Przedstawienie wiar - to krótkie streszczenie pozycji biblijnych, podtrzymywanych przez apostołów w ciągu pierwszego stulecia. Przedstawia pozycję Biblii w wyraźnie odpowiedniej kolejności i składa się z siedmiu rozdziałów: Bóg, Plan Zbawienia, Nauka o obowiązku ludzkim, Mesjasz, Problem diabla, Kościół i Królestwo Boże. Również tutaj mieści się wstęp, który odkrywa pytanie rozbieżności pomiędzy starożytnym a współczesnym Chrześcijaństwem, oraz dodatek, który opowiada o rozwoju nauki trynitarnej.

bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem: http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

1.1. Bóg Ojciec.

1.5.1. Chrystus jako Syn Boży.

2.2. Zbawienie rodu ludzkiego.

2.3. Biblia jako wcielenie Prawdy.

2.4. Pokuta i nawrócenie.

2.5. Chrzest.

3.1. Modlitwa i oddawanie czci.

3.1.1. Bóg jako obiekt modlitwy i oddawania czci.

3.1.2. Obiekt modlitwy.

3.1.3. Samodzielna oraz zbiorowa modlitwa za innych.

3.2.5.1. Prawa jedzenia.

3.2.5.2. Sobota.

3.2.5.3. Nów.

3.2.6. Wsparcie finansowe.

3.2.6.1. Bogowi.

3.2.6.2. Dla innych.

3.2.7.1. Wojna.

4.1. Przed istnieniem Chrystusa.

5.3. Stan martwych.

5.4. Zmartwychwstanie.

5.5. Ukaranie niegodziwców.

6.1. Kto albo co to jest Kościół ?

7.1.1. Królestwo Ducha.

7.1.2.1. Powrót Mesjasza

7.1.2.2. Zjednoczenie Izraela.

7.1.3.2. Nowa Ziemia i Nowa Jerozolima.

7.1.3.3. Losy ludzkości.

W ciągu 1700 lat Chrześcijaństwo było przykute do systemu teologicznego, co opierał się na filozofii greckiej i system, bliski neo platonizmowi. Unitarna łatwość listu biblijnego i zwięzłość Bożego objawienia, danego ludziom w Starym i Nowym Testamencie, była zmieniona i zaplątana w celu otrzymywania władzy i panowania nad

W rezultacie ustaliła się struktura, założona na Nicejskim (325), Laodykijskim (366r), Konstantynopolskim (381r) i Chałkedyjskim (452r) soborach.

Taka struktura zmieniła rozumienie Boga, kierując się metafizycznymi Pojęciami, co wreszcie doprowadziło do pojawienia się Trójcy. Laodykijski sobór (Kanon 29) również skasował świętość Soboty, niedotrzymywanie czego groziło karą, i uchwalił święta przeniewiercze, zaczynając od oddawania czci w niedzielę do uroczystości grudniowej, zgodnie z cyklem słonecznym, a także zamienił paschę żydowską na nowy cykl paschalny. Również był przyjęty inny sposób tłumaczenia systemu biblijnego oraz nowa interpretacja Prawa. Prawo, nadane Mojżeszowi, więcej nie było uważane za ważne, i dlatego teksty Nowego Testamentu były interpretowane dla usprawiedliwienia istniejących zwyczajów pogańskich.

Na przykład, Prawa jedzenia zaczęli oświetlać się nieprawidłowo, wykorzystano Księgę Dziejów Apostolskich 10 oraz inne teksty. Wynik natychmiast odbił się na zdrowiu łudzi. Jednak skutki dla środowiska będą całkowicie widoczne po przejściu około 2 tysięcy lat. Przerwanie w łańcuchu odżywiania stało się, większą miarą, dzięki użyciu jedzenia, które zostało zabronione przez Prawo biblijne. Degradacja systemu agrarnego zostanie całkiem widoczna po tym, kiedy gleba wyjałowi się, w rezultacie niedotrzymywania systemu zmian siewów oraz cyklów wolnych gruntów, dlatego że one są nierozerwalnie związane z kalendarzem, który opiera się na dziewiętnastoletnim cyklu księżyca.

Chrześcijaństwo współczesne ma zbyt mało, jeżeli w ogóle ma, coś wspólnego z Pierwotnym Chrześcijaństwem. Ożywienie islamu, a potem wojny z islamem były bezpośrednim skutkiem błędnego systemu chrześcijańskiego, który istniał w Europie i Azji Zachodniej i był ustanowiony przez grecki system teologiczny, co wykorzystywał teologię Kapadokijską, co opierała się na Trzyjedności i wierzyła w związek mistyczny z Bogiem.

Bez wątpienia niektóre z ulubionych bajek będą zniszczone przez tutaj powiedziane. Artykuł został napisany w maksymalnie możliwym przybliżeniu do biblijnych twierdzeń albo rozdziałów. Jest on potwierdzony przez cytaty. W ten sposób artykuł jest bardziej wyraźny i jednoznaczny, sens jest bardziej zrozumiały. Gdzie to jest możliwe, wymienia się pełny spis tekst, dla unikania tej praktyki, co przeważa, według której cytaty przytaczają się osobno, albo z teksty pokręconego. Niektóre teksty biblijne są jawnymi podróbkami (np. Joan 5 :7 ;1 TYM 3 :16 z codex A), albo tekst nieprawidłowo tłumaczonych (1 KOR.15:18 i in.; Apok 3:14 oraz dużo innych), przeznaczonych dla zaprzeczenia przeciwstawnych tekst, albo tekst przekręconych dla tego, żeby one, rozpatrywane osobno, potwierdzały Trzyjedność albo system Kapadokijski.

powinien uznawać i wykonywać tryb życia i oddawanie czci, według zapisanego w Biblii. Chrześcijanin powinien naśladować tryb życia Jezusa Chrystusa i żyć według systemu, który przedstawił Chrystus i według którego żył w postaci ludzkiej artykuł jest przeznaczony do wyrobienia całego systemu, który za pomocą logicznego przedstawienia poda z brzegu te błędne systemy, które panowały w ciągu 1700 lat, także określi i wprowadzi pierwotną i prawdziwą drogę w życiu wszystkich ludzi, niezależnie od tego, co oni zrobili w przeszłości. Nasze zadanie - wezwać ludzi do pokuty i odrodzenia ich życia.

Pan Bóg.

Bóg to Najwyższe Bóstwo Wszechświata. On jest wszechmocny, Stwórca i Podstawa Niebios, Ziemi oraz wszystkiego istniejącego (Rdz 1:1; Nie 9:6; Ps 124:8; Js 40:26, 28; 44:24; Dz 14:15; 17:24-25; Apok 14:7). On jedyny, mający nieśmiertelność (1 Tym 6:16). On jest naszym Bogiem i Ojcem i Bogiem i Ojcem Jezusa Chrystusa (Jan 17:20). On jest Najwyższym Bogiem( Rdz 14:18; Lb 24:16; Powt 32:8; Mr 5:7) i Jedyny Prawdziwy Bóg (Jan 17:3; 1 Jan 5:20).

Jezus (proototokas) pierworodny wobec każdego stworzenia(Kol 1:15), dlatego on jest początkiem (arche) Bożego tworu (Jak 3:14). Jednorodzony (monogene) Syn Boży (Mat 3:15; Jan 1:18; 1 Jan 4:9), poczęty przez Ducha świętego i urodzony przez Maryję (Łuk 1:26-35) Chrystus albo Mesjasz (Mat 16:16; Jan 1:41), przeznaczony przez Boga być naszym Zbawicielem (Mat 14:33; Jan 8:42; Ef 1:7; Tyt 2:14). On nazwany Synem Boga Najwyższego (Mr 1:7). On ustawiony według Ducha świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym (Rz 1:4). Pan Bóg dał mu tron Dawida, żeby panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca (Łuk 1:32).

I dlatego wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są Synami Bożymi (Rz 8:14; Jan 3:1-2). Pan Bóg daje Duch święty tym, którzy proszą (Łuk 11:9-13) i wypełniają Jego przykazania, trwa w tych, co dotrzymują się przykazań Bożych ( 1 Jan 3:24; Dz 1:32).

Duch święty - pocieszyciel, który prowadzi sług Bożych do Prawdy (Jan 14:16; 17:26). Duch święty obdarza świadków siłą (Dz 1:8). On zarządza darami jak jest zapisane w drugim liście do Koryntian (12:7-11) i ma owoce, jak w liście do Galatów (5:22-23), przy tym Bezmierny (Rz 12:6). On jest środkiem, z pomocą którego Bóg zostanie wreszcie wszystkim we wszystkim (1 Kor 15:28; Ef 4:6).

Duch święty zaczyna swoją działalność jeszcze do Chrztu. Duch przynosi osobę do Boga przez Chrystusa (Heb 7:25). Pierwszy płód Ducha zostaję dany osobie podczas Chrztu, i jak wyraźnie zapisane w liście do Rzymian 8:23, przyjęcie odbywa się tylko po odkupieniu ciała. W ten sposób rodzimy się znów, ale codziennie rośniemy w Duchu do tej pory, aż nie przyjdziemy w sławie Bożej. Duch święty jest Duchem Prawdy ( Jan 4:6; 5:6) i Prawdą wszystkich rzeczy, w których rośniemy ku Temu, kto jest Głową - ku Chrystusowi. ( Ef 4:15). Duch Święty jest Duchem Bożym ( Rzym 8:14) i Duchem Wiary (2 Kor 4:13), który przenika wszystko i zna wszystko ( 2 Kor 2:10-11; 12:3).

W taki sposób, Duch święty nie jest samodzielną częścią trzyjedności Boga, ale sposobem, za pomocą którego my stajemy się Bogiem ( Zach 12:8). Duch przekazuje Bogowi rozumienie naszych myśli i samą naszą istotę. Przyszedłszy poprzez Jezusa jako nasz pojednawca oraz Elohim - Pośrednik, albo Teos ( Ps 45:6-7; Zach 12:8; Ef 1:8-9) On dał możliwość Chrystusowi pomóc, nauczyć i pocieszyć nas, oraz dał nam możliwość wypróbować siłę Boga. Duch daje każdemu rysy, które chce Bóg dla wynagrodzenia ciała, jak jest podkreślone w drugim liście do Koryntian (12:7-11).

Wszystkie te rodziny nazwane Bożymi, dlatego zginamy kolana przed Ojcem ( Ef 3:14-15). Chrystus był pierworodny wobec każdego stworzenia. Wszystkie rzeczy na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne, były stworzone przez niego i dla niego. On przed wszystkimi rzeczami i wszystkie rzeczy są w nim zebrane (Kol 1:16-17). Ale właśnie Bóg stworzył jego i chciał, żeby w nim zamieszkała cała Pełnia. Dlatego Chrystus nie jest Bogiem w tym sensie, co Bóg. To Bóg Ojciec jest Jedyny Nieśmiertelny (1 Tym 6:16), który istnieje w wieczności.

List do Efezjan 3:2-6:

W Biblii mówi się, że Pan Bóg to Bóg i Ojciec Chrystusa (Rzym 15:6; 2 Kor 1:3, 11:31; Ef 1:3, 17; Kol 1:3; Heb 1:1; 1Piotr 1:3; 2 Jan 3; Apok 1:1, 6; 15:3).

Bóg jest Skałą (sur), która jest Kamieniołomem albo górą, z której wykute wszyscy inni, kamiennym nożem Jegoszui 5:2, co obrzezuję Izrael, główny i ważny powód (Powt Pr 32:4). Bóg to Skała Izraela, Skała jego Zbawienia (Pow Pr 32:15), Skała która go urodziła (Pow Pr 32:18; 28:31). Pierwsza Księga Samuela 2:2 mówi, że Bóg jest naszą Skałą, wieczną Skałą (Iz 26:4). Właśnie z niej zostali wyrzeźbione wszyscy inni, którzy są spadkobiercami Abrahama w wierze (Iz 51:1-2), z tej Skały był również zrobiony Mesjasz (Dan 2:34, 35), żeby panować światowymi imperiami. Bóg to Skała, albo podstawa, na której Chrystus pobuduje swój Kościół (Mat 16:18) i na którą on sam się wspiera. Mesjasz jest Kamieniem węgielnym Kościoła Boga. Wszystkie kamienie Kościoła są wyrzeźbione ze Skały, którą jest Bóg, jak był Chrystus i dani Chrystusowi, duchowemu Kamieniu (1 Kor 10:4), kamieniu obrazy i zgorszenia (Rzym 9:33) dlatego, żeby sformować Kościół.

Chrystus tak buduje Kościół, żeby Bóg mógł być wszystkim we wszystkim (Ef 4:6). Bóg dał Chrystusa, żeby ten był wszystkim we wszystkim (panta kai in pasin )(Kol 3:11), rzucił wszystko pod stopy Jego (1 Kor 15:27), a jego samego ustawił Głową Kościoła, który jest jego Ciałem, Pełnią Tego, co napełnia wszystko wszelkimi sposobami (Ef 1:22-23). Kiedy Bóg podaje wszystko Chrystusowi, to znaczy, że Bóg jest Jedyny, kto rzuca wszystko pod stopy Chrystusa (1 Kor 15:27).

Kiedy Chrystusowi zostanie poddane wszystko, wtedy Chrystus sam powinien być poddany Bogowi, który Synowi oddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim (panta en pasin 1 Kor 15:28). Więc nauka Platona, która próbuję pojednać Boga i Chrystusa w Trójce, zaprzecza Pismu świętemu. Chrystus będzie siedział po prawej stronie od Boga według rozkazu Boga (Ef 1:3, 13; 8:1; 10:12; 12:2; 1 Piotr 3:22) i będzie dzielił tron Boga, jak wybrani będę dzielili tron, dany Chrystusowi (Apok 3:21), co jest tronem Boga (Ps 45:6-7; Heb 1:8) albo Bóg jest twoim tronem, co tłumaczy się jako "Twój tron, o Boże".

W księdze Psalmów 45:7 zapisane, że Chrystus został pomazany jako Elohim Izraela przed jego partnerami. Ale, faktycznie, Chrystus nie występuje w roli Mesjasza i nie pełni jej do swojego drugiego przyjścia. Tytuł i obowiązki dzielą z Chrystusem wybrani, w sercach których świeci Gwiazda Poranna (2 Piotr 1:19). W Apokalipsie św. Jana 2:12 wybranym obiecują, że oni będą dzielili tą siłę.

Istnieje wielu Synów Boga (Hiob 1:6; 2:1; 38:7; Ps 86:8-10; 95:3; 96:4; 135:5), którzy są wyznane Bene Elyon albo Synami Najwyższego. Wybraniec ludzki również jest Synem Boga, dlatego że utrzymuje się z Duchem Niebios (Rzym 8:14). Chrystus złożył swoją siłę, żeby zostać człowiekiem. On i wszyscy wybrani otrzymują synostwo w sile według Ducha Świętości przez powstanie z martwych (Rzym 1:4).

Szatan wypróbowywał Chrystusa kilkoma sposobami. Najpierw Szatan zwracał się do Chrystusa jak do Syna Bożego (Mat 4:3; 4:6; Łuk 4:3). Demony również zwracali się do Chrystusa jak do Syna Bożego (Mat 8:29; Łuk 4:41; Mr 3:11). Szatan starał się przekonać Chrystusa, pokazując jemu siłę, którą Bóg obiecywał swoim aniołom, dla tego żeby oni strzegli Jego (Ps 91:11-12). W taki sposób poplątawszy Pismo Święte, Szatan próbował zabrać życie Chrystusowi.

Chrystus, jako Syn, nie jest jedynym prawdziwym Bogiem (Jan 17.3).

Również w Ewangelii według Łukasza powiedziane, że wszyscy zapytali, czy jest on Synem Bożym. A on odpowiedział, że to oni sami mówią, że to on.

Mateusz 16:16-17:

16. Odpowiedział Szymon Piotr: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego."
17. Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony, Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

Również w Ewangelii według świętego Mateusza 11:27 powiedziane:

W taki sposób Ojciec odkrywa rzeczy ludziom i daje je Chrystusowi, który potem odkrywa im Ojca.

Bez wątpienia, Bóg jest Jedyny i Niezależny. Księga Przysłów Salomona podaje nam imię Boga i to, że on miał Syna:

Jan 4:23

Chrystus tutaj wyznacza Ojca obiektem czci, a nie siebie samego. Dlatego bluźnierstwem jest twierdzić, że trzeba się modlić podniesionemu Chrystusowi, co wychodzi z przyplątanej części Ewangelii według św Jana 3:14, gdzie Syn ludzki ma być podniesiony w ten sposób, w jaki Mojżesz podniósł żmija w pustynie.

Eliasz jest Bogiem Starego Testamentu i Kościoła i Bogiem Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie.

Plan Zbawienia.

Ludzkość została stworzona na obraz i podobieństwo Boga (Rodz 1:26-27). Adam i Ewa zostali przeklęci za nieposłuszeństwo (Rodz 3:16-19). W wyniku tego buntu grzech, i w końcu śmierć zawisła nad ludzkością (1Kor 15:22; Rzym 5:12).

Bóg nie chce nikogo zgubić ( 2 Piotr 3:9). Dlatego, żeby ludzkość mogła uniknąć ukarania za grzechy, którym jest śmierć, plan zbawienia był dany przez Boga. W niego wchodzi ofiara w śmierci i zmartwychwstanie Jego Syna Jezusa Chrystusa (Jan 3:16).

zbawienia jest Chrystus (Rzym 10:11), który został przewidziany jeszcze przez Mojżesza i Proroków (Łuk 24:27), co włożyli proroctwo w Pismo Święte ( Mat 26:56; Rzym 1:2).

Pismo Starego Testamentu musi się spełnić (Mat 26:54, 56; Mr 12:10; 14:49) i nie może być poruszone (Jan 10:35). Wiele ze świętego Pisma spełniło się z przyjściem Chrystusa albo spełni się podczas drugiego jego przyjścia (Apok 1:7, 12:10, 17:14, 19:11-21), jakie przyjdzie z wielką mocą i chwałą (Mat 24:30).

Chrystus został posłany dla tego, żeby nawrócić ludzi (Łuk 11:32). Chrystus zaczął Swoją Misję, gdy św Jan został uwięziony (Mat 4:12). Uwięzienie Jana zdarzyło się wkrótce po Pasce żydowskiej (Jan 3:22-24; 4:12), kiedy On zaczął głosić kazania w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara (Łuk3:1). Odtąd zaczął Chrystus nauczać i mówić: "Nawracajcie się, albowiem bliskie już Królestwo Niebieskie"(Mat 4:17).

Po czasach nieświadomości wzywa Bóg ludzi do nawrócenia, wyznaczywszy Dzień Sądu (Dz 17:30). Również nawróceni powinni zostać i Poganie (Dz 15:3).

Nawrócenie powinno łączyć się z Chrztem dla otrzymywania daru Ducha świętego (Dz 2:38). Również nie można przyjąć Duch święty, nie nawróciwszy i nie przyjąć Chrztu, w taki sposób otrzymując nowe urodzenie. Jeżeli się nie przerodzicie, nie możecie wejść do Królestwa Bożego (Jan 3:3, 5). Pokuta jest warunkiem Chrztu i przyjęcia Ducha świętego. Więc, logicznie, że Chrzest noworodków zaprzecza Biblii. Wykonując swoją misję Jan Chrzciciel głosił o przesłance pokuty (Mr 1:4, 8). Jan mówił, że Chrystus będzie chrzcić, Duchem świętym i ogniem, odrzucając tych, którzy nie nawrócili (Łuk 3:16-17). Duch święty schodzi według nakazu Boga. Według prośby, co wyraża się przeciągnięciem rąk, Duch święty wchodzi w człowieka. Więc Duch może zejść na osobę w każdym przypadku życiowym. Duch święty obecny w człowieku jeszcze do Chrztu. Duch ratuje wybranych, co przez Chrystusa do Boga przychodzą (Heb 7:25). Przyjęcie ludzi za Synów Bożych nie będzie, aż do odkupienia ciała (Rzym 8:23). W taki sposób my się rodzimy znów, ale kontynuujemy zrastać w duchu w Chrystusie, do tej pory, aż nie spoczniemy w Chwale Bogu.

Podobne obdzielenie Duchem świętym podczas Chrztu jest wodą z uratowanego źródła, obiecanego Bogiem przez jego proroków (Iz 12:3). Ta woda świętego Ducha została obiecana Jakubowi przez Boga (Iz 44:3). Pan Bóg - to źródło żywej wody (Er 2:13; 17:13; Zach 14:8). On jest rzeką żywej wody (Apok 22:1). Chrystus, zwracając się do Ducha (Jan 7:39), mówił, że od niego cieknie żywa woda (Jan 4:10-14, 7:38; Is 21.3; 55:1; 58:11; Ez 47:1). W księdze Ezechiela 36:25 znajdujemy, że Izrael okropiony czystą wodą, wodą życia albo świętego Ducha. Wybrani będą brali tą wodę darmo (Apok 22:17).

Nauka o odpowiedzialności człowieka.

Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (Wyjścia 20:2-3).

Schylamy się przed obliczem Boga naszego (Powt. Pr 26:10; 1 Cam 1:3, 15:25). On jest jedynym prawdziwym Bogiem, Bogiem Ojcem. Żeby żyć wiecznie powinniśmy poznać Jego i Syna Jego Jezusa (Jan 17:3). Chwalimy Jego imię i schylamy się przed Panem Bogiem, na świętym dziedzińcu uwielbiamy Go (Ps 29:2; 96:9). Cała ziemia uwielbia Jego i śpiewa, opiewając imię Jego (Ps 66:4). To jest proroctwo i ono się spełni. Wszystkie narody przez niego stworzone przyjdą i oddadzą pokłon w drżeniu (Ps 96:9). On – jedyny (Ps 86:9-10). Bóg – Stwórca, on jest naszym Bogiem i my – owce w Jego ręku (Ps 95:6-7). On – Święty (Ps 99:5-7). Ten, komu oddajemy pokłony, rozumie się z pomocą dwóch znaków, które razem z rozumieniem jestestwa Boga formują osnowę odróżnienia wybranych. Te dwa znaki są:

i Pascha. Pascha jest znakiem albo cechą, która, jak widać z księgi Wyjścia 13:9, 16, łącznie z postem jest znakiem Zakonu Boga (Powt. Pr 6:8) i jego uratowania Izraela (Pow. Pr 6:10), który, pochodząc z Nowego Testamentu, będzie uratowany w Chrystusie (Rzym 9:6, 11; 25-26). Te dwa znaki, Sobota i Pascha mają uchronić nas od oddawania czci innym Bogom (Powt. Pr. 11-16). One są cechą ręki i czoła wybranych Bogiem i razem z Duchem Świętym są podstawą dla oznaczenia 144 tysięcy ostatnich dni w Apokalipsie 7:3. Oni są głównymi pomiędzy wszystkich innych świąt.

Chrystus mówił: Panu, Bogowi swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz (Mat 4:10, Łuk 4:8), biblijnym sensem stworzenia jest oddawanie czci. Oddawanie czci Bogowi według ludzkich przykazań jest próżne (Mat 15:8-9). Życzeniem Ojca jest oddawanie czci Jemu w Duchu i prawdzie. (Jan 4:21-24), ponieważ obrzezani – to te, którzy sprawują kult w Duchu Bożym i chlubią się w Chrystusie (Ful 3:9). Wszyscy dwadzieścia czterech starców, razem z Chrystusem, oddają pokłon Bogowi, który stworzył wszystkie rzeczy i według czyjej woli one zostały stworzone i istnieją (Prok 4:10). Według rozkazu Chrystusa, jak w Prawie (Wyjś 20:3), tak i w Apokalipsie oddajemy pokłon Bogowi (Apok 22:9).

Ludzkość modli się Panu Bogowi (Ps 39:12; 54:2), który słyszy, i wszystko, co prosicie w modlitwie z wiarą, otrzymacie (Mat 21:22). Chrystus był dla ludzkości przykładem tego, który się modli swojemu i naszemu Bogowi, co jest Ojcem (Łuk 6:12). Przykładem tego, jak trzeba się modlić Bogowi, jest wzór, dany przez Chrystusa (Łuk 11:2-4).

Wspólna modlitwa jest powiązana z przykładem, nadanym przez Apostołów (Dz 1:14). Ona jest podtrzymywana przez cały Kościół (Dz 12:5). Modlitwa nie tylko dla Kościoła, ona też dla gorliwych, lecz nie poddanych usprawiedliwieniu od Boga. Ponieważ kresem Prawa jest Chrystus, dla usprawiedliwienia każdego, kto wierzy (Rzym 10:1-4).

Bóg jest nasza twierdza i nasza siła i nasze uratowanie (Ps 18:1-2). Wierzymy jemu i się nie boimy (Is 12:2). Uratowana wiedza należy Chrystusowi i prorokom (Łuk 1-77). Ta wiedza jest nadana Kościołowi, gdzie święci są sługami Bożymi (1 Kor 4:1). Zbawienie pochodzi od żydów (Jan 4:22), ale zostało przedłużone w Chrystusie dla tych, kto oddaje cześć Bogowi w Duchu i Prawdzie (Jan 4:23-24). Ponieważ nie ma pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni (Dz 4:12).. Dlatego zbawienie dane z początku przeszło do żydów, a potem do innych. W Ewangelii Boża Prawda wychodzi od wiary i ku wierze prowadzi, a sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Rzym 1:14-17). Bóg przeznaczył ludzkość nie na gniew, a na uratowanie przez Jezusa (1 Sol 5:9).

Rozumienie Boga prowadzi do Bożego smutku, co dokonuje nawrócenia ku zbawieniu (2 Kor 7:10). Zbawienie otrzymujemy ze Świętego Pisma. Pismo od Boga natchnione może cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Jezusie (2 Tym 3:15-16). I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają (Heb 5:8-9). Więc, zbawienie jest powszechne, raz i na zawsze dane wszystkim świętym (Juda 3). Więc nie ma objawienia oprócz tego, co zostało dane Chrystusowi Bogiem i zapisane przez Jana. Wszystko co jest niezbędne, jest w Biblii. Zbawienie i władza, i sława należą Bogowi, i on daje je swoim sługom przez Chrystusa i tego nie można zmienić (Apok 22:18-19). Ostatnie poznaczenie świętych – w Duchu Świętym, opiera się na Prawie Boga, danego w starym Testamencie, zaczynając z objawienia w Prawie.

Mateusz 5:18-19

Dlatego Chrystus nie zmniejsza znaczenia Prawa. On dotrzymuje się Prawa i rozkazuje ludziom robić to samo. Prawo i prorocy byli przed Janem. Odtąd głosi się Dobrą Nowinę o Królestwie Bożym i każdy stara się wejść do niego (Łuk 16:16). Lecz łatwiej niebo i ziemia przeminą, niż żeby jedna kreska miała odpaść z prawa (Łuk 16:17).

Prawo dane Mojżeszowi nie wypełnia się (Jan 7:19). Bo ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą, a ci, co w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni (Rzym 2:12). Obrzezanie jest sercem dotrzymywania reguł Prawa, jest miarą obrzezania. Wierni Prawu są obrzezani sercem, a ci obrzezani, co się nie dotrzymują Prawa są bezbożnikami. Żydami są ci, kto się dotrzymuje Prawa z całego serca, będąc Żydem w środku. Ale ci, co mówią, że są żydami, ale nie są nimi, będą przeklęci (Apok 3:9), i będą zmuszeni upaść na twarz przed Jego stopami.

Prawo jest duchowe, ale człowiek cielesny, w niewole grzechu (Rzym 7:14). Prawdziwie wierzący człowiek jest zadowolony Prawem Bożym i całą swoją istotą (Ps 119:1, Rzym 7:22). Ponieważ Prawo prowadzi człowieka do Chrystusa, który jest kresem Prawa (Rzym 10:4). Kiedy Duch nas prowadzi – nie jesteśmy pod Prawem (Gal 5:18). Nie dla tego, że wtedy Prawo niepotrzebne, ale On pozwala Prawu być poruszonym, przez wewnętrzne życzenia, co pochodzą z samej naszej natury (Heb 8:10-13). Prawo Boże znajdujemy w wierze, a nie w uczynkach (Rzym 9:32). Spełnienie przykazań jest niezbędnym warunkiem poznania Świętego Ducha, który trwa w tych kto je wypełnia (1 Jan 3:24; Dz 5:32). Więc niemożliwe być chrześcijaninem i kochać Boga i Chrystusa, nie przytrzymując Prawa. Takie przytrzymanie obowiązkowo poszerza się i na czwarte przykazanie o Świętu Soboty.

3.2.2. Zbawienie przez łaskę.

Ukazała się, bo wiem łaska Boga, która niesie Zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i żądzy światowej, rozumnie i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienie się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa (Tyt 2:11). Więc Chrystus jest przejawem sławy Wielkiego Boga i naszym Zbawicielem (Tyt 2:10). Więc łaska jest rezultatem działalności Jezusa Chrystusa. Kościół jest kierowany siłą Bożą, przez wiarę w Zbawienie, gotowe objawić się w czasie ostatecznym (1 Piotr 1 :5). Następstwem tej wiary jest Zbawienie Ducha. Prorocy przepowiadali Zbawienie, ale nie wiedzieli jego czasu i osobowości Mesjasza, przewidując jego cierpienie i sławę, co przyjdzie (1 Piotr 1:9-10).

Grzech przyszedł w świat przez Adama, a od niego do Mojżesza. Rezultatem grzechu była śmierć (Rzym 5:12). Grzech był na świecie i przed Prawem, danym Mojżeszowi (Rzym 5:13). Ale skutki Prawa były znane za czasów Adama, więc grzechy liczą się i bez Prawa. Przez pokutę człowieka za grzech i przez Prawo zjawiła się łaska. Gdzie zwiększył się grzech, przewidziany Prawem, tam spłynęło obficie łaski (Rzym 5:15-21). Przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi, sprawiedliwość wejdzie do życia wiecznego przez Jezusa, Pana naszego (Rzym 5:20 – 21). Dlatego nie ma potępienia tym, którzy są w Chrystusie (Rzym 8:1). Więc Prawo spełnia się w nas, o ile postępujemy według Ducha (Rzym 8:4).

Duch Jego, co wskrzesił Jezusa z martwych, żyje w Chrześcijaninie, dając życie Duchu, co istnieje w człowieku (Rzym 8:11).Wszyscy, kto się kieruje Duchem Bożym, łaską Bożą, są jego Synami (Rzym 8:14). Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszli przez Jezusa (Jan 1:17). Dla tego się zwracamy «Abba» albo «Ojcze» pragnąc Jego synostwa (Rzym 8.15), danego naszemu bratu Jezusowi.

Prawo samo według siebie nie przynosi usprawiedliwienia, ono przychodzi przez wiarę w Chrystusa (Gal. 2:16). Oni żyją wiarą w Syna Bożego. Według Prawa, my umieramy dla Prawa, żeby żyć dla Boga (Gal 2:19). Nie odrzucamy łaski Bożej, dlatego że Prawo nas usprawiedliwia (Gal 2:21). Przytrzymujemy się Prawa według pragnienia Ducha i dlatego, że ono pochodzi z natury Boskiej, którą przyjęliśmy i uczestnikami której staliśmy (2 Piotr 1:4), jak to zrobił Chrystus.

Jesteśmy zbawieni nie Prawem, a przez łaskę Jezusa (Dz 15:11). Grzech nie panuje nad wybranymi dlatego, że oni nie są pod Prawem, a pod łaską Bożą (Rzym 6:14-15). Ale nie grzeszymy, naruszając Prawo dlatego, że jesteśmy sługami Boga, a nie grzechu i posłuszeństwo nasze idzie od serca tego rodzaju wiedzy, której byliśmy oddani (Rzym 6:17-18). Chociaż przed tym, jak umarliśmy na skutek występków, zostaliśmy przewróceni do życia przez łaskę razem z Chrystusem (Ef 2:5). Zostaliśmy wskrzeszeni razem z Chrystusem i posadzeni na wysokościach niebiańskich, aby w przyszłych wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie (Ef 2:6-7). Łaską jesteśmy zbawieni przez wiarę. To nie pochodzi od nas, lecz jest darem Boga, nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił (Ef 2:9). Więc przytrzymujemy się Prawa przez łaskę Ducha Świętego.

Istnieje obowiązek przytrzymywania się przykazań Bożych. Oni są przedłużone i nie będą odrzuceni do końca wieku ludzkiego istnienia.

Prawo Boże pochodzi z natury Boga i dlatego jest wiecznym, ponieważ Bóg niezmienny i dobry swoją istotą, jak środek zakończonej dobroci. W Ewangelii według Marka 10.18 Chrystus mówi: «Czemu nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Czemu pytasz mnie o tym, kto jest dobry? Istnieje tylko jedyny taki. A jeżeli chcesz wejść do życia, zachowaj przykazania» (Mat 19-17). Dobroć Boża przywodzi każdego do nawrócenia (Rzym 2:4). Natura Boża - to niezmienna dobroć.

Prawo Boże podtrzymuje się wiarą, a nie uczynkami (Rzym 9:32). Mamy nowy Testament, gdzie Pan Bóg ustanawia swoje prawa w naszych myślach i zapisuje w naszych sercach. On jest nasz Bóg, a my sługi Jego, oddając Jemu cześć, spełniając Jego prawa jestestwem naszym (Heb 8:10-13). Więc zewnętrzne jest niczym. Główne spełniać przykazania Boga, co obrzezają nas (1 Kor 7:19), ponieważ chrześcijanie są członkami duchowego Izraela. Oni rozgniewali Smoka tym, że strzegą przykazań Boga. To stało powodem ich prześladowania (Apok 12:17). Więc oni są święci, co strzegli przykazań Bożych i uczepiali przez to (Apok 14:12).

Święci są Świątynią Boga i Ducha Bożego, co w nich jest. Jeżeli ktoś zniszczy Świątynię Boga, Bóg zniszczy Jego. Dlatego Świątynia Boga jest święta i my jesteśmy nią (1 Kor 3:16-17). Dlatego chrześcijanin powinien utrzymywać swoje ciało zdrowym, jak pomieszczenie Świętego Ducha. Dlatego Bóg powiedział, że on będzie żył w nas i chodził pomiędzy nas, i on będzie naszym Bogiem. Powinniśmy trzymać się świętości i odosobnienia. Bóg będzie naszym Bogiem, a my jego dziećmi (2 Kor 6:16-18, ten sam sens mają i inne teksty: Powt. Pr. 26:12; Ez 37:27; Iz 52:11; 2 Sam 7:14).

Dlatego chrześcijanie nie powinni stać obok z niewierzącymi (2 Kor 6:14). Oni powinni oczyścić się z wielkich brudów ciała i ducha, dopełniając uświęcenia naszego w bojaźni Bożej (2 Kor 7:1). Więc oni są wybrani od początku i zbawieni przez poświęcenie Duchem Świętym i wiarą w prawdę (2 Sol 2:14). To znaczy, że Prawda jest obowiązkowym elementem dla Duchowego Zdrowia, ona jest cechą wybranych. Z tego widać, że ogólne prawa Biblii mają szczególne znaczenie i cel. Ocena Świątyni Bożej odbywa się według tych reguł. (Apok 11:1).

3.2.4. Dziesięcioro przykazań.

Kościół przeznaczony jest pilnować dotrzymania Dziesięciu Przykazań, co znajdujemy w Księgach Wyjścia 20:1-17 i Powtórnego Prawa 5:6-21

Przykazanie pierwsze:

Bóg Ojciec – jedyny prawdziwy Bóg (Jan 17:3) i nie ma żadnego Elohima, co był przed nim, albo jemu równy. Dlatego niedopuszczalnie oddawać cześć, albo modlić się komuś innemu, łącznie z Jezusem Chrystusem.

Drugie przykazanie:

Niedopuszczalnie ustawiać bałwany albo inne obrazy i wykorzystywać je do oddawania czci lub symbolizmu. Więc Krucyfiks jest zabroniony przez Kościół jako symbol.

Trzecie przykazanie:

Imię Boga daje władzę i dlatego naruszenie tego przykazania oznacza nadużycie władzy Kościoła i tych, co mają celem działać według nakazu Boga przez Jezusa Chrystusa.

Czwarte przykazania:

Więc, czcić siódmy dzień, Sobotę jest obowiązkiem dla wierzącego. Żądny chrześcijanin nie może służyć Bogowi, nie szanując Sobotę. Ustalenie innego dnia jest nie tylko naruszeniem Prawa, ale przejawem niewierności Bogowi, znakiem nie pokory Jego woli. To jest przyrównywane do wróżenia (1 Sam 15:23) razem z drugim przykazaniem, to kwalifikuje się jak bałwochwalstwo. Ustalenie kalendarza, co działa według zasady obrotu, oznacza to samo.

Drugim wielkim przykazaniem jest:

Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. (Mat 22:39, Mr 12:31).

Drugie przykazanie jest wcielone w stosunkach, zrealizowanych przez ostatnie sześć z Dziesięciu przykazań, co stosuje się Ludzkości.

Stosunki rodzinne – to fundamentalna osnowa każdego człowieka, i odtwarza atrybuty, właściwe organizacjom religijnym.

Szóste przykazanie:

Siódme przykazanie:

Chrześcijanie podlegają Wyższemu Sądowi, jeżeli oni pożądliwie patrzą na kobietę, co nie jest ich żoną (Mat 5:28).

Ósme przykazanie:

Zazdrość-to uczucie, które stawi skarby materiałowe oraz stosunki seksualne wyżej stosunków z Bogiem. Więc prowadzi ono do pogaństwa. Pożądliwość robi rzecz obiektem pożądania, co przeczy innym przekazaniom. W wyniku mamy koło, w którym zazdrość staje się pierwszą jaskółką innych naruszeń, to znaczy, naruszenie jednej części Prawa jest ogólnym jego naruszeniem. Dlatego nie istnieje względnych grzechów. Grzech to naruszenie Prawa. Chrystus dał komentarz prawidłowego rozumienia Prawa w Ewangelii wed. Mateusza 5:21-48, treść którego odpowiada Wyjściu 20:19, Powtórnego Prawa 5:17, 16:18 i Ewangelii wed. Łukasza 12:57-59.

Wszyscy rodzice powinni bez przerwy nauczać swoje dzieci przykazaniom. Oni powinni być znakiem na ręce i na ciele i pomieszczać sią na skrzynkach pocztowych domów ( Pow. Prawa 7:7-3).

Prawa jedzenia znajdujemy w książce Kapłańskiej 11:1-47 i Powt. Prawa 14:4-21. One są skierowane do podtrzymywania ciała ludzkiego w należnym stanie zdrowia i są zbudowane na normalnych fizycznych prawach. święte Pismo nakazuje nam być świętymi i utrzymywać nasze ciało przydatnym do przebywania w nim Ducha świętego. Racjonalność Praw jedzenia jest naukowo udowodniona. Użycie krwi jest zabronione. Powtórnym Prawem 12:16 i razem z użyciem łoju, jest zabronione Księgą Kapłańska 3:17. Nie można jeść padliny (Ez 44:31). W książce Kapłańskiej znajdujemy niektóre ograniczenia w stosunku do używania owoców. Wszystkie te prawa mają ukryte duchowe znaczenia.

Powinniśmy dotrzymywać siódmego dnia Soboty (Wyj 20:8-11); Pow. Pt. 5:12-15), wykonując przykazanie Boże, jedno z dziesięciu. To - niezłomne prawo dla ludzi na zawsze, Sobota jest święta. Każdy, kto znieważy jej, zaginie i dusza jego będzie zniesiona (Wyj. 31:14-15), To jest nieskończony Testament dla narodu Izraela i znakiem na zawsze między nimi a Bogiem, ichnim Stwórcą (Wyj. 31:15-6) Wszyscy Chrześcijanie są duchowym Izraelem i wszyscy nie żydzi w końcu zostaną narodem Izraela. Dlatego Sobota jest znakiem między Bogiem a jego narodem. Pokaraniem za znieważanie Soboty jest śmierć, spowodowana stratą Ducha świętego i odsyłania do drugiego zmartwychwstania (Apok. 20:5). Sobota szanuje się jako święto Boga. Ale to nie jest święto bezczynnej przyjemności, a święte Zebranie (Iz. 58:13-14). żadna robota nie robi się w ten dzień (Er. 17:21-22).

Coroczne Święta znajdujemy w Kapłańskiej 23:1-44 i Powtórnym Prawie 16:1-16. Oni odtwarzają Boży plan Zbawienia. święte dni :

ślub - to święty sakrament. On jest związkiem Chrystusa i Kościoła pod Bogiem (Apok. 19:7, 9). Ewangelia wg św. Mateusza 22:2-14 opowiada o tym. To pierwszy sakrament z Chrystusem (Mat. 25:10), zbudowany na duchowej gotowości. Po ostatnim pojednaniu ślubu nie będzie. ślub był dany człowiekowi, a nie aniołom (Mat. 22:30). Dlatego gdy ludzie zmartwychwstaną, to nie będzie ani żonatych, ani zamężnych (Mt. 12:25). Pod warunkiem, że oni zostaną wyznaczeni wartymi wieku, co przyjdzie po zmartwychwstaniu. Wtedy oni będą równymi aniołom i zostaną Synami Bożymi (Łuk. 20:34-36). Więc ślub jest przeznaczony dla ludzi i przestanie istnieć, gdy się skończy etat ludzkiego istnienia. ślub istniał z czasów Adama i rozumiał się, jak sakrament, według którego mężczyzna zostawia swoich rodziców i pojedna się ze swoją żoną i przetwarza się z nią w jedno ciało (Rodz. 2:24).

żona jest żoną według własnej woli i Bóg chce od tego boskiego rezultatu. Pan Bóg nie znosi rozwodów, jakie są przymusem (Mal. 2:16). Możliwość rozwodu jest dopuszczana w Prawie Mojżesza, ale Chrześcijanie nie powinni zostawiać tych, z kim się pobrali, oprócz wyjątku utraty tamtymi cnoty (Mat. 5:31-32), Co Bóg połączył, niech człowiek nie rozłączy. (Mat. 19:3-12). Jeżeli niewierzący pobierze się z więżącą i na odwrót, to ślub się nie rozrywa (1 Kor 6:10-16).

Obowiązki finansowe przed Bogiem są wyznaczone w Powtórnym Prawie 12:5-19. Wsparcie Kościoła jest obowiązkiem każdego Chrześcijanina. Ta zasada pochodzi z dziesięciny, zaproponowanej Bogowi przez kapłanów i Lewitów od zdobycia Izraela (Pow. Pr. 12:9-14) i poprzedza świątynie. Splata kościelnego podatku jest Oczyszczeniem. Jak napisane w książce Nehemiasza 10:32 był ustalony podatek kościelny. On powinien bez przerwy się spłacać aż do nastania tysiącletniego panowania Mesjasza (Mal. 3:1-6). W Książce proroka Malachiasza 3:7 Bóg nakazuje swojemu narodu powrócić się do niego i wtedy On powróci do nich. Powrót oznacza prowadzenie służenia bożego i finansowanie jego dziesięciną (Mal. 3:7). Nie spłata dziesięciny dorównuje się ograbieniu Boga (Mal. 3:8-10). Zobowiązanie Kościoła pochodzi od Apostołów, choć nie wypróbowanych, ale odwołanych w swojej działalności (2 Kor. 12:13-18). Chrystus przeznaczył starszych, rozdzielił ich na dwoje, żeby szli przed Nim i żyli z tego co zarobią (Łuk. 10:1-12). Ci, co żyją w Kościele, głosząc kazania, powinni żyć z Ewangelii ( Kor. 9:13-24). Obowiązkiem Kościoła jest zabezpieczenie tych, kto żyje bez przerwy nauczając innych ewangelizmu. (1 Tym. 5:17-18, Pow. Pr. 24:14-15). Dziesięcina zawsze przyjmuje się Bogiem oprócz tej, co zdobyta nieuczciwie. (1Kor. 10:27). Dziesięcina zbiera się na spotkaniach lokalnych (Licz 18:26; Ne 10:37-39). Prawo o pierwiastkach wymaga równowartościowej spłaty (Wyj. 22:29). Owoce Pierwoplodu mają być przywiezieni Bogowi natychmiast po rozpoczęciu Świąt i szczególnie w pierwszy wieczór święta Namiotów (Wyj. 29:19). Pierworodny jest również święty dla Boga (Licz 18:15-18).

Każdy Chrześcijanin nie powinien gnębić wypłatą bliźniego (Pow. Pr. 24:15). Oni powinni otrzymać wszystko co zarobili. W rok Sobotni im przebacza się długi przez wiarę (Powt Prawa 15:1-3). świąteczne ofiarowania są wymieniane w szeregu tekstów. Także ofiarowanie nie obowiązkowo powinno być zrobione w miejscu stałego zamieszkania, tylko w miejscu, wskazanym Bogiem (Pow. Pr. 12:17-19).

To jest potwierdzone przez Jubileuszowe lata, którymi według Ezdrasza 1:1, były 27-28 i 77-78. Zobowiązanie, co nadchodzi każdego trzeciego roku cyklu, może się zmieniać zgodnie ze stanem kościoła w społeczeństwie, gdzie istnieje odpowiedni system socjalnego zabezpieczenia.

Sobotni rok jest rokiem odpoczynku ziemi, winnicy i sadów, dlatego żeby mógł jeść biedny i fauna (Wyj. 23:10-11). Sobotnimi latami będą 1998-99, 2005-06, 2012-13, 2019-20, 2026-27, Jubileuszowym rokiem - 2027-28.

3.2.7.1. Wojna.

Chrześcijanie trzymają się Praw swojego kraju, oprócz przypadków, kiedy oni wprost zaprzeczają Prawu Biblijnemu. Gdy trzeba oddać głos Chrześcijanie mogą to zrobić, ale nie wstępując do konfliktu z zasadami Biblii. Wybory przywódców pochodzą z Ks. Pow. Pr. 1:9-14 i 2 tysiącletniego proroctwa (Oz. 1:11). Wciągnięcie do wałki politycznej jest uważane za rozszerzenie wojny.

Nauka o Mesjasze.

Jezus przed - istniał jak duchowy stwór. On istniał od początku stworzenia (Jan 1:1) i był pierworodnym wobec każdego stworzenia (Kol. 1:15), on był aniołem, co wyprowadził naród Izraela z Egiptu przez może Czerwone. On był Aniołem Chmur i Aniołem, co się zwracał do Mojżesza na górze Synaj (Dz. 7:35-38). On był Apostołem i Arcykapłanem naszego wyznania (Rod 28:17, 21-22; 31:11-13; Heb. 3:1). On wierny temu, kto nastawił jego, jak syn, tak samo jak był wierny Mojżesz w domu twoim (Heb. 3:2).

Jeżeli ludzkość nie uwierzy, że Chrystus jest Mesjaszem, to zaginie za swoje grzechy (Jan 8:24).

Chrystus został ukrzyżowany ( Mat. 27:32-50, Mt. 15:24-37, Łuk. 23:33-46, Jan 19:23-30) około trzeciej -nasza dziewiąta rano (Mr. 15:25), do dziewiątej, to znaczy do trzeciej po południu (Mr 15:33), 14 Nisana. Nie ma żadnych świadectw o tym, na czym on wisiał, na kołku, czy na krzyżu, idea, o istnieniu którego zjawiła się później. Ale niezależnie od tego krzyż nie można robić symbolem władzy, opierając się na dawne chrześcijańskie przesądy.

Najpierw Chrystus przyszedł jak ofiara dla przebaczenia grzechów. On nie przyszedł jak Król Mesjasz, a właśnie tak rozumieli jego żydzi, co się mylili. Oni oczekiwali na Króla - Zdobywcę (Mat. 27:11, 29, 37; Łuk. 23:2-3, 37-38. Jan 19:14-16). Ale niektórzy go znali jak Króla Izraela. (Jan 1:49, 12:13-15), co spełnia proroctwo (Zach. 9:9). Jezus przyjdzie w swej chwale i wszyscy Aniołowie z Nim (Mat. 24:27), jak z Mesjaszem (Apok. 17:14). Jego przyjście będzie połączone z błyskawicą w Niebie (Mat. 24:27). W sile będzie on królował ze świętymi, co zmartwychwstaną (Apok. 20:4).

Podczas swego przyjścia on zniszczy grzesznika (2 Sol 2:8) i każdą władzę ziemi. Grzesznik przyjdzie królować dzięki Szatanowi i jego przyjście będzie się łączyło ze znakami i cudami (2 Sol 2:9). To odstępstwo posyła się na Kościół Boga, dlatego, że oni nie kochali Prawdę, żeby się uratować. I za to Bóg posyła im wielkie oszustwo, żeby w nieprawdzie uwierzyli w to, co jest prawdą, której oni nie uwierzyli od razu (2 Sol. 2:10-12). Pan Bóg zniszczy system przeniewiercy oddychaniem ust swoich i przyjściem swoim (2 Sol. 2:8).

Chrystus ustanowi swoje panowanie na planecie na tysiąc lat, panując razem z ożywionymi świętymi (Apok. 20:3-4). Szatan zostanie uwięziony i rzucony do Tartaru, miejsca nachodzenia aniołów, co zgrzeszyli (2 Piotr 2:4). święci, co byli prześladowani za świadectwo o Chrystusie i za słowo Boże, i te, co pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi, i nie wzięli sobie znamienia ani na czoło ani na rękę, zmartwychwstaną i będą królowali tysiąc lat z Chrystusem (Apok. 20:4). To pierwsze zmartwychwstanie (Apok. 20:5). A inni ze zmarłych nie ożyją, aż tysiąc lat się nie skończy (Apok. 20:8). To będzie drugie Zmartwychwstanie.

W ciągu tego tysiącletniego periodu Chrystus powtórnie ustanowi królestwo władzy Prawa biblijnego, danego na Synaju. To będzie gdy on stanie na Oliwnej górze (Zach. 14:4, 6). Narody będą walczyli z Jerozolimą i będą zniszczeni (Zach. 14:12). Każdy naród, co wyżyje, będzie musiał co roku przychodzić na oddawanie czci Bogu Aniołów i szanować święto Namiotów (Zach. 14:16). Sobota, Nów i Święte dni będą obowiązkowe i Prawo przyjdzie z Jerozolimy. Te narody, co nie będą posyłać swoich gońców do Jerozolimy na święto Namiotów nie otrzymają deszczu (Zach. 14:16-17).

Problem Szatana.

Szatan został zrzucony z niebios za grzech buntu, próbując ustalić wolę, równą albo wyższą za wolę Boga Ojca, co jest bałwochwalstwem (albo wróżeniem 1 Sam. 15:23).

W Ewangelii według św. Łukasza 10:18 Chrystus mówi, że on widział Szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Szatan zmiął trzecią część gwiazd niebieskich (Apok. 12:4) i jego aniołowie również zostali strąceni (Apok. 12:9). To zniszczenie symbolizuje zniszczenie wspomniane w Apok. św. Jana 8:10, gdzie trzeci anioł pokazuje zniesienie, spowodowane upadkiem Gwiazdy Aniołów, co zniosło trzecią część stworzenia. Anioł został zrzucony przez bunt. Anioły są namiotem Boga na niebie. Bóg śledził za trzecim z tego namiotu i została odkryta zniewaga do Jego imienia i Jego przybytków i mieszkańców nieba (Apok. 13:8). Więc Bóg znajduje się jak w niebiańskim Namiocie, który jest Aniołami niebios, tak i w wybranych, co na ziemi żyją Bogiem.

Bóg z pomocą Ducha świętego przez Jezusa uświęcił umysły wszystkich wybranych zaczynając od apostołów, żeby oni rozumieli Pismo święte (Łuk. 24:45). Chrystus mówił używając alegorii, więc ci, co nie byli wybrani, nie mogli go zrozumieć. Dlatego będą oni nawróceni i zbawieni (Mat. 13:10-17) przed tym, jak będą mogli przystąpić do sądu. Bóg miłosierny i nikomu nie życzy zguby. Dlatego Jego boskim przesądzeniem każdego przeznaczono według Jego celu. Bo kto został przewidziany, ten przeznaczony być podobnym do obrazu Syna Jego, żeby był on pierworodny między wielu braćmi. A tych, co on przeznaczył, on również powołał - tych też obdarzył chwałą. Cóż na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? (Rzym 8:28-31).

Stanem zmarłych jest cisza (Ps 115:17) i ciemność (Ps. 143:3). Wiecznie istniejącej duszy nie ma. Jedyny los spotka wszystkich ludzi (Ekl. 9:3). Martwi niczego nie znają (Ekl. 9:5). Niektórzy z dawnych martwych nie ożyją (Iz. 26:14). śmierć świętych jest wyznaczona jak sen albo oni są wyznaczeni jak ci, co śpią (Mat. 9:24, Jan 11:11; 1 kor. 11:30, 15:6, 18, 51; 1 Sol 4:13-15 2 Piotr 3:4).

Chrystus wskrzeszał martwych temu, że wyznaliśmy Jego jak Mesjasza (Mat. 11:4-5). Przykładem tej siły był Łazarz (Jan 11:11). To, że Mesjasz jest zdolny wskrzesić martwych wiedzieli i władcy (Mat. 14:2).

Powiedzenie, że nie wszyscy umrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni przy ostatniej trąbie (1 Kol. 15:51). Więc bracia przejdą przez pokolenia i zasną, ale w ostatnie dni przyjdzie Mesjasz, gdy inni święci będą żyli, dlatego wszyscy przetworzymy się w nieśmiertelne ciała duchowe (1 Kor. 15:44), ci, co zasnęli, zmartwychwstaną. Ci, co będą żyli, co zostaną do przyjścia Mesjasza, nie będą wyżsi niż ci, co zasnęli (1 Sol 3:13-15). Pan Bóg zejdzie z nieba przy głosie Archanioła i Bożej trąby, i najpierw zmartwychwstaną ci, co żywymi będą zostawieni, żeby na zawsze być z Bogiem (1 Sol 4:16-17). Po zmartwychwstaniu zacznie się tysiącletnie królowanie świętych. święci będą panować nad narodami z pomocą rózgi żelaznej (Apok. 2:26-27).

Cała ludzkość nie zmartwychwstanie podczas pierwszego zmartwychwstania, które jest lepszym (Heb. 11:95), część ludzi powstanie z martwych podczas zmartwychwstania po tysiącletnim królowaniu Chrystusa. Po tym przyjdzie czas sądu, który będzie trwał sto lat (Iz. 65:20). Sąd przeznaczony (Jan 5:29) naprawić i nauczyć ludzkość, przygotować ją do wiecznego życia. Słowo “sąd» (kriseoos) oznaczało “decyzja».

W Nowym Testamencie są trzy słowa, co tłumaczą się jak “Piekło»: podziemne królestwo, co za znaczeniem zbliża się do piekła, jamy albo grobu, miejsca, gdzie znajdują się martwe ciała. Drugie słowo, to Giena, co ze staro żydowskiego znaczy “Dolina Giniema», to był dół na pomyje, gdzie Jerozolima chowała swoje martwe bydlę. Więc, Chrystus wykorzystywał te słowa jak metaforę, kiedy mówił o miejscu martwych po sądu, gdy oni będą martwi jak duchem tak i ciałem /Mat. 19:28). Trzecie słowo, to Tartar, przepaść, do której zostali wrzuceni powstałe anioły.

Wieczna męka (kalasin) w Ewangelii wg Mateusza 25:46 jest przeciwstawnym do wiecznego życia. To poprostu śmierć. Sens ukarania (Heb. 10:28) to powrót straconego. Drugi list do Koryntian używa wyraz "ukaranie od wielu", co znaczy osądzenie publiczne, więc ukaranie w tym sensie - to nieposzanowanie człowieka jak członka społeczeństwa.

Reszta świata, co nie jest częścią wybranego, teraz nie będzie się sądziła. Reszta świata zmartwychwstanie podczas drugiego Zmartwychwstania i podlega poprawieniu (Apok. 20:12-13). Po drugim Zmartwychwstaniu nie będzie więcej zmartwychwstania albo ukarania. Ci, co wyznają skruchę otrzymają życie wieczne ze świętymi, a wszyscy inni i ich ciała będą spalone. Po tym śmierć i grób albo piekło znikną (Apok. 20:14). Niegodziwcy, co będą żyli podczas powrócenia Chrystusa zostaną zabici (Mal. 4:3) i będą czekali na drugie zmartwychwstanie.

Drugie Zmartwychwstanie będzie ukaraniem, nałożonym na Judasza dlatego, że on nie przyjął Chrystusa. Oni byli synami królestwa, wyrzuceni na zewnątrz w ciemność ( Mat 8:12). Oni czekają na zmartwychwstanie, zamiast tego, żeby zostać uczestnikami Boskiej natury ( 2 Piotr 1:4) i pierwszego zmartwychwstania. ponieważ wielu powołanych, lecz mało wybranych (Mat. 22:13-14). Wielu z tych, kto podtrzymywał Chrystusa, ale nie podtrzymywał jego wybrańców, albo nie był staranny, faktycznie będzie odniesieni do drugiego Zmartwychwstania. ( Mat. 24:51, 25:30), ponieważ wielu zostało wykluczone (Łuk. 13:26-28), i nawet wybrani przemieszczą się według priorytetu (Łuk. 13:30).

6. 1. Kościół.

Kto albo co to jest Kościół.

Osoby są zawołane Bogiem i dane Chrystusowi (Jan 17:11-12; Gcb 2:13;9:15). Bóg codziennie dopełnia do kościoła tych, którzy dostępują zbawienia ( Dz. 2:47). Kościoły różniły się miejscem rozmieszczenia (Rzym 16:1, 1 Kor. 1:2, Sol 1:1, Sol 1:1; Piotr 5:13) i były często małe albo domowe (Rzym 16:5, 23; 1 Kor 16:19, Kol 4:15; Fil 1:2). Chrystus stał Głową kościoła (Ef. 1:22). Chrystus zwraca się do sił niebiańskich, Jego mądrości poprzez Kościół (Ef. 3:10). Chrystus - głowa Kościoła, który jest w ciele podporządkowany Chrystusowi (Et. 5. 23, 26). On oddał siebie za kościół, jak jest przyjęte ofiarować siebie za rodzinę każdemu jej głowie. Od Kościoła wymaga się stać przed Chrystusem bez skaz i zmarszczek świętym i nieskazitelnym (Ef 5:27). Chrystus, jako Głowa kościoła był pierworodnym z martwych, dlatego on ma przewagę. Więc Kościół, który jest ciałem Chrystusa, w czasie pierwszego Zmartwychwstania, pobierze się z Chrystusem, gdy przyjdzie pan młody (Mat. 25. 1-40, Kol. 1:18, 24). Kościół zawiera Kościół pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach (Heb. 12:23) Domem Bożym jest Kościół Boga żywego, filar i podpora prawdy, więc Kościół jest założony na Prawdzie ( 1 Tym 3:15).

Kościół - to organizacja, co odpowiada za dobrobyt swoich członków (1 Tym. 5:16). Kierują kościołem starsi i diakonowi, wybrani przez braci (Dz. 1:22, 26; 6:3, 5-6, 15:22; 1 kor 16:3; 2 kor 8:19, 23), którzy się modlą i namaszczają chorych olejem w imię Pana (Jak 5:14). Duch święty przeznaczył ich pilnować stado, to znaczy Kościół Boga (Dz 20:28). Kościoły mają pełną swobodę ( 3 Jan 1:9-10). Praca administracyjna w Kościele jest wykonywana przez diakonów i diakonis (Rzym 16:1), godnych tej działalności (Fil 1:1; 1 Tym 3:8-13). Kościół pełni różne funkcje: proroctwa i nauczania (Dz 13:1), siły, leczenia, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami ( 1 Kol 12:28). Nauka Kościoła powinna być wykładana językami, co wszyscy rozumieją (1 Kor 14. 4-5).

Chrystus dał osobne listy rożnym Kościołom i Aniołom, którzy są odpowiedzialni za każdą z nich - służyć przykładem dla wybranych (Apok. 2:1, 8, 12, 18; 3:1, 7, 14).

Kościół opatruje rannych sercem, jeńcami zapewnia swobodę, a więźniom otwiera więzienie (Jz. 61:1), i również niewidomym daje przejrzenie (Łuk 4:18), i uzdrawia chorych (Łuk 9:2).

Królestwo Boga.

Do Pięćdziesiątnicy 30 roku naszej ery Duch święty był dany tylko niektórym prorokom i nauczycielom Izraela i tylko dla szczególnych celów, żaden inny naród, aż do przyjścia nie żydów do kościoła w 30 roku naszej ery nie miał Ducha świętego. Dlatego wszyscy są ograniczeni drugim, albo ogólnym zmartwychwstaniem (Apok. 20:4). Duch święty został dany ludzkości od śmieci Jezusa Chrystus jak pierwszy etap królestwa od Pięćdziesiątnicy 30 r. n. e. (Dz. 2:1-4), którego ona zobaczyła w sile (Mr 9:1). Królestwo Boże powinno przyjmować jak dzieci (Mr 10:15). Jeżeli osoba nie rodzi się z wody i duchu, ona nie zobaczy Królestwa Bożego (Jan 3:3-5).

Pokuta - to absolutna przesłanka wejścia do Królestwa. Grzesznicy, co wyrażają skruchę, przyjdą do Królestwa Bożego wcześniej niż ci, co mają własną prawdę (Mat 21:31-32). Wezwanie wybranych odbędzie się posiewem informacji, jako ziarna, wszędzie, ale nie wszędzie ona porośnie (Mat 13:3-9). I wychodzi, że wielu powołano, ale tylko niektórych istotnie wybrano (Mat 20:16; 22:14). Powołanie zbiera innych wybranych, przesianych w końcu stulecia, do przyjścia Mesjasza, i martwych w zmartwychwstaniu (Mat 13:25-50, 36, 38-40, 47-50).

Ci, co zostali usunięci z Królestwa Bożego, są upominane oddzielnie w pierwszym liście do Koryntian 6:9-10, Galatów 5-21 i Efezjan 5:5.

O tysiącletnim królowaniu Mesjasza czytamy w Apokalipsie św. Jana 20:2-7. Tysiącletni period jest zgadywany jak tysiącletnie Królestwo Chrystusowe albo Tysiąclecie.

Mesjasz przyjdzie na górę Oliwną. Razem ze swoimi wybrańcami ustanowi swoją władzę. On odbuduje Kościół (Dz 15:16). On jeszcze raz przedstawi system biblijny, zawierający Sobotę, Nów i coroczne Święta. Wszystkie narody będą musiały przesyłać swoich gońców do Jerozolimy na Święto Kuczek, inaczej oni nie otrzymają deszczu (Zach 14:16-19).

Wybrani Królestwa Bożego w Duchu świętym przez pokutę i chrzest w dorosłym wieku, co się przytrzymują przykazań, zmartwychwstaną z przyjściem Chrystusa. To pierwsze zmartwychwstanie. Wszyscy inni martwi nie ożyją do końca tysiąclecia. Po tym będzie drugie zmartwychwstanie (Apok 20:4) Właśnie wybrani są nadzieją i powodem przyjścia Mesjasza (1 Sol 2:19; Apok 22:20). Wybrani wzmocnią się w świętości, przygotowując się do przyjścia Chrystusa i aniołów (1 sol 3:13, 5:23). Miłość do prawdy jest ważnym elementem Zbawienia (2 sol 2. 10). Podczas swojego powrotu Pan Bóg zniszczy niegodziwych duczem ust swoich (2 sol 2:8). Kościół poprzedza się o konieczności stać na straży i nie spać, ponieważ nikt nie zna czasu jego przyjścia (Mr 13:35-37; Apok 3:3, 12). Chrystus powróci ze sprawiedliwością sądu i pójdzie wojną na tych, kto nie spełniał przykazań Bożych (Ps 96:13; Apok 19:11). Chrystus powracając odpłaci każdemu według pracy jego (Apok 22:12).

Po powrocie Mesjasza wybrani i ci, co zostaną żywi w Izraelu, niektórych z nich On weźmie za kapłanów, będą zebrani w Jerozolimie z czterech końców świata (Jz 11:12; 6:19-21).

Przed Dniem Gniewu odbędzie się powstanie albo odstępstwo, co zniesie Prawdę i Prawo wśród Wybranych. Zjawi się bezprawny, nazwany tak za to, że zniszczy słowo Boże, głosząc swoje kazania wśród wybranych (2 sol 2:3-8). Będzie siedział w kościele i wydawał siebie za Boga. Podczas swojego przyjścia Mesjasz jego zniszczy. Mesjasz zniszczy tych, co będą walczyli przeciw Jerozolimy. Ludzie, gdy ich będą zabijali, będą panikować i pójdzie bliźni na bliźniego. (Zach 14:18). To się stanie nieoczekiwanie (1 Sol 5:2).

Kiedy Chrystus pokona wszelką zwierzchność, Władzę i Moc, On odda wszystko Bogu (1 Kor 15:24, 28). Bóg zejdzie na ziemię i przyniesie cały system niebiańskiego kierownictwa, więc cała ziemia będzie w jego sławie (Iz 6:3), i Bóg i Baranek będą światłem budowy (Apok 21:23).

7.1.3.2. Nowa ziemia i nowa Jerozolima.

Izajasz w 65:17 świadczy, że będzie stworzono nową ziemie i nowe niebiosa. Ale ród Izraela zostanie w tym nowym systemie (Iz 66:22), aż do końca tysiąclecia, gdy ciało będzie zniszczone. Bóg wróci do Syjonu i nazwie jego Miastem Prawdy (Zach 8:3). Z nieba zejdzie Nowy Jeruzalem (Apok 3:12). Nowe Jeruzalem to święte Miasto, co zejdzie z nowego nieba na nową ziemię. (Apok 21:1-4, 7, 10). Wtedy Bóg będzie ze wszystkimi ludźmi. Nikt nie będzie pamiętał stare czasy (Iz 65:17). Oczekujemy według obietnicy nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość (2 Piotr 3:13). Wielu z wybranych, którzy doczekają się tego czasu, zostaną kolumnami w nowym Królestwie Boga (Apok 3:12). Więc to budowa duchowa.

Podczas tysiącletniego Królestwa wybranym będzie powierzono kierowanie planetą (Łuk 19:17, 19), i będą oni jak aniołowie (Mat 22:30), co na własność posiądą ziemię i w końcu zobaczą Boga, ponieważ oni są Jego Synami (Mat 8:11). Dokonywanie tego przynosi Bogowi Ojcu zadowolenie (Łuk 12:32). Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi (Rzym 8:14). Tysiącletnie Królestwo Mesjasza jest tylko mechanizmem nauczania dla przygotowania ludzkości do spełnienia jej obowiązku ostatecznego, realizując swój potencjał dla spełnienia planu Bożego, co był założony jeszcze do założenia świata.

Duch w trynitaryzmie.

W trynitaryzmie teologia została oddzielona od systemu zbudowania zbawienia w wcieleniu Jezusa Chrystusa. Lakugna (Bóg za nas, Trójca i życie Chrześcijańskie, Harper, San-Francisko, 1991), mając sprawę z doktryną Trójcy i oddzielenia teologii od Planu zbawienia (albo soteriolgii), zwracając się do uosobienia Chrystusa, zaznacza że kapadokijscy zorientowali teologię w kierunku, który później znalazł wyraz w oddzieleniu systemu zbudowania zbawienia od teologii. Ten kurs został założony w via negativa of Pseudo-Dionysius i, w ostatecznym wyniku, w teologii Grzgoria Palamosa (Rozdział 6).

Na łacińskim zachodzie w period, co był od razu za nikiejskim, teolodzy, tacy, jak Hileri Poiters i najbardziej Marcellus Ankaryjski zachowali związek między teologią i zbawieniem. Augustyn odnalazł zupełnie inne podejście. Jego punktem wyjściowym więcej nie było niepodzielne królowanie Ojca, istota boska została podzielona między trzema osobami. Zamiast tego, żeby badać naturę teologii, co zwraca się do wcielenia Chrystusa i ubóstwienia Duchem świętym, Augustyn bada ślady Trójcy, które można odnaleźć w dusze każdej istoty ludzkiej. śliedzenie Augustynem analogii “Psychologicznej» w stosunkach między trynitarnych mogło znaczyć, że później doktryna trynitarna zajmie się stosunkiem "wiecznego" do Boga, oddzielonego od tego, co znamy jak Boże przez Chrystusa w duchu ( La Cugna, s 44).

Łacińska teologia średniowieczna idzie w ślady Augustyna i oddzielenia teologii od systemu zbudowania albo soteriologii. Pełna struktura została zaplątana w neo platonizmie i mistycyzmie. Wrażliwą uwagą LaKugny jest to, że od Augustyna niepodzielne królowanie Ojca więcej nie wyznaje się najpilniejszym. Trójca przyjmuje się jako równoznaczna. To było drugim krokiem do zatwierdzenia współwieczności. Prawidłowym założeniem była koncepcja odbicia Boga w każdym, to znaczy działalność Ojca pośrednictwem Ducha świętego, co pochodzi od niego przez Jezusa Chrystusa. Taki kierunek robi możliwym dla Chrystusa odbijać się i kierować człowiekiem według woli Boga, który żyje w każdym wybranym. Chrystus nie był pochodzeniem Duchu świętego. On był jego pośrednim odbiciem. On działał jak Bóg, zawsze według jego woli. Ale on nie był Bogiem. Stronnicy Trynitaryzmu nie zwrócili uwagi na ten fakt, jeżeli oni w ogóle rozumieli w czym sens.

To wyraźnie odbiło się na sposobie modlitwy Chrześcijan. To znaczy oni więcej nie modłą się tylko Ojcu (Mat 6:6, 9) imieniem Syna, jak uczy Biblia (Łuk 11:12), oddając cześć Ojcu (Jan 4:23), ale Ojcu, Synu i Duchu świętemu. Później naukowcy będą rozwijać metafizykę samej teologii. Ale początkowa budowa została zbudowana, ignorując Biblię, albo manipulując jej. Właśnie dlatego oni nie odwołują się do całkowitego tekstu i niesłusznie tłumaczą albo wykorzystują inne cytaty, ignorują te, co im nie odpowiadają, La Cugna mówił że:

Jedyny Bóg istnieje w trzech oddzielnych osobach. Widzimy ( Koks, wybrany jak Elohim), że platonowski termin ousia i stoiczny termin hipostases oznaczają to samo. Przekazanie Ducha dla działalności na wewnętrznym boskim poziomie oznacza, że wybrani nigdy nie będą uczestnikami istoty Boga, jak Chrystus jest uczestnikiem jego istoty. To twierdzenie przeciwne świętemu Pismu, wybrani są uczestnikami istoty Boga (2 Piotr 1:4).

Bóg wskrzesił Chrystusa z martwych i posadził po swej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest jego ciałem, Pełną tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

Więc, Chrystusowi dano władzę nad każdym imieniem, ponieważ imię samo po sobie daje władzę. On ma władzę nad wszystkim, więc Kościół otrzymuje wszystko to przez Chrystusa, w którym żyje cała Pełnia Bożej istoty ( Kol 2:9). Słowo, co tłumaczy się jak “Bóg» jest theotetos, to znaczy “bóstwo» albo “pozostać bogiem». Dzisiaj Thayer mówi, że bóstwo (theot) odróżnia się od boskości albo atrybutu (Thayer s. 288). To oznacza pełność cielesnego przebywania istoty Boga w Chrystusie, ta pełność rozumie wszystkich ludzi, ubranych w nową istotę Boga (Kol 3:10). Oni nie zostaną ni żydami, ni grekami, ale chrystusowymi, ponieważ on wszystko we wszystkim (Kol 3:11). On rozwija ludzi siłą świętego Ducha, dlatego, żeby w końcu Bóg stał wszystkim we wszystkim (1 Kor 15:28).

Kiedy wszystko będzie podlegać Jemu, wtedy Syn również będzie Jemu podlegać, co układa wszystko pod stopy Jego, żeby Bóg był wszystkim we wszystkim ( panta en pasiu) (Kol 3:11).

Właśnie Chrystus napełnia nas Pełnią Bożą (Et 3:19). Pełnia Chrystusa jest obrazem Ojca (Et 4:13). To dla tego, że zostaniemy obrazem albo podobieństwem Ojca, jak stał Chrystus i jesteśmy dziećmi i dziedzicami Boga ( Rzym 8:17, Jak 2:5). Dziedziczy według obietnicy (Gal 3:29) zbawienia (Heb 1:14) i dziedziczy razem z łaską (1 Piotr 3:7). Syn Boży, z kolei zostanie Nieśmiertelnym Ojcem ( Iz 9:6), będąc głową rodów ludzkich Aniołów, w taki sposób, biorąc udział w innych rodach na niebie, których jest wielu (Et 3:14).

Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi.

Słowo “ród» tutaj oznacza obraz albo ojcostwo. Dlatego głowa rodu, nie ważne ziemny czy niebiański, jest głównym, kto wciela ostateczną odpowiedzialność każdego głowy każdego podrozdziału, co pochodzi od rodzinnego. Więc porządek Boży podtrzymuje się Chrystusem i przez jego męską połowę rodu (1 Kol 11:3), która powinna spełniać swoje obowiązki, jak Bóg wykonywał przed Chrystusem i inni Synowie Boga, jacy są Elohimami, bo ci Elohimowie, z kolei, wykonują swoje obowiązki przed tymi, co znajdują się pod nimi.

Duch święty, to mechanizm, co ich wszystkich łączy w jedno całe i daje im możliwość być Elohimami na każdym Aniele. Bez wątpienia Bóg święty - to Bóg w każdym sensie, co robi jego oddzielonym od człowieka i ograniczonym między boskimi stosunkami między trzema istotami. Ma wszyscy jesteśmy Synami Bożymi, i więc spadkobiercami z Chrystusem. Oddawanie czci Duchu świętemu może być samouwielbieniem, bo on jest sposobem, z pomocą którego Bóg zostanie wszystkim we wszystkim.

Bóg, to struktura, co istnieje w Zebraniu. Zebranie wymienia się w książce Psalmów i innych tekstach, Tron Boży i Zebranie starców opisuje się w Apokalipsie św Jana od 4:1 do 5:14. To zebranie, co włącza Chrystusa jak Baranka i Wyższego kapłana (Heb 8:1-2), służy i oddaje cześć Panu Bogu Wszechmogącemu (Apok 4:8-11). W służeniu Bogu Chrystus zaproponował swoje życie, ponieważ każdy kapłan powinien coś ofiarować Bogu (Heb 8:3). W Apokalipsie św. Jana 4:8-11 wyznacza się, że tron Pana Boga Wszechmogącego znajduje się nad starcami, co też siedzą na tronach.

Ale ich trony podporządkowane Panu Bogu Wszechmogącemu, czyja wola stworzyła wszystko. On Pan Bóg Jezusa Chrystusa i Zebrania. Istnieje wielu Synów Bożych, co zawierają Aniołów (Job 1:6, 2:1, 38:7; Ps 86:8-10, 95:3, 96:4, 135:5), które są wyznaczeni jak Synowie Najwyższego (patrz również Saborin “Psalmy: ich pochodzenie i znaczenie», dom Alby, New-Jork, s. 72-74). Wybrani wśród ludzi razem z Aniołami także są Synami Boga (Rzym 8:11). Chrystus bał pierworodnym stworzeniem. Dla niego zostało wszystko stworzone w niebiosach i na ziemi, widzialne i niewidzialne, Trony i Panowania, Zwierzchności i Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie (kol 1:16-17). Ale właśnie Bóg jego stworzył i przez Jego wolę istnieje wszystko na niebie i podporządkuje się Chrystusowi. Dlatego Chrystus nie jest Bogiem, gdy mówimy o Bogu jak o Ojcu i Jedynym, Kto ma życie wieczne (1 Tym 6:16), co istnieje w niezmiennej wieczności.

Chrystus otrzymał siłę, i życie, i władzę według nakazu Boga (Jan 10:17-18), Chrystus podporządkuje swoją wolę Bogu Ojcu (Mat 21:31; 26:36, Mr 14:36, Jan 3:16, 4:34). Bóg dał Chrystusowi wybranych i on większy od niego (Jan 14:28), większy od wszystkich (Jan 10:29). Więc Bóg posłał swojego Jedynorodnego Syna w świat dlatego żeby my żyli w nim (Jan 4:9). Właśnie Bóg wywyższył Chrystusa, ale sam jest wyższy (Jan 8:54). Chrystus zostawił swoją władzę Anioła, Syna i otrzymał pochodzenie od Dawida (Rzym 1:3). I zjawił się Synem Bożym w siłę, z duchem świętości, przez zmartwychwstanie, jak Jezus Chrystus, nasz Bóg (Rzym 1:4).

Bóg jest naszą Skałą (sur), Kamieniołomem albo górą, z której wycięto wszystkich innych kamiennym nożem Egoshuji 5:2, co obrzezuje Izrael, głównym i ważnym powodem (Pow. Pr. 32:4, patrz Maimonedes “Przewodnik po zaplątanemu» wydawnictwa uniwersytetu w Chikago, p. 16, s. 42). Bóg to Skała Izraela, Skała jego zbawienia (Pow. Pr. 32:15), Skała, co jego urodziła (Pow. Pr. 32:18, 30-31). Pierwsza Księga Samuela mówi 2:2, że On jest naszą nieśmiertelną Skałą (Iz 26:4), właśnie z niej jesteśmy wycięci, jak spadkobiercy wiary Abrahama (Iz 51:1-2). Chrystus został wyrzeźbiony z tej skały (Dan 2:34, 45), żeby opanować wszystkie imperium, Bóg, a nie Piotr, i nie Chrystus i nikt inny nie jest skalą, albo podstawą, na której Chrystus zbuduje swój Kościół (Mat 16:18), i na której on sam się opiera. Mesjasz jest głównym węgielnym Kamieniem Kościoła Boga, wybrani którego są świętymi świętych, pomieszczenie Duchu świętego. Kamienie Kościoła wycięte ze Skały, którą jest Bóg, jak był wycięty i Chrystus i przekazane Chrystusowi, duchowemu kamieniu (1kor 10:4), kamieniu obrazu i zgorszenia (Rzym 2:33), dlatego żeby zbudować Kościół. Chrystus zbuduje Kościół tak, żeby Bóg mógł być wszystkim we wszystkim (Ef 4:6). Bóg dał Chrystusowi władzę być wszystkim we wszystkim (panta kai en pasin kol 3:11), położył wszystko pod jego stopy (1 kor 15:27), i jego Samego ustanowił nade wszystko, Głową Kościoła, który jest jego ciałem, Pełnią tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami (Ef 1:22-23). Gdy Bóg podporządkował wszystko Chrystusowi, On został wyznaczony, jako Jedyny, co poddał wszystko pod stopy Chrystusa (1 Kor 15:27). Gdy Chrystus podporządkuje wszystko, On sam zostanie podporządkowany Bogu, co złożył wszystko do jego stop, więc Bóg może być wszystkim we wszystkim (panta en pasia 1 kor 15:28). Więc nauka platonizmu, co chce przedstawić Boga i Chrystusa w Trójce zaprzecza świętemu Pismu. Chrystus za nakazem Boga będzie siedział z prawej strony od Niego (Heb 1:3, 13;8:1, 10:12, 12:2, 1 Piotr 3:22) i dzielił tron z Bogiem, jak wybrani tron Jezusa (Apok 3:21), co jest tronem Boga (Ps 45:6-7, Heb 1:8 albo "Bóg jest twoim tronem" tłumaczy się "Twój Tron o Boże").

Bóg, który posyła, jest bardziej wielki (majestatyczny), niż ten, który jest posyłany (Jan 13:16), dlatego że sługa nie jest bardziej wielki za gospodarza (Jan 15:20). Niemal absurdalnie twierdzić, że istota może złożyć w ofierze sama siebie. Według logiki to jest samobójstwo, albo z pozycji trynitaryzmu, częściowe skaleczenie. Z tego wynika, że niniejsza nauka zaprzecza zmartwychwstaniu (odrodzeniu), a szczególnie Pierwszemu Listu do Koryntian 15.