(Wydanie 1.0 20010620-20010810)

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

27 r. n. e.	Jan Chrzciciel, posłannik Boga (Jan 1:6), przygotowanie do misji Chrystusa (Mal. 3:1).
30 r. n. e.	Chrystus, który przestrzegał Sobotę, został ukrzyżowany w dniu Paschy (środa piątego kwietnia) Zmartwychwstanie Jezusa z Nazaretu pod koniec dnia Soboty (kwietniowe zmartwychwstanie8/niedziela, 9 kwietnia). Potem pierwszy dzień tygodnia, (niedziela kwiecień 9, 9:00 rano)on jest wzniesiony na niebo jako snop wstrząsu, pierwszy z pierwszych owoców. Patrz artykuł: Ofiarowanie falowego snopa (106b)
30-31 r. n. e.	Uczennicy rozchodzą się do innych ziem, żeby tam założyć kościoły. Józef z Arimafei, jak wielu myśli, przyniósł wiary do Brytanii. Tymoteusz pojechał głosić kazania do Indii, Mark skierował swoi stopy do Aleksandrii, Jan - do Efesu, Piotr poszedł do Antiochu, a inni uczniowie odjechali do królestwa parfianskiego i inne ziemi, o których idzie mowa w dziejach apostołów.
30-70 r. n.e.	Początek surowych prześladowań kościoła w Jerozolimie ze strony Judejczyków. Patrz artykuł: Znak Jonasza i historia odnowienia Kościoła (13).
34 r. n. e.	Stefan został pobity kamieniem. Wierzący rozchodzą się po całej Judei, Samarii a także Sudanu. Pierwsze chrześcijanie: biblia zjawia się w Nubii (Merok), działalność eunucha etiopskiego, który przyjął chrzest od Filipa. Misja została kontynuowana samarytanami z błogosławieństwa Filipa; surowe prześladowania.
42 r. n.e.	Mark po przyjeździe do Aleksandrii dowiaduje się jaki kształt przyjął kościół kopstki. Finikia, Kipr, Antiox: "I wielu, uwierzywszy, zwróciło się do Pana" (Dzieje 11:12).
44 r. n. e.	Prześladowania w Jerozolimie pod czas rządzenia króla Iroda Agrippy I; Jakub, brat Jana karany śmiercią, uwięzienie Piotra i jego ucieczka.
50 r. n. e.	Judei i chrześcijanie wygnani z Rzymu. Chrześcijanie asyryjskie założyli Kościół na wschodzie (późniejszy kościół nestoriański).
54 r. n. e.	Pierwsze prześladowanie chrześcijan pod czas rządzenia imperatora Nerona ze strony rzymskiego imperium.
58 r. n. e.	Paweł został wzięty w Jerozolimie.
60 r. n. e.	Paweł został przewieziony do Rzymu dla sądu.
61 r. n. e.	Paweł w Rzymie pod strażą; biblia jest głoszona w stolice imperium. Paweł pisze: "Dobra nowina, która dojdzie do was, idzie dalej po całym świecie"(do Kolosan 1:6, Jerozolima); "Dobra nowina, którą usłyszeliście, jest głoszona całej ludzkości" (do Kolosan 1:23), Brytania, a później Królestwo zjednoczone). Chrześcijanie pierwsi osadnicy (rzymskie wojownicy, kupcy), początek kościoła Celtów.
63 r. n. e.	Koniec sześćdziesięciu dwu siedmin proroka Daniela 9:25. Męczeństwo Jakuba, brata Chrystusa, pierwszego episkopu Jerozolimy. Męczeństwo apostola Marka w Wakalisie, pobliżu Aleksandrii. Neron zaczyna prześladowania, Piotr i Paweł zostali zakatowani.
64 r. n. e.	Wielka pożar w Rzymie; Apostołowie Piotr i Paweł zostali zamęczone, tysięcy chrześcijan spalone lub zniszczeni według nakazu imperatora Nerona.
66 r. n. e.	Antyżydowskie powstania i pogromy w Egipcie: 50 000 człowiek zniszczono w Aleksandrii, 60 000 zabito w innych ziemiach. Imperator Wespasian z oddziałem 60 000 tłumi bunt żydowski i ponownie zdobywa Galilee.
70 r. n. e.	Koniec siedmiu siedmin i zniszczenie kościoła. Zniszczenie Jerozolimy według rozkazu Tytusa, w którym brali udział cztery legiony; 600 000 człowiek byli zabici w Judei; 10 000 żydów ukrzyżowano, 90 000 żydów wywieziono do Egiptu jako niewolnicy; żydzi rozchodzą się za tereny swojej ziemi. Chrześcijanie wcześniej zrozumieli poprzedzenie Mesjasza i odeszli do Pelly pod przewodnictwem Simeona, z tym, żeby ukryć się od armii rzymian. (patrz Encyklopedia Chrześcijaństwa świata, str. 23-32, Porównawczy ogląd kościołów i prądów religijnych współczesności, Oxford University Press - 1982r.).
71 r. n. e.	Zbudowany rzymski Kolizeum - jako kpina nad chrześcijanami, co zostali zamęczeni.
72 r. n. e.	Chrześcijanie, co uciekli do Jerozolimy w 70 roku n. e. Wracają do Jerozolimy. Zakładają kościoły chrześcijańskie w całej Palestynie, Syrii i Mezopotamii, jednak mają konflikt z greckimi kościołami chrześcijańskimi w związku z tym, że mieli różne poglądy na przestrzeganie praw Tory. Tak uważają przedstawicieli współczesnego katolicyzmu, ponieważ Piotr i Paweł założyli system, który wyraźnie się różnił od kościoła greckiego, ale tak nie jest. Również trzeba zaznaczyć, że tytuł "papież" nosili episkopowi w wielkich eparchiach, takich jak Aleksandria, Jerozolima i Antonox w trzecim wieku. Jednak apostołowie nigdy nie mieli tego tytułu.
81 r. n. e.	Drugie prześladowanie chrześcijan ze strony Rzymu, pod czas rządzenia Domicyana.
98 r. n. e.	Trzecie prześladowanie chrześcijan ze strony Rzymu, pod czas rządzenia Trojana.
115 r. n. e.	Męczeństwo Ignaciusza, episkopu Antiocha.
120 r. n. e.	Kościół Waldensyjski został założony w dolinach Piemontu po zabójstwie Plikarpa, ucznia apostola Jana ze Smirny. Z tego momentu nauka, którą otrzymali od apostołów i kościoła, co przestrzegali sobotę, Nowi i Swięt, było przekazywane od ojca do syna. patrz artykuł:Nowi Izraela (132). Zauwaźcie: Waldensyjcy przestrzegali Soboty i unicki subordynacyonalizm długo przed tym, jak Waldo odegrał swoją rolę historyczną. O tym można się odwiedzić z prac Daggiera i Dodda, Historia prawdziwej religii, 3-e wyd. Jerozolima, 1972, str. 224 i t.d.).
132 r. n. e.	Drugi bunt żydowski pod kierownictwem Bara Kochby; drugie zniszczenie Jerozolimy przez rzymian w 134; praktycznie cała ludzkość Palestyny została zniszczona, została część uciekła.
154 r. n. e.	Aniketij zaprowadza tradycje obchodzenia Paschy pogańskiej w Kościele rzymskim. Jemu przeciwstawia się Polikarp, uczeń Jana. Aniketij staje na cele Kościoła na wschodzie. Justyn męczennik pisze swoją Pierwszą Apologię i adresuje ją rzymskiemu imperatorowi w imieniu Kościoła Rzymskiego. Dawał objaśnienia, zgodnie z którymi Jezus Chrystus był wielkim Aniołem Starego Testamentu, który dał prawo Mojżeszowi. W imieniu Kościoła Rzymskiego Justyn powiedział imperatorowi, że gdyby oni spotkali ludzi, co nazywają siebie chrześcijanami i że, gdy umrą, to pójdą na niebiosa, to nie warto im wierzyć, ponieważ nie są chrześcijanami. To i było wypróbowaniem prawdziwego chrześcijanina. Ludzi, którzy mówili, że wzniosą się na niebo po śmierci, byli gnostykami samozwańcami.
156 r. n. e.	Polikarp, episkop Smirny, umiera na słupie.
161 r. n. e.	Czwarte prześladowanie chrześcijan ze strony Rzymu według rozkazu Marka Aureliusza.
180 r. n. e.	Teofil z Antyochu w pierwsze wspomina o triasie, który później był błędnie przetłumaczony na angielski jako Trójca, takim czynem po raz pierwszy w historii kościoła pojawiły się zaczątki doktryny binitaryjnej (patrz Wczesna teologia bóstwa (127).
192 r. n. e.	Episkop Wiktor Rzymski silą wprowadza Paschę i kwartordecimanskie spory stają powodem rozdziału kościoła. Polikrat, uczeń Polikarpa występuje przeciw heretyckiej spółki Rzymu. Irenej, episkop Lioński darmo próbuje sprzyjać pojednaniu stron. Patrz artykuł: Spory kwartodecymańskie (277).
193 r. n. e.	Piąte prześladowanie chrześcijan ze strony Rzymu, według rozkazu Septimija Sewera.
195 r. n. e.	Irenej dokładnie przedstawia prawidłową doktrynę unicką i naturę Boga w swojej pracy Przeciwko herezji. Mówi, że cel wybrańców jest w tym, żeby zostać elohimem lub theoi (innymi słowami bogami porów. Zach. 12:8) według tekstu biblijnego (patrz artykuł Wybrańcy jako Elohim (100).
200 r. n. e.	Przestrzeganie Szabatu nabiera co raz większej popularności, jednak tradycja ta spotyka duży sprzeciw ze strony Rzymu. Przestrzegali ją w Egipcie, ponieważ była uważaną częścią papirusów Osyrisa (ok. 200- 250 r. n. e.) orygen również przestrzegał Sobotę. W ten sam sposób, Ustaw Świętych Apostołów (Ojcowie Antynikiejskie, tom. 7, str. 413; ok. 3 stulecia) mówi: Powinieneś przestrzegać Sobotę w imię tego, kto zostawił Jego tworzenie, nie wyszedł z jego dzieł: to odpoczynek dla tych, kto przestrzega prawo, ale to nie znaczy, że trzeba się lenić. Straszne prześladowania chrześcijan kopckich w Egipcie, tysięcy zmarli od tortur. Tertulian twierdzi, że kościół brytyjski już dawno istniał w jego czasy.
220 r. n. e.	Sobota w Indii Wprowadzenie tradycji przestrzegania Soboty w Indii wywołało sprzeczną reakcje w buddyzmie w 220 roku n.e. według Llojda (Wiary połowy Japonii, str. 23) dynastia Kuszan Indii północnej, nazwał sobór kapłanów buddyjskich w Wajsalii z tym, żeby ukorzenić jeden światopogląd wśród mnichów buddyjskich, zgodnie z którym oni powinni przestrzegać cotygodniowego przestrzegania Soboty. Na niektórych mnichów teksty Starego testamentu wywołali tak silny wpływ, że oni zaczęli przestrzegać Soboty.
235 r. n. e.	Szóste prześladowanie chrześcijan ze strony imperium rzymskiego według rozkazu Maximina.
249 r. n. e.	Siódme prześladowanie chrześcijan ze strony rzymskiego imperium według nakazu Dezija; są podejmowane systematyczne próby zniszczenia chrześcijaństwa na poziomie państwowym.
253 r. n. e.	Ósme prześladowanie chrześcijan ze strony imperium rzymskiego według nakazu Walenniana.
270 r. n. e.	Dziewiąte prześladowanie chrześcijan ze strony imperium rzymskiego według nakazu Aureliana.
300 r. n. e.	W czwartym wieku kapłani pogańskiego Boga Attisa zaczęli mówić, że chrześcijanie Rzymu ukradli wszystkie ich doktryny.
303 r. n. e.	Dziesiąte i ostatnie prześladowanie chrześcijan ze strony imperium rzymskiego według rozkazu Diokletiana; zostali zniszczeni wszystkie budowy cerkiewne i wszystkie książki cerkiewne. Około 500 000 chrześcijan zostali zniszczeni w ciągu dziesięciu lat systematycznego niszczenia.
305 r. n. e.	Sobota w Hiszpanii. Z kanonu 26 Soboru w Elwire (około 305 r.) możemy widzieć, że kościół w Hiszpanii również przestrzegał Soboty. A Rzym zaprowadził obyczaj pościć się w soboty, żeby przeciwdziałać tej tradycji. Papież Sylwester (314-335) był pierwszym, kto kazał kościołom pościć się w soboty, i papież Inokentij (402-417) uprawnił ten obyczaj i kazał surowo go przestrzegać w tych kościołach, którzy mu podlegali. Inokentej kazał, żeby ludzie przestrzegali Sobotę lub Niedzielę (Hejlin Historia Soboty, część druga, gl. 2, Londyn, 1636r. str. 44).
314 r. n. e.	Ukaz o tolerancji w Melanie, imperator Konstantyn chciał wykorzystać chrześcijaństwo w celach politycznych i z samego początku wspierał frakcję rzymską, która przyjęła idei i doktryny afanasian, i potem doktryny szkoły kapadokijskiej. Pozycja kościoła przecierpiała jeszcze większe zniekształcenia spółek gnostyckich, które z kolei byli pod wpływem kultów mistycznych. Konstantyn podtrzymywał afanasian w ich błędnej koncepcji, że sekta była dużą, ponieważ znajdowała się w Rzymie, chociaż obalenie Arija na Synodzie w Aleksandrii doprowadziło w końcu do wojny z jego współpanującym Lucynijem, a także zamieszkach 322-323 r. n. e. Papież Sylwester (314-335) był pierwszy, kto kazał kościołom przestrzegać post w sobotę. Rzym próbuje przeciwdziałać przestrzeganiu Soboty.
318 r. n. e.	Zebranie Deposini (krewnych Chrystusa): w 318 roku Konstantyn zebrał konferencje, w której brali udział episkop Rzymu i krewni Chrystusa, episkopy należeli do rodziny Jezusa Chrystusa. Desposini (w greckim znaczy dokładnie - ci, co należeli do Boga, ponieważ są krewnymi Jezusa Chrystusa) prosili Sylwestra, który miał władzę w Rzymie odwołać swoje postanowienie o pierwszeństwie greckich episkopów chrześcijańskich w Jerozolimie, Antiochie, Efezie oraz Aleksandrii i mianować krewnych Chrystusa episkopami zamiast nich. Oprócz tego prosili, żeby była odnowiona tradycja ofiar pieniężnych w Jerozolimę, matkę wszystkich kościołów. W tym obyczaju jest łatwo poznawana dziesięcina, która działała do tego czasu, jak została skasowana imperatorem Chadrianem w 135 r. n, e. Ci krewni Chrystusa wymagali odnowienia Prawa, to znaczy przestrzegania Soboty i świąt, a także Nowi biblijnych. Sylwester odmówił i powiedział, że z tego czasu matka kościołów będzie się znajdować w Rzymie; a także nalegał na tym, żeby poszli za episkopami greckimi. Był to ostatni ze znanych dialogów z przedstawicielami sobotniego kościoła apostolskiego na wschodzie, w którym brali udział krewni (potomkowie) rodziny Mesjasza. Episkopy lub papież, (z początku wszyscy episkopowi w dużych eparchiach nazywali się właśnie tak (papież) i ten termin został zapożyczony z kultów. Później z inicjatywy Rzymu została rozpoczęta kompania po zniszczeniu krewnych Chrystusa, która się dliła z 318 r. patrz artykuł: Panna Maria i rodzina Chrystusa (232).
322 r. n. e.	Likwidacja Aria pod czas prowadzenia licznego Synodu w Aleksandrii w końcu doprowadziło do wojny ze współpanującym Konstantyna, Licyniem, a także zamieszka 322-323 lat n. e.
325 r. n. e.	Został zwołany Sobór w Nicei. Zostali zgubione kanony Soboru nicejskiego. Później (wyższe duchowieństwo) doszło wniosku, że było ich tylko dwadzieścia. Właśnie te dwadzieścia kanonów stali się powodem takich błędów jak: zasady posłuszeństwa dla kapłanów żyjących z żonami, t. Z. Śluby zakonne; prześladowanie (naznaczenie pokuty) unici (którzy zostali błędnie nazwane arianami) i tych, co podtrzymywali Licynija; wprowadzenie systemu eparchialnego i kontrola duchowieństwa; zakaz pożyczania kapłanami pieniędzy z odsetkami; wprowadzenie obyczaju modlić się na stojąco pod czas służby niedzielnej "Paschalnego okresu". Tak zwany period paschalny w rzeczywistości został wprowadzony silą razem z Paschą, odgłosy świętowania której byli odczuwane w kultach zachodnich Attysa w Rzymie, Adonisa w Grecji i Osyrisa/Izydy w Egipcie. Zamiast paschy biblijnej zostało wprowadzone to święto pogańskie. Wiara, która została odbudowana na nowo od czasów Konstantynopola teraz niesie w sobie ideie binitaryzmu, co później posłużyła formowaniu idei Trójcy. Oprócz tego nowa doktryna zawiera w sobie błąd, że Chrystus był "jednorodny od Ojca" i takim czynem zaprzecza ślub wybrańców jako rodzonych Bogiem. Afanasianie mówią (Ad Afros" że na Soborze byli obecni 318 episkopów. Sobór, widocznie się zaczął 20 maja 325 roku i przewodniczącym był Afanasij Osij z Kordowy. Konstantyn brał udział w Soborze 14 czerwca. Żeby dojść zgody Konstantyn wszedł razem z grupą żołnierzy rzymskich i wzieł pod wartę kilku episkopów i wygnał Aria, Feona z Marmaryki i Sekunda Ptolemeja z Iliryki. Prace Aria zostali spalone i wszyscy troje zostali wyklęci. Reszta się zgodziła na symbol wiary 19 czerwca. Sobór kończył się 25 sierpnia "świętem", które Konstantyn urządził dla episkopów z rozdaniem prezentów. Trzy miesiąca po Soborze Ewsewij z Nikomedii i Feognij Nikejski, które pod naciskiem byli zmuszone podpisać Symbol Wiary, zostali wysłani za to, że odmówili się od niego; oprócz tego, Feodot Laodekijski, który także podpisał Symbol, i później się wyrzekł jego, potem wziął swoje słowa z powrotem ponieważ nie chciał żeby go spotkał taki udział. Prześladowania ciągnęli się dalej. Nowy bodziec - wprowadzenie pokuty, wprowadzone przez unitarjuszy (którzy byli błędnie nazywane arianami); również byli prześladowani ci, kto podtrzymywał Licynia.
328 r. n. e.	Konstantyn, rozumiejąc, że afanasianie nie byli większością (sektą, która miała duży wpływ) i stali się powodem niezgod i prześladowań w imperium, wspomina o pięciu liderach- unatarjach (zgodnie naleganiu Konstanczi, wdowy Licynia). Jednak bardziej wiarygodnym jest fakt, że była ona tylko aktywnym uczestnikiem spółki unitaryjnej Ewsewija lub Aria. Problem chrześcijaństwa unitaryjnego polega na tym, że jego przedstawicieli naśladowali zasady biblijne; nie była im ważna władza nad narodami. Każdy naród żył oddzielnie i podlegał swoim liderom i religijnemu systemowi między nimi a Bogiem. Jeżeli naród przestrzegał Prawo Boga, to otrzymywał Boże błogosławieństwo. Imperium miał celem podbicie świata. Oprócz tego neofici w kościele rzymskim także podtrzymywali te idei. Stworzyli zakład, celem którego było panowanie światem i nie cierpieli żadnych odmiennych poglądów. Kościół Rzymski przyjął system pogański kultów słonecznych, który się rozpowszechnił wśród arian, takim czynem człowiek, który rzeczywiście wierzył w to, co jest napisane w biblii, nie uważał dobrym żaden system.
335 r. n. e.	Sobota w Persji Kościoły w Persii, które przestrzegali sobotę byli prześladowane w ciągu czterdzieści lat po nakazu Shapura II z 335 po 375 rok . " oni znieważają naszego Boga-słońce. Chyba Zoroastra, święty ojciec naszych boskich wiar nie ustalił dzień niedzielny tysiąc lat temu w imię słońca i nie wydalił sobotę ze Starego Testamentu. Jednak ci chrześcijanie odprawiają służby w sobotę" (o Lieri Kościół w Syrii i ojcowie, str. 83-84, cytaty użyte powtórnie tryumfalna prawda str. 170). Prześladowania te odbili się na zachodzie w kościele Laodikei (około 366 r.) Gefele zaznacza: Kanon 16 ó Ewangelie razem z innymi książkami Biblii trzeba czytać w Sobotę (porównaj także kanony 49 i 51, Bacciocci, dop. 15, str. 217). Kanon 29 - Chrześcijanie nie powinni być podobnymi do Judejczyków, którzy odpoczywają w sobotę, a powinni pracować w ten dzień, poświęcając dzień Bogowi w odpoczynku, jeżeli jest możliwe jako prawdziwi chrześcijanie. Ale jednak gdy inni będą naśladować Judejczyków, zostaną przeklęci w imię Chrystusa (Mansi, II, str. 569-570, patrz także Gefele Sobory, tom 2, księga 6).
337r. n. e.	Imperator Konstantyn przyjmuje chrzest zgodnie z obrzędem unitaryjnym od Ewsewija, który się znajduje na łożu śmierci.
339 r. n. e.	Surowe prześladowania chrześcijan w Persii aż do 379r.; od czasu do czasu są wznawiane surowe prześladowania według rozkazu saksonitskich władców aż do 640 r. n. e.
345 r. n. e.	Prześladowania w Syrii Wschodniej zmuszają 400 nestoriańców z episkopem osiedlić się w Malabarze w Indii.
351 r. n. e.	Goci unitarjańskie piszą biblie w języku gockim.
368 r. n. e.	Żydzi wnoszą zmiany do kalendarza Kalendarz żydowski doznał zmian od czasów Świątyni. Zdarzyło się to w wyniku wprowadzenia systemu odczytu według rozkazu rabina Hillela II około 368 r. n. e. (początek tego systemu odczytu położyli jeszcze rabini babilońskie około 3444 r. n. e.). Waldensyjcy i późniejsze zwolennicy soboty w Transylwanii nie przyjęli kalendarz żydowski, jednak obliczyli oni astronomiczną regularność Nowi. Patrz artykuł: Kalendarz Boga (158), a także Przedmowa Koksa do pracy R. Samuela Kona, Stronniki Soboty w Transylwanii (A B2), (1894), CCG Pablishing, 1998.
380 r. n. e.	Montaniści w drugim wieku założyli kult Ducha Świętego, ponieważ uważali, że Duch Święty przyjdzie, zajmie miejsce synów i wygłosi bardziej doskonale Ewangelie. Pogląd ten został poddany surowej krytyce, ale został powodem zebrania Czwartego Soboru w Rzymie w 380 r. kiedy papież Damas poddał anatemie każdego, kto zaprzecza Ducha Świętego. Uważał, że Ducha trzeba czcić tak samo, jak i Ojca i Syna (tam że, str. 711). Takim czynem w następnym roku (381) na Soborze w Konstantynopolu, Duch Święty został dodany do Bóstwa Trójcy. jednak ta idea nie była na tyle dobrą, ponieważ kappadokijcy nie przyjęli ją z entuzjazmem. Właśnie to jest powodem następnej różnicy między kościołami Boga i trzynitaryzmu.
381 r. n. e.	Pod czas prowadzenia Soboru w Konstantynopolu została sformowana doktryna w Trójcy Świętej jedynego Boga, t. Z. Duch święty został określony jako część w Trójcy Świętej jedynego Boga. to dało kontynuacje heresji binitaryzmu, początek której był położony pod czas Soboru w Nikei. W każdym przypadku pełna doktryna została zaaprobowana tylko na Soborze w Halkidonie w 451 roku n. e. Pod czas tego soboru trzydzieści sześć pół arian, makedończyków lub pneumatyści (stronnicy nauki o kosmicznym "oddechu", duchu; w chrześcijaństwie "Duch święty" - trzecia osoba trójcy - uwaga tlum.) odeszli z miejsca, gdzie było prowadzono sobór. Po ich odejściu zostało tylko 150 episkopów. Takim czynem interesy chrześcijaństwa nie byli przedstawione na tym Soborze w pełni. Amwrosij Mediolański razem z Feodosiem zagarnia władzę nad rzymskim kościołem. Spory i rozterki między afanasijanami i arianami stają się powodem surowych prześladowań. Doktryny są przypisywane do tak zwanego arianizmu, a właśnie stworzeniu Ducha świętego Chrystusem, gdy te doktryny nie byli napisane Ariem lub kimkolwiek z konfesji. Patrz artykuł: Socynianizm, Arjaństwo i unitaryzm (185). Do 381 roku na trzonie nie było imperatora, który był by trynitarystem, on się zjawił tylko wtedy, gdy został ogłoszony dogmat Boga w Trójcy Świętej jedynego przy wsparciu Feodosia. Do 381 roku oni wszyscy byli unici, za wyjątkiem Juliana Odstępcy. Podstawą teologiczną unitaryzmu był fragment księgi psalmów 45:6-7 i listu do żydów 1:8-9. Wcześni apologeci, tacy jak Irenej Lionski przestrzegali tą doktrynę w drugim wieku. Do liczby zwolenników tej doktryny należeli Goci, wandale, alany, swewy, gerully, bryci, langobardy, germanii i plemiona północne. Patrz artykuł: Przedistnienie Jezusa Chrystusa (243), gdzie jako przegląd przedstawiona istota wiar gotów. Doktryny ta bierze początek z nauk teologów i uczniów apostołów, którzy istnieli już w ciągu kilku wieków przed tym, jak odbył się Sobór w Nikei w 325 roku n. e. Na którym byli obecni wielu episkopów. Właśnie na tym Soborze została przyjęta herezja binitaryzmu. W 381 roku w Konstantynopolu został wygłoszony dogmat w Trójcy Świętej jedynego Boga. podstawą dla tej doktryny służyli teologiczne poszukiwania kapadokijców Wasylia Wielkiego; Grygoria Nisskiego i Grigiria Nazianzina (Grygoria Teologa). Grzecy i rzymianie zaczęli niszczyć wiarę. Trzynitarze niesprawiedliwie i błędnie potępili tą wiarę, nazywając ariaństwem. Zostało to zrobione dlatego, żeby stworzyć błędne wrażenie o tym, że ich wiara niby starsza i bierze swój początek od samego Aria, t.z. w czwartym wieku. Trynitarze na zmianę nazywają doktrynę unitaryjną subordynizyzmu po imieniu Aria (arjanizm), potem po imieniu Ewsewija Nikomedyjskiego (Ewsewijaństwo). Również doktryny ta otrzymuje nazwę po imieniu innych episkopów, o wielu wcześniejszych niż Arij (którzy nawet nie byli obecni na Soborze w Nikei, a tylko brali udział w zebraniu co do wiary). Trynitaży oskarżają arian w tym, że oni uważają, że Duch Święty jest tworem Syna. chociaż w rzeczywistości o tym idzie mowa w doktrynie katolickiej Feliokwe, która się zjawiła na Soborze Toledo w szóstym wieku. Nawet grecy odrzucali ten pogląd. Ludzi, którzy uważali tą doktrynę pochodzenia ariańskiego lub specjalnie to twierdzą, lub po prostu oni nie dostatnio dobrze rozumieją o czym właśnie idzie mowa.
382 r.n.e.	W 382 r. Feodosij I przesiedlił westgottów na tereny imperium, jednak oni nadał byli unitarjami. Podobnie właśnie imperatorzy, a szczególnie Walens nawrócili plemiona północne do unitaryzmu, a nie trynitaryzmu. Goci, Wandalowie, alany, swewy, geruly oni wszyscy byli unitarjami, podobnie do teutońcyków; oprócz tego byli episkopy, przedstawicieli plemion unitaryjnych w Nikei. Germundurzy zostawali unitarjami aż do siódmego wieku.
385 r.n.e.	Wygnanie niektórych stronników przestrzegania Soboty z Brytanii do Irlandii po straceniu Prisciliana. Przestrzeganie Soboty u Celtów Genry Carls Li, patriarcha inkwizycji papieskiej pisze w swoich rękopisach o okresie początku prześladowań chrześcijan, kiedy w stosunku do nich była używana wyższa miara za herezję. również podaje dane o straceniu Priscyliana i sześciu jego następców w 385 r. oprócz tego pisze, że "inni zostali wysłani na wyspę barbarzyńską za tereny Brytanii". (Historia inkwizycji wieków średnich, tom 1. New jork, Harper & Brathers 1887, str. 213). Co to była za wyspa barbarzyńska? Prawdopodobniej to była Irlandia. Brytania i Irlandia byli ulubionymi miejscami, dokąd wysyłali ludzi dla pokarania. Oprócz tego w te czasy regiony te byli centra światowego handlu niewolnikami. Nawet gdyby jakiś wierni " heretycy" byli wysyłane w ciągu wieków do Irlandii, to by nie sprawiło większego wpływu na wyspę, który miał wielkie znaczenie historyczne za Patryka (piąty wiek), Kolumby (521-597 l.), a także Kalumbanusie (około 540-615 r.) w ten czas gdy zmrok tyranii papieskiej zgęstniał się nad kontynentem. Misjonarze wyruszyli dalej z Irlandii do Szwajcarii, Bohemii i Kijowa. Irlandii była jedną z najbardziej niepokornych terenów. Właśnie to jest powodem nie kończących się sprób, co byli podejmowani w ciągu więcej niż 1200 lat, z tym, żeby całkiem podporządkować wyspę (Kronika Herita, kwiecień - czerwiec 1998, str. 46-47). Kościół celtycki, który okupował Irlandie, Szkocje i Brytanie miał pismo syryjskie (bizantyńskie) zamiast łacińskiej wulgaty w Rzymie. kościół celtycki, razem z Waldensjej i Imperium Wschodnim przestrzegali Soboty na siódmy dzień. Kiedy królowa Małgorzata uciekła ze swoim ojcem Atelingiem, pretendentem na trzon angielski do Szkocji, ona napisała do "swoich kuzynek angielskich" i w liście wykazywała zdziwienie tym, jakie są obyczaje religijne Szkotów. Jedną z "osobliwości" Szkotów było to, że oni "pracują w niedzielę, ale przestrzegają Soboty podobnie do Judejczyków. Innemu ona pisała, że "dla nich jest zwykłym stawić się ze zniewagą do dniej bożych (niedzieli). Takim czynem oni pracują w tę dni, uważając je dniami pracy". "Przestrzeganie Soboty większością Szkotów towarzyszyło ich odmowie "przyznać władzę Papieża w sprawach duchowych". Nie zważając na zuchwałe próby króla Nektana kilka wieków wcześniej, chrześcijaństwo szkockie zostało przekształcone do "Kolumbskiego" lub "celtyckiego", ale nie "rzymskiego". "Najbardziej popularna lektura Szkocji - Szkocja: Krotka historia autor P. Xium Braun (Langsin) - potwierdza to w tworach Margaret, że "ludzi pracowali w niedzielę i przestrzegali sobotę jako dzień Odpoczynku. Peter Beresford Elis w celtyckim spadku (Constebl, 1992) str. 45 pisze: "Kiedy Rzym zaciął wykazywać szczególne zainteresowanie do kościoła celtyckiego w końcu szóstego wieku naszej ery, między nimi istniał szereg rozbieżności… Celtycki dzień Odpoczynku był obchodzony w Sobotę" komentarz Elis wspomina kościół celtycki w Irlandii, Cornwolle i Galii, a także w Szkocji. Wpływ Rzymu poszerzył się na Szkocję, ale nie miał siły. "To dało możliwość królowej Margeret zorganizować wyprawę krzyżową (i swoją drogę do kanonizacji): "Margeret zrobiła wszystko, co mogła dlatego, żeby zmusić duchowieństwo szkockie wierzyć i spełniać to, co nakazał kościół Rzymski." Za tym było przymusowe wprowadzenie niedzielnego dnia Odpoczynku, polityka, którą kontynuował jej syn, król Dawid I. Jednak przed epoką Reformacji nadał istniało wielu spółek w górach szkockich, którzy zostali wierni Sobocie, ponieważ wyrazili protest "Niedzieli Papieskiej". "Dwie księgi, opublikowane w 1963r. w pamięć o osiedleniu Kolumby w 563r. rozpatrywali "celtyckie różnicę" i uważali się tymi, kto przestrzegał Sobotni dzień odpoczynku na siódmy dzień. Dok. W. D. Simpson opublikował przegląd historyczny św. Columbusa w Edynburgu. Twierdził, że Columba i jego towarzysze przestrzegali "dzień Sobotni", jeżeli będą wątpliwości co do sensu uwag w odsyłaczu - "jasne, że sobota" …W. F. Fosetu zostało polecone napisać o Columbie - Pielgrzym o Chrystusie, autor episkop Derry i Rafo. Jego książka była wydana w Londonberry i nadrukowana Derry Standard w pamięć o misji Kolumby w Irlandii. Foset określa osiem celtyckich różnic. W tą liczbę wchodzi tradycja ślubu w duchowieństwie, a również to, że oni przestrzegali sobotni dzień odpoczynku na siódmy dzień" - Dawid Marszal, Związek z Celtami. Anglia: Stanbor Pres, 1994, str. 29, 30. " powodem dla którego Papież Grzegorz I uważał Kościół celtycki poważnym niebezpieczeństwem i dlaczego jego następcy tracili tyle wysiłków, żeby zniszczyć odróżniające się od nich " zrobili się absolutnie widoczni". "A. O. i M. O. Anderson w swojej przedmowie do Życia Kolumby, napisanego Adomnanem (Tomas Nelson 1961 r) rzucili światło nie tylko na to, że Columba przestrzegał Sobotni dzień Odpoczynku na siódmy dzień. Oprócz tych danych historycznych byli fakty o konsekwentnym "przyjęciu" rękopisów, zrobionych następnym pokoleniem kopistów rzymskich. Było to dlatego, żeby zrobić wrażenie o tym, celtycki święci uważali niedzielę świętą. "Wychodząc z tego, jak Adomnan opisuje sobotni Dzień Odpoczynku na siódmy dzień, staje się jasnym z "ust Kolumby", że "Dniem Odpoczynku była nie niedziela", pierwszy dzień tygodnia, t.z. "Dzień Boży". Jest ważnym zrozumieć punkt widzenia Adomnana na niedzielę, ponieważ w te czasy on pisał o sprzecznościach z powodu tego, czy trzeba zmienić dzień rytualny -odpoczynku (A. O. i M. o. Anderson (wyd. Życie Kolumby (Tomas Nelson, teksty średniowieczne, 1961r. str. 25-26). "Zgodnie z Nowym Testamentem, Dniem Odpoczynku powinna być sobota i według myśli redaktorów Adomnana, ponieważ Nowy Testament w żaden sposób nie przeczy czwartemu przekazaniu, siódmy dzień przestrzegali wszyscy chrześcijanie. Dowodem, który podają jest to, że do początku szóstego stulecia między niedzielą i "Dniem Odpoczynku" nie było żadnej różnicy. O tym także możemy sądzić z zaplątanych źródeł pisemnych Cezara Aria(tam że, str. 26) "W Anglii pytanie zmartwychwstania mógł być jednym z "innych pytań duchowych (kościelnych), co zostali wyniesione na przegląd na Synodzie w Uitbi w 664 r", jak się podaje u Andersona w dopełnieniu do daty Paschy, która nie mogła być powodem podobnych rozbieżności. Cotygodniowe, a nie tylko coroczne przestrzeganie można było widzieć wśród niektórych Celtów, co się oddzielili od rzymian. Jednak rzymianie mieli cel napisać historię Kościoła i przepisać (zrobić kopię) rękopisów, napisanych ojcami kościoła. W ten sam czas tamte ukazy o zakazie na wniesienie zmian do Biblii, i główne pogrążyć się w rozmyślaniu o naturze duchowej, nie wyzywali żadnych wątpliwości co do prawdziwości i prawidłowości poglądów ojców Kościoła. Minęli wieki i rękopisy celtyckich świętych, łącznie z utworami Patryka, zostali "zredagowane". To zostało zrobione dlatego, żeby stworzyć określone zdanie, że niby święci uważali Niedzielę dniem świętym. Jednak z wcześniejszych wersji ich rękopisów staje się jasne, że ino przestrzegali Sobotę na siódmy dzień tygodnia (tam że, str. 26-28). Rzymski "ruch", działalność którego była skierowana na wyrugowanie celtyckiej soboty niedzielą, "doszło do swego apogeum, kiedy się zjawiła (nie kanoniczna) praca "List Jezusa", lub "List o dnie Bożym". Istniały wersji, według których ten list niby był odnaleziony na ołtarze Piotra w Rzymie; mówili, że do Irlandii jego przyniósł pielgrzym (około 886 r.). na podstawie tego listu byli ogłoszeni nowe prawa, przewidujące surowe kary dla tych, kto narusza mszę niedzielne; ta innowacja sięga korzeniami w te czasy, kiedy żydzi robili zakaz na naruszenie Sobotniego Dnia Odpoczynku… w rzeczywistości oni nie mają żadnych dowodów tego, że Ninan, Patryk, Kolumba lub inni współcześni Irlandczycy, którzy przestrzegali niedzielę, uważali go dniem odpoczynku" (tam że, str. 28). "Dzień Sobotni Odpoczynku na siódmy dzień tygodnia, a także czwarte z dziesięciu przykazań, była przestrzegana Jezusem, i nigdzie w Biblii nie możemy odnaleźć dane o tym, że znaczenie tego dnia pomniejsza się lub dniem Odpoczynku staje inny dzień… " Wczesna wersja" Zasad Kolumby była wydana na nowo; Kolumba - pielgrzym za Chrystusa; autor (kapłan ) F. W. Fosset, M. A. (kapłan ) Fosset - to kościół kapłana irlandzkiego. On otrzymał nakaz od episkopu - lorda Derry i Rafo napisać tą książkę dlatego żeby ona była częścią świąt w 1963r., kiedy Kolumba wyjechał do Jony w 563 roku n. e. " - Marszall, Celtyckie Korzenie, str. 46. Piąta zasada Kościoła Celtyckiego, które jest częścią spiska, mówi "Siódmym dniem tygodnia była Sobota".
392 r. n. e.	Feodosij Wielki (392-395) znów połączył imperium, ale imperium znów został rozdzielony między jego następcami Ganoriem i Arkadiem w 395 r.
396 r.n.e.	Westgoci pod kierownictwem Alarika wtargają się do Grecji. Według prawa biblijnego on niszczy wszystkie posągi pogańskie. Właśnie stąd idzie wersja historyczna o tym, że on opustoszył Ateny, a potem w 398 roku - Bałkany. W 401 roku oni się wdzierają do Włoch i ich panowanie kontynuuje się do403 roku.
400 r. n. e.	Sokratus Historyk mówi: I chociaż praktycznie wszystkie kościoły po całym świecie obchodzą święte misteria (katolicy to nazywają eucharystia lub tak zwaną Wieczerzą Pana) w sobotę co tygodnia jednak chrześcijanie Rzymu i Aleksandrii, wspierając się na jakieś dawne tradycji, odmawiali się to robić (Sokratus, Historia Duchowieństwa, ks. 5, gł. 22, str. 289). Sobota była przestrzegana i w piątym wieku chrześcijanami (Liman Koulman Dawne chrześcijaństwo w przykładach, gl. 26, rozd. 2, str. 527). Rzeczywiście za czasów Dgeroma (420 r. n. e.), najbardziej wierzące chrześcijanie dokonywali zwykłą pracę w niedzielę (Dr. Wait, episkop Eli, Traktat o Sobocie, str. 219). Sobota w Afryce Augustyn Awreliusz z Gippona, stronnik niedzieli potwierdził, że Sobotę przestrzegali w większej części świata chrześcijańskiego (Ojcowie nicejskie i po nicejskie (NPNO), pierwsza seria, tom I, str.353-354) i ze zmartwieniem mówił o tym fakcie, że w dwu sąsiednich kościołach w Afryce był przestrzegany siódmy dzień Sobota, gdy w tym czasie inni się pościli (Piter Hejlin, str. 416). Patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegali Sobotę (122). Ogólnie mówiąc kościoły jakiś czas przestrzegali Sobotę. Dawni chrześcijanie byli bardzo ostrożni w przestrzeganiu Soboty lub siódmego dnia… staje się jasnym, że wszystkie kościoły wschodnie i większość kościołów świata przestrzegali sobotę i obchodzili jak święto… Afanasij w ten sam sposób mówi nam o tym, że oni sią zbierali dla sobotniej służby nie dlatego, że byli zakażeni judaizmem, ale z tym, żeby oddawać cześć Jezusowi, Bogu Soboty. Epifanij mówi to samo (Dawny Kościół Chrześcijański, tom II, ks. XX, gl. 3, rozd. 1, 66, 1136, 1137). Sobota w Chinach W drugiej połowie czwartego wieku, episkop kościoła, który przestrzegał Soboty, kościół abisyński, Muzej złożył wizytę do Chin. Amwrosij Milański twierdził, że Muzej objeździł prawie cały kraj Seres (Chiny) (Amwrosij, De Moribus, Brachman - opium Opera Omnia, 1132r., odnaleziona w Mignie, Patriologia Latina, tom 17, str. 1131-1132). Mingana uważa, że Muzej Abisyński jeździł do Arawii, Persii, Indii i Chiny w 370 roku (patrz także odsyłać 27 do pracy Triumfująca prawda str. 308). Kościoły Sobotnie zostali założone w Persji i w basenie rzek Tyber i Eufrat. Przestrzegali Sobotę i płacili dziesięcinę kościołowi (Encyklopedia protestantyzmu i kościoła, ar. Nestoriańcy; patrz także Jul Księga Sera Marko Polo, tom 2, str. 409). Chrześcijańskie kościoły św. Fomy z Indii nigdy nie byli częścią Rzymu. Przestrzegali Sobotę także jak i ci, kto rozerwał związki z Rzymem po Soborze w Halkidonie, szczególnie abisyńczycy, jakobici, moronici, a także Armeńczycy i kurdzi, co przestrzegali prawa jedzenia i zaprzeczali spowiedź i oczyszczenie (Shaf-Gercog Nowa Encyklopedia Religii, ar. Nestorjańczycy i nestorjaństwo).
402 r. n. e	Papież Inokentij (402-417) wprowadził prawo o poście w Sobotę w kościołach, co się znajdowali w jego eparchii. "Inokentij nakazał, żeby w Sobotę lub dzień sobotni Odpoczynku kościoły się pościli" (Piter Hejdin Historia Soboty, część 2, gl. 2, Londyn, 1636, str. 44).
406 r. n. e.	Gunderik staje się królem wandalów. Założono królestwo burgońskie ze stolicą w mieście Worms. Wszystkie plemiona teutońskie byli unitami.
409 r. n. e.	Wandalowie byli unitami i znaczy obrazoburcami; znieważali ikony i idolów, właściwych rzymskiemu systemowi kościelnemu. Oprócz tego jednomyślnie przyjęli pogańskie obyczaje i posągi. Zburzyli pamiętniki z początku w Galii w 409-411 latach i po przyjeździe do Hiszpanii, w Afryce i znów do Rzymu. ich nazwali poganami i barbarzyńcami, z tego można wnioskować, że słowo wandalizm pochodzi stąd, ale w rzeczywistości oni byli tylko obrazoburcami, którzy znieważali bałwochwalstwo sinkretyzmu. Oni by zburzyli Rzym, ponieważ uważali, że właśnie to, co się odbywa w Rzymie i jest pogaństwo, jednak po prośbie Lwa 2 czerwca 455 roku zostawili miasto. Dr. Peter Hejlin (Historia Soboty, London 1636, część 2, par. 5, str. 73-74). Zaznacza, że Mediolan był oplotem przestrzegania Soboty z dawnych czasów po tradycji wschodniej.
416 r. n. e.	Wandalowie okupowali Hiszpanie, i ona była unicką. West Goci okupowali królestwo wandalów w 416 roku. Takim czynem wszystkie tereny na północy i zachodzie byli unickie. Włochy podobnie byli oplotem dogmatu boga w Trójcy Świętej jedynego. W 418 r. franki osiedlili się w części Galii. W tym samym roku Teodorich I stał się królem west gotów. Do 425 roku ci, tak zwani barbarzyńcy, którzy w rzeczywistości byli unitami rozsiedlili się w większości w prowincjach rzymskich. A Wandalowie rozmieścili się w południowej Hispanii, Hunowie w Pannonii, ost Goci (a póżniej geruly) byli w Dalmacji, west goci i swewy byli w północnej Portugalii i Hiszpanii. Guny europejskie zostali w Pannonii aż do 470 roku, kiedy odeszli z Europy.
417 r. n. e.	Mediolan (historycznie przestrzegając święty dzień odpoczynku) przestał być centrum rozwiązania sporów, kiedy Papież Zosimij zrobił Patrokla, episkopu Arla, swoim wikariem lib pełnomocnikiem w Galii.
425 r. n. e.	W 425 r. Walentynian III został imperatorem Zachodniego imperium rzymskiego pod protekcją swojej matki Gally Placydy. Gejzerich (428-477) został królem wandalów w ten sam rok. W 429 roku pikci i Szkoci byli wygnani z Anglii południowej przez angłów, saksów i jutów. W 457 r. przy walce u Krejford juci pod dowódstwem Hengesta rozbili brytonów i zajeli Kent, gdzie są do tych czasów. W 429 r. Ecyj, główny minister Walentynian III został faktycznym władzą Zachodniego imperium Rzymskiego (429-454). W tym samym roku Gejzerich założył królestwo wandalów w Afryce Północnej. W 443 r. on po raz ostatni zawojował Afrykę Północną, więc te tereny znów odeszli pod władzę unitarjów.
433 r. n. e.	Atyla (zmarł) w 453 r. został dowodzą Hunów. W 436r. ostatnie zagony rzymskie zostawili Brytanie. W ten sam rok Hunowie zniszczyli królestwo burgońskie ze stolicą w mieście Worms. Burgońscy są częścią tego masywnego wtrącenia do Europy, które było dokonane anglo-saksami i langobardami, a także innymi plemionami, widocznie oni wchodzili do składu ordy parfiańskiej.
443 r. n. e.	Germani alemani (szwajcarscy germańscy) zasiedlili terytorium w Elzasie. W 453 r. Atyla, dowódca Hunów zmarł i Teodorich II (453-466)został królem west Gotów, jednak przyjął śmierć od ręki swego brata Erika (466-484), który później został jego spadkobiercą. Po tym było spustoszenie Rzymu w 455r. wandalami. Nie można nie zaznaczyć ten fakt, że Wandalowie byli unitarjami. Oni zniszczyli idole pogańskie, którzy mieli tak zwane imiona chrześcijańskie. Barbarzyńcy uważali, że ci bałwany bezcześczą Pana, i że budować ich - znaczy naruszać drugie przykazanie. Słowo wandalizm bierze początek właśnie stąd. W rzeczywistości zniszczenie bałwanów pogańskich było niczym innym jak spełnieniem woli Bożej.
451 r. n. e.	Została sformowana pełna doktryna co do tego, że Duch święty jest równą częścią Pana; jednak to pytanie spowodowało niektóre rozbieżności u uczestników Soboru w Halkidonie. Rola i obowiązki synów Pana jako posłanników i głoszących kazanie duchów została doprowadzona do tego, że ich istnienie było rozglądano w kontekście ziemskich pojęć i słowo anioł przestało oznaczać syn Boga w spełnieniu jego zamiarów. Został istotą w sobie, w swoich prawach, doszedł do niższego stopnia istnienia w porównaniu z rolą Mesjasza i wybrańców. Pogląd ten był skierowany na racjonalne rozumienie chrześcijaństwa, a także na to, żeby wydalić Chrystusa z areny stworzenia świata na wszystkich poziomach zgodnie z dogmatem w Trójcy Świętej jedynego Boga. ten pogląd wczesnego kościoła i słowo (pojęcie) anioł było uważane po prostu jako funkcja(rola) synów Boga.
471 r. n. e.	Teodorich Wielki był królem ost Gotów z 471 po 526r. imperatorami Wschodniego imperium rzymskiego w ten okres czasu byli Feodosij II (zmarł 450r.), Marcyan (450- 457), Lew I (457-474). W 457r. Hilderik I (457-481) został królem salickich franków. W 460 franki okupowali miasto Kieln. Oprócz tego Wandalowie także zniszczyli flotę rzymską Kartagenu w tym samym roku. Konflikty, które cały czas wybuchali po całej Europie głównie byli między plemionami, co się znajdowali na ziemiach urodzajnych. W te czasy, gdy byli oni unutarjami nimi kierowali chciwi, nie znające pojęcia długu ludzi, i w tym tkwił ich grzech. Ostatnimi imperatorami imperium zachodniego byli w te czasy (z 461r. Sewerij (461-465); Afemij (do 467); Alibrij (do 473r. ); Glikkerij (do 474r.); Julij Nepo (do 475r.); Romul Awgustul (do 476). Imperium zachodni skończył swoje istnienie z powodu słabości jego kierowników. German Odoakr (433-493) schwycił i zniszczył Oresta w Placentii, a potem jego syna Romula Awgustula i został królem Włochów. Takim czynem Zachodni imperium Rzymski doszedł do ostatniego etapu swego istnienia. Temu towarzyszyła niestabilna i nieokreślona sytuacja w Kościele Katolickim i w całej Europie.
474 r. n. e.	Stłumienie wschodnich sekt W 474 roku Zenon został imperatorem Wschodniego imperium Rzymskiego (474-491). Szkoły trynitaryzmu mieli co raz większe rozpowszechnienie w imperium wschodnim, oprócz tego rozwijał się model neoplatonizmu; głową Platonicznej akademii w Atenach w 476 roku został Prokl. Dogmat w Trójcy Świętej jedynego Boga otrzymał formalne stwierdzenie po Soborze w Halkidonie w 451 roku. Tym okresem rozpoczyna się chronologia egipskich kopskich spółek. W 483 roku Papież Simpicyj został usunięty Feliksem III (?-492). W 484 roku jego wyłączenie od kościoła papieżem Akakiem Konstantynopolskim stało się powodem pierwszej schizmy (raskoł w kościele chrześcijańskim; najczęściej mowa o rozdzieleniu kościołów prawosławnego i katolickiego - uwaga tłum.) kościołów wschodniego i zachodniego, w których panował dogmat w Trójcy Świętej jedynego Boga (484-519).
476 r. n. e.	Gejzerich, król wandalów sprzedał Sycylię wschodnią Teodorichowi, królowi westgotów. Unitarjusze pod dowództwem Gunnerika, króla wandalów zaczęli zastosowywać środki przeciwko katolikom. W swoich czynach odróżniali się tolerancją, co może służyć przykładem i dla dnia dzisiejszego. Do tegoż elementy pogaństwa byli całkiem wyłączone. Spory unitaryckie/trynitaryckie teraz już mają charakter silnej nieprzyjaźni. Gminatrzyipostaśników (stronnoków dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga) lub katoliczko -prawosławna wspólnota, w rzeczywistości nie mieli silnego wpływu, a unitarjusze mieli dużą wagę. Jednak przy podtrzymce franków salickich sytuacja się zmieniła.
481 r. n. e.	Powstanie pod dowództwem Wagana Mamikoniana trwało z 481 po 484 r. i ten sukces zabezpieczył religijną i polityczną niezależność Armenii. Ta swoboda widocznie stała głównym faktem, który spowodował wprowadzenie sobotnich kościołów u pawlikian w górach Tawra. Pawlikian wciąż można było znaleźć na wschodzie w dziewiętnastym wieku. W dwudziestym wieku ci wyznawcy nauki pawlikańskiej nadał istniały. Ich potomkowie, liczba których przewyższa milion zostali zniszczeni na terenach Armenii po Drugiej Wojnie Narodowej. Widocznie od miliona do dwu stronników Soboty zostało zniszczono po tym, jak w 1927 został zamknięty oficjalnie zakon derwiszów Bektaszy. Ten proces niszczenia był kontynuowany aż do Holokostu w Europie i dalej do 1953r., do śmierci Stalina. Hilderik I zmarł i na zmianę przyszedł jego syn Hlodwig (zmarł w 511r.), który został założycielem państwa merowingów. W 484 r. na zmianę Gunneriku, królowi wandalów przyszedł jego kuzyn Guldamund (zmarł w 496 r.). w 486 r. Hlodwig rozbił Siargisa, ostatniego Rzymskiego kierownika Galii. Z tego czasu Rzym nie miał władzy nad Galiją.
487 r. n. e.	W ten sam czas (487-493) ost Gotowie - unitarzy zaczęli swoje zawojowanie Włochów. Teodorich rozbił armię Odoakra na rzece Isonzo. Drugą klęskę Odoakr poniosł pobliżu Werony (489 r. n. e.).
489 r. n. e.	W 489 r. n. e. Zenon, władca imperium Rzymskiego, zniszczył Nestorjańską chrześcijańską szkolę w Edesie i zbudował kościół Symeona Stolpnika u słupa swego. W 491 r. stosunki między kościołem ormiańskim a Bizancjum (a także Rzymem ) skomplikowali się. W 498 roku nestorjańcy osiedlili się w Nisibii w Persji. Kościół, który z Jerozolimy działał w Armenii nie był oplotem dogmatu Boga w Trójcy Świętej jedynego i nie przestrzegał soboty. W Edesie się znajdowała przechowalnia, gdzie byli przechowywani teksty aramejskie i wersja Peszyty (Biblii), poki trwali prześladowania wiary. Tradycja Soboty rozpowszechniła się aż do Chin. Bodźcem do tej tradycji stali się przedstawicieli wczesnego kościoła na wschodzie. Patrz artykuł: ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122).
492 r. n. e.	Papierzami w te czasy, po śmierci Feliksa III, byli Gelasij (492-496r.); i Afanasij II (do 498r.), a także Simmah (do 514r.). gelasij zaprowadził Modlitwiennik Gelasija, pieśni i nauczania dla prowadzenia służby.
493 r. n. e.	Odakr oddał się na litość ost gotów i został zabity Teodorichem, który później założył państwo ost gotów we Włoszech i ożenił się z siostrą Hlodwiga. Ostgoci okupowali Maltę z 494 po 534. W 500 Trazamund bziął za żonę siostrę Teodoricha, i jako posag otrzymał Sycylię zachodnią.
498 r. n. e.	Nestorjańcy osiedlają się na terenach Nisibii w Persji.
499 r. n. e.	W 499 r. Synod w Rzymie oddał nakaz o wyborach papieża; oprócz tego po raz pierwszy w kościele trzyipostaśników służące zapalili 500 świecy kadzidła.
500 r. n. e.	Germani markomanów w Bogemii weszli na terytoria Bawarii, i po tym, jak oni odeszli, w Bogemii osiedlili się czesi.
510 r. n. e	Prpwans, południowo -wschodnia część Francji, odeszła do ost gotów we Włochach do 563r. fakty te objaśniają dlaczego stronnicy soboty znajdowali się po całej południowej Francji, północnej Hiszpanii, a także północnych Włochach. Chrześcijanie przestrzegali sobotę aż do piątego wieku. Również tradycja ta miała miejsce i za czasów Jeronima (około 420r.), o czym on pisze: najbardziej wierni chrześcijanie pełnili zwykłą pracę w niedzielę (Dr. Wait episkop Eli, Traktat o Dnie Sobotnim, str. 219; por. Augustyna Aureliusza z Gipona NPNO pierwsza seria, tom 1, str. 353-354, a także artykuł Ogółne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają sobotę (122), str.2.
511 r. n. e.	W 511 roku Hlodwig, król franków, zmarł, i ego królestwo zostało podzielone między jego czteroma synami Teodorichem I (zmarł w 534r); Hlodomerem (zmarł w 524r.), Hildebertem I (zmarł w 558 r. n. e.) i Hlotarem (zmarł w 561 r.). oni utworzyli sąd w Suassonie, Paryżu, Metce, a także Orleanie. W te czasy także został założony monaster Sent-Sezare w Arle.
523 r. n. e.	W 523 r. Trazamund, król wandalów zmarł i na zmianę jemu przyrzedł Hilderik (do 530 r.). w 524r. Sigizmund został zabity Hlodemerem , synem Hlodwiga I. Ostgoci zbudowali tak zwany ariański baptisterij, znany teraz jako Baptisterij św. Marii w Kosmedinie, Rawenna, w 525r. jednak w 526 roku Teodorich Wielki zmarł i został pochowany w Rawennie. Jego córka Amalaswinta została regentem Włochów (do 534r.). Masowe niszczenie arabskich czrześcijan w Najranie i Himiar (Arawja) królem żydowskich arabów.
527 r. n. e.	W 527 r. został imperatorem bizantyńskim (do 565r.). między Gotami i wandalami szereg nieporozumień i kataklizmów. Okres ten ciągnął się od momentu stworzenia kościoła unitarjańskiego aż do 590 r. to jeden z najważniejszych etapów historii europejskiej (to, że franki stali się stronnikami dogmatu Boga w Trójcy Świętej jedynego ), ponieważ fakt ten spowodował założenie kościoła katolickiego w Europie. Bez franków to by się nie zdarzyło. Zobaczymy nieubłagane przybliżenie tego etapu historycznego Imperium Rzymskiego z 590 r. n. e. I ten imperium istniał w ciągu 1260 lat, do tych por, aż się rozwalili w 1850 r. i papież faktycznie trafił do więzienia z 1870r.
529 r. n. e.	Ostatnie wojny w imię Islamu i Świętego imperium rzymskiego W 529 r. Justynian zamknął grecką szkolę filozofii w Atenach, która istniała w ciągu 1 000 lat. Miara ta, przypuszczalnie skierowana przeciwko pogaństwu, jednak to spowodowało synkretyzację neoplatonizmu; oprócz tego to było powodem tego, że wszystkie światłe umysły udali się do Persji i Syrii, gdzie pod czas rządzenia Hosrowa I Anuszirwana (531-579), Persja osiągnęła największej mocy (państwa Sassanidów - uwaga tłum.) i wysokiego oświecenia. W wyniku takiego biegu historii centrum oświecenia został przeniesiony dotąd, co teraz jest znane pod nazwą świat Islamski, gdzie całkowicie się sformował w następnym wieku jako reakcja na totalitarną politykę Konstantynopola, który był wtedy oplotem dogmatu Boga w Trójcy Świętej jedynego.
532 r. n. e.	W 532 r. Frankowi zrzucili jarzmo królestwa w Burgundii, które obejmowało tereny Francji, Szwajcarii i Austrii. Do tego generał Welisarij uratował trzon Justyniana przez stłumienie powstania "Nika" w Konstantynopolu. O nim przypomnieli w następnym roku po tym, jak został zmieszczony z postu za klęskę w bitwie z Persami. Konstantynopol wtedy został odbudowany. W 533 r. Welisarij rozbił królestwo wandalów i zrobił Afrykę Północną prowincją Bizancjum. W534 r. Toledo został stolicą unitaryjnego królestwa west gotów w Hiszpanii (aż do 711 r.). w 535 r. Welisarij zawojował królestwo ostgotów we Włoszech i zostawał tam aż do 540 roku. To pozwoliło Prowansu odejść od ostgotów, więc królestwo franków i Neapol stali się częścią imperium bizantyńskiego.
539r. n. e.	Z 539 po 562 rok imperium Bizantyński wojował z Persją. W wyniku dziej Totyla król ostgotów przestał rządzić Bizancjum we Włochach w 540 r. i został królem w541 r. po śmierci swego wuja Hildebada (do 552 r.). w 546 r. Totyla wszedł do Rzymu (zostawił w 547r.). w tym samym roku Aduin Langobard założył nową dynastię langobardów i poszerzył swój wpływ za rzekę Zbawienia.
543 r. n. e.	W 543 r. pracy Orygena według nakazu Justyniana zostali przeklęte. Chociaż Orygen wyznawał zasady kwazignostyczne, jego pracy i Geksaplat odegrali ważną rolę. Akt ten był częścią konsolidacji stronników dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga na wschodzie, którzy nie przestrzegali sobotę. Imperatorowa Teodora zmarła w 548 roku.
550 r. n. e.	W 550 roku Totyla po raz drugi zawojował Rzym i unitarzy znów wrócili do byłej władzy w tym samym roku zaczęło się przesiedlenie turkijskich awarów na zachód i plemiona słowiańskie osiedlili się w Meklemburgu. Polacy osiedlili się w Galicji zachodniej, Ukraińcy we wschodniej Galicji. W tym samym roku walijscy zostali nawróceni Dawidem do Chrześcijaństwa, i obyczaj przestrzegać Sobotę ukorzenił się w Uelsie, gdzie był zachowany aż do jedenastego wieku. Tradycja ślubu u kapłanów istniała aż do dwunastego wieku. W tym samym roku zaczyna swoją działalność we Francji i Włochach irlandzki misjonarz Kolumba (550-615r.).po raz pierwszy w kościołach Francji stali wykorzystywać dzwony. To posłużyło znakiem jedynego wpływu dogmatu Boga w Trójcy Świętej jedynego w obliczu franków.
551 r. n. e.	W 551 r. flota ost gotów poniosła klęskę od Bizancjum. Totyla, król ost gotów był zabity w następnym roku bizantyjczykami pod dowództwem eunucha Narsesa (około 478-okolo 573) w bitwie przy Taginie. W 553 r. Narses przejednał Neapol i Rzym do Bizancjum i został mianowany Ekzarchiem Włoch, tym, kto posiada największe wojenne i cywilne pełnomocnictwa. Trzon episkopu Maksymiliana także był stworzony w Rawennie w tym roku.
558 r. n. e.	W 558 r. Hlotar I, syn Hlodwiga powtórnie zjednoczył królestwo franków, które istniało aż do 561 r. w krótce znów było rozbite pod czas rządzenia jego synów Hariberta, Guntram, Sigiberta i Heldarika.
563 r. n. e.	W 563 na arenę wydarzeń historycznych wychodzi celtycki misjonarz Kolumba, co przestrzega sobotę. Zakłada klasztor na wyspie Ajona i głosi kazania piktóm.
565 r. n. e.	W 565 r. Justynian I umiera i jemu na zmianę przychodzi jego kuzyn Justyn II (zmarł 578 r.). potem langebardy wyrugowali bizantyjczyków Północnych Włoch na południe, jednak Rawennę nie zniszczyli. Alboin, który za podtrzymkę awarów zniszczył królestwo gotów na dolnej Wiśle został dziedzicem Audolina. On że w 568 r. założył królestwo langobardów w północnych i centralnych Włochach.
567 r. n. e.	W 567 r. Leowigild, król west gotów (do 586 r.) wyrugował bizantyjczyków z Hiszpanii zachodniej i zawojował całą Hiszpanię w 585 roku. Królestwo franków także zostało rozbite na Awstrazję, w składzie Lorrein, Belgia i prawy brzeg Renu i Nejstria (Francja), a także Burgundia.
570 r. n. e.	W 570 r. rodził się Mochamed, założyciel Islamu. W 572 r. znów zaczęła się wojna między Persją a Bizancjum, która się kontynuowała przy Hosrowie II po tym, jak wstąpił na tron; z 590 po 628 r. islam został założony i ogłoszony w 632. Do 632 r. zostali przyjęte niektóre decyzji polityczne, które później doprowadzą do trzeciej wojny światowej.
573 r. n. e.	W 573 r. Synowie Hlotara Hilderik i Sigekert idą na wojnę.
589 r. n. e.	Sobór w Toledo. Duch wygłoszony przedłużeniem Ojca i Syna (Filiokwe: katolicy rzymscy). Takim czynem stronnicy dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga przyjęli pozycję sprzeczną z Biblią, t. Z. To, że Syn jest latorośl Ojca, ale nie możemy nazwać okres czasu kiedy Syn nie istniał. Podobna sytuacja z Duchem Świętym. Sobór także zabrania żydom mieć niewolników-chrześcijan. Był wydany nakaz o tym, że każdy żyd, który robi takiemu niewolniku obrzezanie na podstawie tego, co jest napisane w księdze Rodzaju 17:12 powinien go wypuścić. Unitarze west Gotowie w Hiszpanii zostali nawróceni do katolicyzmu, wygłoszona państwowa religia w Toledo.
590 r. n. e.	W 590 r. Agulif przyszedł na zmianę Aftarjuszowi, królowi langobardów (zmarł w 615 r.) i następcą papieża Pelagia II został papież Grzegorz I, nazywany Wielkim. On wygłosił Święty Rzymski Imperium. Początek prześladowań rzymskiego katolickiego dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga.
591 r. n. e.	W 591 r. Kolumba (urodził się w 543r.) przyjechał do Brytanii z Irlandii.
597 r. n. e.	Grzegorz posyła Augustyna jako misjonarza do Anglii w 597 r., który ochrzcił Edelberta w Kencie i założył podstawę dla systemu katolickiego w Brytanii. Zaczynają się prześladowania kościoła, i oni mieli miejsce raczej za granicami Imperium Rzymskiego. Takim czynem ten region wydarzeń historycznych był poza zasięgiem dla kościoła prawosławnego aż do momentu, gdy arianie zostali nawróceni. Tak było do ósmego wieku, a także od czasu ogłoszenia Świętego Imperium Rzymskiego w 590 r. prześladowania wiary trwali w okresie rządu i mocy Świętego Imperium Rzymskiego z 590 po 1850 r. patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie Kościołów, co przestrzegali Sobotę (122). W ciągu 1260 lat, z 590 po 1850r. Rzymski Kościół Katolicki budował swój fundament teologiczny na błędnych podstawach. Oni się bazowali na filozofii greków i pogańskim systemie kultów. To, że oni przyjęli kalendarz pogański doprowadziło stronników dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga do konfliktu z tymi plemionami i oddzielnymi ludźmi, którzy kiedykolwiek czytali Biblie i uczyli Boże Prawo. W związku z tym, żeby zachować swoją władzę dogmat sprowokował szereg prześladowań masowych tak na terenie kraju, jak i za granicą. W wyniku tych prześladowań zostali zniszczeni miliony przestrzegających prawo ludzi po całej Europie, a także w malej Azji (a później i w Ameryce). To wtąrnięcie na Bliźni wschód pod czas tak zwanych wypraw krzyżowych zrodziło nienawiść ze strony stronników Islamu. Wrogość nabrała takich rozmiarów, że świat faktycznie się rozdzielił na dwa wrogich tabory. Historia dwudziestego wieku zna o tej wojnie, skierowanej na zniszczenie przestrzegających prawo mieszkańców Europy. Pod czas tej wojny w całej Europie zginęła także duża ilość żydów i tych chrześcijan, co przestrzegali sobotę. Dokładniej o tym można przeczytać w artykule Holokost: piąta pieczęć prześladowań.
597 r. n. e.	Sobota w Brytanii Katolicyzm nie było wygłoszone w Brytanii. Do tych pór, Augustyn Kentenberyjski nie nawrócił aniołów. Edelbert, król Kentu, został nawrócony do katolicyzmu przed Pięćdziesiątnicą 597 r. (o tym możemy się dowiedzieć z pracy Batlera Życie świętych, wyd. Walsh, skr. Wyd. Str. 158). Wielu (około 10 000) człowiek przyjęli chrzest pod czas obchodzenia pogańskiego święta przesilenia zimowego w 597 r. chrześcijanie w Brytanii do tego czasu w większości swojej byli chrześcijanami. Wyznawali idei unitaryzmu, i przestrzegali sobotę. Oprócz tego przestrzegali prawa jedzenia, a także Święta. Nie podlegali "wysokiej ręce" Rzymu do tego momentu, kiedy został przeprowadzony Synod w Uitby w 663r. w opactwie Hilda, gdzie z przymusu przyjęli jego uchwały. Kolumba Jonski przestrzegał Sobotę i przewidział swoją śmierć, która się zdarzyła w Sobotę, 9 sierpnia 597 r. (Batler Życie Świętych tom 1, ar. Sw. Kolumba, str. 762). Batler zaznaczał w swoich odsyłaczach, że zwyczaj nazywać Dzień Boży Sobotą nie był przestrzegany w ciągu tysięca lat (Adaman Życie Kolamby, Dublin, 1857r. str. 230. Także o tym można przeczytać w komentarzach wg. W. T. Skina w jego pracę Praca Adamnana "Życie Kolumby", 1874, str. 96). (patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122)).
600 r. n. e.	Grzegorz zaczyna wprowadzenie program nawrócenia żydów do wiary. Potem przedstawił książki z obrazami, z tym, żeby zamienić Biblię dla niepiśmiennych. Gocka Biblia jest datowana około 351 r. została uznana nieudaną, więc kapłanie rzymscy ją skonfiskowali, i to się zdarzyło po likwidacji Swiętego imperium rzymskiego w 1850r.
603 r. n. e.	Langobardy, którzy zostali nawróceni do katolicyzmu rzymskiego (z dogmatem w Trójcy Świętej jedynego Boga); religia ta dotarła do Rosjan w końcu dziesiątego wieku od greckiego prawosławia z centrum w Konstantynopola. Wiarygodnie, że decyzja ta miała charakter wyłącznie polityczny, jej charakter polityczny, jeżeli brać pod uwagę to, że chararowie na południu i w całej Europie wszyscy byli unitarzami i przestrzegali sobotę. To samą wiarę wyznawali Bułgarze, co przyszli w ten sam czas co i Hunowie, w dziesiątym wieku. Podobne można powiedzieć i o pawlikinach, co się osiedlili we Frakię podczas rządzenia Konstantyna Kapronima w ósmym wieku, a potem, podczas rządu Jana Cymishia w dziesiątym wieku (patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegali Sobotę (122).
609 r. n. e.	Pierwsze uświęcenie Panteonu Rzymskiego; od teraz on będzie nosił imię kościoła św. Marii Rotundy.
610 r. n. e.	Mohamed zaczyna swoją działalność kaznodzieja w Arawji.
632 r. n. e.	Hedżyra. Prorok idzie z Mekki do Medyny.
745 r. n. e.	Sobór w Liftynie w Belgię w 745 r. trzecia promowa, wygłoszona na tym soborze, skierowana przeciwko przestrzeganiu soboty; autor posyła się na uchwalę Soboru Laodykiejskiego (około 366 r.).
741-775 r. n. e.	Konstantyn Kapronimij, imperator imperium wschodniego, uniterz, proponuje pawlikianom osiedlić się we Trakii.
781 r. n. e.	Sobota w Azji Tradycja przestrzegania soboty w Azji miała charakter, głównie anty trynitarny do tego czasu, aż jezuici nie zaczęli swoją pracę misjonarską. Nastorjańcy, a także misjonarze afrykańscy (patrz artykul: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegali sobotę (122) naśladowali przykład wczesnego kościoła w Persji, Indii, a potem i Chinach. Unitarne przestrzeganie Soboty stanowiło poważną groźbę buddyzmu; buddyzm objawił Sobotę poza prawem. Kościoły w Azji, które przestrzegali sobotę z reguły nie podzielali dogmat w Trójcy Świętej jedynego Boga. oni przestrzegali prawa jedzenia i wyrzekali się spowiedzi i oczyszczenia. Raskoł tych kościołów odbył się w rzeczywistości z powodu przemyślenia decyzji Soborów w Konstantynopolu i Halkidonie. Chińczycy dość długo wyznawali chrześcijaństwo, i jak wszędzie Sobota dla nich była konwencjalnością biblijną. W 781 r. Ta tradycja już istniała (patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122). W 781 r. na znanym Pamiętniku Chińskim był zrobiony napis marmurowy, z którego wychodziło, że chrześcijaństwo w te czasy miało dużą popularność. Napis z 763 słów był odkopany niedaleko od miasta Siangan w 1625 r. teraz on przypuszczalnie znajduje się e Bibliotece (Forest of Tabls - dokładnie las tabliczek drewnianych - uwaga tł.) w Sianganie. Następnie cytat z tej tablicy: " w siódmym dniu my, oczyściwszy serca nasze i otrzymawszy odpuszczenie grzechów składamy ofiary. Religia ta tak dobra, że jest trudne opisać, ale ona w rzeczywistości światło w ciemności, ponieważ jej kazania są cudowne" (M. Labbe Hew Chrześcijaństwo w Chinach, tom 1, gł. 2, str. 48-49). Posiadamy dane o tym, że jakobici przestrzegali Sobotę w 1625 r. w Indii (Pielgrzym, część 2, str. 1269). Kościół w Abisynii wciąż przestrzegał Sobotę i w Etiopii jezuici próbowali zrobić tak, żeby kościół abisyński przyjął katolicyzm rzymski. Przedstawiciel Abisynii w sądzie w Lissabonie zaprzeczał, że oni przestrzegali Sobotę jako żydzi, ale dla posłuszeństwa Chrystusowi i apostołom (Gedd Historia kościoła w Etiopii, str. 87-88). Jezuici skłonili króla Zadengela do tego, żeby on podlegał Papieżu w 1604 r. oprócz tego oni zaproponowali jemu zabronić przestrzeganie Soboty pod strachem surowej kary (Gedd, tam że, str. 311, a także Gibbon Zachód i upadek Imperium Rzymskiego, gł.47).
791 r. n. e.	Sobota we Włochach Prawdopodobnie Amwrosij Mediolański przestrzegał Sobotę w Mediolanie, ale podczas swego pobytu w Rzymie przestrzegał on niedzielę, i stąd poszedł wyraz będąc w Rzymie rób tak, jak to robią rzymianie (Heili, pr. Cyt., 1612). Heilin określa kościół w Mediolanie od czwartego wieku jako centrum przestrzegania Soboty na Zachodzie (tam że, część 2, par. 5, str. 73-74). Takim czynem niema nic dziwnego w tym. Że stronnicy Soboty mieli tam swoją szkolę, jak możemy przeczytać w pracach Walensa, datowanych okresem Pitera Waldo.w ciągu wieków Sobota była przestrzegana we Włochach. Na Soborze we Friole (około 791r.) szła mowa o niedopuszczalności przestrzegania Soboty chłopami (kanon 13). "mówimy wszystkim chrześcijanom przestrzegać Dzień Boży nie na cześć zeszłej Soboty, ale w cześć świętej nocy pierwszego dnia tygodnia, nazywanego Dniem Bożym. Mówiąc o Sobocie, którą przestrzegają żydzi (Judejczycy), ostatnim dnie tygodnia, którego przestrzegają nasi chłopie…" (Mansi, 13, 851).
800 r. n. e.	Hunowie później udali się do stepów i zawarli związek z chazarami. Hunowie koczowali do tego czasu, poki znów nie okupowali Pannonię po 800 r., teraz już przy podtrzymce oficjalnej Judejczyków i chazar. Nie wyłączamy możliwość tego, że stronnicy Soboty w Transylwanii przyszli jako część ordy Hunów z Hazarji i Lewedii. Także możliwe, że byli oni częścią kościoła wschodniego, ustalonego z samego początku apostołami poprzez państwo parfjańskie (por. Grun, Chronologia wydarzeń historycznych, 3-e wyd., Tachstoun, 1991, str. 30)(por. Także przedmowę Koksa do pracy Samuela Kona, Stronnicy Soboty w Transylwanii (A B2), 1894, CCG Publishing, 1998)
800-900 r. n. e.	Pawlikianie doznali klęskę od Hrisoheira, ale odrodzili się w Armenii, Tondrakie pod czas rządu Smbata i dlatego otrzymali nazwę tondrakijców. Niektórych nazywają afinganami we Frigii, Tymoteusz z Konstantynopola nazywał ich melchizedekami (przyjęcie heretyków), ich spółka także była znana pod nazwą "selikanie". Nekifor (802-811) wziął pawlikian pod ochronę imperium na jej granice wschodniej. Imperatorzy Michał i Lew V bezlitośnie prześladowali pawlikian, ale oni byli bardzo wojownicze i dobrze zorganizowani, żeby możny otrzymać nad nimi łatwe zwycięstwo i zmusić je przyjąć prawosławie. Teodora (842-857)zaczęła jeszcze gorsze prześladowania. Afinganie byli w bardzo bliskich stosunkach z imperatorem Michałem II (821-829r.)
970 r. n. e.	Drugie przesiedlenie pawlikian przy Janie Cymishii do Trakii. Pawlikianie przestrzegali Sobotę.
1012 r. n. e.	Początek prześladowań "heretyków" w Niemcach.
1064 r. n. e.	Zaczęli się spory z powodu soboty. Te wszystkie rozbieżności w końcu doprowadzili do rozłamu między kościołem wschodnim i zachodnim w 1064r.
1095 r. n. e.	Chrześcijanom zabronione wejście do Jerozolimy.
1096 r. n. e.	Pierwsza wyprawa krzyżowa przy papieżu Urbanie II
1123 r. n. e.	Pierwszy sobór luterański w Rzymie zabrania kapłanom się żenić. Celibaty ogarniają Kościół Rzymski, jednak to wkrótce doprowadza do moralnej degradacji kapłanów.
1139 r. n. e.	Malahij o Morger, arcybiskup Armaha (wymówił się tytułu 1138r.) idzie do papieża Inokentia w Rzymie i podaje petycje, żeby otrzymać płaszcz episkopa dla eparchij Armaga i Kaszel. Został mianowany legatem Irlandii. Sporządził spis Papieży, którzy zajmowali tą stanowisko do końca istnienia Kościoła rzymskiego. Wraca przez Klewe pod ochroną Bernara. Tam dają jemu pięć zakonników z pozwolenia Kristiana, i on wraca do Irlandii, gdzie zakłada opactwo Mellifont w 1142r.
1147 r. n. e.	Druga wyprawa krzyżowa
1159 r. n. e.	Papież Adrian IV, rodzony w Brytanii (Nikolas Brekspir) pod czas swojej wizyty do Benewentum narażony na prześladowania ze strony Jana Salisberi, który za podtrzymki Henry II chciał dołączyć Irlandię do Brytanii. Prawdziwym motywem była likwidacja kwartodecyman; w Irlandii do tego czasu są ludzi, którymi nadał kieruje ten cel. tylko kapłanie z Armaru otrzymali oficjalne dozwolenie ze strony Rzymu. Z tego momentu Irlandia była narażona na nieprawdopodobne barbarzyństwo. W ciągu czterech stolec papieży głosili moc Irlandii, motywując swoją pozycje wkładem Adriana. Powodem opieki (pytanie Hibernii i Brytanii) była bazowana na tym fakcie, że imperator Konstantyn założył Rzymski kościół katolicki:" zgodnie z moją prośbą on obdarzył Henry II Hibernją, sławnego króla Anglii, on wstąpił we władzę na zasadzie prawa prawnego spadkobiercy, jak wynika z (istniejącego) do dziś listu. Ponieważ wszystkie wyspy z dawnych dawien, zgodnie daru Konstantyny, należą Kościołowi Rzymskiemu, który on założył" (Jan z Salisbery, "Metalogikus" Artur Ua Klerig Encyklopedia katolicka, tom I, str. 158).
1160 r. n. e.	Peter Waldo zostaje głową waldesyańców w Lionie. Historycy, będąc poplecznikami dogmatu Trójcy, nieprawidłowo wskazują na to, że waldencyjczycy na początku dążyli do zmniejszenia (uproszczenia) ich doktryny teologicznej. Jednak on tylko powtórzył punkt widzenia unitarjów, którzy pisali swoje prace historyczne, wychodząc z kazań Polikarpa i jego episkopów ze Smirny w 120 r. n. e.
1179 r. n. e.	Waldesianin Barbs jest przeklęty przed Trzecim Soborem Luterańskim po rozmowie z pięciu zakonnikami angielskimi. Pierwotny system waldensyjski przestrzegania Soboty był osądzony jako herezja. Trzeci Sobór Luterański. Waldensyańcy zostali przeklęci. W trakcie następnych soborów zostanie przyjęta decyzja o stworzeniu zakładu Inkwizycji. Początek wypraw krzyżowych albigojczyków. Z tego czasu zaczynają się masowe spalania na stosie tych, kto przestrzegał sobotę. Protestanci, stronnicy dogmatu Trójcy także stali się ofiarami masowych represji i prześladowań ze strony kościoła w epokę Reformacji.
1180 r. n. e.	Waldensyanie (anty trynitarze aż do epoki Reformacji) zostali skazani na anatemę, a razem z nimi i wszystko, co dotyczy arianizmu w 1180 r. podstawą dla tego posłużył traktat Bernarda Fontkoda (Adversus Vallenses et Arianos). Patrz artykuł: Rola czwartego przykazania w historii Kościołów Boga, które przestrzegali Sobotę (170).
1184 r. n. e.	W związku z tym, że spadkobierców Waldo uchwałą Soboru w Weronie wyłączyli z kościoła, byli zmuszeni przenieść się do Prowansu, Dofiny, a także w dolinę Piemontu, Langobardię. Niektórzy z nich nawet wyruszyli do Niemców. Liczba waldensyjczyków była tak wielka, że papież Inokentij III posłał swoich lepszych legatów, żeby je stłumić w 1198, 1201, a także 1203 r.
1189 r. n. e.	Trzecia wyprawa krzyżowa.
1190 r. n. e.	Sobór w Genui postanowił zakuć w kajdany waldensyjczyków i spalić. Bernard Fontkaut piszę pracę Liber Contra Vallenses.
1190-1192 r. n. e.	Stronnicy soboty przeżywają okres prześladowań w Anglii, publiańczycy i pawlikianie zostali spalone w Oksfordzie.
1192 r. n. e.	Episkop Otto w Tułonie (?) nakazał zakuć w kajdany wszystkich waldensyjczyków i poddać trybunału episkopów.
1202 r. n. e.	Czwarta wyprawa krzyżowa.
1206 r. n. e.	Czingiz chan zostaje dowódcą Mongołów.
1208 r. n. e.	Początek albigojskich wypraw krzyżowych, które trwali aż do 1244 r. i które byli srogo stłumione. 20 000 albigojców było zabito; oni byli uważani heretykami według nakazu papieża.
1210 r. n. e.	Imperator Otto nakazał arcybiskupowi Turyńskiemu wygnać waldensyjczyków z jego eparchii. Takim czynem w1220 r. Statut Pignerola zabronił mieszkańcom dawać im (waldensyjczykom) schronienie. Niektórzy uciekli do Pikardii, a Philip August odepchnął ich do Flandrii. Niektórzy udali się do Maincu i Bingenu, gdzie 50 człowiek byli spaleni w 1232 r. (Adeni, tam że)(Patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegali Sobotę (122)).
1212 r. n. e.	Krzyżowa wyprawa dzieci: nie wiele z 50 000 francuskich i niemieckich dzieci wrócili. Większość dzieci zginęli lub byli sprzedane do niewoli do Afryki Północnej.
1221 r. n. e,	Piąta Wyprawa Krzyżowa
1228 r. n. e.	Szósta wyprawa Krzyżowa
1229 r. n. e.	Inkwizycja w Tuluzie, we Francji wychodzi dekret o zakazie czytania Biblii. Nakaz ten dotyczy ludzi, co nie należą do duchowieństwa). Sobór w Tuluzie wydał kilka kanonów przeciwko tym, kto przestrzega Sobotę. Kanon 3 - u wielkich właścicieli ziemskich będą dokładnie przeszukiwać domy, lasy i wille żeby odnaleźć heretyków. Miejsca, gdzie się zbierają heretycy będą zniszczeni. Kanon 14 - ludziom świeckim nie wolno posiadać ni Nowego ni starego Testamentu (Hefele 5, 931, 962).
1231 r. n. e.	Początek inkwizycji Papież Grzegorz IX określa cel inkwizycji jako próbę zapanować nad "heretykami". Z dowodów, zebranych inkwizycją możemy widzieć, jakie formy przybrała doktryna Kościoła na różnych etatach jej rozpowszechnienia. Krzyżowe wyprawy albigojców W krzyżowych wyprawach albigójców w trzynastym wieku brali udział ludzi, którzy bez wątpliwości przestrzegali Sobotę. Patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122). Próba Rzymskiego Kościoła Katolickiego ukryć ten fakt stała się powodem niektórych niezwykłych twierdzeń co do etymologii słowa Sabbatati. Jednak także znamy, że oni byli unitariami. Całej albigojskiej wyprawie krzyżowej towarzyszyli komplikację ze strony Rzymu w 13 wieku. Albigojscy mogli liczyć na podtrzymkę ze strony urzędników na południu Francji pod opieką Reimonda Saunta w Tuluzie. Walensy (lub Sabbatati) byli bardziej potężni i strefy ich wpływu szersze. Mieli wpływ nawet na terenie Hiszpanii. Możemy odnowić doktryny walensów, wychodząc z gałęzi Hiszpańskiej (Sabbatati), ponieważ oni ucierpieli z powodu prześladowań.
1237 r. n. e.	Papież Grzegorz IX posyła bullę arcybiskupowi Tarragony, w wyniku czego piętnaście waldensyjców, tak zwanych heretyków (tak uważał Kościół Rzymski) zostali spalone, król Ferdynand osobiście rzucał drzewo do ognia. Z biegiem czasu hiszpańskie waldensyjczycy zostali zniszczeni.
1249 r. n. e.	Siódma wyprawa krzyżowa, na czele którego stał francuski król Ludwig IX.
1270 r. n. e.	Ósma wyprawa krzyżowa.
1310 r. n. e.	Zwolennicy Soboty w Bohemii, liczba których siągneła jednej czwartej ludności Bohemii , których również dużo było w Austrii, Lombardii, Bohemii, północnych Niemcach, Turyngii i Morawii.
1315 r. n. e.	Unitarjusze w Australii zostali zamęczone, i inkwizytor Kremsa mówi o 36 osiedlach, gdzie było spalono 130 człowiek. Episkop Nojmejstera został spalony jako jeden z heretyków w Wiednie. Również mamy dane o tym, że w Austrii było około 80 000 waldensyjczyków.
1352 r. n. e.	1347-1351 r. n. e. 75 milionów Europejczyków zmarli od Czarnej Śmierci (dżumy).
1348 r. n. e.	Flagelianci (religijni fanatycy, co stosują samobiczowanie i t.d.) oskarżają żydów za dżumę, spalają żydów w różnych miastach Europy. Stronników Soboty przydają anatemie, z tego czasu, jak żydzi zaczynają przenosić się do Europy.
1349 r. n. e.	Nowa fala prześladowań żydów w Niemcach.
1415 r. n. e.	Reformator bogemski Jan Gus spalony na słupie za herezje.
1441-1905 r. n. e.	Prześladowania stronników Soboty i innych ze strony cerkwi prawosławnej Cerkiew prawosławna w Rosji i terenach przylegających zaczyna masowe prześladowania raskolników w religii i próbowała zniszczyć wszystkich stronników Soboty (patrz odsyłacz wyżej, żeby przeczytać bardziej dokładny ogląd pracy Więzienia klasztorne, utrzymywani tam więźniowie, odszczepieńcy religijni i sekciarze, polityczni aktywiści i przestępcy, nie tolerancja imperialnej pozycji Rosji, i walka za pierwszeństwo prawosławia) księga Daniela X. Shubina. Okres, o którym idzie mowa, zaczyna się z 1441r. ten okres historyczny znany z przybycia Izydora, metropolity Moskiewskiego, do moskiewskiego Czudowa (Mirakles - po angielsku -Cuda, tłum. ), klasztoru - więzienia. Klasztory rosyjskie byli wykorzystywani kościołem prawosławnym dla uwięzienia buntowników religijnych i sekciarzy, działaczy politycznych i przestępców. Od tego czasu i aż do tego, jak car Nikolaj II w 1905 roku. n. e. Wydał dekret o religijnej tolerancji. Wkrótce zostali wyzwoleni ostatni więźniowie z suzdalskiego Spaso-Efimowskiego klasztoru, mnóstwo chrześcijan, co przestrzegali sobotę, spędzili resztę swego życia w podziemiach więzień klasztorów.
1436 r. n. e.	Sobota w Europie Północnej Zwyczaj przestrzegać Sobotni dzień Odpoczynku miał poważnych przeciwników w Norwegii, początek widocznie idzie od Soboru w Bergenie, 22 sierpnia 1435, a także z konferencji w Oslo w 1436 r. ludzi w różnych regionach królestwa zaczęli przestrzegać sobotę, ale episkop to zabronił na tej podstawie, że: Surowo wzbroniono, jak się piszę w Ustawie Kościelnym, każdemu przestrzegać święta, które nie są przewidziane papieżem, arcybiskupem lub episkopem (P. Kejzer, Historia kościoła norweskiego za władzy katolicyzmu, tom II, Oslo, 1858, str. 488). Oprócz tego możemy widzieć, jaki dzień odpoczynku był nakazany Bogiem, a jaki człowiekiem. Oprócz tego istniały jeszcze inne aspekty, co byli dyskutowani na soborze katolickim w Bergenie w 1435 r. na przykład: Wiadomo, że niektórzy w innych częściach królestwa, przejęli zwyczaj przestrzegać Sobotę. Srogo zabroniono - w kanonie kościoła świętego - wszystkim i każdemu przestrzegać dni, oprócz tych, co kazał przestrzegać święty Papież, arcybiskup lub inne episkopie. Wychodząc z kanonów, przestrzeganie Soboty w żadnym przypadku nie może być dozwolone. W związku z tym radzimy wszystkim ludziom po całej Norwegii, którzy chcą być posłuszni Świętemu Kościołowi, zostawić to zło (przestrzeganie Soboty); a innym zabraniamy pod strachem surowej kary przestrzegać sobotę i uważać ją świętem (Dyp. Nogw, 7 str. 397). Na konferencji w Oslo w 1436 r. szła mowa o tym, że: Pod strachem podobnej kary jest zabronione przestrzeganie Soboty i obchodzić ją jako święto, a także nie pracować w ten dzień (Historia Kościoła Norweskiego i t. D. Str. 401).
1458r. n. e.	Frederik Reizer, spędził 25 lat razem z waldensyanami z Bogemii i Austrii, i został spalony w Strasburgu. Takim czynem, istnieje nie mniej niż cztery grupy z ośmiu krajów, niektóre z nich zjednali się z protestantami. Do tej grupy wchodzą subordynaliści lub unitarzy, w Austrii w trzynastym wieku (patrz wyżej) inkwizytor Krems objawił heretykami 36 regionów w 1315. Wtedy 130 osób było spałono. Episkop Nojmestr został spalony, ponieważ był uważany jednym z heretyków Wiedniahistoria posiada danne, że w austrii było 80 000 waldensyjczyków.
1478 r. n. e.	Inkwizycja hiszpańska Papież Sykst IV daje początek inkwizycji hiszpańskiej, i ona trwa do czasu, kiedy w 1834r. n. e. Nie wychodzi nakaz o zakazie działalności inkwizycji.
1488 r. n. e.	Zabójstwo chrześcijan Wudo żyjących w Kottnan i Daufińskie Alpy. Ogólnie zginęło ponad 3 000 Wudo, lącznie z całej ludnością Wal Lojza. Zginęli, gdy próbowali się ukryć od zbliżającej się armii w jaskinie. Lord La Pulu nakazał swoim ludziom złożyć u wejścia do jaskini dużą ilość drewna i podpalił ją, więc ludzi, co się znajdowali w jaskinie, udusili się. Wśród zabitych było 400 dzieci, co zginęli w swoich kolebkach lub na rękach swoich matek.
1503 r. n. e.	Sobota w Moskwie Sobór w Moskwie, 1503 r. n. e.: "Oskarżeni (stronnicy Soboty) zebrali się; oni otwarcie wygłosili nową wiarę i bronili ją. Najbardziej wybitni zostali skazani na śmierć i publicznie spalone na stosie w Moskwie, grud. 17, 1503. X. Szternberfi, Historia żydów.
1507 r. n. e.	Kościół zaczyna sprzedawać indulgencji dla soboru Sw. Piotra, bazylika, Rzym.
1517 r. n. e.	Martyn Luter zaczyna "Reformacje" w Europie.
1529 r. n. e.	Dekret o wierze był wydany w Walensii Andersem de Palacio, Inkwizytorem w Walensii, i opublikowany Rotem. Z traktatu możemy wnioskować o tym, że wtedy istnieli powszechnie przyjęci fakty i przesądy, wniesione do listy, określali trzy grupy ludzi. Do pierwszej należą chrześcijanie, co przestrzegali tak zwane tendencji judaizmu. Do drugiej należeli sami żydzi, a do trzeciej muzułmanie. Z dekretu jest jasne, że doktryny, co przeniknęli do Rzymskiego kościoła katolickiego byli, jak i słowa w trakcie eucharystii, specjalnie określone, jako znak herezji, która mogła mieć miejsce w dekrecie. Oprócz tego, chrzest lub znak Chrystusa nie wykorzystali ci, kto przestrzegał Sobotę. Po przeczytaniu dekretu wygląda na to, że grupa zaprzeczała Duszę i doktryny Raju i Piekła. Oni przestrzegali Sobotę od zachodu słońca w piątek do zachodu w sobotę. Obchodzili święto przaśników i (żydowską) Paschę z gorzkimi trawami. Pościli się na Pomazanie (Rot, str. 77 i dał ej). Powszechnie przyjęte poglądy i przestrzegania wchodzili do listy, jak napisano w dekrecie, więc systemy religijne istnieli paralelnie, i takim czynem było bardzo trudne wyjaśnić różnicą między nimi. Oni przestrzegali prawa jedzenia i chowali swoich zmarłych według tradycji żydowskich. Większa część dekretu mówi o przesądach, co przypisywali sektom (na przykł. Str. 78). Zaprzeczali Mariolatry; oprócz tego w dekrecie szła mowa o Judejczykach, co wyrzekają się Mesjasza. Doktryna przed istnienia była zaprzeczona, jak i katolicka doktryna o wszechobecności (Boga), która otrzymała jeszcze jedną nazwę animizma platonickiego (str. 78). Jak widać z uświęcenia, niektórzy kapłanie także trzymali się tych pozycji. Chrześcijanie, podobno, ubierali się jak żydzi i wykorzystywali taki materiał dla ubrania, jak mówiło prawo (str. 79). Zbierali się w domach cerkiewnych i czytali Biblię w innych językach. Własność heretyków miała być konfiskowana, i bez wątpliwości to było nagrodą działalności inkwizytorów. Marran lub nowych chrześcijan nie można było przyjąć jako świadków w każdym zebraniu sądu. Wyłączenie (przemilczenie) imion świadków miało miejsce w praktyce rozpraw sądowych w trzynastym wieku. To niby bylo robione dlatego żeby obronić słabych od oskarżonych, co posiadają władzę, jednak to się zrobiło normą, i nikt nie potrafił odnaleźć imiona oskarżycieli. (Rot prawidłowo wskazuje na to, że aż do 1836 r. w Anglii przestępcy byli oskarżone w taki sposób, że nie można było widzieć kopii zeznań przeciwko nim). Sam czas niósł na sobie ślad barbarzyństwa i Inkwizycja była przejawem najgorszego w tej epoce. Stronnicy Soboty w Europie wschodniej Z całą pewnością wiadomo skąd się brali doktryny kościołów węgierskich, a także kościołów w Transylwanii w okresie z piętnastego po dziewiętnasty wiek. Notatki się zachowali dzięki dr. Samuelu Konu, głównemu rabinowi Budapesztu, w jego pracę Soboty w Zibenburgu; ich historia, literatura i dogmaty, Budapeszt, wydawnictwo Zinger & Wolfer, 1894 r. Leipcig, wydanie Franca Wagnera. Te dane są przedstawione w artykule Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają sobotę (122) na str. 22 i dalej). Dokładniej pytanie to jest przedstawione w księdze Stronnicy Soboty w Transylwanii, Samuel Kon, tłum. T. MakElweina i B. Ruka, wyd. W. Koks, CCG Pabliszing, USA 1998 r. patrz artykuł: Stronnicy Soboty w Transylwanii (A B2) Dokładnie wiadomo, że ta galęź walensów lub stronników Soboty wyznawała idei unitaryzmu, ponieważ Frensis Dewid lib Dewis zginął w więzieniu w 1579 r. kon mówi, że odrodzili oni dawne i prawidłowe chrześcijaństwo (Kon, str. 8). W 1579 r. kościół unitarjański się rozdzielił na tych, kto później zaczął przestrzegać sobotę i niedzielę. Ci, co przestrzegali sobotę pod kierownictwem Eossy byli bliżej prawdy. Wyznawali dojrzały baptyzm. Przestrzegali Soboty i Swięta, takie jak: Paschy (żydowska), Przaśniki, Pięćdziesiątnica, Pomazanie Święto Namiotów, Ostatni Wielki Dzień, a także, co jeszcze bardziej ważne, Nowi. Święto trąb nie jest rozglądano oddzielnie w hymnach; używali hymny Nowi. Ich doktryny obejmowali milenium fizyczny (tysiąclecie), na początku którego Chrystus przyjdzie i powtórnie zbierze Judasza oraz Izrael. Wykorzystywali oni kalendarz Boga, stworzony na podstawie Nowi. Uczyli, że będzie dwa zmartwychwstania, jedno dla życia wiecznego po przyjściu Chrystusa, a drugie - dlatego żeby odbył się sąd w końcu Milenium. Uczyli, że będziemy zbawieni łaską Boga, ale trzeba przestrzegać jego prawa. Uważali, że Bóg woła ludzi, i że świat jest śliepy. Ich doktryna o Chrystusie była całkowicie wypełniona unitaryzmem i subordynalizmem. Patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie Kościołów, co przestrzegają Sobotę (122), str. 22). Takim czynem możemy widzieć, że wczesny kościół, który przestrzegał Sobotę, wyznawał ideię unitaryzmu. Przy tym przestrzegał on prawa Nowego i Starego testamentów. Sobota była jedną ze stron ich wiary, która wskazywała na kult Jedynego Prawdziwego Boga. byli oni prześladowani w Europie wschodniej za ich idei unitaryzmu więcej, niż za to, że przestrzegali sobotę. Frensis Dewids wolał zostać w więzieniu, gdzie później zmarł, niż iść na kompromis ze stronnikami unitaryzmu, nie zważając na to, że Socynij, będąc stronnikiem unitaryzmu, próbował skłonić go do zmiany niektórych aspektów jego niezłomnego unitaryzmu dla uratowania swego życia. Było im odmówione w statusie kościoła nawet wtedy, kiedy żydzi pozwolili go otrzymać. Nie było dozwolone wydawać swoją prasę, i takim czynem musieli ręcznie zapisywać swoje kazania (pouczenia). Te pouczenia byli rozsyłani po kilku adresom z tym, żeby odbiorca odesłał to innym. Inkwizycja była bezlitosną w swoich represjach. Takim czynem na zachodzie tradycji soboty nie mieli żadnej podtrzymki, i tego wystarczyło, żeby zniszczyć wszystkich jej stronników.
1544 r. n. e.	Konferencja Kościoła w Oslo wydaje ostrzeżenie w 1436 r. Pod groźbą surowej kary jest zabroniono przestrzegać Sobotę i nie pracować w ten dzień (Historia kościoła norweskiego i t.d. str. 401). Niektórzy z was wbrew zakazu przestrzegali Sobotę. Musicie ponieść karę. Ten, kto będzie przestrzegać Sobotę powinien zapłacić karę dziesięć marek (Historia Króla Krystiana Trzeciego, Nils Krag i S. Stefanus). Takim czynem jest jasne, że przestrzeganie Soboty ukorzeniło się w Norwegii w ciągu nie mniej niż stu lat. Obchodzenie dnia Odpoczynku w sobotę lub, przynajmniej tradycja uważać Sobotę siódmym dniem odpoczynku miała miejsce w Norwegii od czasów epoki Reformacji, jeżeli wierzyć komentarzom i tłumaczeniom: tak na przykład możemy dużo się dowiedzieć z Dokumentów i badań co do historii katechizmu luterańskiego w kościołach północnych, Chrystiana, 1893 r; a także Teologiczne wydania periodyczne dla ewangelickiego kościoła luterańskiego w Norwegii, tom 1, Oslo, str. 184. Przestrzeganie dnia odpoczynku w Sobotę rozpowszechnia się dalej na tereny Szwajcarii, gdzie stronnicy tej tradycji zawsze byli narażeni na prześladowania. Tak pilne prześladowania stronników Soboty byli kontynuowane w ciągu dość długiego czasu; nawet drobiazgi, które by mogli wpływać na stosunek ludzi do przestrzegania soboty, byli likwidowane, a winowajcy surowo karani (Episkop Angu, Svenska Krkans Histoeis, Motet i Upsala). Obyczaj się rozpowszechnił na tereny Finlandii i król Gustaw I Waza ze Szwecji pisał ludziom Finlandii. Jakiś czas temu słyszeliśmy, że niektórzy mieszkańcy Finlandii popali w błąd i przestrzegają siódmy dzień, nazywany Sobotą (Państwowa biblioteka w Helsinforsie, Reichregistr, tom I, 1554, część B.B. list 1120, str. 175-180a). Kościoły, co przestrzegali sobotę jednak wyżyli w Szwecji aż do czasów dzisiejszych. Teraz spróbujemy pokazać, że uświęcenie Soboty ma swoje korzenie i etymologie prawa, które Bóg ustalił dla całego świata, po tym, jak stworzył siebie. Takim czynem wszystkie mężczyźni i kobiety każdego wieku są związani jednym i tym samym obowiązkiem przed Bogiem (Ewangeliści, Sztokholm, od 30 maja do 15 sierpnia 1863; wydawnictwo szwedzkiego kościoła baptyzkiego).
1555 r. n. e.	Wielu protestantów i sobotników spalono w Anglii.
1566 r. n. e.	Frensis Dewids założył kościół unitariański w Transylwanii.
1572 r. n. e.	Noc świętego Bartłomieja: we Francji zabita duża ilość hugenotów.
1562 r. n. e.	Lelij Socynij żył w większości w Zurychu, jednak był głównym wsparciem zebrania, które się znajdowało w Krakowie. Zmarł w 1562 r. i z tego momentu przeciwnicy dogmatu Boga trzyjedynego zaczęli cierpieć prześladowania. W 1570 r. socyanie się rozdzielili i za wsparciem Jana Sigizmunda stworzyli swoją organizacje w Rachowie.
1574 r. n. e.	Katechizm (traktat, zawierający podstawy wiary chrześcijańskiej w wyglądzie pytań i odpowiedzi) unitarjuszy wydany w Polsce.
1579 r. n. e.	W 1579 r. Faust przyjechał do Polski mając papiery swego wujka. Założył sektę. Było mu odmówiono w zaproszeniu po raz pierwszy, ponieważ nie chciał przyjąć drugi chrzest. Takim czynem jego pierwszy chrzest był dokonany, kiedy był już dorosłym człowiekiem. W 1574 r. socyanie wydali katechizm unitarjuszy. Natura i doskonałość Boga zostali opisane, ale nie ma nic w dokumencie, co do boskich cech, które byli uważane tajemniczymi (u katolików). Chrystus był uważany tym człowiekiem, co był obiecany, oprócz tego, wystąpił jako pośrednik tworzenia. Faust Socynij jedna frakcji pod swoim dowództwem w 1579 r. został zaproszony do Ziebenburgen, żeby okazać opór pozycji przeciwników dogmatu w Trójcy Świętej jedynego Boga pod dowództwem Frensisa Dewida (1510-1579). Dewid zmarł w Zamku Dewa, gdzie był zmuszony żyć kilka lat za swoje poglądy na naturę Chrystusa. Po jego śmierci na czele kościóła w Zibenburgu stał Andreas Eosy. Takim czynem właśnie przedstawicieli kościoła w Europie wschodniej byli następcami waldensian. Znamy doskonałe, że byli oni unitariami (katolicy często nazywają ich arianami). oni przestrzegali sobotę, święta i Nowi, oprócz tego byli prawdziwym kościołem Boga w Europie. (patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122) oraz Rola czwartego przykazania w historii kościołów, co przestrzegają Soboty (170). Dewid odmówił się przyjęcia wyłącznie socjańskiego przykazania co do tego, że Chrystusa, choć i nie jest Bogiem, trzeba czcić. Kościół Boga w Europie nigdy nie trzymał się tego punktu widzenia, że Chrystus, to obiekt oddawania czci uwielbiania. To, że kościół Boga w ciągu wielu stóleć odmawiał wierchowną rolę Chrystusa zawsze było cechą wyróżniającą ich poglądy. To samo można powiedzieć i o waldensyanach, częścią kościąła których był kościół w Ziebenburgu. Dawid został rzuczony do więzienia za swoje poglądy i tam zaginął. Wielki Papierz także zaznacza, że Budny popadł w niemiłość za to, że przestrzegał podobne pogłądy. W 1534 r. został wyłączony z kościoła. Takim czynem zostali nawróceni do wiary z tak zwanego Prawosławia. W te czasy sozyanie poddali krytyce stary katechizm i wydali nowy, nazywany Katechizm Rachowa. Ten katechizm został ułożony Faustem Soncyem i nie widział światła do 1605 r., rok po jego śmierci. Po raz pierwszy był opublikowany w języku polskim i łacinie w 1609r. Socjanie byli w rozkwicie. Założyli koledzy, prowadzili synody, oprócz tego mieli prasę, takim czynem mogli wydawać dużą ilość literatury. Literatura ta została zebrana Sandiem i otrzymała nazwę Biblioteca Antitrinitarianorum. Pracy Fausta są zebrane w jego pracy Bibliotheca Fratrum Polonorum. Kościół Boga w Ziebenburgen z innej strony otrzymał odmowę w nadaniu statutu kościoła, a także w dostępie do prasy. Eossy napisał swoją pracę ręcznie. Praca ta została przepisana jego pomocnikami.
1579 r. n. e.	Po śmierci Dewida kościół unitaryjny rozpał się na dwie części: tych, co przestrzegają sobotę i niedzielę. Andreas Eossy przyjął wyznanie unityryjne w 1567 r. jednak zjawili się rozbieżności co do tego, że unitarjusze głosili nie wszystkie zasady biblijne, i on wyruszył w drogę, żeby uczyć biblie w całości…Podzielał następne doktryny i głosił je uczniom: (żydowska) Pascha, Dni Przaśników, Pięćdziesiątnica, (Trąb nie ma przez pomyłkę?), Dzień Pomazania, Swięto Namiotów, Ostatni Wielki Dzień. Zauważcie: Swięto Trąb nie wchodziło do księgi Pieśni Starej Soboty. Na stronicach 62-67 księgi Kona (wydana w 1894 r.) idzie mowa o tym,że hymn był napisany wjęzyku węgierskim. Jej autorem jest Eossy, Enok Alwinci, Johanes Bokeni. Tomas Pankotaj, a także Simon Pechy…Księgaskładała się z 102 himnów: 44 dla służby w Sobotę, 5 dla Nowi, 11 dla Paschy żydowskiej i Przaśników, 6 dla Święta Siedmin, 6 dla święta Namiotów, 3 dla Nowego Roku, 1 dla Pomazania, 26 dla codziennych celów. Patrz artykuł: Stronnicy Soboty wTransylwanii (A B"), a także Nowi Izraela (132). Dziesięć Przykazań. Prawa zdrowia (nie pić krwi, nie jeść świniny, zabitego bydła). Millenium, który trwa 1000 lat, na początku którego Chrystus się wróci i zjedna się z Judaszem i Izraelem. Wykorzystanie świętego kalendarza, który dał nam Bóg. Dwa różne zmartwychwstania: pierwsze dla tego, żeby dać, po przyjściu Chrystusa życie wieczne lidziom, drugie dlatego, żeby ich sądzić pod koniec 1000 lat. Zbawieni łaską, jednak trzeba przestrzegać prawa. Właśnie Bóg woła ludzi do Jego Prawdy. Świat w większości jest ślepy. Chrystus był największym z proroków, najświętszy z ludzi, "Wierchowy Bóg i Król wszystkich prawdziwie więżących, lubimy i święty Syn Boży".
1600 r. n. e.	Z przyjściem epoki Reformacji unitaryzm zaczął znów szerzyć strefy swego wpływu i nie ograniczał się tylko tymi, kto przestrzegał Sobotę. Innymi słowami, nie wszyscy unitariusze byli prawdziwi wierni Kościołów Boga, a także ci, kto przestrzegał Sobotę byli jej prawdziwie wierni. Termin unitaryzm jest słowem angielskim, co pochodzi od łacińskiego unitarius. Pierwotnie było ono wykorzystywane w stosunku do religii oficjalnej w 1600r. (encyklopedia Religii i Etyki, ar. Unitaryzm, tom 12, str. 519). Bazyje się na koncepcji jedynej osoby Bóstwa w przeciwieństwu do doktryny prawosławnej i jej natury tryjedynej.
1604r. n. e.	W Etiopii, 1604 r. n. e. Jezuici nakłonili króla Zadengiela do tego, żeby się podporządkował Papieżowi w 1604r. oprócz tego zaproponowali mu zakazać przestrzeganie Soboty pod groźbą surowej kary (Ged., tam że, str. 311, a także Gibson Zachód i upadek Imperium Rzymskiego, gł. 5).
1608 r. n. e.	Ojcowie pielgrzymi, którzy byli unitarjami i przestrzegali soboty, dołączyli się do ruchu braunistów, ratują się ucieczką od prześladowań na terenie Anglii i do Amsterdamu w Holandii. Potem kierują się do Leidynu; tam zostają w ciągu 12 lat (patrz Korzenie duńskie ojców pielgrzymów(268).
1629 r. n. e.	Mayflower (kwiatek majowy- nazwa statku) zarzuca kotwicę w Plimut Rok, Nowa Anglia. Ojcowie pielgrzymi wychodzą na brzeg. Ich prześladują późniejsi stronnicy dogmatu w trójcy Świętej jedynego Boga, które później przyjechali do Ameryki. W ciągu dwudziestu lat byli zmuszeni być w wygnaniu. Doprowadziło to w końcu do tego, że założyli nową kolonię na wyspie Rodos. Później byli rozpoczęte ich bezlitosne prześladowania w Stanach Zjednoczonych; właśnie przeciwko nim był skierowany szereg przyjętych praw purytańskich (Blus Laws).
1618 r. n. e.	Początek wojny Trzydziestoletniej; ludzie zostali wyrzucone przez okno w Pradze.
1618 r. n. e.	Sobota w Anglii W 1618 r. n. e. W środowisku teologów angielskich zaczęli się straszne niezgodności co do tego, czy rzeczywiście w czwartym przykazaniu idzie mowa o przestrzeganiu soboty. Oprócz tego pojawili się niektóre wątpliwości co do tego, na jakiej podstawie trzeba przestrzegać pierwszy dzień tygodnia i czcić go, jako Dzień Odpoczynku (Gaidn Słownik Dat, art. Stronnicy Soboty, str. 602). M-s Traske, nauczycielka, została rzucona do więzienia w 1618 r. , gdzie zostawała w ciągu 15 lub 16 lat. To było więzienie Meiden Lein, więzienie dla tych, kto był niemiły kościołu angielskiemu. Odmówiła pracy w Sobotę i pracowała tylko pięć dni w tygodniu.
1628 r. n. e.	Nie zważając na próby Anglików powstrzymać go, kardynał Richeleux, główny minister Ludwiga XIII zdobył francuską protestancką twierdzę La Rochel i skasował władzę hugenotów.
1633 r. n. e.	Kościół katolicki zmusza Galileusza powiedzieć, że słońce obraca się wokół ziemi (Encyklopedia historii światowej, wydawnictwo Milenium, str. 235).
1642 r. n. e.	Początek Wojny między królem i parlamentem. Z tego momentu w kołach religijnych można widzieć zjawienie się teologii unitarjańskiej w postaci ludzi takich jak Milton, Izaak Newton i inni. Cromwel został symbolem opozycji do Kościoła Katolickiego, walcząc przeciwko jego mocy.
1647 r. n. e.	Charls I zadał pytania członkom parlamentu i twierdził, że przestrzeganie Dnia Odpoczynku w niedzielę - to punkt widzenia wyłącznie kościoła. Ponieważ nigdzie w Biblii nie mówi się o tym, Że Sobotę więcej nie trzeba przestrzegać, lub że Dzień Odpoczynku trzeba przestrzegać w niedzielę. Dochodzi do wniosku, według którego właśnie kościół wniósł zmiany i zlikwidował jeden dzień, wyznaczywszy zamiast soboty niedzielę (P. Koks Pr4awa Soboty, str. 333). Można wyrazić przypuszczenie, że likwidacja papiestwa pociągnie za sobą i likwidację uchwał, co byli przyjęte pod czas Soborów, w tym i przestrzeganie niedzielnego dnia odpoczynku. Logika stawi protestantów w niebezpieczny stan. Milton dał niektóre przedstawienie o tej logice, i właśnie to on powiedział: "Jasne, że o wiele bezpieczniej by było przestrzegać siódmy dzień tygodnia, zgodnie przykazaniu Boga, a nie wychodzić z przypadkowych przypuszczeń ludzi, którzy nie mogą dokładnie określić, jaki w końcu dzień trzeba przestrzegać.
1648r. n. e.	Podpisanie westfalskiego pokoju było zakończeniem trzydziestoletniej wojny.
1638 r. n. e.	W 1638r. katolicy dopięli żeby socyanie zostali wygnani.
1661r. n. e.	Unitariusze, co przestrzegali sobotę, poszerzyli swój wpływ, więc ich rola na arenie religijnej wieku siedemnastego stała się bardziej widoczną.
1664 r. n. e.	Sobota w Ameryce Tradycja przestrzegania Dnia Odpoczynku e Sobotę stała szybko rozpowszechniać się w Ameryce. Według danych Dzas. Beili, Stefana Mumforda, pierwszy stronnik soboty przyjechał do Ameryki z Londynu w 1664 r. (Dz. Beili Historia ogólnej konferencji baptystów siódmego dnia, str. 237-238). Wiadomo, że to nie jest prawdą, ponieważ ojcowie pielgrzymi byli stronnikami soboty, takim czynem, brauniści-sobotniki byli założycielami kolonii amerykańskich. W 1671 r. baptyści siódmego dnia odkołoli się od kościoła baptystów, ponieważ chcieli przestrzegać sobotę (patrz Beili Historia, str. 9-10). Jednak ojcowie pielgrzymi także trzymali się tradycji przestrzegania Dnia Odpoczynku w Sobotę (porów. Artykuł Duńskie korzenie ojców pielgrzymów (264). Patrz: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122).
1671 r. n. e.	Stefan Momford zakłada organizację baptystów siódmego dnia na Rod- Ailendzie.
1686 r. n. e.	W 1686r., rok po podpisaniu edyktu Nantskiego, Ludwig XIV odesłał list swemu kuzynowi, Wiktorowi Amadeiu II, Książu Sawojskiemu, z prośbą o tym, żeby użyć represji do waldensyjcyków, ponieważ on prześladował hugenotów, aoni się ukryli u waldensyjczyków. A kiedy prześladowania się rozpoczęli, protestanci Szwaicarii w Basle wtrącili się do dziej, proponując waldensyjczykom azyl polityczny w Szwajcarii. Szwajcarski przedstawiciel polityczny z wielkim trudem potrafił upewnić waldensyjczyków przyjąć tą propozycję. 9 kwietnia 1686 r. książę podpisał nakaz, pozwalający na to, żeby się osiedlili na dozwolonych terenach. Jednak niektórzy z tych, kto skorzystali z zaproszenia zostali schwyceni i rzuceni do więzienia. Waldensyjczycy okazali sprzeciw okrucieństwu. Zaczęła się wojna i do końca roku9 000 człowiek byli zabici i 2 000 wzięto do niewoli, wielu z których zginęło w podziemiach Piemondu. Jednak 2000 człowiek uratowali się ucieczką w góry. Prowadzili partyzantkę tak okrutną, że przeciwna strona wkrótce zgodziła się wypuścić wszystkich jeńców. Później ci ludzi zostali przewiezione do Szwajcarii. 3000 człowiek, co wyżyli zostali wypuszczone na wolę w 1687 r. oni przeprawili się przez Alpy i poszli do Genewy. Ponieważ wycieczka była niebezpieczną i w średnim trwała dwanaście dni, większość wypuszczonych na wolę zginęli w śniegu. Jednak zwolnienie jeńców zostało dokonane, nie zważając na to, że ze strony Szwajcarii było dużo sprzeciwów i protestów. Oprócz tego dwunastoletnie dzieci zostali schwyceni dlatego, żeby wychowywać je w duchu katolicyzmu rzymskiego. Ich skierowali do Brandenburgu, Prusje, Wurtenbergu i Palatinagu, Pfalc księstwo, z tym, żeby nie dopuścić ich powrotu.
1716 r. n. e.	Imperator chiński wydaje zakaz na naukę (głoszenie) chrześcijaństwa.
1738 r. n. e.	Stronnicy Soboty idą za Książem Zinzendorfem do Morawii. W 1741 r. oni udają się do USA.
1789 r. n. e.	Kontynuacja represji na tych, kto przestrzega dzień Odpoczynku w Sobotę, w Rumunii, Czechosłowacji i Bałkanach, i edykt o Tolerancji, wydany Józefem II nie poszerza się na stronników Soboty, większość z których zgubili cały swój majątek.
1808 r. n. e.	Napoleon likwiduje Inkwizycje we Włoszech i Hiszpanii. Rot zaznacza otwarcie Resortu w Lizbonie przed tym, jak budynek został oddany Opera Haus. Słowa naocznych świadków (napisano w Corocznej Księdze Rejestracji w 1821 r.) demonstruje to, że w podziemnych więzieniach zostali odnalezione resztki ludzi. Odkrycie to bardzo się przydało potem (z napisu na ścianie podziemia) w 1809 r. wśród innych zostali znalezione zwłoki mnichów, czyje ubranie było odnalezione w labiryntach podziemnych. To jeszcze jedno świadectwo tych wszystkich strasznych zabójstw tak dawnej, jak i niedawnej przeszłości, co to się odbyła (Rot, str. 84-85). Okresy czasu w trzy- cztery lata między momentem aresztu i oskarżenia byli zwykłą sprawą, i w jednym protokołu sprawy był odnaleziony fakt czternastoletniego przebywania oskarżonego w więzieniu w oczekiwaniu rozprawy. Kobiety w ciąży byli ciągnięte do słupa. Nieprawidłowe obchodzenie z więźniami, a możliwie i zmowa z nimi zmusili kardynała Klimensa w 1512 r. grozić śmiercią urzędnikom, którzy i nadał będą wplątani w przeciw prawnych dziejach co do więźniów. zatraty za przebywanie w więzieniu oskarżony mógł nieść bardzo długo. Historia zna unikalny przykład strat. Jedna mniszka w Sycylii przebywała w więzieniu w ciągu czterech lat. W końcu została uniewinniona i wypuszczona na wolę w 1703 r. jednak jej krewni byli zmuszeni nadal płacić za przebywanie w więzieniu, chociaż był już 1872 r. (Rot, str. 87). Zwykłe pod czas aresztu cały majątek zostaje konfiskowany.
1823-1846 r. n. e.	Ostatnia Inkwizycja w państwie papieskim Patrz odsyłać: Inkwizycja w Państwie papieskim Ostatnia Inkwizycja była w 1823-1846. Ta inkwizycja już nie miała tak szerokich pełnomocnictw jak poprzednie chociaż dlatego, że obszar jej wpływu był ograniczony państwem papieskim. Takim czynem krwawa rzeź nie miała tak wielkich rozmiarów. Jednak okrucieństwo papieskich rozprawi strach, co czuli proste ludzi, doprowadziło do tego, że Święty Imperium Rzymski zakończył swoje istnienie. Inkwizycja w Europie zaczęła swoją działalność na poludniu Francji w trzynastym wieku, a zakończyła swojeistnienie w państwie papieskim w 1846r. między 1823 a 1846 , 200 000 ludzi tylko w jednym państwie papieskim zostali skazani na śmierć, dożywotnie więzienie, przy tym 1,5 miliona człowiek znajdowali się pod stałym nadzorem (patrz Malahij Martin Zachód i upadek imperium rzymskiego, str. 254 i artykuł Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegają Sobotę (122), cytaty na str. 29). Rot podaje świadectwa rozpaczy ludzi z samego początku w trzynastym wieku na południu Francji.
1850 r. n. e.	1260 lat od założenia Świętego Imperium Rzymskiego za czasów Grzegorza I. W końcu nad inkwizycją została ustalona kontrola. Rewolucja w Europie w 1848 r. położyła koniec tyranii. Ludzi oddali swoje głosy za to, żeby dołączyć się do Włoskiej Republiki i Świętemu Imperium Rzymskiemu przyszedł koniec. Sobota także była przestrzegana pod czas tajpinskiego powstania w1850r. Patrz artykuł: Ogólne rozpowszechnienie kościołów, co przestrzegali Sobotę (122)
1894 r. n. e.	Sułtan Abdul Hamid po raz pierwszy wprowadził oficjalną politykę ludobójstwa przeciwko ormiańskiemu narodu Imperium Osmańskiego w 1894 r. systematyczne niszczenia mieli miejsce w 1894-1896, kiedy Abdul zabił 300 000 Ormian po całej prowincji. Wielki Holokost w dwudziestym wieku Patrz: Symbole Holokostu
1901 r. n. e.	Konstytucja australijska wygłasza wolność wyznań. " Towarzystwo nie wyda żadnego prawa, które by reglamentowało wolność wyznań".
1905 r. n. e.	Edykt o Tolerancji Cara Nikolaia położył koniec wielowiekowym prześladowaniom Ruskiej Cerkwi Prawosławnej. Wzrastające niezadowolenie i niezgodności prowadzą do Rewolucji, która zaczyna się po12 latach, w 1917 r.
1909 r. n. e.	Tureckie widziały rządu zniszczyli tylko w górach Adany ponad 20 000 Ormian - chrześcijan.
1914 r. n. e.	Pierwsza wojna światowa - początek wojen końca. Patrz artykuł: Upadek Egiptu. Proroctwo o złamanych rękach faraona (36).
1915 r. n. e.	Następnym krokiem ormiańskiego ludobójstwa stała data 24 kwietnia 1915 r., kiedy rozpoczęła się fala aresztów masowych, zabójstw religijnych, politycznych liderów i inteligencji w Konstantynopolu i innych regionach imperium. Wtedy w każdej spółce ormiańskiej spełniali się najbardziej podstępne plany ludobójstwa: areszt duchowieństwa i innych znanych osób. Żołnierzy ormiańscy byli zmuszane do służby w armii Imperium osmańskiego. Była praktykowana segregacja i publiczna zniszczenie liderów i prace zdatnych ludzi, a także deportacja w pustynię pozostałych ormiańskich kobiet, dzieci i starców. Ludobójstwo się rozpoczęło z rejonów granicznych, a także wybrzeża, pomału idąc wgłęb wyspy do najdalszych wsi. Więcej niż 1,5 miliona Ormian - chrześcijan, w tym ponad 4 000 episkopów i kapłanów byli zabite w tej fali.
1917 r. n. e.	Początek rewolucji w Rosji. Stronnicy rosyjskiej cerkwi prawosławnej doznają teraz podobne prześladowania, jak i ci, co żyli wcześniej, będąc ludźmi odmiennych poglądów. Deklaracja balfurska: Brytania podpisała dokument o zwrocie ziemi żydom w Palestynie.
1920 r. n. e.	Jana Dark kanonizowana.
1922 r. n. e.	9 września 1922 Turcy wchodzą do Smirny, i po systematycznym niszczeniu Ormian w ich domach, wojenne odziały Alaturka zwracają się do greków, liczba których zwiększyła się za rachunek uciekinierów. Ostatni uciekli ze swoich wsi wgłęb Turcji, takim czynem, liczba ogólna uciekinierów stanowiła 400 000 mężczyzn, kobiet dzieci. Turcy zwycięsko szli od domu do domu, rabując. Niszczyli i gwałtowali. W końcu, gdy powiał wiatr w kierunku morza, takim czynem terytorium turecki w końcu miasta był w bezpieczeństwie, siły tureckie, pod dowództwem swoich naczelników, oblali naftą budynki greków i Ormian i podpalili je. Takim czynem wszystkie mieszkańcy miasta, którzy jeszcze byli żywi, zostali wygnani ze swoich miast. Znajdowali się między wodą a ogniem. Przystań Smirny była przytułkiem rozpaczy, ponieważ zbliżający się ogień zmusił ludzi rzucić się w dól na śmierć lub czekać śmierć od ognia.
1924 r. n. e.	1260 lat od momentu, gdy zostało ustalone panowanie katolików- trzyosobowych nad narodami angłomównymi na Synodzie Uinby. Pod czas ormiańskiego Holokostu zginęło około miliona człowiek, i ponad miliom było zabito.
1927 r. n. e.	Pawlikian wciąż można było znaleźć na wschodzie w dziewiętnastym wieku, gdzie ta grupa religijna wyznawała swoje zasady. Ich potomkowie, a także ormiańskie chrześcijanie ogólną liczbą milion człowiek lub nawet więcej, byli zniszczeni w rejonie Armenii po Pierwszej Wojnie Światowej w 1924 r. wśród zabitych było około miliona; dwa miliona stronników soboty zostali zniszczeni; niektóre zginęli bez śladu po tym, jak islamski zakon Bektaszy był zamknięty po 1927 r. ten proces niszczenia trwał aż do Holokostu w Europie i dalej do 1953 r., a także po śmierci Stalina. Zamknięcie zakonu Bektaszy w 1927r., kiedy Turcja uchwała prawa, co zabraniają działalność zakonu sufizmu Bektaszy. Pięć milionów ludzi po prostu znikają, wśród nich około miliona tych, kto przestrzega Sobotę.
1932 r. n. e	Początek głodu na Ukrainie pod czas rządu Stalina; w wyniku zginęło dwanaście milionów. Stronnicy Soboty wysłani na Sybir. Przekazanie pierwszego Taboru Diakonatu Luterańskiego w Hamburgu w grudniu 1932 r. patrz: Hronologia Holokostu
1933 r. n. e.	Adolf Hitler został mianowany kanclerzem Germanii. Pierwszy oficjalny tabor koncentracyjny został otwarty w Dahau. Patrz artykuł: List taborów
1936 r. n. e.	Rzymsko-Berliński alians, założony Hitlerem i Mussolini
1938 r. n. e.	Krischtalnacht (noc rozbitych szkieł)
1941 r. n. e.	Napad na Pirl-Harbor - Ameryka objawia wojnę Japonii i Germanii.
1944-45 r. n. e.	Hitler popełnia samobójstwo, koniec Drugiej wojny Światowej. Patrz: Hronologia Holokosta
1947 r. n. e.	Zwoje Morza Martwego odnalezione w jaskiniach w Kumranie, Jordania.
1953 r. n. e.	Śmierć Stalina. On, a także system, który założył, zabił 65milionów w radzieckich taborach HULAGu.
1994 r. n. e.	7 kwietnia 1994 r., prezydent Hutu, Juwenal Habarijmana, został zabity w wyniku tego, że jego samolot był zbity. Tak i nie jasne, kto dokonał ten ter akt, ale dużego rozgłosu nabrała wersja, że ekstremiści Hutu nie chcieli dzielić władzę z RPF (widocznie nazwa partii). W ten sam dzień w Kigali był wygłoszony rząd z jego zdradzieckiego środowiska, i likwidacja liberałów Tutsisa i Hutu. W ten czas jak dokładna ilość ofiar nigdy nie będzie znaną, według teraźniejszych obliczeń, w ciągu stu dniej zostało zabito około 800 000 ludzi. ONZ wycofało tylko 270 swoich wydziałów wojennych. Ci, co zostali, nie mieli nakazu wtrącać się do zabójstw. Massztab i szybkość wydarzeń świadczą o tym, że akcja zabójstw była dokładnie planowana, i same akcji mieli powody polityczne, a śmierć prezydenta była tylko usprawiedliwieniem tych zabójstw, co później się zaczęli. ONZ dowiedziała się kilka miesięcy wcześniej, że są planowane poważne akcji terrorystyczne, jednak ONZ nie zrobiła żadnych kroków co do tego. Zabici Tutsy byli uważane głównym kierunkiem chrześcijaństwa, możliwymi potomkami zagubionych plemion Izraela. Oprócz tego byli oni potomkami unitaryjnego kościoła kopskiego w Etiopii, wystarczy przypomnieć o rozmowie etiopskiego eunucha z Filipem w 34 r. n. e. Patrz: Afryka OSTATNIE DNI
1978 r. n. e.	Dzień Czterdziestego jubileuszu z tych por, jak Mesjasz zaczął głosić kazania i 120 jubileusz z tych por, jak padł Adam. Początek wygnania. SDA (skrót nie znany) oficjalnie zostają stronnikami dogmatu w trójcy świętej jedynego Boga, po tym, jak prowadzili skierowaną działalność niszczycielską z 1931r.
1990-2001 r. n e.	Wojna, która doprowadziła do wymierania Karena w Birmie, ponieważ zjawili się wiadomości o ich związku z dziesięciu zgubionymi plemionami. Wojna na zniszczenie Kurdów trwa.
1995 r. n. e.	Światowy kościół Boga głosi dogmat w trójcy świętej jedynego Boga Patrz: Binitaryzm i trynitaryzm (76)
1996 r. n. e.	Koniec czasu pogan. 2000 lat lub 40 jubileuszy od urodzenia Mesjasza, 3000 rocznica wchodzenia Dawida do Jerozolimy.
1997 r. n. e.	Kościół Boga (Siódmego Dnia) wygłasza siebie binitaryskim. (Ruch adwentystów siódmego dnia był oficjalnym, i w większości przypadków unityryskim aż do 1931 r., do śmierci Jurija Smita). Teologię Kościołów Boga praktycznie całkowicie zalewa fala herezji bibitaryzmu/diteizmu i dogmatu w trójcy świętej jedynego Boga. proroctwo Daniela spełnia się prawie całkowicie co do tego, że święci zostaną zrzuceni Szatanem. HCB stoi w jednym szeregu z pierwotną doktryną wiary. Patrz artykuł: Unitarjańskie i Trynitarne wojny (268)
1997-2027 r. n. e.	Koniec trzydziestu lat. Patrz artykuł: Ostatnie trzydzieści lat: bitwa finalna (219)
1997-2028 r. n. e.	Książe, Kapłanie i Prorocy usunięte. Patrz artykuł: Mierzenie Kościoła (137) 2028 POCZĄTEK TYSIĄCLECIA
	Jubileusz nastąpił w 24, 74 latach przed naszą erą, a także 27 i 77 latach n. e. W każdym wieku. Następny jubileusz, czterdziesty z tego czasu, jak miało miejsce kazanie Chrystusa (Mesjasza) i czterdzieści dziewiąty jubileusz od momentu odnowienia Świątyni i Prawa dzięki Ezdraszowi i Nehemjaszowi, święty rok 2027/8. Rok 2028 rozpocznie się Jubileuszem Jubileuszy i nowym tysiącletnim panowaniem Mesjasza.(Patrz artykuły: Czytanie Prawa Ezdraszem i Nehemjaszem (250); Znaczenie widzenia Ezekiela (108); Czas ukrzyżowania i zmartwychwstania (159), a także Czasowy wynik wieka (272)).
	Kalendarz Boga dobrze odpowiada jego zamiarom, które się spełniają dokładnie według kalendarza tysiąc leć. Wszystko idzie zgodnie Jego prawu. Szukajcie przede wszystkim Królestwa Bożego i Jego Prawdy, i to wam wróci (Mat. 6:33). A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa (Jana 17:3). To - życzenie Chrześciańskich Kościołów Boga, żeby ludzi Boże twardo przestrzegali rady, które dał im Ojciec, jak świadczy o tym Biblia (1 Tessal. 5:21). Takim czynem nasz cel - całkowite odnowienie wiary.