Chrześcijańskie Kościoły Boga
PRAWO I PIERWSZE PRZYKAZANIE [253]
Wydanie 1. 0 19991005
Pierwszym elementem Pierwszego Wielkiego Przykazania jest Pierwsze z Dziesięciu Przykazań
. To Prawo jest stworzone drogą połączenia wielu norm, które kształtują Prawo Boże. .
Chrześcijańskie Kościoły Boga
PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA
E-mail: secretary@ccg.org
(Wszystkie prawa
zastrzeżone ã 1998 Wade Cox)Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytyczmych lub recencji bez naruszenia praw autorskich.
Ten artykuł można znaleźć w INTERNECIE pod adresem:
http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org
PRAWO I PIERWSZE PRZYKAZANIE
Pierwsze Przykazanie w Prawodawstwie
Widzimy, że Pierwsze Wielkie Przykazanie potwierdza się Pirwszym Przykazaniem. Wiara zapewnia się strachem i oddawaniem czci Jedynemu Istnemu Bogowi. Odrodził Siebie w Swoim Prawie na górze Synaj poprze Anioła Jehowę, który był Elohimem i głową Izraela (Zach. 12: 8).
Wyjścia 20: 18-21
18) Wtedy cały lud, słysząc grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i widząc górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka.
(19) I mó
wili do Mojżesza: Mów ty z nami, a my będziemy cię słuchać! Ale Bóg niech nie przemawia do nas, abyśmy nie pomarli!(20) Mojżesz rzekł do ludu: Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyl
i.(21) Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg
W ten sposób siła Boga była pokazana przez Niego jako przykład, gdyż nie mieli oni w sobie Ducha Swiętego i nie mogli, będąc ludźmi, sami uwierzyć.
Niepodzie
lne słowo
Słowo Boga jest niepodzielne i jest miernikiem i pełną prawdą (Kapłańska 19: 36, 37). Powinniśmy przestrzegać wszystkich jego pouczeń, gdyż On jest Panem, który poświęca nas dlatego, że wybrał nas, żebyśmy byli Jego narodem (Kapłańska 20: 8; 22
:31-33; Powtórnego Prawa 7: 6-8; 8:1-18; 10: 14-17; 11:1-8; 13: 18; 26:16-19).Pan nasz Bóg – to ogień pochłaniający i idzie On przed nami, żeby zbawić i obronić nas. Do Egiptu weszło 70 Izrailczyków, zaś teraz jest nas mnóstwo na ziemi (Powtórne Prawo 9:1
-6; 10:21, 22).Prawa Związku z Testamentem
Prawa związku z Testamentem są włączone do takich Listów.
(Wyjścia 20:1-3; Rodzaju 17:1, 9, 14; 18: 17-19; Do Rzym. 4:9-12; Do koł. 2: 11-13; Kapłańska 12:3; Wyjścia 12:48-49; Łukasz 1:59; 2:21,24; Do Fil. 3:5; Dp Gal. 2:3; Powt. Prawa 10:16; Jerem. 4:4; 6:10: Do Rzym. 2:28-29; Do Kol. 2:11; Kapłańska 12; Wyjścia 40:12; Kapłańska 15; 16:26, 28; 17:15; 22:4, 6; Liczb 19:8; Ezech. 36:25, 26; Jerem. 31:31-34; Wyjścia 12;13:1-10, 11-16; Liczb 9: 1-14; Powt Prawa 16
:3,4; Wyjścia 23: 18; 1 do Kor 5:7,8; Rodzaju 15:1-21; Jan 15:13; Do Rzym. 6:23; Ps. 49:7, 8; Kapłańska 17: 11; Mark 10:45; Dzieje 20:28; Jana 10: 17-18; Łukasz 22:37; Iz. 53:12; 1 do Kor. 11:27-30; Rodzajów 9:5,6; Wyjścia 13:1,2; Powt. Prawa 15:19-20; Do Rzym. 11:16; Wyjścia 4:22, 23; Powt. Prawa 14:23; 15:19-22; 23: 8; Kapłańska 23:10, 17; Powt. Prawa 26:1-11; Do Rzym. 8:13; 11:16; 8:23; Apok. 14:4; Wyjścia 9:29; Powt.Prawa 10:14; Ps. 24:1; 1 do Kor. 10:26; Wyjścia 36: 3-7; Kapłańska 22:21); (patrz Pracę Przykazania Boże nr 152).Przewodzenie
Bóg powiedział Abrahamowi, że on jest Wszechwładnym Bogiem i nakazał jemu iść przed Nim i być doskonałym (Rodzaju 17:1).
Powinniśmy znać Jego pod imieniem Jehowa (Wyjścia 6:3). Wszystkie istoty podlegają Siłom Wyższym, zaś jesteśmy określone jako Jego naród (patrz Do Rzym. 13:1-6).
Pierwsze Przykazanie i Izrael Semicki.
Słuchaj, Izraelu, Jehowa Elohim – to Jehowa Eszad (Powt.Praw
a 6:4). Jehowa Elohim – to Jehowa jedyny, jako pierwszy, Główny Jehowa (patrz Słownok Zydowski Strongsa ECC 259) słuzy im za pośrednictwem czarodziejstwa.Dla tego, żeby mieć związek z Testamentem, powinniśmy oddzielić się drogą oddawania czci podobnie do Abrahama (Rodzaju 12:1). Służenie Bogowi poprzez Syna jest określone w Biblii (P
s. 2:11, 12).Bóg jest stały i niezmienny (Mal. 3:6).
Nosimy taśmy niebieskie w pamięć o Prawie i jako znak naszego oddania Bogowi (Liczb 15:37-41) (Patrz pracę Taśmy Niebieskie nr 273).
Prawo Boże powinno ograniczać nasze serce jako opaska na naszych oczach i naszych rękach (Powt. Prawa 11:18-20). To pytanie wymaga stałego badania. Nie są one symbolami fizycznymi.
Pana jest cięzko rozgniewać, lecz On tego nie przebaczy, i On jest Bogiem zazdrosnym. (Nahuma 1:1-3; Do Rzym. 13:4).
Nie wystawiaj na próbę Pana, Boga swego (Powt.Praw. 6:16; Mat. 4:7, 19). Bój się Boga, służ Jemu i pozostawaj wierny Jemu (Pow.Prawa 10:20). On karmi nas manną (Powt.Prwa 8:3) i Słowem z ust jego we wszystkich naszych tułaczkach (Mat. 4:4; Wyjścia 17: 1-7).
Prawo mówi, że nie powinien żyć człowiek, który oddaje cześć innym Bogom i
Wyjścia 22:18
18(18) Ktokolwiek by obcował ze zwierzęciem, winien być ukarany śmiercią.
Czarodziejstwem nazywa się obcowanie się z duchami zmarłych, ono ogłasiło
Siebie pogańskim systemem oddawa
nia czci.Wyjścia 22:20
(20) Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej.
Obiektem oddawania czci był Jehowa z grona Eloaha. Wszystkie istoty duchowe, które Jemu służyły, miały imię Jehowy. On, a nie one, były centralnym obiektem oddawania chci. I duchowe istoty, i fizyczne które działały w jego imieniu, były elohimami, jako przedłużenie Jedynego Prawdziwego Boga, Elohima. Nikt nie mógł powstać przeciwko nim lub obrażać ich.
Wyjścia
22:28-30(28) Nie będziesz się ociągał z ofiarą z obfitości zbiorów i soku wyciskanego w tłoczni. I oddasz Mi twego pierworodnego syna.
(29) To samo uczynisz z pierworodnym z bydła i trzody. Przez siedem dni będzie przy matce swojej, a dnia ósmego oddasz
je Mnie.(30) Będziecie dla Mnie ludźmi świętymi. Nie będziecie spożywać mięsa zwierzęcia rozszarpanego przez dzikie zwierzęta, ale je rzucicie psom.
W ten sposób pierwszopłody miały być niezwłocznie przekazane, gdyż nalezały one Bogowi. W tym przypadku szerzenie się na inne przykazania następuje od Pierwszego Przykazania.
W podobny sposób również powstały Uroczystości Dożynkowe i cały system oddawania czci Jedynemu Prawdziwemu Bogowi.
Wyjścia 23:17
(17) Trzy razy w roku zjawić się winien każdy twój mężczyzna przed Panem, Bogiem swoim.
Wyjścia 23:20-33
20(20) Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.
(21) Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
(22) Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie.
(23) Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę.
(24) Nie będziesz oddawał pokłonu ich bogom i nie będziesz ich czcił. Nie będziesz postępował według ich postępków, lecz zburzysz zupełnie i bezlitośnie połamiesz w kawałki ich stele.
(25) Będziecie oddawać cześć Panu, Bogu waszemu, gdyż pobłogosławi twój chleb i twoją wodę. Oddalę od ciebie wszelką chorobę.
(26) Żadna kobieta w twoim kraju nie będzie miała przedwczesnego porodu i żadna nie będzie bezdzietna. Liczbę dni twojego życia uczynię pełną.
(27) Lęk wzbudzę przed tobą oraz przyprawię o przerażenie wszelki lud, do którego przyjdziesz. Sprawię, że będą uciekać przed tobą wszyscy twoi nieprzyjaciele.
(28) Ja zaś poślę przed tobą szerszenie, które wypędzą Chiwwitę, Kananejczyka i Chetytę sprzed ciebie.
(29) Nie wypędzę go sprzed ciebie w jednym roku, aby kraj nie stał się pustkowiem i nie rozmnożył się w nim dziki zwierz na twoją szkodę.
(30) Będę ich wypędzał sprzed ciebie stopniowo, aż się rozrośniesz i będziesz mógł objąć kraj w posiadanie.
(31) Ustanowię granice twego kraju od Morza Czerwonego do morza filistyńskiego, od pustyni aż do Rzeki. Oddam w ręce wasze mieszkańców tego kraju, a ty ich przepędzisz spośród was. (32) Nie będziesz zawierał przymierza z nimi ani z ich bogami.
(33) Nie mogą mieszkać w twoim kraju, gdyż przywiedliby cię do grzechu przeciw Mnie. Mógłbyś oddawać cześć ich bogom, co byłoby dla ciebie zgubą
Bóg postawił Anioła Jehowę przed nimi i powinni byli być posłusznimi Jemu.Jeżeli słuchali Go i oddawali cześć Jedynemu Prawdziwemu Bogowi i tylko Jemu, On bronił i błogosławił je i obiecał, że zabierze je i rozsiedli od Morza Czerwonego do Efratu oraz od Morza Sródziemnego do Pustyni. Oni także będą Elohimami, jak też Aniół, który panuje nad nimi (Zach. 12:8).
Aniół Pana
Anioł Pana jest wspomniany w takich listach (Rodzaju 16:10, 13; 18: 2-4, 13, 14, 33; 22:11, 12, 15, 16; 31:11, 13; 32:
30; Izajasz 63:9; Zach. 1:10-13; 3: 1-2).
(W Nowym Testamencie: Dzieje 5:19; 2:7-11; 1 Do Kor. 10:9; Apok. 22:18-19).
Główna bitwa odbędzie się między dwoma systemami oddwania czci. Oddawanie czci Bogowi przeciwko Systemu Mołocha, który jest odtworzony w systemach Bożego Narodzenia i Paschy.
B
óg przeciwko MołochowiO tej bitwie opowiadają takie listy:
(Powt.Prawa 18: 9-22; 13: 1-4; Kapłańska 18: 21; 19: 26, 31; Powt.Prawa 12:29-32; Zach. 1:4, 5: Jerem. 32:35; 49: 1, 3; 1 Do Sam. 8: 7-9, 11-18; 28:1-25; 15: 10-35; Iz. 47:10-14; Powt.Prawa 12: 23; Dzieje 15: 20; Rodzaju 9: 6; Kapłańska 17: 10-14; Powt.Prawa 12: 15, 16; 1Do Kor. 10: 16; Do Ef. 2:13; Do Heb. 9:14, 22; 10: 19, 20; 1 Piotr 1: 2, 29; 1 Jan 1:7; Apok. 7:14; 12:11; Kapłańska 19: 2; 11: 44; 20:26; 1 Królewska 4:7; 1 Piotr 1:15, 16; Wyjś
cia 20:8; Zach. 14:21; 2 Do Kor. 7:1; Powt.Prawa 13:1-18; 18:13-22; Iz. 8:18, 19).Dziesięcina
Bóg ustalił system Dziesięciny w całości jako znak naszego powrotu do Niego i oddania Jemu (patrz Mał. 3:7-12) (patrz pracę Dziesięcina nr 161
)Dzieci Judasza nie weszły z powodu nieposłuszeństwa (Do Heb.4:6). Lecz nawet wtedy Bóg (Elohim) był sprawdzony i przyjęty przez patriarchów (Rodzaju 28:20-22).
System dziesięciny rozpowszechniał się zarówno na daninę, jak też na zdobycze wojenne (Liczb 31:25-54). System dziesięciny był ustalony w tym celu, żeby ludzie przestrzegali system oddawania czci (Powt. Prawa 14:22-29) oraz dla obrony biednych (Powt. Prawa 26:12-15). Plemiona powinny były przygotować miejsce obok obozu dla świętowania Uroczystości Dożynkowych i
na tych świętach nie wolno było spożywać płody (Powt. Prawa 12:6, 7, 17, 18; porównaj Powt. .Prawa 16:2, 7). W całości mamy trzy Boże Uroczystości Dożynkowe (Powt. Prawa 15:3, 10-16). Jego system jest związany i bazuje się na systemie jubileuszy (Kapłańska 25:1-7; Wyjścia 23-11).Wszystko to jest robione dla Boga zgodnie z gotowością woli i rozumu oraz zgodnie z możliwościami. Dla tego, żeby potwierdzić własne oddanie ludzie powinni oddać Bogowi część wszystkiego, co mają (2 Do Kor. 8:12) (porównaj Mał. 3:
7-12).
Część II
Testament jako przeobrażenie w Boga w Świątyni Bożej
Wyjścia 24:1-18 (1-3)
(1) I rzekł Pan do Mojżesza: Wstąp do Pana, ty, Aaron, Nadab, Abihu i siedemdziesięciu ze starszych Izraela i oddajcie pokłon z daleka.
(2) Mojżesz sam zbliży się do Pana, lecz oni się nie zbliżą i lud nie wstąpi z nim.
(3) Wrócił Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy.
Tu jest powiedzone, że między Bogiem i Jego narodem był pośrednik i Mojżesz uosabiał tego pośrednika duchowego w ciele. I dwanaście filarów dwunastu plemion reprezentowały dwanaście kolumn Chramu Bożego. Dwanaście sędzi byli zwiastunami tych dwunastu fila - apostołów Mesjasza.
(4) Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela.
(5) Potem polecił młodzieńcom izraelskim złożyć Panu ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców.
(6) Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz.
(7) Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni. (8) Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów.
Ten Testament wskazuje na Testament Krwi Mesjasza i w ten sposób drugi Testament powstał z pierwszego (porównaj pracę
Przykazania Boże (152)).(9) Wstąpił Mojżesz wraz z Aaronem, Nadabem, Abihu i siedemdziesięciu starszymi Izraela.
(10) Ujrzeli Boga Izraela, a pod Jego stopami jakby jakieś dzieło z szafirowych kamieni, świecących jak samo niebo.
(11) Na wybranych Izraelitó
w nie podniósł On swej ręki, mogli przeto patrzeć na Boga. Potem jedli i pili.(12) Pan rzekł do Mojżesza: Wstąp do Mnie na górę i pozostań tam, a dam ci tablice kamienne, Prawo i przykazania, które napisałem, aby ich pouczyć
13) Wstał więc Mojżesz i Jozue, jego pomocnik, i wstąpił Mojżesz na górę Bożą.
(14) Powiedział zaś tak do starszyzny: Pozostańcie tu, aż wrócimy do was. Oto macie Aarona i Chura. Kto miałby jakąś sprawę do załatwienia, może się zwrócić do nich.
(15) Gdy zaś Mojżesz wstąpił na górę, obłok ją zakrył.
(16) Chwała Pana spoczęła na górze Synaj, i okrywał ją obłok przez sześć dni. W siódmym dniu Pan przywołał Mojżesza z pośrodka obłoku.
(17) A wygląd chwały Pana w oczach Izraelitów był jak ogień pożerający na szczycie góry.
(18) Mojżesz wszedł w środek obłoku i wstąpił na górę. I pozostał Mojżesz na górze przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy.
Namioty lub Swiątynia Boża miała być zbudowana na środki dawane przez tych, kto chciał brać udział w budownictwie. To świadczyło o chęci człowieka poświęcenia siebie, który w tym przypadku stawał się częścią Swiątyni Bożej, której jesteśmy (1 Do Kor. 3:17).
Wyjścia 25: 1-40 (czytać w całości) (w tekście cytat nie jest podany)
W księdze Wyjścia 25: 1-40 idzie mowa o budownictwie Namiotów. Ofiary były przynoszone wyłącznie dla potrzeb budownictwa i było to robione według własnej chęci. Instrukcje dotyczące budownictwa były pełnymi łącznie z umeblowaniem. Te instrukcje miały być dotrzymane w całości.
Struktura dziesięciu zasłon odźwierciedla się w dziesięciu świecznikach Swiątyni Solomona. Taka kolejność wskazywała na Mesjasza, Siedem Kościołów i i dwa Objawienia. Dla każdego z tych z tych wydarzeń - jeden świecznik. Jedenasty jest dołączony do tych dziesięciu i oznacza powrót Mesja
sza i stanowienie się Tysiącletniego Królestwa Bożego.Wyjścia 26:1-37 (czytać w całości)
Znów tu są podane specyficzne instrukcje co się dotyczy zasłon i budowania Namiotów. Są dokładnie określone liczby, kolory i wymiary oraz ozdoba i sposób jej zamocowania, a także materiały. Powinny być wykorzystane nawet resztki zasłon. Każda odrębnie ofiarowana na budownictwo Kościoła rzecz była wykorzystana i wszystkie materiały były użyte. To świadczy o budownictwie budowli duchowej. Nic nie było wyrz
ucane, gubione lub nie wykorzystane.Pomiary dotyczące czterech Cherubinów także odzwierciedlają cztery działy Wszechświata. Cztery istoty, o których się mówi w rozdziałach 4 i 5 Apokalipsy, są to Cherubinowi (porównaj Jezechela 1:1 i dalej ).
Wyjścia 27: 1-21 (czytaj w calości)
Skład Namiotów i ich opory symbolizują swoją liczbą opory Swiątyni Bożej. Ogólna liczba stanowi przejaw Boga
Ubranie kapłanów również ma duże znaczenie dla wejścia Ducha Swiętego, który jest duszą sług ołtarza, jako Urim oraz Tymin w torbie arcykapłana.
Wyjścia 28: 1-43 (czytać w całości)
W Księdze Wyjścia rozd. 28 jest opisana odzież Aarona i jego synów. Jest opisana każda rzecz oraz to jak trzeba ją nosić. Odzież jest i powinna być zrobiona przez mądrych, oddanych i wypełnionych Duchem Swiętym.
Dwanaście kamieni oznaczają dwanaście plemion i jedność narodu. Kapłanie wybranych w Duchu Swiętym – to wynik końcowy Swiątyni. Kapłanie Swiątyni reprezentują wybranych księży jako Swiątyni duchowej Królestwa Bożego. Jest zbudowana z porozrzucanych części, z kamieni, kieruje ona świat do Ducha Swiętego podczas rządów Boga, pod władzą Jezusa Chrystusa w ciągu Tysięclecia.
Wyjścia 29: 1-46 (czytać w całości)
Rozdział 29 Księgi Wyjścia opisuje poświęcenie Aarona i jego synów. Są również opisywane towarzyszące ofiary i ceremonie.
Mesjasz poświęcił wszystkich wybrańców ofiarą własnej krwi z uszy od wieńca i z palców od gwoździ. On, który poświęca, jest jednego pochodzenia z tymi, kogo poświęca. Za wszystkich ich była opłacona ofiara Mesjasza i za to wszystko był wprowadzony podatek o wielkości pół szekla. Mógł być opłacony tylko Mesjaszem.
Wyjścia 30: 1-38 (czytać w całości)
W Księdze Wyjścia rozd. 30 Aaronowi się opowiada, jak zrobić ołtarz. Jego trzeba używać dla stałego palenia kadzidła. Jego nie można używać do innego palenia lub do spalania ofiar oraz ofiarowania jedzenia i napojów. Aaron jako główny kapłan musiał raz na rok tworzyć zbawienie na nim.
Wybrańcy w osobach głównych kapłanów musieli być odpokutowani jako Swięte olejem Ducha Swiętego,
Wszystkich wybrańców Bóg nazywa ich imionami i osiedla je osobno za to, że pracowali dla Boga, gdy budowali jego Swiątynię.
Wyjścia 31: 1-11
(1) I rzekł Pan do Mojżesza:
(2) Oto wybrałem Besaleela, syna Uriego, syna Chura z pokolenia Ju
dy.(3) I napełniłem go duchem Bożym, mądrością i rozumem, i umiejętnością wykonywania wszelkiego rodzaju prac,
(4) pomysłowością w pracach w złocie, w srebrze, w brązie
(5) i w rzeźbieniu kamieni do oprawy, i w rzeźbieniu drzewa oraz wykonaniu różnych dzieł.
(6) A dodam mu Oholiaba, syna Achisamaka z pokolenia Dana. Napełniłem umysł wszystkich rękodzielników mądrością, aby mogli wykonać to, co ci rozkazałem:
(7) Namiot Spotkania, Arkę Świadectwa, przebłagalnię, która jest na niej, i wszystkie sprzęty
przybytku,(8) i stół oraz wszystkie jego naczynia, świecznik z najczystszego złota i wszystkie przyrządy należące do niego, ołtarz kadzenia, (9) ołtarz całopalenia i wszystkie przyrządy należące do niego, kadź i jej podstawę,
(10) święte szaty z drogocennej tkaniny dla Aarona kapłana i szaty dla jego synów, do sprawowania czynności kapłańskich,
(11) i olej do namaszczenia, i kadzidło wonne do przybytku. Wszystko to winni uczynić według rozkazu, jaki otrzymałeś ode Mnie.
Oddanie Izraela nie było stałym i naród się wahał, gdyż Bóg zatrzymał namaścionego przez niego Mojżesza tak, jak zatrzymał Mesjasza. I ludzie zaczęli praktykować bałwochwalstwo tak, jak oni robią to teraz.
Wyjścia 32: 1-35 (czytać w całości)
Bogowie systemu istniejącego podczas Wyjścia byli reprezentowani kolczykami w uchach, które symbolizowały obecność Bóstwa. Wykorzystano je na złoto dla Złotego Cielca i w ten sposób Izrael je stracił.
Złoty Cielec był głównym symbolem starodawnego systemu religijnego stanowiącego oddawanie czci Bogowi Księżyca Senu w różnych jego interpretacjach. Do tego systemu należy również oddawanie czci dębowi i pogańskie systemy Bożego Narodzenia i Paschy (porównaj pracę Złoty Cielec
[nr 222] i Pochodzenie Bożego Narodzenia i Paschy [nr 235]˙).Wyjścia 33: 1-23 (czytać w całości)
Pan rozkazuje Mojżeszowi iść do Ziemi Obiecanej. Aniół pójdzie przed nimi i ich wrogowie będą odrzuceni. Mojżesz postawił namioty poza obozem. Właśnie tam on .rozmawiał z Panem. Prosił, żeby Bóg poszedł z nimi. Mojżeszowi było powiedziono, że nikt nie może widzieć twarz Boga i pozostać żywym. Jednocześnie Mojżeszowi pozwolono widzieć Jego sławę i widzieć Jego z tyłu.
Mesjasz - to sława Pana. Nikt nigdy nie widział Boga, nie oglądał jego kształt, nie słyszał jego głosu (Jan 1: 18
; 5:37; 1 Tym. 6:16; 1 Jan 5:20).Wyjścia 34: 1-35 (czytać w całości).
Dwie tablice Prawa zostały zamienione. Mojżesz błaga Boga o przebaczenie Jego narodu. Bóg zniszczy ich wrogów, ale oni nie powinni zawierać umów z nikim z mieszkańców ziem, do których idą.. Oni powinni zniszczyć ich ołrarze, zburzyć bałwanów i wyrąbać ich gaje. Oni nie powinni oddawać cześć innemu bogowi. Nie powinni brać ślub z przedstawicielkami innych narodów, gdyż nawróci to ich do innych bogów. Zabroniono im robić bałwanów.
Oni powinni przestrzegać Swięto Namiotów. Cały pierwszy przychówek płci męskiej należy Bogowi, oprócz osłów, które są zamieniane na baranków, inaczej mu łamią kark. Wszystkie pierwsze synowie są wykupowani. Nikt nie może ukazać się przed Bogiem pustym. Trzeba przestrzegać Soboty, Swięta Tygodni i Swięta Plonów. Trzykrotnie na rok wszyscy mężczyźni powinni się ukazywać przed Panem Bogiem Izraela. Następnie Bóg wypędzi inne narody i poszerzy nasze granice i obroni naszą ziemię. Właśnie na tym bazuje się umowa między Bogiem i jego narodem. Mojżesz się pościł 40 dob po tym, jak napisał dziesięć przykazań i Testament.
W tym tekście staramy się pokazać, że Zmartwychwstanie Boga według jego woli rozpowszechnia się i na tych, kogo On wzywa do siebie i daje im władzę. Ta struktura się odźwierciedla w dziejach Mesjasza, w jego Wcieleniu.
Wyjścia 35:1-35 (czytać w całości)
Mojżesz uczył naród Prawu. Pan mówił, że ci, co chcą, mogą składać ofiary. Obdarzeni Duchem Swiętym robią najbardziej złożoną pracę z tych, co są potrzebne dla budowania Swiątyni.
Swięto Namiotów przypada na pierwszy dzień pierwszego misiąca. Data ta się odnosi do poświęcenia wybrańców zgodnie z Kalendarzem Swiętym, zaczynając od poświęcenia Swiątyni w pierwszym miesiącu. Dlatego gdy Zydzi uważają początkiem roku siódmy, zaś niekiedy – ósmy, miesiąc, to w ten sposób oni naruszają kolejność i tok Swiąt ustalonych przez Boga. Praktyka świętowania Rosz Haszana jest późnym obyczajem rabinów, wypożyczonym z Babilonu i ustalonym w trzeciem wieku naszej ery. S
więta te nigdy nie były obchodzone w okresie istnienia Swiątyni przed jej zniszczeniem w roku 70 n.e. (porównaj pracę Poświęcenie Swiątyni [nr 241] oraz pracę R. Samuela Kocha Sabatariusze w Transylwanii, wyd. Cox tr. McElwain and Rook, CCG Publishing, 1998, porównaj Przedmowę str. V).Wyjścia 40: 1-38 (czytać w całości)
Kiedy Swiątynia zostanie zbudowana, sława Boga wypełni Namioty. Dzieci Izraela we wszystkich ich dziejach będzie prowadził Duch Swięty na czle z Mesjaszem w słupie ognia i obłoku.
Ofiary i składanie w ofierze
Następny tekst dotyczy koncepcji składania w ofierze Bogowi jako formy oddawania czci, w granicach struktury pierwszego przykazania.
Kapłańska 1:1-17 (czytać w całości)
Zgodnie z tym tekstem ofiary trzeba składać całym narodem lub wielką grupą. To powinno być zwierzę płci męskiej bez wad, dobrowolnie ofiarowane Bogowi. Można także spalać ptaków, na przykład turkawkę lub młodych gołębi.
Kapłańska 2: 1-16 (czytać w całości)
W tej części mówi się o składaniu w ofierze jedzen
ia.Ograniczenia ustalone Prawem odnośnie pierwszopłodów przez długi czas były naruszane przez upadłych aniołów i wrogami Praw Bożych.
Kapłańska 3: 1-17 (czytać w całości)
Tu są wystawione wymagania co do składania łagodnej ofiary. Może to być samiec lub samica bez wad, przeniesiona od narodu lub wielkiej ilości ludzi. Nienaruszalnym pozostaje prawidło co do tego, że nie można spożywać krew lub tłuszcz.
Kapłańska 4: 1-35 (czytać w całości)
Tu się mówi o grzechu przeciwko przykazaniom z powodu niewiedzy o nich. Pokutę wziął na siebie Jezus Chrystus, lecz ją odbierano jako
odpowiedzialność władców narodu i odrębnych osób.
Kapłańska 5: 14-19
(czytać w całości)Tu się opowiada o składaniu ofiary za grzechy dokonane z powodu niewiedzy o świętych Prawach Bożych. W tym przypadku ofiarą będzie baran bez wad. Również powinna być złożona w ofierze piąta część. Naruszenie Prawa z powodu niewiedzy o Prawie jest także naruszeniem, za które też trzeba zapłacić wykup. Niewiedza nie jest usprawiedliwieniem, zaś n
arody sprzeciwiające się temu są skazane.Kapłańska 6: 8-30 (czytać w całości)
Tu są przedstawione dalsze objaśnienia co do składania ofiar. Ogień dla tych potrzeb musi być rozkładany na ołtarze i nie może zgasnąć.
Kapłańska 7: 1-38 (czytać w całości)
W tej części przedstawiono dalsze wymagania co do ofiar i składania ofiar. Poświęceniu kapłanów towarzyszą składania ofiar i namaszczania zgodnie z rytuałem.
Kapłańska 8: 1-36 (czytać w całości)
Tu się opowiada o poświęceniu Aarona i jego synów.
Bóg określił kolejność składania ofiar i przywołuje do Siebie tego, kogo życzy, i nie dopuszcza do niedozwolonego korzystania z jego systemu i Prawa.
Kapłańska 10: 1-20 (czytać w całości)
Nadab i Abichu, synowie Aarona, przynieśli Bogowi cudzy ogień i zginęli. Spożywanie wina i mocnych napojów przed służbą Bożą w Namiotach jest zabronione również.
Ofiary były spożywane w Swiętym miejscu Aaronem, jego synami i jego córkami. Są opisane poszeczególne części ofiary, które mogli uzywać do jedzenia. Cały system ofiar i oddawania na rzeź jest poświęcony Bogowi. Zabicie zwierzęcia bez pozwolenia Boga jest grzechem.
Kapłańska 17: 7-9
(7) Odtąd nie będą składać ofiar demonom, z którymi uprawiali nierząd. Będzie to dla nich ustawa wieczysta dla ich pokoleń.
(8) Dalej p
owiesz im: Jeżeli kto z domu Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się między nimi, będzie składał ofiarę całopalną albo inną ofiarę(9) i nie przyprowadzi jej przed wejście do Namiotu Spotkania, aby ofiarować ją dla Pana, będzie wyłączony spoś
ród swego ludu!Spożywanie mięsa bez poświęcenia Bogowi nie jest grzechem, jeżeli jego spożywa nie ten człowiek, który go zabił (porównaj pracę
Wegetarianizm w Biblii [nr 183].Kapłańska 19: 5-8
(5) Kiedy będziecie składać Panu ofiarę biesiadną, składajcie ją tak, aby Mu była przyjemna.
(6) Będziecie z niej jedli w sam dzień ofiary i w następnym dniu. To, co pozostanie na trzeci dzień, będzie spalone w ogniu.
(7) Gdyby kto jadł z niej na trzeci dzień, byłaby to rzecz nieświeża, nie byłaby przyjemna
[Bogu].(8) Kto będzie z niej jeść, zaciągnie winę, bo zbezcześcił świętość Pana. Taki człowiek będzie wykluczony spośród swojego ludu.
Ograniczenie się odnosi do podstawowej kolejności składania ofiar, przejętej drogą składania ofiary przez Mesjasza.
Wszystkie części istoty powinne być czyste i święte dla Pana. Wybrańcy odpowiadają za przestrzeganie tego Prawa.
Kapłańska 19: 19
(19) Będziecie przestrzegać moich ustaw. Nie będziesz łączył dwóch gatunków bydląt. Nie będziesz obsiewał pola dwoma rodzajami ziarna. Nie będziesz nosił ubrania utkanego z dwóch rodzajów nici.
Kapłańska 19: 21-22
(21) Przyprowadzi mężczyzna przed
wejście do Namiotu Spotkania swoją ofiarę zadośćuczynienia dla Pana, to jest barana na zadośćuczynienie.(22) Kapłan dokona za niego przebłagania przed Panem, ofiarując barana na zadośćuczynienie za grzech, który on popełnił, i będzie mu odpuszczony grzech, który popełnił.
Bóg kontroluje spożywanie stworzonych przez niego istot i ustala reguły, które chronią środowisko otaczające i zapewniają długi dobrobyt człowieka.
Kapłańska 19: 23-25
(23) Kiedy wejdziecie do kraju i zasadzicie drzewa owocowe wszelkiego gatunku, będziecie uważać ich owoce za nieobrzezane. Trzy lata pozostaną one nieobrzezane, nie będziecie ich jeść.
(24) W czwartym roku wszystkie ich owoce będą poświęcone jako dar radosny dla Pana. (25) W piątym roku będziecie jedli ich owoce, aby pomnożył się wasz dochód z nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz!
Świętość między ludźmi Bożymi
Kontrola życia i oddawania czci są dokonywane w imieniu Jedynego Prawdziwego Boga i na podstawie Jego Kalendarza zgodnie z Jego Prawem.
Kapłańska 19: 26
(26) Nie będziecie jeść niczego z krwią. Nie będziecie uprawiać wróżbiarstwa. Nie będziecie uprawiać czarów.
Nie powinniśmy obcować się z duchami znajomych i czarodziejami, żeby nie rozpzuszczały nas.
Kapłańska 19: 31
(31) Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg
wasz!Kapłańska 20: 27
(27) Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie.
Powtórnego Prawa 18: 9-14
(9) Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci
daje Pan, Bóg twój, nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody.(10) Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary;
(11) nikt, kto by upra
wiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych.(12)
Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza.(13) Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu.
(14) T
e narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój.To pouczenie jest sformułowane dokładnie. Przewidywanie przyszłości za pomocą astrologii i nekromantii oraz duchów krewnych jest zabronione i jest karane wygnaniem lub oddaniem do niewoli. Między nami nie powinno być znaków ich systemu oddawania czci.
Kapłańska 19: 27-28
(27) Nie będziecie obcinać w kółko włosów na głowie. Nie będziesz golił włosów po bokach brody. (28) Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan!
Nie powinniśmy składać im ofiary i przestrzegać ich barbarzyńskie obyczaje, takie jak składanie w ofierze dzieci oraz kanibalizm (patrz pracę Złoty Cielec
[222]; Pochodzenie Bożego Narodzenia i Paschy [235] i Znaki Apokalipsy 14 [270]).Kapłańska 20: 1-7
(1) Dalej Pan powiedział do Mojżesza:
(2) Mów do Izraelitów: Ktokolwiek spośród synów Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się w Izraelu, na jedno ze swoich dzieci Molochowi, będzie ukarany śmiercią. Miejscowa ludność ukamienuje go.
(3) Ja sam zwrócę oblicze moje przeciwko takiemu człowiekowi i wyłączę go spośród jego ludu, ponieważ dał jedno ze swoich dzieci Molochowi, splugawił mój święty przybytek, zbezcześcił moje święte imię.
(4) Jeżeli miejscowa ludność zasłoni oczy przed takim człowiekiem, który dał jedno ze swoich dzieci Molochowi, i nie zabije go,
(5) to Ja sam zwrócę oblicze moje przeciwko takiemu człowiekowi i przeciwko jego rodzinie i wyłączę go spośród jego ludu, jak również i tych wszystkich, którzy go naśladują, którzy uprawiają nierząd z Molochem.
(6) Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu.
(7) Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty. Ja, Pan, Bóg wasz!
Nasz naród i jego kapłanie powinni być świętymi.
Kapłańska 21: 1-24
(1) Potem Pan powiedział do Mojżesza: Mów do kapłanów, synów Aarona, i powiedz im: Kapłan nie będzie się narażał na nieczystość z powodu zwłok zmarłego krewnego,
(2) chyba tylko z powodu najbliższych krewnych, z powodu matki, ojca, syna, córki, brata,
(3) siostry dziewicy, która jest mu szczególnie bliska, po
nieważ nie należy do żadnego męża. Z jej powodu może się narazić na nieczystość rytualną.(4) Ale kapłan nie będzie się narażał na nieczystość rytualną z powodu krewnych swej żony. Byłoby to zbezczeszczenie.
(5) Nie będą sobie strzygli głowy do skóry, nie będą golili krajów brody, nie będą nacinali swojego ciała.
(6) Będą święci dla swojego Boga, nie będą bezcześcić imienia Bożego, bo oni składają Panu ofiary spalane, pokarm swojego Boga, a więc będą świętością.
(7) Nie wezmą za żonę nierządnicy lub kobiety pohańbionej. Nie wezmą kobiety wypędzonej przez męża, bo kapłan jest poświęcony Bogu.
(8) Będziesz go uważał za świętego, bo on ofiaruje pokarm Boży. Będzie święty dla ciebie, bo Ja jestem święty, Ja Pan, który was uświęcam!
(9) Jeżeli córka kapłana bezcześci siebie nierządem, bezcześci przez to swojego ojca. Będzie spalona w ogniu.
(10) Kapłan, który jest wyższy godnością ponad braci, na którego głowę była wylana oliwa namaszczenia, który był wprowadzony w czynności kapłańskie, wkładając szaty nie będzie rozpuszczał włosów i nie będzie rodzierał swych szat.
(11) W ogóle nie zbliży się do żadnego zmarłego, nie narazi się na nieczystość rytualną ani z powodu ojca, ani z powodu matki.
(12) Nie będzie wychodził z przybytku świętego, nie będzie bezcześcił świętego przybytku swego Boga, bo ma na sobie jak diadem oliwę namaszczenia swego Boga. Ja jestem Pan!
(13) Za żonę weźmie tylko dziewicę.
(14) Nie weźmie za żonę ani wdowy, ani rozwódki, ani pohańbionej, ani nierządnicy: żadnej z takich nie weźmie, ale weźmie dziewicę spośród swych krewnych.
(15) Nie zbezcześci potomstwa między krewnymi, bo Ja jestem Pan, który go uświęca! (16) Dalej Pan powiedział do Mojżesza:
(17) Tak mów do Aarona: Ktokolwiek z potomków twoich według ich przyszłych pokoleń będzie miał jakąś skazę, nie będzie mógł się zbliżyć, aby ofiarować pokarm swego Boga. (18) Żaden człowiek, który ma skazę, nie może się zbliżać - ani niewidomy, ani chromy, ani mający zniekształconą twarz, ani kaleka,
(19) ani ten, który ma złamaną nogę albo rękę, (20) ani garbaty, ani niedorozwinięty, ani ten, kto ma bielmo na oku, ani chory na świerzb, ani okryty liszajami, ani ten, kto ma zgniecione jądra.
(21) Żaden z potomków kapłana Aarona, mający jakąś skazę, nie będzie się zbliżał, aby złożyć spalaną ofiarę Panu. On ma skazę - nie będzie się zbliżał, aby ofiarować pokarm swego Boga.
(22) Jednakże wolno mu jeść pokarm swego Boga, zarówno święty, jak i najświętszy.
(23) Tylko nie będzie podchodził do zasłony i nie będzie się zbliżał do ołtarza, bo ma skazę. Nie będzie bezcześcił moich świętości, bo Ja, Pan, jestem tym, który je uświęca!
(24) Mojżesz powiedział to Aaronowi, jego synom i wszystkim Izraelitom.
Ten fakt, że najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty przy rozmowie z Jezusem Chrystusem, świadczy, że kapłanie odeszli od Lewita i przeszli do Mesjasza i wybrańców z rozkazów Melchizedeka (patrz Mat, 26: 65; Mark. 14).
Kuczki i Prosfory
W całości symbolizm Kuczek wskazywał na duchowy stosunek między Kościołem i Bogiem poprzez Ducha Swiętego (patrz pracę Dzień Bozy i Ostatnie Dni
[nr 192] ). Judejczycy nie zauważali tegosymbolizmu i dlatego nie udawało się im dokonać przekształceń prawie w ciągu dwóch tysiącleci z wyjątkiem poszczególnych osób.
Kapłańska 24: 1-9
(czytać w całości)W Swiątyni stale musieli świecić się lampki. Księża musieli stale dbać o to. Prosfory trzeba było kłaść w dwa rzędy z kadzidłem. Każda Sobota powinna być poświęcona Panu. Prosforę układanoprzed Panem co soboty i to było pamiątką o tym, jak naród
Był rozdzielony na plemiona pod władzą starszych dla Królestwa Bożego. W ciągu tej ceremonii oczekiwali z niecierpliwością Objawieia Ducha Swiętego dla wybrańców między plemion Izraela, co stwarzali Swiątynię Boga.
Bóg rozkazał słuchać Go i zabronił składać ofiary bałwanom (patr
z prace Prawo i drugie Przykazanie [nr 255]). Słowa Prawdziwego Boga ustalają karę za naruszenie Testamentu. Nieprzestrzeganie Prawa Bożego i brak oddawania Jemu czci bądą karane dżumą, chorobami, wojną i niewolą.Kapłańska 26: 1-46
(1) Nie będziecie sobie czynili bożków, nie będziecie sobie stawiali posągów ani stel. Nie będziecie umieszczać w waszym kraju kamieni rzeźbionych, aby im oddawać pokłon, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz.
(2) Strzec będziecie moich szabatów, czcić będziecie mój święty przybytek. Ja jestem Pan! (3) Jeżeli będziecie postępować według moich ustaw i będziecie strzec przykazań moich i wprowadzać je w życie,
(4) dam wam deszcz w swoim czasie, ziemia będzie przynosić plony, drzewo polne wyda owoc,
(5) młocka przeciągnie się u was aż do winobrania, winobranie aż do siewu, będziecie jedli chleb do sytości, będziecie mieszkać bezpiecznie w swoim kraju.
(6) Krajowi udzielę pokoju, tak że będziecie się udawali na spoczynek bez obawy. Dzikie zwierzęta znikną z kraju. Miecz nie będzie przechodził przez wasz kraj.
(7) Będziecie ścigać nieprzyjaciół, a oni upadną od miecza przed wami,
(8) tak że pięciu waszych będzie ścigać całą setkę, a setka waszych - dziesięć tysięcy [nieprzyjaciół]. Wasi wrogowie upadną od miecza przed wami.
(9) Zwrócę się ku wam, dam wam płodność, rozmnożę was, umocnię moje przymierze z wami.
(10) Będziecie jedli [zboże] z dawnych zapasów, a kiedy przyjdą nowe zbiory, usuniecie dawne [zapasy].
(11) Umieszczę wśród was mój przybytek i nie będę się wami brzydził.
(12) Będę chodził wśród was, będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.
(13) Ja jestem Pan, Bóg wasz, który wyprowadził was z ziemi egipskiej, abyście przestali być ich niewolnikami. Ja rozbiłem drągi waszego jarzma i dałem wam możność chodzenia z podniesioną głową.
(14) Jeżeli zaś nie będziecie Mnie słuchać i nie będziecie wykonywać tych wszystkich nakazów, (15) jeżeli będziecie gardzić moim ustawami, jeżeli będziecie się brzydzić moimi wyrokami, tak że nie będziecie wykonywać moich nakazów i złamiecie moje
przymierze,(16) to i Ja obejdę się z wami odpowiednio: ześlę na was przerażenie, wycieńczenie i gorączkę, które prowadzą do ślepoty i rujnują zdrowie. Wtedy na próżno będziecie siali wasze ziarno. Zjedzą je wasi nieprzyjaciele.
(17) Zwrócę oblicze przeciwko wam, będziecie pobici przez nieprzyjaciół. Ci, którzy was nienawidzą, będą rządzili wami, a wy będziecie uciekać nawet wtedy, kiedy was nikt nie będzie ścigał.
(18) Jeżeli i wtedy nie będziecie Mnie słuchać, będę w dalszym ciągu karał was siedem razy więcej za wasze grzechy.
(19) Rozbiję waszą dumną potęgę, sprawię, że niebo będzie dla was jak z żelaza, a ziemia jak z brązu.
(20) Na próżno będziecie się wysilać - wasza ziemia nie wyda żadnego plonu, a drzewo na ziemi nie da owoców.
(21) Jeżeli [nadal] będziecie postępować Mnie na przekór i nie zechcecie Mnie słuchać, ześlę na was siedmiokrotne kary za wasze grzechy: (22) ześlę na was dzikie zwierzęta, które pożrą wasze dzieci, zniszczą bydło, zmniejszą zaludnienie, tak że wasze drogi opustoszeją.
(23) Jeżeli i wtedy nie poprawicie się i będziecie postępować Mnie na przekór,(24) to i Ja postąpię wam na przekór i będę was karał siedmiokrotnie za wasze grzechy.
(25) Ześlę na was miecz, który się pomści za złamanie przymierza. Jeżeli wtedy schronicie się do miast, ześlę zarazę pomiędzy was, tak że wpadniecie w ręce nieprzyjaciół.
(26) Rozbiję wam podporę chleba, tak że dziesięć kobiet będzie piec chleb w jednym piecu. Będą wam wydzielać chleb na wagę, tak że jedząc nie będziecie syci.
(27) Jeżeli i wtedy nie będziecie Mi posłuszni i będziecie Mi postępować na przekór,
(28) to i Ja z gniewem wystąpię przeciwko wam i ześlę na was siedmiokrotne kary za wasze grzechy.
(29) Będziecie jedli ciało synów i córek waszych.
(30) Zniszczę wasze wyżyny słoneczne, rozbiję wasze stele, rzucę wasze trupy na trupy waszych bożków, będę się brzydzić wami.
(31) Zamienię w ruiny wasze miasta, spustoszę wasze miejsca święte, nie będę wchłaniał przyjemnej woni waszych ofiar.
(32) Ja sam spustoszę ziemię, tak że będą się zdumiewać wasi wrogowie, którzy ją wezmą w posiadanie.
(33) Was samych rozproszę między narodami, dobędę za wami miecza, ziemia wasza będzie spustoszona, miasta wasze zburzone.
(34) Wtedy ziemia będzie obchodzić swoje szabaty przez wszystkie dni swego spustoszenia, a wy będziecie w kraju nieprzyjaciół. Wtedy ziemia będzie odpoczywać i obchodzić swoje szabaty.
(35) Przez wszystkie dni swego spustoszenia będzie obchodzić szabat, którego nie obchodziła w latach szabatowych, kiedy w niej mieszkaliście.
(36
) Co się zaś tyczy tych, co pozostaną, ześlę do ich serc lękliwość w ziemi nieprzyjaciół, będzie ich ścigać szmer unoszonego wiatrem liścia, będą uciekać jak od miecza będą padać nawet wtedy, kiedy nikt nie będzie ich ścigał. (37) Będą się przewracać jeden na drugiego, jak gdyby przed mieczem, chociaż nikt nie będzie ich ścigał. Nie będziecie mogli ostać się przed nieprzyjaciółmi.(38) Zginiecie między narodami, pochłonie was ziemia nieprzyjacielska.
(39) A ci, którzy pozostaną z was, zgniją z powodu swego przestępstwa w ziemiach nieprzyjacielskich, z powodu przestępstw swoich przodków zgniją, tak jak i oni.
(40) Wtedy uznają przestępstwo swoje i przestępstwo swoich przodków, to jest zdradę, którą popełnili względem Mnie, i to, że Mnie postępowali na prze
kór,(41) wskutek czego Ja postępowałem na przekór im i zaprowadziłem ich do kraju nieprzyjacielskiego, ażeby upokorzyło się ich nieobrzezane serce i ażeby zapłacili za swoje przestępstwo.
(42) Wtedy przypomnę sobie moje przymierze z Jakubem, przymierze z Izaakiem i przymierze z Abrahamem. Przypomnę sobie o tym i przypomnę o kraju.
(43) Ale przedtem ziemia będzie opuszczona przez nich i będzie spłacać swoje szabaty przez to, że będzie spustoszona z ich winy, a oni będą spłacać swoje przestępstwo, ponieważ odrzucili moje wyroki i brzydzili się moimi ustawami. (44) Jednakże nawet wtedy, kiedy będę w kraju nieprzyjacielskim, nie odrzucę ich i nie będę się brzydził nimi do tego stopnia, żeby ich całkowicie zniszcz
yć i zerwać moje przymierze z nimi, bo Ja jestem Pan, ich Bóg.(45) Przypomnę sobie na ich korzyść o przymierzu z ich przodkami, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej na oczach narodów, abym był ich Bogiem. Ja jestem Pan! (46) To są ustawy, wyroki i prawa, które Pan ustanowił między sobą a Izraelitami na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza.
Bóg obiecał obronić Izrael i posyłać deszcz o potrzebnej porze roku, jeżeli oni będą wykonywać Jego Prawa.
Wykup jest realizowany w zależności od wieku i dostatku w określonych granicach. Bóg umożliwia nam wejście do Królestwa przy obecności możliwości pracować i służyć. Od tego, kto ma dużo, jest dużo wymagane.
Kapłańska 27: 1-34 (czytać w całości)
Kapłańska 27:1-34 opisuję kolejność ślubowania i poświęcenia człowieka, zwierzęcia lub ziemi na służbę Bogowi oraz wykup za każdą taką ofiarę; wartość jest oceniana przez księdza. Prawo Jubileuszy jest tłumaczone względem poświęconej ziemi. Pierwszy przychówek zwierząt domowych i ptaków już należy Bogowi, dlatego
nie może być jeszcze raz poświęcony Jemu. Do ceny jest dodawana piąta część ceny za wykup.Lewita w Świątynie
Duchowieństwo odpowiada za budownictwo i ruch Namiotów. Ta odpowiedzialność przeszła do kapłanów wybrańców, którzy odpowiadają swoją działalnością za budownictwo Swiątyni Prawdziwych Kamieni.
Liczb 1: 47-54
(47) Lewici nie podlegali spisowi według swych rodów. (48) Pan bowiem rzekł do Mojżesza tymi słowami: (49) Nie będziesz spisywał pokolenia Lewiego według liczby głów i nie policzysz ich razem z resztą Izraelitów. (50) Powierzysz natomiast lewitom troskę o Przybytek Świadectwa, o wszystkie jego sprzęty i cokolwiek do niego należy; oni będą nosić zarówno Przybytek, jak i wszystkie jego sprzęty, będą mu służyć i dokoła niego rozbiją swoje namio
ty. (51) Gdy Przybytek będzie zmieniał swe miejsce, rozbiorą go lewici, a gdy się zatrzyma, znowu go zbudują; jeśli się zbliży do Przybytku ktoś niepowołany, będzie ukarany śmiercią. (52) Izraelici zaś rozbiją namioty według swoich zastępów: każdy na swoim [miejscu w] obozie i każdy pod swoją chorągwią. (53) Lewici natomiast rozłożą się obozem wokół Przybytku Świadectwa; wtedy kara nie spadnie na zgromadzenie Izraelitów. Lewici będą strzegli Przybytku Świadectwa. (54) Izraelici spełnili i wykonali wszystko, co Pan nakazał Mojżeszowi.Wybrańcy różnią się od innych od urodzenia, lecz Zbawienie jest dawane również nie Zydom, którzy przyszli do Izraela jako część tego narodu, jak Swiątynia Boża.
Liczb 2: 33
(33) Stosownie do rozkazu Pana, danego Mojżeszowi, lewici nie zostali spisani razem z resztą Izraelitów.
Kapłanie rozmieścili się wokół Swiątyni zgodnie z symbolizmem Namiotów. Każda z ich funkcji była ustosunkowana do ważności umiejscowienia i struktury Namiotów.
Liczb 3: 1-51
(czytać w całości)Rozd. 3 Liczb opowiada o rodzie Aarona i Mojżesza. Jest podana liczba Lewitów, są opisane ich rodziny i obowiązki. Lewici należeli Bogowi. Były podane pierwszopłody Izraela i odzyskane sumy wykupów. Wykupem piewszopłodów byli wybrańcy, którzy byli wykupie
ni i przekazane kapłanom pod kierownictwem Mesjasza. Lewita mianował i ukształtował podstawę kapłaństwa plemion. Wybrańców wywoływali i mianowali z dnia urodzenia.Był ustalony system, według którego człowieka można było wydzielić jako nazirejczyka; taki człowiek należał do wybrańców. Sam w sobie ten system nie prowadził do Zbawienia. Na przykład, chrzest Jana nie był wystarczającym dla przyjęcia Ducha Swiętego, uwzględniając nawet taką okoliczność, że był nazirejczykiem od urodzenia jako syn arcykaplana.
Liczb 6: 1-27 (czytać w całości)
W tym tekście są opisane prawa o nazirejczykach.
Liczb 4: 1-49 (czytać w całości)
Synowie Kehatytów, Gerszanitów i Merarytów w wieku od 30 do 50 lat byli przeliczone i wyznaczeni do wykonywania prac w namiotach.
Kapłanie Melchizedeka nia mają rodu i początku dni lub skończenia lat. Kapłanie wybrańców pod dowództwem Mesjasza nie pochodzą od ojca i matki i nie mają początku czy końca swych lat (do Heb. 7: 1-10). Duchowieństwo kontynuuje się po śmierci w Zmartwychwstaniu,
w ten czas jak Lewita umiera (gdy mał 50 lat według systemu Swiątyni) i przechodzi do drugiego Zmartwychwstania, w ten czas, gdy był wydzielony przez Ducha Swiętego wśród proroków przy pierwszym Zmartwychwstaniu.Liczb 7: 1-89
(czytać w całości)W rozd. 7 Liczb mówi się o ofiarach plemion Izraela, poświęconych w Namiotach w oddawaniu czci Jedynemu Prawdziwemu Bogowi. Wymieniono ogólną ilość ofiarowanego przez plemiona według ilości Wojska Niebios i zawartość tych ofiar również się odnosi do Wojska. Każda ofiara wskazuje na strukturę, jak też coroczne, comiesięczne i cotygodniowe ofiary wskazują na liczbę wybrańców w 144 000, raazem z wielkim sonmem, przedstawionym wieczorną ofiarą. W ten sposób lampki również mają znaczenie dla tej struktury.
Liczb 8: 1-4
(1) Mówił Pan do Mojżesza tymi słowami: (2) Tak mów do Aarona i to mu powiedz: Gdy ustawisz lampy, wtedy siedem lamp ma rzucać światło na przednią stronę świecznika. (3) Aaron uczynił tak; na przedniej stronie świecznika umieścił jego lampy według nakazu, jaki dał Pan Mojżeszowi. (4) Świecznik zaś był wykonany w następujący sposób: był kuty ze złota - od podstawy aż do kwiatów był kuty. Był on sporządzony zgodnie z wzorem, jaki Pan podał Mojżeszowi.
Liczb 8: 5-26 (czytać w całości)
Tu jest opisane oczyszczenie i poświęcenie Lewitów. Służba Bogowi była złożoną pracą od 25 do 50 roku życia, zaś od wieku 50-letniego Lewici zajmowali się tylko nauczaniem. Nauka w Swiątyni odbywała się od 30-letniego wieku. Okres od 25 do 30 lat obejmował służbę i naukę dla tego, żeby się stać nauczycielem.
Bóg zapewnia dobrobyt swojego narodu. Niezadowolenie jest naruszeniem.
Liczb 11: 1-35 (czytać w całości)
Ludzie narzekali z powodu braku jedzenia podczas Wyjścia. Dano im mannę. Miała być chlebem i wodą wybrańców w ciągu 40-letniego okresu jubileuszowego. Mojżesz modlił się Bogowi, mówiąc, że brzemię rządzenia Izraelem jest zbyt ciężkim dla niego. Wtedy wyznaczono mu do pomocy 70 starszych. Tych 70 starszych Izraela utworzyli Sanhedryn. Wybranie siedemdziesięci
u wypełnionych duchem przechodzi również na Mesjasza. Siedemdziesiąt wybrańców, którzy się stali nowymi starszymi Izraela i których on posyłał po dwoje także, jak wcześniej byli zebrani dwanaście (Łukasz 10: 1, 17).Dzieciom Izraela dano przepiórki, gdy narzekali na brak mięsa, lecz mięso przepiórek było o tyle odzywczym, że wielu z tych, co jedli łapchywie umarli. Tu jest obecna również duchowa treść. Polega na tym, że Bóg nakarmił Izrael i oni byli zdolni wyżyć, zaś ci, co nie byli do tego zdolni, umarli. Tu również się wskazuje na siłę Ducha Swiętego i rozumienie cudów Boga (patrz pracę Cuda Boga [nr 131].
Bóg także dał Izraelowi możliwość wejścia do Ziemi Obiecanej na samym początku, lecz oni odmówili. Oni również mieli zrobić to w czasie Mesjasza, kiedy im dano taką możliwość, lecz Lewici i Judejczycy odmówili nawet po Jego Zmartwychwstaniu.
Liczb 13: 1-33
(czytać w całości)Do Ziemi Obecanej wysłano 12 mężczyzn, żeby popatrzeć na nią i opowiedzieć. To artykuł świadczy o niedostatecznej wierze w Bog
a.Liczb 14: 1-45
(czytać w całości)Niewiara w Boga odwróciła się przeciwko Izraelowi. Naród się bał i wyrażał niezadowolenie z Mojżesza i Aarona. Jozue i Kaleb, którzy jedyni mieli wiarę, nie mogli przekonać ludzi w tym, że mogą otrzymać swój spadek poprzez wiarę. Bóg się rozgniewał na nich i tylko dzięki modlitwom Mojżesza nie zostali zniszczone tego samego dnia. Naród był skazany tułać się przez czterdzieści lat w dzikiej pustyni z powodu braku wiary. Tylko Jozue i Kaleb mogli wejść do Ziemi Obiecane
j.Mojżesz był sprawdzony i on przeszedł przez tą próbę. Bóg zaś ustalił Swój system i Swoje duchoweństwo, i Swój naród, On się obcował z nimi tak, że możemy w ostanich czasach zrozumieć, co miało przyjść po tym. Judejczykom było dane 40 lat, żeby odpokutować po śmierci Mesjaszy, zaś oni nie odbyli pokutę i dlatego zostali zniszczeni i przekazane do niewoli (patrz pracę Apokalipsa Jana i Historia odnowienia Swiątyni
[nr 131] )бOgólna struktura oddawania czci i ofiarowania powinna była być jednakową dla nie-Zydów i urodzonych w Izraelu.
Liczb 15: 1-41
(czytać w całości)Rozd. 15 dotyczy ofiar i ofiarowania, które powinny odbyć śię przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Kara za nieprzestrzeganie Sobót – śmierć. Trzeba nosić niebieskie taśmy po krawędziach szat jako pamiątki o przykazaniach.
Pan nakazał narodowi Izraela nosić symbol Dziesięciu Przykazań, które powinne być wpisane w ich serca.
Powtórnego Prawa 22: 12
(12) Zrobisz sobie frędzle na czterech rogach płaszcza, którym się okrywasz.
Judejczycy zmienili to Prawo, zaczynając nosić białę obwódki na odzieży.
Liczb 16: 1-50 (czytać w całości)
Tu się mówi o powstaniu Koracha. Wszyscy, którzy brali w nim udział, zginęli. Dżuma była zatrzymana, kiedy Aaron wstał między żywymi i martwymi. Ten czyn symbolizuje obronę wiernych przez duchowieństwo i wskazuje na rolę Kościoła i jego funkcje. W rzeczywistości powstanie synów Izraela zaczęło się od duchowieństwa i przywódców Izraela. Ta zdrada się powtarzała w plemionach Izraela i w kościołach po
rozłamie oraz w ciągu dwudziestego wieku.Liczb 17: 1-13
(1) Rzekł Pan do Mojżesza tymi słowami: (2) Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze kadzielnice z pogorzeliska, a ogień niech rozrzuci w pewnym oddaleniu. Ponieważ zostały poświęcone (3) kadzielnice tych mężów, którzy życiem przypłacili swoje występki, należy je przekuć na cienkie blachy - na pokrywę ołtarza. Skoro złożono je w ofierze dla Pana, są poświęcone. Teraz niech będą dla Izraela znakiem [ostrzeżenia]. (4) Pozbierał więc ka
płan Eleazar miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, co zostali spaleni, i ukuto z nich pokrywę na ołtarz. (5) [Jest to] przypomnienie dla Izraelitów, by nikt niepowołany, kto nie należy do potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać celem spalenia kadzidła przed Panem, aby nie stało się z nim to, co stało się z Korachem i jego zgrają, a co mu oznajmił Pan przez Mojżesza. (6) A nazajutrz szemrała cała społeczność Izraelitów przeciw Mojżeszowi i Aaronowi mówiąc: Wyście wytracili lud Pana. (7) Gdy się całe zgromadzenie zebrało przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, oni skierowali się ku Namiotowi Spotkania. Wtedy obłok okrył Namiot, i ujrzeli chwałę Pana. (8) Mojżesz zaś i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania. (9) Rzekł Pan do Mojżesza: (10) Oddalcie się od tej społeczności, bo chcę ich wytracić w jednej chwili. Oni zaś upadli na twarze. (11) I rzekł Mojżesz do Aarona: Weź kadzielnicę, włóż do niej ognia z ołtarza i rzuć kadzidła, a idź prędko do ludu, by dokonać nad nimi przebłagania, bo Pan rozgniewał się i już się zaczyna plaga. (12) Wziął więc Aaron kadzielnicę, jak mu przykazał Mojżesz, i pobiegł między lud, gdzie już się rozpoczęła plaga. Nałożył kadzidło i dokonał obrzędu przebłagania nad ludem. (13) Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi - a plaga ustała.Dwanaście buław pod buławą Aarona symbolizują dwanaście plemion pod dowództwem sędzi i potem – apostołów. Osnowa miasta Boga bazuje się na tych apostołach i ich pracach (patrz Apok. 21: 10-14).
Zło w Swiątyni jest stworzone przez jego starszych i jest to sprawiedliwym również dla prawdziwej Swiątyni.
Liczb 18: 1-32 (czytać w całości)
Wybrańców wysyłają do świata jako baranka wśród wilków i Lewit mówi, że taki proces otrzymywania spadku jest niby oznaką wybrańców. Wybrańcy – to wybrane pokolenie, arcykapłanie i święty naród (1 Piotr 2:9).
Mojżesz nie wszedł do Ziemi Obiecanej. Razem z Aaronem zmarł poza granicami Izraela, to przypomina nam o tym, że przejdziemy przez pierwsze Zmartwychwstanie i wejdziemy do Izraela razem z Mojżeszem jako Duchy. Gdyby Mojżesz zmarł w Izraelu, naród zrobiłby bałwanów i fetyszy z jego szczątków. Dlatego Archanioł Michał walczył z Diabłem o Ciało Mojżesza (Judy 9).
Liczb 20: 1-14 (czytać w całości)
Z tego tekstu widzimy, że wszystko, co przeszkadza narodowi Pana, jest kar
ane.Liczb 20: 14-29 (czytać w całości)
Dlatego, że Kananejczycy sądzili, zostali osądzeni.
Liczb 21: 1-35 (czytać w całości)
Izrael zwyciężył Kananejczyków, lecz później znów utracił wiarę i znów szemrał przeciw Bogowi. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym jako karę. Mojżesz pomodlił się Bogowi i zrobił tak zwanego węża miedzianego dla uzdrowienia. Jednak w rzeczywistości to był Serafin. Serafin – to istota nadprzyrodzona o sześciu skrzydłach i nadprzyrodzony aspekt tego czynu zoształ zgu
biony przy tłumaczeniach.Bóg obronił Izrael i doprowadził je do ich nadziała. Plemiona zaś, napadające na Izrael, były systematycznie niszczone. Spuścizna Izraela była poszerzona poza Jordan i dlatego nie cały naród Izraela mieszkał z tej strony Jordanu. Wskazuje to na ostatnie dni i na czyny wybrańców. Jednak Izrael był doprowadzony do bałwochwalstwa przez pseudo kapłanów, którzy w wyniku tego zginęli.
Proroctwa Balaama.
Liczb 22: 1-41 (czytać w całości)
W liczbach, rozd. 22, widzimy, jak Izraelici rozbili namioty na rywninach Moabu, po drugiej stronie Jordany, naprzeciw Jerycha. Moab strach ogarnął przed tym ludem, który był tak liczny. Starsi wśród Maobitów posłali do Balaama, syna Beora, żeby on przeklął Izraelitów. Proponowali jemu dary za to że osłabi Izrael, który chronią siedem Duchów Bożych, które znów widzimy jako Aniołów siedmiu Kościołów.
Liczb 23: 1-30 (czytać w całości)
To proroctwo jest bardzo ważnym, gdyż wskazuje na przeznaczenie proroków – obronę i poświęcenie Izraela.. Ono również dotyczy nauczania za opłatą i zniekształcenia Prawa Biblijnego w celach chciwych, co, jak się wydaje, było rozpowszechnionym zjawiskiem wśród duchowieństwa tak izraelskiego, jak też innych narodów.
Liczb 24: 1-25
(1) Gdy Balaam spostrzegł, że dobre jest w oczach Pana błogosławienie Izraela, nie odszedł wcale, jak przedtem, aby szukać wróżb, lecz twarz obrócił ku pustyni. (2) Gdy więc podniósł oczyi zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go Duch Boży (3) i zaczął głosić swoje po
uczenie, mówiąc: Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; (4) wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. (5) Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu! (6) Jak szerokie doliny potoków, jak ogrody nad brzegiem strumieni lub jak aloes, który Pan sadził, i jak cedry nad wodami. (7) Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione. (8) A Bóg, który z Egiptu go wywiódł, jest dla niego jak rogi bawołu. On wyniszczy narody, co go uciskają, zmiażdży ich kości - zdruzgoce swoimi strzałami. (9) Położył się, jak lew się przyczaił lub niby lwica. Kto się odważy go zbudzić? Błogosławieni niech będą, którzy błogosławią ciebie, a przeklęci, którzy ciebie przeklinają. (10) Wtedy rozgniewał się Balak na Balaama, a klasnąwszy w dłonie rzekł do Balaama: Wezwałem cię tu, byś przeklinał nieprzyjaciół moich, a ty ich nawet trzykrotnie błogosławiłeś. (11) Uciekaj teraz czym prędzej do domu; obiecałem ci wprawdzie sowitą nagrodę, lecz oto Pan ciebie jej pozbawił. (12) Balaam odpowiedział Balakowi: Czyż nie powiedziałem wyraźnie posłańcom, których do mnie wysłałeś: (13) Choćby mi Balak dawał tyle srebra i złota, ile pałac jego pomieści, to przecież nie mogę przekroczyć rozkazu Pana i czynić samowolnie czy to źle, czy też dobrze. Co Pan mówi, to tylko oznajmię. (14) Dobrze więc, wrócę teraz do mojego ludu, lecz zbliż się jeszcze, bo chcę ci oznajmić, co lud ten kiedyś uczyni twojemu ludowi. (15) I wygłosił swoje pouczenie, mówiąc: Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; (16) wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który pada, a oczy mu się otwierają. (17) Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: wschodzi Gwiazda z Jakuba , a z Izraela podnosi się berło. Ono to zmiażdży skronie Moabu, a także czaszki wszystkich synów Seta. (18) Stanie się Edom podbitą krainą, . A Izrael urośnie w potęgę. (19) Zapanuje Jakub nad nieprzyjacielemi zbiegów z Seiru wyniszczy. (20) Dostrzegł następnie Amalekitów i wygłosił swą przepowiednię, mówiąc: Amalek jest pierwszym pośród narodów, lecz przeznaczony jest na wieczną zagładę. (21) Ujrzał Kenitów i wygłosił swoje proroctwo, mówiąc: Mocne jest twoje mieszkanie i na skale zbudowane twe gniazdo; (22) lecz i ono jest przeznaczone na zgubę, wtedy gdy Aszszur cię weźmie w niewolę. (23) I głosił dalej swoje pouczenie, mówiąc: Biada! Któż się ostoi, kiedy Bóg to uczyni? (24) Przybędą bowiem okręty Kittim, pognębią Aszszur, pognębią też Eber, ale i oni przepadną na zawsze. (25) Wtedy podniósł się Balaam i odszedł do swojej ojczyzny, również i Balak odszedł swoją drogą.Proroctwo dotyczy podbicia Izraela przez Asyrię oraz zniszczenia Eberu. Ruiny ostatnich dni i ostatnie wojny są również opisane tu (patrz pracę Doktryna Bałaama i Proroctwo Bałaama
[nr 204]).Wyniki są dobrze widoczne.
Liczb 25: 1-18
(1) Gdy przebywali w Szittim, zaczął lud uprawiać nierząd z Moabitkami. (2) One to nakłaniały lud do brania udziału w ofiarach składanych ich bożkom. Lud spożywał dary ofiarne i oddawał pokłon ich bogom. (3) Izrael przylgnął do Baal-Peora, i gniew Pana zapłonął przeciw niemu. (4) I rzekł Pan do Mojżesza: Zbierz wszystkich [winnych] przywódców ludu i powieś ich dla Pana wprost słońca, a wtedy odwróci się zapalczywość gniewu Pana od Izraela. (5) Rozkazał więc Mojżesz sędziom Izraela: Zabij
ajcie każdego z waszych ludzi, którzy się przyłączyli do Baal-Peora. (6) I oto przybył jeden z Izraelitów i przyprowadził Madianitkę do swoich braci przed oczami Mojżesza i całego zgromadzenia Izraelitów, którzy lamentowali u wejścia do Namiotu Spotkania. (7) Ujrzawszy to kapłan Pinchas, syn Eleazara, syna Aarona, chwycił w rękę włócznię, opuścił zgromadzenie, (8) poszedł za Izraelitą do komory namiotu i przebił ich obydwoje, mężczyznę Izraelitę i kobietę - przez jej łono. I ustała plaga wśród Izraelitów. (9) Zginęło ich wtedy dwadzieścia cztery tysiące. (10) Mówił znowu Pan do Mojżesza: (11) Pinchas, syn Eleazara, syna kapłana Aarona, odwrócił mój gniew od Izraelitów, gdyż zapłonął pośród nich zazdrością. Dlatego nie wytraciłem zupełnie Izraelitów w mojej zazdrości. (12) Oznajmij więc: Oto Ja zawieram z nim przymierze pokoju. (13) Będzie to dla niego i dla jego potomstwa po nim przymierze, które mu zapewni kapłaństwo na wieki, ponieważ okazał się zazdrosnym o swego Boga i dokonał przebłagania w imieniu Izraelitów. (14) Izraelita, który zginął z Madianitką, nazywał się Zimri, a był synem Salu, księcia jednego z rodów pokolenia Symeona. (15) Madianitka, którą zabito, nazywała się Kozbi i była córką Sura; ten był znowu głową jednego z pokoleń, czyli rodów madianickich. (16) Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: (17) Jak z wrogiem obchodź się z Madianitami i wyniszcz ich, (18) gdyż oni wrogo odnosili się do was, oszukując was przez swoje knowania, posługując się Peorem, posługując się córką księcia madianickiego, ich siostrą Kozbi, która została zabita w dzień plagi, jak spadła ze względu na Peor.Midia również musiała zginąć z przyczyny bałwochwalstwa.
Jako ofiara coroczna barany były przysyłane i ofiarowane po dwoje, jako wybrane. Wielki Sonm jest wzmiankowany w Apokali
psie 7: 9 i dalej, jest porównywany z codziennymi ofiarami.Liczb 28: 1-31
(1) Pan mówił tak do Mojżesza: (2) Oznajmij Izraelitom następujące rozporządzenie: Czuwajcie nad tym, by składać Mi w określonym czasie dary ofiarne, moje pokarmy jako ofiary spalane, na miłą woń dla Mnie. (3) Oznajmij im: Ofiary spalane, które winniście składać Panu, są następujące: dwa roczne jagnięta bez skazy codziennie na nieustanną ofiarę całopalną. (4) Jedno jagnię ma
być złożone na całopalenie rano, a drugie wieczorem. (5) Do tego jako ofiara z pokarmów dziesiąta część efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą według miary jednej czwartej hinu oliwy wyciśniętej z oliwek. (6) To jest ustawiczne całopalenie, które już na górze Synaj składano Panu jako miłą woń ofiary spalanej. (7) Do tego jako ofiara z płynów [wino], w ilości jednej czwartej hinu na każde jagnię. Sycera ma być wylana dla Pana w obrębie świątyni. (8) Drugie jagnię winieneś ofiarować o zmierzchu. Złóż w ofierze z tymi samymi ofiarami z pokarmów, podobnie jak rano, należącą do nich ofiarę z płynów jako miłą woń ofiary spalanej dla Pana. (9) W dzień szabatu winniście złożyć w ofierze dwa jagnięta roczne bez skazy z dwiema dziesiątymi efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą, jako ofiarę z pokarmów, i należącą do tego ofiarę z płynów. (10) To jest ofiara całopalna sobotnia na każdy szabat, oprócz całopalenia ustawicznego i ofiary z płynów. (11) Każdego pierwszego dnia waszego miesiąca macie złożyć Panu na całopalenie: dwa młode cielce, barana i siedem jednorocznych jagniąt bez skazy. (12) Do każdego cielca dodacie trzy dziesiąte [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą jako ofiarę z pokarmów i do barana - dwie dziesiąte [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą na ofiarę z pokarmów; (13) dalej, do każdego jagnięcia jako ofiarę z pokarmów jedną dziesiątą [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą; wszystko jako ofiarę całopalną, jako miłą woń dla Pana. (14) Przynależną ofiarą z płynów będzie pół hinu wina na cielca, jedna trzecia - na barana i jedna czwarta - na jagnię. To jest ofiara podczas nowiu księżyca, którą co miesiąc przez wszystkie miesiące roku macie składać. (15) Wreszcie, poza stałą ofiarą całopalną i należącą do niej ofiarą z płynów, winien być złożony Panu w ofierze kozioł jako ofiara przebłagalna. (16) W czternastym dniu pierwszego miesiąca jest Pascha Pana. (17) Piętnastego zaś dnia tegoż miesiąca jest święto, i odtąd przez siedem dni można jeść tylko przaśny chleb. (18) W dniu pierwszym będzie zwołanie święte, i nie wolno wykonywać żadnej pracy. (19) Jako ofiarę spalaną, jako całopalenie dla Pana, winniście wtedy złożyć dwa młode cielce, barana i siedem jednorocznych jagniąt, a wszystkie one mają być bez skazy. (20) Należąca do tego ofiara z pokarmów ma się składać z najczystszej mąki zaprawionej oliwą: trzy dziesiąte [efy] na każdego cielca, dwie dziesiąte na jednego barana, (21) a jedna dziesiąta na każde z siedmiu jagniąt. (22) Wreszcie jeden kozioł na ofiarę przebłagalną, by dokonać za was przebłagania. (23) Wszystko to ma być złożone oprócz porannego całopalenia, które jest ustawicznym całopaleniem. (24) Takie ofiary macie składać codziennie przez siedem dni jako pokarm, jako ofiary spalane, jako miłą woń dla Pana: winny być składane oprócz codziennej ofiary całopalenia i należącej do niej ofiary z płynów. (25) Dzień siódmy będzie znowu dniem świętego zwołania, i wtedy żadnej pracy wykonywać nie będziecie. (26) Także w dniu pierwocin, gdy składacie Panu ofiarę z nowego zboża w Święto Tygodni, ma być dla was zwołanie święte; wtedy nie będziecie wykonywać żadnej pracy. (27) Złóżcie wtedy na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana dwa młode cielce, barana i siedem jednorocznych jagniąt, (28) do tego odpowiednią ofiarę z pokarmów: najczystszą mąkę zaprawioną oliwą - mianowicie trzy dziesiąte [efy] na jednego cielca, (29) dwie dziesiąte na barana i po jednej dziesiątej na każde z siedmiu jagniąt. (30) Wreszcie kozła jako ofiarę przebłagalną, by dokonać za was przebłagania. (31) To wszystko macie złożyć w ofierze oprócz codziennego całopalenia i należącej do niego ofiary z pokarmów wraz z płynnymi ich ofiarami.W ten sposób kolej dochodzi i do naszych dni, to znaczy, że zaczynając od 144000 Wielkiego Sonmu – po czterdziestu jubileuszach.
Prawo Zajęcia
Bóg dał Mojżeszowi Prawo poprzez Jezusa Chrystusa i on zaczął go pisać w Maabie za Jordanem, i w ten sposób Prawo Zajęcia Ziemi było przygotowane przed wejściem Izraela do Ziemi Obiecanej samym będzie ono i później.
Powtórnego Prawa 1: 46 (czytać w całości)
W końcu 40 lat Mojżesz wyliczył wszystkie wydarzenia, które się odbyły w ciągu tego pobytu w dzikiej pustyni. Przypomniał narodowi o jego szemraniu i powiedział, że tylko Jozue i Koleb wejdą do Ziemi obiecanej, zaś wszyscy inni – nie. Nie- z powodu braku wiary i nieposłuszeństwa Prawdziwemu Bogowi.
Dlatego Mojżesza zamienił Jozue i doprowadził Izrael do Ziemi Obiecanej. Ten fakt znów wskazuje na zamianę Mojżesza Mesjaszem w osobie Joszua lub Jozue, jak nazywają jego Judajczycy. Imię Jezus Chrystus pochodzi od formy greckiej języka aramejskiego, w którym ono brzmi jako Jeszua Mesja.
Powtórnego Prawa 2: 1-37 (czytać w całości)
W Księdze Powtórnego Prawa 2: 1-37 Mojżesz w dalszym ciągu przypominał Izraelitom historię ich tułaczki, ich walki i zwycięstwa.
Otóż wszystkie narody były skazane i przekazane Izraelowi, podporządkowane jego rozkazom zgodnie z zaleceniami Boga. Tak została spełniona obietnica dla ustalenia przykazań i Prawa Bożego u tych narodów i to wskazuje na ustalenie systemu tysiącletniego pod dowództwem Mesjasza.
Powtórnego Prawa 3: 1-29 (czytać w całości)
Tekst opowiada o zwycięstwie nad Królem Baszanu Ogiem. Od tego zwycięstwa zaczęło się rozdzielenie ziem poza granicami Ziemi Obiecanej, przeznaczonej dla plemion posłanych tam, i Jezue lub Joszue formalnie otrzymał władzę.
Bóg był z Izraelem, kiedy ten się słuchał wyznaczonych jemu przywódców. To zjawisko wskazuje na ostatnie dni i rozsiedlanie Izraela w jego spuściźnie i wprowadzenie go pod dowództwo Wojska Bożego. Plemiona nie były zwalniane od wykonywania swoich obowiązków na służbie, aż się nie zakończył okres podległości i wszystkie plemiona otrzymały swoje nadziały.
Izrael musiał przestrzegać przykazania, nie dodając i nie eliminując nic. Judejczycy uzupełnili przykazania Prawdziwe
go Boga ustnymi tradycjami, i za to byli skazani przez Mesjasza i oddane do niewoli.Powtórnego Prawa 4: 1-40 (czytać w całości)
W tym tekście od Izraela się wymaga przestrzegać Testament i przykazania oraz pouczenia Boga. Mojżesz mówi do nich, że jeżeli nie będą przestrzegali, to będą rozproszone wśród innych narodów. Mojżeszowi nie pozwolono przekroczyć Jordan.
Powtórnego Prawa 4: 40-49 (czytać w całości)
W Księdze Powtórnego Prawa 4: 40-49 Mojżesz ustalił system sądowy poza granicami Ziemi Obiecanej na wschód od Jordanu. To także jest słuszne dla ostatnich dni. Obietnice, które Bóg dawał Izraelowi, mają aspekty w Testamencie, związane z ich obowiązkami (porównaj Rodzaju 49: 1-33).
Kształtowanie systemu prawa zajęcia było zakończone przed przejściem Izraela przez Jordan, i takim będzie równiez w Dni Ostateczne. System w całości pochodzi od Dziesięciu Przykazań, o których się mówi w Księdze Powtórnego Prawa.
Powtórnego Prawa 5: 1-33
(1) Mojżesz zwołał całego Izraela i rzekł do niego: Słuchaj, Izraelu, praw i przykazań, które ja dziś mówię do twych uszu, ucz się ich i dbaj o to, aby je wypełniać.
(2) Pan, Bóg nasz, zawarł z nami przymierze na Horebie
(3) Nie zawarł Pan tego przymierza z ojcami naszymi, lecz z nami, którzy tu dzisiaj wszyscy żyjemy.
(4) Spośród ognia na Górze mówił Pan z wami twarzą w twarz.
(5) W tym czasie ja stałem między Panem a wami, aby wam oznajmić słowa Pana, gdyście się bali ognia i nie weszli na górę. A On mówił: (6) Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (7) Nie będziesz miał bogów innych oprócz Mnie. (8) Nie uczynisz sobie posągu ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko albo na ziemi nisko, lub w wodzie poniżej ziemi. (9) Nie będziesz oddawał im pokłonu ani służył. Bo J
a jestem Pan, Bóg twój, Bóg zazdrosny, karzący nieprawość ojców na synach w trzecim i w czwartym pokoleniu - tych, którzy Mnie nienawidzą,(10) a który okazuje łaskę w tysiącznym pokoleniu tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.
(11) Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, bo nie dozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto bierze Jego imię do czczych rzeczy.
(12) Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój.
(13) Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę,
(14) lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty.
(15) Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twó
j, strzec dnia szabatu.(16) Czcij swego ojca i swoją matkę, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, abyś długo żył i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje Pan, Bóg twój.
(17) Nie będziesz zabijał.
(18) Nie będziesz cudzołożył
(19) Nie będziesz kradł.
(20) Jako świadek nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa.
(21) Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.
(22) Te słowa wyrzekł Pan do waszego zgromadzenia na górze spośród ognia, obłoku i ciemności donośnym głosem, niczego nie dodając. Napisał je na dwu tablicach kamiennych i dał mi je.
(23) Gdy usłyszeliście głos spośród ciemności, a góra ogniem płonęła - zbliżyli się do mnie wszyscy wodzowie pokoleń i starsi,
(24) i rzekli: Oto Pan, Bóg nasz, okazał nam swoją chwałę i wielkość. Głos Jego słyszeliśmy spośród ognia. Dziś widzieliśmy, że Bóg może przemówić do człowieka, a on pozostanie żywy. (25) Czemu teraz mamy umrzeć? Ten bowiem ogromny ogień nas pochłonie. Jeśli jeszcze nadal będziemy słuchać głosu Pana, Boga naszego, pomrzemy.
(26) Któż ze wszystkich, którzy by usłyszeli głos Boga Żywego, przemawiającego spośród ognia, jak my, pozostanie przy życiu?
(27) Zbliż się ty i słuchaj tego wszystkiego, co mówi Pan, Bóg nasz. Mów ty do nas wszystko, co powie do ciebie Pan, Bóg nasz, a my usłuchamy i wykonamy to.
(28) Pan usłyszał wasze głośne słowa, gdy mówiliście do mnie. I rzekł mi Pan: Usłyszałem głośne słowa tego ludu, które wypowiedzieli do ciebie. Słuszne jest wszystko to, co ci powiedzieli.
(29) Oby zawsze mieli w sercu tę samą bojaźń przede Mną i wykonywali zawsze wszystkie moje przykazania po wszystkie dni, aby się dobrze powodziło im i synom ich na wieki.
(30) Idź i powiedz im: Wróćcie do swoich namiotów!
(31) A ty zostań tutaj ze Mną. Ja ci powiem wszystkie moje polecenia, prawa i nakazy, jakich masz im nauczyć, aby je pełnili w ziemi, którą Ja im daję na własność.
(32) Przeto starajcie się wypełniać [wszystko], co wam nakazał Pan, Bóg wasz: Nie odstępujcie od tego ani na prawo, ani na lewo.
(33) Idźcie dokładnie drogą wyznaczoną wam przez Pana, Boga waszego, byście mogli żyć, by dobrze wam się wiodło i byście długo przebywali w ziemi, którą macie posiąść.
Te przykazania zostały ustalone, żeby dać życie nie tylko Izraelowi, lecz również całemu światowi, i poprzez Izrael pod przywództwem Mesjasza w oddawaniu czci Bogowi.
Powtórnego Prawa 6: 1-25
(1) Takie są polecenia, prawa i nakazy, których nauczyć was polecił mi Pan, Bóg wasz, abyście je pełnili w ziemi, do której idziecie, by ją posiąść.
(2) Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć.
(3) Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.
(4) Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym.
(5) Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.
(6) Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję.
(7) Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu.
(8) Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami.
(9) Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach.
(10) Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, o której poprzysiągł przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że da tobie miasta wielkie i bogate, których nie budowałeś, (11) domy pełne wszelkich dóbr, których nie zbierałeś, wykopane studnie, których nie kopałeś, winnice i gaje oliwne, których nie sadziłeś, kiedy będziesz jadł i nasycisz się -
(12) strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
(13) Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał.
(14) Nie będziecie oddawali czci bogom obcym, spomiędzy bogów okolicznych narodów,
(15) bo Pan, Bóg twój, który jest u ciebie, jest Bogiem zazdrosnym, by się nie rozpalił na ciebie gniew Pana, Boga twego, i nie zmiótł cię z powierzchni ziemi
(16) Nie będziecie wystawiali na próbę Pan, Boga waszego, jak wystawialiście Go na próbę w Massa.
(17) Będziecie pilnie strzec polecenia Pana, Boga waszego, Jego świadectwa i praw, które wam zlecił.
(18) Czyń, co jest prawe i dobre w oczach Pana, aby ci się dobrze powodziło i abyś wreszcie wziął w posiadanie piękną ziemię, którą poprzysiągł Pan przodkom twoim,
(19) wypędzając przed tobą wszystkich wrogów twoich. Tak zapowiedział Pan.
(20) Gdy syn twój zapyta cię kiedyś: Jakie jest znaczenie tych świadectw, praw i nakazów, które wam zlecił Pan, Bóg nasz?,
(21) odpowiesz swojemu synowi: Byliśmy niewolnikami faraona w Egipcie i wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką.
(22) Uczynił na oczach naszych znaki i cuda wielkie przeciwko Egiptowi, faraonowi i całemu jego domowi.
(23) Wyprowadził nas stamtąd, by iść z nami i przyprowadzić nas do ziemi, którą poprzysiągł dać przodkom naszym.
(24) Wtedy rozkazał nam Pan wykonywać wszystkie te prawa, bać się Pana, Boga naszego, aby zawsze dobrze nam się wiodło i aby nas zachował przy życiu, jak to dziś czyni. (25) Na tym polega nasza sprawiedliwość, aby pilnie przestrzegać wszystkich tych poleceń wobec Pana, Boga naszego, jak nam rozkazał.
Izrael starał się nawrócić na bałwochwalstwo różne narody. Struktura bałwochwalstwa i oddawanie czci Pocztu są zabronione w każdej postaci.
Powtórnego Prawa 4: 19
(19) Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem.
Prawo i Kalendarz pozostają nienaruszalnymi w oddawaniu czci Bogowi.
Przykazania są uzupełniane rozkazem pozostawiać strukturę i normy Prawa nienaruszalnymi.
Powtórnego Prawa 4: 40
(40) Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg tw
ój.Struktura nakazu Izraela rozpowszechnia się na Kościół pod przewodzeniem Mesjasza i na nie Żydów.
Powtórnego Prawa 5: 1- 7
(1) Mojżesz zwołał całego Izraela i rzekł do niego: Słuchaj, Izraelu, praw i przykazań, które ja dziś mówię do twych uszu, ucz się ich i dbaj o to, aby je wypełniać.
(2) Pan, Bóg nasz, zawarł z nami przymierze na Horebie.
(3) Nie zawarł Pan tego przymierza z ojcami naszymi, lecz z nami, którzy tu dzisiaj wszyscy żyjemy.
(4) Spośród ognia na Górze mówił Pan z wami twarzą
w twarz.(5) W tym czasie ja stałem między Panem a wami, aby wam oznajmić słowa Pana, gdyście się bali ognia i nie weszli na górę. A On mówił: (6) Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (7) Nie będziesz miał bogó
w innych oprócz Mnie.Struktura Prawa Bożego i Jego systemu są przedstawione Sobotami i Kalendarzem Swiętym.
Powtórnego Prawa 5: 14
(14) lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty.
Izrael powinien wycinać Prawa na dwóch wielkich kamieniach, i w każdym domu muszą być takie kopie przykazań. Takie kamienie powinny służyć jako główne kopie Prawa dla narodu.
Powtórnego Prawa 27: 1-26 (czytać w całości)
Tekst stanowi dalsze ostrzeżenie o przestrzeganiu przykazań. Oni muszą zrobię ołtarz i wyciąć na kamieniach słowa Prawa. W tekście jest opis przekleństw, którym zostaną poddani ci, co nie przestrzegają Praw.
Błogosławieństwa i Przekleństwa
Powtórnego Prawa 28: 1-68 (czytać w całości)
Po opisie przekleństw idzie opis Błogosławieństwa za przestrzeganie Prawa. Są pokazane dalsze ostrzeżenia odnośnie naruszania Prawa. To pytanie jest rozpatrzone w pracy Błogosławieństwa i Przekleństwa
[nr 75] .Cuda broniące.
Powtórnego Prawa 29: 1-29 (czytać w całości)
W tym tekście mówi się o tym, że narodowi Izraela przypomniano o cudach, które one widziały w czasie przejścia prze Morze Cerwone. Ich szaty i obuwie się nie zużyły. Było im powiedzono, że umowa między nimi i Bogiem ma moc i znów się im przypomina o skutkach naruszenia
Testamentu. Ten przykład miał pozostawać częścią Prawa przez cały czas.
Powtórnego Prawa 30: 1-20
(1) Kiedy się spełnią dla ciebie wszystkie te słowa: błogosławieństwo i przekleństwo, które ci obwieściłem; jeśli rozważysz je w swym sercu, będąc między wszystkimi narodami, do których Pan, Bóg twój, cię wypędzi -
(2) jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, będziesz słuchał jego głosu we wszystkim, co ja ci dzisiaj rozkazuję, i ty, i synowie twoi z całego swego serca i z całej swej duszy:
(3) odwróci też i Pan, Bóg twój, twoje wygnanie i zlituje się nad tobą. Zgromadzi cię na nowo spośród wszystkich narodów, gdzie cię Pan, Bóg twój, rozproszył.
(4) Choćby twoi wygnańcy byli na krańcach nieba, zgromadzi cię stamtąd Pan, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze.
(5
) Sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi, którą przodkowie twoi otrzymali w posiadanie, abyś ją odzyskał; uczyni cię szczęśliwym i rozmnoży cię bardziej niż twoich przodków.(6) Pan, Bóg twój, dokona obrzezania twego serca i serca twych potomków, żebyś miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, po to, abyś żył.
(7) Wszystkie te przekleństwa ześle Pan, Bóg twój, na twoich wrogów i na tych, którzy cię nienawidzą i będą prześladować.
(8) Ty znowu będziesz słuchał głosu Pana, wypełniając wszystkie polecenia, które ja tobie dziś daję.
(9) Pan, Bóg twój, poszczęści tobie w każdym poczynaniu twej ręki, w owocach twego łona, przychówku bydła i płodach ziemi. Bo Pan na nowo będzie się cieszył ze świadczenia ci dobrodziejstw, jak cieszył się wyświadczając je twoim przodkom,
(10) jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy.
(11) Polece
nie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem.(12) Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je.
(13) I ni
e jest za morzem, aby można było powiedzieć: Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je.(14) Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić.
(15) Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście.
(16) Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść.
(17) Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon obcym bogom, służąc im -
(18) oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu.
(19) B
iorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, (20) miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.Czytanie Prawa Bożego
Powtórnego Prawa 31: 1-30 (czytać w całości)
Mojżesz skończył 120 lat i jego czas się skończył. On natchnął swój naród i Jezua. Potem Mojżesz dalej pisał Prawo, i został umieszczony w Arce Przymierza. Potem Bóg nakazał Mojżeszowi czytać Prawo, które mówiło:
Powtórnego Prawa 31: 10-13
(10) I rozkazał im Mojżesz: Po upływie siedmiu lat w roku darowania długów, w czasie święta Namiotów,
(11) gdy cały Izrael się zgromadzi, by oglądać oblicze Pana, Boga twego, na miejscu, które On sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela.
(12) Zbierz cały naród: mężczyzn, kobiety i dzieci, i cudzoziemców, którzy są w twoich murach, aby słuchając uczyli się bać Pana, Boga waszego, i przestrzegać pilnie wszystkich słów tego Prawa.
(13) Ich synowie, którzy Go jeszcze nie znają, będą słuchać i uczyć się bać Pana, Boga waszego, po wszystkie dni, jak długo żyć będzie w kraju, na przejęcie którego przechodzicie Jordan.
Druga Pieśń Mojżesza
Bóg ułożył swoje Prawo i system dla oddanego służenia. Gdy Mojżesz zrobił wszystko, czego od niego wymagał Bóg, to powiedziono mu, że już czas mu umrzeć. Mojżesz i Jezue przyszli do Namiotów i Pan się ukazał przed nimi. Pan powiedział, że zna, że jego naród naruszy Testament, że się rozgniewa i dużo biad spadnie na nich. Powinni byli nauczyć się i prześpiewać pieśń – to druga pieśń pochwalna, znana pod tytułem Pieśń Mojże
sza.Powtórnego Prawa 32: 11-52
(11) Jak orzeł, co gniazdo swoje ożywia, nad pisklętami swoimi krąży, rozwija swe skrzydła i bierze je, na sobie samym je nosi -
(12) tak Pan sam go prowadził, nie było z nim boga obcego.
(13) Na wyżyny świata go wyprowadził i żywił bogactwami pola. Pozwolił mu miód wysysać ze skały i oliwę z najtwardszej opoki.
(14) Śmietanę od krów, a mleko od owiec jeść wraz z łojem baranków, baranów, synów Baszanu, i kozłów razem z najczystszą pszenicą. Krew piłeś winogron - mocne win
o.(15) Utył Jeszurun i wierzga - grubyś, tłusty, otyły. Boga, Stwórcę swego porzucił, zelżył Skałę, swoje ocalenie.
(16) Bogami obcymi do zazdrości Go pobudzają i gniewają obrzydliwościami.
(17) Złym duchom składają ofiary, nie Bogu, bogom, których oni nie znają, nowym, świeżo przybyłym - nie służyli im wasi przodkowie.
(18) Gardzisz Skałą, co ciebie zrodziła, zapomniałeś o Bogu, który cię zrodził.
(19) Zobaczył to Pan i wzgardził, oburzony na własnych synów i córki.
(20) i rzekł: Odwrócę od nich oblicze, zobaczę ich koniec, gdyż są narodem niestałym, dziećmi, w których nie ma wierności.
(21) Mnie do zazdrości pobudzili nie-bogiem, rozjątrzyli Mnie swymi czczymi bożkami; i Ja ich do zazdrości pobudzę nie-ludem, rozjątrzę ich głupim narodem.
(22) Zapłonął żar mego gniewu, co sięga do głębin Szeolu, pożera ziemię z plonami, podwaliny gór zapala.
(23) Zgromadzę na nich nieszczęścia, wypuszczę na nich swe strzały,
(24) zmorzy ich głód, gorączka ich strawi i złośliwa zaraza. Wbiję w nich kły dzikich zwierząt z jadem tych, co pełzają w prochu.
(25) Na dworze miecz będzie ich pozbawiał dzieci, a przerażenie po domach, tak młodzieńców jak panny, niemowlę ssące i starca.
(26) I rzekłem: Ja ich wygładzę, wygubię ich pamięć u ludzi.
(27) Alem się bał drwiny wroga, że przeciwnicy ich będą się łudzić, mówiąc: Nasza ręka przemożna, a nie Pan uczynił to wszystko.
(28) Gdyż jest to plemię niemądre i nie mające rozwagi.
(29) Jako roztropni zdołaliby pojąć, zważaliby na swój koniec:
(30) Jak może jeden odpędzać tysiące, a dwóch odpierać dziesięć tysięcy? Dlatego, że ich sprzedała ich Skała, że Pan na łup ich wydał. (31) Bo skała ich nie jest jak nasza Skała, świadkami tego nasi wrogowie.
(32) Bo winny ich szczep ze szczepu Sodomy lub z pól uprawnych Gomory; ich
grona to grona trujące, co gorzkie mają jagody;(33) ich wino jest jadem smoków, gwałtowną trucizną żmijową.
(34) Czy nie jest to u Mnie schowane, opatrzone pieczęcią w mych skarbach?
(35) Moja jest odpłata i kara, w dniu, gdy się noga ich potknie. Nadchodzi bowiem dzień klęski, los ich gotowy, już blisko.
(36) Bo Pan swój naród obroni, litość okaże swym sługom; gdy ujrzy, że ręka omdlała, że niewolników już nie ma ni wolnych.
(37) I powie: A gdzież ich bogowie, opoka, do której się uciekali?
(38) Ci
, co zjadali tłuste ich żertwy i wino pili z ich płynnych ofiar? Niech wstaną i niech wam pomogą, niech staną się waszą obroną.(39) Patrzcie teraz, że Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze Mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, że nikt z mojej ręki nie uwalnia.
(40) Podnoszę rękę ku niebu i mówię: Tak, Ja żyję na wieki.
(41) Gdy miecz błyszczący wyostrzę i wyrok wykona ma ręka, na swoich wrogach się pomszczę, odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą. (42) Upoję krwią moje strzały, mój miecz napasie się mięsem, krwią poległych i uprowadzonych, głowami dowódców nieprzyjacielskich.
(43) Chwalcie, narody, lud Jego: bo On odpłaci za krew swoich sług, odda zapłatę swym wrogom, oczyści kraj swego ludu.
(44) Poszedł więc Mojżesz z Jozuem, synem Nuna, i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni do uszu ludu.
(45) Gdy Mojżesz skończył wygłaszać wszystkie te słowa do całego Izraela,
(46) rzekł do nich: Weźcie sobie do serca te wszystkie słowa, które ja wam dzisiaj ogłaszam, nakażcie waszym dzieciom pilnie strzec wszystkich słów tego Prawa.
(47) Nie jest ono bowiem dla was rzeczą błahą, bo jest waszym życiem i dzięki niemu długo żyć będziecie na ziemi, do której idziecie przez Jordan, aby ją posiąść.
(48) Potem rzekł Pan do Mojżesza tego
samego dnia:(49) Wstąp na tę górę Abarim: górę Nebo, w ziemi Moabu naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię Kanaan, którą daję w posiadanie Izraelitom.
(50) Umrzesz tam na górze, na którą wejdziesz, i połączysz się ze swymi przodkami, jak zmarł Aaron, brat twój, na górze Hor i połączył się ze swymi przodkami.
(51) Ponieważ nie byliście mi wierni między Izraelitami przy wodach Meriba pod Kadesz, na pustyni Sin, nie objawiliście mej świętości wśród Izraelitów,
(52) dlatego tylko z daleka ujrzysz tę ziemię, lecz ty tam nie wejdziesz do tej krainy, którą Ja daję Izraelitom.
Błogosławieństwo Plemion
Następnie Mojżesz błogosławił plemiona Izraela.
Powtórnego Prawa 33: 1-29
(1) Oto błogosławieństwo, które wypowiedział Mojżesz, mąż Boży, nad Izraelitami, przed swoją śmiercią:
(2) Rzekł: Pan przyszedł z Synaju i z Seiru dla nich wzeszedł, zabłysnął z góry Paran, przybywa z Meriba po Kadesz, w prawicy ogień płonący.
(3) On kocha swój lud. Wszyscy Jego święci są w Jego ręku. U nóg Twoich oni usiedli, słowa Twoje przyjmują.
(4) Mojżesz dał nam Prawo - dziedzictwo społeczności Jakuba.
(5) Był Król w Jeszurunie, gdy się zeszli książęta narodu, zgromadziły się pokolenia Jakuba.
(6) Niech żyje Ruben, niech nie umiera, niech żyje, choć liczbą niewielki.
(7
) To powiedział do Judy: Usłysz, Panie, głos Judy, doprowadź go do jego ludu, niech Twoje ręce go obronią, bądź dlań obroną od wrogów. (8) Do Lewiego powiedział: Twoje tummim i urim są dla oddanego ci męża, wypróbowałeś go w Massa, spierałeś się z nim u wód Meriba. (9) O ojcu swym on mówi i o matce: Ja ich nie widziałem, nie zna już swoich braci, nie chce rozpoznać swych dzieci. Tak słowa Twego strzegli, przymierze Twoje zachowali.(10) Niech nakazów Twych uczą Jakuba, a Prawa Twego - Izraela, przed Tobą palą kadzidło, na Twoim ołtarzu - całopalenia.
(11) Moc jego, Panie, błogosław, a dzieła rąk jego przyjmij, złam biodra jego nieprzyjaciół i tych, co go nienawidzą, by nie powstali.
(12) Do Beniamina powiedział: Umiłowany przez Pana, bezpiecznie u Niego zamieszka, u Niego, który zawsze będzie go bronił, odpocznie w Jego ramionach.
(13) Do Józefa powiedział: Jego ziemia - błogosławiona przez Pana, przez bogactwo niebios, przez rosę, przez źródła otchłani podziemnej,
(14) przez bogactwo darów słońca, przez bogactwo plonów miesięcy,
(15) przez skarby z gór starożytnych, przez bogactwo odwiecznych pagórków,
(16) przez bogactwo z ziemi i plonów, łaska Mieszkańca Krzaku: dzieła Jego na głowie Józefa, na skroni księcia swych braci.
(17) Oto Jego byk pierworodn
y - cześć Jemu! Jego rogi - rogami bawołu, bije nimi narody aż po krańce ziemi. Oto miriady Efraima, oto tysiące Manassesa.(18) Do Zabulona powiedział: Zabulonie, ciesz się na twoich wyprawach, i ty Issacharze, w twoich namiotach.
(19) Zwołują narody na górę, by złożyć tam prawe ofiary; gdyż z bogactwa morza będą korzystać i ze skarbów w piasku ukrytych.
(20) Do Gada powiedział: Szczęśliwy, kto da miejsce Gadowi! Odpoczywa jak lwica, rozdarł ramię i głowę.
(21) Rzeczy najlepszych pożąda dla siebie, pragnie działu dowódcy; chce kroczyć na czele narodu. Sprawiedliwość Pana wypełnił i Jego sądy nad Izraelem.
(22) Do Dana powiedział: Dan jest lwiątkiem, które się rzuca z Baszanu.
(23) Do Neftalego powiedział: Neftali łaską nasycony, pełen jest błogosławieństw Pana, morze i południe posiądzie.
(24) Do Asera powiedział: Aser błogosławiony wśród synów, niech będzie kochany przez braci, niech kąpie nogę w oliwie.
(25) Twe zawory z żelaza i brązu, jak dni twoje moc twoja trwała.
(26) Do Boga Jeszuruna nikt n
iepodobny, by tobie pomóc, cwałuje po niebie, po obłokach, w swym majestacie.(27) Zwycięzcą jest Bóg odwieczny. Zniża swą broń - On od wieków, by odpędzić wroga przed tobą; to On woła: Wyniszcz!
(28) Izrael zamieszkał bezpiecznie, na osobności jest źródło Jakuba, na ziemi zboża i moszczu, niebiosa zsyłają mu rosę.
(29) Izraelu, tyś szczęśliwy, któż tobie podobny? Narodzie, zbawiony przez Pana, Obrońca twój tobie pomaga, błogosławi zwycięski twój miecz. Wrogowie słabną przed tobą, ty zaś wyniosłość ich d
epczesz.Mojżesz i wybrańcy
Mojżeszowi było dozwolono zobaczyć Ziemię Obiecaną, lecz Bóg zabrał go przed wstąpieniem do niej, i to wskazuje na to, że wybrańcy zobaczą Izrael pod przewodzeniem Mesjasza jako Duchy.
Powtórnego Prawa 34: 1-12
(1) Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisga, naprzeciw Jerycha. Pan zaś pokazał mu całą ziemię Gilead aż po Dan, (2) całą - Neftalego, ziemię Efraima i Manassesa, całą krainę Judy aż po Morze Zachodnie,
(3) Negeb, okręg doliny koło Jerycha, miasta palm, aż do Soaru.
(4) Rzekł Pan do niego: Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz.
(5) Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański.
(6) I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień.
(7) W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuścił
y.(8) Izraelici opłakiwali Mojżeszana stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu.
(9) Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył na niego ręce. Słuchali go Izraelici i czynili, jak im Pan rozkazał przez Mojżesza.
(10) Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz,
(11) ani równy we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego
jego kraju; (12) ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.
Bóg jako Jehowa Wojska Niebios osiedlił nas oddzielnie dla służenia Jemu poprzez i pod przewodzeniem proroków, którymi kieruje Jehowa. Nie powinniśmy mieć innych Bogów oprócz Niego. Nie ma Eloacha oprócz Eloacha. Jehowa jest naszym Elohimem, i nie możemy mieć innego Elohima przed nim. Możliwość stać się Elohimem była udostępniona przez Boga posłańcu Jehowy poprzez Ducha Swiętego. Stał się Najwyższym
kapłanem i dał nam możliwość stać się synami Boga, o mocy dorównującej Elohimowi, podobnymi do niego, poprzez Zmartwychwstanie (patrz Do Rzym. 1: 4). Był postawiony Elohimem i Aniołem Jehowy nad nami (Zach. 12: 8). Jeżeli do śmierci będziemy przestrzegali Prawo Boga, również zostaniemy synami Boga, jak Bogowie i dzieci Najwyższego, wszyscy my i Biblia są niezachwiane (Ps. 82: 6; Jana 10: 34-35).