Przedstawienie wiar – to krótkie streszczenie pozycji biblijnej, podtrzymywanej przez apostołów w ciągu pierwszego wieku. Stanowi pozycję Bibliii w dokładnej odpowiedniej kolejności i składa się z siedmiu rozdziałów: Bóg, Plan Zbawienia, Nauka o odpowiedzialności człowieka, Masjasz, Problem Diabła, Kościół i Królestwo Boże. Tu również jest umieszczony wstęp, który rozjaśnia pytanie rozbieżności między starodawnym i współczesnym chrześcijaństwem i dodatek, który opowiada o rozwoju nauki trynitaryjnej.

Przejaw Boga. Rozdział 1 – Starodawny monoteizm (G1)

Niniejsza praca jest rozdzielona na rozdziały. Opowiada ona o naturze Boga, pokazując historię rozwoju nauk chrześcijańskich i pokazuje, jak system stał się wystarczająco określonym i odchylonym od prawdziwego Chrześcijaństwa.

Wybraniec jako Elohim (1): Pierwotne nauki kościelne i przyjście Trójcy.

Istnieje bardzo dużo punktów widzenia na to, kim/czym był Bóg w Biblii. Jedną z przyczyn tego jest tłumaczenie tekstu hebrajskiego na angielski, który zawierał dużo różnych nazw opisujących Boga, gdzie mnogość nazw była zamieniona jednym słowem Bóg, w wyniku czego zostały utracone ważne części i informacja, co doprowadziło do powstania całego rzędu błędnych nauk, takich jak Trynitaryzm, Binitaryzm, Politeizm i oddawanie czci aniołowi. Cel tej pracy polega na tym, żeby pokazać, że istnieje jedyny prawdziwy Bóg Starego i Nowego Testamentu, któremu i powinna pokłaniać się ludzkość.

W niniejszej pracy jest rozpatrywana odpowiedzialność każdego chrześcijanina w świetle Paschy i Swięta Przaśników. Jest analizowana ofiara Jezusa Chrystusa na krucyfiksie obok takich grzeszników jak Barabasz.

Opowiada o koncepcji Chrystusa, która zaczyna się z Ewangelii według Jana 6:24-63, jako o Chlebie Ziemi i Chlebie Boga.

Jedną z koncepcji, które najczęściej są odbierane nieprawidłowo, jest koncepcja Znaku Jonasza. Był jedynym znakiem, który był nadany o misji Mesjasza. Znak odnosi się do odnowienia Swiątyni i siedmiudziesięciu tygodni. Znak dotyczy naszych czasów i zachował dla nich znaczenie. Proroctwo w dalszym ciągu się spełnia i powinno się skończyć w najbliższej przyszłości. Ważnym życiowo jest prawidłowe zrozumienie Odnowienia Swiątyni. Praca łączy Ewangelię i misję Chrystusa z księgami Jonasza, Daniiła, Ezdrasza, Niejemiasza i in.

Praca analizuje stosunek Księgi Rut do Pięćdziesiątnicy oraz podtekst tej Księgi co do tego Swięta.

Praca ta była napisana przez pasterza, który uczył owiec i baranów dla znanego i odznaczonego wysokimi nagrodami filmu „Babe”. Analizuje te pouczenia, które dotyczą rolniczej hodowli owiec i biblijnego listu od stworzenia. Rola owiec i pasterza również jest analizowana. Jest rozpatrywane zachowanie owiec i oczekiwanie pasterza. Jest demonstowana różnica między systemami egipckim i biblijnym oraz twierdzeniami duchowymi.

Praca w skrócie opowiada o nadzwyczajnych stosunkach, które się ułożyły między Abrahamem i Bogiem.

Proroctwo o upadku Egiptu jest analizowane według Księgi Ezechiela, rozdziały 29-32, i jest rozdzielone na pięć części. To bardzo słabo zrozumiałe proroctwo ma nadzwyczajny sens dla ostatnich dni dla końcowych wojn. Seria z pięciu części składa się z przeglądu oraz czterech części z kolejnym rozwojem, który objaśnia szczegółowo ramki czasowe, które są obecne w przeglądzie. Również tu idzie mowa o narodach, o których idzie mowa w przeglądzie. Egipt jest rozpatrywany jako miasto, które doznało na sobie proroctwo pokazujące, że Bóg będzie miał do czynienia z tym krajem, jako z częścią takiego podporządkowanego narodu w czasie, który wkrótce nastąpi. Rozumienie tego proroctwa jest ważnym dla ogólnego układu powrotu Mesjasza i wojn Anioła oraz końca czasów Ewangelii.

Praca ta jest oceną pracy doktora Gene Getza i prezentacją zasad tego, jak należy obcować się jednemu z drugim w świetle członkostwa w Kościele.

W pracy mowa idzie o walce między siłami duchowymi, w których również uczestniczy Kościół. Są poddawane analizie z punktu widzenia biblijnego rodzaje nieprawdy Szatana lub zwykłego kłamstwa w jego próbach zachwiać wiarę.

W niniejszej krótkiej pracy jest omawiane oddawanie czci Bogowi przez Chrystusa w pierwszym liście do Koryntian 15:24-28.

Koncepcja nawrócenia jako proces odejścia od błędów jest demonstrowana w postaci fundamentalnej nauki Chrystusa.

Niniejsza praca analizuje mentalność Oddawania Czci w ludziach, którzy wchodzą do Kościoła i nie dążyli do przyjęcia i nie wzorowali się na prawdzie. Opisywane jest znaczenie Oddawania Czci z punktu widzenia współczesnego używania terminu. Grupa jest identyfikowana jako kultowa, jeżeli ona ustawia jakąkolwiek rzecz przed miłością do Ojca.

W pracy mowa idzie o logicznej podstawie Binitaryzmu i Trynitaryzmu, szczegółowo jest opisywana niebiblijna natura ich doktryn i powstanie tych doktryn. W pracy unaoczniono szczegółowo te bezpodstawne twierdzenia, które używa Trynitaryzm, co przeczy doktrynie Nowego Testamentu, który z kolei bazuje się na Piśmie Swiętym.

W pracy jest rozpatrywane teologiczne rozumienie Trójcy i Unitarnej Natury racjonalnego i BiblijnegoTeizmu. Są analizowane komentarze Brunnera, Kalvina i Garnaka oraz cel trynitarnej doktryny Współistotności. Jest rozpatrywane oddziaływanie Boskiego i współdziałanie Boga z Aniołami i ludzkością, które zależy od Współistotności. Jest pokazany ruch Ducha Swiętego i w związku z tym nieprawdziwe twierdzenie Filioque^,,a w prawosławnej Trójce. Są rozpatrzone zwykłe kontrargumenty trynitarzy przeciwko Subordyonalizmu i Sabelianizmu. Jest udzielona uwaga powstaniu Ducha Swiętego z punktu widzenia konfliktu filozoficznego, co wynika z doktryn trynitarnych. Oddziaływanie Boga poprzez Ducha Swiętego jest pokazane w przypowieściach, co daje podstawy dla logicznego łączenia Aniołów w Monoteiźmie. Jest omawiana Szema Księgi Powtórnego Prawa 6:4 w świetle jedności Boga.

Tu mowa idzie o naturze herezji Kolosańskiej i Galatyńskiej. Praca jest logiczną kontynuacją serii o Łasce i Prawie i opowiada o pozycjach Prawa Pawła. Dalszym ciągiem tekstu jest analiza panującej pozycji w kościołach Jana. Także jest udzielona uwaga Doktrynie Gnostycznej oraz jest rozpatrywana opinia o przyjściach Mesjasza, która była panującą w pierwszym wieku (na podstawie dowodów Zwojów Martwego morza). Jest pokazane, jak prawosławie nieprawidłowo przyjęło pozycję Pawła. Praca ta przewiduje istnienie ciągu dalszego, co jest odzwierciadlone w następnej pracy Różnice w Prawie oraz w Praca nad tekstem Prawa.

Ta praca rozwija pozycję Biblijną o istnieniu Duszy, która jest centralnym momentem dla zrozumienia zmartwychwstania i życia po śmierci. Jest pokazana istota nauki o Duszy w Tajnach Mitrajskich jako punkt widzenia wczesnych apologistów, którzy stwierdzali, że platonicka doktryna hellenistyczna Duszy Nieśmiertelnej jest bezbożną i bluźnierczą.

W uzupełnieniu opowiada się o tym, jak ruch Adwentystów poniósł klęskę w swoich próbach dać radę z błędami zrobionymi przez Ellena White^,,a oraz z antynomianizmem innych, mniej znanych, pisarzy.

Praca opowiada o wygnaniu człowieka z Edemu. Są rozpatrzone kościelne położenia o tym pytaniu i podkreślona podstawa naszej walki z Szatanem. Wszystko to ilustruje się wskazaniem miejsca Szatana i miejsca wybrańców w Apokalipsie 2:12-13. Rozłam stworzenia spowodowany Aniołami, które powstały, jest centralnym problemem w urzeczywistnieniu odrodzenia i Kościoła. Pierwotne ukazanie się Boga na Ziemi odbyło się nie przez Kościół Ewangelicki, lecz przez List Swięty.

Ta praca analizuje wczesną tysiącletnią pozycję Kościoła przeciwko współczesnej teorii Wniebowstąpienia żywych. Wczesne doktryny idą od wczesnych autorów. Również jest omawiane opuszczenie Objawienia z kanonów Laodokijskiego Soboru (366 r.). Jest analizowane wpadnięcie w niełaskę jako zbyteczne oświadczenie o tym, co się odnosi do Czyliazmu w celu oddzielenia go od Tysiąclecia. Są podane różne ich typy i komentowany rozwój doktryn w ciągu wieków i ich wierność wyznaniu.

Jest omawiana natura doktryny o Wniebowstąpieniu żywych oraz opracowanie współczesnych nauk i działalność jezuickich księży Riberi i Bellarmina. Udzielono uwagę działalności Samuela Maitlanda w jego opracowaniu wadliwej nauki.

Praca ta analizuje różnicę między Prawami moralnym i ofiarnym. Ta różnica częściowo kształtuje podstawę dla działalności, o której opowiada Księga Rodzaju. Praca opowiada o granicznych aspektach Prawa Bożego. Specjalna różnica była dokonana reformatorami i podana w artykułach wiary datowanych Drugą Helvecką Konwencją i umieszczonych w Trzydziestu Dziewięciu Artykułach Anglii 1571 oraz w innych artykułach, aż do Artykułów Metodologicznych religii 1784 roku. W swoisty sposób te twierdzenia można nazwać ważnymi.

Ta praca analizuje pomiary czasowe i ważność Paschy oraz jej różnicę w porównaniu z Paschą pogańską. Są rozpatrywane różne fazy świętowania Paschy. Są to Wieczerza Pana, bezpośrednio noc paschalna, kiedy Chrystus był ofiarnym barankiem, lub pamiętna noc i Swięto Przaśników łącznie z ważnością ostatniego Dnia Swiątego Przaśnego Chleba w stosunku do wyjścia Izraela z Egiptu. Przygotowaniom do Paschy również udzielono odpowiednią uwagę.

Razem z pracą Znaczenie Chleba i Wina praca ta opowiada o ważności elementów Wieczerzy Pana, które stanowią drugi sakrament Kościoła. Ablucja nóg oznacza istnienie wewnątrz życia Mesjasza.

Ta praca objaśnia kompleksowe znaczenie wszystkich elementów Wieczerzy Pana, w tym dnia przygotowania i bezpośrednio Paschy. Ablucja Nóg oraz Chleb i Wino tu – niezbędne przesłanki przyjęcia Pana. Również jest objaśniany ich stosunek do Wyjścia i Paschy. Krew Nowego Testamentu i wejście najbardziej Swiątego z Swiętych, wysokiego księdza, którym był Mesjasz, jest zwiastunem tego, że wszyscy się staniemy synami Pana. W pracy przeanalizowano znaczenie symbolicznych elementów Paschy w ich stosunnku do innych tekstów (na przykład do Ps. 34:20; Iz.52:13-15). Jest objaśniony tekst Ewangelii według Jana 14 i 17.

W pracy jest objaśniane, co miał na myśli Paweł, gdy w swoim liście mówił o Dziejach Prawa. Jest to najbardziej zagmatwany moment dla czytania i w niniejszej analizie zostały użyte dowody archeologiczne, znalezione całkiem niedawno, w postaci Zwojów Martwego Morza. Były przetłumaczone przez Qimrona i Strugnella i jest wykorzystane właśnie ich tłumaczenie. Wszystko to wskazuje na to, że Dzieje w Prawie – podstawa listu napisanego w pierwszym wieku The Moqsat Ma’ase Ha-Torah, która dopiero niedawno została odtworzona. Wszystko to robi Pawła bardziej zrozumiałym dla współczesnych chrześcijan.

Tu mowa idzie o tym sposobie, za którego pomocą Mojżesz obcował się z faraonem. Prace i choroby, posłane na Egipt, są objaśniane w stosunkach z każdym bogiem Egiptu, odrzucanego przez Boga. Dżuma jest demonstrowana w jej pierwotnym kontekście teologicznym. Zycie Mojżesza z kolei jest objaśniane w ramach ogólnego rozdzielenia planu Zbawienia, który demonstruje naturę pomiarów czasowych. Księga Wyjścia jest porównywana z Księgą Zmarłych, za pomocą czego jest osiągana wielka dokładność w zrozumieniu terminologii. Praca ta jest niezbędną dla prawidłowego rozumienia Księgi Wyjścia.

Symbolizm drożdży w Nowym Testamencie jest używany w postaci nowych i starych drożdży. Powinniśmy wyrzucić jedne i zamienić je na inne. Ten symbolizm ma wielki duchowy sens dla chrześcijanina. Swięto Przaśników jest rozumiane w świetle konieczności zamiany starych drożdży gniewu i niedobrych zamiarów na nowe drożdże szczerości i prawdy. Nowe drożdże – to także drożdże darów na Pięćdziesiętnicę, które są również symbolicznymi dla Kościoła w stosunku do dużych drożdży Ducha Swiętego.

Praca objaśnia stosunek między wielkimi Paschami Biblii i ich znaczenie dla przygotowania przyjścia Mesjasza w Zmartwychwstaniu. Są analizowane zwiastuny Paschy oraz znaczenie ukryte za nią w Księdze Wyjścia, upadek Jerucha z Gedeonem, Ezechilem, Ezdraszem i, w końcu, Mesjaszem. Paschy są rozpartywane w ich stosunku do życia człowieka, Systemu Jubileuszowego i przypowieści w Księgach

Teoria Wojny Sprawedliwej (110): puszczenie z uwięzi Pierwszego i Drugiego Jeźdźców

Praca stanowi analizę historyczną i filizoficzną Teorii Wojny Sprawedliwej w jej rozwoju od Augustyna Hippo, przyjętej przez systemy prawoslawny i katolicki od piątego wieku. Jest objaśniane znaczenie Bulli papieskiej Unam Sanctum i twierdzeń odnośnie Wojny i Teorii Wojny Sprawedliwej, jak też koncepcja Kościoła jako organu wyjątkowo zorganizowanego, w którym członkostwo jest fundamentalnym dla Zbawienia. Historia tej doktryny aż do naszych czasów jest bardzo ważną dla chrześcijan, którzy zajmują każdą pozycję w działaniach wojskowych.

Praca kontynuuje serię prac dotyczących Księgi Wyjścia i opowiada o Mojżeszu i bogach Egiptu. W niej mowa idzie o tym, kto ustalil prawo na Synaju i o tym, jak ono zostało nadane. Jest objaśniana droga do Synaju, w tym zatrzymania się na niej i widzenia towarzyszące jej. Jest analizowana siła Aniołów jako posłańców Boga w stosunku do Prawa i wydarzeń, które stały się na Synaju.

Tu jest opisane szczegółowe objaśnienie Ducha Swiętego. Są analizowane pierwotne spory co do ruchu Ducha i jego przeznaczenia w Księgach Testamentów. Duch – to siła Boga, nie zaś twarz. Sposób, którym działa Duch, robi jego niezbędnym dla wybrańców w ich przemianie w elohimów lub teoju, jak uważali wczesne chrześcijanie i jak mówi Księga Proroka Zachariusza 12:8. Praca ta jest główną dla zrozumienia Boga Ojca.

Ta ważna praca opisuje istnienie Kościołów, co przestrzegały Sobotę, zaczynając od pierwszego wieku na terenach Srodkowego Wschodu, Europy i Azji. Obejmując interwał czasu stanowiący dwa tysiąclecia, opowiada nie tylko właściwie o Kościołach, lecz również o tej natarczywości, z którą system niedzielnego Oddawania Czci próbował je zniszczyć za pomocą prześladowań.

W pracy opowiada się historia Dawida i Goliata oraz rozwój duchowego i prorockiego znaczenia ich konfliktu. Jego podtekst dotyczy zwycięstwa Mesjasza nad systemem światowym. Jest opisywana realna przyczyna okupacji Swiętej Ziemi filistyńczyków. Rozwija się temat ustanowienia się Izraela w Canaanie i szczegółowo opisuje się historia ruchu arki przymierza w budowaniu obrazu bitwy i ustanowienie monarchii. Jej ustanowienie po linii Dawida jest końcowym wynikiem.

Wczesna Teologia Bóstwa (127): Analiza pisarzy patristycznych i ich tłumaczenie Boga

Ta praca analizuje wczesne teksty patristyczne i określa ich pozycję w stosunku do Boga Ojca. Daje odpowiedź na pytanie, z powodu którego prowadzą dyskusje trynitarne i binitarne pisarze, którzy nie wierzyli, że Chrystus istniał w nieskończnej przeszłości. Praca jest pożyteczną przy badaniu dróg powolnego wypaczenia teologii przez strukturę trinitarną.

Podtrzymywanie jest środkiem, za którego pomocą można nadać twarzy męstwo i pewność. Ono może popchnąć do lepszego modelu zachowania się w krytycznej sytuacji. Wzbudza nadzieję. Każdy czasem potrzebuje podtrzymania w postaci pochwały i wysokiej oceny. Potrzymanie ma zdolność sprawić ulgę lub nawet zmienić komuś życie. Biblia nakazuje, żebyśmy podtrzymywali jeden drugiego, jak Bóg podtrzymuje tych, co wierzą w Niego i słuchają Go.

Objawienie Boga jest analizowane jako sakrament i wskazanie dla wybrańców. Są objaśniane przypowieści o talentach i mądrości oraz o niewinnych pannach. Wszystkie sakramenty są analizowane w ich kolejności.

W pracy mowa idzie o prawidłowym obiekcie Oddawania Czci, tj. o Eloachu, zaś Mesjasz jest analizowany z punktu widzenia jego miejsca w tekście Biblijnym. Praca opowiada o Bogu przed Początkiem, o Początku, Radzie Elohyma jako Synach Pana i Gwiazdach Boga. Syn, który był elohymem Izraela, także jest analizowany. Określają się stosunki Mesjasza jako wyższego księdza z Bogiem Bogów, który oddziaływuje przez niego. Jest objaśniane wcielenie jako drugie przyjście.

Praca opowiada o dwóch aspektach Swięta Trąb. Pierwszym jest powrót Mesjasza. Ta faza kontynuuje rozwój Kościoła przed Przyjściem, tysiącletnim panowaniem Chrystusa i podniesieniem się Izraela. Drugim aspektem jest Slubna Wieczerza Baranka. Tu jest szczegółowo rozpatrywane znaczenie Ewangelii i omawiany jej stosunek do ślubu Chrystusa i Kościoła. Podstawowy czynnik natury ślubnych szat wybrańca jest ważnym dla wszystkich chrześcijan.

Ta praca opowiada o Swiątyni Pana i proroctwie odnośnie Izraela i narodów na przeciągu ostatniej fazy trzydziestoletniej aż do początku Tysiąclecia. Jest analizowane przesunięcie trzech rodzajów rządzenia, nazwanych Księżami, Prorokami i Książętami. Przy realizacji ostatniego etapu pomiaru centralnym jest wymiar sprawedliwości owcom, które będą sądzone według tego, jak one podtrzymywały jedna drugą. Widocznie z tego tekstu staje się bardziej zrozumiałą przypowieść o owcach i baranach. Ta praca wykazuje związek ze Swiadectwem i Ostrzeżeniem Ostatnich Dni.

Praca opowiada o pierwszym i drugim zmartwychwstaniu. Jest omawiany cel każdego zmartwychwstania, jako wynik końcowy. Również tu jest włączone objaśnienie istnienia człowieka przed Adamem, co jest ważnym dla tych wszystkich, którzy próbują sprawdzić Biblię za pomocą odkryć naukowych ostatniego wieku.

W tym artykule mowa idzie o końcowym wyniku i celu planu Zbawienia. Opowiada się o mieście Pana (patrz również pracę Miasto Pana), objaśnia się jego znaczenie duchowe. Ruch Boga do tego systemu planetaryjnego robi konieczną przebudowę struktury administracyjnej Wszechświata.

Tą pracę, która analizuje pozycję Biblijną o boskości Chrystusa, można nazwać ważniejszą. W niej są wykorzystywane rózne pozycje – od radykalnego Unitaryzmu do teologii Trynitarnej. Z Pisma Swiętego przytaczana jest informacja o przedistnieniu Chrystusa, objaśnia się, dlaczego on jest Boski. Opis także dotyczy Jedynego Prawdziwego Boga, Szema Powtórnego Prawa 6:4, mnogość elohimów (w kontekście Pisma Swiętego). Jest objaśniana błędność filozofii greckiej względem Oczyszczenia, na której właściwie jest budowana koncepcja Trójcy. Jest tłumaczona logika monoteizmu, pierwotne rozumienie nauki o Antychryście. Jest podane znaczenie terminów biblijnych „rodzony”, „pierworodny”, „jedynorodny”. Również w tym artykule mowa idzie o typowych problemach trynitariuszy i jest proponowane ich rozwiązanie.

Artykuł O wieczności uzupełnia niniejszą pracę.

Ta nieduża praca krótko opowiada o imionach Nowego Testamentu, które się odnoszą do Kościoła, i określa ogólną nazwę, która się do niego odnosi – „Kościół Boga” w liczbie pojedyńczej i „Kościoły Boga” w liczbie mnogiej.

Celem tej pracy jest analiza podstaw dla tego twierdzenia oraz testowanie duchów, jak to było nam rozkazane, żeby wyodrębnić naturę tego wyrażenia i opracować wytyczne dla wybrańców w ich kontaktach z tymi, kto znajduje się pod wpływem tego zjawiska, potrzymuje ideę jego istnienia i propaguje jego istnienie.

Większość Kościołów twierdzi, że ma władzę nad różnymi aspektami życia ludzkiego oraz że jego uczestnicy, żeby rzeczywiście być jego uczestnikami, powinni uczestniczyć w określonych sferach życia kościelnego. W pracy jest analizowane zjawisko sakramentu ślubu, obrzędu pogrzebowego, ceremonii, Eucharystii (Swiętej Komunii), Chrztu, Wieczerzy Pańskiej i jest robiony wniosek o tym, że oprócz Nowego Testamentu istnieją tylko dwa podobne pełnomocnictwa Kościoła.

Rozpowszechnionym zjawiskiem jest błędne przekonanie o tym, że Bóg dał dwa całkowicie różne nakazy w czasach Starego Testamentu i Nowego Testamentu tak, niby Bóg pomylił się w stosunku do starodawnego Izraelu i zburzył go , a teraz próbuje naprawić duże błędy za pomocą Nowego Testamentu. Prawda zaś polega na tym, że Bóg jest wiarygodny i niezawodny, On nie robi błędów. On zawsze robi sprawedliwie i konsekwentnie, zaś nakazy demonstrują te jakości. Jego Nakaz ludzkości na przeciągu historii jej istnienia nie jest fragmentarycznym lub kapryśnym. Niniejsza praca bada cel Nakazu i jego wpływ na trzy grupy, które są ważnymi dla Boga: Abrahama, Izraelu na Synaju i chrześcijan Nowego testamentu.

Opowiada się o Szatanie, jego zburzeniu Szemy Powtórnego Prawa 6:4 oraz przenikaniu grzechu po całym świecie chrześcijańskim, jego odzwierciadleniu na milionach ofiar obojętnych do swojego grzechu. Tu są objęte następujące tematy: natura Szatana, Azazel, Semraza i Księga Rtiopska Enocha; inne imiona i ich pochodzenie; objaśnienie Elohima; różnica między Eloahem i Elohimem; osobliwości pochodzenia słowa „Elohim”; siedem twierdzeń Ruszdoony, które pochodzą z Szemy; dylemat binitariuszy i trynitariuszy; dualizm; problemy tych społeczności Kościoła Boga, które uważają, że Chrystus istniał wiecznie i przy tym są bałnochwalcami i będą zapomniane podczas pierwszego Zmartwychwstania; niezmienna natura Boga, która odzwierciedla się na niezmienności Prawa; natura bezprawia lub anty-nomianizmu, co pochodzi od aleksandryjskich gnostyków i była przyjęta przez Rzymian i Greków, którzy atakowali Judaizm i wczesne Chrześcijaństwo w tym celu, żeby zamienić hebrajskie Prawo Boże etyką grecką oraz greckimi zasadami teologicznymi, na przykład, Trójcą; nauka o wiecznej duszy i politeiźmie; Łaska i Prawo; Wymiar i liczby nie właściwe prawdziwemu Kościołowi chrześcijańskiemu; zbiór dziesięciny przez system przeniewerczy, który oddaje cześć pseudobogowi; wielkie przykazania; stosunek do bałnochwalstwa i czarnoksięstwa; niemoralne nauczyciele, którzy zostaną obuczeni ponownie przy drugim Zmartwychwstaniu.

Jest omawiany kalendarz, który Biblia przedstawia jako prawidłowy dla Oddawania Czci Bogowi. Demonstruje się, że Molad Tishri, który jest używany w kalendarzu żydowskim dla przeniesienia dat, na które przypadają święta, na daty, które zadowoliłyby tradycje żydowskie, nie mają potwierdzenia Biblijnego. W wyniku tego Zydzi i te Kościoły Boga, które używają kalendarz żydowski, przestrzegają święta w niewłaściwe dni.

Zwykły świat chrześcijański uczy o ukrzyżowaniu Jezusa z Nazareta w piątek i o jego zmartwychwstaniu w niedzielę. Zapisy historyczne świadczą, że apostołowie lub Kościół Nowego Testamentu temu nie uczyły. Ta praca analizuje Pismo Swięte, historię, kalendarz księżycowy, dowody niedawnych badań, które opowiadają prawdę o standardach czasowych. Dowody mówią, że misja Chrystusa trwała w ciągi dwu i pół lat, nie zaś w ciągu trzech i pół, jak był o tym zrobiony wniosek na podstawie niektórych tłumaczeń Księgi Daniela 9. Jest przytaczana szczegółowa analiza wydarzeń, które się odbyły w ciągu sześciu lat przed Paschą. Ta praca opowiada o nowych badaniach , które świadczą, że rokiem ukrzyżowania był raczej 30 rok, nie zaś 31 lub 33, jak wielu uważało.

Praca dotyczy tematu nieprawidłowego rozumienia natury Boga. Niektórzy wierzą, że jeżeli Chrystus nie był Bogiem i jednocześnie wieczną istotą nieziemską, to jego ofiar nie wystarczało dla pojednania ludzkości z Bogiem. Korzenie tej wiary są niemoralne i bazują się na nieadekwatnej filozofii greckiej i nieprawidłowym rozumieniu natury Biblijnej i celu Stworzenia. Objaśnienie składa się z dwu części. W jednej z nich opowiada się o celu Stworzenia, w drugiej – o systemie Biblijnym. Nieodpowiedniość filozofii greckiej jest demostrowana za pomocą jej porównania z tekstami Biblijnymi.

W ciągu wieków Kościoły Chrześcijańskie różnych sekt identyfikowały grzech Onana z masturbacją i określały, że właśnie z tego powodu Pan zabił Onana. Historia ta stała się świeckim mitem i sprzyczyniła sią do powstania specjalnego językowego terminu. Niniejsza praca wskazuje na błąd w tym przekonaniu oraz na bliski błąd, który robią wiele Kościołów.

Chrześcijaństwo, Judaizm i Islam mają wspólne korzenie w Abrahamie. Wielcy teolodzy (na przykład Kalvin, Harnack, Brunner) są zgodni z tym, że teizm racjonalny, Judaizm, Biblia i Islam są Unitarne. Teoretycznie religie powinny być zdolne dogadać się o Bogu, któremu się modlą, i pracować w kierunku stworzenia jedynej rodziny światowej. Dlaczego tak nie jest? Ta praca bada zbieżności i różnice w historii i wiarach. Analizuje Boga Biblii i Koranu, imiona Boga, historyczny rozwój wiedzy, koncepcji i szczegółów o Mesjaszu, wiary w Tysiącletnie Królestwo Chrystusa i Zmartwychwstanie. Wielu chrześcijan będą zadziwieni, gdy się dowiedzą o podanej w Koranie Mahometa nauce o Chrystusie z Biblii.

Wielu chrześcijan wyrosli na koncepcji chrześcijaństwa trynitarnego o Bogu, która się ukształtowała po kilku wiekach po Chrystusie i jego apostołach, przyjmując ją bez pytań i sprawdzania według Biblii. Paradoksalnie, lecz Biblia nie uczy o Trójce. Apostołowie również nigdy nie słyszeli słowa „Trójca” i oczywiście nigdy nie uczyli o trzech częściach Boga. W wieku dwudziestym przez Herberta Armstronga została przedstawiona koncepcja dualizmu wiecznego Boga. Niniejsza praca jest adresowana do podstaw binitarnej (lub raczej bardziej dokładnie – diteistycznej) doktryny Armstronga i objaśnia, do czego ona dąży. Równie tu jest potwierdzana prawidłowość nauki unitarnej Biblii, właśnie to, że istnieje tylko jeden prawdziwy Bóg.

Przyszłą nadzieją chrześcijan, którzy nie wierzą w doktrynę nieśmiertelności duszy, wziętej przez Kościół Rzymski z filozofii pogańskiej po czasach Chrystusa i apostołów, jest Zmartwychwstanie. Jednak istnieje niezgodność między liczbą i naturą Zmartwychwstań, mianowicie między tym, kto będzie w nich uczestniczył oraz odnośnie ich wyników końcowych. Ta praca dowodzi prawidłowość doktryny o dwóch Zmartwychwstaniach dla ludzi, pierwszym dla tych, którzy będą przed tym powołani i wybrani, i od razu zmieni się na Raj Tysiącletni, i drugim Zmartwychwstaniu w końcu tysiąca lat. Specjalnie jest analizowana doktryna Armstronga o trzecim i ostatnim Zmartwychwstaniu.

Wielu chrześcijan zostaliby zadziwieni, gdyby się dowiedzieli, że proroctwo Biblijne mówi o tym, że przyjdzie czas, kiedy Mesjasz powróci w sławie i według własnego uznania przebuduje społeczeństwa tego świata. Jedną z instytucji, którą on odtworzy, będzie system Nowi, który teraz w większości przypadków jest ignorowany przez tych, kto mówi o swoim przestrzeganiu jego. Ta praca analizuje miejsce Nowi w przebudowanej cywilizacji.

Kościoły dwóch ostatnich wieków, które przestrzegają Sobotę, twierdzą, że podstawową cechą i określającą oznaką chrześcijaństwa była Sobota i że Kościoły w ciągu wieków były prześladowane właśnie za ich wierność Sobocie. W najlepszym przypadku ta pozycja tylko częściowo jest prawdziwą, zaś w gorszym ukrywa rzeczywiste aspekty fundamentalne wiary, za które był prześladowany Kościół Boga, oraz inne aspekty, które kształtowały znaki wybrańców. Ta praca pokazuje, że faktycznie istnieje szereg znaków, które określają wybrańców i które w okresach prześladowań, zwłaszcza w czasach Inkwizycji, były używane dla tego, żeby izolować je i usunąć ze społeczeństwa.

Kościół ma jedno zlecenie od Jezusa Chrystusa, o którym się mówi w Ewangelii według św. Mateusza 28:18-20. W Kościołach Boga, które przestrzegają Sobotę, niedawno powstało zjawisko, że w niektórych Kościołach znaczna liczba ludzi się rozczarowała w wydarzeniach i się odmówiła od zlecenia Chrystusa, odwiedza kościoły domowe i nie bierze udziału w pracy związanej z rozpowszechnieniem Ewangelii wśród wszystkich narodów. Jest to odstępstwem od powinności ustalonej przez Jezusa Chrystusa, to jest grzechem osądzonym przez Chrystusa jako pogrzeb talentu.

Istnieje pozycja, reklamowana przez niedużą grupę w Kościołach Boga, że Pięćdziesiętnica powinna zawsze być świętowana 6 Siwana. Inni uważają odpowiednim dla świętowania dniem poniedziałek. Ta praca analizuje wymienione wyżej pozycje.

Stosunek Boga do władzy państwowej jest Biblijnym tematem, który bardzo często jest rozumiany nieprawidłowo. Człowiek określił go za pomocą koncepcji, które były dodawane do Pisma Swiętego, lecz w istocie one się bazują na zasadach systemu Ewangelii. Spór wokół struktury władzy państwowej był pierwotnym problemem Aniołów niebieskich i stał się przyczyną powstania Szatana.

Możemy prześledzić w tekstach Biblijnych, co się odnosi do sposobu, w jaki najpierw istniała władza pod niebiańskim namiotem. Jesteśmy zdolni zrobić to w stosunku do znaczącego elementu, gdyż namiot ziemski, lub Swiątynia, był stworzony na wzór systemu niebiańskiego. W pracy jest analizowana struktura władzy Boga.

Niektórzy z reakcyjnych ministrów Kościołów Boga próbowali usprawedliwić przesunięcie, dokonane w kalendarzu Gillelskim powołaniem się na nieprawidłowo zbudowane Pismo Swięte. Jeden taki z niesłusznych argumentów bazuje się na tym, że określenie Moladu lub Pierwszego Tishri według systemu Gillela w niektóry sposób zależy od wrześniowej równonocy. W charakterze obrony przeniosonego systemu i nieprawidłowości, która nastąpiła na przykład w roku 1997, są przytaczane niektóre nadzwyczajne argumenty. Jeden człowiek cytował Wyjście 34:22 jako dowód tego, że Swięto Siódmego Miesiąca powinno następować w dzień lub po wrześniowej równonocy. Niniejsza praca analizuje to twierdzenie.

Doktor Samuel Bakchiocchi z Uniwersytetu św. Andrzeja niedawno wykonał niektóre badania dotyczące Dni Swiętych i doszedł do wniosku, że trzeba ich się trzymać. Oczywiście to było zawsze problemem dla Kościoła Adwentystów Siódmego Dnia, gdyż symbolizm Oczyszczenia i praworządności wybrańców bazował się na warunkach, zaproponowanych przez Elana J.White^,,a, i które okazały się błędnymi. Samuel Bakchiocchi spotkał się z problemem uzasadnienia sensowego Dni Swiętych. Zrealizować to było ciężko z powodów wymienionych w tej pracy. Judaizm ma taki sam problem, gdyż nie rozumie przyjścia Mesjasza i tworzenia Kościoła. Dlatego ich rozumienie kolejności praworządności też poniosło klęskę.

Jest piękny Psalm, który się nazywa „Pieśń Miłości”. Jest on prorockim obrazem Jezusa Chrystusa jako królewskiego narzeczonego i jego Kościoła jako młodej mężatki. Ten Psalm także odtwarza lub opisuje stosunki między Jezusem Chrystusem i Bogiem Ojcem. Jezus Chrystus był namaściony Ojcem nie tylko na pozycję nowożeńca swojemu narodowi, lecz również na miejsce elohima, która pochodzi od jego władzy.

Znany na całym świecie Kościół Boga we wczesnych latach dziewięćdziesiątych przyjął trynitarne objaśnienie Boga Chrześcijańskiego. Jednym z tych, kto aktywnie to bronił, był przedstawiciel college^,,a doktor Stavrinides. Praca jest komentarzem do jednej z publikacji doktora Stavrinides^,a na ten temat.

Księga Apokalipsy przepowiadała walkę ludzi z Chrystusem przy jego powrocie jako Króla Króli. Dlaczego będą to robili? Ten wiek widział rosnące rozpowszechnianie się fantastyki naukowej, w której się opowiada o inwazji na Ziemię istot - cudzoziemców, z którymi ludzi bohatersko będą walczyli i nareszcie zwyciężą. W tej pracy jest omawiany film/książka o Gwiezdnych Wojnach jako o czynniku przygotowującym ludzi do nieprzyjęcia ich Zbawiciela. Tu również jest włączony opis działań w ostatnie dni wojny na tematach filmu.

W pierwszy dzień Pięćdziesiętnicy Kościoła Nowego Testamentu apostołowie „mówią w językach”. Ta praca redaktora Adwokaty Biblii omawia to, co się rozumie jako „języki” i jak długo istniało to zjawisko. Udziela się rada odnośnie tego, jak można odróżnić geniusza od tego, kto „mowi w językach”.

Na świecie dużo religii podtrzymują wegetarianizm jako wskaźnik rozwoju religijnego. Niektórzy uważają go rytuałem Oczyszczenia. Inni widzą w nim zabezpieczenie przed okrutnością w stosunku do zwierząt. Ta praca bada ślady wegetarianizmu od najdawniejszych czasów do współczesnego Chrześcijaństwa. Jest zrobiony komentarz dotyczący spożycia wina. O tym mówi się również w pracy Wino w Biblii.

Niektóre grupy przestrzegają kalendarz rabinacki i jego daty przy określaniu Corocznych Swiąt Biblii, dlatego Herbert Armstrong podjął decyzję, że Zydzi mają wyłączne prawo na określanie tych dat. Decyzja ta została podjęta z tego powodu, że on nie mógł znaleźć logiczne potwierdzenie kalendarzowi w Biblii oraz z powodu powołania się Pawła w Liście do Rzymian na Zydów jako na właścicieli „świętych rzeczy Boga”, do których był włączony równierz kalendarz. Ta praca analizuje takie „święte rzeczy Boga”.

Termin Socynianizm, mający wystarczająco neutralny sens, jest często używany w stosunku do większej części przedstawicieli doktryny antytrynitarnej. Bóg jest centralnym pytaniem Socynianizmu. Zarówno z katolickiego, jak też unitarnego punktu widzenia Bóg jest absolutnie prostym. Oni robią wniosek o tym, że różnica osób jest niszczącą dla takiej prostoty. Z tego logicznie wynika, że oni zaprzeczają Trójcę, jak logicznie nieuzasadnioną. Różnica między Trynitaryzmem i Unitaryzmem przejawia się w szacunku do Chrystusa, który jest rozpatrywany w jego stosunkach z Ojcem; trynitarze podtrzymują kult laria, gdzie on jest faktycznie Bogiem, jak Ojciec jest Bogiem.

Ludzi Boga mają zły zwyczaj patrzyć na Egipt dla tego, żeby być nakarmionymi, zamiast tego, żeby patrzyć na Boga. Nauczyciele powinni być sterowniczymi i pasterzami, którzy prowadzą nas w słusznym kierunku i objaśniają, kiedy to trzeba, prawdę Boga. Oni nigdy nie mogą być uważani za prawdziwych tylko z tego powodu, że służą w Kościele Bożym, lecz oni mogą być uważani za prawdziwych lub nieprawdziwych na tej podstawie, że oni mówią – sprawdzanie dokonywane jest tak, jak temu uczy nas Duch Swięty. Nigdy nie powinniśmy naśladować człowieka lub organizację, tylko zaś prawdę Bożą, pozwalając Bogowi wypełniać Duchem Swiętym.

W próżni przed początkiem czasu i przestrzeni był Jedyny. On nigdy nie zaczynał swojego istnienia – istniał zawsze, wiecznie (Jan 5:26; 1Tym. 6:16). Istniał i dlatego był istotą (lub tym, kto istnieje). Hebrajczycy nazywają go Eloachem, Chaldejczycy mianują go Elahhem. Słowo to doszło do Arabów jak Allah.. Był jeden i jedyny (patrz Powtórne Prawo 32:15, 17; Dzieje /45 miejsc/; Ezdr 4:24 i 7:26; Dan .3:25; Prov.30:4-5). On był. Niniejsza praca bada istnienie, które stwarza Bóg.

To jest Prawda. Nas nie Zbawią Dobre Uczynki, Przestrzeganie Soboty także Nie Zbawi Nas. Ale Jednak W Czym Sprawa? Głównie Nie uratujemy się przestrzeganiem Soboty, która była wykorzystywana jako doktryna sprzeczna, wywołała niepotrzebną niezgodę i w używaniu teraz jest bardziej błędną niż prawidłową. Kiedy po raz pierwszy została zauważona, wywołała efekt szokujący, dlatego stała się środkiem przyciągnięcia uwagi; w stosunku do niej powstawało i powstaje dużo pytań. Teraz jest wykorzystywana jako argument dla konieczności Zbawienia naszych dusz, żeby odwrócić naszą uwagę od doktrynalnych rozbieżności. Z tego powodu, że rzeczywistość tego twierdzenia zależy od auditorium, do którego jest adresowane. Nasza wiara oczekuje systemu, gdzie Soboty symolizowałyby znak posłuszeństwa ludzi Bogowi. Nasz nauczyciel zachowywał posłuszeństwo do samej śmierci, przyjmując ją jako jeden z nas, nawet więcej – zmarł na krzyżu.

Ta praca opowiada o królu Jeroboamie, pierwszym królu dziesięciu plemion Izraela, który odebrał tytuł królewski od syna Solomona z powodu bałwochwalstwa jego ojca Solomona. W pracy mowa idzie o grzechach Jeroboama w stosunku do świąt i bałwanów oraz odnośnie określenia przez Kościół starodawny późniejszej Paschy i określenia miesiąca Nisana według starodawnych prawideł. Wszystko to przeczy wczesnej praktyce Judasza odnośnie stwarzania tak zwanego kalendarza Hillejskiego. Szczegóły, które otaczają starodawny kalendarz i prowadzą do kalendarza Hillejskiego roku 358 i do ostatecznego produktu ostatnich lat, są analizowane jako przeciwne grzechowi Jeroboama w jego stworzeniu święta ósmego miesiąca, jak to widzimy w kalendarzu żydowskim w ósmy i dziewiętnasty rok cyklu systemu żydowskiego.

Terminy Dzień Pański i Dni Ostateczne są często mylone i nieprawidłowo tłumaczone w tradycyjnej literaturze chrześcijańskiej. Tu analizujemy terminy dla ich Biblijnego używania i z różnych tekstów widzimy, że Dzień Pański nie jest scenariuszem Dnia Pańskiego Chrześcijańskiego Oddawania Czci, lecz czasem mocnych kataklizmów, które rozpoczną się z przyjściem Mesjasza i będą trwać w ciągu całego czasu boskiego wtrącania się w sprawy ludzkie. Widzimy również, że termin Dni Ostateczne odnosi się do całej Ery Mesjasza i specjalnie jest używany w proroctwie w związku z określonym celem i końcem.

Na przeciągu wielu lat Kościóły Boga w różne sposoby uczyły doktrynie mówiącej o tym, że Kościół w czasie wstrząsania świata nieszczęściami, co nastąpi podczas Dni Ostatecznych, będzie zabrany do biezpiecznego miejsca. Ta informacja jest rozpowszechniana przez różne grupy na różnych terenach. Pewnego czasu ona bytowała w Kanadzie, potem – w Petri. Niektóre grupy rozpowszechniały tą doktrynę w innych miejscach. Koncepcja wywołała duże zainteresowanie wśród tych, kto widzi świat nie w duchowym, lecz w fizycznym wymiarze. Zadaniem tej pracy jest badanie podstaw Biblijnych dla tego twierdzenia i ustalenie bezpiecznego miejsca dla prawowiernych chrześcijan.

Ta praca jest zbudowana na rozpowszechnionych cytatach z miarodajnych źródeł oraz z Biblii, które demonstrują czytelnikowi niepewność i sztuczność żydowskich i innych uzasadnień ich systemu zwlekającego. Bezpośrednio odkładania nie były całkowitymi aż do wieku jedenastego, kiedy zaczęli je wykorzystywać obrońcy takich przeniesień.

Przypowieści według Łukasza 15 mają niedostatecznie oceniony szeroki sens. Wielu uwazają przypowieść o synie marnotrawnym uosobieniem grzeszników, którzy zeszli z prawdziwej drogi, lecz większość nie rozumie rzeczywistej skali i symbolizmu tych przypowieści. Również mało osób rozumie, że wszystkie przypowieści są połączone, zaś centralną przypowieść, która i jest kluczem, znajdujemy tylko w Ewangelii według Łukasza.

Ta praca jest poświęcona pochodzeniu Prawa od natury Boga. Opowiada o budowaniu Prawa w dwóch wielkich przykazaniach i o dziesięciu przykazaniach, które tworzą dwa przykazania. Miłość Boga i Miłość Bliźniego stanowią podstawę całej struktury Prawa, która wynika z dwóch i dziesięciu i ostatecznie na dwóch wielkich przykazaniach trzymają się całe Prawo i prorocy.

Przestrzeganie jest szczególnym czasem, który jest związany z jednym z trzech systemów świątecznych, przedstawionych w Biblii, a także miejscem, jak to zaznaczono zgromadzeniem Boga, On wybierze. Kościół stwierdza, że to wydarzenie nastąpi o określonym czasie i w określonym miejscu.

Tekst Listu św.Pawła do Kolosan 2:16-17 jest ważnym dla określania stosunku do Soboty, Nowi i Swiąt. Jego często nadużywali przy próbach dowieść, że Kościół zmienił lub zlikwidował Swięte Dni Boga. Ta praca bada pogłębie Listu i wskazuje na niektóre ciekawe aspekty Kościoła i jego współczesne problemy. Autorem jest duchowny Zjednoczonego Kościoła Boga w Stanach Zjednoczonych. Za jego pozwoleniem jest ona tu przytoczona, gdyż jest bardzo ważną dla badania tego tematu. W niej został zachowany amerykański sposób napisania. Praca posiada serię uwag, które ujawniają te jej aspekty, co wymagają niektórych rozjaśnień lub łączą ją z innymi pracami, w których jest zawarte pełniejsze objaśnienie problemu lub tematu, o którym idzie mowa.

Często powstaje konflikt z powodu tego, jakim jest mądre i logiczne podejście, zgodnie z Pismem Swiętym, do tego, co było prześladowane przez ludzi, gdyż Biblia opisuje niektóre ruchy jako entuzjazm, ale nie jako wiedzę. Takie podejście jest opisywane jako niezrównoważone. Niniejsza praca próbuje dać niektóre przewodnie zasady na temat tej równowagi.

Kto jest prawdziwym bratem? Wiele z nas tęskni za bratem lub siostrą, których nigdy nie mieli lub utracili w wyniku różnych okoliczności. Nie mamy prawdziwego brata. Prosto trzeba umieć rozpoznać go i jego oznaki.

Ta praca objaśnia termin Syn Boga w jego używaniu w Biblii oraz jak on był rozumiany przez Zydów i wczesny Kościół.

Dla większości ludzi słowo słuchać się i pojęcie pokory są przeklęstwem. Jednak Bóg mówi nam, że On chce pokory i miłosierdzia więcej, niż ofiar. Faktycznie uległość Prawu prowadzi do życzliwości lub miłosierdzia i dlatego jest ofiarą. (Oz. 6; Mat. 9:13; Mat. 12:17)

Bóg nakazał nam określać Nowy Rok od Nisana (lub Abiba), który powinien być początkiem miesięcy. Judaizm określa Nowy Rok na Tishri. I Judaizm, i Biblia nie mają racji. Co to jest Nowy rok? Uroczyste święto Pana? Pozycja Biblii w stosunku do tego ważnego dnia była świadomie zagmatwiona późniejszym rabinackim Judaizmem, żeby usprawedliwić ich tradycje, które dla nich przewyższają Biblię i wskazówki Boga. Dla swojego przejawienia się Bóg wybrał symbolizm Nowiu, który znamionuje początek Nowego Roku i pokazuje nam symbolizm Jego stosunków z Kościołem pod przewodem Mesjasza.

Współczesny Judaizm zaczął mówić do Rudej Cielicy i sztucznie zapłodnił zwierzę embrionem rudej cielicy. Ten przypadek potem był przyjęty jako cud, który właściwie usprawiedliwia odtworzenie Swiątyni. Jakie jest znaczenie Rudej Cielicy i jaki ma ona stosunek do Mesjasza i jego ofiary? Odpowiedzi są zadziwiające.

Rozumienie wydarzeń, które doprowadzą do przyjścia Mesjasza, było najbardziej spornym i związanym z nadużyciami tematem w historii. Wielu ludzi tworzyli teorie o czasie przyjścia Chrystusa, lecz wszystkie one okazały się błędnymi. Scenariusz 1844, opracowany przez Adwentystów Siódmego Dnia odnośnie Przyjścia, oraz późniejsze poprawki Ellena White^,,a, również były nieprawidłowymi. „1975 w Proroctwie” Herberta Armstronga było nieprawidłowym. Problem znajdował się w błądzie braku zastosowania całego proroctwa. Większość teorii były zbudowane na błędnej teologii i nie brały do uwagi dokładne słowa wielu ważnych tekstów. W tej pracy łączymy teksty i kolejność działalności, która, jak się mówi w Biblii, powinna się rozwinąć. Idąc tą drogą, widzimy, że okres jest określony szeregiem poważnych wymagań, które powinniśmy być gotowi zrozumieć.

Wydaje się, że dla wielu ludzi imię Bóg oraz imię Jezus są uzaleźnione od wymowy lub używania. Pochodzenie imienia Boga i imion, używanych w Starym Testamencie i w stosunku do Mesjasza w Nowym Testamencie, są badane względem ich osnowy i znaczenia wewnątrz języka hebrajskiego i greckiego oraz angielskiego.

W dwudziestym wieku jednym z najbardiej tradycyjnych grzechów Kościołów Boga był grzech uprzedzenia o zależności od położenia człowieka. Wielu nie rozumieją jego i wielu nawet nie wiedzą, że to jest grzechem. Co o tym mówi Biblia i jak my reagujemy na stosunek dyskryminacyjny w zależności od pozycji społecznej?

Nazwa Lucyfer jest przypisywana Szatanowi jako jego imię. Nazwa stała się personifikowaną i nabyła negatywnego znaczenia. Również termin Gwiazda Poranna był przypisany Chrystusowi, w którym On się personifikował. Kiedy okazuje się, że Biblia zwraca się do Szatana, jak do Gwiazdy Dnia lub Gwiazdy Porannej, lub do Chrystusa, jak do Nosiciela Swiatła, co według znaczenia odpowiada Lucyferowi, ludzie również używają imiona i robią nieprawidlowe wnioski. Niektórzy nawet mylą Chrystusa z Szatanem.

Pomazaniec Boży (tj. Jego Mesjasz lub Chrystus) miał przed ucieleśnieniem istnienie duchowe z innymi synami, pierwsze przyjście w charakterze Baranka Bożego w celu odpokutowania grzecha, następne jego przyjście będzie powrotem dla uchronienia tych, którzy czekają na niego, jak na duchownego i króla. Różne jego role są częścią planu Jedynego Prawdziwego Boga. Judaizm, Islam i panujący prąd Chrześcijaństwa próbowały ukryć różne kolejności jego ukazania się jako Najwyższego.

Przypowieść o Łazarze i Bogatym Człowieku była używana przez tradycyjne Chrześcijaństwo dla szeregu grzesznych zamiarów. Była używana dla potrzymania doktryn Duszy oraz doktryn Nieba i Piekła jako mieszkania dla zmarłych. Co oznacza ta przypowiść? Do kogo jest adresowana?

Argumenty współczesnego Chrześcijaństwa co do Chrystusa często pochodzą z Filozofii Greckiej i starodawnego ruchu religijnego, przeciwnego Biblii. Niektóre teksty Biblijne były nieprawidłowo przetłumaczone na angielski dla tego, żeby ukryć zamiar i strukturę zastosowania terminów z powodu ich sprzeczności dla teologii trynitarnej. Zastosowanie nazw Arch, Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec są objaśniane w tej pracy z uwzględnieniem ich kontekstowego używania.

Hipostaza jest terminem fundamentalnym dla trynitaryzmu. Stwierdza się, że Bóg istnieje w trzech osobach w jednej ousi. Terminy te są greckimi. Są one wykorzystywane w Nowym Testamencie. Co one oznaczają?

Ta praca A.E. Knoch^,a była ukończona kilka lat temu i jest znacznym wkładem do badania teologii Bóstwa. Rozpatruje szereg elementów Biblijnych, które demostrują unitarną naturę Boga. W odpowiedni sposób są opisane stosunki Jezusa Chrystusa z Bogiem i struktura pojęcia Boskości Mesjasza. Perspektywy teologiczne Knoch^,a są badane w następnej pracy Współczesny unitaryzm.

Ten artykuł był opublikowany w Kwartalniku Zydowskim, Volume 25, 1, 1997, i za pozwoleniem wydaje się ponownie. Zydowska Asocjacja Biblii ma swoją stronę w sieci Internet http//www.jewishbible.org.

Imiona są często używane jako słowa siły.W teologii ogólne ich zastosowanie jest przeznaczone dla modlitwy. Są wykorzystywane dla tego, żeby dać osobie, która wymawia mantrę, możliwość kierowania tym, do kogo się zwraca, lub zmusić wykonać prośbę. Takie zastosowanie ogólnie jest związane z okultyzmem, liczbami i symbolami Kabały, różnymi formami mistycyzmu łącznie z prymitywnym czarnoksięstwem i szamanizmem. Dzisiejsze zastosowanie pozostaje bliskim do wczesnych Religii Tajnych i Społeczności Sekretnych.

Izraelowi rozkazano poświęcić Swiątynię przed Paschą Zydowską. To był proces poświęcenia, który powoli przygotowywał do Paschy Zydowskiej. W niektórych przypadkach Pascha Zydowska się zatrzymywała z powodu nieprawidłowego przeprowadzenia procesu poświęcenia. Znaczenie tego procesu ma poważny wpływ na Chrześcijaństwo.

Ta ptraca dotyczy pytań Ogrodu Edenskiego, upadku Adama i Ewy oraz doktryny Grzechu Pierworodnego.

Praca jest komentarzem Wstępu do Hymnów Wieczerzy Pana Josepha Stennetta^; a. Ona bada historię używania hymnów w Kościołach angłomownych, które przestrzegają Sobotnie Oddawanie Czci oraz Biblijne podstawy śpiewania hymnu nie tylko w Wieczerze Pana, lecz również w ogólnym zastosowaniu. Pokazuje zdradzieckie pochłanianie naszych wczesnych systemów Sobotniego Oddawania Czci i teologię fałszywej doktryny.

Prawo się obejmuje dwoma przykazaniami. Te Dwa Wielkie Przykazania tworzą podstawę całego Prawa i świadectwo proroków, łącznie z Jezusem Chrystusem, którzy pisali właśnie to, co jest zrozumiałe z Biblii. Pierwsze Wielkie Przykazanie mówi: Kochaj Pana, Boga twojego, całym sercem swoim, i całą duszą swoją, i całą siłą swoją. Drugie Wielkie Przykazanie jest podobne do tamtego: Kochaj bliźniego swojego,jak samego siebie.

Polecenia Biblii, jako przypomnienia o Prawie Boga, mówią, że wkładamy taśmy niebieskie, które są umieszczane na frędzlach lub zakończeniach naszej odzieży.