Napisane: Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. Trzecie przykazanie mówi o sile i władze Boga w Jego systemie Porządku Prawnego. Przykazanie to nie tylko ostrzega przeciwko niegodziwego wykorzystania imienia Jego w czczych rozmowach. Ono również odnosi się do cywilnego i religijnego porządku prawnego i kalendarza, stworzonych dla spełnienia tego przykazania. Próba działać dla Boga w innym systemie jest również naruszeniem tego przykazania.

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Imię Boga w liczbie pojedynczej jest Eloach. Jest on źródłem całej siły i prawa, i jest obiektem oddawania czci w kościele.

(4) Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. (5) Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.

Cała demonstracja mocy Boga dokonuje się w Jego imieniu, jak Jehowa Aniołów. To znaczy, że każdy, kto działa dla Niego, jest nazywany Jego imieniem Jehowa (Anioł Jahwe (nr24); Rodzaju, rozd. 18 i 19).

Bóg prowadzi nas i uczy i Jego czułość zmusza nas doskonalić się, i posiadamy tarczą Jego zbawienia. Jest On naszą twierdzą i naszym zbawicielem (2 Sam 22:32-35; Ks. Psalmów18:34; 144:1). Cała władza należy Bogowi, i te władze, co mają być, są wyznaczane przez Boga (Rzym 13:1,2,7).

Ks. Powtórnego Prawa 5:13

Struktura kalendarza w Jego imieniu znajduje się w Czwartym Przykazaniu (Prawo i Czwarte Przykazanie (nr 256)).

Święta i Soboty są Jego świętami i cała działalność w te dni przeprowadza się w imieniu Jedynego Prawdziwego Boga. Jego Mesjasz działał według tego systemu, przy tym nic nie zmieniając w strukturze Dni Świętych i Sobót. Działał w imieniu Boga i nie wzywał imienia Pana do czczych rzeczy. Spełnił on prawo i ofiary Sobót i Snopa Falowego. Nie zmieniał on je i nie przerabiał. Po prostu

Skończył wszystko naraz i za wszystkie ofiary.

Bóg mówi, że On nienawidzi ich święta i Soboty (Izajasz 1:11-20) z powodu ich obłudy.

(12) Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan!

Ten Bóg, którego nikt nigdy nie widział, ma imię. Imię Boga określa to, kim Bóg jest. Imieniem Boga jest Eloach lub Jehowa Aniołów.

Marność: słowo to pochodzi od żydowskiego słowa hebel (Er. 10:3)

Darmo: od żydowskiego chinnam.(Ez 6:10).

Próżny: od nabab (Dzieje11:11,12)

Pusty, próżny: od rig. (Psałmów 2:1; Er 51:58)

Wiarołomstwo lub oszustwo od sheqer (Wyjścia 5:9)

Daremny. Z powołań na Pismo święte widzimy, że każde z tych słów ma inne zastosowanie. Dla daremnego w Trzecim Przykazaniu są używane różne słowa żydowskie. Żydowskim słowem jest shav, lub shawv. Słowo to również znaczy wiarołomstwo, marność.

Dlatego dookoła liter imienia Boga były rozmieszczone samogłoski słowa "Adonaj", jak to ma być czytane. W wyniku takiej praktyki, w czasach stosunkowo współczesnych, pojawiło się słowo mieszańcowe "Jehowa", zestawione z imienia "Jahwe" i samogłosek "Adonaja". Imię było 134 razy zmieniane Soferimem lub przepisywaczem czasów rabinistycznych. Wiadomo, że takie przeróbki zostali dokonane w oryginale. Z dawnej archeologii wiadomo, że imieniem Boga było Jaho (Dj. By. Pricard, The Ancent Near East, Ptinceton, 1958, Vol. 1, pp. 278-282). Ono było pisane nieprawidłowo, jak Jah. W języku żydowskim nie ma litery "Ja", i samogłoska została wyrzucona z tekstu, co dało powód do formowania starożytnych tekstów świątyni Słoniowej (Psałmów 68:4). Współcześni "piśmienni" piszą "Jahwe" lub "Jahye".

Gdy pisali Jehowa, to wymawiano Adonaj, i kiedy wspominali Boga , nazywali Jego Jahowihem. Przez późniejszych przepisywaczy było wymawiano Elohim, raczej dla uniknięcia teologicznych rozbieżności.

Wiele z tych późnych tradycji przyszło do Judaizmu z niewoli Babilońskiej i zasada nie wymawiania imienia Boga wśród starożytnich poganów zjawił się jak strach tego, że wspomnienie może zmusić Bóstwo do działania, lub kontrolować osobę, która go wspomina (patrz Abrakadabra w znaczeniu Imion (nr 240)).

Nawet na piśmie przepisywać kierował się określonymi zasadami. Ten kto przepisuje Prawo:

Biblia Porównawcza Bulingiera przytacza list takich przeróbek Jahowaha na Adonaja i w uzupełnieniu 32 opowiada o słowie Elohim.

"B. Trzecie Przykazanie wymaga, żeby imię Boga, Jego atrybuty, uchwały, słowo, sakramenty, modlitwy, klątwy, rzeczy i inne, za pomoczą czego czyni siebie świętym i z poważaniem wspominanym w myślach, rozmyślaniach, słowie, lub na piśmie; dla świętej fachu i szczerej rozmowy, sławy Boga i dobra dla wszystkich."

"B. Grzechami, wzbronionymi przez Trzecie Przykazanie są: używanie imienia Boga tam, gdzie to nie jest potrzebne, i nadużycie jego w ignorancji, daremnie, bez szacunku, przesądnie lub inne wykorzystanie jego nazwy, atrybutów, uchwał lub dziej bluźnierstwem, klątwami, jeżeli one w ogóle są dozwolone prawem, i pełnienie rzeczy, które są nieprawne; kłótni, nadużycie lub inne przekręcenie Jego słowa niegodziwymi dowcipami, pytaniami lub dotrzymaniem fałszywych doktryn; nadużyciem imienia lub czegoś innego, co znajduje się pod imieniem Boga dla czarodziejstwa lub innej grzesznej działalności; omawianie, zniewaga, obelga albo cokolwiek z tego, co jest sprzeczne prawdzie i łaski. Tworzenie religii w obłudzie lub ze złym umysłem. Osoba za to powinna się wstydzić.

Większość ludzi możliwie nigdy nie znali o tak szerokim wykorzystaniu Trzeciego Przykazania Boga.

Wiedziemy, że Bóg chcę przyjaźnić się z człowiekiem. Jedyną drogą ku temu jest pełne i całkowite oddanie Bogowi i jego woli przez całkowitą pokorę Jego Prawu. Bóg chcę pokory, a nie ofiary. Ważne jest, że Prawo zostało dane dla naszego dobra, a nie dlatego żeby być ciężarem, dotrzymywanym siłą Ducha Świętego.

(26) Setowi również urodził się syn; Set dał mu imię Enosz. Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana.

Ta redakcja ukrywa to, co zdarzyło się w rzeczywistości. Biblia Porównawcza Bulingiera w uzupełnieniu 21 daje nam prawidłową treść tego wiersza. Zgodnie z dawnymi komentarzami żydowskimi, to zdarzyło się dlatego, że ludzi przestali modlić się w imieniu Boga (Targum Onkielos) i również zrobili siebie bałwanami i nazwali ich imieniem Pana (Targum Jonathan). Raszy mówi, że to było profanacją używania imienia Boga. Dabar Jahowah lub Słowo Pana było treścią, co przedstawiała Boga, na ile rozumiemy funkcję słowa w Jezusie Chrystusie.

Było jasne,że za czasów Enosa, kiełka Adama, człowiek zaczął ustalać fałszywy kult za pomoczą pomieszczenia imienia Boga na ciałach niebiańskich. Oni myśleli, że Oni zaczęli nazywać "ich Bogów" imieniem Jahowacha.

Więc bałwochwalstwo bierze swój początek właśnie tutaj. Enos znaczy wątły, chorowity lub nieuleczalny. Księga Rodzaju jest księgą początków. Jeszcze za casów Enosa człowiek zaczął niepotrzebnie używać imię Boga. Enoch, siódmy od Adama prorokował przeciwko nim i ich nie nabożeństwu.(Judasz 14,15).

Klątwa służbowa, zdolność świadków dawać zeznania, stabilność społeczeństwa w świetle obecności prawdy bazują się na teorii obowiązku i to wszystko obraca się naokoło pojęcia czystości lub prawdy pod klątwą (lub twierdzeniem , gdzie klątwa widzi się jak przysięga wbrew instrukcjom Chrystusa). Gdzie nie ma ważności prawdy, gdzie człowiek może zgodzić się na klątwę, ale nie dla tego, żeby naśladować jej warunkom, tam i zjawia się anarchia socjalna i degeneracja. Gdy nie ma strachu przed Bogiem, to znika świętość klątw, i zasady funkcjonowania społeczeństwa przesuwają się z prawdy do kłamstwa.

Klątwa Korony lub Prezydencka klątwa służbowa, i każda inna klątwa służbowa, były wiadome jeszcze w dawnich czasach i byly uznane jako takie, co się bazują na Trzecim Przykazaniu. Przysięgając, osoba obieca dotrzymywać swego słowa i obowiązków, jak Bóg wierny Swemu słowu. Jeżeli takie osoby nie dotrzymywali klątwy, to było uważane naruszeniem, które było karane sądem Boga. Współczesne społeczeństwo odnosi się obojętnie do tej klątwy. Dzisiaj przyciąga jest tylko ceremonią, formalnością. Ludzi przyciągają Biblią, którą oni nawet nie czytali w całości lub jej nie rozumieją, i co najgorsze, oni nie wierzą w prawdziwość jej treści.

Ks. Kapłańska 5:4-5

(6) Wtedy przyniesie jako ofiarę zadośćuczynienia dla Pana za swój grzech - samicę spośród małego bydła, owcę lub kozę, na ofiarę przebłagalną. A kapłan dokona przebłagania za jego grzech. (7) Jeżeli zaś ktoś jest tak ubogi, że nie może przynieść owcy, to jako ofiarę zadośćuczynienia za grzech, który popełnił, przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie dla Pana, jednego jako ofiarę przebłagalną, drugiego jako ofiarę całopalną. (8) Przyniesie ją kapłanowi, a ten ofiaruje najprzód tego gołębia, który jest przeznaczony na ofiarę przebłagalną. Ściśnie jego główkę przy karku, ale jej nie oddzieli. (9) Potem pokropi ścianę ołtarza krwią ofiary przebłagalnej. Reszta krwi będzie wyciśnięta na podstawę ołtarza. To jest ofiara przebłagalna. (10) Drugiego gołębia złoży jako ofiarę całopalną według zwyczaju. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za grzech, który tamten popełnił, i będzie mu odpuszczony. (11) Jeżeli zaś kto jest tak ubogi, że nie może ofiarować nawet dwu synogarlic albo dwóch młodych gołębi, to przyniesie na dar ofiarny za grzech dziesiątą część efy najczystszej mąki jako ofiarę przebłagalną, ale nie poleje jej oliwą ani nie położy na niej kadzidła, bo to jest ofiara przebłagalna. (12) Przyniesie to kapłanowi. Kapłan weźmie z tego pełną garść mąki jako pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu nad ofiarami spalanymi dla Pana. To jest ofiara przebłagalna. (13) W ten sposób kapłan dokona przebłagania za jego grzech, który tamten popełnił przeciwko jednemu z tych przykazań, i będzie mu odpuszczony. Kapłan otrzyma swoją część, tak jak przy ofierze pokarmowej.

Ks. Powtórnego Prawa 23:21-23

Ks. Liczb 30:1-16

1. Mojżesz mówił do Izraelitów zgodnie z tym wszystkim, co mu Pan nakazał. (2) Mówił więc Mojżesz do wodzów pokoleń izraelskich te słowa: Oto, co nakazuje Pan: (3) Jeśli mężczyzna złoży ślub Panu albo zobowiąże się do czego przysięgą, nie może łamać swego słowa, ale winien wypełnić dokładnie to, co wyrzekł swymi ustami. (4) Gdy kobieta złoży ślub Panu lub podejmie jakie zobowiązanie, to w wypadku gdy jest jeszcze młoda i mieszka w domu swego ojca, (5) a ojciec wie o jej ślubie czy zobowiązaniu, które uczyniła, i nie sprzeciwia się, wówczas ślub, jakikolwiek by był, i zobowiązanie będą ważne. (6) Jeżeli jednak ojciec sprzeciwi się, i to w dniu, w którym się dowiedział, wtedy stają się nieważne wszystkie śluby i zobowiązania, które uczyniła. Pan nie poczyta jej tego za winę, ojciec bowiem okazał swój sprzeciw. (7) Gdy jednak wyjdzie za mąż, a jest jeszcze związana ślubem czy nieopatrzną obietnicą swych warg, którą się związała, (8) wtedy ślub i zobowiązanie będą ważne, o ile mąż powiadomiony o tym nie okaże sprzeciwu w dniu, kiedy się dowiedział. (9) Jeżeli jednak mąż wtedy, gdy się dowie, okaże sprzeciw, wówczas unieważnia ślub ją wiążący i nieopatrzną obietnicę jej warg, którą się związała. Pan jednak nie poczyta jej tego za winę. (10) Ślub i wszelkie zobowiązania wdowy albo kobiety, która otrzymała list rozwodowy, pozostają ważne. (11) Gdy jednak w domu swego męża złożyła ślub lub uczyniła jakie zobowiązanie, (12) a mąż, dowiedziawszy się o tym, milczał i nie okazał sprzeciwu, wtedy ślub jej i podjęte zobowiązania będą ważne. (13) Jeżeli jednak mąż, dowiedziawszy się o tym, od razu unieważnił je, wtedy śluby i zobowiązania wyrażone słowami stają się nieważne. Jest jednak ona bez winy przed Panem, jej śluby bowiem mąż unieważnił. (14) Mąż może unieważnić lub potwierdzić wszelkie śluby i przysięgi żony. (15) Jeśli jednak mąż milczy aż do następnego dnia, tym samym wyraża zgodę na śluby i zobowiązania, jakie uczyniła. Wyraził swą zgodę, ponieważ milczał w dniu, w którym się dowiedział. (16) Gdyby unieważnił je po upływie dłuższego czasu od dowiedzenia się, wówczas na niego spadnie cały ciężar winy.
   
2. Bluźnierstwo, bluźniercze nadużycie imionami Boga

Psalmiści robią zarzuty wrogom Izraela z powodu glupiego wykorzystania imienia Boga (Ks. Psalmów 74:10-18). Ludzi Boga są posyłane do niewoli i omawiają imię Boga. Więc Jego ludzie powinni znać Jego imię i to, co on mówi (Iz. 52:5; Rzym 2:24). W dni ostatnie ludzi nagadają na imię Boga i nie odczują skruchę , żeby wsławić Jego (Apok. 16:9,11,21).

Przykład klasyczny nadużycia imienia i pełnomocnictwa Boga w zwykłej klątwie znajdujemy w Pierwszej Księdze Królewskiej 21:10-13 i Dziejach 6:11. Stafan nie interesował się prawem rady zabić go. On się modlił o przebaczeniu tych wszystkich, kto do niej się nie dołączył, dlatego, że działali oni na podstawie świadectw fałszywych świadków w naruszenie Trzeciego i Dziewiątego Przykazania.

(10) Posadźcie też naprzeciw niego dwóch ludzi nikczemnych, by zaświadczyli przeciw niemu, mówiąc: Zbluźniłeś Bogu i królowi. Potem go wyprowadźcie i kamienujcie tak, aby zmarł. (11) Jego współobywatele, starsi oraz dostojnicy, mieszkający w mieście, zrobili, jak im Izebel poleciła i jak było napisane w listach, które do nich wysłała.. (12) A więc ogłosili post i posadzili Nabota przed ludem. (13) Potem przyszło dwóch ludzi nikczemnych, którzy zasiadłszy wobec niego, zaświadczyli przeciw niemu, mówiąc: Nabot zbluźnił Bogu i królowi. Dlatego wyprowadzili go za miasto i ukamienowali go, wskutek czego zmarł.

Podobnie próbowali oni osądzić Chrystusa, jak już widzieliśmy. W większości przypadków prorocy, którzy byli posłani Izraelu, bili zabijane pod różnymi pretekstami przez kapłanów lub ówczesne społeczeństwo religijne. W większości przypadków ludzi popełniali grzech dlatego, że społeczeństwo samo było błędnym i ogólnie bałwochwalczym.

Jezus Chrystus został fałszywie oskarżony w bluźnierstwie przez ignorancje słuchaczy odnośnie Pisma Swiętego. Większość współczesnych chrześcijan zabili by Chrystusa, gdy by on przyszedł do nich dzisiaj. Ponieważ list, który on powinien był by dać różnił by się od tego, co oni chcą usłyszeć. W średniowiecze on by został posadzony na kół podobnie do tak zwanego Ariana, co dotrzymywał Sobotę, bazując na własnych listach Nowego Testamentu.

(22) Wówczas przyprowadzono Mu opętanego, który był niewidomy i niemy. Uzdrowił go, tak że niemy mógł mówić i widzieć. (23) A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: Czyż nie jest to Syn Dawida? (24) Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: On tylko przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy. (25) Jezus, znając ich myśli, rzekł do nich: Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje. I żadne miasto ani dom, wewnętrznie skłócony, nie ostoi się. (26) Jeśli szatan wyrzuca szatana, to sam ze sobą jest skłócony, jakże się więc ostoi jego królestwo? (27) I jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. (28) Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże. (29) Albo jak może ktoś wejść do domu mocarza, i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże? I dopiero wtedy dom Jego ograbi. (30) Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza. (31) Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. (32) Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.

Jezus Chrystus uczy, że bluźnierstwo w stosunku do ludzi jest obrazą, która może być wybaczona, ale bluźnierstwo w stosunku do Ducha Swiętego, Boga zasługuje na karę śmierci. Skrucha jest warunkiem do zbawienia. Potwierdzenie grzechu i potrzeba zbawienia przez łaskę Boga w Duchu Swiętym jest kluczem do zbawienia. Niezdolność do pokuty jest bluźnierstwem ducha.

Bóg nie gra w igraszki. On rozumie właśnie to, co mówi. Społeczeństwo będzie bezpiecznym miejscem, kiedy to prawo będzie używane w całości. Nakaz Prawa Boga nie może spełniać się częściowo. Ono nie może wcielać się na podstawie ad hoc, t.z. specjalnie, lub w odpowiedniej mierze. System Prawa Boga jest zakończony, bazowany na teoretycznych stosunkach duchowych, co pochodzą z samej Jego natury. Stosunki nie mogą się zmieniać pod gasłem ich rozwoju, oni są jedyne, rodzone naturą Boga w Jego prawnym porządku. One są święte, sprawiedliwe, dobre, doskonale i prawdziwe dlatego, że w nich istnieje Bóg.

(31) Gdy kończył mówić te słowa, rozstąpiła się ziemia pod nimi. (32) Ziemia otworzyła swoją paszczę i pochłonęła ich razem z ich rodzinami, jak również ludzi, którzy połączyli się z Korachem, wraz z całym ich majątkiem. (33) Wpadli razem ze wszystkim, co do nich należało, żywcem do szeolu, a ziemia zamknęła się nad nimi. Tak zniknęli spośród społeczności. (34) Wszyscy zaś Izraelici, którzy stali wokoło, uciekli na ich krzyk, mówiąc: By też i nas ziemia nie połknęła! (35) Wtedy wypadł ogień od Pana i pochłonął dwustu pięćdziesięciu mężów, którzy ofiarowali kadzidło.

Imię Boga i Imię Jego Pomazańca zostało wspomniane w złości. Bóg wykorzystał ten przykład, żeby stłumić buntownictwo, a również jako przykład dla tych, kto omawia Boga. Bluźnierstwo jest więcej niż niegodziwe wykorzystanie imienia Boga. Jest to oszczercza, niedobra i buntownicza przemowa, skierowana przeciwko Bogowi i Jego systemu, i tych, kto działa w jego imieniu.

(28) Nie będziesz się ociągał z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. I oddasz Mi twego pierworodnego syna.

Faktycznie Paweł nie był żydem. Był on z plemienia Beniamina (Rzym. 11:1). Znaczy to, że należał on do plemienia Beniamina, a nie Judasza, ale termin żyd przyjmowało znaczenie genetyczne, co wisiało nad plemieniem. Mojżesz nie był żydem. Był on Lewitem. Jezus Chrystus był żydem, pównież związanym z Lewi. Najwyższy Kapłan chociaż i był Lewitem a nie żydem, był jednak liderem, jak nad Judaszem tak i nad Beniaminem, a także nad Lewi. Zasada ta przerywa działanie ze zniszczeniem świątyni i jego rozproszeniem.

Paweł, jak tylko zrozumiał to, że mówi on złe przeciwko Ananais, wiedział, co on robi. Mówił on przeciwko władcy ludzi lub tych, co mieli pełnomocnictwa Boga, co jest wzbronione prawem (Wyjścia 22:28).

Pozwólcie każdej dusze być przedmiotem sił wyższych. Lub, jak twierdzi Nowy Testament.

W tym tekście ważnym jest to, że właśnie Jezus Chrystus był z Izraelem w pustynie. Chrystus wspominał, że nikt nigdy nie widział Boga, i nie słyszał Jego głosu. Więc Chrystus ustalił tą karę z powodu Mojżesza, właśnie to pokazuje, że Chrystus myślał, że w tym pytaniu jest potrzebne kierownictwo.

(23) Potem Mojżesz kazał Izraelitom wyprowadzić bluźniercę poza obóz i ukamienować. Synowie Izraela uczynili to, co Pan rozkazał Mojżeszowi.

Istnieją niektóre grupy między różnymi kościołami Boga, co przestrzegają Soboty, co propagują głoszenie imienia Boga tylko używając język żydowski. Uzasadniają oni to nieprawidłowym rozumieniem Dziej 4:12.

Idea ta jest ignorowana w Księdze proroka Izajasza 28:11.

Również jest ignorowana różnymi tytułami w ksiądze proroka Izajasza 9:6, delegowanych temu, kto później jest identyfikowany jak Jezus Chrystus.

Termin Wieczny Ojciec nie może być pojmowany Trzynitaryzmem i Judaizmem. Całkowicie pochodzi z LXX. Tekst żydówski składa funkcji Ojca Wiecznego na Mesjasza. Zgodnie z listem św. Pawła powinno istnieć wielu rodów na niebie i na ziemi (Ef.3:14). Można by było spróbować tekst żydowski, jak Ojciec Wieczny, zwracając się do tytułu, ale z reguły to się nie czyta w tekstach, łącznie z LXX. Soncyno tak tłumaczy ten tekst:

Dlatego całkowicie struktóra jest widoczna w imieniu siły, danego Bogiem. LXX rozumie się jak Anioł Starego Testamentu, kto dał Prawo Mojżeszowi, i było o tym napisane za wiek do Chrystusa. Współczesny Judaizm próbuje ignorować ten fakt i właśnie dlatego przeciwko LXX później protestował chrześcijański rabinacki Judaizm.

Widzimy, że delegowanie na różne roli bazuje się na wierszu 7

Ta idea świętych imion ignoruje wiadomości Swiętego Pisma, dane w Ewangelii od Mateusta 1:21, 23.

Wiersz 21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus (co znaczy "Zbawiciel"), On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.

Jezus był Zbawicielem przez delegowanie, przeżył życie bez grzechu i później oddał je w ofierze: ponieważ Bóg jest Zbawicielem.

(artykuł Bóg jest naszym Zbawicielem (nr 198)).

Syn Boga, Mesjasz, Zbawiciel przez delegowanie, był mianowany Najwyższym kapłanem według nakazu Melchizedeka i i został naszym Najwyższym kapłanem podczas swego pierwszego przyjścia i zostanie naszym Królem podczas swego drugiego przyjścia.

Wiersze te składają się z dwu części. Pierwsza część potwierdza prawo o przysięgach. Druga część wzbrania klątwę lekkomyślną. Wszyscy znamy ludzi, którzy mówią "prawdę mówiąc", czy to znaczy, że przed tym oni mówili nieprawdę ? Lub oni próbują dodać pewności tym, że mówią "niech moja matka oślepnie, jeżeli mówię nieprawdę.

Egoszua, brat Chrystusa, Pastor lub episkop kościoła w Jerozolimie, przedstawiciel konferencji kościołów w Dziejach 15, powinien dużo powiedzieć o użyciu języków.

"Fałszywe Proroctwo" zawsze było dżumą dla narodu Boga. Przykład króla Balaka Moaba w Księdze Liczb 22, który prosił Balaama przekląć Izrael, pokazuje to, jak Bóg odnosi się do fałszywych proroków. Bóg jest zmuszony mówić przez muła, żeby przyciągnąć uwagę Balaama. Fałszywe proroctwo w imieniu Boga jest "daremnym" lub próżnym. Głoszenie fałszywych idea i nieprawidłowa interpretacja Pisma Świętego stało się prawdziwą dżumą w wieku dwudziestym dla Kościołów Boga.

Bardziej współczesne śpiewanie w kulcie kościelnym, szczególnie takie, jak na przykład zaproszenie w stylu " po prostu taki, jaki jestem", jest naruszeniem trzeciego przykazania. Demonstruje ono brak zrozumienia potrzeby pokuty i jest daremnym "wyjącym" śpiewem, wyciem Amosa, któremu prorokowali zajęcie miejsca naszego oddawania czci w daremnym użyciu imienia Boga. Bóg chcę pokory, a nie ofiary. Im nawet nie mówią, że oni powinni odczuć skruchę za to, co zrobili. Czego wymaga Bóg zgodnie ze swoim prawem i świadectwem Mesjasza.

Ale czci (grecki-ubóstwia) Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi.

Cały system tak zwanej muzyki ewangelicznej jest listem " oddajcie wasze serce Panu", fałszywa nauka o wzniesieniu na niebo, lub wiecznie będziecie palili się w piekle, nie jest bazowana na Piśmie Świętym Boga Żywego, tego nie odnajdujemy w Biblii. Te idei mają ludzką naturę. Nie należą do Pisma Świętego. Są próżne lub daremne. Nie służą żadnemu z celów, oprócz celu podniesienia tchórzliwej religii i ukrycia pełnego zamiaru i planu Jedynego Prawdziwego Boga. Plan ten-wprowadzić przez pokutę i pokorę całe ludzkość do królestwa Jego (Dzieje 2:38, Mat.7:21).

Ale 1010 podkreśla, że prawo w wykorzystaniu jest pozytywnym. Dziesięcioro Przykazań powinni być przestrzegane, cały czas mając wpływ na społeczeństwo, jak na całość tak i na każdego z osobna. Prawo, gdy jest ono przestrzegane i używane, wprowadza "duch" człowieka w podległość drogom Boga. Pobudza to człowieka rozwiać pokorę. To uczy człowieka drogom "rządzenia". Do póki, człowiek nie nauczy się nie kierować się sercem, będzie przeważać bezprawie.

Prawo Boga jest pełne mądrości. Prawo Boga, kiedy go przestrzegają, daje rozumienie. Używane Prawo Boga jest pozytywne. Daje ono pozytywne wyniki.

Prawo Boga jest rozwiązaniem niezdolności człowieka do kierownictwa. Trzecie Przykazanie stanowi sobą większą część władzy. Bóg w swojej mądrości przejawia Jego prawo. Ludzkość powinna nauczyć się bać się Boga i bać się nieposłuszeństwa Jego Prawu.

Księga Wyjścia 21:17 pokazuje karę za przekleństwo swego ojca i matki.

Wymagania do przekleństw nieposłusznego narodu są przedstawione w tekstach Prawa. Żadne przekleństwo i oskarżenie nie może być realizowane, jeżeli ono nie znajduje się w strukturze Prawa. Każda podobna działalność jest naruszeniem Trzeciego Przykazania, jak również i innych, pod które ono podpada.

W każdym pokoleniu Bóg uratował tych, kto nie oddawał czci temu systemowi i został wierny Jemu (1 Król 19:18).

Bóg wybrał Jezusa Chrystusa swoim pomazańcem, i wszyscy powinni oddawać cześć jemu w imieniu Boga.