(Wydanie 1.0 20010315-20010315)

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 2000 Wade Cox)

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Biblia współczesna niestety nie przedstawia tej samej kolejności ksiąg, co istniała w hebrajskich Listach. Listy te, lub Stary Testament byli rozdzielone na trzy części i znane jako Prawo, Księga proroków i Psałterz. Kiedy Jezus zmartwychwstał i jawił się swoim uczniom pod czas wieczerzy i bazując się na Prawie, Księdze proroków i Psalmach dał im rozumienie swojej istoty.

Przy pierwszym dzieleniu Księga Rut należała do części "Psałterz"(nazwanej według swojej pierwszej księgi). W rzeczywistości Rut była czwartą z kolei wśród ksiąg tego rozdziału i razem z innymi księgami stanowiła podgrupę zwaną Zwoje świąteczne. Księgi "Zwojów świątecznych" - to księgi, które są czytane pod czas świąt w ciągu roku. Przedstawiamy wykaz jakie księgi byli czytane w jakie święta:

Pieśń Salomona Pascha

Księga Ester Święto Purima

Cel tej księgi jest jasny. Służyła dlatego, żeby przeliczyć tych, co pochodzili od domu Dawida, i dlatego była bardzo ważną częścią rodowodu Mesjasza. Ale ta niewielka książka także służyła dla większego. Używając analogii ona zawiera instrukcji i nakazy dla chrześcijan w tym, jak każdemu z nas zostać Narzeczoną Chrystusa ku jego Przyjściu.

Jednak przed tym, jak się zwrócimy do duchowych nauk tej księgi, zwrócimy się do historii jej powstania i jej treści. Rut jest jedną z dwu ksiąg Biblii, nazwanych imionami kobiet. Drugą jest Ester. Ciekawie, że w księdze Rut kobieta nie żydowska wychodzi za mąż za żyda, a w księdze Ester żydówka się żeni z nie żydem. Według księgi Rut wychodzi za mąż za Wooza, potomka Salmona, co był żonaty z kobietą lekkich obyczajów Rahab, co wyraziła skruchę, kiedy Izrael został ziemią obiecaną. Rahab była drugą nie żydówką, która razem z Rut została wspomnianą przez Mateusza co do pochodzenia Chrystusa (patrz Genealogia Mesjasza (119)). Historii tych kobiet również świadczą o tym, że posłanie Bga jest przeznaczone nie tylko Izraelowi, ale i innym narodom.

Opowiadanie zaczyna się od czasów Sędzi, kiedy nędza panowała w Judei. Człowiek na imię Elimeleh (Mój Bóg - król) i jego żona Noemi (Przyjemna)i dwoje ich synów - Machlon (Słaby) i Kilion (przekłójący) ratując się od głodu przenieśli się z Betlejem do ziemi Moaba. Kiedy zmarł Elimeleh jego synowie wzięli za żonę Orfę (Gazela) i Rut (przyjaźń), co należeli do plemienni Moaba. Moabijcy byli potomkami Lota, pochodząc od jego córek po obaleniu Sodoma i miast równiny. Takim czynem Moabicie mieli stosunek do izraelitów, jednak to nie dotyczy religii i kultury. Zgodnie z Prawem (Powt. Prawa 7:1-3) Izraelitom nie było dozwolone brać chananejanki za żon, ale Moabitom było pozwolono (jednak moabitańczyk nie mógł wejść do królestwa bożego (Powt. Prawa 23:3) nawet w dziesiątym pokoleniu).

Dziesięć lat później po śmierci Elemeneha zmarli jego synowie Machlon i Kilion (możliwie z powodu swoich imion synowie mieli niektórą skłonność do chorób, i dlatego Bóg mógł pozwolić im umrzeć wcześniej, niż przedłużyć linię Dawida). Imię Kilion również może znaczyć życzenie niespełnione lub niektóry cel symboliczny Pisania w wyborze imion dla synów. Również możliwe, że oni poddali się pokusie cudzych idolów. Jednak Noemi szybko wróciła do spadku, kulturze i wierze swojego kraju i nauczyła temu swoich bratowych. Gdy się dowiedziała, że głód zostawił Judeę Noemi decyduje wrócić do domu, ponieważ nic więcej nie zatrzymywało ją w Moabie. Jej obie owdowiałe bratowe, decydują iść z nią, ale tylko Rut w końcu poszła. Obie bez mężów, Noemi i Rut byli biedne, i Rut poszła zbierać kłosy podczas urodzaju wiośnianego. Zgodnie z Prawem pod czas żniw brzegi pola nie byli żęte i upadłe kłosy zbierane, żeby biedni modli przyjść i zebrać je (Kapłańska 19:9). Także i winnice nie byli całkiem ubierane i upadłe jagody nie byli zbierane, a byli zostawiane dla biednych (Kapłańska 19:10). Zbierając kłosy Rut przypadkiem okazała się na polach Wooza. Był on krewnym jej zmarłego męża i bardzo bogaty. Zaproponował jej obronę i poparcie.

W tym się okazała ręka Boga. Noemi radziła jej pod koniec żniw ujawnić jej chęć wyjść za mąż za Wooza. Rut tak zrobiła, ale inny krewny Elemeleha miał pierwszorzędne prawo się ożenić z nią. Wooz odkupił od niego to prawo i się żenił z nią. Kończy się księga tym, że Rut rodzi mu syna, Noemi się cieszy wnukiem, od którego poszedł z początku Dawid, a potem i Jegoszua (Jezus) Mesjasz.

Jedną z zalet Rut była gotowość do wyrzeczenia się skarbów. Zostawiła wszystko, co było drogie - rodzinę, ojczyznę, przyjaciół, swoją kulturę, religię, słowem wszystko, co stanowiło jej istotę, dlatego żeby podążyć za Noemi do Izraelu i być wierną jej i jej narodu, a także jej Bogu.

Rut 1:1-18

Godne uwagi, że zgodnie z Poradnikiem Biblijnym i jego komentarzem szóstego wiersza powrót Noemi do Betlejem zdarzył się w roku 1326 przed drugim Jubileuszem 1325/24 AD. Jubileusz zaczyna się z Oczyszczenia Roku Szabatu i ciągnie się do Oczyszczenia jubileuszowego roku 1324. Takim czynem rok 1326 był rokiem trzykrotnego urodzaju. Posucha skończyła się w Judei i jej naród mógł zebrać urodzaj i przygotować się do Roku Szabatu. Bóg się kieruje swoim własnym kalendarzem i swoimi prawami (patrz praczy Kalendarz Boży (156); Prawo i Czwarte Przykazanie (256); Czytając Prawo z Ezdraszem i Nejemjaszem (250)).

Wierność Rut różniła się od wierności Orpy. Kiedy Noemi po raz pierwszy ogłosiła swój zamiar zostawić Moab i wrócić do swojej ojczyzny, oni obie wyrazili chęć iść razem z nią. Ale gdy Noemi wyraziła niezgodę, Orpa została, a Rut była wierną Noemi.

Rut 1:19-22

(19) Poszły we dwie, aż doszły do Betlejem. A gdy weszły do Betlejem, zawrzało o nich w całym mieście, a kobiety mówiły: Więc to jest Noemi! (20) Powiedziała do nich: Nie nazywajcie mnie Noemi, ale nazywajcie mnie Mara, bo Wszechmogący napełnił mnie goryczą. (21) Pełna wyszłam, a pustą sprowadził mnie Pan. Czemu nazywacie mnie Noemi, gdy Pan wydał świadectwo przeciw mnie, a Wszechmogący uczynił mnie nieszczęśliwą? (22) Wróciła więc Noemi, a z nią była Rut Moabitka, jej synowa, która przyszła z ziemi Moabu. Przyszły zaś do Betlejem na początku żniw jęczmienia.

Czas zbioru urodzaju jęczmienia - to czas Paschy. W tym jest zawarty szereg ważnych nauczek dla chrześcijan. Noemi była cudzoziemką w obcym kraju, ale wierzyła w Boga Prawdziwego i w jego tryb życia. W tym była podobna do Kościołu Boga. Tak Orpa jak i Rut odnosili się do niego. Razem widzieli straszną tragedię. Po niej nastał czas dla Noemi wrócić do domu. Jedna niewiasta ogłosiła o swoim oddaniu Noemi, ale dała się namówić odmowie od takiego "oddania". Ale druga była naprawdę i całkowicie gotowa zapłacić za tą oddanie, i była to odmowa od całego życia poprzedniego.

Do Rzymian 6:1-5

2 list do Koryntian 7:10

(62) Jezus mu odpowiedział: Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego.

Miejscowi mieszkańcy pamiętają Noemi i jej żal za mężem i synami. Pokazała swoją gorycz straty i wtedy, gdy prosiła nazywać ją Marą (gorycz). Ale jednak nie straciła wiary po takich próbach, i wróciła do swego kraju do swego narodu. wiarygodnie to się zdarzyło podczas Paschy i Przaśników. Na nas wszystkich czeka próba straty kochanych ludzi, a także inne ciężkie próby. Są one częścią naszego rozwoju duchowego, gdzie dla nas jest ważnym nie stracić wiary.

Rut 2:1-3

Rut poszła zbierać kłosy i tak "się zdarzyło", że znalazła się na pole swego przyszłego męża Booza. Zawarty w tym poważny sens. W języku hebrajskim używa się tutaj czasownik, tłumaczony jak "zbierać". Oznacza zbierać właśnie kłosy, co zostały po zbioru urodzaju. Znaczy, że człowiek, który je zbiera sam nie zasiewa pola. Nie hoduje zboża. Robi to właściciel, któremu należy pole. Znaczy to, że temu, kto zebrał kłosy jest dozwolono korzystać z owoców cudzej pracy.

Ewangelia Mateusza 13:3-23

Wytłumaczymy sens tego tekstu. Po pierwsze istnieje siew i słowo. Również jest ważne rozumienie tego słowa. W końcu słowo zostaje w dobrym i uczciwym sercu. Ostatni warunek jest w naszej władze. Jednak dwa pierwsze dary może nam dać Bóg lub Chrystus, co działa według Jego rozkazu.

Biblia zna dużo przykładów powołania ludzi poprzez cudo, kiedy byli przygotowywane dla siewu. Przytoczymy przykład powołania eunucha etiopskiego:

Dzieje 8:26-39

Jest oczywiste, że Etiopczyka wiódł i przygotowywał dla tego Chrystus, więc w czas, gdy go przywołał Pan był on gotów, on chciał i mógł przyjąć "siemienia" prawdy. Ten Etiopczyk i emu podobni zostali przygotowani i chrzczeni. Cudnym sposobem został obalony Filip, co symbolizowało początek przyjścia Ducha Świętego do narodu etiopskiego. W wyniku tego kościół etiopski ustalił się jak nowy i niezależny, a kościoły abisyńskie zostali duchowo silnymi ostojami wiary. Na tyle, że w drugim wieku zostali gruntownie ustalone, a w czwartym wieku, kiedy się zaczęło prześladowanie chrześcijan w Azji malej, Abisyńczycy posłali episkopa Mueza dla założenia kościoła w Chinach (patrz Ogólne rozpowszechnienie Kościołów, co przestrzegają Sobotę (122)).

1 list do Koryntian 3:6-7

Rut 2:4-14

Rut 2:15-17

W stosunku do Rut Booz był podobny do Chrystusa w jego opiece o nas. Wielu razy padamy na duchu i opuszczamy ręce, przestajemy dążyć do rozwoju i nie zbieramy to, co Chrystus nam zostawił. Nawet zaczynamy wątpić co do Boga. czy naprawdę jego plan zostanie zrealizowany? Czy się troszczy o mnie? Dlaczego życie jest na tyle skomplikowane?

1 list do Piotra 5:6-7

List do Hebrajczyków 13:5

Rut 2:18-23

(18) Wziąwszy go poszła do miasta i zobaczyła jej teściowa to, co zebrała. Wtedy Rut wyjęła i dała jej to, co pozostało jej z posiłku. (19) Gdzie zbierałaś dzisiaj kłosy - zapytała ją teściowa - gdzie pracowałaś? Niech będzie błogosławiony ten, który zaopiekował się tobą! Wtedy wyjawiła swej teściowej tego, u którego pracowała, mówiąc: Człowiek, u którego pracowałam dzisiaj, nazywa się Booz. (20) Powiedziała Noemi do swej synowej: Niech będzie on błogosławiony przez Pana, który nie przestaje czynić dobrze żywym i umarłym! I dodała Noemi: Człowiek ten jest naszym krewnym, jest jednym z mających względem nas prawo wykupu. (21) I jeszcze powiedział mi - rzekła Rut Moabitka - przyłącz się do moich dziewcząt, dopóki nie skończą całego mojego żniwa. (22) Noemi powiedziała do swej synowej, Rut: Lepiej dla ciebie, moja córko, że będziesz wychodzić z jego dziewczętami, niż mieliby cię źle przyjąć na innym polu. (23) Dołączyła się więc Rut do dziewcząt Booza, aby zbierać kłosy do czasu zakończenia żniw jęczmienia i żniw pszenicy, i mieszkała ze swoją teściową.

Rut 2:13

Rut 3:1-18

(1) Noemi, teściowa Rut, powiedziała do niej: Moja córko, czyż nie powinnam ci poszukać spokojnego miejsca, w którym byłabyś szczęśliwa? (2) Oto czyż nie jest naszym powinowatym Booz, Booz, z którego dziewczętami ty byłaś? On to właśnie dzisiaj wieczorem ma czyścić jęczmień na klepisku. (3) Umyj się i namaść, nałóż na siebie swój płaszcz i zejdź na klepisko, ale nie daj się jemu poznać, dopóki nie skończy jeść i pić. (4) A kiedy się położy, ty zauważywszy miejsce jego spoczynku, wyjdziesz, odkryjesz miejsce przy jego nogach i położysz się, a on sam wskaże ci, co masz czynić. (5) Odpowiedziała Rut: Wszystko, co mi powiedziałaś, wykonam. (6) Zeszła więc na klepisko i uczyniła to wszystko, co kazała jej teściowa. (7) Booz po jedzeniu i piciu, w dobrym samopoczuciu poszedł położyć się na brzegu stosu jęczmienia. Wtedy Rut podeszła cicho, odkryła miejsce przy jego nogach i położyła się. (8) A w środku nocy Booz Rozciągnąć brzeg poczuł zimno i rozglądając się dokoła zobaczył kobietę leżącą przy jego nogach. (9) Zapytał: Kto ty jesteś? Odpowiedziała: Ja jestem Rut, służebnica twoja. Rozciągnij brzeg swego płaszcza nade mną, albowiem jesteś powinowatym. (10) Powiedział: Błogosławiona bądź, moja córko, przez Pana! Jeszcze lepiej niż za pierwszym razem okazałaś swoją miłość za drugim razem, gdy nie szukałaś młodych mężczyzn, biednych czy bogatych. (11) Nie lękaj się więc, moja córko; wszystko, co powiedziałaś uczynię dla ciebie, gdyż wie każdy mieszkaniec mego miasta, że jesteś dzielną kobietą. (12) Jednakże, jeśli jest prawdą, że jako krewny [twego męża] mam prawo wykupu, to jest jeszcze krewny bliższy ode mnie. (13) Pozostań tutaj przez noc, a rankiem, jeśli on będzie chciał wypełnić wobec ciebie swój obowiązek jako krewny [twego męża], dobrze będzie, jeśli go wypełni, lecz jeśli nie będzie chciał go wypełnić, to na życie Pana, ja go wypełnię względem ciebie. Śpij aż do rana! (14) Spała u jego nóg aż do świtu. O tej porze, kiedy człowiek nie może jeszcze odróżnić innego człowieka, wstał Booz. Mówił bowiem do siebie: Nie powinien nikt o tym wiedzieć, że kobieta przyszła do mnie na klepisko. (15) Powiedział [do niej]: Podaj okrycie, które masz na sobie, i trzymaj je mocno. Gdy trzymała je, odmierzył jej sześć [miar] jęczmienia i podał jej. Po czym poszła do miasta. (16) Przyszła Rut do swej teściowej, a ta zapytała ją: Co z tobą, moja córko? Opowiedziała jej Rut wszystko, co uczynił dla niej ten człowiek. (17) Dodała Rut: Dał mi te sześć [miar] jęczmienia mówiąc: Nie możesz wrócić z pustymi rękami do swej teściowej. (18) Bądź spokojna, moja córko - powiedziała Noemi - aż dowiesz się, jak potoczą się rzeczy, gdyż nie spocznie ten człowiek, dopóki nie zakończy dzisiaj tej sprawy.

Rut poprosiła Booza "rozciągnąć brzeg swego płaszcza nad nią", co także było symbolizowane jej rozmieszczeniem u jego nóg. Prosiła o tym Booza jako krewnego, co było zgodne z tradycjami Lewitów. Chciała wykorzystać swoje prawo rodzić potomka dla niej i jej teściowej dla przedłużenia plemienni judejskiego i w szczególności - rodu Betlejemskiego. Miała na to prawo. Onon został zabity za to, że nie chciał ulec temu prawu (patrz pracę Grzech Onana (162) i Genealogia Mesjasza (119)). Booz uważał Rut kobietą dostojną (według innej wersji kobietą pobożną). Przyznał jej prawo wymagać spełnienia praw Lewitów, przyjąwszy jej propozycję, nie zważając na to, że istniał krewny bliższy, niż on sam.

Także i my powinniśmy śmiało wymagać "Rękę" naszego Nauczyciela. Chrystus czeka, kiedy on będzie mógł z nami się ożenić (w sensie duchowym) według prawa, danego mu Panem. Rut - to symbol kościoła, a Booz - to symbol Chrystusa. Jesteśmy kościołem - niewiastą Chrystusa, który z kolei jest królem i synem Bożym, którym został w pełni po swoim zmartwychwstaniu (Rzym. 1:4). On się wróci na tą ziemię dlatego, żeby wskrzesić nas w sławie i wejść w wieczny związek miłości, co jest symbolizowano małżeństwem ziemskim.

Do Efezjan 5:25-32

Apokalipsa 22:17

Apokalipsa 22:20

(20) Mówi Ten, który o tym świadczy: Zaiste, przyjdę niebawem. Amen. Przyjdź, Panie Jezu! (21) Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!

Do Hebrajczyków 2:11

do rzymian 8:16-17

Do Rzymian 8: 28-29

1 list do Jana 3:1-3

Chociaż Booz i Rut chcieli się żenić, Booz nie mógł się żenić z Rut z powodu istniejącego prawa o powtórnym ślubie. Zgodnie z prawem jeżeli mężczyzna umierał, nie zostawiwszy spadkobierca, jego brat powinien był ożenić się z jego wdową i pierworodny, co się urodzi od tego ślubu, był uważany spadkobiercą zmarłego brata. Dzisiaj prawo to wydaje nam się dziwnym, ale wtedy ono miało zabezpieczać dwie rzeczy. Po-pierwsze, dzięki niemu było przekazywane nazwisko, a po- drugie - było ono powołane obronić wdowę od nędzy. Bóg przezornie dał go ludzkości, żeby mógł się przedłużać rod i rodzina była chroniona. Prawo to, przedstawione w księdze Rut, a także w innych miejscach Biblii, demonstruje duchowe nauki Księgi Rut, a także pochodzenie Mesjasza, robiąc bardziej zrozumiałym znaczenie pracy Zbawienie nie żydów w odnowionym duchowieństwie Melchizedeka; patrz Melchizedek (128)).

Powt. Prawa 25:5-9

Noemi była za stara, żeby rodzić dziecko (Rut 1:12), które by mogło nosić imię Elimenecha. Własność jej rodu nie mogła być sprzedana w odwieczną własność, ale tylko oddana na jakiś czas zgodnie z systemem jubileuszowym. Noemi i Rut w danych okolicznościach oddać część swego spadku , co przypadała na synów Elimenecha. Dlatego, żeby utrzymać własność w plemienni i w rodzinie, jeden z krewnych Noemi powinien był się ożenić z Rut, nie zważając na to, że była ona moabitką. Zasadę tą także udowadniają nauki Onana i Judy. Bóg zabił Onana ponieważ on się odmówił swego obowiązku i jego bratowa Tamar była zmuszona popełnić kazirodztwo ze swoim ojczymem Judą dlatego, żeby obronić siebie i zabezpieczyć spadkobiercę. Nie trzeba zapominać, że Rut nie była izraelitką, i dlatego w oczach większości izraelitów była "nie czystą". Booz chciał się ożenić z nią dlatego, żeby Reut mogła rodzić syna, który by nosił imię Elimenecha, ale był bardziej blizki krewny, co miał pierwszeństwo przy zawarciu małżeństwa z Rut. Booz, który się bał tego, powinien był zrobić tak, żeby ten krewny odmówił się kupić lub odkupić własność i żenić się z Rut.

Rut 4:1-12

W tym przypadku Bóg mówi o przekazaniu ziemi Edoma. Widocznie ten obyczaj był rozpowszechniony wśród Hindusów i Niemców, a w wieku poprzednim wciąż był wykorzystywany na wschodzie.

1 list Piotra 1:18-19

Ale proces ten jeszcze nie jest skończony i będzie kontynuował do pierwszego zmartwychwstania, kiedy ciała nasze przejdą z ciała w duch i będą całkowicie przyjęte w rodzinę Boga.

Do Rzymian 8:23

Do Efezjan 1:14

Do Efezjan 4:30

Jednym z ciekawych momentów księgi Rut jest to, na ile silnym był wpływ Noemi na Rut. Właśnie za przykładem Noemi Rut zostawiła wszystko, co było drogie dla niej - rodzinę, naród, swoją ziemię, nawet swoją religię.

W tym Noemi była podobna do Kościoła, który prowadzi swoich członków do Chrystusa i Boga. właśnie kościół nas prowadzi do Narzeczonego, który ma przyjść. To przypominanie dla nas jak dla chrześcijan, gdzie nasze własne zachowanie i nasz stosunek do bliźniego odgrywa nie ostatnią rolę. Nie możemy wiedzieć kogo Chrystus powoła w ciało w tym wieku, ale dokładnie wiemy, że wszyscy mężczyźni, kobiety i dzieci będą powołani do Kościoła w drugim zmartwychwstaniu. Dlatego powinniśmy dbać o swoim zachowaniu, dając przykład otoczeniu, ponieważ jednego dnia Pan ukaże na niego i przeprowadzi drugą "Rut" do Chrystusa.

Rut 4:13-22

(13) Booz zaślubił więc Rut i stała się jego żoną. Gdy zbliżył się do niej, Pan sprawił, że poczęła i urodziła syna. (14) Kobiety mówiły do Noemi: Niech będzie błogosławiony Pan, który nie pozwolił, aby dzisiaj zabrakło ci powinowatego z prawem wykupu. Imię jego będzie wspominane w Izraelu. (15) On będzie dla ciebie pociechą, będzie cię utrzymywał w twojej starości. Zrodziła go dla ciebie twoja synowa, która cię kocha, która dla ciebie jest warta więcej niż siedmiu synów. (16) Wzięła Noemi dziecko i położyła je na swym łonie. Ona też je wychowywała. (17) Sąsiadki nadały mu imię. Mówiły: Narodził się syn dla Noemi, nadały mu imię Obed. On to jest ojcem Jessego, ojca Dawida. (18) A oto potomkowie Peresa. Peres był ojcem Chesrona. (19) Chesron był ojcem Rama, Ram był ojcem Amminadaba. (20) Amminadab był ojcem Nachszona, Nachszon był ojcem Szalmona. (21) Szalmon był ojcem Booza, Booz był ojcem Obeda. (22) Obed był ojcem Jessego, a Jesse był ojcem Dawida.

Rut 1:16-17