze drżeniem, padł strach na mieszkańców filistyńskiej ziemi. (15) Przerazili się wtedy książęta Edomu, wodzów Moabu ogarnęła bojaźń, truchleją z trwogi wszyscy mieszkańcy Kanaanu. (16) Strach i przerażenie owładnęły nimi. Wobec siły ramienia Twego stali się jak kamień, aż przejdzie lud Twój, o Panie, aż przejdzie lud, któryś sobie nabył. (17) Wprowadziłeś ich i osadziłeś na górze twego dziedzictwa, w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem, w świątyni, którą założyły Twoje ręce, Panie. (18) Pan jest królem na zawsze, na wieki! (19) Gdy weszły w morze konie faraona z rydwanami i jeźdźcami, Pan przywiódł na nich z powrotem fale morskie, synowie zaś Izraela przeszli suchą nogą morze.

Bóg żyje między nami, którzy nie padają w pustyni. Więc nie brudzicie ziemi, w której powinien żyć Pan (Liczb 35:34; 20:22-24).

Także nie naruszajcie praw ofiarowania Panu(Liczb 15:1-12). Jeżeli nie przestrzegaliście prawo, powinniście pokutować (Liczb 15:17-28).

Jednak nikt prócz Chrystusa nie może uratować swego brata (Przysłów 49:6-7).

Nierówność przed prawem jest kradzieżą.

Nie powinno być kradzieży przez nierówność przed prawem.

Liczb 15:13-16

(13) Według tego przepisu ma postępować każdy spośród waszego ludu, gdy chce złożyć ofiarę spalaną jako miłą woń dla Pana. (14) Gdyby zaś człowiek obcy, który się u was zatrzymał albo pośród was na stałe mieszka, chciał złożyć ofiarę jako miłą woń dla Pana - ma uczynić tak jak i wy. (15) Jednakowa ustawa odnosi się do was i do obcych, którzy się pośród was zatrzymują; jest to ustawa wieczysta dla waszych potomków i wobec Pana obowiązująca zarówno was jak i obcych. (16) To samo prawo i ten sam przepis obowiązują was i obcych, którzy mieszkają pośród was.

Także jest tylko jedno prawo dla odkupienia winy.

Liczb 15:29-31

(29) Prawo to obowiązuje zarówno Izraelitów, jak też i obcych, którzy przebywają pomiędzy wami; jedno prawo będzie dla wszystkich, którzy zgrzeszyli nieświadomie. (30) Gdyby ktoś uczynił to świadomie, bez względu na to, czy jest tubylcem czy obcym, obraża Pana i ma być wyłączony spośród ludu. (31) Wzgardził bowiem słowem Pana i złamał Jego przykazania - taki musi być wyłączony bez miłosierdzia, i spadnie na niego odpowiedzialność za jego grzech.

Dlatego jest zabroniona kradzież w sądzie (Pr. 18:5, 11).

Powt. Prawa 1:17

(17) W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży. Gdyby wam sprawa wydawała się za trudna, mnie ją przedstawcie, abym ją wysłuchał.

Kradzież za pomocą pełnomocnictwa.

Nie powinno być kradzieży za pomocą pełnomocnictwa lub kumostwa.

Tak nabycie powinno być dokonywane na sprawiedliwych warunkach i nie przeczyć systemu jubileuszowemu lub zależeć od stanowiska osoby (Pr. 28:19). Korona lub państwo nie mogą nabywać ziemię poprzez kumostwo lub jeżeli ziemia nie jest niezbędna.

Nabycie na Sprawiedliwych Warunkach jest jednym z najbardziej ważnych czynników w zachowaniu prawidłowego i wolnego społeczeństwa.

Powrót i Rehabilitacja.

Cel całego prawodawstwa może być określona w kategoriach Zapobieżenie a potem Powrót, lub Odnowienie i Rehabilitacja.

List do Efezjan 4:28

(28) Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.

Są jednak specyficzne prawa co do kary i środków ochrony od naruszenia praw, które przewidują i środki przeciwko kradzieżom.

Zapobieżenie rodzinnej nierówności.

Prawa dziedziczenia, które są regulowane piątym i szóstym przykazaniem, pomagają lub chronią całość rodzinnego/narodowego bogactwa. Widzimy to w prawach Księgi Liczb 27:1-11.

Prawo oddania własności

Również nie powinno być nierówności w dziedziczeniu. To jest kradzież. Przynależność własności władców plemion jest ustalana zgodnie praw jubileuszu a nie przychylności.

Powt. Prawa 21:15-17

(15) Jeśli jaki mąż będzie miał dwie żony, jedną kochaną, a drugą niekochaną, i one urodzą mu synów - kochana i niekochana - a pierworodnym będzie syn niekochanej - (16) to w dniu przekazywania dziedzictwa nie może za pierworodnego uznać syna kochanej, gdy pierworodnym jest syn niekochanej. (17) Jeśli pierworodnym jest syn niekochanej, musi mu przyznać podwójną część wszystkiego, co posiada, gdyż on jest pierwociną jego siły. On ma prawo do pierworodztwa.

Prawa pierworodztwa zostali zgubione w grzechu Izraela i między patriarchy, jak widzieliśmy na przykładzie Rubena. Przykład ten pokazuje możliwość utraty wybrańcem swoich pozycji w skutku popełnionego grzechu. Prawo pierworodztwa jest skierowane na zachowanie ciągłości odpowiedzialności w rodzinie.

Pojęcie sprawiedliwości.

W prawie jest pojęcie plemiennej oraz rodzinnej sprawiedliwości. Istnieje pojęcie odpowiedzialności ludzi przed rodziną i narodem.

Z logiki Głównej Teorii Praw wynika, że nie może być żadnych praw indywidualnych, oprócz zobowiązań Teorii Obowiązku. Społeczeństwo, które maksymalizuje własne prawa, w końcu ponosi fiasko w maksymalizacji społecznej korzyści. Tak całe prawo biblijne bazuje się na teorii obowiązku przed rodziną oraz przed narodem, i najpierw prowadzi do długu przed Bogiem. Więc społeczeństwo ma obowiązek przed indywiduum, z którego się składa. Tak, pełny system sprawiedliwości zachowuje się w obowiązku nakazu Pierwszego i Drugiego Przykazań.

Wspólna Kradzież

Pierwszą i zasadniczą kategorią Ósmego przykazania jest wspólna kradzież. Istnieje, jak zobaczymy, wielu rodzaje kradzieży. Dwie pierwsze formy kradzieży zostały ujawnione w szóstym i siódmym przykazaniach, a mianowicie kradzież życia w szóstym i kradzież rodziny w siódmym przykazaniu. Ósme przykazanie dotyczy bardziej prostych typów własności, a właśnie majątku nieruchomego oraz ruchomego.

Kradzież zawiera dwie cechy. Kradzież jedzenia jest osądzeniem jak dla rodziny, tak i dla społeczeństwa. Jednak jest to kradzież, którą można odkupić kilku sposobami, nie ostatni z nich - to utrata reputacji.

Bóg daje bogactwo, więc nikt nie powinien głodować.

Powt. Prawa 8:17-18

(17) Obyś nie powiedział w sercu: To moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo. (18) Pamiętaj o Panu, Bogu twoim, bo On udziela ci siły do zdobycia bogactwa, aby wypełnić dzisiaj przymierze, jakie poprzysiągł twoim przodkom.

Społeczeństwo powinno dać szans złodzieju dla rehabilitacji(Ef. 4:28).

Kradzież poprzez oszukiwanie na wadze i na mierze.

Kapłańska 19:35-37

(35) Nie będziecie popełniać niesprawiedliwości w wyrokach, w miarach, w wagach, w objętości. (36) Będziecie mieć wagi sprawiedliwe, odważniki sprawiedliwe, sprawiedliwą efę, sprawiedliwy hin. Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej! (37) Będziecie strzec wszystkich ustaw moich i wszystkich wyroków moich. Będziecie je wykonywać. Ja jestem Pan!

Te same standardy mają być używane w domu i w biznesie, i nieprawidłowe wykorzystanie miary i wagi jest kradzieżą. Powinniście ważyć prawidłowo, żeby żyć dalej, przestrzegając Piąte Przykazanie (Mic. 6:10-11; Pr. 11:1; 16:11; 20:10,23).

Kradzież poprzez oszczerstwo oraz złość

Większość ludzi nie znają, że oszczerstwo i złość - to kradzież i szkoda dla człowieka. Ludzi zwykle nie myszlą o powtórzeniu oszczerstwa, co z reguły odbywa się dlatego, że stają po czyjejś stronie. Fałszywe religii wiekami były źródłem ogromnego oszczerstwa oraz złości. Tam, gdzie ludzi nie mogą sprostowań argumenty, udają się do oszczerstwa, a gdzie możliwe - zabijają. Temat ten jest dokładnie badany w pracę Prawo i Dziewiąte Przykazanie (259).

Kradzież dobrego imienia osoby jest sprzeczne z Prawem Boga i jest kradzieżą w najgorszej postaci.

Kradzież za pośrednictwem rzeczy odnalezionych.

Istnieje inny rodzaj kradzieży, związany z rzeczami odnalezionymi. Człowiek nie powinien utrzymywać własności innej osoby, nawet swego wroga, jak widzimy z tekstów (Wyjścia 23:4-5; Powt. Prawa 22:1-4).

Prawo własności - ruchomej i nieruchomej.

Własność zwykle się dzieli na dwie formy, ruchoma i nieruchoma. Prawa osobiste pochodzą od bezpośredniej własności lub w wyniku działalności zakładu.

Wyniki zwykle są bardziej widoczne, i kradzież, częściej odbywa się pośrednictwem fizycznego czynu lub przeniesienia fizycznego obiektu.

Aspekty te są związane z ceną własności i zamianą jej lub kompensacją jej wartości w przypadku straty.

Prawa własności - materialne i niematerialne.

Następny krok w określeniu kategorii - to wydzielenie środków materialnych i niematerialnych. Do utraty niematerialnych rzeczy zalicza się utrata reputacji, wolności sumienia, jakości życia, miłości, praw twórczych i t.d.

Taką własność jest trudniej ocenić, i wciąż istnieje dużo ludzi, które nie widzą zbytków w zniszczeniu nienawiścią, pożądaniem oraz oszczerstwem.

Nieprawne powstrzymanie Własności, Pensji.

Powstrzymanie pensji jest sprzeczne z prawami Boga, jak i nie zabezpieczenie biednych odzieżą oraz dachem nad głową. Oszustwo również jest wzbronione.

Wyjścia 22:26-27

(26) bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy. (27) Nie będziesz bluźnił Bogu i nie będziesz złorzeczył temu, który rządzi twoim ludem.

Kapłańska19:13

(13) Nie będziesz uciskał bliźniego, nie będziesz go wyzyskiwał. Zapłata najemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranka.

Powt. Prawa 24:15-17

(14) Nie będziesz niesprawiedliwie gnębił najemnika ubogiego i nędznego, czy to będzie brat twój, czy obcy, o ile jest w twoim kraju, w twoich murach. (15) Tegoż dnia oddasz mu zapłatę, nie pozwolisz zajść nad nią słońcu, gdyż jest on biedny i całym sercem jej pragnie; by nie wzywał Pana przeciw tobie, a to by cię obciążyło grzechem.

Osoba, która jest najmowana na jeden dzień powinna otrzymać zapłatę w ten sam dzień. Zatrzymanie zapłaty jest sprzeczne z prawem. Praca w ciągu tygodnia lub dwu ma być obowiązkowo potwierdzona kontraktem.

Te artykuły prawa są jasne i proste. Pochodzą oni z serca prawa, którym jest miłość do bliźniego.

List św. Jakuba 5:1-6

(1) A teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. (2) Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla moli, (3) złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. Zebraliście w dniach ostatecznych skarby. (4) Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana Zastępów. (5) Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście serca wasze w dniu rzezi. (6) Potępiliście i zabili sprawiedliwego: nie stawia wam oporu.

Ten sam temat znajdujemy u Pawła.

1 list do Tymoteusza 5:18

(18) Mówi bowiem Pismo: Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu oraz: Godzien jest robotnik zapłaty swoje

Mesjasz mówi o naszych pensjach, które będą wypłacone, i które są zbawieniem. Ten, kto gnębi najemnika i niesprawiedliwie płaci wynagrodzenie, nie trafi do królestwa Boga (Mat. 20:1-16).

Również kościół nie powinien zatrzymywać wypłaty swoim misjonarzom, i tym, kto pracuje na nią. Nikt z wierzących nie powinien chodzić od domu do domu (Łk. 10:7; 1 Tym. 5:17;18). Każdy jest wynagrodzony zgodnie z jego pracą (1 Kor. 3:8). Ale wierzący powinni służyć przykładem dla innych, a także pomagać i bronić je.

Lichwiarstwo.

Jednym z określeń tych, kto należy do zebrania Pana jest określenie osoby, która nie daje pieniędzy na lichwę nie przyjmuje prezentów przeciw niewinnego (Przysłów 15:5).

Przysłów 15:5

(15)ten, kto nie daje swoich pieniędzy na liczwę i nieda się przekupićprzeciw niewinnemu. Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Z tego wynika, że lichwiarstwo, lub oddanie pieniędzy pod procenty, jest nie tylko wzbronione, ale przeszkadza wejściu do królestwa Boga.

Często to oznacza niemożliwość przyjęcia sądownictwa i pierwszego Zmartwychwstania.

Jeremjasz widzi w tym źródło przekleństw.

Bóg także wspomina o tym w Ezechiela 18:3-20. Dusza, która grzeszy, powinna umrzeć. Lichwiarstwo jest tutaj upominane, jak przeszkoda do życia wiecznego (Ez.18:8, 13). Pojęcie lichwiarstwa jest połączone ze wzbogaceniem, więc oddanie pod procenty jest wzbronione. Wyłącza to z Pierwszego Zmartwychwstania. Jest to kradzież.

Za czasów odnowienia Ezdrasza i Nehemiasza ludzi zostali zmuszeni zastawić swoi ziemi i budynki, żeby kupić ziarno dla odnowienia. Nehemjasz zmusił ludzi, którzy zabrali ziemią zwrócić ją sprawiedliwym właścicielom, dlatego, że oddanie pieniędzy pod procenty, a szczególnie pod zastaw, jest kradzieżą, i nie jest dozwolone w królestwie Boga. Lichwiarstwo oraz oddanie pieniędzy pod procenty jest sprzeczne z prawem Boga i ma być tłumione.

Ks. Nehemjasza 5:1-13

(1) Wtedy Aggeusz i Zachariasz, syn Iddo, prorocy, ogłosili Żydom w Judzie i w Jerozolimie proroctwo w imieniu Boga izraelskiego, który nad nimi czuwał. (2) Zatem Zorobabel, syn Szealtiela, i Jozue, syn Josadaka, zabrali się do rozpoczęcia budowy domu Bożego w Jerozolimie, a z nimi byli prorocy Boga, którzy ich zachęcali. (3) Wówczas przyszedł do nich Tattenaj, namiestnik Transeufratei, i Sztarboznaj oraz towarzysze ich i tak im mówili: Kto wam kazał dom ten budować i to oszalowanie wykończyć? (4) Następnie tak ich pytali: Jak się nazywają ludzie, którzy wznoszą tę budowlę? (5) Ale oko Boga ich czuwało nad starszyzną żydowską, tak że ich tamci od budowania nie powstrzymali, aż by po nadejściu doniesienia do Dariusza doręczono dokument w tej sprawie. (6) Odpis listu, który Tattenaj, namiestnik Transeufratei, i Sztarboznaj oraz towarzysze jego, Persowie w Transeufratei, posłali do króla Dariusza. (7) Posłali do niego doniesienie, w którym tak było napisane: Królowi Dariuszowi - wszelkiego szczęścia! (8) Niech król przyjmie do wiadomości, żeśmy się udali do domu Boga wielkiego w krainie judzkiej. Jest on odbudowywany z kamienia ciosowego i drzewo przykłada się do ścian. Ta robota jest starannie wykonywana i posuwa się naprzód. (9) Wtedy zapytaliśmy owych starszych, mówiąc do nich tak: Kto wam kazał dom ten budować i to oszalowanie wykończyć? (10) Również pytaliśmy ich o ich imiona, by cię powiadomić. Toteż podajemy imiona mężów stojących na ich czele. (11) I odpowiedzieli nam w sposób następujący: Myśmy sługami Boga nieba i ziemi i odbudowujemy dom, który - niegdyś wzniesiony - stał przez wiele lat, a wielki król izraelski zbudował go i wykończył. (12) Ponieważ jednak przodkowie nasi rozgniewali Boga niebios, wydał ich Chaldejczykowi Nabuchodonozorowi, królowi babilońskiemu. On zburzył ten dom, a lud uprowadził do Babilonu. (13) Ale w pierwszym roku [panowania] Cyrusa, króla babilońskiego, kazał ten król odbudować ten dom Boży.

Prawo jest jasne. Lichwiarstwo nie może przybierać żadnej z form, ani pieniężnej, ani materialnej.

Wyjścia 22:25

(25) Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca,

Powt. Prawa 23:19-20

(19) Przyniesiesz do domu Boga twego, Pana, pierwociny z płodów ziemi. I nie będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki. (20) Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.

Ale prawnik powiedział do Chrystusa: Kto jest moim bratem? Teraz zbawienie przewiduje się i dla nie żydów. Żadna osoba nie może stosować lichwę do innej. Dla wszystkich narodów królestwo Boga jest otwarte. Za pomocą wiary samarytanie oraz Egipcjanie są dla żydów braćmi.

Juda nie może pożyczyć pod procenty Efraimu, ani Efraim nie może tego zrobić w stosunku do Manasejasza. W tysiącletnim systemie Boga nie będzie istniało lichwiarstwo. Udzielenie pieniędzy będzie mieć miejsce tylko dla celów handlu lub pomocy.

Komentarz Chrystusa w Ewangelii wg. Mateusza 25:27 i w Ewangelii wg. Łukasza 19:23 nie może być odbierane jak uzasadnienie uwolnienia od odpowiedzialności za oddanie pieniędzy pod procenty. Praktyka lichwiarstwa oraz wzbogacenia za pomocą ustalenia procentów jest wprost zabroniona Bogiem za pośrednictwem prawa i proroctw. Chrystus stawił pytanie retoryczne. Odpowiedź była przeznaczona dla tego, kto pomyślał, że właściciel był ciężkim człowiekiem, i że właśnie dlatego pogrzebał talent. Później Chrystus wspominał, że był on leniwym i złym sługą. Powinien on był zamieścić pieniądze u wymieniacza pieniędzy i Chrystus mógł by otrzymać własne koszty z nadmiarem. Ale ta praktyka jest osądzana Bogiem. Komentarze są alegoryczne i dotyczą królestwa Boga i nie mają nic wspólnego z pieniędzmi.

Udzielenie pieniędzy dla wzbogacenia jest lichwiarstwem i Bóg osądza taką praktykę i ludzi, którzy to robią. Co do pieniędzy, ludzi mogą wyznaczyć wynagrodzenie za służbę i nie więcej. Tam, gdzie jest stosunek do pieniędzy, otrzymywanych za pomocą procentu, tam jest lichwiarstwo i kradzież, która ma byś skompensowana zgodnie z prawami, jak naruszenie ósmego przykazania. Za czasów Mesjasza nawet osoba, która udziela cokolwiek i otrzymuje pieniądze za pomoczą ustalonego za to procentu, zostanie oddana pod sąd i zmuszona zapłacić zgodnie z karą, która się przewiduje dla kradzieży i wyciągania nieuczciwej korzyści.

Długi oraz Zwolnienie.

Gwarancją, związaną z zakazem lichwiarstwa, jest zwolnienie roku Szabatu od wszystkich długów.

Powt. Prawa 15:1-23

(1) Pod koniec siódmego roku przeprowadzisz darowanie długów. (2) Na tym będzie polegało darowanie długów: każdy wierzyciel daruje pożyczkę udzieloną bliźniemu, nie będzie się domagał zwrotu od bliźniego lub swego brata, ponieważ ogłoszone jest darowanie ku czci Pana. (3) Od obcego możesz się domagać zwrotu, lecz co ci się należy od brata, daruje twa ręka. (4) Ale u ciebie nie powinno być ubogiego. Pan bowiem pobłogosławi ci w ziemi, którą Pan, Bóg twój, daje ci w posiadanie, (5) jeżeli będziesz słuchał wiernie głosu Pana, Boga swego, wykonując dokładnie wszystkie polecenia, które ja tobie dziś daję. (6) Bo Pan, Bóg twój, pobłogosławił ci tak, jak ci to powiedział. Będziesz pożyczał wielu narodom, a sam od nikogo nie będziesz pożyczał; będziesz panował nad wielu narodami, a one nad tobą nie zapanują. (7) Jeśli będzie u ciebie ubogi któryś z twych braci, w jednym z twoich miast, w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie okażesz twardego serca wobec niego ani nie zamkniesz swej ręki przed ubogim swym bratem, (8) lecz otworzysz mu swą rękę i szczodrze mu udzielisz pożyczki, ile mu będzie potrzeba. (9) Strzeż się, by nie powstała w twym sercu niegodziwa myśl: Blisko jest rok siódmy, rok darowania, byś złym okiem nie patrzał na ubogiego twego brata, nie udzielając mu pomocy. On będzie wzywał Pana przeciwko tobie, a ty obciążysz się grzechem. (10) Chętnie mu udziel, niech serce twe nie boleje, że dajesz. Za to będzie ci Pan, Bóg twój, błogosławił w każdej czynności i w każdej pracy twej ręki. (11) Ubogiego bowiem nie zabraknie w tym kraju, dlatego ja nakazuję: Otwórz szczodrze rękę swemu bratu uciśnionemu lub ubogiemu w twej ziemi. (12) Jeśli się tobie sprzeda brat twój, Hebrajczyk lub Hebrajka, będzie niewolnikiem przez sześć lat. W siódmym roku wolnym go wypuścisz od siebie. (13) Uwalniając go, nie pozwolisz mu odejść z pustymi rękami. (14) Podarujesz mu cośkolwiek z twego drobnego bydła, klepiska i tłoczni. Dasz mu coś z tego, w czym Pan, Bóg twój, tobie pobłogosławił. (15) Przypomnisz sobie, żeś był niewolnikiem w ziemi egipskiej i wybawił cię Pan, Bóg twój. Dlatego ci daję dzisiaj ten nakaz. (16) Jeśli on ci powie: Nie pójdę od ciebie, bo miłuje ciebie i dom twój, gdyż dobrze mu u ciebie - (17) weźmiesz szydło, przekłujesz mu ucho przyłożywszy je do drzwi, i będzie twoim niewolnikiem na zawsze. Z niewolnicą postąpisz tak samo. (18) Niech ci się to przykrym nie wydaje, że wypuszczasz go wolno od siebie, gdyż służąc ci przez sześć lat, jest wart podwójnej zapłaty najemnika, a Pan będzie ci błogosławił we wszystkim, co uczynisz. (19) Masz poświęcić Panu, Bogu swemu, każdego pierworodnego samca, który się urodzi z większego lub mniejszego bydła. Nie będziesz używał do pracy pierworodnego z cielców i nie będziesz strzygł pierworodnego swej owcy. (20) Spożyjesz je, ty i twój dom w obliczu Pana, Boga twego, rokrocznie w miejscu, które sobie obierze Pan. (21) Jeśli będzie miało jakąś skazę - będzie kulawe, ślepe - lub jakąkolwiek inną skazę, nie złożysz go na ofiarę dla Pana, Boga swego; (22) spożyjesz je w swoim mieście. Czysty i nieczysty człowiek może je jeść, jak się je gazelę lub jelenia. (23) Tylko krwi nie będziesz spożywał, ale jak wodę ją wylejesz na ziemię.

Cały system jest opracowany dlatego, żeby co siedem lat zwalniać człowieka od długu oraz niewoli. Niewykonanie tego prawa jest niesprawiedliwością i podrywa wolność człowieka i narodu w Prawie Boga. życzenie zostać w niewoli jest bezsilnością indywiduum w systemie.

Całą koncepcją jest to, że dobrowolne ofiary czystych zwierzy i bez plam, które są przynoszone rodziną Boga, są jądrem powołania i planu Boga. Dzikie zwierze i ze skazą nie są częścią pierwocin i mogą być zjedzone wewnątrz bramy. Innymi słowami, nie mogą byś częścią ofiary, dziesięciną, która bezpośrednie symbolizuje wybrańców.

Kradzież jakości życia u Wdów, Sierót oraz Cudzoziemców.

Własność i prawa osobiste pochodzą od oczekiwania. Każda osoba powinna czekać na pozwolenie rozsądnej jakości życia.

Zobaczyliśmy oczekiwanie miejsca nie żydami w Izraelu, jak część planu Boga. nie żydzi się nauczą u nas zaufaniu i ustalonej władzę Boga pod Mesjaszem (Rodzaju 39:20-23; 40:3,5;42:16, 19; Mat.12:21; Rzym. 15:12). Odbędzie się to nie za pomocą siły Boga w stosunku do słabego, sieroty, biednego lub cudzoziemca.

Nie powinniśmy uciskać cudzoziemców, wdów, sierot, ponieważ Bóg usłyszy ich płacz i zrobi wdowami żon gnębicieli i sierotami ich dzieci (Wyjścia 22:21-24;23:9). Nie będziemy dokuczać cudzoziemcu, ale powinien on żyć między nami i powinniśmy lubić go, jak jednego z nas, ponieważ sami byliśmy cudzoziemcami w Egipcie (Kapł. 19:33, 34). Cudzoziemiec także powinien odpokutować razem z nami (Kap. 16:29) inaczej zostanie zlikwidowany (Kap. 17:8, 9). Cudzoziemcy mają być dołączone do narodu Izraela dlatego, żeby zostać zbawionymi przez Mesjasza. Miejsce ich względne, ale nie może byś u nich odebrane. Jednak powinni byś częścią narodu i systemy (Kapł. 22:10, 11, 15, 18). Gdy jakakolwiek wdowa lub dziecko, które zostało bez ojca, zostaną skrzywdzeni, Bóg usłyszy ich (Wyjścia 22:23).

Kradzież u biednego za pomocą zastawu.

Nie możecie wziąć od biednego dla zabezpieczenia waszej pożyczki to, co będzie przeszkadzać jego dobrobytu, jakości życia lub zdrowiu, lub jego bezpieczeństwu.

Powt. Prawa 24:10-15

(10) Jeśli bliźniemu swemu udzielisz pożyczki z zabezpieczeniem, nie wejdziesz do jego domu, by zabrać cośkolwiek w zastaw. (11) Na dworze będziesz stał, a człowiek, któremu pożyczyłeś, wyniesie ci ten zastaw na zewnątrz. (12) Wszakże jeśli to jest człowiek ubogi, nie położysz się spać nakryty tym zastawem, (13) lecz zwrócisz mu zastaw przed zachodem słońca, aby mógł spać pod swym płaszczem, błogosławiąc tobie, a Pan, Bóg twój, policzy ci to za dobry czyn. (14) Nie będziesz niesprawiedliwie gnębił najemnika ubogiego i nędznego, czy to będzie brat twój, czy obcy, o ile jest w twoim kraju, w twoich murach. (15) Tegoż dnia oddasz mu zapłatę, nie pozwolisz zajść nad nią słońcu, gdyż jest on biedny i całym sercem jej pragnie; by nie wzywał Pana przeciw tobie, a to by cię obciążyło grzechem.

Wspominamy tutaj o bystrej wypłacie najemniku i o zakazie jego gnębienia.

Przymusowe lub nieproszone wejście wierzyciela do mieszkania w celu otrzymania pożyczki jest wzbronione. Cała działalność powinna być zgodną z prawem.

Troska o biednego.

Duch Prawa wskazuje raczej na troskę o biednego, niż tylko na powstrzymanie od jego gnębienia.

Duch Prawa pokazuje, jak Bóg osądza ludzi, które nie handlują pod czas Nowi oraz Szabatu tylko dlatego, żeby zarobić na swoich braciach wtedy, gdy się skończy okres Nowi i Szabatu. Izrael jest koszem owocu letniego.

Ks. Amosa 8:1-8

(1) To mi ukazał Pan Bóg: oto kosz dojrzałych owoców. (2) I zapytał: Co ty widzisz, Amosie? Odpowiedziałem: Kosz dojrzałych owoców. Rzekł Pan do mnie: Dojrzał do kary lud mój izraelski. Nie będę już dłużej go oszczędzał. (3) Tego dnia pieśni dworskie zamienią się w lamenty - wyrocznia Pana Boga - mnóstwo trupów, na każdym miejscu rozrzucone, cisza! (4) Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego i bezrolnego pozostawiacie bez pracy, (5) którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże? Kiedyż szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować. (6) Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać. (7) Przysiągł Pan na dumę Jakuba: Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków. (8) Czyż z tego powodu ziemia nie zadrży i czyż nie będą lamentować wszyscy jej mieszkańcy, i nie wzbierze wszystko jak Nil, wzburzy się i opadnie jak Nil w Egipcie?

Z tego punktu widzenia prawo troski o biednego ciągnie wyraźną odpowiedzialność.

Ewangelia wg. Łukasza 6:30-34

(30) Daj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. (31) Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie! (32) Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują. (33) I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to dla was wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. (34) Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to dla was wdzięczność? I grzesznicy grzesznikom pożyczają, żeby tyleż samo otrzymać.

Jeżeli człowiek jest w biedzie, każdy powinien pożyczyć jemu i nie wymagać zwrotu. W ten sam sposób ludzi, które pożyczają, powinni zwracać i brać pożyczkę.

Będziecie kochali waszych wrogów (Łk. 6:35); będziecie bronili uciekiniera Powt. Prawa 23:15-16).

Kto nie gnębił biednego, i nie był lichwiarzem lub się nie wzbogacił, będzie żył (Ez. 18:17; Job 24:2-10; Pr. 22:22, 23).

Niesprawiedliwość jako kradzież

Przyjęcie prezentów tymi, kto pełni praworządność, kusi mądrego i tworzy niesprawiedliwość (Wyjścia 23:8; Kapł. 19:15; Powt prawa 16:18-20).

Grabi to stronę, w stosunku do której jest popełniano niesprawiedliwość. Pytanie to jest badane w pracę Prawo i Dziewiąte Przykazanie (259).

Wynagrodzenie Boga są przeznaczone dla tych, kto postępuje sprawiedliwie (Psalmów 137:8).

Cała działalność praworządności powinna odbywać się po pierwsze w sprawiedliwości kościelnej, i po drugie w sprawiedliwości narodowej (Mat. 18:7; 1 Kor. 6:1-8). Niezdolność działać sprawiedliwie w kościele jest nie pobożnym i kradzieżą.

Uszkodzenie własności przez niedbalstwo.

Gdzie uszkodzenie jest popełniane przez niedbalstwo, wynagrodzenie powinno być jakościowym. Spróbujcie iść dalej i zrobić rzecz lepszą, niż była. Więc jeżeli będą zmuszać ciebie do jakiekolwiek powinności, zrób to z własnej woli (Mat. 5:41; 27:31; Mk. 15:21).

Uszkodzenie człowieka poprzez niedbalstwo.

Wyjścia 21:18-19

(18) Kto by w kłótni uderzył bliźniego kamieniem albo pięścią, ale go nie zabił, tylko zmusił do pozostania w łóżku, (19) to gdy ten wstanie i będzie o lasce chodził na dworze, ten, który go uderzył, będzie wolny i tylko mu wynagrodzi przerwę w pracy, i dołoży starań, żeby go wyleczyć.

Straty powstają z powodu niedbalstwa obu stron. Nie istniej wynagrodzenie za napad, popełnione dwoma stronami. Jednak, strona ucierpiała powinna otrzymać kompensacje za utratę czasu i zdrowia od strony, co spowodowała szkodę

Uszkodzenie z powodu niedbalstwa jest wynagradzana zgodnie ze stratami, określonymi sądem (Wyjścia 21:22).

Straty, naniesione przez zwierzę lub trzecią stronę, są oświetlone w ks. Wyjścia 21:28-33. Wynagrodzenie za zgubione z powodu niedbalstwa życie jest ustalane sądem i może wynosić karę śmierci.

Świadomie szkodliwe uszkodzenie własności.

Powt. Prawa 23:24-25

(24) lecz co z ust twych już wyszło, tego strzeż i wypełnij ślub, który twe usta złożyły jako dar dobrowolny Panu, Bogu twemu. (25) Gdy wejdziesz do winnicy swego bliźniego, możesz zjeść winogron do syta, ile zechcesz; lecz do swego koszyka nie weźmiesz.

Żadnej osobie nie można zabronić zbierać kłosy na jakimkolwiek polu, jeżeli cierpi ona głód, ale uszkodzenie lub zbieranie cudzego urodzaju nie jest dozwolone. To już będzie kradzieżą.

Świadome wyrządzenie szkody człowieku.

Świadome wyrządzenie krzywdy jest dzielone na różne kategorii.

Określają wyrządzenie szkody kobietom (Powt. Prawa 22:13), a także kobietom nie zaślubionym (Powt. Prawa 22:28-29).

Porwanie ludzi jest karane śmiercią (Wyjścia 21:16).

Przymus i kradzież nie mogą być pełnione tymi, kto jest nadzielony pełnomocnictwem władzy (Łk. 3:14; Is. 17:14).

Kradzież u rodziców jest podobna do tych, co popełniają rozbójnicy (Pr. 28:24).

Uszczerbek w skutku powstrzymania, za pomocą członkostwa, przez oszustwo lub tajnie.

Uszczerbek poprzez powstrzymanie własności, oszustwem lub tajnie jest nazywany rabunkiem.

Kapłańska 6:1-5

(1) Dalej Pan powiedział do Mojżesza: (2) Rozkaż Aaronowi i jego synom, co następuje: Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej: ofiara całopalna będzie na palenisku, na ołtarzu całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął. (3) Potem kapłan włoży szatę lnianą i spodnie lniane na ciało, usunie popiół z ofiary całopalnej, którą ogień strawił na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza. (4) Następnie zdejmie ubranie, włoży inne szaty i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. (5) Ogień na ołtarzu będzie stale płonąć - nigdy nie będzie wygasać. Na nim kapłan każdego poranka zapali drwa, na nim ułoży ofiarę całopalną, na nim zamieni w dym tłuszcz ofiar biesiadnych.

Pytanie kradzieży u społeczeństwa dotyczy pytania zaufania. W prawie znajduje się szereg momentów, dotyczących takiej kradzieży. W tych wszystkich przypadkach własność ma być zwrócona, a także zapłacona piąta część od jej ceny. Ta dodatkowa spłata nie zawiera kosztów ofiary kapłanowi.

Odnowienie a Zwrot.

Naruszenie może byś przebaczone. Więc tematem głównym Prawa jest temat pokuty.

Ewangelia wg. Łukasza 17:4

(4) I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu.

O grzechu niedbalstwa mówi Księga Kapłańska, rozdziały 4 i 5. Celem ofiarowania zostało formowanie widocznej skruchy i grzywna. Chrystus zapłacił karą za grzechy, i nie mogą one byś całkowicie opłacone krwią bydła. W dniach ostatnich zostanie ustalony system, i złożone ofiary i znów będą odbywać się kary. To w żaden sposób nie ujmuje działalności oraz ofiary Chrystusa, ale zostanie dokonane wyłącznie w celu widocznej i pięknej skruchy (Liczb 15:28). Gdy zostanie to dokonane, będzie on przebaczony.

Ci, którym wybacza się dużo: dużo kochają, a ci, komu mało się wybacza : mało kochają, i syn Boga ma władzę przebaczenia grzechów (Lk. 7:47-48). Błogosławiony człowiek, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został zapomniany. Błogosławiony, któremu Pan nie poczytuje winy (Psalm. 32:1-2; Rzym. 4:7-8; Kol. 2:13).

A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jakuba 5:15). Więc choroba różni się od grzechu. Dlatego wszystkie grzechy są przebaczane w i mię Boga w Jezusie Chrystusie (1 Jan 2:12).

Dlatego ten, kto grzech nie wybacza, jeżeli osoba wyraziła skruchę, sam popełnia kradzież, przeszkadza odnowieniu oraz kradnie u pokutującego, i u tych, kto jest dookoła niego.

Część modlitwy do Pana: ojciec przebacza nam, jako i my wybaczamy naszym winowajcom. Przebaczenie jest warunkiem obowiązkowym, i nie spełnienie go jesz zabójstwem i kradzieżą w tym samym czasie, t.z. naruszeniem szóstego i ósmego przykazań. Niezdolność przebaczyć jest tak zabójstwem, jak i kradzieżą, naruszeniem szóstego i ósmego przykazań. Nie pozwala to pobożnemu wejść do królestwa Boga. z powodu zarozumiałości kradzież, przebaczenie której jest warunkiem niniejszej pokuty, zostaje stylem życia nawet dla bliskich. Z powodu ich niekompetencji nie wchodzą oni do królestwa Boga, i innym przeszkadzają to zrobić.

Porwanie cudzej żony powoduje szereg kar. Abimilex został pokarany nawet wtedy, gdy nie spał z Sarą, ale tylko wziął ją, ponieważ Abraham powiedział, że był jej bratem. I chociaż to było prawdą, nie ujawniło ono innej życiowo ważnej prawdy, i właśnie to doprowadziło Abimileha i jego naród do stanu, gdy mogli być zniszczone (Wyjścia 20:3-7). Znaczy to, że siódme przykazanie było wiadome i używane jeszcze wtedy, i była rozumiana nawet nie żydami. Nie zważając na grzechy Abrahama, był on prorokiem, i Bóg usłyszał jego modlitwy. Bóg wybrał go i postawił osobno, i rozmawiał z nim nie zważając na grzechy. Więc Abraham został usprawiedliwiony nie jego własnymi czynami, a tylko miłosierdziem Boga (Wyjścia 20:3-7, 14-18). Później błogosławił Abimilexa, ponieważ troszczył się o Abrahamie. Za pomocą wiary Bóg uratuje wszystkie narody, jak to zrobił w poprzednim przypadku (Is. 2:4).

Widzieliśmy, że każda kradzież za pomocą znalezienia lub nieprawnego powstrzymania lub przeniesienia jest wyrównywana piątą częścią wartości ukradzionego, która jest dodawana do jej całej wartości, a także ofiarą składaną Bogu poprzez kapłaństwo (Kapł. 6:1-5).

W przypadku, gdy ukradziona rzecz podlega przeniesieniu, jest zniszczona lub sprzedana, wtedy wypłaca się większe odszkodowanie. Gdy jest to bydło rogate, przestępca oddaje pięć głów za jedną; gdy to owce, to cztery za jedną ukradzioną. Gdy rzecz ukradziona znajduje się w jego ręce, to zwraca podwójną wartość.

Jeżeli rabuś zostanie zatrzymany, kiedy w nocy będzie próbował włamać się do czyjejś własności, to gospodarz może zabić takiego grabieżca i nie byś oskarżonym o zabójstwo. Jeżeli gospodarz zabije go po wschodzie słońca, to będzie musiał zapłacić kompensacje.

Rabuś zobowiązany zwrócić wszystko w całości, inaczej zostanie oddany w zależność za kradzież. Naniesienie strat ogniem przez niedbalstwo jest również uważane za kradzież, a znaczy wymaga całkowitego wyrównania. Straty, poniesione utrzymywaniem własności, gdy ona była oddana na przechowanie, wymaga podwójnej opłaty.

Wyjścia 22:1-15

(1) Gdyby pochwycił ktoś złodzieja w czasie włamywania się w nocy i pobił go tak, iżby umarł, nie będzie winien krwi. (2) Ale gdyby to uczynił po wschodzie słońca, będzie winien krwi. Złodziej poniesie karę. Jeśli nic nie na, czym by zapłacił, to należy go sprzedać za taką samą sumę, jaką skradł. (3) Jeśli to, co ukradł, znajdzie się u niego żywe, czy to wół, czy osioł, czy owca, odda w podwójnej ilości. (4) Jeśliby ktoś wypasł pole lub winnicę i wypuścił bydło, niszcząc cudze pole, wówczas wynagrodzi tym, co ma najlepszego na swoim polu i w swojej winnicy. (5) Jeśli powstanie ogień i ogarnie ciernie ogrodzenia, i spali stertę zboża albo stojące na pniu zboże, albo pole, wówczas ten, co wzniecił pożar, winien wynagrodzić szkody. (6) Jeśliby ktoś dał drugiemu pieniądze lub przedmioty wartościowe na przechowanie i zostałoby to skradzione w domu tego człowieka, a złodziej zostanie wykryty, winien wypłacić dwukrotne odszkodowanie. (7) Jeśliby nie wykryto złodzieja, to wówczas stawi się właściciel domu przed Bogiem i przysięgnie, że nie wyciągnął ręki po dobro drugiego. (8) We wszelkiej sprawie poszkodowania dotyczącego wołu, osła, owcy, odzieży, jakiejkolwiek zguby, o której ktoś powie, że to jego własność, sprawa obydwu winna być przedłożona Bogu, a którego Bóg uzna winnym, ten zwróci drugiemu w podwójnej ilości. (9) Jeśliby ktoś powierzył drugiemu pieczę nad osłem, wołem, owcą lub nad jakimkolwiek innym zwierzęciem, a ono padło lub okaleczyło się, lub zostało uprowadzone, a nie ma na to świadka, (10) to sprawę między obiema stronami rozstrzygnie przysięga na Pana, że przechowujący nie wyciągnął ręki po dobro drugiego, i właściciel przyjmie, co pozostało, a tamten nie będzie płacił odszkodowania. (11) Jeśli zaś to zostało skradzione, zapłaci właścicielowi. (12) Jeśli owo bydlę zostało rozszarpane przez jakieś dzikie zwierzę, to przyniesie je jako dowód i nie musi uiszczać odszkodowania za rozszarpane. (13) Gdyby ktoś wynajął od drugiego zwierzę, a ono się okaleczyło lub padło w nieobecności właściciela, winien uiścić odszkodowanie. (14) Gdy jednak stało się to w obecności właściciela, to nie będzie dawał odszkodowania w tym wypadku, gdy zwierzę było wynajęte, bo dał cenę wynajmu. (15) Jeśli ktoś uwiódł dziewicę jeszcze nie zaręczoną i obcował z nią, uiści rodzinie opłatę składaną przy zaślubinach i weźmie ją za żonę.

Prawo co do wyrównania strat, za rzeczy, zniszczone w tym czasie, gdy znajdowali się na przechowaniu lub byli pożyczone, dorównuje się wynagrodzeniu za rzeczy, zgubione przez niedbalstwo. Tak wymaganie o należytej trosce o powierzonej własności ma inne odgałęzienie prawa o opiece. We współczesnych warunkach osoba, której powierzono przechowanie rzeczy, jest odpowiedzialna za zgubienie lub uszkodzenie, i ma wyrównać stratę. Ale jeżeli osobie zostało powierzono przechowanie rzeczy, uszkodzenie której było spowodowane przez dziki zwierzy, w ten sposób, że osoba ta nie mogła mieć żadnego wpływu na to, co się zdarzyło, i potrafi to udowodnić, to może byś zwolniona od odpowiedzialności za stratę.

Kapłańska 27:1-34

(1) Dalej Pan powiedział do Mojżesza: (2) Mów do Izraelitów i powiedz im: Jeżeli kto chce się uiścić ze ślubu, według twojej oceny dotyczącego jakiejś osoby wobec Pana, (3) tak będziesz oceniał: jeżeli chodzi o mężczyznę w wieku od dwudziestu do sześćdziesięciu lat, to będzie on oceniony na pięćdziesiąt syklów srebra według wagi przybytku. (4) Jeżeli chodzi o kobietę, to będzie ona oceniona na trzydzieści syklów. (5) Jeżeli chodzi o młodzież w wieku od pięciu do dwudziestu lat, to chłopiec będzie oceniony na dwadzieścia syklów, a dziewczyna na dziesięć syklów. (6) Jeżeli chodzi o dzieci w wieku od jednego miesiąca do pięciu lat, to chłopiec będzie oceniony na pięć syklów srebra, a dziewczynka na trzy sykle srebra. (7) Jeżeli chodzi o ludzi starszych w wieku od sześćdziesięciu lat wzwyż, to mężczyzna będzie oceniony na piętnaście syklów, a kobieta na dziesięć syklów. (8) Jeżeli jednak ktoś jest tak ubogi, że nie może spłacić według twego oszacowania, to postawi osobę ślubowaną przed kapłanem, a ten ją oszacuje. Według możności tego, który ślubował, kapłan ją oszacuje. (9) Jeżeli chodzi o bydlęta, które są składane w darze dla Pana, to wszystko z nich, co jest złożone w darze dla Pana, będzie rzeczą świętą. (10) Nie wolno ich zamieniać, nie wolno ich zastępować innym bydlęciem, ani lepszego gorszym, ani gorszego lepszym. Jeżeli zaś kto zechce taką zamianę uczynić, to jedno i drugie bydlę będzie rzeczą świętą. (11) Jeżeli chodzi o bydlę nieczyste, takie, które nie bywa składane w darze dla Pana, to postawią to bydlę przed kapłanem, (12) a kapłan je oszacuje według tego, czy będzie dobre, czy marne. Taka będzie jego wartość, jak oszacuje je kapłan. (13) Jeżeli [ofiarodawca] chce je wykupić, to doda piątą część do jego oszacowania. (14) Jeżeli kto poświęci swój dom dla Pana jako rzecz świętą, to kapłan oszacuje ten dom według tego, czy jest dobry, czy marny. Jak kapłan go oszacuje, taka będzie jego wartość. (15) Jeżeli zaś ofiarodawca zechce wykupić ten dom, doda do jego oszacowania jedną piątą i dom będzie jego. (16) Jeżeli kto poświęci dla Pana część swej dziedzicznej posiadłości, to twoje oszacowanie jej będzie zależne od ilości ziarna używanego na siew - jeden chomer jęczmienia będzie się równał pięćdziesięciu syklom srebra. (17) Jeżeli poświęci swój grunt w roku jubileuszowym, oszacowanie twoje będzie w mocy. (18) Jeżeli zaś poświęci swój grunt po roku jubileuszowym, to kapłan obliczy sumę pieniędzy według lat, które pozostają do następnego roku jubileuszowego i odpowiednio obniży oszacowanie. (19) Jeżeli ofiarodawca zechce wykupić swój grunt, to doda do twego oszacowania jedną piątą, i grunt wróci do niego. (20) Ale jeżeli nie wykupi gruntu i jeżeli ten grunt będzie sprzedany innemu człowiekowi, to nie będzie mógł być wykupiony. (21) W takim razie, kiedy grunt stanie się wolny w roku jubileuszowym, będzie należał do Pana jako rzecz święta, jako pole pod klątwą. Stanie się on posiadłością kapłana. (22) Jeżeli zaś kto poświęci Pana grunt kupiony, który nie należy do jego dziedzicznej posiadłości, (23) to kapłan obliczy wysokość oszacowania aż do roku jubileuszowego, a ofiarodawca odda jeszcze tego samego dnia Panu sumę oszacowania jako rzecz świętą. (24) W roku jubileuszowym grunt wróci do tego, od kogo był kupiony, czyją był dzidziczną posiadłością. (25) Każde twoje oszacowanie będzie dokonywane na podstawie sykla przybytku. Jeden sykl równa się dwudziestu gerom. (26) Jednak nikt nie będzie poświęcał Panu pierworodnego bydlęcia, które i tak już należy do Pana. Czy to jest cielec, czy to jest baran, należy on do Pana. (27) Jeżeli chodzi o bydlę nieczyste, to można je wykupić za sumę twego oszacowania, dodając do niej jedną piątą. Jeżeli nie będzie wykupione, to będzie sprzedane według sumy twego oszacowania. (28) Jeżeli kto poświęci co ze swej własności dla Pana jako cherem: człowieka, bydlę albo część gruntu dziedzicznego - to ta rzecz nie będzie sprzedana ani wykupiona. Każde cherem jest rzeczą najświętszą dla Pana. (29) Żaden człowiek, który jest poświęcony dla Pana jako cherem, nie może być wykupiony. Musi on być zabity. (30) Każda dziesięcina z ziemi, z zasiewu ziemi albo z owoców drzewa należy do Pana, jest rzeczą poświęconą dla Pana. (31) Jeżeli kto chce wykupić część swej dziesięciny, to doda do niej jedną piątą. (32) Każda dziesięcina z bydła większego lub mniejszego, które przechodzi pod laską pasterską, jest rzeczą poświęconą dla Pana. (33) Nie będzie się rozróżniać, co jest dobre, a co marne, nie będzie się robić żadnej zamiany. Jeżeli jednak kto uczyni zamianę, to oba bydlęta - i jedno, i drugie - będą rzeczą poświęconą dla Pana. Nie mogą być wykupione. (34) To są przykazania, które Pan dał Mojżeszowi na górze Synaj dla Izraelitów.

Pełna koncepcja dziesięciny oraz wykupu mówi, że to, co jest poświęcone bożemu czystemu bydłu, nie może być wykupione, ponieważ wskazuje na wybrańców, jak na pierwocin urodzaju. Wykup dziesięciny jest powstrzymaniem i wymaga dwudziestoprocentowego wyrównania, które jest obowiązkowym co do utrzymania czyjejś własności. Ponieważ dziesięcina jesz własnością Boga.

Procedura i decyzja sądu.

Wszystkie przekazania przewidują możliwość zatrzymania w areszcie w oczekiwaniu decyzji sądu (Kapłańska 24:12; Liczb 15:34, 1 Król. 22:27). Żadna decyzja nie może być powstrzymana bez uzasadnienia. Sprawiedliwość ma być bystra.

Trzeba, żeby było kilka poziomów sędzi dlatego, żeby wszystkie sprawy mogli być rozpatrywane szybko i na odpowiednim poziomie (Wyjścia 18:12-24). Wszystko, więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie (Mat. 7:12). Co zrobiłeś, to zwróci się do ciebie.

Odnowienie poprzez Wyzwolenie

Powt. Prawa 15:1-18

Zbawcie wszystkich ludzi w rok wyzwolenia. Nie pragnijcie zrobić ludzi niewolnikami, ani fizycznie, ani finansowo, t,z, nie pozwalajcie im być waszymi dłużnikami.

We wszystkich prawach o ofiarach powinniśmy wykorzystywać to, co jest specjalnie odkładane dla Pana i nie nadużywajcie im przed tym, jak oddać Bogu.

Powt. Prawa 15:19-23

(19) Masz poświęcić Panu, Bogu swemu, każdego pierworodnego samca, który się urodzi z większego lub mniejszego bydła. Nie będziesz używał do pracy pierworodnego z cielców i nie będziesz strzygł pierworodnego swej owcy. (20) Spożyjesz je, ty i twój dom w obliczu Pana, Boga twego, rokrocznie w miejscu, które sobie obierze Pan. (21) Jeśli będzie miało jakąś skazę - będzie kulawe, ślepe - lub jakąkolwiek inną skazę, nie złożysz go na ofiarę dla Pana, Boga swego; (22) spożyjesz je w swoim mieście. Czysty i nieczysty człowiek może je jeść, jak się je gazelę lub jelenia. (23) Tylko krwi nie będziesz spożywał, ale jak wodę ją wylejesz na ziemię.

W całej spuściźnie, co dał nam Bóg, służące kościoła lub naznaczone duchowieństwo pracują dla nas, i znaczy powinni być utrzymywane z dziesięciny i ofiar. Nie kradnijcie u tych, kogo Bóg wyznaczył, żeby pracowali dla niego.

Powt. Prawa 18:1-8

(1) Kapłani-lewici, całe pokolenie Lewiego, nie będzie miało działu ani dziedzictwa w Izraelu. Żywić się będą z ofiar spalanych ku czci Pana i Jego dziedzictwa. (2) Nie będzie miało ono dziedzictwa wśród swoich braci: Pan jest jego dziedzictwem, jak mu to powiedział. (3) Takie uprawnienie ma kapłan w stosunku do ludu, składającego ofiary: z cielca lub sztuki mniejszego bydła oddadzą kapłanowi łopatkę, szczękę i żołądek. (4) Oddasz mu pierwociny ze swego zboża, moszczu, oliwy i pierwociny ze strzyżenia owiec. (5) Jego bowiem wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich pokoleń twoich, aby był na służbie ku czci imienia Pana: on i jego synowie po wszystkie czasy. (6) Jeśli lewita, przebywający w jednym z twoich miast w całym Izraelu, zapragnie kiedykolwiek pójść do miejsca wybranego przez Pana, (7) aby spełnić posługi ku czci imienia Pana, Boga twego, jak wszyscy jego bracia lewici, będący tam na służbie przed obliczem Pana, (8) będzie jadł równą część z nimi, bez uszczerbku dla swych dochodów z ojcowizny.

Duchowieństwo wydziela się dla Boga, jak całkiem wybrane przez Niego.

Liczb 8:13-19

(13) Stawisz lewitów przed Aaronem i jego synami i ofiarujesz ich Panu gestem kołysania. (14) Wyodrębnij lewitów spośród Izraelitów, gdyż oni do Mnie należą. (15) Gdy ich oczyścisz i ofiarujesz gestem kołysania, przyjdą lewici służyć w Namiocie Spotkania. (16) Są oni Mnie oddani na własność spośród Izraelitów. Biorę ich spośród Izraela w miejsce tego, co otwiera łono matki - to znaczy [w miejsce] wszystkich pierworodnych. (17) Do Mnie bowiem należy wszystko, co pierworodne w Izraelu, tak spośród ludzi, jak też i bydła. Poświęciłem ich dla siebie w owym dniu, kiedy pobiłem wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej. (18) Obecnie biorę lewitów w miejsce wszystkich pierworodnych Izraelitów (19) i daję ich Aaronowi i jego synom jako własność spośród Izraelitów, by za Izraelitów pełnili służbę w Namiocie Spotkania. Będą wyjednywać przebaczenie dla Izraelitów, by nie spotkała ich kara, w wypadku gdyby sami zbliżali się do przybytku.

Lewi patrzył w kierunku kościoła i symbolizowali oni cały naród Izraela, jak pierworodni Boga. tak teraz kościół symbolizuje pierworodnego narodów oraz zbawienie świata.

Liczb 18:15-18

(15) Wszystkie pierwociny łona matki, które oddają Panu ze wszystkiego ciała, począwszy od ludzi aż do bydła, będzie twoje; ludzi pierworodnych każesz wykupić, jak również wszystko pierworodne zwierząt nieczystych. (16) Wykupu dokona się w miesiąc po urodzeniu za cenę pięciu syklów srebra według wagi przybytku; sykl po dwadzieścia ger. (17) Nie każesz jednak wykupywać pierworodnego krowy, owcy i kozy: te są święte. Krew ich wylejesz na ołtarz, a tłuszcz ich spalisz w ogniu jako miłą woń dla Pana. (18) Lecz mięso ich będzie do ciebie należeć, to jest mostek z piersi, ofiarowany gestem kołysania, i prawa łopatka będą twoje.

Ukrywanie pierworodnego jest kradzieżą i dlatego wybrani króli oraz kapłani nie mogą być ukryte od Boga

Powt. Prawa 15:19-23

Tak zepsute bydło może być spożyte, ale tylko bydło bez skaz może być wybrane dla Boga. przedstawia to fakt, kiedy wybrańcy mają swoje szaty, które zostali białe we krwi jagnięcia i są odkładane, żeby pracować dla Boga przy Chrystusie.

Powt. Prawa 26:1-19

(1) Gdy wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, w posiadanie, zajmiesz go i osiądziesz w nim; (2) weźmiesz pierwociny wszelkich ziemiopłodów uzyskanych przez ciebie w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój. Włożysz je do koszyka i udasz się na miejsce, które Pan, Bóg twój, obierze sobie na mieszkanie dla imienia swego. (3) Pójdziesz do urzędującego wtedy kapłana i powiesz mu: Oświadczam dziś Panu, Bogu twojemu, że zaszedłem do ziemi, o której Pan przysiągł przodkom, że nam ją da. (4) Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana, Boga twego. (5) A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana, Boga swego: Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny. (6) Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. (7) Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga ojców naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. (8) Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. (9) Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód. (10) Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie. Rozłożysz je przed Panem, Bogiem swoim. Oddasz pokłon Panu, Bogu swemu, (11) i będziesz się cieszył razem z lewitą i obcym, który jest u ciebie, ze wszystkich dóbr, które Pan, Bóg twój, dał tobie i twemu domowi. (12) Gdy w trzecim roku - roku dziesięciny - zakończysz oddawanie wszystkich dziesięcin ze zbiorów, gdy oddasz je lewicie, obcemu, sierocie i wdowie, aby jedli do syta w twoich murach, (13) powiesz wobec Pana, Boga swego: Wziąłem z domu, co poświęcone, i dałem lewicie, obcemu, sierocie i wdowie, zgodnie ze wszystkimi poleceniami, jakie mi wydałeś; nie przestąpiłem ani nie zapomniałem żadnego z twoich poleceń. (14) Nie spożyłem tego podczas żałoby, nie wynosiłem z domu w stanie nieczystości, nie dałem nic z tego umarłemu, usłuchałem głosu, Pana, Boga swego, czyniłem wszystko, co mi rozkazałeś. (15) Ze swego świętego mieszkania, z niebios, spojrzyj i pobłogosław Izraela, lud swój, podobnie jak i ziemię - kraj opływający w mleko i miód - którą nam dałeś, jak poprzysiągłeś naszym przodkom. (16) Dziś Pan, Bóg twój, rozkazuje ci wykonać te prawa i nakazy. Strzeż ich, pełnij z całego swego serca i z całej duszy. (17) Dziś uzyskałeś to, że Pan ci powiedział, iż będzie dla ciebie Bogiem, o ile ty będziesz chodził Jego drogami, strzegł Jego praw, poleceń i nakazów oraz słuchał Jego głosu. (18) A Pan uzyskał to, żeś ty dziś obiecał być ludem stanowiącym szczególną Jego własność, jak ci powiedział, abyś zachowywał Jego wszystkie polecenia. (19) On cię wtedy wywyższy we czci, sławie i wspaniałości ponad wszystkie narody, które uczynił, abyś był ludem świętym dla Pana, Boga twego, jak sam powiedział.

Tak, Dziesięciny oraz święta są obowiązkowe i otwierają drzwi do Odnowienia. Nieprzestrzeganie świąt i niezapłacenie dziesięciny jest kradzieżą, która nie pozwała osobie zmartwychwstać przy pierwszym Zmartwychwstaniu.

Dziesięciny również nie mogą być pobierane dla martwych, co było zwykłym zjawiskiem w starodawnych pogańskich obrzędach pogrzebu.

Zgoda i Wolność.

Każdy z naszych ludzi został drogo kupiony, dlatego nie możemy zostać niewolnikami człowieka (1 Kor. 7:23). Nie możemy być niewolnikami tak samo, jak nie możemy zrobić niewolnikami innych. Nakazano nam: nie kraść. Pozbawienie wolności i prawa urodzenia innych jest po prostu kradzieżą i nie pozwala rabusiu wejść do królestwa Boga. trzymajcie się wolności, która robi wolnymi nas i poprzez posłuszeństwo chroni naszą własną wolność i wolność innych (Gal. 5:1).

Miejsce roku Szabatu w decyzjach sądowych.

Rok Szabatu jest rokiem wyzwolenia i powinien być brany pod uwagę we wszystkich nakazach sądowych, w kontraktach, i w zbytkach. Wszystkie straty i ceny powinni być związane z jubileuszem i Szabatami, i nie mogą mieć miejsce żadne wynagrodzenia, ktąre są sprzeczne z systemem jubileuszowym (patrz również pracę Prawo i Czwarte Przykazanie (256)).

Niespełnienie z powodu niedbalstwa lub świadomie.

Jakiekolwiek niespełnienie orzeczenia sądu; które odpowiada prawu przykazań, potencjalnie zasługuje na wyrok śmierci.

Każda osoba powinna gwarantować podtrzymywanie całego Prawa. Ósme przykazanie nie jest wyjątkiem. Niezdolność zachowywać się prawidłowo w stosunku do własności innego jest niedbalstwem w literze i duchu prawa.

Powt. Prawa 22:1-4

(1) Jeśli zobaczysz zbłąkanego wołu swego brata albo sztukę mniejszego bydła, nie odwrócisz się od nich, lecz zaprowadzisz je z powrotem do swego brata. (2) Jeśli brat twój nie jest blisko ciebie i jeśli go nie znasz, zaprowadzisz je do swego domu, będą u ciebie, aż przyjdzie ich szukać twój brat i wtedy mu je oddasz. (3) Tak postąpisz z jego osłem, tak postąpisz z jego płaszczem, tak postąpisz z każdą rzeczą zgubioną przez swego brata - z tym, co mu zginęło, a tyś odnalazł: nie możesz od tego się odwrócić. (4) Jeśli zobaczysz, że osioł twego brata albo wół jego upadł na drodze - nie odwrócisz się od nich, ale z nim razem je podniesiesz.

Również istnieje obowiązek ujawnienia naruszenia prawa (Powt. Prawa 22:24). Nie wykrycie takiego naruszenia jest zgodą z nim, i nawet chwałą tych, kto to popełnia (Ps. 50:18; Rzym. 1:32; 1 Tym. 5:22).

Jeżeli ktoś próbuje otrzymać dochód od czyjegoś fałszywego świadectwa, wtedy w stosunku do nich ma byś zrobione to, co było planowane co do oskarżonego (Powt. Prawa 19:18, 19); także nikt nie powinien uchylać się od świadectwa (Pr. 24:10,12)(także praca Prawo i Dziewiąte Przykazanie (262)).

Żaden człowiek nie powinien dokonywać przymusu nad innym naruszeniem jakiegokolwiek przykazania (Pr. 28:17; Łk. 10:29-30).

Ukrycie własnej kradzieży za pomocą nieuczciwości, wciągnięcia innego oszczerstwem lub nieuczciwością, jest najgorszą z kradzieży.

Chrystus powiedział, że faryzeuszy okładali dziesięciną miętę oraz rutę, ale przeszli mimo sądu i miłości Boga. niezbędnym było zrobienie tych dwóch rzeczy(Łk. 11:42).

Własność i ósme przykazanie są przeznaczone dla ochrony osoby w społeczeństwie, i dla ochrony społeczeństwa od osoby. Własność sama w sobie nie jest konieczną. Jest tylko środkiem, za pomoczą którego zabezpieczamy swój dobrobyt. Cel wzbogacenia nie leży na drodze Boga. zrobić tak, żeby każdy był wzbogacony naszą obecnością na planecie, jest podstawą prawa i proroctw.

Wynik co do Przestępstwa i Kary.

Powt. Prawa 24:7

(7) Jeśli znajdą człowieka, porywającego kogoś ze swych braci, z Izraelitów - czy sam będzie go używał jako niewolnika, czy go sprzeda - taki złodziej musi umrzeć. Usuniesz zło spośród siebie.

W tekście tym dla porwania ludzi jest przewidziana śmierć. Jest jednak inne pojęcie w tym tekście, które mówi o stworzeniu handlu jeden drugim. Więc organizacji, które próbują wprowadzić powinność wojskową i sprzedaż części ludzi, są naruszycielami Prawa Boga, i ci, co uczestniczą w takim biznesie powinni pokutować.

Nikt nie może pogorszyć jakość życia innego i przy tym otrzymać w spadku królestwo Boga. prawo własności jest zwykłym aspektem fizycznym wyższego prawa duchowego. Kradzież u człowieka jest prosto kradzieżą u Boga, ale w innej formie. Jeżeli nie możemy ufać w rzeczach fizycznych, jak możemy ufać w rzeczach duchowych. Powinniśmy wyrazić skruchę i nauczyć się kochać jeden drugiego, swobodnie i czysto, zachowując dobrobyt jeden drugiemu.