Wydanie 1. 0 20000715-20000715

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 1998 Wade Cox)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Ew. Mateusza 5:17

Ew. Mateusza 18:17

Kontrola jest powierzona rodzinie.

Wynika stąd, że celibat - to ustanowienie nienaturalne, ono nie ma nic wspólnego z prawdziwym związkiem oraz rodziną, która jest wcieleniem Bożej wolności i zamiaru. Jest jasne, że celibat nie ma żadnych zalet przed ślubem. Historia ascetyzmu w chrześcijaństwie i innych tradycjach jest rozglądano w prace Wegetarianizm a Biblia (183).

T takim duchu apostoł Paweł pisał Pierwszy list do Koryntian 7:1-5, ostrzegając jednak od związków poza ślubnych: niech każdy mężczyzna ma swoją żonę, a każda kobieta swego mężczyznę. Najwyższą On nazywa czystą wierność Bogu, ale mówi, że ludzi powinni brać ślub, żeby uniknąć rozpusty. W historii kościoła ślub celibatu - życiowe osądzenie krachu tego systemu. Paweł twierdzi, że wszystkie młode kobiety powinni wychodzić za mąż, rodzić dzieci i prowadzić gospodarstwo (1 Tym. 5:14).

Rodzaju 30:20

W prawie, danym Bogiem, życie płciowe jest ograniczone rodziną, ponieważ kobieta została stworzona z mężczyzny i oddana jemu, żeby zostali oni całością. Na tym tworzenie zostało skończone (Rod. 1:26-28; 2:15, 18-25). Takie tłumaczenie odpowiada Staremu Testamentu, ale stało nie do przyjęcia po przyjściu Mesjasza (Mat. 22:30).

Do Efezjan 5:22-33

(22) Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, (23) bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. (24) Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. (25) Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, (26) aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, (27) aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. (28) Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. (29) Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, (30) bo jesteśmy członkami Jego Ciała. (31) Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. (32) Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. (33) W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!

Kobieta stworzona dla mężczyzny; nad każdym mężczyzną jest Chrystus, a nad Chrystusem Bóg. Każdy, kto się modli z pokrytą głową, hańbi ją (ponieważ głową jest Chrystus). Długie włosy - wstyd dla mężczyzny. Kobieta z postrzyżoną głową powinna, modląc się, pokrywać ją, w tym czasie gdy kobieta, której kosy są jej sławą, nie potrzebuje żadnego pokrycia (1 Kor. 11:1-16).

Co dotyczy prawa, pytanie pokrycia głowy jest traktowane bardzo poważnie, ale często nieprawidłowo odbierane. Jako proces oczyszczenia, na przykład, wygląda to, że kobieta-cudzoziemka, wzięta do niewoli pod czas wojny, goli głowę. Kobieta powinna mieć na głowie znak władzy nad sobą, w imię aniołów (1 Kor. 11:10). Długie włosy kobiety- symbol władzy. Dlatego kobiety- cudzoziemki, które wbrew ich woli było wzięto do niewoli, powinni były golić głowy, i już będąc w niewoli u pogan, znów zapuszczać włosy. Właśnie z tym symbolizmem jesz związana tradycja golić głowę pod czas wzięcia ślubu.

Funkcja ta przewiduje związek, w którym będą się znajdowali wybrańcy z Mesjaszem, jak z Najwyższym Kapłanem. On że jest zawarty w ślubie Nazarejczyków (Liczb 6:5,18). Głowa kobiety ma być niepokrytą pod czas sądu ofiary zazdrości (Liczb 5:18). Symbolizm jest w tym, że w takim przypadku kobieta znajduje się przed obliczem Pana, a nie pod jego ochroną lub obroną. Bóg zobaczy jej same najskrytsze myśli, i będzie wiedział, jest ona winna, czy nie.

Najwyższy kapłan powinien nosić mitrę z czystego złota (wyjścia 28:36-38). Symbolizuje to przyszłe przyjście Chrystusa, który ma być ukoronowanym królem Izraelu. Nakrycia głów jego synów (Wyjścia 28:40) zostaną koronami wybranych królami oraz kapłanami w królestwie Boga, ponieważ oni - dzieci Pana. Oni - królewskie kapłaństwo i święty naród (1 Piotr 2:9). Wszystkie te symbole wskazują na to, że wybrańcy - to nowożeńcy Chrystusa w świątynie Pana, i że razem z Chrystusem zostaną spadkobiercami.

Związek Chrystusa z Kościołem, Kościoła z Chrystusem i kobiety z mężczyzną jest tłumaczone w Przysłowiach Salomona 31 (114). Zdrada małżeńska dorównuje się bałwochwalstwu w świątynie Pana (Prawo i Drugie Przykazanie (254)).

Powt. Prawa 24:5

Prawo przewiduje rozwód oraz powtórny ślub, ale zabrania żenić się z tą samą kobietą w przypadku, gdy ona zdążyła być zamężną z innym.

Powt. Prawa 24:1-5

Takie ujęcie sprawy chroni rodzinę, obyczaje oraz stan moralny narodu. Przyciąga uwagę logiczność: jeżeli kobieta wychodzi za mąż po raz drugi i jej zaczyna się wydawać, że z pierwszym mężem było lepiej, albo gdy w rodzinie zachodzą jakieś nierządy, związek ten mógł by byś zagrożony, gdy by był dozwolony powtórny rozwód oraz powrót do byłego męża. Cała idea jest powołana zapobiec rozwaleniu rodziny, dlatego Prawo zabrania takie postępowanie. (nie czystość w Powt. Prawa 24:1 dorównuje amoralności; Powt. Prawa 22:14, Mat. 19:19, 5:32).

1 list do Koryntian 7:12-17

Jana 4:7-29

Więc On pokazuje nam następną doktrynę ślubu: po pierwsze, kobieta wychodziła za mąż zgodnie z prawem pięć razy, i każdy z tych ślubów został wyznany ważnym przez Mesjasza. Jakiś czas ona po prostu żyła z mężczyzną - ten związek nie został uznany przez Mesjasza. Więc Mesjasz zaproponował swoją doktrynę ślubu. On uznaje możliwość wielokrotnych ślubów, przy tym nie wspominając, żeby kobieta pięć raz została wdową. Z tego wszystkiego wynika, że prawo jednak pozwala powtórne śluby.

Po drugie, w danym przypadku Chrystus przeznacza specjalne miejsce dla ślubu de facto - on w ogóle go nie uznaje.

U każdego narodu ślub - to rytuał, a nie sakrament kościelny. Więc wszystkie narody biorą ślub zgodnie z prawem, a ich dzieci są uznane prawem, jak dzieci Adama. Istnieje tylko dwa sakramenty kościelne - Chrzest oraz Wieczerza Pana (Sakramenty Kościelne (150)).

Mateusza 19: 1-12

Niektórzy poświęcają się sławie Bożej. Chrystus często powtarzał, że on jeden z tych ludzi. Wszyscy apostołowie byli żonaci. Paweł również był żonaty pod czas pełnienia swojej misji. Dla Chrystusa zawarcie ślubu było niemożliwe. I nie z powodu tego, że on wiedział, że zostanie ukrzyżowany i zostawi żonę wdową, a dlatego, że był on narzeczonym Kościoła, i symboliczność ta nie mogła być naruszona. Gdy by zostawił on dzieci, na pewno by powstali jakieś problemy dynastyczne. I w pewnym sensie oni powstali z powodu jego kuzynów oraz bratanków - problemy desposyni, dopóki cztery wieki później z tym nie skończył Rzymski Kościół (patrz Panna Maria a Rodzina Jezusa Chrystusa (232)).

Chrystus wyklucza możliwość rozwodu dla wybranych. Przyrównuje to do zdrady (Mat. 5:32). Zobowiązani oni także żyć razem ze swoimi nie wierzącymi małżonkami do tego czasu, dopóki one się zgadzają na to. W przypadku, gdy nie wierząca strona tego nie chce, jest dozwolony rozwód. Istnieją i inne powody dla tego, żeby zerwać, anulować lub uznać nieważnym ślub, na przykład - oszustwo, związek krwi lub złe zachowanie jednej ze stron - wiadomo, jak często tym nadużywali różne narody, z właściwą dla nich organizacją systemu kościelnego.

Wierność wybrańców Boga, tak kobiet, jak i mężczyzn, ma duchową oraz fizyczną podstawę, która pochodzi ze współdziałania Ducha Świętego a Dziesiątego Przykazania.

Mateusza 5:27-32

1 list do Koryntian 7:6-17

Jeremiasz 3:1-9

Mateusz 22:23-33

Nehemjasz 13:23-31

(23) W owym czasie widziałem też Żydów, którzy poślubili kobiety aszdodyckie, ammonickie i moabickie. (24) A co do synów ich - to połowa mówiła po aszdodycku czy językiem takiego lub innego narodu, a nie umieli mówić po żydowsku. (25) Wtedy zgromiłem ich i złorzeczyłem im, i niektórych z nich biłem, i targałem ich za włosy, i zaklinałem ich na Boga: Nie wydawajcie córek swoich za ich synów! Nie bierzcie córek ich dla synów swoich ani dla siebie za żony! (26) Czyż nie przez to zgrzeszył Salomon, król izraelski? A przecież między wielu narodami nie było króla jak on. Był on miły Bogu swemu, i ustanowił go Bóg królem nad całym Izraelem: nawet jego skusiły do grzechu cudzoziemskie kobiety. (27) Czy mimo tej przestrogi ma się słyszeć o was, że popełniacie zupełnie to samo wielkie zło, sprzeniewierzając się Bogu naszemu przez poślubianie kobiet cudzoziemskich? (28) Nawet jeden z synów Jojady, syna arcykapłana Eliasziba, był zięciem Choronity Sanballata. Odpędziłem go od siebie. (29) Nie zapomnij im, Boże mój, tego splamienia kapłaństwa i przymierza z kapłaństwem i lewitami. (30) I oczyściłem ich z wszelkiej cudzoziemszczyzny i ustanowiłem przepisy dla kapłanów i lewitów: dla każdego w jego zakresie; (31) dalej - przepisy o dostarczaniu drewna w określonych terminach i o pierwocinach. Pamiętaj, Boże mój, o tym na moją korzyść!

2 list do Koryntian 6:14-18

(14) Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? (15) Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? (16) Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (17) Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę (18) i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.

1 list do Koryntian 7:20-24

(1) Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu, ku mojej rozwadze nakłoń swe ucho, (2) abyś zachował roztropność, twe usta niech strzegą rozsądku! (3) Bo miód wycieka z warg obcej, podniebienie jej gładkie jak olej, (4) lecz w końcu będzie gorzka niby piołun i ostra jak miecz obosieczny. (5) Jej nogi zstępują ku śmierci, do Szeolu zmierzają jej kroki, (6) byś nie ujrzał drogi życia, jej ścieżki wiją się niedostrzegalnie. (7) Więc teraz, mój synu, posłuchaj: nie odstępuj od moich pouczeń; (8) idź drogą swą od niej daleko, pod drzwi jej domu nie podchodź, (9) byś obcym swej sławy nie oddał, a lat swych okrutnikowi, (10) by z pracy twej inni nie tyli, by mienie twe nie szło w dom obcy. (11) Na końcu przyjdzie ci wzdychać, gdy ciało i siły wyczerpiesz. (12) Powiesz: Nie cierpiałem upomnień - nauką wzgardziło me serce, (13) nie dbałem na głos wychowawców, nie dawałem posłuchu nauczającym mnie; (14) o włos, a popadłbym w wielkie nieszczęście pośród rady i zgromadzenia. (15) Pij wodę z własnej cysterny, tę, która płynie z twej studni. (16) Na zewnątrz mają bić twoje źródła? Tworzyć na placach strumienie? (17) Niech służy dla ciebie samego, a nie innym wraz z tobą; (18) niech źródło twe świętym zostanie, znajduj radość w żonie młodości. (19) Przemiła to łania i wdzięczna kozica, jej piersią upajaj się zawsze, w miłości jej stale czuj rozkosz! (20) Po cóż, mój synu, upajać się obcą i obejmować piersi nieznanej? (21) Bo drogi ludzkie - przed oczyma Pana, On widzi wszystkie ich ścieżki. (22) Gdy grzesznym nieprawość owładnie, trzymają go więzy występku. (23) Umrze on z braku nauki, pobłądzi z ogromu głupoty.

Zdrada małżeńska jest grubym naruszeniem, i trudno otrzymać za nią przebaczenie, nie biorąc pod uwagę przyniesione dary; nie mądrzy zaś schodzą z prostej drogi, który często prowadzi do zaginięcia (Pos.6:20-35; 7:1-27; Mal. 2:14).

1 list do Koryntian 5:1-13

(1) Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście, jaka się nie zdarza nawet wśród pogan; mianowicie, że ktoś żyje z żoną swego ojca. (2) A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu. (3) Ja zaś nieobecny wprawdzie ciałem, ale obecny duchem, już potępiłem, tak jakby był wśród was, sprawcę owego przestępstwa. (4) Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa, (5) wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa. (6) Wcale nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? (7) Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. (8) Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy. (9) Napisałem wam w liście, żebyście nie obcowali z rozpustnikami. (10) Nie chodzi o rozpustników tego świata w ogóle ani o chciwców i zdzierców lub bałwochwalców; musielibyście bowiem całkowicie opuścić ten świat. (11) Dlatego pisałem wam wówczas, byście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, w rzeczywistości jest rozpustnikiem, chciwcem, bałwochwalcą, oszczercą, pijakiem lub zdziercą. Z takim nawet nie siadajcie wspólnie do posiłku. (12) Jakże bowiem mogę sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czyż i wy nie sądzicie tych, którzy są wewnątrz? (13) Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie złego spośród was samych.

1 list do Koryntian 5:5

1 list do Koryntian 6:12-20

(12) Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę. (13) Pokarm dla żołądka, a żołądek dla pokarmu. Bóg zaś unicestwi jedno i drugie. Ale ciało nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana, a Pan dla ciała. (14) Bóg zaś i Pana wskrzesił i nas również swą mocą wskrzesi z martwych. (15) Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Czyż wziąwszy członki Chrystusa będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! (16) Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem - jak jest powiedziane - dwoje jednym ciałem. (17) Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem. (18) Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy. (19) Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? (20) Za /wielką/ bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!

Pan będzie sądzić niewiernych oraz rozpustnych.

Mateusza 5:27-32

Chrzest oznacza, że dalej powinniśmy działać zgodnie z Prawem, kierując się zawsze rozsądkiem i swoim związkiem duchowym z Bogiem. Trudno działać zgodnie z Wyższym Prawem. Nie można używać praw co do rozwodu, ponieważ prowadzą czasem do grzechu i komplikują wejście do Królestwa Boga. prowadzi to do rujnacji rodzin, dlatego Pan nie znosi rozwodów .

Mal. 2:10-17

(10) Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg? Dlaczego oszukujemy jeden drugiego, znieważając przymierze naszych przodków? (11) Niewiernym okazał się Juda, obrzydliwość zdarzyła się w Izraelu i w Jerozolimie. Oto zbezcześcił Juda świętość Pańską, którą On ukochał, a wziął sobie za żonę córkę obcego boga. (12) Człowiekowi, który tak czyni, niech Pan wytraci z namiotów Jakuba [każdego] świadka i obrońcę, a także każdego, który [za niego] przynosi ofiarę dla Pana Zastępów. (13) Sprawiliście też, że łzami, płaczem i jękami okryto ołtarz Pana, tak że On więcej nie popatrzy na dar ani nie przyjmie z ręki waszej ofiary, której by pragnął. (14) A wy się pytacie: Dlaczegóż to tak? Dlatego że Pan był świadkiem pomiędzy tobą a żoną twojej młodości, którą przeniewierczo opuściłeś. Ona była twoją towarzyszką i żoną twojego przymierza. (15) Czyż ów jeden nie dał przykładu, ten, którego ducha wyście spadkobiercami? A czegóż ten jeden pragnął? Potomstwa Bożego! Strzeżcie się więc w duchu waszym: wobec żony młodości twojej nie postępuj zdradliwie! (16) Jeśli ktoś nienawidząc oddalił [żonę swoją] - mówi Pan, Bóg Izraela - wtedy gwałt pokrywał swoją szatą. Mówi Pan Zastępów: Strzeżcie się więc w duchu waszym i nie postępujcie zdradliwie! (17) Uprzykrzyliście się Panu swymi mowami, a pytacie się jeszcze: Czym się uprzykrzyliśmy? Tym, że mówicie: Każdy człowiek źle czyniący jest [jednak] miły oczom Pana, a w takich ludziach ma On upodobanie. Albo [mówicie]: Gdzież jest Bóg, sprawiedliwy sędzia?

Cudzołóstwo wymaga późniejszego zawarcia ślubu. W przypadkach, gdy ślub nie jest możliwy, lub Ojciec dziewczyny nie daje zgody, dziewczyna powinna otrzymać posag, jako kompensację. Cudzołóstwo powoduje karę. Cudzołóstwo na poziomie duchowym, tak samo jak i wróżbiarstwo ciągnie za sobą karę śmierci. Ponieważ wszystkie grzechy, które są popełniane dotyczą Boga. nie popełniamy grzechów przeciwko ludziom, możemy im tylko zaszkodzić. Swoimi grzechami zaczepiamy przede wszystkim Boga.

Psalmów 51:1-4

*

Jana 8:1-11

*

Wszystko związane z cudzołóstwem oraz perwersją jest przeciwne Bogu i jest przeżytkiem pogaństwa. W Rzym. 1:1-32 idzie mowa o tym, że pogaństwo - to nieprawdziwa wiara lub bezbożność, gdzie prawda jest ukryta w nieczystości, z której pochodzą takie rzeczy jak cudzołóstwo oraz grzech sodomski lub lezbijaństwo. Jak wszystkie przykazania pochodzą z Pierwszego Wielkiego, tak przekręcenie Prawa pochodzi z naruszenia Praw.

Do Rzymian 1:28-32

*

2 list do Koryntian 12:21

(21) Oby mnie ponownie nie upokorzył wobec was Bóg mój, tak iżbym musiał opłakiwać wielu spośród tych, którzy popełniali przedtem grzechy i wcale się nie nawrócili z nieczystości, rozpusty i rozwiązłości, której się dopuścili.

Nikt nie może otrzymać w spadku Królestwo Boga mając za sobą cudzołóstwo lub inne nieczyste postępki. Ale przestrzeganie Prawa nie może nas usprawiedliwić. Nasza pobożność- to brudna szmata (Iz. 64:6). Przyniosą nas zbawienie nie nasze postępowanie, a łaska Boga, nie obrzezanie ciała, a oczyszczenie duszy poprzez Ducha Swiątego (Gal. 5:1-4)jeżeli ktoś nachodzi usprawiedliwienie w Prawie, on nie obowiązkowo trafi pod laskę Pana. Czy znaczy to, że nie obowiązkowo przestrzegać Prawo? Takie twierdzenie błędne. W konieczności powstrzymania od cudzołóstwa nie tylko swoboda Boża, ale warunek naszego zbawienia.

Apokalipsa 9:21

(21) Ani się nie odwrócili od swoich zabójstw, swych czarów, swego nierządu i swych kradzieży.

Wyjścia 21:7-11

Kapłańska 18:1-30

Drugi wyjątek z tych zasad to sytuacja, kiedy mężczyzna umiera bezdzietny: wtedy jego wdowa powinna zajść w ciąże od jego brata, żeby zachować majątek rodziny. Dziecko to jest uważane należytym do rodu zmarłego. Zdarzało się, że dziecko należało do inneo rodu, jak to było w przypadku z Rut i Woazom. Oni byli żonaci. Wzbroniono było kłaść się z kobietą pod czas cyklu, lub jeżeli ona nie była zdolna do współżycia z innych powodów.

Sens Siódmego Przykazania wychowanie czystego oraz świętego narodu, oddanego Bogu. Nie można splamić ślub i nie splamić ludzi. Dlatego dbali o czystości krwi spadkobierców i ich służeniu Bogu, jako przedstawicieli swego narodu. Nie można zmuszać dzieci przechodzić przez ogień w imię Molocha. Oddawanie czci Molochu, lub Chemoszu, niegodziwemu Bogu Księżyca jako Złotemu cielcu Synaju spowodowało ofiary, i nawet jedzenie dzieci. Było to wstrętne dla Pana. Wiara w tryjedynego boga aryjców była rozpowszechniona i wśród finikijców, galów, scytów, greków oraz rzymian. Dlatego Trójca została wprowadzona oraz broniona u rzymian i Celtów. W Karfagenie jedzenie dzieci oraz psów było praktykowane do jego upadku. Zostało powstrzymane pod czas rządu Darja I, ponieważ uważał to barbarzyństwem. Zwyczaj ten istniał wśród Irlandczyków, galów, Brytyjczyków, Hiszpan oraz innych narodów. Strabon (patrz Geografię) w pierwszym wieku do naszej ery pisał, że Irlandczycy jedli swoich martwych, częściej rodziców. Po tym zostają bardzo zrozumiałymi Prawa biblijne, wymagające czcić zmarłych. Jerom widział, jak brytyjskie Szkoci spożywali mięso człowieka. Było to w końcu czwartego wieku (tam że, str. 67).

Półksiężyc z gwiazdą, które przeniknęli nawet do Islamu, łączą się z nieczystym kultem Boga Księżyca (praca Złote ciele №222)).

Jouns oraz Pennik (Historia Pogańskiej Europy, Routledge, London i Nuw-Jork, 1995, str.77) ukazują, że półksiężyc oraz gwiezdny motyw Islamu wykazują związek z pogańskim kultem Boga Księżyca, którymieści w sobie kult trzech bogini Al- lat, Al-uza oraz Manat. System trzyjedności był rozpowszechniony na terenie Ariów, podobny kult mieli Celtowie: ten sam system trzyjedności razem z kultem trzech bogini, jedną z których była Bridgit. Gały także oddawali cześś trzem bogom: Essiju, Taraniju oraz Tewtatiju. Oni, razem z systemem trzyjedności są ciasno związane z kultem Świętych gajów oraz Boga Księżyca, którzy też mieli dużo zwolenników. Wszędzie w świętych gajach można było widzieć ludzkie wnętrzności; byli czasy, kiedy nawet druidzi nie mieli odwagi tam wchodzić. Z powodu liberalnego stosunku przekupionych welmoż aż do jedenastego wieku ostoją pogańskiej wiary była Sardynia.

Podobny system od dawna istniał w Irlandii

-spożywanie ludskiego mięsa było tutaj zwykłym zjawiskiem, tak samo jak i u Szkotów. Pod czas niedawnych prac wykopaliskowych megalitów w grafstwie Sligo wykryte masowe gróby tysięcy ludzi - ich liczba o wiele przewyższa to maksymalną liczbę ludzi, które mogła wyżywić ta ziemia. W Irlandii znajduje się kilka set takich cmentarzysk, ale widocznie Sligo największy. Arczeolodzy odkryli, że dla kremacji zwłok byli wykorzystywane jego własne pokłady tłuszczu, a potem (o tym niedawno opowiadał jeden naukowiec przez radio) " rodzeństwo nieboszczyka zakopywali resztki do następnego święta". Takie oczywiste gakty, które wedlug świadectwa Strabona, mieli miejsce aż do końca pierwszego wieka, do tego czasu są ignorowane nauką (co stosuje się i do opisania obrzędów pogrzebu Mak Joheganu). Nieboszczyków zjadali. Na aryjskich oraz finikijskich terenach rzeczywiście było praktykowane przyrządzenie pieczenia około posągów i po prostu na ogniu, przy czym surowcem służyło ludzkie, a częściej dziecięce mięso. Dla romano-celckich oraz finikijskich matek obiektem dumy było to, że oni bez wielkich emocji przeżywali śmierć swego dziecka: wszystko odbywało się w imię pobożności, barabany oraz trąby zagłuszali krzyki (tam że, str.65-73). Wiadomo, że podobne obyczaje mieli miejsce i w stolicę Finikii - Tyrie - i że długi czas oni byli rozpowszechnione w Hanaanie. Żeby nie pozbawiać siebie możliwości ofiarowania, bezdzietne kupowali dzieci u biednych. Dzieci, przeznaczone dla ofiary, byli po prostu rzucane do ogniu, lub łożone na posąg Saturna, który później był podpalany. Agafokł w szczególności objaśniał klęskę Karfagenian tym, że pod czas Saturnalij byłe ofiarowane nie własne dzieci mieszkańców, a dzieci cudzoziemców oraz niewolników. Żeby Bóg, rozgniewiony ich podstępnością oraz niedbałością się zlitował, zmuszeni byli oddać w ofierze dwieście dzieci i jeszcze trzysta dorosłych, którzy poszli w ogień z własnej woli(tam że, str. 67-68).jeżeli wierzyć notatkom Korneliusza Wolforda, zrobionym pod czas głodu w wieku dziewiętnastym, przypadki ludożerstwa zdarzali się u Irlandczyków i w głodne 1588-89, 1601-03 lata (rej Tannahil Ciało i krew patrz historię kanibalizmu). Ostatnia próba klanowego lub plemiennego ludożerstwa została popsuta w zachodnich górach Szkocji w 17 wieku: wtedy pólk z czterech set ludzi pod dowództwem Jejmsa VI, króla Szkocji (on że brytyjski król Jejms I), wystąpił, żeby zniszczyć klan Sony Bin, który się składał z mieszkańców jaskiniowego Galloweja. Zostali schwycone i stracone w Edinburgu bez sądu: mężczyźni byli ćwiartowane, a kobiety spalone żywcem. Zrobiono to było z humanitarnych powodów, ponieważ przed tym żaden podróżnik nie czuł się w bezpieczeństwie, będąc w górach zachodnich. Polowanie za głowami oraz ludożerstwo byli rozpowszechnione w Indonezji, na wyspach morza koralowego oraz w Australii. Są świadectwa, że w ciężkie czasy kobiety tubylcze " dzielili się" swoimi dziećmi z innymi kobietami, co należeli do tego samego rodu. Ludożerstwo ciągle istniało w Papua-Nowa-Gwinea, niektórych częściach południowo-wschodniej Azji oraz w Afryce po Drugiej wojnie światowej; i do tego czasu nadchodzą wiadomości o przypadkach ludożerstwa. Niektórzy poganie i teraz tajnie składają ofiary człowiecze.

Najbardziej okropnym ze wszystkich przejawów barbarzyństwa jest kult oddawania czci Bogu Miesiąca, Złotemu Cielcu, Molochu lub innemu wcieleniu trzyjednego bóstwa. Bóg osądza te rzeczy i cały ten system, który nie zważając na nic istnieje i teraz (pracy Pochodzenie Paschy (№235) oraz Doktryna grzechu pierworodnego Część I Ogród Edemski(№ 246)).

System podobny do opisanego, co był bazowany na możliwości przyjęcia cudzołóstwa, istniał w kultach mistejskich. Zdrada małżeńska, cudzołóstwo, ofiary ludzkie razem z świętami Paschi i Bożego Narodzenia połączyli w sobie różne aspekty kultu pogańskiego, który wszedł do kalendarzu i współczesnego systemu religijnego. Cały świat, łącznie z Izraelem, jest osądzany za "naruszenie wierności małżeńskiej" w stosunkach z Bogiem, i co ciekawe - do tego czasu nie wie o tym.

(24) Tymi wszystkimi rzeczami nie plugawcie się, bo tymi wszystkimi rzeczami plugawiły się narody, które wypędzam przed wami. (25) Także i ziemia stała się nieczysta. Ukarałem ją więc za jej winę, a ziemia wypluła swoich mieszkańców. (26) Strzeżcie więc ustaw i wyroków moich, nie czyńcie nic z tych obrzydliwości. Nie będzie ich czynić ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. (27) Bo wszystkie te obrzydliwości czynili mieszkańcy ziemi, którzy byli przed wami, i ziemi została splugawiona. (28) Ale was ziemia nie wyplunie z powodu splugawienia jej, tak jak wypluła naród, który był przed wami. (29) Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu. (30) Będziecie więc przestrzegać mego zarządzenia, abyście nie czynili nic z obrzydliwych obyczajów, którymi się rządzono przed wami, abyście nie splugawili się przez nie. Ja jestem Pan, Bóg wasz!

(20) Jeżeli kto obcuje cieleśnie z kobietą wylewając nasienie, a ona jest niewolnicą przeznaczoną dla innego męża, ale jeszcze nie wykupioną ani obdarzoną wolnością, to będzie im wymierzona kara, jednak nie kara śmierci, bo ona nie była obdarzona wolnością.

Kara za zdradę - śmierć. Z przyjściem Mesjasza będzie możliwa pokuta.

Kiedy Abraham naruszył Prawo, zasługiwał na karę. Bóg wtrącił się do tej sprawy po długim czasie tylko z powodu ich wiary. Jak mogło się zdarzyć, że ten epizod jest rozmieszczony w samym środku Pisma Świętego i nie widać w nim motywu zakazu? Cały naród został rozdzielony przez to. I to jeszcze nie wszystko, ponieważ Abraham był ojcem wszystkich wierzących, a naród Izraela powinien był stać doskonałym społeczeństwem. Odpowiedź jest prosta. To było zrobione, żeby znów pokazać te krewne związki, które łączą wierzących jak synów i córek Bożych, pokazać, że jesteśmy winni przed Bogiem lub nie - zależy tylko od nas, i że wszyscy mogą wejść do Królestwa Boga, nie zważając od warunków urodzenia lub stopnia grzechu. Dziecko, nawet pozamałżeńskie, pozostaje synem Bożym.

W pogańskim systemie trzyjedności przeważali ofiary ludzkie oraz ludożerstwo. Między Prawem Boga a sposobem bycia pogan jest przepaść. Historia z Abrahamem została wykorzystana dla ilustracji tego, że Bóg nie popiera i nie wymaga podobnej ofiary, nawet w przypadku, gdy on prosi o tym i jego prośby są spełniane. Wierzące mogą tylko dobrowolnie, naśladując Chrystusa, oddawać swoje życie za innych. Trzeba przechodzić na następny poziom pojmowania. Ludzkość powinna wyrazić skruchę - inaczej zaginie.

Również powinniśmy bronić jeden drugiego w każdej sytuacji. Tylko teraz nasze rozumienie losu człowieka dobiega punktu, w którym zaczynamy rozumieć naukową zasadę tych praw. Pozostaje jednak duchowa podstawa - dotyczy ona tych miejsc prawa w których mowa idzie o oczyszczeniu (praca Prawo i Szóste przykazanie (№259)).

Nieczyste związki są karane wyłączeniem. Tak człowiek może być odłączony od cerkwi i od wiary. Za niektóre grzechy karą jest - umrzeć bezdzietnym.

Liczb 5:12-31

(12) Tak mów do Izraelitów: Gdy mąż ma żonę rozpustną i ta go zdradzi (13) przez to, że inny mężczyzna z nią obcuje cieleśnie wylewając nasienie, a nie spostrzegł tego jej mąż, i dopuściła się nieczystości w ukryciu, gdyż nie było świadka, który by ją pochwycił na gorącym uczynku - (14) gdy więc duch podejrzenia ogarnie męża i zacznie podejrzewać żonę swoją, w wypadku gdy rzeczywiście się splamiła, lub będzie ją posądzał, choć się nie splamiła - (15) wówczas winien mąż przyprowadzić żonę swoją do kapłana i przynieść jako dar ofiarny za nią dziesiątą część efy mąki jęczmiennej. Nie wyleje jednak na to oliwy ani też nie położy kadzidła, gdyż jest to ofiara posądzenia, ofiara wyjawienia, która ma wykazać winę. (16) Wówczas rozkaże kapłan zbliżyć się kobiecie i stawi ją przed Panem. (17) Następnie naleje kapłan wody świętej do naczynia glinianego, weźmie nieco pyłu znajdującego się na podłodze przybytku i rzuci go do wody. (18) Teraz postawi kapłan kobietę przed Panem, odkryje jej włosy i położy na jej ręce ofiarę wyjawienia, czyli posądzenia; wodę zaś gorzką, niosącą klątwę, kapłan będzie trzymał w swym ręku. (19) Wtedy zaprzysięgnie kobietę i powie do niej: Jeśli rzeczywiście żaden inny mężczyzna z tobą nie obcował i jeśliś się z innym nie splamiła nieczystością względem swego męża, wówczas woda goryczy i przekleństwa nie przyniesie ci szkody. (20) Jeśli jednak byłaś niewierna swemu mężowi i stałaś się przez to nieczystą, ponieważ inny mężczyzna, a nie twój mąż, obcował z tobą, wylewając [nasienie] - (21) wówczas przeklnie kapłan kobietę przysięgą przekleństwa i powie do niej: Niechże cię Pan uczyni poprzysiężonym przekleństwem pośród ludu twego, niech zwiotczeją twoje biodra, a łono niech spuchnie. (22) Woda niosąca przekleństwo niech wniknie do twego wnętrza i niech sprawi, że spuchnie twoje łono, a biodra zwiotczeją. Odpowie na to kobieta: Amen, Amen. (23) Teraz wypisze kapłan na zwoju słowa przekleństwa, a następnie zmyje je wodą goryczy. (24) Wreszcie da wypić kobiecie wodę gorzką, niosącą klątwę, aby wody przekleństwa weszły w nią sprawiając gorzki ból. (25) Następnie weźmie kapłan z rąk kobiety ofiarę posądzenia, wykona gest kołysania przed Panem i złoży na ołtarzu. (26) Potem weźmie z niej pełną dłonią część jako pamiątkę i spali na ołtarzu. (27) Teraz da kobiecie do picia wodę przeklętą: jeśli naprawdę stała się nieczystą i swojemu mężowi niewierną, woda wniknie w nią, sprawiając gorzki ból. Łono jej spuchnie, a biodra zwiotczeją, i będzie owa kobieta przedmiotem przekleństwa pośród swego narodu. (28) Jeśli jednak ta kobieta nie stała się nieczystą, lecz przeciwnie - jest czysta - pozostanie bez szkody i znów będzie rodzić dzieci. (29) Takie jest prawo odnoszące się do posądzenia, gdy żona nie dochowa wierności swojemu mężowi i stanie się przez to nieczystą, (30) lub gdy mąż zacznie ją posądzać, wtedy stawi ją przed Panem, a kapłan spełni względem niej wszystko według tego prawa. (31) Mąż będzie wtedy bez winy, a żona poniesie zasłużoną karę.

Powtórnego Prawa 22:13-30

(13) Jeśli ktoś poślubi żonę, zbliży się do niej, a potem ją znienawidzi, (14) zarzucając jej złe czyny, i zniesławi ją mówiąc: Poślubiłem tę kobietę, a zbliżywszy się do niej, nie znalazłem u niej oznak dziewictwa, (15) wtedy ojciec i matka młodej kobiety zaniosą dowody jej dziewictwa do bramy, do starszych miasta. (16) Ojciec młodej kobiety odezwie się do starszych: Dałem swą córkę temu człowiekowi za żonę, a on ją znienawidził. (17) Oto zarzuca jej złe czyny, mówiąc: Nie znalazłem u córki twej oznak dziewictwa. A oto są dowody dziewictwa mej córki i rozłoży tkaninę przed starszymi miasta. (18) Wtedy starsi miasta wezmą tego męża i ukarzą go. (19) Skażą go na sto syklów srebra i dadzą je ojcu młodej kobiety, gdyż okrył niesławą dziewicę izraelską; pozostanie jego żoną i nie będzie jej mógł całe życie porzucić. (20) Lecz jeśli oskarżenie to okaże się prawdziwym, bo nie znalazły się dowody dziewictwa młodej kobiety, (21) wyprowadzą młodą kobietę do drzwi domu ojca i kamienować ją będą mężowie tego miasta, aż umrze, bo dopuściła się bezeceństwa w Izraelu, uprawiając rozpustę w domu ojca. Usuniesz zło spośród siebie. (22) Jeśli się znajdzie człowieka śpiącego z kobietą zamężną, oboje umrą: mężczyzna śpiący z kobietą i ta kobieta. Usuniesz zło z Izraela. (23) Jeśli dziewica została zaślubiona mężowi, a spotkał ją inny jakiś mężczyzna w mieście i spał z nią, (24) oboje wyprowadzicie do bramy miasta i kamienować ich będziecie, aż umrą: młodą kobietę za to, że nie krzyczała będąc w mieście, a tego mężczyznę za to, że zadał gwałt żonie bliźniego. Usuniesz zło spośród siebie. (25) Lecz jeśli mężczyzna znalazł na polu młodą kobietę zaślubioną, zadał jej gwałt i spał z nią, umrze sam mężczyzna, który z nią spał. (26) Młodej kobiecie zaś nic nie uczynisz. Młoda kobieta nie popełniła przestępstwa godnego śmierci. Wypadek ten jest podobny do tego, gdy ktoś powstaje przeciw bliźniemu swemu i życia go pozbawi: (27) znalazł ją na polu, młoda kobieta zaślubiona krzyczała, a nikt jej nie przyszedł z pomocą. (28) Jeśli mężczyzna znajdzie młodą kobietę - dziewicę niezaślubioną - pochwyci ją i śpi z nią, a znajdą ich, (29) odda ten mężczyzna, który z nią spał, ojcu młodej kobiety pięćdziesiąt syklów srebra i zostanie ona jego żoną. Za to, że jej gwałt zadał, nie będzie jej mógł porzucić przez całe swe życie.

W przypadku, gdy mąż daje fałszywe świadectwa, co do jego żony, twierdząc, że jest nie porządną, zostaje pozbawiony praw pod czas rozwodu. Mąż odpowiada za żonę całe swoje rzycie. Tek, kto nie jest zdolny utrzymać rodzinę - jest gorszy za nie wierzącego. Jak widzimy, na śmierć jest skazany i ten, kto popełnił gwałt nad zaręczoną dziewczyną lub zamężną kobietą, t.z. że kara za to taka sama, jak i za zdradę: jeżeli kobieta pod czas tego nie protestuje, ona również powinna umrzeć. Jeżeli to się zdarzyło w czasie, gdy ona pracowała w pole - będzie ukarany tylko mężczyzna. Jeżeli sprawca jest schwycony na miejscu przestępstwa, a ona była niezamężną dziewicą, to on powinien zapłacić grzywnę i wziąć ślub bez prawa rozwodu. Jeżeli ojciec dziewczyny nie zgadza się na małżeństwo, jest płacona tylko grzywna. Porwanie kobiety, przy każdych okolicznościach jest karane śmiercią.

Już będąc starcem Dawid żył z sunamitanką Abiszag, która musiała spełniać wszystkie jego życzenia, ale on nigdy nie spał z nią. Z tego powodu dziwnie wygląda sytuacja, kiedy Salomon bez wątpliwości kara śmiercią swego starszego brata Adonija, który chciał poślubić Abiszag. Historia ta może być różnie tłumaczona: w pierwszym przypadku wygląda na to, że Salomona niepokoił własny stan w razie, gdyby ten ślub był zawarty. Z innej strony, on mógł być pewny, że kobieta była nałożnicą ojca, a znaczy Adonij naruszał prawo, robiąc kazirodztwo. Żadnej pozycji nie można zgubić (1 Król. 2:13-25).

Po raz pierwszy o stosunkach poligamicznych jest wspomniane w opowiadaniu o synach Kaina, kiedy Lemech wziął dwie żony - Adaju i Zilaju (Rodz. 4:19). Tłumaczenie Księgi Rodzaju jest dane w pracę Doktryna Grzechu Pierworodnego, Część 2. Potomkowie Adama (№248).

Powt. Prawa 21:15-17

Nałożnica miała o wiele mniej praw niż żona, często była wykorzystywana w określonym celu i odpowiednio jej płacono. Dzięki stosunkom mieszanym zjawiali się cale plemiona, dzięki im pojawił się naród Izraela. Z tym również jest związane pojęcie usynowienia. Będąc synem Bożym Izrael usynowił nie żydów, więc oni też dzieci Boga i tak samo oczekują zmartwychwstania jak spadkobiercy z Isusem (Rzym. 1:4; 8:17).

Izajasztakże był żonaty z kilku kobietami (Judyt, nazywana Agolibama oraz Bosmata, zwana Adają; Rodz. 26:34-35 i 36:2). W tekście jest powiedziane: to było biedą dla jego rodziców. możliwie z tego powodu, że one byli cziteankami. O tym idzie mowa w Rodzaju 28:8. Potem on się ożenił z Machalate, córką Izmaila, siostrą Newajata. Widocznie ten ślub wyglądał bardziej do przyjęcia, ponieważ Chanahańcy oddawali cześć nieprawdziwemu bogu i zostali przeklęci. Był to jeszcze jeden ślub pokrewny.

W rodowodzie Dawida, a znaczy i Mesjasza odnajdziemy cztery kobiety nie izraelickiego pochodzenia, troje z których oprócz tego popełnili poważne grzechy w życiu płciowym (patrz pracę Genealogia Mesjasza №119)). Więc zbawienie nie żydów ciasno związane z panowaniem Judei oraz Izraela.

Liczb 25:1-18

(1) Gdy przebywali w Szittim, zaczął lud uprawiać nierząd z Moabitkami. (2) One to nakłaniały lud do brania udziału w ofiarach składanych ich bożkom. Lud spożywał dary ofiarne i oddawał pokłon ich bogom. (3) Izrael przylgnął do Baal-Peora, i gniew Pana zapłonął przeciw niemu. (4) I rzekł Pan do Mojżesza: Zbierz wszystkich [winnych] przywódców ludu i powieś ich dla Pana wprost słońca, a wtedy odwróci się zapalczywość gniewu Pana od Izraela. (5) Rozkazał więc Mojżesz sędziom Izraela: Zabijajcie każdego z waszych ludzi, którzy się przyłączyli do Baal-Peora. (6) I oto przybył jeden z Izraelitów i przyprowadził Madianitkę do swoich braci przed oczami Mojżesza i całego zgromadzenia Izraelitów, którzy lamentowali u wejścia do Namiotu Spotkania. (7) Ujrzawszy to kapłan Pinchas, syn Eleazara, syna Aarona, chwycił w rękę włócznię, opuścił zgromadzenie, (8) poszedł za Izraelitą do komory namiotu i przebił ich obydwoje, mężczyznę Izraelitę i kobietę - przez jej łono. I ustała plaga wśród Izraelitów. (9) Zginęło ich wtedy dwadzieścia cztery tysiące. (10) Mówił znowu Pan do Mojżesza: (11) Pinchas, syn Eleazara, syna kapłana Aarona, odwrócił mój gniew od Izraelitów, gdyż zapłonął pośród nich zazdrością. Dlatego nie wytraciłem zupełnie Izraelitów w mojej zazdrości. (12) Oznajmij więc: Oto Ja zawieram z nim przymierze pokoju. (13) Będzie to dla niego i dla jego potomstwa po nim przymierze, które mu zapewni kapłaństwo na wieki, ponieważ okazał się zazdrosnym o swego Boga i dokonał przebłagania w imieniu Izraelitów. (14) Izraelita, który zginął z Madianitką, nazywał się Zimri, a był synem Salu, księcia jednego z rodów pokolenia Symeona. (15) Madianitka, którą zabito, nazywała się Kozbi i była córką Sura; ten był znowu głową jednego z pokoleń, czyli rodów madianickich. (16) Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: (17) Jak z wrogiem obchodź się z Madianitami i wyniszcz ich, (18) gdyż oni wrogo odnosili się do was, oszukując was przez swoje knowania, posługując się Peorem, posługując się córką księcia madianickiego, ich siostrą Kozbi, która została zabita w dzień plagi, jak spadła ze względu na Peor.

Do Rzymian 1:18-32

*

Ale razem z tym, z tego powodu Bogiem był stworzony naród.

Także jak i synowie Abrahama i Sary (Rodz. 20:12) i wszyscy, kto byli przed nimi (Rodz. 5:4).

Zrobiono to było umyślnie, żeby kapłanie widzieli, a razem z nimi i wszyscyprorocy od czasów Prawa Mojżesza, że zbawienie nie jest obiecane i im, i że im również trzeba oczyszczać drogę do przyjścia Jezusa Chrystusa. Temu i Mesjasz nie uniknął pobrudzenia grzechem cielesnym: od Dawida poprzez Natana i od Lewiego poprzez Simeja. Ludzkość może otrzymać zbawienie tylko od Boga poprzez pośrednictwo Jezusa Chrystusa, który oddał za na życie.

Powt. Prawa 25:5-12

*

Moment ten nie jest zbyt prawny, jednak po śmierci Onana nie było innego wyjścia (praca Grzech Onana № 162)).

Powt. Prawa 23:7-14

Zbawienie czeka i na nie żydów. Przywileje Izraela rozpowszechniają się i na nich. Josyf należał i do Egiptu, ponieważ matka Efraima i Manasseja była Egipcjanką. Rody nie żydowskie są spotykane tak w Judei, jak i w Izraelu. Pan wśród nas.

W małżeństwie kobieta jest przywiązana do mężczyzny, prawa kobiet są przewidziane zgodą (patrz Liczb 30:6-10, praca Prawo i Piąte przykazanie (№258)).

Wiele w Prawie było pisane w celu ochronić kobiety, ponieważ wtedy zrobić to było o wiele trudniej niż teraz. Jednak to tylko iluzja. Socjalna podstawa naszych ludzi jest rujnowana rozpustą, a to niegodne w stosunku do Pana. Degeneracja socjalna teraz podobna do tej, co była w Sodomie i Gomorze. Wkrótce, jeszcze przed tym, jak zniszczymy siebie sami, Pan się wmiesza. Przyjdzie Mesjasz, żeby ustalić Królestwo Boże.

Bóg - obrońca wdów i sierot (Erem. 49:11). Zgodnie z Bożymi Przykazaniami kobiety w społeczeństwie zawsze trzymają się razem. Współczesne, tak zwane chrześcijańskie społeczeństwo nic nie jest warte. Bo basuje się nie na Bożych Prawach. Wszystkie jego dogmaty - przekręcenie Praw, oni prowadzą do zniszczenia planety. Pseudo- system- powód skarłowacenia ludzkości, dzięki jemu doszło do prawie całkowitej degradacji mężczyzn i kobiet, osobliwie kobiet. Faktycznie to kompromis, w którym się zeszli barbarzyństwo i amoralność, zaadaptowawszy naukę chrześcijańską do barbarzyńskiego systemu trzyjedynego bóstwa. Kompromis, co zawiera amoralność - to różne chrześcijańskie pseudo nauki, lub tajny agnostycyzm.

Powt. Prawa 22:5

ubranie i zachowanie mężczyzn a kobiet bardzo się różnią. Różnym jest funkcjonalne przeznaczenie włos. Dotyczy to i klejnot, przy czym większość z nich jest pochodzenia pogańskiego (patrz pochodzenie tradycji nosić kolczyki oraz klejnoty w Starożytności (№ 197)).

Wyjścia 21:16-27

Powtórnego Prawa 23:2

Powtórnego Prawa 23:17-18

Powt. Prawa 27:20-23

Kara za naruszenie Siódmego przykazania wynika z szeregu innych. Niektóre stosunki są karane Bogiem dlatego, że są zabronione. Bóg ukarał rodzinę faraona, ponieważ on wziął Sarę, nie znając, że jest żoną Abrahama. Więc był pokarany, nie zważając na to, że to Abraham pobudził go do grzechu swoim milczeniem.

Powt. Prawa 17:8-10

2 list do Koryntian 11:24-25

Paweł został pobity kamieniami w Listre (Dzieje 14:19). Trzykrotnie został biczowany (Dzieje 16:22). Kamienowanie było sprzeczne z prawem, ponieważ nie miało pod sobą prawnej podstawy. Było dokonane zgodnie z nakazen sędzi. Liktorzy nieśli rózgi. Pretorzy kontrolowali liktorów, wykonujących wyrok. Tylko w rzadkich przypadkach sędzi naznaczali karę śmierci, ale nie wykorzystywali ją w stosunku do kobiet, je mogli tylko wychłostać.

Prawdziwość Boga

Powt. Prawa 5:32-33

(32) Przeto starajcie się wypełniać [wszystko], co wam nakazał Pan, Bóg wasz: Nie odstępujcie od tego ani na prawo, ani na lewo. (33) Idźcie dokładnie drogą wyznaczoną wam przez Pana, Boga waszego, byście mogli żyć, by dobrze wam się wiodło i byście długo przebywali w ziemi, którą macie posiąść.

Bóg jest nam wierny. Również powinniśmy być wierni (Przysł. 89:1-4), ponieważ jesteśmy nasionami Chrystusowej obietnicy, i będziemy istnieć wiecznie, jako Elohim, jak rodzina Dawida (Zach. 12:8). Ponieważ jego miłosierdzie i prawdziwość są bezgraniczne i sięgają niebios (Przysł. 36:5-6).

Do Rzymian 9:14-26