(Wydanie 1.1 20000320)

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 1998, 1999 James Dailley)

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Powtórnego Prawa 5:12-15

Szabat - znaczy przestawać lub odpoczywać. Jest to dzień modlitwy (Kapłańska 23:3), dzień odpoczynku oraz odnowienia (Wyjścia 23:12). Jest to znak panowania Boga nad wszystkim, odznaczony modlitwą oraz oddawaniem czci po raz pierwszy jeszcze za czasów Adama (Rodzaju 2:2-3). Został ustanowiony dla człowieka (Marka 2:27) i jego przestrzeganie jest związane z wiarą. Przestrzegał go Abraham (Rodzaju 26:5), któremu została dana prawda (Rodzaju 24:27), i kto wskazywał drogę wszystkim innym (Rodzaju 24:48). Jego przestrzeganiem Izraelici potwierdzali, że są Jego narodem pełnym skruchy, wykonawcami Jego prawa.

Przedstawiony przez nas kalendarz nie jest stały, jest coroczny. Zmienia się co rok. Odbywa się tak dlatego, że typowy cykl zawierający 365 dniej nie można rozdzielić równomiernie według liczby dniej w tygodniu. Żaden księżycowy miesiąc astronomiczny nie zawiera 29,5 dni. Wskutek tego, że zostaję jeden dzień, rok zwykłe zaczyna się i kończy się w ten sam powszedni dzień tygodnia. Więc następny rok zaczyna się następnym dniem powszednim, co i wymaga każdy rok nowego kalendarza.

Możemy wykluczyć ten dzień z kalendarza nie odchodząc od cyklu słonecznego, który składa się z 365,24 dniej, po prostu licząc dzień jak period dwudziestu czterech godzin oczekiwania przed kontynuacją kalendarza. Te "poza kalendarzowe" dni, również znane jak "puste" dni lub "pośrednie", nie będą dniami pracy. Najbardziej wygodne - zrobić z nich święta, i to jest racjonalną częścią Kalendarza Światowego. Te i inne propozycji zmieniają kolejność siedmiodniowego tygodnia, co pochodzi jeszcze od Adama. Ten cykl z siedmiu dni nie jest zgodny ni z miesiącem księżycowym, ni z corocznym słonecznym rokiem.

Siódmy dzień zaczyna się w końcu szóstego dnia tygodnia, wieczorem piątku, gdy zapada zmierzch (patrz pracę Początek dnia).

Nehemiasz 10:28-31

(28) Malluk, Charim, Baana. (29) I reszta ludu, kapłanów, lewitów - odźwierni, śpiewacy, niewolnicy świątyni - oraz wszyscy, którzy przeszli od narodów obczyzny do Prawa Bożego: ich żony, synowie i córki - każdy, kto był zdolny zrozumieć, (30) całkowicie przyłączają się do swych braci, swych dostojników, oświądczając pod przysięgą i zaklęciem: że postępować będą według Prawa Bożego, danego przez Mojżesza, sługę Bożego, to jest, że zachowywać będą i wypełniać wszystkie przykazania Pana, Boga naszego, przepisy Jego i prawa. (31) Mianowicie: że córek naszych nie damy narodom tej ziemi ani córek ich nie weźmiemy za żony dla synów naszych.

Przaśny chleb - to znak Prawa Boga (Powtórnego Prawa 6:8) i zbawienia Izraela (Powtórnego Prawa 6:10), które poprzez ofiarę Chrystusa zostawia wszystkich w Chrystusie (Rzym. 9:6, 11:25-26). Znaki te

Szabat nie jest wyłącznie znakiem Kościoła Boga, jest również znakiem wybranego narodu, jeszcze nie wezwanego do Kościoła. Gdyby był on znakiem wybrańców, wtedy Judaizm i Binitaryzm, co również przestrzegają Szabaty, byli by częścią pierwszego Zmartwychwstania. Ale oni nie będą wskrzeszone.

Podatek na Przebłaganie jest pobierany dla przeprowadzenia spisu wybranych Izraela. Został ustalony taki sam dla wszystkich i nie zależy od właściwości osoby. Taki spis Izraela został dokonany Bogiem pod czas założenia świata (Apok. 17:8) i ustalona miara została zapłacona za wszystkich Jezusem Chrystusem (do Rzym. 6:10). Ustalona suma pokazuje, że za zbawienie zapłacono, i nie fizycznymi możliwościami człowieka, a ofiarą Jezusa Chrystusa, co była dokonana jeden raz za wszystkich (do Heb. 7:27; 9:26; 10:10; 1 Piotr 3:18). Przeprowadzenie zbiorów pod czas święta Przebłagania zadaje cios po samej dostateczności ofiary Chrystusa.

Wyjścia 23:14-18

Znak został po raz pierwszy wykorzystany w Księdze Rodzaju 9:12. Tęcza była Bożym znakiem przypominającym Jego obietnicę i znaczyła, że On nie zniszczy ziemię wodą po raz drugi. Bóg wykorzystuję znaki, co wskazują na szczególne z Nim stosunki.

Powtórnego Prawa 30:6

Chrzest w duchu świętym jest pierwszym znakiem wybrańców, przez krew Jezusa Chrystusa w ciało człowieka (Mat. 28:19, Dzieje 1:5, 11:16; Rzym. 6:3; 1 Kor. 12:13; do Heb. 9:11-28).

Kazano nam odróżniać Boga i Jego Chrystusa (Jan 17:3) i powinno nam być wstyd za to, że nie robimy tego lub nie możemy zrobić (1 do Kor. 15:34). Pojmowanie Jehowy, Sawaota, Pana Aniołów jak Jedynego Prawdziwego Boga jest zasadnicze dla wiary.

Ezechiela 20:16-20

Szabaty są nieodłączne od pierwszego przykazania i Prawa. Naród, który nie przestrzega wszystkich praw Boga jest karany.

Szabaty są znakiem naszej wiary i naszej pokuty. Unikać Szabaty znaczy unikać nadziei Boga. Właśnie to jest powodem, dlaczego jesteśmy dzisiaj prześladowani z powodu nie przestrzegania Szabatów Boga.

Mateusza 12:1-12

Jan 7:23

W Ewangelii wg. Łukasza 14:5 jest powiedziane, że w Szabat można i trzeba likwidować sytuacji awaryjne.

Marka 3:1-5

Przykład wola w rowie jest wypadkiem nieprzewidzialnym, ale mimo to powinniśmy wszystko planować. Osły nie powinny być przeładowane (Nehem. 13:15) i brama ma być zamknięta (Nehem. 13:19). Znaczy to, że powinniśmy unikać nawet możliwości pracy. Nie powinniśmy nosić ciężary (Er. 17:21) i zbierać drzewo na opał (Liczb 15:32-35). Nie wolno również zbierać winogron i deptać je na wino (Nehem. 13:15). Po przygotowaniach cala praca powszechna ma być wstrzymana.

Liczb 15:37-41

(37) I mówił znowu Pan do Mojżesza: (38) Powiedz Izraelitom, niech sobie zrobią frędzle na krajach swoich szat, oni i ich potomstwo, i do każdej frędzli użyją sznurka z fioletowej purpury. (39) Dla was będą te frędzle, a gdy na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, aby je wypełnić - a nie pójdziecie za żądzami swego serca i oczu, przez które plamiliście się niewiernością - (40) byście w ten sposób o wszystkich moich przykazaniach pamiętali, pełnili je i tak byli świętymi wobec swojego Boga. (41) Jam jest Pan, Bóg wasz, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby być waszym Bogiem. Jam jest Pan, wasz Bóg.

Nauczamy się przestrzegać system Szabatu nie dla tego, że boimy się kary, a dlatego, że kochamy naszego Jedynego i Prawdziwego Boga.

1 Jan 5:3

Izajasz 56:2

Izajasz 56:4-7

Szabat - to warunek wstępny dla dziedziczenia królestwa Izraela, w przypadku, gdy przez bramę miasta nie przenosi się żadny ładunek. Na tronie Dawida powinni się znajdować królowie i książę. Ale gdy ostrzeżenie to nie będzie przyjęte pod uwagę, miasto zostanie zniszczone ogniem (Er.17:27). Poganin będzie wyśmiewać Szabaty w nieszczęśliwe dla niego dni. Więc Szabat - to znak i źródło pogardy do nieszczęścia tych, kto żyje w domu Pana. Za zniewagę Szabatu poniesie karę Jego gniewu król i kapłan (Lamentacje Jerem. 2:6).

Izajasz 56:2

Jeremiasz !0:21

Do Hebrajczyków 4:9-11

Odpoczynek w Szabat zostaje! My, którzy byli chrzczone duchowym Izraelem, i którzy odnowili testament z naszym Bogiem, będziemy go przestrzegać.

(12) Potem tak rzekł Pan do Mojżesza: (13) Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem Pan, który was uświęcam. (14) Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu. (15) Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią. (16) Izraelici winni pilnie przestrzegać szabatu jako obowiązku i przymierza wiecznego poprzez pokolenia. (17) To będzie znak wiekuisty między Mną a Izraelitami, bo w sześciu dniach Pan stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął. (18) Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym.

Izajasz 66:18-23

Siódmy dzień Szabatu ma być przestrzegany (Wyjścia 20:8-11; Powt. Prawa 5:12-15) jako usilne przykazanie Pana i jedno z jedno z dziesięciu przykazań. Są to niezłomne zasady dla wszystkich ludzi na zawsze. Szabat jest święty. Każdy, kto go znieważa umiera, lub jest deportowany (Wyjścia 31:14-15). Siódmy dzień Szabatu pozostaje dla zwolenników odnowionego testamentu (do Heb. 4:9). Siódmy dzień zaczyna się w końcu szóstego dnia tygodnia, naszego piętku, w jej końcu z nadejściem zmroku. Trwa on od zachodu do zachodu (Kapł. 23:23). Jest wiecznym nakazem ludziom Izraela i wiecznym znakiem między nimi a Bogiem jako stwórcą (Ez.31:15-16). Duchowy Izrael składa się ze wszystkich Chrześcijan. Jest to bezterminowa umowa między ludźmi Izraela i wszyscy nie żydzi powinni w końcu wejść do narodu Izraela. Karą za znieważanie Szabatu jest śmierć, wynikająca od pozbawienia Ducha Swiętego i przeniesienie do drugiego Zmartwychwstania (Apok. 20:5).

Izajasz 66: 22-23

Ezechiela 46:1-3

Liczb 10:10

Pan Bóg wasz - to Jehowa, wasz Elohim. Ofiary zostali uzupełnione w Chrystusie. Szabaty, Nowi nie były skasowane. Święto Nowi było podtrzymywane jak miasto Szabat lub święty Szabat. Zostały złożone ofiary, jak widzimy wyżej, jako przypominanie.

Liczb 28:11-15

Nowi znajdują się po środku między Szabatami i świętami.

Ezdrasz 3:5

Nów - to początek lub pierwszy dzień miesiąca (Liczb 10:10; 28:11). Kalendarz Księżycowy - to znak Świętych ludzi. W swoich notatkach do Księgi Wyjścia 12:2 Mekilta twierdzi, że "nacji" są uważane słońcem, ale Izrael księżycem (Psalmów 104:19). W Szabat i Nowi powinniśmy odpoczywać, jak czytamy w Księdze Amosa 8:5. Był to dzień radości. Zabawa, co przed tym była obecna w Dniach Swiętych, Nowiach i Szabatach została zlikwidowana.

Ozeasz 2:11

Ozeasz 2:12

Księga Rodzaju 1:14 mówi, że Bóg oświetla niebiosa, określając dzień i noc, oraz pory roku. Nowi wyznaczają kolejność i terminy świąt, oraz logicznie poprzedzają Szabat, który stanowi akt zakończenia jako siódmy dzień , gdy księżyce zaczynają się od czwartego dnia. Pioruny przeznaczone dla oddzielenia światła od ciemności (Rodzaju 1:18). Księżyc demonstruje świat z ciemnością, która nim rządzi. Dla przedstawienia Chrystusa wykorzystuje się słońce.

Strach jest przypominaniem Praw Boga. Szabaty i Nowi są jednakowo traktowane co do działalności. Handel jest zabroniony tak pod czas Nowi, jak i Szabatu.

Amos 4:4-6

Istnieje dwanaście miesięcy, oraz trzynasty lub uzupełniający, który jest dodawany siedem raz w każdym dziewiętnastoletnim cyklu roku. Kalendarz, ustalony Bogiem ustała się zgodnie z ciałami niebieskimi. Ruch oraz pozycja ciał niebieskich są zasadniczym czynnikiem kalendarza. Pozycja ta rozwija się w Biblii, i jest główną dla Prawa.

Psalmów 104:19

Tyś stworzył księżyc, aby czas wskazywał;

1. koło, łańcuch czasu lub kosmosu, zwrot
2. w łańcuchu (jako przysłówek)

Dla Izraela i dla wszystkich ludzi półkuli północnej przesilenie zimowe trafia na grudzień, gdy słońce sięga skrajnego południowego punktu szerokości. W ten czas mamy najkrótszy dzień, z reguły 21 grudnia. Przesilenie letnie - to okres w czerwcu, kiedy słońce sięga skrajnego punktu północnego. Wtedy mamy najdłuższy dzień, z reguły 21 czerwca.

Zdarza się to zwykłe około 20 marca. Równonoc jesienna - czas we wrześniu, kiedy słońce przecina równik, przesuwając się z półkuli północnej do południowej. Dzień i noc są prawie równe. Zwykłe to się zdarza 22 września. Rok zwrotnikowy składa się z 365.24219 dni, miesiąc synodalny - z 29.53057 dni. Dziewiętnaście zwrotnikowych lat odpowiadają całej liczbie synodalnych miesięcy. Faktyczna długotrwałość szczególnego roku może się odróżnić na parę minut z powodu wpływu siły grawitacji innych planet. Podobnie może zmieniać się czas między dwoma Nowiami w zależności od szeregu czynników, łącznie ze zmianami siły grawitacyjnej, pochodzącej od słońca oraz orbitalnego nachylania się księżyca.

Prawo wymaga przestrzegania Nowi (Liczb 10:10; 28:11-15; 1 Kr. 23:31; 2 Kr. 2:4; 8:13, 31:3). W ciągu tego czasu, jak i w Szabaty, handel wstrzymuję się (Am. 8:5). Izrael przestrzegał Nowi (Iz. 1:13-14; Ezdr. 3:5; Nehem. 10:33; Psałmów 81:3; Oz. 2:11)

Także, jak to robił Kościół w ciągu tysiąc leć. Kościół szanował Nowi tak samo, jak Szabaty i Dni Święte (Kol. 2:16). Nowi będą przestrzegane w odnowieniu pod czas panowania Mesjasza (Iz. 66:23; Ez. 45:17, 46:1,3,6) jako Szabaty, ale mamy przestrzegać je już teraz. Przestrzeganie Nowi jest obowiązkowe nawet przed Dniami Świętymi, które są ustalone jako określone dni.

Siedem corocznych Świętych Dni to: Pascha Żydowska (Kapł. 23:7; Liczb 28:18); Ostatni dzień Niekwaszonych Chlebów (Kapł. 23:8, Liczb 28:25); Pięćdziesiątnica (Kapł. 23:21; Liczb 28:26); Trąby (Kapł. 23:23; Liczb 29:1); Kuczki (Kapł. 23:35; Liczb 29:12); Ostatni Wielki Dzień (Kapłańska 23:36; Liczb 29:35).

Istnieje trzy corocznych Święta (Wyjścia 23:14). Termin jest ustalony lub fiksowany (Ez. 3:5, Nehem. 10:33). Pochodzi to od słowa mov`ed, co znaczy "czas wyznaczony", który nie może być odłożony.

Powtórnego Prawa 14:22-29

(22) Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi. (23) Będziesz spożywał w obliczu Pana, Boga swego - na miejscu, które sobie obierze na mieszkanie dla imienia swojego - dziesięcinę z twego zboża, moszczu i oliwy, pierworodne z bydła i trzody, byś po wszystkie dni nauczył się bać Pana, Boga swego. (24) Jeśli daleka będzie twoja droga, nie zdołasz tego zanieść, ponieważ daleko będzie miejsce, które sobie obierze Pan, Bóg twój, by tam umieścić swe imię - gdy Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił - (25) zamienisz dziesięcinę na srebro, weźmiesz srebro w sakiewce do ręki i pójdziesz na miejsce, które sobie obierze Pan, Bóg twój. (26) Kupisz tam za srebro wszystko, czego pragnie twoja dusza: większe i mniejsze bydło, wino, sycerę, wszystko, czego życzy sobie twoja dusza, i spożyjesz tam w obliczu Pana, Boga swego. Będziesz się cieszył ty i twoja rodzina. (27) Nie opuścisz też lewity, który jest w twoich murach, bo nie ma on działu ani dziedzictwa z tobą. (28) Pod koniec trzech lat odłożysz wszystkie dziesięciny z plonu trzeciego roku i zostawisz w twych bramach. (29) Wtedy przyjdzie lewita, bo nie ma działu ani dziedzictwa z tobą, obcy, sierota i wdowa, którzy są w twoich murach, będą jedli i nasycą się, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, w każdej pracy twej ręki, której się podejmiesz.

Liczb 9:1-23

(1) W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu z Egiptu mówił Pan do Mojżesza na pustyni Synaj: (2) W oznaczonym czasie winni Izraelici obchodzić Paschę. (3) Będziecie ją obchodzić dnia czternastego tego miesiąca, o zmierzchu. Macie ją obchodzić według odnoszących się do niej praw i zwyczajów. (4) Nakazał więc Mojżesz Izraelitom obchodzić Paschę. (5) Obchodzili ją na pustyni Synaj dnia czternastego pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali dokładnie wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi. (6) Znaleźli się jednak mężowie, którzy z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich zaciągnęli nieczystość i nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Mężowie ci stanęli w owym dni przed Mojżeszem i Aaronem (7) i rzekli do nich: Zaciągnęliśmy nieczystość z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich. Czemuż więc mamy być wykluczeni ze złożenia daru ofiarnego dla Pana w oznaczonym czasie razem ze wszystkimi Izraelitami? (8) A Mojżesz im odpowiedział: Zaczekajcie, a ja posłucham, co Pan względem was rozporządzi. (9) Pan w ten sposób przemówił do Mojżesza: (10) Tak mów do Izraelitów: Jeśli kto z was albo z waszych potomków zaciągnie nieczystość przy zwłokach albo będzie w tym czasie odbywał daleką podróż, winien [mimo to] obchodzić Paschę dla Pana. (11) [Ci wszyscy] winni ją obchodzić czternastego dnia o zmierzchu, w drugim miesiącu; powinni wtedy spożywać chleb przaśny i gorzkie zioła. (12) Nie mogą nic zostawić aż do rana ani też żadnej kości łamać; winni obchodzić Paschę według ustalonego obrzędu. (13) Kto zaś jest czysty i nie jest w podróży, a mimo to zaniedba świętowania Paschy, taki ma być wyłączony spośród swego ludu, gdyż nie przyniósł Panu w oznaczonym czasie daru ofiarnego. Taki człowiek poniesie odpowiedzialność za swój grzech. (14) Jeśli jakiś obcy zatrzymał się pośród was i ma obchodzić Paschę dla Pana, winien ją obchodzić według praw i zwyczajów odnoszących się do Paschy. Jedne i te same prawa dotyczą obcych jak też i tubylców. (15) W dniu, kiedy ustawiono przybytek, okrył go wraz z Namiotem Świadectwa obłok, i od wieczora aż do rana pozostawał nad przybytkiem na kształt ognia. (16) I tak działo się zawsze: obłok okrywał go , a w nocy - jakby blask ognia. (17) Kiedy obłok podnosił się nad przybytkiem, Izraelici zwijali obóz, a w miejscu, gdzie się zatrzymał, rozbijali go znowu. (18) Na rozkaz Pana Izraelici zwijali obóz i znowu na rozkaz Pana rozbijali go z powrotem; jak długo obłok spoczywał na przybytku, pozostawali w tym samym miejscu. (19) Nawet wtedy, gdy obłok przez długi czas rozciągał się nad przybytkiem, Izraelici, posłuszni rozkazowi Pana, nie zwijali obozu. (20) Lecz zdarzało się również tak, że obłok krótki czas pozostawał nad przybytkiem; wtedy również rozbijali obóz na rozkaz Pana i na tenże rozkaz go zwijali. (21) Zdarzało się i tak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana, a nad ranem się podnosił; wtedy oni zwijali obóz. Niekiedy pozostawał przez dzień i noc; skoro tylko się podniósł, natychmiast zwijali obóz. (22) Jeśli pozostawał dwa dni, miesiąc czy dłużej - gdy obłok rozciągał się nad przybytkiem i okrywał go, pozostawali Izraelici w miejscu i nie zwijali obozu; skoro tylko się podniósł, zwijali obóz. (23) Na rozkaz Pana rozbijali obóz i na rozkaz Pana go zwijali. Przestrzegali nakazów Pana, danych przez Mojżesza.

(29) O północy Pan pozabijał wszystko pierworodne Egiptu: od pierworodnego syna faraona, który siedzi na swym tronie, aż do pierworodnego tego, który był zamknięty w więzieniu, a także wszelkie pierworodne z bydła. (30) I wstał faraon jeszcze w nocy, a z nim wszyscy jego dworzanie i wszyscy Egipcjanie. I podniósł się wielki krzyk w Egipcie, gdyż nie było domu, w którym nie byłoby umarłego. (31) I jeszcze w nocy kazał faraon wezwać Mojżesza i Aarona, i powiedział: Wstańcie, wyruszajcie z pośrodka mojego ludu, tak wy, jak Izraelici! Idźcie i oddajcie cześć Panu według waszego pragnienia. (32) Weźcie ze sobą owce wasze i woły, jak pragnęliście, i idźcie. Proście także o łaskę dla mnie. (33) I nalegali Egipcjanie na lud, aby jak najprędzej wyszli z kraju, gdyż mówili: Wszyscy pomrzemy. (34) I wziął lud ciasto, zanim się zakwasiło w dzieżach owiniętych płaszczami, i niósł je na barkach. (35) Synowie Izraela uczynili według tego, jak im nakazał Mojżesz, i wypożyczali od Egipcjan przedmioty srebrne i złote oraz szaty. (36) Pan wzbudził życzliwość Egipcjan dla Izraelitów, i pożyczyli im. I w ten sposób Izraelici złupili Egipcjan. (37) I wyruszyli Izraelici z Ramses ku Sukkot w liczbie około sześciuset tysięcy mężów pieszych, prócz dzieci. (38) Także wielkie mnóstwo cudzoziemców wyruszyło z nimi, nadto owce i woły, i olbrzymi dobytek. (39) Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, wypiekli niekwaszone placki, ponieważ się nie zakwasiło. Wypędzeni z Egiptu bez najmniejszej zwłoki, nie zdołali przygotować nawet zapasów na drogę. (40) A czas pobytu Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat. (41) I oto tego samego dnia, po upływie czterystu trzydziestu lat, wyszły wszystkie zastępy Pana z ziemi egipskiej. (42) Tej nocy czuwał Pan nad wyjściem synów Izraela z ziemi egipskiej. Dlatego noc ta winna być czuwaniem na cześć Pana dla wszystkich Izraelitów po wszystkie pokolenia. (43) Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: Takie będzie prawo dotyczące Paschy: Żaden cudzoziemiec nie może jej spożywać. (44) Jednak niewolnik, nabyty za pieniądze, któregoś poddał obrzezaniu, może ją spożywać. (45) Obcokrajowiec i najemnik nie mogą jej spożywać. (46) W jednym i tym samym domu winna być spożyta. Nie można wynieść z tego domu żadnego kawałka mięsa na zewnątrz. Kości z niego łamać nie będziecie. (47) Całe zgromadzenie Izraela będzie to zachowywało. (48) Jeśliby cudzoziemiec przebywający u ciebie chciał obchodzić Paschę ku czci Pana, to musisz obrzezać wpierw wszystkich potomków jego domu, i wtedy dopiero dopuścić go możesz do obchodzenia Paschy, gdyż wówczas będzie miał prawa tubylców. Żaden jednak nieobrzezany nie może spożyw (49) Takie samo prawo będzie dla tubylców i dla cudzoziemców przebywających pośród was. (50) Wszyscy Izraelici uczynili tak, jak nakazał Pan Mojżeszowi i Aaronowi. (51) Tego samego dnia wywiódł Pan synów Izraela z ziemi egipskiej według ich zastępów.

Święto ma być obchodzone w miejscu, wskazanym Bogiem (przez kapłanów)(Powtórnego Prawa16:5-7) i powinno używać niekwaszony chleb (Wyjścia 12:8; 15-20; 12:3, 6; 23:15; Kapłańska 23:6; Liczb 9:11; 28:17; Powt. Prawa 16:3,4; Mr. 14:12; Łk. 22:7; Dzieje 12:3; 1 Kor. 5:8). Karą za ignorowanie przestrzegania święta jest odłączenie od ludzi lub parafii (Liczb 9:13). Przepisy są jednakowe tak dla cudzoziemców, jak i dla rodaków (Liczb 9:14).

Prawo Księgi Powtórnego Prawa 16:5 było powodem tego, że Chrystus posłał uczniów odnaleźć pokój, opisany w Ewangelii wg. Mateusza 26:17-19

W falowej wiązce ofiary znak Jony wymaga, żeby był on spełniony dokładnie we wszystkich stadium. Pierwszym stadium jest to, że Chrystus znajdował się w grobie w ciągu trzech dni i trzech nocy, nie mniej i nie więcej. Również został wskrzeszony przed ranem pierwszego dnia tygodnia, który szedł za Szabatem, ponieważ był falą lub ofiarną wiązką, która była pierwszopłodem wszystkich urodzajów (Wyjścia 29:24-27; również patrz Kapłańska 7:30, 34; 8:27, 29, 9:21; 10:14, 15; 14:12, 24; 23:11-20; Liczb 5:25; 6:20; 18:11, 18).

(24) Wszystko to położysz na dłonie Aarona i na dłonie jego synów, i wykonasz gest kołysania przed Panem. (25) Weźmiesz to potem z ich rąk i spalisz na ołtarzu nad całopaleniem jako miłą woń przed Panem. Jest to ofiara spalana dla Pana. (26) I weźmiesz mostek z piersi barana ofiarowanego na wyświęcenie Aarona, i wykonasz nim gest kołysania, i przypadnie on tobie w udziale. (27) I jako rzecz świętą oddzielisz mostek kołysany i łopatkę podnoszoną, i to, co było kołysane, i co było podnoszone z barana jako ofiary wyświęcenia oraz co się należy Aaronowi i co się należy jego synom.

Jan 20:1, 15-17

Pierwszy dzień tygodnia, lub Niedzielna Ofiara Falowej Wiązki, nie jest dniem świętym, ale ma być przestrzegana, ponieważ od niej robi się odliczenie do Pięćdziesiątnicy. Tak Pięćdziesiątnica, jak i pierwszy dzień Namiotów znajdują się na astronomicznych Nowiach, to znaczy, że są zależne od cyklów księżyca. Ale ni Trąby, ni Oczyszczenie nie są częścią święta, który włącza system ofiary.

Powtórnego Prawa 16:16

Powtórnego Prawa 16:17

Księga Liczb 10:10 podaje przykład, kiedy trąbią w Trąby. Zdarza się to pod czas wszystkich Nowi i wszystkich dni świętych, oraz Szabatów, kiedy są spalane ofiary i zwykłe. Biblijne Święte Dni oraz Święta znajdujemy w Księdze Kapłańskiej 23 i tam że znajdujemy pełne ich określenie. Księga Wyjścia 23 kontynuuje 20 wiersz, a wiersz 23 Księgi Kapłańskiej dopełnia Księgę Wyjścia. Księga Liczb 15, 28, 29 wzmacnia je obie łącznie z tekstem o Nowiach. Dalsze powtórzenie oraz wzmacnianie dzieje się w Księdze Powtórnego Prawa 5 oraz 14.

Związek między świętami a ofiarami, zaznaczony w Księdze Powtórnego Prawa 12:8-12 został zniszczony razem ze związkiem między ofiarami i cotygodniowymi Szabatami. Nie można łączyć kalendarz a święta, oraz prawo ofiary bez używania podobnej koncepcji do wszystkich innych komponentów prawa, łącznie z szabatem. Cały system rządu Boga został zwolniony od systemu ofiarnego, łącznie z Szabatem i systemem Swiętych Dni. Pascha była przedstawiona ludziom jeszcze przed tym, jak było dane prawo na górze Synaj. Chrystus jest ofiarą paschalną i żadne zwierze nie może być teraz złożone w ofierze, żeby pokryć nasze grzechy.

Cały proces przedstawienia wybranych w Chrześcijaństwie jest określony zgodnością Ducha Świętego, co odbędzie się przed ogólnym zbawieniem. Dni Święte nie mogą być skasowane, dopóki plan nie zakończy się Ostatnim Wielkim Dniem. Każde święto stanowi część planu Boga, który nadal jest realizowany. Zgodnie z określeniem systemy urodzaju one są nadal pełne oraz obowiązujące. Prawo było cieniem wszystkiego, co miało nastąpić (Heb. 10:10). Cień pokazuje realność; ona nie jest oderwana od niej.

Biblia mówi, że zniesławiają święta ci, co wyrzekają się siebie dla korzyści do błędu Balaama i zagłady w powstaniu Koraga (Judasz 11-12). Inaczej oni uczą za zapłatę i przekręcają święta oraz pojmowanie prawa i Pisma świętego. Nie zawierają oni ni światła (Iz. 8:20), ni zorzy. Są dwukrotnie martwi. Ludzi ci, pozbawione Ducha przedstawieją ten rozdział, co będzie realizowany w dni ostatnie (Judasz 19). Powstanie Koracha jest takim czynem, częścią procesu, który jest skierowany przeciwko słowu Boga.

Prawo, co dotyczy świąt jest przedstawione w czterech częściach, zaczynając od Wyjścia, i do Powtórnego Prawa. Pierwsze wspomnienie odnajdujemy w Księdze Wyjścia w wielu rozdziałach. Wyjścia 20 opowiada o Dziecięciu Przykazaniach, które się powtarzają w Powtórnym Prawie 5. Wyjścia 21 opowiada o problemach ślubu i gospodarstwa domowego, a także odpowiedzialności rodzinnej, co poszerza dzieje przykazań na wszystkie rodzaje spółek. Wyjścia 22 opowiada o prawach własności, oraz obowiązkach co do niej zgodnie z przykazaniami. Wyjścia 23 o fałszywym świadectwie oraz szacunku dla człowieka. Wyjścia 23:10 odkrywa znaczenie i wykorzystanie czwartego przykazania. Dotyczy nie tylko niedzieli, ale odejmuje Jubileusz oraz system Szabatu. Wyjścia 12 opowiada o Pasce.

To były święta Boga, nazywane przez niego Moje święta (Kapłańska 23:2). W Kapłańskiej 23 i w drugiej księdze Kronik 2:4 jak święta Pana. W Księdze Liczb 15:3 i 29:39 również jest używany termin wasze święta. W księdze Izajasza 1:14 i 5:12 nazwa ich święta była wykorzystana w następującym znaczeniu negatywnym. Święta nie miały wiecznego lub ziemnego pochodzenia. Nie mogli oni zostać logicznie zmienione lub zlikwidowane, dopóki nie zostanie zmieniony lzb zlikwidowany Plan Zbawienia, który oni przedstawiają.

(2) Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! (3) Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać w tym dniu żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach. (4) Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich będziecie w określonym czasie. (5) W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. (6) A piętnastego dnia tego miesiąca jest święto Przaśników dla Pana - przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby. (7) Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (8) Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie w tym dniu wykonywać żadnej pracy. (9) Potem Pan powiedział do Mojżesza: (10) Mów do Izraelitów i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą Ja wam dam, i zbierzecie plon, przyniesiecie kapłanowi snop jako pierwociny waszego plonu. (11) On dokona gestu kołysania snopa przed Panem, aby był przez Niego łaskawie przyjęty. Dokona nim gestu kołysania w następnym dniu po szabacie. (12) W dniu gestu kołysania snopa złożycie ofiarę całopalną dla Pana, baranka bez skazy, urodzonego w tym samym roku, (13) wraz z ofiarą pokarmową dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą, jako ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana, a także ofiarę płynną - ćwierć hinu wina. (14) Aż do tego dnia nie będziecie jedli ani chleba, ani prażonych ziaren, ani kaszy, zanim nie przyniesiecie daru dla waszego Boga. Jest to ustawa wieczysta dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. (15) I odliczycie sobie od dnia po szabacie, od dnia, w którym przyniesiecie snopy do wykonania nimi gestu kołysania, siedem tygodni pełnych, (16) aż do dnia po siódmym szabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę pokarmową dla Pana. (17) Przyniesiecie z waszych siedzib po dwa chleby do wykonania nimi gestu kołysania, każdy z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki, kwaszone. To będą pierwociny dla Pana. (18) Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem baranków bez skazy, jednorocznych, jednego młodego cielca i dwa barany. One będą ofiarą całopalną dla Pana razem z ofiarą pokarmową i z ofiarą płynną. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana. (19) Ofiarujecie też jednego kozła jako ofiarę przebłagalną i dwa baranki jednoroczne jako ofiarę biesiadną. (20) Kapłan wykona nimi przed Panem gest kołysania razem z chlebami pierwocin, razem z dwoma barankami. Będzie to rzecz poświęcona Panu, przeznaczona dla kapłana. (21) Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń. (22) Kiedy będziecie zbierali plon waszej ziemi, nie będziecie wycinali doszczętnie skraju pola i nie będziecie zbierali do końca kłosów. Zostawisz je dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz! (23) Następnie Pan powiedział do Mojżesza: (24) Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. (25) Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana. (26) Dalej Pan powiedział do Mojżesza: (27) Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. (28) W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. (29) Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. (30) Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. (31) Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. (32) Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat. (33) Po czym Pan powiedział do Mojżesza: (34) Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. (35) Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (36) Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać w tym dniu żadnej pracy. (37) To są czasy święte dla Pana, na które będziecie dokonywać świętego zwołania, aby składać ofiarę spalaną dla Pana: ofiarę całopalną, ofiarę pokarmową, ofiarę krwawą i ofiarę płynną, każdego dnia to, co jest na ten dzień przeznaczone, (38) niezależnie od szabatów Pana, niezależnie od waszych darów, niezależnie od wszystkich ślubów waszych i niezależnie od wszystkich dobrowolnych ofiar, które będziecie składać dla Pana. (39) Tak więc piętnastego dnia siódmego miesiąca, kiedy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzić święto Pana przez siedem dni. Pierwszego dnia jest uroczysty szabat. Ósmego dnia także uroczysty szabat. (40) Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni. (41) Będziecie obchodzić to święto dla Pana co roku przez siedem dni. To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. (42) Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, (43) aby pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz! (44) Mojżesz ogłosił Izraelitom o czasach świętych dla Pana.

Mojżesz nie rozmawiał z Bogiem (Ojcem jak Eloa lub Teon). Jan wyraźnie wskazuje, że nikt i nigdy nie widział Boga (Jan 1:18). Był to Elohim, nazywany Aniołam Obecności lub Aniołem Wielkiego Pocztu (Isa 9:6 LXX).

Chrystus jest ten sam wczoraj, dzisiaj oraz jutro (Heb. 13:8). Bóg jest niezmienny (Mal.3:6; Jak. 1:17).

Święte dni, Święta, Nowi oraz Szabaty umyślnie są podane wątpliwości. Proroctwo to, które sam Bóg dał poprzez swoich proroków. Bóg mówił poprzez proroka Amosa i porównywał Izrael ostatnich dni z koszem dojrzałych owoców (Am. 8:1).

Jan 6:53-54

Pierwszy: (3) A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

Drugi: wiara w Jezusa Chrystusa w świetle nauki o Jedynym Prawdziwym Bogu (Jan 6:53-54).

Trzecim warunkiem życia wiecznego jest udział w Paschę oraz jedzenie ciała i krwi Jezusa Chrystusa (Jan 6:53-54).

Do Rzymian 2:27

Przestrzeganie przykazań - to niezbędny warunek odnowienia Ducha Świętego. Bez Ducha Świętego nie możecie wstąpić do Królestwa Boga, a znaczy mieć życie wieczne, dla którego są niezbędne trzy wymienionych warunki. Również powinniście wykazywać posłuszeństwo. Jeżeli nie bierzecie udział w ceremonii, to nie jesteście jedną częścią Jezusa Chrystusa (Jan 13:8).

Jan 13:6-8

Piotr mówił: "nie będziesz myć moich nóg". Powinniśmy pozwolić umyć swoi nogi, pozwalając symboliczne umycie naszych żyć Chrystusem, oczywiście jeżeli chcemy przebywać w Jego Królestwie. Jeżeli to zrobimy, otrzymamy w spadku Królestwo, jak otrzymał On. Piotr rozumiał konieczność aktu umycia, ale nie rozumiał jego sensu.

Jan 13:9-11

Powinniśmy myć tylko nogi, ponieważ byliśmy pewnego raz umyte w chrztu i dlatego jesteśmy czyste na zawsze. Powinniśmy dokonywać umycie nóg tylko przed Wieczerzą Pana.

Rok za rokiem zbieramy grzechy, często nawet nie wiedząc o tym. To znaczy w miarę tego jak idziemy po życiu potrzebujemy odnowienia chrztu. Potrzebujemy odświeżyć umycie. Symbolicznie możemy to zrobić myjąc nasze nogi. W Ewangelii wg. Jana jeszcze raz idzie mowa o tym.

Jan 13:12-17

Jan 6:53-56

1 list do Koryntian 11:23-28

Wieczerza Pana nie jest dniem świętym, ale poprzedza Święto Przaśników. Trzeba go przestrzegać, żeby otrzymać życie wieczne w pierwszym Zmartwychwstaniu (Jan 6:53-54). Jako święto przestrzega się Pięćdziesiątnica (Wyjścia 34:22; Powt. Prawa 16:10, 16). Święto Kuczek ma być przestrzegane, pozwalając wszystkim słuchać i się uczyć (Kapł.23:34; Powt. Prawa 16:13, 16; 31:12). Trąby i Dzień Przebłagania są nazywane świętymi Dniami, a nie świętami (Kapł. 23:24,27).

Zawiera:

1. Siódmy rok wyzwolenia z niewoli (Wyjścia 21:2-6, Powt. Prawa 15:12-18).
2. Przebaczenie długów (Powt. Prawa 15:1-6), oraz
3. Odpoczynek ziemi (Wyjścia 23:10-11; Kapłańska 25:1-7, 19-24).

Powtórnego Prawa 31:10-13

Kapłańska 25:23

Kapłańska 26:34-35

(25) Także i ziemia stała się nieczysta. Ukarałem ją więc za jej winę, a ziemia wypluła swoich mieszkańców. (26) Strzeżcie więc ustaw i wyroków moich, nie czyńcie nic z tych obrzydliwości. Nie będzie ich czynić ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. (27) Bo wszystkie te obrzydliwości czynili mieszkańcy ziemi, którzy byli przed wami, i ziemi została splugawiona. (28) Ale was ziemia nie wyplunie z powodu splugawienia jej, tak jak wypluła naród, który był przed wami. (29) Bo każdy, kto czyni jedną z tych obrzydliwości, wszyscy, którzy je czynią, będą wyłączeni spośród swojego ludu. (30) Będziecie więc przestrzegać mego zarządzenia, abyście nie czynili nic z obrzydliwych obyczajów, którymi się rządzono przed wami, abyście nie splugawili się przez nie. Ja jestem Pan, Bóg wasz!

"Caius Caesar, cesarz drugiego czasu, oddał rozkaz, żeby cały kraj żydów, łącznie z Joppą, składała coroczną daninę za miasto Jerozolimę, łącznie z siódmym, który oni nazywają Rokiem Szabatu, ponieważ w ten czas nie otrzymują owoców swoich drzew, nie obrabiają swoją ziemie i nie składają daninę Sidonu na drugi rok (tego periodu Szabatu) czwartej części tego, co zostało zasiane."

Zostało nam powiedziane, że to dawne prawo Księgi Kapłańskiej 26:3,4 (2 Kr. 36:21) było zapomniane z powodu niewykorzystania, i że wygnanie Judy kompensuje podobną ignorancje ziemskirgo prawa. Bóg da odpoczynek Swej ziemi, jeżeli my sami tego nie zrobimy.

2 Kronik 36:20-21

Ziemia nie może być wiecznie sprzedawana (Kapłańska 25:23), ona wraca do rodziny w roku jubileuszowym. Ziemia zostanie podzielona na części po tym, jak będzie skończona jej ocena spoleczna.

Jozuego 18:1-9

Jozuego 19:51

(51) Takie są części dziedzictwa, które losem wydzielili kapłan Eleazar, Jozue, syn Nuna, i książęta rodów izraelskich w Szilo wobec Pana przy wejściu do Namiotu Spotkania. Tak został zakończony podział kraju.

Jozuego 20:2-9

(2) Powiesz Izraelitom: wyznaczcie sobie miasta ucieczki, o których mówiłem wam przez Mojżesza; (3) aby tam mógł uciec zabójca, który by zabił człowieka przez nieuwagę, nierozmyślnie. Będą one dla was schronieniem przed mścicielem krwi. (4) Do jednego z tych miast powinien uciec zabójca: zatrzyma się u wejścia i przedstawi swoją sprawę starszym tego miasta. Przyjmą go oni do miasta i wyznaczą mu miejsce, by mógł mieszkać wśród nich. (5) Jeśli mściciel krwi będzie go ścigał, nie wydadzą go w jego ręce, ponieważ nierozmyślnie zabił swego bliźniego, do którego od dawna nie żywił nienawiści. (6) Zabójca powinien pozostać w tym mieście, dopóki nie stanie przed sądem zgromadzenia i aż do śmierci najwyższego kapłana, który w tym czasie będzie sprawował czynności. Wtedy dopiero może zabójca wrócić do swego miasta i do swego domu w mieście, z którego uciekł. (7) Poświęcili w tym celu Kadesz w Galilei na górze Neftalego, Sychem na górze Efraima oraz Kiriat-Arba, czyli Hebron, na górze Judy. (8) Z drugiej strony Jordanu, na wschód od Jerycha, wyznaczono na pustyni, na płaskowyżu, Beser z pokolenia Rubena, Ramot w Gileadzie z pokolenia Gada; Golan w Baszanie, z pokolenia Manassesa. (9) Takie były miasta wyznaczone dla wszystkich Izraelitów i dla cudzoziemca mieszkającego wśród nich, aby tam mógł uciec każdy, ktokolwiek przez nieuwagę zabije człowieka, aby nie poniósł śmierci z ręki mściciela krwi, dopóki nie stanie przed zgromadzeniem.

2 Samuela 8:4-20

(4) Wziął mu też Dawid tysiąc siedemset konnicy i dwadzieścia tysięcy piechoty. Poprzecinał ścięgna skokowe wszystkich koni zaprzęgowych, zostawiając z nich tylko sto zaprzęgów. (5) Kiedy Aramejczycy z Damaszku przybyli na odsiecz królowi Soby, Hadadezerowi, Dawid pobił dwadzieścia dwa tysiące ludzi spośród Aramejczyków. (6) Potem umieścił Dawid załogi w Aramie damasceńskim, Aramejczycy zaś stali się niewolnikami Dawida, płacącymi daninę. Tak Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył. (7) Dawid zabrał też złote uzbrojenie, jakie mieli słudzy Hadadezera, i przeniósł je do Jerozolimy. (8) A z miast Hadadezera, Tebach i Berotaj, zabrał król Dawid również wielką ilość brązu. (9) Gdy usłyszał Tou, król Chamat, że Dawid rozbił całe wojsko Hadadezera, (10) posłał syna swego Hadorama do króla Dawida, aby go pozdrowić i powinszować mu, że walcząc z Hadadezerem, pokonał go, bo Hadadezer był w wojnie z Tou. Hadoram przywiózł też przedmioty ze srebra, ze złota i brązu. (11) Król Dawid poświęcił je również Panu wraz ze srebrem i złotem, które pobrał ze wszystkich podbitych narodów: (12) z Edomu, Moabu, od Ammonitów, Filistynów, Amalekitów, wraz z łupami pochodzącymi od Hadadezera, syna Rechoba, króla Soby. (13) Imię Dawida stało się sławne. Powracając zaś pobił osiemnaście tysięcy Edomitów w Dolinie Soli. (14) I w Edomie pozostawił załogi. Wszyscy więc Edomici stali się niewolnikami Dawida: Pan udzielał Dawidowi pomocy we wszystkim, co ten zamierzył. (15) Dawid panował nad całym Izraelem, wykonując sąd i sprawiedliwość nad całym swoim ludem. (16) Joab, syn Serui, był dowódcą wojska, Joszafat zaś, syn Achiluda, był pełnomocnikiem, (17) Sadok, syn Achituba, i Abiatar, syn Achimeleka, byli kapłanami, Serejasz zaś był pisarzem. (18) Benajasz, syn Jojady, sprawował dowództwo nad Keretytami i Peletytami, a synowie Dawida byli kapłanami.

To jest proroctwo.

Powtórnego Prawa 15:1-16

W przypadku, gdy trzecia dziesięcina jest ustalona prawidłowo, spółka wspólnie opłaca część tego kredytu i przyjmuje na siebie część spłacenia pożyczki.

W wierszu 11 "biedny" znaczy ten, kto jest w biedzie :

1. w nędzy, ubogi, żebrujący,
2. obiekt gnębienia,
3. potrzebujący pomocy, uwolnienia od problemów, szczególnie zbawiony przez Boga.

Kapłańska 19:23-25

Liczb 5:9

Nehemiasz 5:1-5

Otrzymujemy podwójny urodzaj na szósty rok i takim czynem zapasy jedzenia będziemy spożywać w siódmym roku (Kapłańska 25:21-22). Nie powinniśmy siać uprawy coroczne. Z upraw wieloletnich nie zbiera się urodzaju, ale je można z dniu na dzień używać (Wyjścia 23:10-11; Kapłańska 25:1-7; 19-22). Dziesięcina nie jest pobierana w siódmym roku, ponieważ nie ma urodzaju. Nie można obcinać winnicę lub drzewa owocowe (Kapłańska 25:3-6).w końcu tego roku wszystkie długi finansowe wśród duchowego Izraela mają być przebaczone (Powt. Prawa 15:1-6), ale za cudzoziemcami długi zostają (Powt. Prawa 15:3). Ci, co pracowali w niewole za długi, powinni być zwolnieni, ponieważ w ciągu sześciu lat dwukrotnie odpracowali swój dług (Powt. Prawa 15:18). Kredyt - to gospodarcza część prawa (Powt. Prawa 15:9-10), ale jest przeznaczony tylko dla tych, co są w nędzy (Powt. Prawa 15:8). Z niego nie mogą być doliczane procenty (Wyjścia 22:25; Kapł. 25:36-37; Powt. Prawa 23:19, Nehem. 5:7, 10; Ez. 18:8,17).

Zgodnie z Nowym Testamentem oraz naszym stosunkiem z Jedynym Prawdziwym Bogiem poprzez Mesjasza, powinniśmy przestrzegać cały system Jubileuszowy. Stanowi on system, mówiący o gospodarczych, socjalnych oraz moralnych prawach całej ludzkości. Jeżeli powinniśmy przestrzegać ten system, to powstaje pytanie, jak on powstał i jakie są, według niego, nasze obowiązki?

Jubileuszowy system jest przeznaczony dla całej ludzkości i chroni wszystkie rodziny na ziemi, i każdego osobiście. Chroni wszystkie rodzaje życia na ziemi. Wymaga przestrzegania podstawowego systemu szabatu i przeznaczona chronić ludzkość od bałwochwalstwa. Bóg jest suwerenem swego tworu.

Ziemia należy Bogu i jeżeli nie będziemy przestrzegać system odpoczynku ziemi, Bóg nas zniszczy.

Izraelici chronili nieruchomość przodków rodziny, uważając to swoim świętym obowiązkiem. To robi się bardziej oczywiste, jeżeli zwrócimy się do Pierwszej Księgi Króli, w której Nawot odmawia się sprzedać swoją winnicę królowi Ahawe, powołując się na to, że ta winnica należała jego rodzicom (1Król. 21:3).

Część Izraelu zawsze wierzyła w Jahwe, Pana, i przestrzegała prawo, dane Mojżeszowi.

Powtórnego Prawa 18:1-8

Ale powstaje pytanie co do własności rodzinnej w Izraelu.

Liczb 27:1-11

Jeżeli wykazać posłuszeństwo, to dziedziczenie ziemi powinno odbywać się po linii ojca poprzez córek. Jeżeli nie ma takich potomków, to ziemia jest dziedziczona poprzez braci, lub, jeżeli ich nie ma, poprzez innych krewnych.

(13) Lecz pierworodny płód osła wykupisz jagnięciem, a jeślibyś nie chciał wykupić, to musisz mu złamać kark. Pierworodnych ludzi z synów twych wykupisz. (14) Gdy cię syn zapyta w przyszłości: Co to oznacza? odpowiesz mu: Pan ręką mocną wywiódł nas z Egiptu, z domu niewoli. (15) Gdy faraon wzbraniał się nas uwolnić, Pan wybił wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej, zarówno pierworodne z ludzi, jak i z bydła, dlatego ofiaruję dla Pana męskie pierwociny łona matki i wykupuję pierworodnego mego syna. (16) Będzie to dla ciebie znakiem na ręce i ozdobą między oczami przypominając, że Pan potężną ręką wywiódł nas z Egiptu. (17) Gdy faraon uwolnił lud, nie wiódł go Bóg drogą prowadzącą do ziemi filistyńskiej, chociaż była najkrótsza. Powiedział bowiem Bóg: Żeby lud na widok czekających go walk nie żałował i nie wrócił do Egiptu. (18) Bóg więc prowadził lud okrężną drogą pustynną ku Morzu Czerwonemu, a Izraeliciwyszli uzbrojeni z ziemi egipskiej. (19) Zabrał też Mojżesz ze sobą koś ci Józefa, gdyż ten przysięgą zobowiązał Izraelitów mówiąc: Wspomoże was niezawodnie Bóg, a wówczas zabierzcie stąd kości moje ze sobą. (20) Wyruszyli z Sukkot i rozbili obóz w Etam, na skraju pustyni. (21) A Pan szedł przed nimi podczas dnia, jako słup obłoku, by ich prowadzić drogą, podczas nocy zaś jako słup ognia, aby im świecić, żeby mogli iść we dnie i w nocy. (22) Nie ustępował sprzed ludu słup obłoku we dnie ani słup ognia w nocy.

Pierwsze dziecko płci męskiej odziedziczy podwójnie.

Powtórnego Prawa 21:17

Prawo wymaga przestrzegania prawidłowej genealogii rodzinnej.

Ezechiel 46:16-19

Liczb 36:1-12

Jeremjasz 35:19

(19) dlatego to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Nie zabraknie Jonadabowi, synowi Rekaba, potomka, który by stał zawsze przede Mną.

Jeremjasz 35:16-18

Mateusza 5:18

Ofiara Mesjasza otworzyła następującą fazę w planie i dala nie żydom dostęp do Ducha oraz przyjęciu duchowego Izraela. Plan jeszcze nie jest wykonany, i prawo zostaje w sile. Prawo, lub jego część nie był skasowany ofiarą Mesjasza, która pozbawiła nas od kary za grzechy. Korzyść od naszego podporządkowania zostaje naszym dzieciom. Co robili ci potomkowie Rekaba?

Jeremjasz 35:12-15

Komu oddajemy cześć; jak to się odnosi do Jedynego Prawdziwego Boga, Jego przykazań oraz obietnic.

Kiedy się modlimy; jest to zgodne z kalendarzem.

Jak oddajemy cześć; jak to się koreluje z władzą oraz prawem.

Odpowiedzi na te pytania znajdujemy w wykorzystaniu systemu Jubileuszowego, który był zgubiony i będzie przyniesiony powrotem Mesjasza.

Dom, poświęcony Jehowie, wymaga dwudziestu procentów od jego określonej wartości, do niej dodawanej, w przypadku, kiedy powinien być kupiony. Oceniają dom kapłani.

Kapłańska 15::9-33

(9) Każde siodło, na którym siedział człowieka chory na wycieki, będzie nieczyste. (10) Każdy, kto dotknie się czegokolwiek, co chory miał pod sobą, będzie nieczysty aż do wieczora. Każdy, kto przenosi takie przedmioty, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (11) Także każdy, którego dotknął chory na wycieki, nie umywszy uprzednio rąk wodą, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (12) Naczynie gliniane, którego dotknie się chory na wycieki, będzie rozbite. Każde naczynie drewniane będzie obmyte wodą. (13) Jeżeli chory na wycieki będzie oczyszczony od wycieków, to odliczy sobie siedem dni na swoje oczyszczenie, wypierze ubranie, wykąpie ciało w wodzie żywej i będzie czysty. (14) Ósmego dnia weźmie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, pójdzie przed Pana przed wejście do Namiotu Spotkania i odda je kapłanowi. (15) Kapłan je ofiaruje: jednego jako ofiarę przebłagalną, drugiego jako ofiarę całopalną. W ten sposób kapłan dokona za niego przebłagania przed Panem za jego wycieki. (16) Jeżeli z mężczyzny wypłynie nasienie, to wykąpie całe ciało w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (17) Każde ubranie, każda skóra, na którą wyleje się nasienie, będzie wymyta wodą i nieczysta aż do wieczora. (18) Jeżeli mężczyzna obcuje z kobietą wylewając nasienie, to oboje wykąpią się w wodzie i będą nieczyści aż do wieczora. (19) Jeżeli kobieta ma upławy, to jest krwawienie miesięczne ze swojego ciała, to pozostanie siedem dni w swojej nieczystości. Każdy, kto jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora. (20) Wszystko, na czym ona się położy podczas swojej nieczystości, będzie nieczyste. Wszystko, na czym ona usiądzie, będzie nieczyste. (21) Każdy, kto dotknie jej łóżka, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (22) Każdy, kto dotknie jakiegokolwiek przedmiotu, na którym ona siedziała, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (23) Jeżeli kto dotknie się czegoś, co leżało na jej łóżku albo na przedmiocie, na którym ona siedziała, będzie nieczysty aż do wieczora. (24) Jeżeli jaki mężczyzna obcuje z nią wtedy, to jej nieczystość udzieli się jemu i będzie nieczysty siedem dni. Każde łóżko, na którym się położy, będzie nieczyste. (25) Jeżeli kobieta doznaje upływu krwi przez wiele dni poza czasem swojej nieczystości miesięcznej albo jeżeli doznaje upływu krwi trwającego dłużej niż jej nieczystość miesięczna, to będzie nieczysta przez wszystkie dni nieczystego upływu krwi, tak jak podczas nieczystości miesięcznej. (26) Każde łóżko, na którym się położy podczas swojego upływu [krwi], będzie dla niej takie, jak łóżko podczas jej miesięcznej nieczystości. Każdy przedmiot, na którym usiądzie, będzie nieczysty, jak gdyby to była nieczystość miesięczna. (27) Każdy, kto dotknie się tych rzeczy, będzie nieczysty, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. (28) Jeżeli zostanie ona oczyszczona ze swojego upływu [krwi], to odliczy sobie siedem dni i potem będzie czysta. (29) Ósmego dnia weźmie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie i przyniesie je do kapłana, przed wejście do Namiotu Spotkania. (30) Kapłan złoży w ofierze jednego jako ofiarę przebłagalną, drugiego jako ofiarę całopalną. W ten sposób kapłan dokona za nią przebłagania wobec Pana z powodu jej nieczystego upływu [krwi]. (31) Przestrzegajcie więc Izraelitów przed nieczystością, aby nie pomarli wskutek swojej nieczystości, bezczeszcząc moje mieszkanie, które jest wśród nich. (32) To jest prawo dotyczące tego, który cierpi na wycieki, i tego, który doznaje wylewu nasienia, a przez to staje się nieczysty, (33) a także kobiety, która podlega miesięcznej nieczystości, i w ogóle mężczyzny lub kobiety mających wycieki, jak również i mężczyzny, który obcuje z kobietą nieczystą.

On dzwonił pod czas przyjęcia Deklaracji Niezależności w lipcu 1776 roku, oficjalnie zaczynając obchodzenie Dnia Niezależności, co powtarzało się co roku (oprócz 1777-78, kiedy dzwon został zdjęty oraz schowany od brytyjskich okupantów Filadelfii) do 1846.

Jan zaczął głosić kazania w piętnastym roku Tyberiusza (Łk.3:1), który się zaczął w siódmym miesiącu roku Jubileuszowego (patrz pracę Czas ukrzyżowania oraz Zmartwychwstania (159)). Zaczynając od tego czasu Mesjasz również został przeniesiony Duchem Świętym z Nazaretu i ochrzczony. Po pokusie wrócił do Nazaretu w ten rok Jubileuszowy 27/ 28 i przed pierwszym Nisana 28 roku n.e. i głosił kazania w synagodze Nazaretu. Ewangelie wg. Łukasza 4:16 opowiada o Chrystusie, który wszedł do synagogi Nazaretu i był mu dostarczony zwój, napisany prorokiem Izajaszem, on otworzył go i przeczytał.

Taka działalność Mesjasza była jawnym głoszeniem Jubileuszowego Roku oraz systemu. W ten sposób on potwierdził jubileusz oraz związał go granicami czasu. Zrobił to przed 1 Nisanem 28 roku n.e., co potwierdza i Księga Ezechiela 1:1. Jeżeli to nie był Jubileusz, to on jest fałszywym prorokiem, i nie Mesjaszem, ponieważ Pismo Święte się nie sprawdza i ma być odrzucone jak fałszywe. Trzydzieści lat, wspomniane przez Ezechiela są trzydziestym rokiem cyklu Jubileuszowego lub 594 rokiem przed naszą erą. To rodzi Jubileusz 574 roku przed naszą erą i jeszcze raz jest przedstawione w odrodzeniu prawa Ezdraszem oraz Nehemjaszem w 374 roku przed n.e. czytanie cyklu w 49 roku również rozpoczyna rok Jubileuszowy.

Jubileusz zaczyna się jesienią odpowiedniego roku w dzień Przebłagania (Kapł. 25:9). Każdemu się zwraca jego własność spadkowa (Kapł. 25:10). Jeżeli nie będziemy go przestrzegać, to zostaniemy ukarane (Er. 34:17). Ziemia należy rodzinie oraz plemienni i jest podzielona na części (Liczb 36:1-12, Ez.46:16-19). Najstarszy syn otrzymuje podwójną część (Powt. Prawa 21:17). Przed Jubileuszem może być sprzedawane tylko to, co było wyhodowane na ziemi, które ma byś ocenione (Kapł. 27:18), z dodaniem dwudziestu procentów na wykup (Kapł. 27:19). Ziemia nie może być sprzedawana (Kapł. 25:23). Dlatedo nie powinno być żadnych podatków na ziemię lub własność, a tylko na dochód od nich. Ekspropriacja ziemi jest zakazana (Mich. 4:4).

Zgodnie z Pierwszym Nakazem z początku ona była płacona Lewitom, którzy z kolei płacili dziesięcinę dziesięciny do kościoła kapłanom (Liczb 18:26; 10:38). Dziesięcina była pobierana według zasady terenów, rząd odbywał się na miejscach. Tylko dziesięcina dziesięciny, to znaczy dziesięć procentów, była oddawana do kościoła kapłanom. Druga dziesięcina była wykorzystywana, kiedy rodzina odwiedzała w święta specjalne miejsca odprawiania (Powt. Prawa 14:22-23). Również byli nią obdzielani biedni oraz lewici (Powt. Prawa 14:27). W końcu trzeciego roku druga dziesięcina była całkowicie oddawana żebrakom. to Już była trzecia dziesięcina. W celu praktycznym była zamieniana na pieniądze, i dlatego miała bezpośredni stosunek do gospodarczej oraz finansowej strony życia społecznego. Formowała ona bazę materialną dla cyklu Szabatu. Cykl również był podtrzymywany kłosami, pozostawionymi na granicę pola (Kapł. 19:9) oraz prawem zbierać wszystko, co rośnie samo.

Powtórnego prawa 30:19

Powtórnego Prawa 28:1-14

Powtórnego Prawa 28:15-36

Ignorowanie Boga oraz nie pokora Jego przykazaniom, nakazom oraz sądu jest przestępstwem. Kiedy bezprawia czynione narodami, przekroczą wszystkie granicy, zejdzie na nich sąd Jehowy.

Kiedy my zostawiamy Boga, jesteśmy zmuszeni budować własną strukturę socjalną, co jest niepodporządkowaniem się Bogu. Po tym zawsze następuje kara. Za niepodporządkowanie się Bogu może być pokarana tak osoba, jak i grupa osób. Bóg kieruje narodami, także jak rodzinami. Znaczy to, że może być osądzony cały naród także, jak i Anioł, co prowadzi go po błędnej drodze. Trzeba przestrzegać wszystkie przykazania oraz prawa Boże. Za niepodporządkowanie się zasługują karę, która odbija się na urodzajności. Bóg może pokarać cały naród także, jak i człowieka. Może wypróbować go głodem. Ustanowienie raju na ziemi jest związane z prawami Boga.

Bóg nasyła na ludzi kary, katastrofy oraz rozruchy. Może to się zdarzyć w każdej dziedzinie. Wielcy tego świata demonstrują dzisiaj prowadzenie głupiej polityki oraz przyjęcia idiotycznych decyzji, które są sprzeczne z dobrobytem ludzi. Pod czas przyjęcia decyzji nie są wykorzystane ni pismo święte, ni jego prawa, co pogrąża ludzi we mroku.

Choroby, rozpowszechnione dzisiaj, robią się coraz bardziej przerażające. Jeszcze list Pawła do Rzymian 1:15-27 wspominał o epidemii AIDS. Wzrost ilości wariatów w świecie jest dowodem naruszenia praw Bożych. Cechą wyróżniającą szaleństwa jest to, że nachodzi ono na narody, które nie przestrzegają praw Boga. Ono jest zdolne doprowadzić do rozpaczy całe społeczeństwo, często psując życie niewinnym ludziom poprzez zabrudzenie chemiczne jedzenia oraz wody. Rzym wykorzystywał proste kanały, i w wyniku miasto cierpiało od nie kończących się psychozy. Narkotyki stały się powodem rozkwitu w społeczeństwie ludzkim chorób psychicznych oraz odchyleń genetycznych.

Powtórnego Prawa 28:1-68

Jeżeli przestrzegamy, jeżeli wy przestrzegacie. Jeżeli demonstrujemy nieposłuszeństwo, to zostaniemy:

Synowie oraz córki narodu zostaną ujarzmione. Naród nie jest zabezpieczony przed tym. Oprócz tego wybrańcy też są częścią narodu. Jeżeli myślimy, że możemy milczeć i nadał pozostawać zabezpieczonymi przed karą, która będzie posłana na ziemię, to się mylimy. Gwarantowana tylko istnienie chleba oraz wody dla życia. I nic więcej. Jeżeli milczymy, gdy rządzi diabeł, Jehowa nas nie usłyszy do tych por, dopóki nie pokutujecie i nie zajmiecie określoną i twardą pozycję.

Oni są znakiem i cudem Izraela na zawsze. Izrael również oznacza ludzi duchowych. Oni zostaną na zawsze na tych, kto się uczy Jezusa Chrystusa i w ten sposób przyjdzie dla sądu.

Ta kara obiecana dotyczy wojny za terytorium. W pewnym czasie będziemy zniewoleni oraz zmuszeni widzieć zagładę swego narodu. Nie zdążymy obejść wszystkie miasta Izraela, gdy przyjdzie Syn Człowieczy ( Mat. 10:23).

(65) Nie zaznasz pokoju u tych narodów ani stopa twej nogi tam nie odpocznie. Da ci tam Pan serce drżące ze strachu, oczy wypłakane z tęsknoty i duszę utrapioną. (66) Życie twe będzie u ciebie jakby w zawieszeniu: będziesz drżał dniem i nocą ze strachu, nie będziesz pewny życia. (67) Rano powiesz: Któż sprawi, by nadszedł wieczór, a wieczorem: Któż sprawi, by nadszedł poranek - a to ze strachu, który twe serce będzie odczuwać na widok, jaki stanie przed twymi oczami. (68) Pan cię odprowadzi okrętami i drogą do Egiptu, o którym ci powiedziałem: Nie będziesz go już oglądać. A kiedy zostaniesz sprzedany twoim wrogom jako niewolnik i niewolnica, nikt cię nie wykupi.

Jehowa obiecał, że więcej nie powrócimy do Egiptu, to znaczy, że będzie istniał system, bazujący się na działalności, związanej z wiarą narodu. Nic w tym systemie nie będzie nas ujmować, ponieważ oni nie będą mogli nas karmić, a my jesteśmy na tyle skłonni do chorób, że będziemy dla nich ciężarem.

Powtórnego Prawa 29:1-13.

Powtórnego Prawa 6:4-5