Organizacja nazywa się Chrześcijańskie Kościoły Boga, zaś jej organ kierowniczy nazywa się Swiatowa Konferencja Chrześcijańskich

1. Jurysdykcja Konferencji jest nieograniczoną. Ona (Konferencja) powinna określać regionalne granice dla koordynacji oraz licencjowania kościłów narodowych, które są członkami Chrześcijańskich Kościłów Boga.
2. Konferencja może udzielać pomocy każdej Kościłów lub innej podobnej Konferencji oraz prosić u niej pomocy. Taka pomoc może być udzielana zarówno przez jedną Konferencję, jak też wspólnie z innymi Konferencjami.
3. Swiatowa Konferencja wyznacza dyrektorów lokalnych do koordynacji Kościołów Narodowych, które ponoszą odpowiedzialność przed Konferencją Swiatową za prawidlowe doktrynalne i administracyjne funkcjonowanie ich Kościoła w granicach oficjalnych wydań kościelnych.
4. Swiatowa Konferencja kontroluje oficjalną WEB- stronę i środki informacji oraz wszystkie Kościoły powinny dotrzymywać się opublikowanej doktryny.
5. Konferencje Narodowe mogą przeprowadzać akcje informacyjne. Te akcje powinny odpowiadać doktrynie Kościoła i mogą być rozpatrzone ponownie oraz skoordynowane przez Konferencję Swiatową.

Konferencja składa się z Kościołów łącznie z Kościołem Konferencji, które są przyjęte oraz będą przyjęte we wspólnotę tą Konferencją.

1. Kontrolującymi Przewądniczącymi Konferencji są Koordynator Główny i Zastępca Koordynatora Głównego. Przewodniczą w ciągu okresu od Swięta Namiotów Siódmego Roku cyklu do Ostatniego Wielkiego Dnia Swięta Namiotów następnego cyklu. Pierwsi wyznaczeni na to stanowisko teraźniejszy Koordynator Główny Konferencji Australoazjackiej oraz jego Zastępca Koordynator Konferencji Północnoamerykańskiej powinni być Przewodniczącymi od chwili jak ta Konferencja nabierze mocy do siódmego roku tego cyklu w roku 2005 według bieżącego kalendarza. W przypadku śmierci jakiegokolwiek z tych Koordynatorów następca powinien zostać wybrany drogą losowania spośród starszych Konferencji z pozostałych dyrektorów regionalnych oraz przewodniczących Kościołów Narodowych. Jego odpowiedniość doktrynie powinna być uznana przez czynnego Przewodniczącego Zarządu, Głównego Koordynatora lub jego przedstawiciela. W przypadku śmierci obydwu ich następcy są przeznaczane drogą losowania spośród członków Konferencji. Jak zostało to podkreślone niżej, w części 1 (2), od roku 2005, w przypadku śmierci obydwu Koordynatorów ich zastępuje Pomocnik Koordynatora Głównego, ich następcy powinni być wybrani drogą losowania spośród członków Konferencji.
2. Komitet Wykonawczy Konferencji powinien być poszerzony w nieduielny rok 2005 i drogą losowania powinni być wybrani dwoje innych starszych. Oni będą pełnili obowiązki trzeciego i czwartego członków Zarządu Konferencji Swiatowej i będą się nazywać Pomocnik Koordynatora Głównego oraz Pomocnik Głównego Koordynatora Deputowanych. W końcu każdego okresu siedmioletniego, w siódmym roku, wszystkie cztery Koordynatorze Główni są zanoszone do listy losowania na stanowisko członku Zarządu. Jeżeli aktualny Koordynator Główny znów zostanie wybrany, wtedy on w dalszym ciągu wykonuje obowiązki służbowe w ciągu okresu przewidzianego dla tego stanowiska.
3. Główny Sekretarz Skarbu jest dodatkowym członkiem Konferencji i Komitetu Wykonawczego. Sekretarzowi Generalnemu powinni pomagać dwaj Pomocnicy Sekretarza Głównego, którzy także są członkami Komitetu Wykonawczego Konferencji Swiatowej. Przymusowa dymisja Sekretarza Głównego (Sekretarzy) następuje po osiągnięciu przez niego (nich) wieku siedemdziesięcioletniego.
4. Zarząd Starszych składa się z Koordynatorów Regionalnych i Koordynatorów Narodowych, wybranych lub posłanych przez Kościoły Narodowe.
5. Przewodniczące Kościołów Narodowych każdego regionu powinni wchodzić do składu każdej Rady Regionalnej, jak też inni przewodniczące Zarządu mianowani przez Głównego Koordynatora lub jego Przedstawiciela.
6. Zarząd Starszych powinien zbierać się w pełnym składzie conajmniej jednego razu w ciągu siedmiu lat lub każdego siódmego roku oraz w innej kolejności, co jest określane przez Koordynatora Głównego i Komitet Wykonawczy Konferencji Swiatowej. Decycja może być podjęta przez Podkomitety Regionalne i uchwalona przez Koordynatorów Głównych. Spotkania Rady Starszych mogą być przeprowadzane za pomocą środków elektronicznych w regionach lub drogą bezpośrednich spotkań pod kierownictwem Koordynatorów Głównych.
7. Wszyscy Przewodniczące Konferencji Narodowych oraz Dyrektorze Regionalne Grup Narodowych, z których się składa Rada Starszych, a także Koordynatorze Główni i ich Pomocnicy są włączani do listów losowania podczas mianowania na stanowisko Koordynatora Głównego, Głównego Koordynatora Przedstawicieli i/lub ich Pomocników w Komitecie Wykonawczym. Każde takie losowanie powinno odbywać się zgodnie z odpowidnimi procedurami oraz przy odpowiedniej kontroli. Członkowie Komisji Nadzorczej powinni przekonać się w prawidłowości losowania.

Licencjonowane Kościoły Konferencji powinne wyodrębniać się w poszczególne narodowe lub językowe grupy wszędzie, gdzie jest to możliwe. Jednak Kościoły mogą być regionalnymi, włączać do swego składu więcej niż jeden teren narodowy przed tym, jak Kościół Narodowy otrzyma licencję. Wszystkie one są kształtowane w granicach Konstytucji Konferencji Swiatowej oraz nabierają mocy i otrzymują pełnomocnictwa jako organicacje prawomocne Chrześcijańskich Kościołów Boga drogą świadczenia pomocy poprzez otrzymania licencji od Swiatowej Konferencji Chrześcijańskich Kościołów Boga.

Konferencja Swiatowa może być powołana przez Koordynatora Głównego lub Głównego Koordynatora Przedstawicieli o każdej porze i w każdym miejscu według ich uznania. W przypadku ich śmierci Sekretarz Główny i Pomocnik Sekretarza Głównego lub inny członek Zarządu, wykonujący jego funkcje, maj prawo powołowywać Konferencję, która będzie się składała z pozostałych Głównych oraz Regionalnych Koordynatorów i Regionalnych oraz Narodowych Dyrektorów, które będą stanowić Radę Starszych wspólnie z trzema Sekretarzami Głównymi. Konferencje Regionalne są powołowywane przez Koordynatorów Regionalnych lub członków Zarządu Konferencji Swiatowej, którrzy określają ich skład i czas trwania. Okresowe sesje Konferencji członków narodowych są powołowywane co trzy lata w tym czasie i tym miejscu, jak to określi Komitet Wykonywczy. Takie sesje powinny być przeprowodzane miedzy 1 Nisana i zakończeniem Paschy Zydowskiej oraz Swiętem Prosfory (Macy) na początku okresu trzyletniego. Bieżący okres trzyletni jest obliczany od 1 Nisana lub Abiba roku 1997 do 1 Nisana roku 2000 i w podobny sposób w latach 2003, 2006, 2009 itd.

1. Pozaczeregowe sesje Konferencji Narodowych są powołowywane przez Konferencję Swiatową lub Komitet Wykonawczy Konferencji Narodowej albo jakąkolwiek osobą, której Konferencją Swiatową lub Narodową są dane takie pełnomocnictwa w tym czasie i miejscu, które będą określone przez tą osobę. Pilna sesja tej Swiatowej lub Narodowej Konferencji jest powołowywana według prośb na piśmie Przewodniczących większości Kościołów w granicach jurysdykcji tej Konferencji.
2. Zagadnienia rozwiązywane przez sesje Pozaczergowe i Pilne:

Każdy delegowany na Sesję ma jeden głos przy rozpatrywaniu każdego pytania. Przewodniczący Sesji powinien głosować bezstronnie, w przypadku równości głosów jego głos jest decydującym. Pytania administracyjne są rozwiązywane prostą wiekszością głosów. Zagadnienia doktrynalne są określane przez Konferencję Swiatową i publikowane w mass-mediach. Delegaci nieobecne na zgromadzeniach sesyjnych mogą głosować na podstawie upoważnienia, ktąre jest oddawana Prurewodniczącemu lub Sekretarzom każdej Konferencji, czego procedura jest określona przez Konferencję Swiatową. W każdym innym przypadku każdy zwykły deputowany ma jeden głos na jego lub jej Konferencji lokalnej.

Jak to jest opisane niżej Sesja Konferencji Narodowej ma prawo określać wszystkie pytania dotyczące zapewnienia normalnej działalności Konfderencji oraz uregulowania jej spraw. Każda Konferencja Narodowa powinna dotrzymywać położeń i polityki ogólnej Konferencji Swiatowej Chrześcijańskich Kościołów Boga. W przypadku, jeżeli Konferencja Swiatowa Chrześcijańskich Kościołów Boga będzie dobijać się o członkostwo w Konferencji Swiatowej Kościołów Boga decyzja taka nie powinna ograniczać każdą Konferencję dopóki nie zostanie przyjęta przez Konferencję Swiatową Chrześcijańskich Kościołów Boga. Taka decyzja nie powinna zmieniać strukturę położeń wiar co się dotyczy pierwszeństwa Boga i Praw. Konferencja Chrześcijańskich Kościołów Boga i jej członkowie nie będą podejmować decyzje sprzeczne z Prawem Biblijnym lub zaprzeczają przewodzeniu Boga i przedstawieniu biblijnemu przyrody Boga i Syna Jego Jezusa Chrystusa. Decyzja ta została podjęta przede wszystkim przez Konferencję Swiatową Chrześcijańskich Kościołów Boga.

1. Konferencja Swiatrowa powinna składać sić z pięciu (później siedmiu) stałych członków Zarządu, z których składa się Komitet Wykonawczy Konferencji, oraz członków Rad Regionalnych Konferencji – Przewodniczących Narodowych i Dyrektorów Regionalnych. Konferencja ma prawo działać w regionach i zbierać się w postaci Komitetów pod kierownictwem członków Zarządu Kościoła przy rozpatrywaniu pytań administracyjnych. Rada w pełnym składzie może być zwoływana dla rozpatrywania pytań doktrynalnych i innych. Jednak dwaj członkowie Zarządu Kościoła zajmujące stanowiska Koordynatorów Głównych mają prawo veto na każde działania lub propozycje, jeżeli uważają, że są skierowane na naruszenie doktrynalnej lub funkcjonalnej całości Kościoła, dla którego całości został stworzony.
2. Delegowanymi Konferencji Narodowych mogą być:

1. delegowani akredetowani przez Kościoły i mianowani według ustalonego porządku przez Konferencję Swiatową dla udziału w Konferencji Swiatowej. Kościoły mogą być przyjęte do Konferencji, jeżeli Konferencja Swiatowa sankcjonowała stworzenie Kościoła lokalnego i jego udział w Konferencji Narodowej. Każdy Kościół powinien przedstawić jednego delegowanego od każdych dziesięciu członków lub dużej frakcji,
2. wszystkie członkowie Komitetu Wykonawczego Konferencji,
3. osoby mieszkajce w granicach terenów Konferencji i mające takie mandaty, licencje i certyfikaty wydane przez tą Konferencję:

1. Działające członkowie Konferencji Swiatowej lub inne temu podobne osoby posiadające odpowiednią wprawę, polecone przez Komitet Wykonawczy lub w odpowiedniej kolejności mianowani zwołanym przez Komitet Delegowanych i przyjęte przez głosowanie delegowanych Sesji; liczba delegowanych mianowanych w takiej kolejności nie może przekraczać dwudziestu procentów ogólnej liczby delegowanych, które są akredytowani przez zorganizowane Kościoły.

1. Konferencja Swiatowa w osobie Koordynatora Głównego lub Koordynatora Głównego Przedstawicieli lub kandydatów na te stanowiska, narodowych lub regionalnych, ma prawo wyświęcać w godność duchowieństwa głów lub diakonów. Komitety Wykonawcze Konferencji Narodowych na pierwszym spotkaniu po Sesji określają z osób, znajduj-cych się w granicach ich jurysdykcji, takich, które wykazały się jako księdza, wydają upoważnienia, licencji i certyfikaty im i innym osobom, które, według ich opinii, nadają się do służenia sprawie ich Konferencji i aprobują tą kandydaturę do wyświęcania jako taką, która dowiodła swoje powołanie do duchowieństwa i jest polecona przez własną lub podporządkowaną Konferencję. Jeżeli taką osobą jest Przewodniczący oddziału Chrześcijańskich Kościołów Boga, ona nie potrzebuje przechodzić przez ponowne wyświęcanie. Za godność się nie płaci. Osoby posiadające godność mogą mieć inną opłacaną pracę. Członkowie Zarządów mogą otrzymywać wynagrodzenie. Członek Zarządu nie może jednocześnie zajmować opłacane kościelne stanowisko.
2. Zaden członek każdej Rady nie może brać udział w omawianiu lub głosowaniu przy pytaniach, którymi oni lub ich krewni opiekują się lub w których są zaintersowani finansowo, i to dotyczy pokreweństwa do trzciego stopnia.

1. Upoważnienia, licencje i certyfikaty, wręczone lub wydane Komitetem Wykonawczym Konferencji Narodowej, są ważne dla następnej kolejnej Sesji, jeżeli przed tym nie zostały unieważnione z powodu dymisji, niewykonania obowiązków lub oddania pod sąd działający przy Sesji Konferencji Narodowej.
2. Konferencja Swiatowa ma prawo anulować licencję każdego kościoła lub Konferencji Narodowej, która przydziela jej prawo występować w charakterze kościoła lub Konferencji w granicach Chrześcijańskich Kościołów Boga. Takie anulowanie może się odbywać z przyczyn doktrynalnych lub innych. Każdy kościół, którego upoważnienie anuluje się z powodu doktrynalnych lub innych naruszeń, utraca prawo na wykorzystanie jakichkolwiek materiałów kościoła, lub na działalność w charakterze członka lub organizacji Chrześcijańskich Kościołów Boga, lub na posiadanie własności lub towarów na imię Chrześcijańskich Kościołów Boga na jakiejkolwiek z własnych Konferencji lub organizacji.
3. Pozbawienie upoważnienia osoby, kościoła lub Konferencji jest przedmiote regulowania przez narodowe ustawodawstwo. Kazde anulowanie powinno odbywać się po uprzedzeniu na piśmie. System odnowienia jest podany w artykule 20.
4. Prawo własności intelektualnej na wszystkie materiały jest przekazywane Konferencji Swiatowej, lecz żadna praca nie może być zabroniona drogą używania tego prawa. W przypadku takiego zakazu osoba lub jej spadkobiercy w każdym przypadku mogą publikować pracę w celu ogólnego udostępnienia. Jeżeli w pracy jest obecny materiał, który jest sprzeczny z doktrynó,taka praca nie będzie opublikowana przez Swiatową Konferencję Chrześcijańskich Kościołów Boga. W stosunku do autora mogą być zastosowane w charakterze środków kary dyscyplinarnej zwolnienie ze stanowiska członku Zaruądu lub pozbawienie członkostwa. Nazwy, znaki i logo Chrześcijańskich Kościołów Boga, mogą być używane wyłącznie w pracach sankcjonowanych przez Konferencję Swiatową. Wszystkie nazwy, znaki, logo i prawa własności intelektualnej Konferencji Narodowych, na przykład Christen Gemeenten van God w Niderlandach , przchodzą do Chrześcijańskich Kościołów Boga i są licencjonowane przez Konferencję Swiatową zgodnie z niniejszą Konstytucą.

1. Jeżeli usunięcie ze stanowiska następuje z przyczyn doktrynalnych, ogran przeprowadzający takie usunięcie powinien przedstawić rozjaśnienia, w czym zachowanie, wiara lub dogmaty kościelne przeczą połozeniom wiary Chrześcijańskich Kościołów Boga, Podanym w Połozeniach Wiary. Nikt nie może zajmować stanowiska, jeżeli on nie przyjmuje postulatu o jedności Boga lub innych ogólnokościelnych postulatów.
2. Przy usunięciu ze stanowiska z innych przyczyn powinno się uwzględniać chrzest osoby oraz to, czy było dokonane naruszenie przed lub po chrztu. Zadna osoba nie może być usunięta ze stanowiska kościelnego, jeżeli ona dokonała naruszenia przed chrztem i była przebaczona prze spowiedź. Podstawy zwolnienia powinno określać Prawo. Jeżeli osoba własnymi działaniami szkodzi kościołowi i odmawia się wykonywać prawne wymagania Starszych i Przewodniczących Kościoła, ona może być zwolniona. Jeżeli osoba podlega karze kryminalnej po chrztu , ona również podlega zwolnieniu ze stanowiska kościelnego. Decyzja o zwolnieniu jest przyjmowana zgodnie z naturalną praworządnością. Decyzja jest podejmowana na poziomie narodowym i ratyfikowana przez Konferencję Swiatową lub może być podjęta przez Konferencją Swiatową.

1. Koordynator Główny sprawdza działalność Konferencji Swiatowej. On mianuje i wyświęca członków Zarzódu. Wspólnie z Zastępcą Koodynatora Głownego określa wielkość wynagrodzenia personelu służbowego według rekomendacji Zarządów regionalnych z uwzględnieniem wielkości wynagrodzeń w każdym Komitecie Narodowym.
2. Zastępca Koordynatora Głównego pomaga Koordynatorowi Głównemu w rozwiązywaniu codziennych pytań Kościoła. Mogą oni zajmować inne stanowiska na poziomie regionalnym lub narodowym w tej mierze, w której jest to niezbędnym dla efektywnego zarządzania sprawami Kościoła. Oni odpowiadają za ochronę doktryny Kościoła. Oni ponoszą odpowiedzialność za zarządzanie Kościołem. Zadania kościelnych dostojników, podane w Biblii, zwłaszcza w Nowym Testamencie (patrz Posłanie Pawła do Efesjan 4 : 11), nakładane na tych ludzi właściwościami ich stanowisk. Oni mogą mianować takie osoby urzędowe dla zapewnienia działalności Kościoła.
3. Koordynatorowi Głównemu i jego Zastępcy pomagają Pomocnicy Koordynatorów Głównych, którzy są wybierane drgą losowania w ostatnim roku tego siedmioletniego cyklu (2005) i zamienią Koordynatora Głównego i Zastępcę Koodynatora Gł-wnego w ostatnim wielkim dniu świąt siódmego miesiąca siódmego roku kolejnego siodmioletniego okresu (2012), jeżeli osoby, które będą zajmować w tym czasie stanowiska Koordynatorów Głównych nie zostaną wybrane ponownie drogą losowania.
4. Główny Sekretarz-Skarbnik odpowiada za prawidłowe doliczenie dziesięciny i innych wpływów i ofiar oraz za przechowywanie dokumentów Kościoła. Sekretarz-Skarbnik daje rady obu Koordynatorom Głównym. Podobna pomoc administracyjna w przypadku konieczności jest nadawana mu dla wykonania jego zadań.
5. Główny Sekretarz-Skarbnik otrzymuje pomoc od dwóch Pomocników Sekretarza-Skarbnika.
6. Wszystkie te osoby urzędowe powinny otrzymywać wynagrodzenie nie mniejsze niż Koordynator Narodowy.
7. Koordynatorze Regionalne również odpowiadają za kierownictwo wiernich w granicach ich regionu i powinni i powinni otrzymywaę wynagrodzenie nie mniejsze niż Koordynator Narodowy.

1. Przewodniczącym zarządu Konferencji Narodowej jest Prezydent lub Przewodniczący Komitetu Wykonawczego, który również jest Koordynatorem lub Głównym Starszym oraz Sekretarzem i Skarbnikiem (on może łączyć stanowiska Sekretarza i Skarbnika w stanowisku Sekretarza-Skarbnika). Główny Starszy jest również Najwyższym Kapłanem Kościoła Narodowego.
2. Konferencja Narodowa na Sesji mianuje również inne osoby urzędowe; ich Pomocnicy również są mianowani na Sesji Konferencji Narodowej lub przez Komitet Wykonawczy. Przy braku Prezydenta Komitet mianuje Przewodniczącego.

Sekretarz powinien prowadzić protokół Sesji Konferencji i zgromadzenia Komitetu Wykonawczego na poziomach swiatowym i narodowym oraz wykonywać inne obowiózki, które zwykle są nakładane na osobę, która zajmuje to stanowisko. Funkcje Sekretarza Komitetu Regionalnego wykonuje Sekretarz Narodowy lub inna osoba mianoewana na to stanowisko.

1. Sekretarze i/lub Pomocnicy Dyrektorów pracują według zleceń Komitetu Wykonawczego poprzez Prezydenta i wykonują funkcje doradcze.
2. Obowiązki Konferencji Swiatowej reprezentuje za pośrednictwem swoich obowiązków Koordynator Główny lub jego Zastępca.

Osoby urzędowe zapewniają zbiór i opracowanie statystyki, referatów i sprawdzanie pracy na terenach ich Konferencji w miarę konieczności. Długotrwałość wykonywania obowiązków służbowych jest określana różnymi artykułami i podlega ograniczeniom określanym przez każdą konferencję zgodnie z niniejszą Konstytucją.

1. Członkowie Zarządu Konferencji narodowych są mianowani na stanowiska według opinii Komitetów Narodowych. Członkowie Zarządu Konferencji Swiatowej są mianowani na stanowiska według opinii Koordynatora Głównego.
2. Zwolnienie ze stanowisk następuje dla zapewnienia przestrzegania norm niniejszej Konstytucji i może być spowodowane naruszeniami doktrynalnymi lub innymi.

1. Konferencja Narodowa na Sesji lub Komitet Wykonawczy w okresie między sesjami:

1. mianuje przedstawicieli, księdzy, misjonarzy i innych osób, których mianowanie jest niezbędne dla kontynuacji pracy Konferencji Narodowej, oraz
2. zamienia i likwiduje takie stanowiska

1. Konferencja Swiatowa w osobie Koordynatora Głównego lub, w czasie jego nieobecności, jego Zastępcy:

Na każdej kolejnej sesji Konferencja Narodowa wybiera Komitet Wykonawczy, który składa się z Prezydenta i Sekretarza, oraz innych członków, których wybory uzna za niezbędne, lecz nie więcej niż dziesięć osób, co razem stanowi dwanaście. Pięćdziesiąt procentów wybranych członków jakiegokolwiek i każdego Komitetu na wszystkich poziomach stanowią kworum.

1. W okresie między sesjami Komitet Wykonawczy prowadzi sprawy Konferencji Narodowej oraz może wykonywać inne funkcje Konferencji Narodowej na Sesji, oprócz tych, co są odniesione niniejszą Konstytucją do wyłącznej jurysdyklcji Sesji Konferencji Narodowej, na przykład, mianowanie jej osób urzędowych na trzyletni okmres. Komitet Wykonawczy jest podporządkowany Konferencji Narodowej i jest zobowiązany wykonywać wszystkie decyzje wyniesione przez Konferencję Narodową.
2. Każda Konferencja Narodowa i osoba urzędowa podlegają koordynacji ze strony osób urzędowych Konferencji Swiatowej zarówno w czasie obecności w jej granicach, jak też podczas wykonywania funkcji misjonerskich.

Komitet Wykonawczy każdej Konferencji może zwolnić ze stanowiska każdą osobę urzędową tej Konferencji lub Komitetu Wykonawczego, jeżeli to działanie zostanie zaaprobowane nie mnie niż dwoma trzećmi członków Komitetu Wykonawczego drogą osobistego głosowania lub zbioru podpisów pod decyzją przesłaną do każdego członka Komitetu Wykonawczego. Podpisywane są odrębne egzemplarze takiej decyyji. Apelacji na temat tego pytania są rozpatrywane przez Sesję Specjalną Konferencji. Apelacja na piśmie jest przesyłana do Prezydenta, który w razie konieczności zwołuje pozaczergową Sesję Konferencji.

1. Duchoweństwo składa się z Starszych i Diakonów. Starsi – to są osoby duchowe, wyświęcone na odpuszczenie grzechów na podstawie mandatu wydanego przez Kościół. Starsi mogą wyświęcać inne osoby duchowe dla podtrzymania działalności Kościoła. Diakonowie wyświęcają się dla wykonywania dwóch funkcji. Oni mogą wykonywać pracę dla zapewnienia dobrobytu Kościoła, co umożliwia Starszym skupić się na bardziej ważnych pytaniach, lub wyświęcają się dla tego, żeby uzyskać możliwość dowieść swoją zdolność do wykonywania funkcji starszych w przypadku wyświęcenia w nie. Diakonowie nie mają prawa wyświęcać do godności według swego uznania. Oni mogą odprawiać niektóre obrzędy Kościoła, zwłaszcza Chrzest i Komunię. Starsi (oraz w niektórych przypadkach diakonowie) mogą zajmować następujące stanowiska:

1. Koordynatorów na poziomie Konferencji Swiatowej i na poziomie narodowym
2. Ewangelistów w przypadku, jeżeli są prezesami uczelni i misji informacyjnych. Według Biblii Diakonowie, na przykład Filip, także mogą zajmować te stanowiska (Dzieje 6:5, 21:8)
3. Stanowisko Prezydenta Regionalnego podporządkowanego Konferencji jest stanowiskiem pastorskim. Taka osoba urzędowa może nazywać się Pastorem lub Koordynatorem. Diakonowie mogą być mianowani na stanowisko Koordynatorów w granicach podporządkowanych Konferencji Narodowej terenów lub Konferencji.
4. Wyświęconymi osobami duchowymi każdego Kościołu powinni być również Starsi. Tam, gdzie jest więcej niż jeden Starszy, powinien być mianowany Koordynator lub Prezydent. Skład Rady Starszych każdego Kościołu nie może przewyższać siedmiu osób. Starsi nie powinni być mianowani na stanowiska wyłącznie z powodu istnienia wolnych posad. Licencje na działalność kaznodziejską wszystkich Starszych i diakonów są ważne w okresie między Konferencjami. One mają być sporządzane ponownie co trzy lata. Starsi są mianowani na podstawach stałych, lecz mogą wygłaszać kazania tylko w imieniu Kościoła, jeżeli mają trzyletnie pozwolenie.
5. Diakonowie są mianowani przez każdy Kościół. Ich liczba nie może przewyższać siedmiu w każdym Kościele.
6. Przewodniczące misji narodowych lub regionalnych mogą zajmować stanowiska zaznaczone punktami (a) – (e).

1. Konferencje powinny kontrolować osób urzędowych. Prezydent Konferencji Narodowej może wyświęcać Starszych i Diakonów w interesach Konferencji w okresie między Sesjami. Koordynator Główny Konferencji Swiatowej lub jego Zastępca, lub inna osoba, wysunięta na takie same stanowisko, mogą wyświęcać o każdej porze z różnych przyczyn.

1. Dziesięciny ustanowione częścią 27 Lewita, częścią 18 Liczb, częściami 12 i 26 Powtórnego Prawa, powinny być wypłacane każdą Konferencją Narodową
2. Obliczenia powinny być zapisane i sprawdzone

1. Konferncje podporządkowane tam, gdzie one istnieją, powinny ustanowić wypłatę dziesiątej części dziesięciny Konferencji Narodowej
2. Każda Konferencja Narodowa powinna wypłacać dziesiątą część dziesięciny Konferencji Swiatowej Chrześcijańskich Kościołów Boga.
3. Podporządkowane Konferencje mogą być stworzone tylko z pozwolenia Konferencji Swiatowej i tylko tam , gdzie duża liczba członków uskładnia zarządzanie na poziomie narodowym.

1. Doliczane są zarówno pierwsza, jak też trzecia dziesięciny
2. W regionach, gdzie społeczne bezpieczeństwo jest podtrzymywane na odpowiednim poziomie, wypłata innych rodzajów pomocy może być wstrzymana. Konferencja Swiatowa określa konieczność nadania pomocy, jak to zostało zaznaczone w Artykule 15.
3. Trzecia dziesięcina jest wypłacana od drugiej dziesięciny w trzecim roku cyklu siedmioletniego wedłu schematu jubileuszowego, jak było to ustanowiono w Przedstawieniu Wiar i doktrynie Dziesięciny i opublokowano w kalendarzu chrześcijańskim.

1. Konferencja Swiatowa Chrześcijańskich Kościołów Boga kontroluje umieszczenie informacji na WEB-stronach, w czasopismach oraz w innych źródłach publicystycznych, które kontroluje. Zadna z publikacji Konferencji Swiatowej nie powinna przeczyć jej Doktrynie.
2. Narodowe lub podporządkowane im Konferencje mogą prowadzić akcje informacyjne własnymi siłami. Konferencja Narodowa ponosi odpowiedzialność za narodowe środki informacji. Spółki międzynarodowe powinny przeprowadzać w granicach podporządkowanych terenów, jak jest to uzgodniono między Konferencją Swiatową Chrześcjańskich Kościołów Boga, Konferencjami Narodowymi i Komitetami Regionalnymi narodów, biorących udział w tej akcji. Podporządkowane organizacje mogą udzielać pomocy w granicach wymienionych w punktach (1) i (2).
3. Prawo własności intelektualnej jest przekazywane Konferencji Swiatowej Chrześcijańskich Kościołów Boga z wyjątkami wymienionymi w punkcie 4 Części 2 Artykułu 7
4. Narodowe i lokalne akcje informacyjne powinny być sprawdzone przez Konferncję Swiatową z punktu widzenia odpowiedniości doktrynie Kościoła zgodnie z Przedstawieneim Wiar
5. Akademickie lub inne artykuły powinny być przejrzone przez Koordynatorów Narodowych Komitetów Wykonawczych i przeslane do Konferencji Swiatowej w celu sprawdzania przed ich przekazaniem dla publikacji w prasie jakiejkolwiek Konferencji.

1. Konferencja Narodowa wspólnie ze swoimi oddziałami, jeżeli takie ma, odpowiada za określenie i uporządkowanie miejsc przeprowadzenia Konferencji i świąw Paschy Zydowskiej, Trójcy i Swięta Namiotów, jak to było zaznaczone w Powtórnym Prawie 16:6 i Lewicie 23.
2. Za stan miejsc przeprowadzenia Swiąt i Konferencji odpowiadają lokalne i podporządkowane organizacje. One mogą być doprowadzane do odpowiedniego stanu w uzgodnieniu z sąsiednimi regionami. Ruch między innymi miejscami zgromadzenia Konferencji jest realizowany według umowy z administracją Konferencji Swiatowej.

1. Rozkład przedsięwziąć lub corocznych świąt odpowiada kalendarzowi, który był przyjęty przez Konferencję Swiatową Chrześcijańskich Kościołów Boga na podstawie poleceń Praw Biblijnych. Dni Swiąteczne powinny być ustalane z przestrzeganiem Nówi drogą realizacji niezbędnych procedur. Dni Swiąteczne są zaznaczone w Lewicie 23 i w tekstach dotyczących Nówi.

1. Sobota jest obchodzona na siódmy dzień tygodnia, któtry jest teraz znany jako sobota, zgodnie z aktualnym systemem liczenia czasu.
2. Swięto znane jako Pascha składa się z dwóch dni. Pirwszy dzień lub Komunia (Ostatnia Wieczerza) jest świętowana 14 Nisana, drugi dzień 15 Nisana włącza jedzenie paschalne, Wyjścia 12 i jest Pierwszym Swiętym Dniem Swięta Prząśników.
3. Trójca jest liczona od Zęcia Snopów w niedzielę, która przypada na Swięto Prząśników i popwinna być swiętowana w Niedzielę.
4. Swięta Trąb, Pokuty i Swięto Namiotów w siódmym miesiącu, który nazywa się Taszri, licząc od Nówi siódmego miesiąca według obyczaju astronomicznego.
5. Przestrzegane są także Nówi i Pirwszy Dzień Pierwszego Księżyca, który jest dniem swiątecznych zebrań.

1. Niniejsza Konferencja uznaje członkostwo Konferencji Swiatowej Kościołów Boga jako taką, która jest już zorganizowana i działa na podstawie Praw Bożych.Takie członkostwo kontynuuje uznanie istniejących Kościołów, które chcą uczestniczyć w tej Konferencji.
2. Chrześcjańskie Kościoły Boga uznają obyczaj chrztu w wieku dojrzałym w Kościołach Boga, które przestrzegają Sobotę, w których chrzest odbywa się w Ciało Chrystusa, imię Ojca i siłą Ducha Swiętego, osób, które nie przebywają w sekcie lub wierze. Takie uznanie nie wymaga powtórnego chrztu osoby. Kierunki działalności Kościołów specjalizowanych będą określane przez Konferencję Swiatową Chrześcijańskich Kościołów Boga.

1. Nikt nie może być usunięty z cerkiewnego bracwa (nie dotyczy to osób włączonych do bracwa Kościołu bez prawa głosu) inaczej niż na podstawie naruszenia norm Biblijnych , przy tym im na piśmie powinno być przekazane uprzedzenie. Takie uprzedzenie jest podejmowane nie później niż trzy tygodni przed zgromadzeniem i osoba uprzedzona ma możliwość stawić się przed zgromadzeniem zwołanym w kolejności przewidzianej Częścią 1 niniejszego Artykulu, które on/ona może odchylić. Jeżeli członek Kościołu jest oskarżany w rozpalaniu sporów, rozłamie lub nieposłuszeństwu, należy dowieść, że on naprawdę próbuje rozdzielić Kościół, a nie prosto nie zgadza się z interpretacją Biblii (z wyjątkiem ustaw i niniejszej Konstytucji). Każdy członek Kościołu powinien naśladować tej Konstytucji, która włącza również przestrzeganie ustaw organizacji.
2. Usunięcie ze stanowiska z przyczyn niedoktrynalnych nie daje osobie prawa oskarżać tą decyzję w kolejności przewidzianej niniejszym Artykułem. Chrześcijańskie Kościoły Boga pozostawiają za sobą prawo skasować, w przypadku konieczności, stanowisko w granicach umownych zobowiązań, powziętych przez każdą stronę, jak niezbędny warunek przyjęcia do pracy oraz prawo stosować okres próbny. W sprawach o nieodpowiedniości zajmowanemu stanowisku można stosować oskarżanie w granicach narodowego ustawodawstwa.

1. Konta każdej Konferencji są sprawdzane corocznie.
2. Roczne sprawozdanie finansowe jest aprobowane przez Konferencję Narodową i wysyłane do Konferencji Swiatowej.
3. Rok finansowy trwa od 1 Nisana do 1 Nisana według kalendarza kościelnego
4. Dokumenty sporządzają Przewodniczące Zarządu każdej Konferencji, mianowicie Przewodniczący i Sekretarze.
5. Konta bankowe są otwierane przez Sekretarzy i Skarbników Koferencji na polecenie członków Zarządu Konferencji. Kościoły mogą otwierać konta przeznaczone dla działalności lokalnej.Wszystkie inne konta znajdują się pod kontrolą Skarbników odpowiednio do rozporządzeń Komitetów Wykonawczych lub Kootrdynatorów Głównych.
6. Konferencje Narodowe nie mogą wypożyczać środków bez zgody Konferncji Swiatowej.
7. Wydatki poniesione przez Koordynatorów, Dyrektorów i Członków Zarządów Kościołu, związane z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych, powinny być im zwrócone. Każda Konferencja powinna publicznie ogłosić zobowiązanie o odpowiedzialności za własne działania w tym celu, żeby zabezpieczyć Kościół przed przypadkowymi stratami i szkodami.

Część 3. Listy członków

(b)Zadna zmiana lub uzupełnienie nie może być wyniesione na omówienie bez zgody Koordynatora Głównego.

(2)Przed wyniesieniem na omówienie Sesji jakiejkolwiek poprawki do Konstytucji Narodowej lub Konferencji Regionalnej ona powinna być przekazana przez Komitet Wykonawczy Konferencji Regionalne (w przypadku jej istnienia) do Komitetu Wykonawczego Konferencji Narodowej, która powinna rozpatrzeć tą popraqwkę i z kolei przekazać ją na pićmie do Konferecji Swiatowej i później do jakiejkolwiek podobne Sesji.