Wydanie 1. 0 20000521-20000521

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 1998 Wade Cox)

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Ks. Kapłańska 19:28

Bóg mianował starszych Izraela i została im dana mądrość poprzez Ducha Świętego, podobnie jak Izraelowi.

Bóg również zostawił dwóch proroków poza granicami obozu Izraela. Bóg nie robi nic, oprócz tego, co mówi przez sług swoich-proroków, tych, których sam wybiera ze swego narodu.

Król również zostaje wybrany i dają jemu siłę Ducha, żeby on rządził Izraelem (1 do Sam 10:1-7). Główni lub przywódcy pasterzy duchowych Izraela powinni być wybrane losowaniem (Dzieje 1:26). Dzieje 6:3-6 pokazują, że diakonowi oraz starsi byli wybierani z bractwa. Przywódcy fizyczni są wybierani: przez namaszczenie królowie oraz losowaniem sędziowie (Ozeasz 1:11; Łukasz 14:28).

Wszystko stworzone powinno być utrzymywane w pierwotnie czystym stanie. Nie powinny istnieć naruszenia stworzonego Bogiem poprzez zmieszanie, takie jak hodowla mułów oraz innych mieszańców. Jest to zabronione przez Prawo Boże. Powinniśmy być czystymi i świętymi ludźmi, którzy ulegają prawom czystym i świętym. To również oznacza chronić życie.

Oraz na braci (Powt Prawa 22:1-4; Kapłańska 20:22-24).

(14) Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? (15) Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? (16) Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (17) Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę (18) i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący.

Więc obcemu lub cudzoziemcu również trzeba zapewnić bezpieczeństwo osobiste w społeczeństwie i udzielić pomocy w biedzie. Zniekształcenie Prawa Biblijnego, które jest spotykane w żydowskim Talmudzie, jest na tyle grube, że popiera ono same podstawy Prawa Bożego. Możemy widzieć, jak bardzo nauka rabinacka zniekształciła Prawo z następnego cytatu z pracy mishneh Thorah Murderer 4.11 autorem której jest Mymonid:

Tekst ten trzeba rozumieć jak niepomyślną próbę uratować życie. Chumash Stouna uznaję takie traktowanie i mówi: Jeżeli życie kogokolwiek jest w niebezpieczeństwie, powinniście spróbować uratować go…Żydzi od czasów Chrystusa tradycyjnie interpretowali to w tym znaczeniu, że bliźni - to synonim żyda. Później to weszło do praktyki żydowskiej:

Podobne traktowanie, co dotyczy nie żydów, jest możliwie najbardziej grubym zniekształceniem treści Pisma Świętego. Właśnie dlatego Chrystus powiedział przypowieść o dobrym samarytaninie, ponieważ stosunek taki był charakterystyczny dla żydów w pierwszym wieku przed naszą erą (tzw Tradycja Ustnego Prawa, która niby oddziałała na Misznu, od której biorą początek Talmudy Jerozolimski i Babiloński, w rzeczywistości była serią interpretacji. Zostały napisane, żeby zalegalizować istniejące tradycji ,pochodzące mniej więcej od 160 roku od B N. Niewątpliwie nigdy nie były rozpatrywane w historii Izraela, i bezspornie nie pochodzili od Mojżesza, jak jest to powiedziane w Biblii. Izrael często zapominał Prawo pisane, już nie mówiąc o tak zwanych Prawach Ustnych. Tradycji te byli sprzeczne między sobą, i większość z nich była grubym zniekształceniem tekstu Pisma Świętego).

W sprawach, dotyczących własności, oni ( się sprzeczają) odnośnie uniewinnienia lub oskarżenia, wtedy gdy w sprawach kryminalnych debatują tylko odnośnie oskarżenia, a nie uniewinnienia.

(patrz Mishna: Nowe Tłumaczenie, Jakob Nashner, Yale University Press, New Haven and London, 1988, str. 589).

W każdym przypadku, presumpcja niewinności wymaga, żeby zostało przedstawione oskarżenie, a później sprawa była oglądana i wina była ustalona przy współudziale dwóch świadków, i oskarżany powinien mieć wystarczająco czasu, żeby sprostować oskarżenia przed trybunałem, składającym się z sądzi, którzy powinni być nieuprzedzone i nie poddawać się autorytetu kogokolwiek. W ciągu periodu Świątyni sprawy majątkowe są rozpatrywane trybunałem w składzie trzech sędzi, a wszystkie oskarżenia według spraw kryminalnych – minimum w składzie dwudziestu trzech członków Synhedriona, jak jest to opisane w Mishnie (tam że, D (1)). Tak, każda decyzja o sprawach majątkowych może byś oskarżona w Trybunale, jeżeli ona była wynoszona na wstępne rozprawy. Wszystkie sprawy kryminalne powinni być słuchane w składzie dwudziestu trzech członków Synhedriona, ponieważ w tym przypadku jest możliwe zastosowanie kary śmierci. Apelacja była dozwolona jeszcze w te dawne czasy, jeżeli istniały świadectwa i świadkowie niewinności (Mishna, tam że).

W ten sposób, zdradzieckie twierdzenia tzw Praw Noego, które Judaizm próbował zaprowadzić z Talmudu, i według którego jest dozwolone oskarżenie po świadectwu jednego świadka, są sprzeczne z Prawem Bożym. Podobne idei oraz ich praktyczne zastosowanie są zdradzieckimi, niesprawiedliwymi i sprzecznymi z Biblią. Te same niesprawiedliwe idei leżą u podstawy niektórych współczesnych systemów prawnych krajów europejskich, gdzie człowiek jest uważany winnym, dopóki nie udowodni swojej niewinności. Człowieka można wnieść do listy podejrzanych oraz oskarżyć bez przewodu sądowego, lub dowodów, lub żadnej sprawiedliwości. Wielka Brytania bezwzględnie wprowadziła to bezprawie siłą przymusu prawa. Wyniki oraz reformy wojny Domowej utracone bez zmartwienia drogą prymitywnej argumentacji. Osoby, mające dostęp do list, mogą niesprawiedliwie zniszczyć swoich wrogów. Właśnie z tego powodu, a również dlatego, że pozwalała ona na zabójstwa i niesprawiedliwość, został zniszczony Święty Rzymski Imperium, i po Europie przeszły rewolucji 1850 roku (patrz Malachia Martin, Rozwój i Zagłada Kościoła Rzymskiego, Secker and Warburg, London, 1982, str. 250-256 i dalej). Chrześcijaństwo po swojemu zniekształciło prawo w tej samej mierze, a może nawet więcej niż Judaizm rabinistyczny. Prawo Boże nigdy nie było używane prawidłowo, oprócz czasów Mojżesza i Dawida, oraz przypadkowo krótkiego Odrodzenia. Chrześcijaństwo nigdy nie próbowało, nie mówiąc już o tym żeby we właściwy sposób jego sprawdzić.

Kiedy Izrael został założony, były również założone trzy miasta, gdzie znajdowali schronisko wszyscy, kto zabił człowieka przez przypadek, dlatego żeby się na nich nie pomścili “w uniesieniu”. Nie wolno lać niewinną krew . Jednak, gdy człowiek został zabity umyślnie, zabójcę trzeba oddać pod sąd oraz wydać karę śmierci. Dlatego osoba, która nieumyślnie naruszyła prawo, powinna być chroniona przez państwo, w miastach-schroniskach, jeżeli jej bezpieczeństwo nie może być zapewnione przez otoczenie w narodzie. Każda osoba oraz państwo są odpowiedzialne za ochronę wszystkich obywateli.

Bóg nie ma boga nad sobą, ale sam jest Bogiem, i on daje życie oraz odbiera go. To On czyni praworządność. Więc życie odebrane na skutek grzechu (patrz pracę Doktryna Grzechu Pierworodnego, Cz 1, Ogród Edemski (246) oraz cz 2, Pokolenie Adama (248)) kompensuje się życiem danym w Zmartwychwstaniu (patrz Wskrzeszenie w przypadku śmierci (143)). Więc Bóg podlega Swoim prawom i kompensuje wszystkie swoje dzieje lub nakazy w toku tworzenia.

Jehowa-Elohim natchnął życie do nozdrz Adama (Rodzaju 2:7), i dlatego poprzez tego samego Elohima otrzymujemy oddech Ducha Świętego (Jana 20:22-23).

Bóg skazuje ludzi na śmierć za grzechy oraz naruszenie prawa. Więc widzimy, że naruszenie Szóstego Przykazania jest bezwarunkowo karane śmiercią, która jest najwyższym wymiarem kary w każdym poszczególnym przykazaniu. Bezwarunkowa kara za naruszenie prawa – śmierć, zaczynając od pierwszego i kończąc dziesiątym przykazaniem (Wyjścia 22:22-24; Powt. Prawa 24: 14-17). Przykazania się opierają na Odrodzeniu oraz Odnowieniu, ale bezsprzeczna kara za powtórne ich naruszenie i odmowę szanować – śmierć we wszystkich przypadkach.

Lichwiarstwo jest zabronione dla wierzących, ponieważ z powodu niego uciskamy jeden drugiego. Ponieważ za nas wszystkich jest zapłacone, powinniśmy uchwalić Boga, który chroni nas wszystkich (1 do Koryntian 6:20; Wyjścia 22:21). Ponieważ Bóg jest Elohimem Elohimów, lub Bogiem Bogów oraz Panem Panów (adonai of adonim)(Powt. Prawa 10:17-19, odsyłacz do Poradnika Biblijnego).

Pan Bóg pośle swego anioła przed wami, żeby on chronił was oraz sprawdzał jak przestrzegacie te prawa.

Anioł Boży został skierowany na czele ludzi, żeby trzymać je na drodze i doprowadzić do miejsca, im przeznaczonego. Trzeba było słuchać się i nie drażnić go, ponieważ nie wybaczy on naruszenie prawa. Imię Boga było w nim, ponieważ działał on zgodnie ze wskazówkami Boga, jak jego posłaniec. Więc jego również nazywano Jehowa oraz Elohim, a także Aniołem Jehowy i Aniołem Elohima. Pokora przewidywała, że Bóg obroni ich od wrogów. Nie powinni byli służyć innym bogom, lecz całkowicie odrzucić je i zniszczyć ich podobieństwo. Służyć można tylko Bogowi, który później błogosławi ich chleb, ich wodę i uzdrowi ich.

Istnieje obowiązek zabezpieczać życie wszystkim członkom wspólnoty w granicach wpływu osoby. Nakaz miłować bliźniego swego jak siebie samego rozpowszechnia się na wszystkich, kto znajduje się w strefie waszego wpływu (patrz przypowieść o Dobrym samarytaninie; Łukasz 10:30-37).

Naród, jednak, ma prawo bronić swoje życie w przypadku gnębienia przez niesprawiedliwe prawa.

(1) Pan rzekł do Mojżesza: Jeszcze jedną plagę ześlę na faraona i na Egipt. Potem uwolni was stąd. A uwolni was całkowicie, nawet was wszystkich stąd wypędzi. (2) Oznajmij to ludowi, ażeby każdy mężczyzna u sąsiada swego i każda kobieta u sąsiadki swej wypożyczyli przedmioty srebrne i złote. (3) A Pan zjednał ludowi łaskę w oczach Egipcjan. Mojżesz także zażywał w kraju egipskim wielkiej czci tak u sług faraona, jak i u ludu. (4) Mojżesz powiedział: Tak mówi Pan: O północy przejdę przez Egipt. (5) I pomrą wszyscy pierworodni w ziemi egipskiej od pierworodnego syna faraona, który siedzi na swym tronie, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest zajęta przy żarnach, i wszelkie pierworodne bydła. (6) Wtedy w całej ziemi egipskiej będzie wielkie narzekanie, jakiego nie było nigdy i jakiego już nie będzie. (7) U Izraelitów nawet pies nie zaszczeka ani na ludzi, ani na bydło, abyście poznali, że Pan uczynił różnicę między Egipcjanami a Izraelitami. (8) Wtedy przyjdą wszyscy słudzy twoi do mnie i oddadzą mi pokłon, i powiedzą: Wyjdź ty i cały lud twój, który idzie za tobą. I potem wyjdą. Mojżesz płonąc gniewem wyszedł od faraona. (9) Pan rzekł do Mojżesza: Nie usłucha was faraon, aby stały się liczniejsze cuda w ziemi egipskiej. (10) Mojżesz i Aaron wykonali wszystkie cuda przed faraonem. Lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić Izraelitów ze swego kraju.

Śmierć jest symboliczną i krew jest wykorzystywana dla tego, żeby zaznaczyć przyjście Mesjasza, czyja krew oznaczyła dar życia ludzkości. System ofiarowania był ustalony dla tego, żeby określić poświęcenie całej struktury oddawania czci Bogowi. Jak naród Izraela wyżył i został wyprowadzony z Egiptu przy pomocy krwawej ofiary baranka paschalnego, tak i całemu światu będzie zachowane życie ofiarą Mesjasza. Ofiara – to nie namiętne pragnienie krwi Bogiem, a raczej sprawdzenie gotowości części jego ludzi oddać życie jeden za drugiego.

Mesjasz wszedł do szeregu Największych ze Świętych raz i na zawsze przy pomocy swej własnej krwi. Tym on otworzył drogę i nam i dał możliwość stać się Synami Boga w mocy po Zmartwychwstaniu oraz współspadkobiercami z Chrystusem (do Rzym 1:4; do Heb 9:12 i dalej). Namioty były odzwierciedleniem Świątyni Niebios. Kościół wskazywał na nas jak na Świątynię duchową, którą jesteśmy (1 do Kor 3:16-17).

Świątynia fizyczna została zbudowana pod czas przyjścia Mesjasza, i później świątynia fizyczna otworzyła drogę duchowej. Kościół w dzikości w ciągu czterdziestu jubileuszy nie przyjmował ofiar inaczej, jak od wybrańców. 144.000 byli ofiarami Sobót, Nowi oraz Dni Świętych. Codzienna ofiara wskazywała na Wielki Poczet, i noc idzie przed dniem, wieczór przed jutrem. Właśnie dlatego w księdze Ezechela mówi się tylko o jednej ofierze w świątynie, ponieważ większa część urodzaju zginęła, i zaczęło się pierwsze Zmartwychwstanie. Później ich będzie więcej (Apok 20:4-15). Ofiara wieczorna już się urzeczywistniła się w postaci Wielkiego Pocztu w pierwszym Zmartwychwstaniu (Apok 7:9 i dalej). Takim czynem ofiara poranna, która jest posunięciem dnia pod Zorzą Poranną, jest jedną z dwóch codziennych ofiar, przewidzianych przez tysiącletni system (Ezek 46:13-15). Długa noc się skończyła. Właśnie dlatego nie można składać ofiarę w ciągu długiej nocy 40 jubileuszy w dzikości, ponieważ żniwa nadchodzą oni wszystkie są żywym kamieniem Świątyni w ciągu tego periodu.

System ofiarowania ukazuje na każdy aspekt zbawiającej laski Boga w odkupieniu ofiary Mesjasza. W ciągu Świątecznego periodu nie było żadnego dnia, kiedy nie składano ofiar. Gdy Kościół w Jerozolimie został zburzony, zawsze zostawał jeszcze jeden w Egipcie. Podczas niewoli babilońskiej on znajdował się w Elefantinie. Elefantina z kolei została zniszczona, i składanie ofiar było ograniczone. Kościół również został zbudowany przez Onija IV w Leontopolisie na dawnym terenie Goshen zgodnie z proroctwem Izajasza 19:19, ale on został zbezcześciony, i ciągnęło się to aż do zniszczenia Świątyni w Jerozolimie w 70 roku n.e. kościół w Leontopolisie został zamknięty według nakazu Wespasiana w 71 r n.e. (patrz Znak Jonasza i Historia Odnowienia Kościoła(13)).

Ten ostatni tysiącletni okres, lub period dwudziestu jubileuszy, stanowi czterech tysięczny Świąteczny period i kończy się drugim Zmartwychwstaniem i Sądem, oraz przyjściem Jedynego Prawdziwego Boga w Sławie w Miasto Boga (patrz pracy Schemat wydarzeń epoki (272) i Miasto Boga (180)

Jesteśmy połączeni ofiarą Mesjasza. Prawo jest zapisane w naszych sercach oraz świadomości (do Heb 8:8-13). Nasze ofiary odrodzono, ponieważ nasz Arcykapłan siedzi z prawej strony od Boga (do Heb 8:1 i dalej). Wszystko, co ginie, ginie mocą i władzą Boga. Wszystko, co istnieje należy Bogowi, ponieważ stada są Boże, i kopule Jerozolimy po odnowieniu będą święte dla Boga, jak i całe życie. Właśnie On oddaje nakaz go odebrać. Ofiara Mesjasza oraz ofiary grzeszne były wymaganiem dla całkiem nowego kapłaństwa, i nikt nie może zostać kapłanem w inny sposób, niż poprzez grzeszną ofiarę Mesjasza. Jest on pokojową ofiarą, która łączy nas t Bogiem.

Dlatego poprzez ofiarowanie są ofiarowani kapłani, którzy odtwarzają się w Mesjaszu. Kapłani powinni być omyte w wodzie chrztu, i ubrani w nie splamione szaty, omyte krwią baranka, i potem są oni gotowe służyć Bogowi jako kapłanie. Kapłani zostali uświęceni, zaczynając od Mojżesza, który był prorokiem tego, kto miał być wywyższony, jak i on, i poprzez następnego proroka cała ludzkość ma być wskrzeszona. Od czasów Mojżesza kapłani byli przygotowywane i kierowane na tereny. Właśnie na to wskazywał Mojżesz, i później zostało to zrealizowane w kościele.

Uświęcenie kapłanów było prowadzone w ten sam sposób, co i uświęcenie kościoła (patrz pracę Uświęcenie kościoła (241)). Są oni prostsi, wolne od złości i okrucieństwa, i czekają nowego wpływu Ducha Świętego.

Zwyczaj obchodzenia Nowego Roku pierwszego dnia siódmego miesiąca, który naszywa się Rosh Hashan i który jest sprzechny z nakazem Boga w Prawie, przyszedł do Judaizmu w trzecim wieku n.e., zgodnie z Rabinem Konom, Głównym rabinem Budapesztu ( Sabbatarii w Transilwanii (1894), wyd. B.Koks, tłum. T.MakElwina i B. Ruka, 1998,ccg Publishing, st. V i dalej). Nigdy nie był on obchodzony w Swiąteczny period. Cały symbolizm uświęcenia Kościoła wykluczał tą koncepcję.

Od czasów uświęcenia i wyróżnienia wybrańców, czy są ludzi znów błogosławione ? Narodowi i ziemi nie może być wyrządzono szkodę do tego czasu, aż nie zostanie ochrzczony, uznany i oddzielony ostatni z wybranych, i tylko wtedy nastąpi koniec (Apok 7:3-4).

Wszystko ginie dla Boga, i krew powinna być wynagrodzona krwią, jeżeli tylko nie została ona przelana jako poświęcenie Bogowi.

Więc wszystko się dzieje dla powiększenia sławy Boga. Funkcje nauczycieli również powinni być nakładane na kapłanów. W odpłacie wszystkie bydło, zabite na mięso, powinno być uświęcone jak ofiara Bogowi, jak również i kotły (Zach 14:20-21; patrz pracę Wegetarianizm a Biblia (183)).

Niektóra część ofiar również jest przeznaczona wyłącznie Bogowi. To było uważane za karę, i ta kara będzie odnowiona w tysiącletnim systemie. Ten aspekt różni się od praw o czystości, które są częścią praw życia, łączących i pozwalających wyżyć.

Jakiekolwiek zwierze można zabić tylko dlatego, żeby otrzymać jedzenie, lub podtrzymać równowagę, lub własność, i powinno to być robione na zasadzie sprawiedliwych praw. Ochrona środowiska naturalnego jest takim samym obowiązkiem, jak i ochrona innych od zniewagi własności, lub przy budownictwie.

(6) Jeśli napotkasz przed sobą na drodze, na drzewie lub na ziemi gniazdo ptaka z pisklętami lub jajkami wysiadywanymi przez matkę, nie zabierzesz matki z pisklętami. (7) Matkę zostawisz w spokoju, a pisklęta możesz zabrać - aby ci się dobrze powodziło i abyś długo żył. (8) Jeśli zbudujesz nowy dom, uczynisz na dachu ogrodzenie, byś nie obciążył swego domu krwią, gdyby ktoś z niego spadł.

Kontrola za chorobami – ważny składnik ochrony życia. Szóste Przykazanie poszerza się i na zabójstwo drogą zakażenia chorobą. Każdy powinien się przekonać, że nie niesie niebezpieczeństwo dla otaczających, gdy nie spełnia prostych wymóg kwarantanny. Urodzenie dziecka dołącza ich do narodu Testamentu, zgodnie z prawem oczyszczenia.

Te prawa regulują wszystkie pytania, dotyczące terenów zakażonych. Gdyby te prawa były przestrzegane i w nasze dni, zakaźne choroby, oraz choroby, co się nie poddają pełnemu uleczeniu, zostali by zniszczeni, lub ich liczba by się zmniejszyła. Teraz wiedziemy, co spowodowało te choroby, na bardziej wysokim poziomie , niż przedtem, ale nasze próby kwarantanny nie są doskonałe. Nie izolujemy dzielnicy miast, ponieważ jest to bardzo drogie, i w skutku tego bakterii, powodujące infekcje, rozpowszechniają się. Ludzi giną w szpitalach z powodu naruszenia prawa biblijnego nawet dzisiaj.

Prawa oczyszczenia i kwarantanny są przeznaczeni do wstrzymania infekcji. Teraz znamy powody chorób o wiele lepiej, ale zasady kwarantanny są ważne i w nasze dni. Celem ofiarowania jest zwrócenie do Boga, jak do źródła życia i uzdrowienia. Uzdrowienie – to nauka, i lekarze pracują w narodzie, w granicach prawa Bożego. Więc oni działają z odpowiednim staraniem, ponieważ są oni narzędziem Boga w granicach Jego Praw.

Dla pogan było charakterystycznym żądać od swoich kapłanów przyjęcia celibatu lub zamiany ich w eunuchów. Prawo zostało wprowadzone dla zakazu tej praktyki. Poganie i inni, którzy znali to prawo, czasem uważali żydów za eunuchów, żeby naruszyć tę część prawa, i uważali, że oni nie mogą wchodzić do synagogi, i w taki sposób, przyłączyć się do parafian. Nowy Testament potwierdza tą praktykę i późniejszą decyzje ( patrz Nakazy Apostołów, ANF, M.VIII, STR.479 i dalej ) pozwalające tym ludziom być episkopami oraz starszymi.

Cała struktura Nowego Testamentu Mesjasza jest powołana walczyć z grzechem ( Mat. 26:28; do Heb. 8:8-12; 10: 16-17). Rabinackie komentarze nie potrafili prawidłowo określić naturę tych zmian (Komentarz Soncyna do 30 wiersza ). Izrael rzeczywiście zostanie wierny Bogowi, ale przeniesienie grzechów rodziców na dzieci jest skasowany nowym Testamentem Mesjasza, i jest on listem, który całkowicie znosi strukturę kolejności grzechów pierworodnych rodziców ze Starego Testamentu. Współczesne Chrześcijaństwo ma całkiem przeciwstawny rzeczywisty znak, mając na uwadze Mesjasza. Znaczenie zabrudzenia narodów w trakcie wojny również jest wspomniane w tym tekście. Naród Izraela nie powinien postępować tak, jak to robią nie żydzi, i nie powinni oni zanieczyszczać siebie podobno do nie żydów.

Pan Bóg nasz jest wśród nas, i powinniśmy być święci w pokoju i w wojnie, ponieważ Bóg żyje wśród nas i jesteśmy Jego kościołem.

Wegetarianizm i celibat, oraz powstrzymanie od ślubu są określeni jak współczesne doktryny demoniczne (1 do Tym 4:3; Dzieje 15:20; Mat 3:4).

Praworządność chroni kapłanów i dotyczy wybrańców. Gdyby nie istniały prawa, regulujące użycie bydła ofiarnego, Lewita jadł by odpadki z ziemi, zanieczyszczając stół Boży. Ofiarowanie miało w sobie dwie funkcji. Ofiary były święte dla Boga i składano w ofierze tylko najlepsze. Ofiary za grzech istniały jak kara, i oni zostano znów wprowadzone w Tysiącletnim systemie. Dawid jadł od poświęconego chleba, co było nieprawnym, i wskazuje to na Mesjasza i nowych kapłanów, co pochodzą z rodu Dawida i jego imienia.

Druga pascha jest ustalona specjalnie dla tych, kto nie mógł wziąć udział w obchodzeniu pierwszej z powodu podróży lub izolacji. W tej sytuacji nie

(10) Jeżeli kto z domu Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się między nimi, będzie spożywał jakąkolwiek krew, zwrócę oblicze moje przeciwko temu człowiekowi spożywającemu krew i wyłączę go spośród jego ludu. (11) Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. (12) Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz, który się osiedlił wśród was, nie będzie spożywał krwi. (13) Jeżeli kto z Izraelitów albo z przybyszów, którzy się osiedlili między wami, upoluje zwierzynę jadalną, zwierzę lub ptaka, wypuści jego krew i przykryje ją ziemią. (14) Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego - dlatego dałem nakaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek by ją spożywał, zostanie wyłączony. (15) Każdy tubylec lub przybysz, który by jadł mięso zwierzęcia padłego lub rozszarpanego, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. Potem odzyska czystość. (16) Jeżeli nie wypierze ubrania i nie wykąpie ciała, zaciągnie winę.

Zestawienie części tego prawa pozwala ujawnić formy oddawania czci, charakterystyczne dla dawnego pogańskiego świata. Znamy, że system Trzyjedności, który był praktykowany Druidami, Celtami, i w ogóle Arianami, miał do czynienia z ludzkimi ofiarami , i gaje były usiane i obwieszone ludzkimi wnętrznościami oraz zalane krwią (praca Pochodzenie Bożego Narodzenia i Paschi (235). System zodiakalny, jako religia obserwacji za czasem, nie był uzgodniony z kalendarzem biblijnym. System ubóstwienia różnił się od systemu Urima i Tumina, i był formą czarodziejstwa.

(2) Wy poznaliście je dzisiaj, a nie dzieci wasze, które nie znały i nie widziały pouczenia Pana, Boga waszego, Jego wielkości, Jego mocnej ręki i wyciągniętego ramienia, (3) znaków i dzieł, wszystkiego, czego dokonał w Egipcie względem faraona, króla egipskiego, i całej jego ziemi; (4) co uczynił wojsku egipskiemu, jego koniom i jego rydwanom - jak je kazał zatopić wodom Morza Czerwonego podczas pościgu za wami - wygubił ich Pan aż do dnia dzisiejszego; (5) co uczynił wam na pustyni, aż do waszego przyjścia na to miejsce; (6) co uczynił Datanowi i Abiramowi, synom Eliaba, potomka Rubena, gdy ziemia otwarła swą paszczę i pochłonęła ich spośród Izraela razem z ich rodzinami, ich namiotami i całym ich dobytkiem. (7) Wasze bowiem oczy widziały całe to wielkie dzieło Pana, które On uczynił. (8) Strzeżcie przeto wszystkich nakazów, które wam dzisiaj daję, abyście byli dość mocni, by wejść i posiąść ziemię, do której dziś idziecie, by ją posiąść; (9) byście długo żyli w ziemi, którą poprzysiągł Pan dać przodkom waszym i potomstwu ich: ziemię opływającą w mleko i miód. (10) Gdyż ziemia, którą idziecie posiąść, nie jest podobna do ziemi egipskiej, skąd wyszliście, a w którą posiawszy nasienie doprowadzaliście wodę jak do ogrodu warzywnego przy pomocy nóg. (11) Ziemia, którą idziecie posiąść, jest krajem gór i dolin, pijącym wodę z deszczu niebieskiego. (12) To ziemia, którą stale nawiedza Pan, Bóg wasz, na której spoczywają oczy Pana, Boga waszego, od początku roku aż do końca. (13) Jeśli będziecie słuchać pilnie nakazów, które wam dziś daję, miłując Pana, Boga waszego, i służąc Mu z całego serca z całej duszy, (14) ześle On deszcz na waszą ziemię we właściwym czasie, jesienny jak i wiosenny, i zbierzecie wasze zboże, moszcz i oliwę. (15) Da też trawę na polach dla waszego bydła. Będziecie mieli żywności do syta. (16) Strzeżcie się, by serce wasze nie pozwoliło się omamić, abyście nie odeszli i nie służyli obcym bogom i nie oddawali im pokłonu, (17) bo zapaliłby się gniew Pana na was, i zamknąłby niebo, aby nie padał deszcz, ziemia nie wydałaby plonów, i prędko zginęlibyście w tej pięknej ziemi, którą wam daje Pan. (18) Weźcie przeto sobie te moje słowa do serca i duszy. Przywiążcie je sobie jako znak na ręku. Niech one będą wam ozdobą między oczami. (19) Nauczcie ich wasze dzieci, powtarzając je im, gdy przebywacie w domu, gdy idziecie drogą, gdy kładziecie się i wstajecie. (20) Napiszesz je na odrzwiach swojego domu i na swoich bramach, (21) aby się pomnożyły twoje dni i dni twoich dzieci w kraju, który przodkom waszym poprzysiągł dać Pan - dni tak długie, jak dni niebios, które są nad ziemią. (22) Jeśli pilnie strzec będziecie wszystkich tych poleceń, które ja wam dziś nakazuję pełnić, miłując Pana, waszego Boga, postępując według wszystkich Jego dróg i Jego się trzymając - (23) wypędzi Pan wszystkie te narody przed wami i usuniecie narody większe i mocniejsze od was. (24) Każde miejsce, po którym będzie chodzić stopa waszej nogi, będzie wasze. Granice wasze sięgać będą od pustyni aż do Libanu, od rzeki Eufrat aż do Morza Zachodniego. (25) Nikt przed wami się nie ostoi, strach przed wami i przerażenie będzie siał Pan, Bóg wasz, po całej ziemi, po której będziecie chodzić, jak wam zapowiedział.

Proroctwo Balaama przewidziało śmierć narodów, powstałych przeciwko Izraelowi. Amalek był pierwszy wśród narodów, ale i on zginął na zawsze. Kannanejczycy powinni byli zniknąć na zawsze. W ostatnie czasy istniał problem pozostania przy życiu, i widzimy, że Balaam przypomniał i tych, kto się ostoi, kiedy Bóg to zrobi (Liczb 24:22-24). I gdy statki Kittima napadły na Aszszur i Eber, również znikły. W tym tekście na Asyryjczyków i dawnych Izraelczyków, ród żydów napadł naród Kittim, co zwał się jak syn Joba, syna Jafeta (Rodzaju 10:4), i mieszkał na Cypru i północnym wybrzeżu morza Śródziemnego. Ich czasem również utożsamiają z Finijczykami, częścią narodu dawnych Władców Morza, co rządzili z Cypru.

Wszystkie gałęzie tych narodów zamyślili powstanie, żeby zniszczyć Izrael. Tych narodów jest dziesięć, związek dziesięciu króli. Edom i Izmaelici, Moab i Hagryci, Gebal, Amon i Amalek, Filistynie i mieszkańcy Tyru, a także Asyryjczycy ( Ps. 83: 5-8). Bóg kazał zniszczyć je całkowicie (1 Król. 15: 2,3; 28: 18), ale to nie zostało zrobione, i oni prawie całkowicie zniszczyły Judejczyków (Estery 3: 7-9, 10).

Bóg wymaga pokory, a nie ofiar. Powstanie – grzech podobny do czarodziejstwa (1 Król. 15: 22-23), ponieważ przeciwstawia ono swoją wolę woli Boga.

Artykuł ten dotyczy powstania Koreja. O tym również idzie mowa w pracę Prawo i Pierwsze Przykazanie (253).

(1) Rzekł Pan do Mojżesza tymi słowami: (2) Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze kadzielnice z pogorzeliska, a ogień niech rozrzuci w pewnym oddaleniu. Ponieważ zostały poświęcone (3) kadzielnice tych mężów, którzy życiem przypłacili swoje występki, należy je przekuć na cienkie blachy - na pokrywę ołtarza. Skoro złożono je w ofierze dla Pana, są poświęcone. Teraz niech będą dla Izraela znakiem [ostrzeżenia]. (4) Pozbierał więc kapłan Eleazar miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, co zostali spaleni, i ukuto z nich pokrywę na ołtarz. (5) [Jest to] przypomnienie dla Izraelitów, by nikt niepowołany, kto nie należy do potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać celem spalenia kadzidła przed Panem, aby nie stało się z nim to, co stało się z Korachem i jego zgrają, a co mu oznajmił Pan przez Mojżesza. (6) A nazajutrz szemrała cała społeczność Izraelitów przeciw Mojżeszowi i Aaronowi mówiąc: Wyście wytracili lud Pana. (7) Gdy się całe zgromadzenie zebrało przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, oni skierowali się ku Namiotowi Spotkania. Wtedy obłok okrył Namiot, i ujrzeli chwałę Pana. (8) Mojżesz zaś i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania. (9) Rzekł Pan do Mojżesza: (10) Oddalcie się od tej społeczności, bo chcę ich wytracić w jednej chwili. Oni zaś upadli na twarze. (11) I rzekł Mojżesz do Aarona: Weź kadzielnicę, włóż do niej ognia z ołtarza i rzuć kadzidła, a idź prędko do ludu, by dokonać nad nimi przebłagania, bo Pan rozgniewał się i już się zaczyna plaga. (12) Wziął więc Aaron kadzielnicę, jak mu przykazał Mojżesz, i pobiegł między lud, gdzie już się rozpoczęła plaga. Nałożył kadzidło i dokonał obrzędu przebłagania nad ludem. (13) Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi - a plaga ustała.

Jana 8:1-11 (czytać w całości)

Zgodnie z prawem jest mianowany Goel jako mściciel krwi, lub zbawiciel, lub dla odkupienia. Najpierw zwrócimy się do Rodzaju 48: 16, gdzie się mówi o Aniele-Zbawicielu, który był Eloimem Izraela. Dalej termin ten spotykamy w Wyjściu 6:6 i 15:3, gdzie Mesjasz był zbawicielem i wojownikiem dla nie izraelitów. Dalej termin Mściciel za krew według prawa używa się w Liczbach 35:12-19. Obowiązek ten zwykle był składany na najbliższego krewnego w plemieniu, ale to dotyczy i Mesjasza i Eloima sprawiedliwości, który mianuje egzekutora państwowego, jak to powinno być. Morderca nie powinien umrzeć dopóki nie stanie przed sądem narodu. Żeby było to możliwe powinny istnieć miasta-schroniska, oraz miejsca gdzie można osobę ochronić i przyciągnąć do sądu.

Jest to odbiciem Piątego Przykazania, i Szóste pochodzi od piątego i traktuje go, dlatego nie można pozwolić dziecku zabić matkę, i w tym zawsze przestrzegają Prawa Boga. Pięć pierwszych przykazań dotyczą odpowiedzialności osoby przed Bogiem, i rodziny przed społeczeństwem, jak stwórcą i rodzicielami. Następne pięć dotyczą współdziałania ze społeczeństwem. Dziecko nie może zabić rodziców lub wyrządzić szkodę bezkarnie.

Poronienie z powodu uszkodzenia

Zniewaga do sądu i do Prawa Bożego jest w ostatni kolej karana śmiercią.

Ten kto przeklnie matkę swoją lub ojca swego, zginie bezdzietny, i w ten sposób ród jego zostanie przerwany, lub on zginie (Przys. 20:20; Mat 15:14; Mark 7:10).

Naruszenie każdego przykazania jest karane śmiercią dlatego, żeby zademonstrować równą moc prawa we wszystkich przypadkach. Tylko za naruszenie Szóstego przykazania i tylko w określonych przypadkach kara śmierci jest stosowana od razu. Chrystus mówił, że właśnie to i jest celem prawa (Jana 8:3). Prawo trzeba realizować w miłosierdziu i sprawiedliwości, bez złości w karach lub dziejach tych, kto kłamie, próbując sprowadzić z drogi innych.

Bałwochwalstwo jest wyraźnie zabronione Izraelczykom, lub sojusznikom w ich obozie, i jest grzechem śmiertelnym.

(22) Z wolna i po trosze wypędzi Pan, Bóg twój, te narody sprzed twoich oczu. Nie będziesz mógł ich prędko wytępić, aby dzikie zwierzęta nie rozmnożyły się dokoła ciebie. (23) Pan, Bóg twój, wyda je tobie, przerazi je ogromnym zamieszaniem, aż wyginą do szczętu. (24) Królów ich wyda w twe ręce, abyś wygubił ich imię spod nieba. Nikt się z nich nie ostoi przed tobą, aż ich wytępisz. (25) Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdyż Pan, Bóg twój, się tym brzydzi. (26) Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu, gdyż byłbyś przedmiotem klątwy jak ono. Będziesz uważał to za rzecz wstrętną, obrzydzisz to sobie, jest to bowiem obłożone klątwą.

Ks. Liczb 10: 1-36 (czytać w całości)

O tym rozdzielę także idzie mowa w pracę Prawo i Pierwsze Przykazanie (253). Byli posłane ludzie, żeby dowiedzieć się o Ziemi Obiecanej Kannana. Powiedzieli oni, że ziemia jest dobra, ale bali się oni jej mieszkańców. Pan Bóg darzy zwycięstwo, i dowódcy plemion przypłacili się za swoją tchórzostwo prawem wejść do Ziemi Obiecanej.

Wejść do wspólnoty Izraela mogli tylko kobiety, co nie znały innego mężczyzny. Było ich trzydzieści dwa tysięcy. Przykładem jest Gedeon. Społeczeństwo Izraela nie powinno być zanieczyszczać się . nie ma innych bogów, ni chorób, i tylko dziewczyny. Ten przykład wskazuje na narody, co obielili swoje szaty w krwi baranka, i dziewic duchowych, co znają tylko jednego Boga, jako narzeczone Chrystusa.

Jest opisana tutaj droga z Egiptu. Skutki Paschy i obozów w dzikości przedstawione w pracę Pascha na Synaju (115).

Ks. Liczb 35:9-15

Ks. Liczb 35:22-28

(11) W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył jak ciężko pracują. Ujrzał też Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka. (12) Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku. (13) Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: Czemu bijesz twego rodaka? (14) A ten mu odpowiedział: Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mię zabić, jak zabiłeś Egipcjanina? Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: Z całą pewnością sprawa się ujawniła. (15) Także faraon usłyszał o tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza. Uciekł więc Mojżesz przed faraonem i udał się do kraju Madian, i zatrzymał się tam przy studni.

Zabójstwo drogą ingerencji bez odpowiednich pełnomocnictw również jest naruszeniem prawa. Mojżesz powinien był wstąpić do miasta- schroniska na karę , tak jak jest to opisane w Prawie Bożym i w Torze. Nie pozostał on z narodem do śmierci kapłana, ponieważ Jetro był Midyjskim kapłanem, ale Bóg zawołał go i skierował z powrotem do Egiptu. Więc Mojżesz ulegał Prawu Bożemu nawet w Egipcie, i został ułaskawiony za ignorancje tego prawa w ciągu krótkiego czasu.

(29) Te nakazy powinny być dla was prawem po wszystkie pokolenia i na wszystkich miejscach waszego pobytu. (30) Jeżeli ktoś popełni zabójstwo, skazuje się go na śmierć na podstawie zeznań świadków; jednak zeznanie jednego świadka nie wystarczy do wydania wyroku śmierci. (31) Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi zostać zabity. (32) Nie możecie również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, przyjmować żadnego okupu w tym celu, by mógł wrócić przed śmiercią arcykapłana i mieszkać w [swojej] ojcowiźnie. (33) Nie będziecie bezcześcili kraju, w którym mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za krew przelaną, jak tylko krew tego, który ją przelał. (34) Nie plamcie przeto ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której jest również moje mieszkanie. Ja bowiem, Pan, mieszkam pośród Izraelitów.

Za popełnienie morderstwa kara śmierci jest konieczną karą i sankcją prawa.

(13) To są przykazania i prawa, które na równinach Moabu nad Jordanem, naprzeciw Jerycha, Pan dał Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza.

Jeżeli przestępca nie będzie pracował, to zapłaci za to życiem, zgodnie z tym przykazaniem. Grzywny za dzieje przeciwko Bogowi również podpadają pod to prawidło (Wyj. 22: 1-17; Powt. Prawa 22: 19,29; Liczb 5:6-8; Kapł. 5:14-19; 2 Król. 3:4). Dokładnie o grzywnach można przeczytać w innych pracach o prawie, na przykład Prawo i Siódme Przykazanie (260) i Prawo i Ósme przykazanie (261).

(2) Zniszczycie doszczętnie wszystkie miejsca, gdzie narody, których wy pozbawicie dziedzictwa, służyły swoim bogom: na górach wysokich, na wzgórzach i pod każdym drzewem zielonym. (3) Wywrócicie ołtarze, połamiecie ich stele, aszery ich ogniem spalicie, porąbiecie w kawałki posągi ich bogów. Zniweczycie ich imię na tym miejscu.

Miasta-schroniska i prawa o nieumyślnym morderstwie nie chronią umyślnego mordercę, nawet gdy on oddaje się na ołtarz Boga. Wykonanie wyroku nie jest naruszeniem

.(12) Jeśli kto tak uderzy kogoś, że uderzony umrze, winien sam być śmiercią ukarany. (13) W tym jednak wypadku, gdy nie czyhał na niego, a tylko Bóg dopuścił, że sam wpadł w ręce, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciekać zabójca. (14) Jeśli zaś ktoś posunąłby się do tego, że bliźniego zabiłby podstępnie, oderwiesz go nawet od mego ołtarza, aby ukarać śmiercią.

Zakaz spożywać mięso bodliwego byka istnieje dla tego, żeby zrobić jego mięso nieprzydatnym, i w taki sposób zmusić ludzi nie trzymać i nie spożywać niebezpieczne bydło. Jeżeli gospodarz, wiedząc niebezpieczeństwie bydła wciąż go trzyma, on również jest winny i powinien być oddany pod sąd. To prawidło poszerza się i na psów i innych zwierzy. Dzikie zwierzęta w ogrodzie zoologicznym – inna sprawa, ich celem jest zabijać i bronić się od zabójstwa. W tym przypadku odpowiedzialność następuje za zabójstwo zwierza i za poniesione straty.

Za zabójstwo niewolnika trzeba zapłacić trzydzieści złotników. Pieniądze są płacone właścicielu, który odpowiada za stały dobrobyt niewolnika. Więc zapłacenie grzywny nie tylko zwalnia od odpowiedzialności. Społeczeństwo w taki sposób ponosi odpowiedzialność za dobrobyt swoich członków.

(21) Twe oko nie będzie miało litości. Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę.

(22) Jeśli ktoś popełni zbrodnię podlegającą karze śmierci, zostanie stracony i powiesisz go na drzewie - (23) trup nie będzie wisiał na drzewie przez noc, lecz tegoż dnia musisz go pogrzebać. Bo wiszący jest przeklęty przez Boga. Nie zanieczyścisz swej ziemi, danej ci przez Pana, Boga twego, w posiadanie.

Jednocześnie jest zapisane: nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci (do Efez 6:4; do Kol 3:21). Struktura piątego przykazania dopełnia się koncepcją Szóstego Przykazania. Zgodnie z Piątym Przykazaniem nie można irytować dzieci ponieważ mogą oni być stracone zgodnie z zasadami Piątego i Szóstego Przykazań. Ojciec jest winny według Szóstego Przykazania przy zastosowaniu di dzieci kary śmierci według Piątego przykazania. Stąd wynikają traktowania Pawła w listach do Efezjan i Kolosan. Rodzina uczy uległości, i tym wzmacnia naród.

O tym rozdzielę idzie mowa w pracę Prawo i Pierwsze Przykazanie (253).

Pokora woli Boga jest niezbędna dla wyżycia. Naród odradzał się wielokrotnie. Bóg karał go wielokrotnie, ale on wciąż nie słucha się Boga. Gdy Izraelowi była dana możliwość otrzymać zbawienie, on nie zrobił tego, i Bóg odwrócił się od niego, kiedy później , w swój kolej on chciał to zrobić. Izrael błądził czterdzieści lat w dzikości i ginął w grzechach. Tylko dzieci wyżyli i weszli do ziemi obiecanej. Tak i plemiona Judejczyków, i część Lewitów i synów Beniamina zginęła w dzikości w ciągu czterdziestu jubileuszy. Ten sam los spotkał i wielu ludzi z plemion Izraela, którzy nie zostali nawróceni. Wszyscy zostali skazane na śmierć, i otrzymają drugie Zmartwychwstanie, za nie pokorę, jak zginęli ich rodzice, oprócz Kaleba i Ezue z pokolenia Efrema. Wielu ludzi z plemiona Efrema i z innych plemion przyjęli Mesjasza i byli częścią 144.000. wszyscy dwanaście byli z Galilei, a Paweł – z pokolenia Beniamina.

Prawo i jego Szóste Przykazanie wymagają darować życie i chronić go. Niezdolność działać zgodnie z tym przykazaniem prowadzi do rozkładu społeczeństwa. Prawo powinno powstrzymywać się miłosierdziem i sprawiedliwością. Jednocześnie dokonanie sprawiedliwości nie powinno być odkładane. Sprawiedliwość nie może być odrzucana i z powodu niezdolności dokonać jej z powodu słabości. Miłosierdzie i tolerancja nie są słabością, i nie wolno odrzucać sprawiedliwość z powodu niedbałego wykonywania prawa.