(Wydanie 1.0 20010215-20010215)

(Wszystkie prawa zastrzeżone ã 2000 Wade Cox)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

Powtórnego Prawa 14:1-3

W ciągu wieków człowiek przyzwyczaił się spożywać wszystko, co się nadaję do jedzenia. Gusty oraz pożądania rozwijały się w ten sposób, że priorytet zawsze był okazywany daniom egzotycznym.

W Księgach Kapłańskiej 11 oraz Powtórnego Prawa 14 Biblia zawiera specjalne reguły i prawa co do regulowania spożywania; jak mają być zabijane bydła; jak trzeba je patroszyć, i w końcu co w tym nie można spożywać (idzie mowa o sale i krwi). W tej prace będziemy mówili o mięsie czystym i nieczystym, jak to napisane w biblii.

W ciągu wieków wielu próbowali zdyskredytować sprawiedliwość biblijnych praw odżywiania lub udowodnić, że dotyczą oni tylko żydów, a także to, że więcej nie obowiązują i są skasowane Nowym Testamentem. Niektórzy z racjonalistów biblijnych twierdzili, że prawa odżywiania Starego Testamentu są kasowane Księgą Dziejów 10, nie zważając na list, dany w wierszu następnym tej samej księgi Dziejów, symbolizm którego faktycznie wprowadza do Kościoła nie żydów i jeszcze raz świadczy o zastosowaniu prawodżywiania. Wiersz 15 Księgi Dziejów czasem również jest używany żeby argumentować zniesienie praw odżywiania.

Prawa te zawsze były przestrzegane przez Kościoły Boga i o tym fenomenie mówią najwybitniejsi naukowcy. Za czasów istnienia Hiszpańskiej Inkwizycji jedną z metod ujawnienia tak zwanych heretyków Kościoła Boga było wyjaśnienie tego, czy przestrzegają prawa odżywiania(patrz C. Roth The Spanish Inquisition). Żydzi oraz muzułmanie również byli uważani za heretyków, wielu z nich byli skazani na śmierć.

Prawa odżywiania byli od nowa przedstawione przez proroka Mahometa. Dał on specjalne zezwolenie plemionom, żyjącym w pustyni, spożywać mięso wielbłąda (uważanego wcześniej nieczystym), ale on miał być zabijany w sposób specjalny. Mahomet mówił, że to, co jest dozwolone żydom jest dozwolone i muzułmanom, i na odwrót. Niestety on nie podał wszystkich prawodzywiania, tylko zabronił, podobnie do Dziejów 15 spożycie wieprzowiny oraz padliny. Później to pozwoliło muzułmanom przestrzegać tylko te prawa, ignorując wszystkie inne.

Antropolodzy oraz studiujące religioznawstwo porównujące przeanalizowali rytualne tabu na spożywanie w kulturach prymitywnych. Jedni z nich przyznają ich czysto higieniczną wartość, która w sytuacji dzisiejszej już straciła sens. Inni mówią o ich bezpodstawności, przenosząc to twierdzenie na wszystkie zakazy dotyczące jedzenia.

Jedną z takich prac jest praca Meri Duglas (Putity and Danger, London, 1966), w której jest robiony wniosek co do praw odżywiania z punktu widzenia tabu religii prymitywnych. Ona twierdzi, że podejście do tych religii można odnaleźć tylko w tym przypadku jeżeli:

Lesser i Vogt twierdzą, że ona mówi o tych wstrętnych zwierzętach, co stanowią anomalię, odróżniając od tego świata natury, który był dany Panem. Unikając tego, co jest sprzeczne z porządkiem Boga tym samym potwierdzamy swoje oddanie temu porządku. Bóg święty właśnie dzięki przestrzeganiu diety (Lesser & Vogt Reader in Comparative Religion, 4 th Ed., Ch. An Anthropological Approach, Harper and Row, 1979, str. 149-152).

Niestety ni Mery Duglas ni Lesser i Vogt nie potrafili zrobić analizę, wychodzającą poza wąskie granicę antropologii. Nie testowali oni prawa na higieniczność oraz korzyść dla zdrowia. Ukazanie o świętości było rozglądano jak zakaz, a nie jak utwierdzenie zdrowego ciała, które jest Bożą Świątynią. Oni po prostu nie wykonali swego zadania domowego, ponieważ nie zważając na zdanie Duglasa, co bazuje się na ślepym przyjęciu przez antropologów oraz badaczy religioznawstwa porównywalnego o tym, że prawa odżywiania są tylko zakazami, jednak prawa te robią ciało zdrowym i zmniejszają jego uległość toksynom oraz chorobom. I fakt ten może być łatwo potwierdzony. Antropolodzy że nie tylko się mylili, oni specjalnie ignorowali treść tych praw.

Praca ta systematyzuje prawa, dane w Ks. Kapłańskiej 11 oraz Powtórnym Prawie 14, badając je z punktu widzenia ostatnich odkryć naukowych. Niektóre z tych odkryć są absolutnie nowe, niektóre były prowadzone w ciągu wielu lat, a niektóre są wynikiem rewizji starych danych.

Rodzaju 7:2

Kapłańska 17:15 zabrania spożywanie wszystkiego, co zdechło, a nie było zabite, a także zabranie jeść mięso, co było rozszarpane. Zasada ta chroni nas przed infekcjami, co rozpowszechnią się poprzez trupy martwych zwierząt. Jest dużo chorób przenoszonych tą drogą (patrz rozdział Choroby, przenoszone od Zwierząt do człowieka). Stara zasada według której mięso ma byś myte i obrabiane przed nadejściem wieczora, teraz jest ogólnie przyjętą.

Te dwie różnicy - parne kopyta i zdolność przeżuwania odróżniają czystych przeżuwających. Niektóre zwierzęta przeżuwają, ale nie mają parnych kopyt, na przykład wielbłąd, królik i zając. Zwierzę poniżej zająca są nieczyste. Zaznacza się, że w niektórych przypadkach Mahomed pozwolił plemionom pustyni spożywać mięso wielbłąda. I to jedyne znana zmiana co do praw odżywiania danych potomkom Abrahama. Ale najczęściej prawa te są ignorowane, a Islam nieco zmniejsza granice używania słowa "padlina" i pozwala spożywać wszelką padlinę; oni nie jedzą świniny i mięsożernych, ale tego nie wystarczy dla przestrzegania praw Boga.

Świnia jest bydłem parno kopytnym ale nie przeżuwającym. Wśród wszystkich zwierząt na ziemi świnia jest uważana za najbardziej nieczystą. Ale zakaz na spożywanie świniny jest często naruszany. Ludzie usprawiedliwiają siebie mówiąc: "Wtedy nie było pozwolono spożywać świninę z powodu złych warunków higienicznych. Dzisiaj, kiedy jest udzielano tak dużo uwagi ochronie zdrowia oraz przechowywaniu artykułów żywnościowych, prawo o nie używaniu świniny straciło swoją aktualność". Ale sprawa w tym, że akurat go trzeba używać. Asyryjczycy oraz babilońscy byli znani swoją słabością do świniny i razem z Celtami przynieśli tą tradycję do Europy. Ostatnie badania co do mięsa świniny dali ciekawe wyniki. Po pierwsze pośrednictwem świniny łatwiej niż poprzez mięso innego bydła jest przenoszona infekcja ku człowieku. I mięso żadnego zwierza nie może w tym dorównać świninie.

Świnina ma jedną osobliwość, z powodu której żadna sterylizacja nie może powstrzymać niebezpieczeństwo zakażenia człowieka. Osobliwość ta jest wynikiem połączenia tkanki mięsnej i wątroby w organizmie świni. 23 marca roku 1985 Lancet na stronach 681-683 w artykule Relationship Between Pork Consumption and Cirrhosis (Związek między spożyciem świniny oraz marskością wątroby) opublikował odkrycia doktora Amina A. Nani i Samuela B. Frencha. Ci wybitni specjaliści z pytań wątroby za pomocą analiza statystyki w 16 krajach (analizując spożywanie alkoholu, świniny, wieprzowiny oraz tłuszczu) przyszli do wniosku, że współzależność między śmiertelnością z powodu marskości, etanoly oraz spożyciem świniny we wszystkich 16 krajach jest bardzo ważnym. Jednak, kiedy badanie zostało ograniczone siedmiu krajami z niskim spożyciem alkoholu i większą śmiertelnością z powodu marskości wątroby (2-18 śmierci/100 000), współzależność między śmiertelnością z powodu marskości i od użycia alkoholu okazałoś się nie istotnym. Dla porównania zależność śmiertelności z powodu marskości od spożycia świniny dla tych samych siedmiu krajów okazałaś się bardzo wysoką.

Porównując dane lat siedemdziesiątych oni zrobili wniosek, że współzależność między użyciem alkoholu a śmiertelnością w 11 krajach wynosiła 0,54, a między spożyciem świniny a śmiertelnością z powodu marskości (wybór 100 000) w tych samych 11 krajach była 0,89. Z czego zrobili wniosek, że współzależność między spożyciem świniny a śmiertelnością z powodu marskości było wysokie. Największe wrażenie robiła ta współzależność w tych krajach, gdzie wystarczająco niski poziom użycia alkoholu (mniej niż 10 butelek na osobę na rok), a spożycia świniny - wysoki. Ludzkość tych krajów ma immunitet przeciwko wirusowi hepatytu B, co znaczy, że wysoki poziom śmiertelności z powodu marskości nie może być objaśniany infekcyjnym zapaleniem wątroby.

Bardzo ważną jest statystyka w krajach skandynawskich (Norwegia, Szwecja, Finlandia). W 1978 kraje te byli znane z najbardziej niskiego użycia alkoholu w Europie. Stopień śmiertelności z powodu marskości w roku 1978 wprost zależał od ilości spożycia świniny. W Kanadzie śmiertelność z powodu marskości w każdym regionie również jest wynikiem spożycia świniny, a nie alkoholu. oni mówią, że:

Ci doktorowie pokazali nie znany faktor, z powodu którego wynikają osłabienia; substancja ta jest zawarta w mięsie świni. Fakt ten jest jednym z powodów, dlaczego świnina jest poza prawem. Kiedy używamy słowo "świnina", mówimy o wszystkich artykułach, gdzie jest zawarta - bekon i kiełbasę. Trzeba zaznaczyć, że marskość wątroby jest problemem dla indyjskich dzieci Hindi, którzy nie spożywają ani alkoholu, ani wołowiny. Znaczy można zrobić wniosek, że alkohol sam po sobie nie jest powodem zachorowania marskością wątroby. Ale razem ze spożywaniem świniny on przedstawia poważny problem.

Czyste ptaki - to kurczak, indyczka, gołąb - oni wszystkie mają ząb. Kapłańska 11:18 zabrania spożywać łabędzi, ale w hebrajskim na tym miejscu stoi słowo teshemet, które oznacza nie tylko łabędzia ale raczej dotyczy kuropatwy wodnej lub gatunku sowy, a znaczy można było przetłumaczyć inaczej. Utka, gęś i łabędź - to czyści ptaki.

W ostatnich czasach pojawia się dużo informacji o tych wirusach, które są przenoszone ptakami nieczystymi, czasem wirusy te popadają i do czystych gatunków, jak to na przykład zdarzyło się z kaczką w okolicznościach Hongkongu, która podlega aktywnej migracji. Nieoczekiwana epidemia grypy azjatyckiej, co została nazwana hongkońgską zdarzyła się właśnie dzięki temu źródłu. Z reguły czyste ptaki nie są narażone na wirusy tego rodzaju, ale ten przypadek był wyjątkiem. W Ks. Kapłańskiej przedstawione i niektóre zasady obrony od zatrucia organizmu.

Rozdział ten jest poświęcony przeglądu tych chorób, co mogą być przenoszone od bydła do człowieka. Są analizowane tak oddzielne gatunki zwierząt jak i ich grupy gatunkowe. Możliwość zakażenia człowieka poprzez pożywienie oraz bydło dokazuje uzasadnienie prawodżywiania.

Bydło przeżuwające oraz czyste jest narażone na dziesięć z 13 chorób; jedną - ryby i muszelki (na przykład wibrionu). Z tych dziesięciu chorób najbardziej wyróżnia się wibrion (Vibro tetus). Jeszcze jedna infekcja - to Pasteurella haemolytica, znaleziona w Brytanii i USA. Choroba ta jest przekazywana poprzez krew. Jeżeli mówić o innych chorobach, to niektóre z nich mogą się rozpowszechniać na duży obszar ssaków oraz ptaków. Większości infekcji są narażone tylko zabronione gatunki zwierząt, oprócz bruseliosy i salmonelliozy. Zakażenie bruceliozą odbywa się poprzez zakażone mleko i inne artykuły. Salmonella - znany typ infekcji przekazywany za pomocą powietrza. Znajduje się w nieczystym bydle, najpierw - w świniach i koniach, potem - w świniach i bydlę domowym.

Wąglik: może być przekazywana do człowieka. Zakażenie odbywa się przy spożyciu zakażonego mięsa (co od razu widać) i naruszeniu innych praw odżywiania.

Infekcja spirochet wywołuje dur powrotny i trąd, i obie choroby mogą być przekazywane czystym bydłem. Pierwsza jest przenoszona za pomocą kleszczy i wszy, druga kontaktem osobistym lub poprzez wodę, gdzie znajduję się chore bydło. Przede wszystkim są narażone na to gryzonie, ale wykonanie praw odżywianiai dokładne oczyszczenie wody nie będą zbędne.

Istnieje dwanaście rodzajów infekcji sikotycznej, od grzybicy strzygącej do Candidiasis Cryptococcoses, Geotrichosis Piedra i t.d. żadna z nich nie jest przekazywana bydłem, ale zakażenie może nastąpić przy rozcięciach skóry. Jeżeli biblijne prawa odżywiania są przestrzegane prawdopodobieństwo takiego zakażenia jest minimalne.

Niematoda pasożytnicza powoduje trzynaście typów infekcji. Spożycie mięsa czystego bydła powoduje zakażenie trzema typami, a czystej ryby - jednym (na przykład spożycie nie wystarczająco ugotowanej ryby powoduje Anisaleiasis). Czyste zwierze domowe i dzikie może zachorować używając zakażone owoce, ale tego można uniknąć, jeżeli pilnować to, co jest spożywane. Takie infekcje jak Strongyloidiasis i Ancylostomiasis, trafiają do organizmu przez skórę za pomocą poczwarek. Mięso, zakażone pierwszą z nazwanych infekcji, z reguły nadaje się do jedzenia, takie infekcje często trafiają do organizmu kotów i psów. Ale również zarazić się Strongyloidiasis mogą gryzonie i naczelne. Jednak ryzyko zakażenia nimi dla czystego bydła jest niskie, a prawa jedzenia i zasady przygotowania mięsa minimalizują ryzyko zakażenia. Niektóre z tych chorób (na przykład trychinoz i askaris) są przekazywane poprzez spożywanie padliny nie czystego bydła, szczególnie gdy to jest świnia.

Z trzynastu chorób, co wywołują trematody pasożytniczy, tylko jedną - Fascioliasis (jest dwa gatunki, powodowane fasydą wątrobową i fasydą gigańską) choróje bydło, owce i kozy. Tego można uniknąć, jeżeli przestrzegać prawa odżywiania i dokładnie obrabiać jedzenie. Na osiem takich chorób chorują świni.

Z dziewięciu gatunków cestod tylko na dwie chorują zwierzęta i jedną - ryby. Pierwszy - to krowi robak płaski, co jest przenoszony przy spożywaniu wołowiny; uniknąć zakażenia można, jeżeli dokładnie zbadać mięso i prawidłowo go gotować (podobny robak, Taenia Solium, pasożytuje w organizmie świni, a później przechodzi do psów. Do drugiego typu (Hydatidosis) są skłonne psy, owce, bydło, świni, zakażenie człowieka zaś odbywa się przy spożyciu larw robaka. Żeby uniknąć zakażenia nie trzeba spożywać padlinę, a także obrabiać mięso zgodnie z prawami biblii. Do tej kategorii należy i sparganos, co infekuje kurczaki. Ten soliter infekuje żmije, żaby, myszy, przechodząc od małp, kotów, świni i szczurów. I znów, przestrzegając prawa odżywianiamożna zwieść do minimum możliwość zakażenia tymi pasożytami.

Z trzynastu typów infekcji powodowanych pasożytniczą protozoa tylko do czterech jest skłonne czyste bydło. Pierwszy - to choroba śpiąca, wywoływana ukłuciem muchy cece, żyjącej w Afryce. Druga, Piroplasmosis, jest przenoszona przy ukąszeniu zakażonych kleszczy i szeroko rozpowszechniona wśród dzikich i domowych zwierząt. Dwie ostatnie - Sarcosporidiosis i Toxoplasmosis - dotyczą ptaków i ssaków, ostatnio są częste wypadki zakażenia kotów. I znów prawa biblijne pomagają uniknąć tych chorób.

Wirusy DNK. Istnieje sześć typów wirusów DNK, do czterech z nich są skłonne czyści zwierzęta, od których to się przenosi do człowieka. To są krowia ospa, pseudo ospa, bycze zapalenie jamy ustnej oraz egzemę infekcyjną.

Wirusy. Z dziesięciu wirusów DNK tylko dwoma mogą się zakazić czyści zwierzęta, trzy z nich mogą przejść od ptaków domowych do czystych ptaków. Wszystkie mogą być przekazywane człowieku, jeżeli jakiś czas przebywa obok bydła infekcyjowanego. Biblijne prawa odżywiania chronią ludzi od szeroko znanej choroby newkaslskiej. Do chorób jamy ustnej i nóg nie jest skłonne właśnie bydło rogate, ale prawa odżywiania chronią człowieka i od tego. Ciekawym jest fakt, że szerzycielem grypy są świni, konie i ptaki. Kaczki (jak czyści ptaki), a osobliwie mieszkające w Azji (Hongkong), z powodu niektórych osobliwości klimatycznych już stali się typowymi nosicielami różnych chorób.

Z trzydzieści jednego typu tych wirusów tylko na dwa są narażone czyści zwierzęta i na trzy - ptaki domowe (co mogą przenosić infekcje czystym ptakom). Po pierwsze - to febra, co poraża owiec, kóz i bydło rogate. Choroba ta jest rozpowszechniona w Afryce i przenosi się ukłuciem komara moskita lub pod czas obróbki mięsa surowego. Zasady prawidłowej obróbki mięsa zniżają ryzyko zakażenia. Również trzeba wspomnieć o chorobie Wesselbrona, rozpowszechnionej w Ameryce Południowej i przenoszonej moskitem tropikalnym. Ptaki są narażone na zapalenie mózgu zachodniemu i wschodniemu, a także encefalitu św. Luiza. Czyści zwierzęta są o wiele mniej narażone na takie choroby, co jest potwierdzone w Ks. Kapłańskiej 11 i Powtórnego Prawa 14.

Robaki gardłowe wywołują choroby artropedyczne i porażają owiec, kóz, psów, źmij. Zapobiec zakażeniu można, jeżeli unikać spożywanie padliny i dokładnie oglądać tuszę. Jeszcze jedna choroba zwierząt czystych - porażenie kleszczowe, ale nie przekazuje się ono ludziom. Infekcje grzybkowe są rozpowszechniane drogą przeniknięcia do tkanek poczwarek, co mogą być przenoszone powietrzem, więc prawa odżywiania nie mogą od nich ochronić, chociaż na infekcje grzybkowe są narażone wszyscy ssaki.

Żeby zrozumieć niezbędność przestrzegania praw odżywianiatrzeba przeanalizować szereg prawidłowości zjawisk przyrody i rozpatrzyć pytanie o tym, jak prawo może ochronić człowieka od wpływów negatywnych. Metale ciężkie, a także różne substancje trujące przechodzą łańcuchem odżywiania różnymi drogami. Do póki metale ciężkie znajdują się w środowisku, oni, jak zabrudzenie ogólne poszerzają się na tereny co raz większe i co raz głębiej wchodzą do systemu odżywiania. Z powodu ich miejsca w systemie odżywiania i ich natury, a także z powodu przemiany materii, niektóre z organizmów wodnych są jak najbardziej narażone na pochłanianie takich substancji.

Jednym ze źródeł zanieczyszczenia morza jest rtęć. W ten czas, gdy jej poziom jest niezmienny w wymiarach całej ziemi, jej koncentracji oraz zdolność przechodzić z form nieorganicznych w bardziej toksyczne po prostu zadziwiająca. Poziom rtęci w oceanach jest równy nie mniej niż 70 milionom ton, a ostatnie badania wierzchołek gór lodowych Grenlandii pokazali, że od dawna poziom rtęci nie jest powiększany (Applekist i inni, 1978).

Przemysłowe wykorzystanie rtęci (na przykład w przemyśle górniczym i wytapianym) ciągle się powiększa, a z roku 1973 zwiększyło się na 2%. Zwiększenie ilości rtęci w środowisku odbywa się także z powodu przemysłu paliwa, stali, cementu i fosfatów, wypławienia i wydobywania surowców kopalnych, osobliwie rudy siarczku (WHO, 1976). Naturalne, że część wykorzystywanej rtęci jest wylewana do oceanu (Gardner, 1975, 1978).

Do łańcucha odżywiania rtęć przenika, przechodząc z form nieorganicznych w osad metylowy w jeziorach, rzekach i innych źródłach wodnych. Rtęć metylowa zbiera się w organizmach wodnych i najwyższa koncentracja rtęci popada do ryb mięsożernych (patrz Report on Mercury in Fish and Fish Products, Australian Department of Primary Industry, 1979, Australian Government Publishing Service, 1980. Section 2.4(iii), p.28).

W wyżej wspomnianym artykule mówi, się o tym, że najczęściej rtęć dostaje się do organizmów wodnych w formie metylowej. Metylizacja odbywa się sposobem chemicznym (proces nie enzymatyczny, przebiegu pomagają metylkobalamin oraz osadowe mikroorganizmy, takie, jak bakterii i grzyby (Mason i in., 1974), reakcja odbywa się tak w obecności powietrza, jak i w próżnie (Jensen i Jernelov, 1974), stopień metylizacji zależy od konkretnych mikroorganizmów (Gartung, 1973) i różnych faktorów fizyko-chemicznych. Idealną dla metylizacji jest środowisko zasadowe i duża ilość substancji organicznych w osadzie (Matsumura i in. 1972), a także wysoka temperatura (Jernelov, 1972a. Z tego wynika, że powiększenie temperatury na ziemi i na może spowoduje zwiększenie toksyczności środowiska morskiego.

Proces metylizacji wyrównuje się za pomocą żyjących w środowisku bakterii mezogenycznych (Alston i in., 1972). Demetylizacja może dokonywać się wieloma bakteriami, ale najbardziej skłonne do tego aerobakterii i sedomonady ( Chariat i in., 1979). Wszystkie wspomniane cytaty pochodzą z odczytu Wydziału Głównych Typów Przemysłu. Według tego referatu organizmy wodne pochłaniają rtęć grogą spożywania produktów, zawierających rtęć, a także rtęci metylirowanej, co załeży od konkretnego organizmu (OOP, str.30).

Złożoność łańcucha odżywiania jest głównym faktem powstrzymującym dla rtęci (Peterson i in., 1973) i organizmy na wysokich poziomach troficznych zbierają co raz więcej rtęci. Zostało wyrażone przypuszczenie, że za pomocą łańcucha odżywiania rtęć zostanie przeniesiona na poziom ryb, i zaczynając z tego pozioma rtęć będzie mogła zbierać się bezpośrednio w wodnym organizmie (Jernelov, 1972). Wyciągać rtęć z organizmów wodnych zdolne tylko podobne do niej substancje, na przykład grupy siarkowe grupy protein (Lofroth, 1970). Rtęć może być przeniesiona prosto przez skórę lub za pomocą ptaków. U pstrągów przeniesienie odbywa się w pierwszy kolej przez ptaków, ponieważ ich skóra jest wystarczająco nieprzepuszczalna (Olson i in., 1973). Szybkość przeniknięcia załeży od koncentracji rtęci w wodzie, jej formy i przemiany materii ryby (odczyt OOP, str.30-31).

Na stronie 32 odczytu OOP jest stwierdzone, że najwięcej rtęci z reguły jest zawarte w tej rybie, co się znajduje w końcu łańcucha odżywiania, na przykład w dużych gatunkach mięsożernych. Wśród nich można wspomnieć rekina (nieczysta ryba), rybę-miecz i tuńczyka (czysta ryba). U łososia według badań przeprowadzonych w oceanie Atlantyckim, Kanadskim i Bałtyckim morzu została znaleziona najmniejsza ilość rtęci - 0,05 jed/kg. Niedawne odczyty pokazują, że poziom rtęci u większości ryb oceanicznych zmienia się w odstępie 0-0,5 jed/kg, gdzie wskaźnikiem średnim był 0,15 (zostało zbadano 1 600 osobników). Najważniejszymi przykładami byli ryba-miecz, tuńczyk i palmus.

W Japonii dzisiaj są przyjęte standardy, według których dopuszczalny poziom rtęci dla wszystkich gatunków stanowi 0,4 nk/kg. Ryby głębokowodne zawierają większą ilość rtęci, niż gatunki, żyjące w wodach szelfu. W wyniku badań, przeprowadzonych na wybrzeżu Japonii zostało odkryte, że rekin i tuńczyk zawierają najwięcej rtęci. USA zwiększyli dopuszczalną zawartość rtęci z 0,5ng/kg do 1ng/kg. Najprawdopodobniej to było zrobiono z powodów ekonomicznych.

Poziom selenu u większości drapieżników (tuńczyk lub ryba-miecz może być zawarte od 0,79 do 4,84 ng/kg, gdy średnim wskaźnikiem jest 2,18ng/kg. Wskaźniki te są zależne od wagi osobnika, a także od ilości zawartej w nim rtęci (Friedman i in., 1978). Ryba jak żaden inny produkt skłonna do wysokiej koncentracji rtęci. Toksyczny efekt rtęci jest neutralizowany efektem, wywoływanym arsenem, co często jest spotykany w tkankach skorupiaków (Hall i in. 1978). Shuomi, a także inni naukowcy w roku 1984 ogłosili fakt, zgodnie któremu arsen i jego formy chemiczne, zawarte w skorupiakach wprost zależą od ich odżywiania. Dwudzielne i roślinożerne ślimaki zawierają najczęściej po10 jednostek. Koncentracja arsenu w ślimakach roślinożernych zmienia się od 16,8 do 67,9 jednostek. Tak wysoki poziom jest niezbędny, żeby neutralizować rtęć i selen, co dostaje się do organizmu z jedzeniem. Więc widzimy, że żadna z podgrup skorupiaków nie nadaje się dla spożycia człowieku.

Według niektórych badań nieczyste gatunki tego, co spożywamy, na przykład - skorupiaki i mięczaki są najbardziej rozpowszechnionym źródłem metali ciężkich, popadających do naszego organizmu. Żeby neutralizować ich toksyczność ich organizm zbiera inne elementy chemiczne, takie jak arsen i selen. dlatego dla człowieka nie jest dobrze spożywać takie jedzenie. I ten gatunek mięsożerny, co znajduje się w końcu łańcucha odżywiania, zbiera w sobie elementy chemiczne ze wszystkich poziomów.

W małych gatunkach skorupiaków jest zawarta taka sama ilość toksyny, co i w największych przedstawicielach gatunków czystych. Skorupiaki, mięczaki i inni także zawierają wysoki poziom cholesteryny, z powodu której zdarzają się choroby sercowe. Jeżeli spożywać takie jedzenie razem z warzywami , co absorbowali metali ciężkie, ryzyko chorób sercowych znacznie się zwiększa. Takim czynem prawa odżywianiasą skomplikowane, ale uzasadnionymi, którymi powinien kierować się człowiek przy dokonaniu wyboru. Ilość rtęci w organizmie człowieka można ustalić zgodnie analizy włos i krwi. Gdy prawa odżywiania są ignorowane, poziom rtęci we włosach dochodzi 27 ng/kg, a w krwi - 0,038mg/l (pod warunkiem spożycia odpowiednio 780g i 2 000g ryby i skorupiaków na tydzień). W badaniach OOP ocena ekspertów włos i krwi na zawartość rtęci nie jest wspomniana, chociaż w innych pracach z reguły o tym się mówi. Ale jednak widzimy, że można zadać mniejszą szkodę swojemu organizmu i dlatego trzeba tylko unikać niektórych typów jedzenia, to znaczy przestrzegać prawa odżywiania..

Nauką zanotowano300 gatunków ryb, spożycie których w pewnym momencie prowadziło do otrucia. Większość z nich są nieczyste, ale niektóre należą do czystych. Ryba-papuga, żyjąca w morskich wodach tropikalnych, większą część roku jest jadowita, ale to nie dotyczy ryb, żyjących w innych wodach. W okresie od czerwca do kwietnia toksyny z jej wątroby wystarczy, żeby otruć myszę (Fusitani i in. 1985). Pojedyncze osobniki ryby niebieskiej, okonia i in. na niektórych terenachrównież mogą być toksyczne, ale są oni żadko spotykane. Z 84 gatunków ryby, co zostali złowione świętym Tomaszem w regionie Karaibskim 50% byli potencjalnie toksyczne dla człowieka (Olsen i in., 1984).

Ilość czerwonych wodorostów morskich szybko wzrasta. Jej rozpowszechnieniu przeszkadza tylko niski poziom temperatury wody. Ze wzrostem średniej temperatury wody morskiej morza i oceany zostaną czerwone od tego wodorostu. Woda morska zostanie krwawą i wodorosty zostaną przeniesione na duże obszary przez statki, wiatr i prądy morskie, co spowoduje naruszenie środowiska i balansu łańcucha odżywiania. Zostały przeanalizowane sezonowe wahania wieloletniego czerwonego wodorostu, Grateloupia cuneifolia (egzemplarzy byli pobierane w porcie Rio Grande, Brazylia, z kwietnia 1980 roku po marzec 1981). Testy wykazali duże wahania ilości zawartych w nich elementów: 40,4 - 129,5 mg/g cynka, 7,1 - 59,5 mg/g miedzi, 28 - 209 mg/g ołowiu i 0,09 - 43,1 mg/g kadmu w masie suchej (Zunes i in., 1982). Wskaźniki te dowodzą niebezpieczeństwo wodorostu czerwonego dla środowiska morskiego. Obraz krwawej wody zostaje bardzo realny.

Wpływ metali ciężkich na nieczyste gatunki krabów jest silnym. Jony miedzi w środzie morskiej wpływają na metallotionin i sprzyjają wzrostu larw krabów, jak twierdzi Sander, Jenkins Sinda i Kostlou (patrz ASFA Pt. 1, Vol. 14 No 6, item 14194 - 1Q14). Za pomocą tych danych można objaśnić treść współdziałania między jonami miedzi i procesami, co odbywają się na poziomach organicznym i komórkowym.

Również zaznacza się, że niektóre rodzaje skorupiaków pochłaniają kadm ze źródeł nie zakażonych nawet więcej, niż z zakażonych. Na przykład (Frazier i George w roku 1983 badali dwa gatunki muszli O.gig i O.edulis. badania te pokazali, że O. Edulis akumuluje kadm ze środowiska nie zakażonego. Dlatego zakaz na niektóre artykuły dotyczy nie tylko terenów zatrudnionych, ale i wszystkich innych. Jednym z przerażających przykładów wpływu zatrucia przez metali ciężkie (w tym przypadku chromem trzywalentnym) niektórych gatunków czystej ryby jest przykład młodego pstrągu srebrnego. W roku 1984 Stevens i Chapmen udowodnili, że takie zatrucie zabija większą część zapłodnionego skrzeku i znacznie szkodzi dorosłym osobnikom. Najgorsze, że pstrąg w tym przypadku nie jest zdolny do aklimatyzacji. To znaczy, że przedstawicieli tego gatunku w przypadku popadania do ich organizmu chroma długą nie żyją, i immunitet nie zostaje wyrobiony. Dlatego prawa odżywiania są niezmienne. Takie same były wczoraj i jutro się nie zmienią.

W roku 1983 Cai, Chera, By i Xu wysunęli hipotezę p tym, że najbardziej są skłonne do pochłaniania kobaltu (Co) fitoplankton i muszle morskie, a cezu (Cs) - fitoplankton i krewetki. Główne miejsca akumulacji kobaltu i cezu w rybie - żołądek i wątroba, i dlatego one mogą być wydalane z organizmu, wtedy gdy inne osobniki morskie są porażone całkowicie, oprócz krewetek, u których kobalt zbiera się w głowie i okolicy serca, a cez poszerza się po całym organizmie.

To dowodzi, że różne metali trafiają do organizmów poprzez bezkręgowych i muszli. To znaczy, że wyższe formy lub czyste gatunki posiadają bardziej doskonały system wydzielenia toksyn ze swego organizmu. Jednak przy dużych koncentracjach poziom zawartych w organizmie metali przestaje być kontrolowany. Kadm poraża system krwi człowieka, głównie ciałka czerwone. Przy poniżeniu poziomu hemoglobiny człowieka pokonują choroby wątroby i anemia (Kayama i Osaki, 1984).

Morza są także narażone na absorpcję węglowodorów benzyny. Spostrzeżenia za muszelką niebieską pokazali, że po wyrzutach ropy naftowej do morza intoksykacja tego gatunku wzrosła z 40 do 652 jednostek na gram w 3 milach od wybrzeża i do 533 jednostek na gram w 4,5 milach. Ignorancja praw odżywiania stała się bardzo niebezpieczną, a wrażliwość kolonii muszli w zatokach (głównie amerykańskich) na zabrudzenie jest stuprocentowo udowodniona. Zatoki całego świata są narażone na substancje szkodliwe. Jeżeli wzrost zanieczyszczenia obowiązkowo okazuje wpływ na rybę, to co do niektórych gatunków ryby czystej, na przykład płastugi, tego nie można powiedzieć. Co prawda, cynk zostaje zbierany głównie w narządach zewnętrznych. Spornym jest twierdzenie o tym, że tryb życia na dnie powoduje bioakumulacje w rybie metali pochodnych. Ale hipoteza o trafianiu metali do organizmu z jedzeniem nie może być zaprzeczona (Amiard i in., 1983).

Również zostało ustalone, że wielu wirusów pochodzenia ludzkiego są szeroko rozpowszechnione na terenach przybrzeżnych rzek i izolowane od wód morskich, morskich skał osadowych i przedstawicieli skorupiaków. Są dowody na to, że mierzenie ilości bakterii nie może pokazać stopień obecności wirusów w żywych organizmach (Ellendar i Cook, 1981, Flonderfer, 1984). Jednym z powodów zakazu na spożycie nieczystego jedzenia jest jej zdolność do przeniesienia wirusów jelita grubego.

Niektóre z nich zawierają także paralityczną truciznę rakowych. Jednym z powodów zakażenia zielonych muszelek, Perna oriental, taką trucizną zgodnie zbadanych obiektów, wziętych z Filipin w roku 1983 okazały się wodorosty jednokomórkowe, formujące plankton, nazwany i będący powodem powstania tak zwanych czerwonych przelewów, odkrytych na początku lat siedemdziesiątych. Poziom intoksykacji był wyżej i wskazywał na zdolność rakowych i planktonu czerwonego zwiększać ten poziom (Gacutan i in., 1985). Zatrucie stanowiło 60 odsetków toksyny na każde 100 gramów mięsa, co stało poważnym problemem północnych wód przybrzeżnych Stanów Zjednoczonych (Sullivan i Iwaska, 1983). Teraz jest znane więcej niż 12 toksyn, powodujących paralityczne zatrucia rakowych i pojawienia czerwonych przelewów. Toksyna, zwana Genyaulex jest rozpowszechniony w USA. Niektóre badania także wykryli słabe organizmy toksyczne na terenach, gdy przed tym nic podobnego nie było rejestrowane (Shuniza, 1983).

Bakterię, zdolne do zakażenia człowieka zostali wykryte w wysokich koncentracjach w skorupiakach i muszlach. Wykluczając Staphylococcus aurcus, wszystkie znane patogeny zostali wykryte w krabach i muszlach w dużej ilości, co dało podstawę dla tego, żeby się zamyślić o kontroli nad liczbą danych mieszkańców morza za pomocą ich przerobienia (Eliot i Colwell, 1982, opób. 1983). Jednak nie wszystkie bakterie zostali w taki sposób wzięte pod kontrolę.

Testy także wykazali, że czysta ryba pod czas przerobienia była niedostatnie sterylizowana, solona oraz oczyszczana (Joseph i in. 1983). Grzybki można było zniszczyć lub uniknąć zakażenia grzybkowego tylko przy spełnieniu następnych zasad przerobienia: dokładne oczyszczenie, suszka ryby, przesypanie trzyprocentowym wysuszonym rozczynem soli odpowiednio jedna część soli do dziesięciu części suchej ryby. Długość życia rakowych wynosi pięć miesięcy (Nair i in., 1983).

Bakteria Vibrio Flurialis wyodrębniła się z rakowych morza Adriatyckiego. Jedenaście jej gatunków popadło do przybrzeżnej smugi i razem z ulowem - do skłepów. Vibrio Flurialis - to ralofilik, wywołujący u człowieka biegunkę (Gionella i in., 1984).

W Galicji muszli są infekowane nie tylko Gynadium catenatum, wywołujący paralityczne otrucie rakowymi, ale i Protogonyaulax tamarensis, powodujący biegunkę (Hiszpania, 1983). W USA zabrudzenie wód rzek przez nieczystości doprowadziło do szeregu wybuchów hepatytu A, chorobie Norwalda i zapaleniu jelit grubych wśród spożywaczy rakowych (Durham, NH USA, opub. June 1985, ISSN 0160-8347). Ludzi, spożywające ten typ organizmów morskich, narażają się, oprócz innego, na ryzyko chorób jamy brzusznej, gdy jedna infekcja wywołuje inną.

Do miękkich tkanek człowieka może trafić specjalny typ rzecznego wibrionu, który może doprowadzić do wyniku śmiertelnego. Spożycie rakowych i innych nieczystych gatunków jest głupstwem, w najlepszym przypadku można to nazwać ruletką rosyjską. Regularne niszczenia środowiska człowiekiem w końcu doprowadzi do zniszczenia tego cienkiego systemu, za pomocą którego on i istnieje, a różnica między gatunkami czystymi i nieczystymi zostanie całkiem akademicką, ponieważ ani jedni, ani drudzy już nie będą istniały.

Ostatnie badania, przeprowadzone w Japonii, co do wpływów metali na chorą sklerozą aortę pokazały, że w środowisku biochemicznym odbywała się akumulacja wapnia (Ca) i fosforu (P), jednak mniejsze, niż to się zdarzało ze zdrową aortą i krzyżowym obszarem pleców. Koncentracja pochodnych metali, takich jak cynk (Zn), ołów (Pb), miedź (Cu), nikiel (Ni), mangan (Mn) i kadm (Cd) w cząstkach, co były wzięte z 169 japońskich rzek byla o wiele wyższa na terenach północno-wschodnich, gdzie w wodzie było zawartą dużo siarczanu/ węglanu wapnia (SO4/CaCO3) i gdzie był fiksowany wysoki wskaźnik śmierci od paraliżu. Poziom Ca/P o wiele mniejszy w produktach kwasowych (mięso, zbożowe). Metale, co popadają do chorej na sklerozę aortę, zostają zrównoważone nadmiarem pochodnych metali, co trafili do organizmu ze środowiska biochemicznrgo, jak SO¤ i P (Teraoka, Japan, 1984 as guoted in ASFA, Pt. 1, vol. 15 No.6).

Zabraniających zawierać ślub i spożywać to…

Te dwa odchylenia nie zawsze są wspomniane razem (patrz pracę Wegetarianizm a Biblia).

Organizacja badań naukowych i przemysłowych (The Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization) w Australii zaczyna analizować teorię naturalnej obecności toksynów w naszym jedzeniu. Kiedy praca ta była pisana w pierwszej redakcji, pytaniem tym się zajmowali doktorowie Fenech i Dreosti). Do tegoż doktor Robert Scheuplein), główny toksykolog administracji spożywczej i farmakologicznej USA (The United States Food and Drug Administration) niedawno obliczył, że w 98% wypadków zachorowania na rak zostali spowodowane naturalnym składem naszej diety. doktor Dreosti w roku 1990 konstatował, że:

Prawdopodobnie, że dalsze badania potwierdzą słuszność Pawła i prawdziwość biblijnych praw odżywiania. Znaczenie nieczystych gatunków polega raczej nie na tym, na ile są szkodliwe dla człowieka, a na tym, jak współdziałają z czystymi zwierzętami i środowiskiem. Zdolność rakowych do filtracji, a także środowiska rzecznego - do produkcji jedzenia są zbalansowane, i balans ten jest łatwy do naruszenia. Powinniśmy robić wszystko, żeby go ochronić. I w tym nam powołane pomóc prawa odżywiania. Tylko oni mogą gwarantować ochronę środowiska, zachowanie jej czystości i naszą kontrolę nad zanieczyszczeniem. Bóg dał nam planetę, żebyś my żyli na niej i ochraniali, a nie niszczyli.